သံုရာစုက ဘ၀ပံုရိပ္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီး၏ ေနာက္ဆံုးဘ၀ ဇာတ္သိမ္းခန္း
သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီး၏ အတိတ္ဘ၀ ပ်ားရည္ကုန္သည္ဘ၀က အစ္ကိုေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးသည့္ လက္ာဒီပ သီဟိုဠ္ကၽြန္းကုိ အစိုးရေသာ ေဒ၀ါနံပီယတိႆမင္းသည္လည္း တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ တန္ခိုးႀကီးေသာ နတ္ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ကုသိုလ္အရွိန္ေၾကာင့္ တန္ခိုးႀကီးနတ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ရကာ မ်ားမၾကာမီ တာ၀တႎသာနတ္တို႔၏အရွင္ သိၾကားမင္းက သီဟိုဠ္ကၽြန္းတြင္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္အတြက္ ဟု ဆိုကာ ေတာင္းပန္လာပါသည္။ သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ သီဟိုဠ္ကၽြန္း သဒၶါတိႆမင္းလက္ထက္တြင္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးက သမၻဴလသူေဌးႀကီး၏ သားျဖစ္ခဲ့ရၿပီး၊ ေဒ၀ါနံပီယတိႆမင္းႀကီးကား ထုိသီဟိုဠ္ကၽြန္းတြင္ပင္ ဗ်ဂ ၣသာလ သူေဌးမ၏ သား ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္သို႔ ေရာက္ၾကေသာအခါ ရဟန္းျပဳၾကကာ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးက ကု႑လတိႆေထရ္(ကုဋၬတိႆေထရ္)ဟု နာမည္တြင္ၿပီး၊ ေဒ၀ါနံပီယတိႆမင္းႀကီးက ဗ်ဂၣေထရ္ (မဟာဗ်ဂၣေထရ္)ဟု အမည္တြင္ခဲ့သည္။။ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးသည္ ပဋိသမၻိဒါေလးပါးႏွင့္တကြ ရဟႏၱာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၾကကုန္၏။ ထုိမေထရ္ႏွစ္ပါးသည္ ေမြးဖြားေတာ္မူေသာအခါ အတူဖြားေတာ္မူခဲ့ၾကၿပီး၊ ရဟန္းျပဳေသာအခါတြင္လည္း အတူတူရဟန္းျဖစ္ၾကကာ စာေပက်မ္းဂန္တုိ႔ကိုလည္း အတူတကြ သင္ယူခဲ့ၾကသည္။ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူေသာခါ သီဟိုဠ္ကၽြန္းတြင္ ႀကီးစြာေသာ တန္ခိုးျပာဋိဟာကို ျပေတာ္မူၾကၿပီး ပရိနိဗၺာန္စံရာ၌လည္း အတူတကြ ေရွ႕ဆက္ေနာက္ဆက္ဆိုသလို ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူခဲ့ၾကပါသည္္။
မွတ္ခ်က္။ ။ထိုမေထရ္ႏွစ္ပါးသည္ သိရီဓမၼာေသာကမင္းႀကီးႏွင့္ေဒ၀ါနံပီယတိႆမင္း ျဖစ္သည္ဟု မွန္နန္းမဟာရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ဦးကုလား မဟာရာဇ၀င္ေတာ္ႀကီးမ်ားက ေဖၚျပၾကပါသည္။ သည္လိုဆိုလွ်င္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ေနာင္ဆံုးဘ၀ ဇာတ္သိမ္းခန္းသည္ အလြန္လွပခဲ့ေပသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ တစ္ဖန္ ‘ဇမၺဴဒီပသီဟဠ၀တၳဳ’ က ဖြင့္ျပတာက ကုဋၬတိႆရဟႏၱာဆိုသည္မွာ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ မဟာဗ်ဂၣရဟႏၱာက သီရိဓမၼာေသာကမင္း၏ မိတ္ေဆြျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ျပထားပါသည္။ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီး၏ မိတ္ေဆြ မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ကို တိတိပပ ေဖၚျပျခင္းမရွိ၊ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဇမၺဴဒီပသီဟဠ၀တၱဳအရ သီရိဓမၼာေသာက္မင္းႀကီးသည္ ကၽြတ္တန္း၀င္သြားၿပီ ဟု ဆိုရေပေတာ့မည္။
ဤတြင္ ထိုမေထရ္ႏွစ္ပါး၏ လွပသည့္ ဘ၀ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ ႀကီးသဖြယ္ျဖစ္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းကုိ အဂၤုတၱရအ႒ကထာ ဒုတိယစာအုပ္ ႏွာ-၁၃၃ ႏွင့္ ဇမၺဴဒီပသီဟဠ၀တၱဳလာရွိ သည့္အတိုင္း ျပန္လည္ေဖၚျပေပးလိုက္ပါသည္္။
သာသနာေတာ္ႏွစ္္ ၄၀၇ ခုႏွစ္၊ သီဟိုဠ္ကၽြန္းတြင္ သဒၶါတိႆမင္း နန္းတက္ခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ထိုမင္းက “အရွင္ဘုရားတို႔……၊ တပည့္ေတာ္ ပူေဇာ္ကိုးကြယ္သင့္တဲ့ မေထရ္တစ္ပါးကို ညြန္ၾကားေတာ္မူပါဘုရား” ဟု သံဃာေတာ္မ်ားအား ေလွ်ာက္ထား ေသာအခါ သံဃာေတာ္မ်ားက မဂၤလအရပ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ ကုဋၬတိႆမေထရ္ႀကီးအား ညြန္ျပေတာ္မူၾကပါတယ္။ (သာရသဂၤဟႏွင့္သီဟိုဠ္မူတို႔၌ “မဂၤဏ၀ါသီ ခုဇၨ (ကုဇၨ)တိႆေထရ္ဟု ရွိပါသည္။)
မင္းႀကီးလည္း သံဃာေတာ္မ်ားထံမွ သတင္းစကားၾကားရေသာအခါ မေထရ္အား ဖူးေျမာ္လိုသျဖင့္ ေနာက္ပါ မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စံုလင္စြာ လုိက္ပါေစကာ ငါးယူဇနာ ေ၀းကြာေသာ မေထရ္ႀကီး ရွိရာအရပ္သုိ ဖူးေျမာ္ရန္ သြားၾကပါေတာ့သည္။ ထိုအခါ မေထရ္ႀကီးသည္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ရထား၊လူ၊ျမင္း၊ ဆင္ အသံတို႔ကုိ ၾကားေတာ္မူ၍ မေထရ္ႀကီးက “ ဒီဆူညံသံေတြဟာ ဘယ္ဆီကအသံေတြလဲ” ဟု ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေမးရာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက “ မင္းႀကီးက မင္းခမ္းမင္းနားျဖင့္ အရွင္ဘုရားထံ အဖူးေရာက္လာေၾကာင္းပါဘုရား” ဟု ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။
မေထရ္၏ စိတ္ထဲတြင္ အသက္ႀကီးၿပီး ေသခါနီးမွ ဘုရင္နဲ႔ အကၽြမ္း၀င္မႈကို စက္ဆုပ္ေတာ္မူလွသျဖင့္ မင္းႀကီးမလာမီ ေန႔လည္ တရားႏွလံုးသြင္းရာ (ေန႔သန္႔ရာ)ေနရာ ကြပ္ပ်စ္တြင္ လဲေလ်ာင္းကာ ေျမႀကီးအား လက္ျဖင့္ ေရးျခစ္ေနဟန္ ျပဳလုပ္ေနပါေတာ့သည္။ (ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ေျမႀကီးကို မျခစ္ရ ပါစိတ္အာပတ္သင့္ပါသည္။ထိုမွ်မက စိတ္မၿငိမ္သင့္ေသာသူမ်ားသာ ထိုေရးျခစ္မႈကိစၥကို ျပဳလုပ္ၾကသည္။) မင္းႀကီးသည္ မေထရ္ႀကီးရွိရာသုိ႔ အေမာတေကာ သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ မေထရ္ႀကီး၏ ေျမႀကီး၌ ေရးျခစ္ေနသည္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေတြ႕ျမင္လုိက္ရေသာအခါ လွမ္းေနက် ေျခလွမ္းသည္ မသြားေတာ့ဘဲ ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႔ကာ.. မင္းႀကီးက “ ရဟႏၱာဆိုတာ ေျခေဆာ့ လက္ေဆာ့ ေနရိုးထံုးစံမရွိဘူး၊ အမ်ားက ဘယ္ေလာက္ပဲ ရဟႏၱာလို႔ ေျပာေျပာ ရဟႏၱာေတာ့ ျဖစ္ပံုမရဘူး” ဟု စဥ္းစားၿပီး ရပ္ေနပါသည္။
သူ၏ အျမင္အေပၚ ခိုင္မာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ မေထရ္အား ဦးမွ်ပင္ မခ်ေတာ့ဘဲ ခ်က္ခ်င္းပင္ လွည့္ျပန္ သြားပါေတာ့သည္။ မင္းႀကီးခ်က္ခ်င္းျပန္သြားေသာအခါ ေက်ာင္းရွိသံဃာေတာ္မ်ား အံ့ၾသေတာ္မူၾကကာ မေထရ္ႀကီးထံ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။
“အရွင္ဘုရား…….သဒၶါတရားနဲ႔ လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္တဲ့မင္းႀကီးကို စိတ္မခ်မ္းသာျဖစ္ေအာင္ ဘာ့ေၾကာင့္ ျပဳေတာ္မူရတာလဲဘုရား..” ထိုအခါ မေထရ္ႀကီးက “ ငါ့ရွင္တို႔…….မင္းႀကီးရဲ႕သဒၶါတရားကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ငါ့ရွင္တို႔ တာ၀န္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ မေထရ္ႀကီးတို႔ရဲ႕ တာ၀န္ သာျဖစ္တယ္။ မေထရ္အိုႀကီးမ်ားဟာ သဒၶါတရားကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္ၾကပါတယ္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူေသာစကားကုိ သံဃာေတာ္မ်ား နားမလည္နိုင္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ သေဘာကို လူသာမန္တို႔ သိရန္ ခဲရင္းလွေသာေၾကာင့္တည္း။
သို႔ႏွင့္မေထရ္ႀကီးသည္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူခါနီးေသာအခါ တပည့္ရဟန္းေတာ္မ်ားအား “ ဒို႔မ်ားေသရင္ အေလာင္းတင္ရထားျပာသာဒ္ေပၚမွာ အပိုေခါင္းတစ္လံုးထည့္ၿပီး ပူေဇာ္ရစ္ၾကေနာ္” ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
တပည့္မ်ားလည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ မိန္႔မွာေတာ္မူသည့္စကားကို နည္းမလည္ေစကာမူ ေျပာဆိုဆံုးမ၍ လြယ္သူမ်ားပီပီ မေထရ္ႀကီး ခႏၶာ၀န္ခ်လွ်င္ မေထရ္ႀကီး၏ ေခါင္းအျပင္္ အပိုေခါင္းတစ္လံုးကိုပါ ျပဳလုပ္ ပူေဇာ္ထားၾကပါသည္။
ေကာင္းကင္ပ်ံတက္လာေသာ အေလာင္းေတာ္
မေထရ္ႀကီးလည္း “ ငါ၏ အေလာင္းတင္ရထားျပာသာဒ္ဟာ မင္းႀကီးျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း အၿငိအတြယ္မရွိ ေျမျပင္သုိ႔ ဆင္းသက္ကာ ရပ္တည္ေနေစသတည္း” ဟု အဓိ႒ာန္ကာ ခႏၶာ၀န္ခ်ကာ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူပါသည္။
တပည့္မ်ားကလည္း မေထရ္ႀကီး ခႏၶာ၀န္ခ်ေတာ္မူေသာအခါ ျပဳလုပ္ထားသည့္ အေလာင္းတင္ရထားေပၚသုိ႔ ရုပ္ကလပ္ေတာ္ကို တင္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ အေလာင္းတင္ ျပာသာဒ္ႀကီးသည္ အပိုေခါင္းတစ္လံုးႏွင့္အတူ ေကာင္းကင္သို႔ ပ်ံတက္ကာ မင္းႀကီးရွိရာ ငါးယူဇနာေ၀းကြာေသာ အရပ္သုိ႔ ဦးတည္လွ်က္ ပ်ံတက္သြားပါေတာ့သည္။ ငါးယူဇနာအတြင္း လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ သစ္ပင္ႀကီးတိုင္းက တံခြန္ကုကၠားအလံမ်ားသဖြယ္ တလူလူလြင့္ကာ အေလာင္းေတာ္ကို ပူေဇာ္ၾကကုန္၏။ သစ္ပင္မ်ားကလည္း အခါမဲ့ အသီးအပြင့္တို႔ျဖင့္ ေ၀ဆာစြာ ဖူးပြင့္ကုန္ၾကကာ အေလာင္းေတာ္အား ပူေဇာ္ၾကကုန္၏။
သဒၶါတိႆမင္းႀကီးသည္ “ ကုဋတိႆ မေထရ္ႀကီး ပရိနိဗၺာန္ ျပဳသတဲ့.. အေလာင္းတင္ရထားႀကီး ေကာင္းကင္ကေန လာေနသတဲ့” ဟု ေကာလာဟလသတင္းမ်ားကို မယံုၾကည္ေပ၊ အမတ္ႀကီးမ်ားက ‘အဟုတ္တကယ္ ပါပဲ’ဟု ေျပာပါေသာ္လည္း မယံုၾကည္ဘဲ ရွိေလသည္။
သို႔ႏွင့္ အေလာင္းတင္ရထားႀကီးသည္လည္း ေကာင္းကင္သို႔ ပ်ံတက္ကာ ထူပါရံုေစတီေတာ္အား လက္်ာရစ္ သံုးႀကိမ္ လွည့္ပတ္ပူေဇာ္ကာ ေက်ာက္ေစတီေနရာသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ေကာင္းကင္တြင္ ရပ္တည္ေနေတာ့သည္။ ပို၍ထူးဆန္းသည္မွာ ထိုသုိ႔ ျပာသာဒ္ႀကီး ေကာင္းကင္တြင္ ရပ္တည္ေနသည္ေသာအခါ ေက်ာက္ေစတီေတာ္ႀကီးသည္ ဖိနပ္ေတာ္အပါအ၀င္ ေစတီေတာ္တစ္ဆူလံုးသည္း ေကာင္ကင္ေပၚရွိ ျပာသာဒ္အထက္တြင္ တက္ေရာက္စံပယ္ေနသည္ကို အံ့ၾသစြာ ဖူးျမင္ၾကရပါေတာ့သည္။
တုိင္းသူျပည္သား လူအမ်ားလည္း မႀကံဳစဖူး ထူးကဲလွေသာ ထိုျဖစ္ရပ္ကို အံံ့ၾသစြာျဖင့္ တခဲနက္လာေရာက္ ဖူးေျမာ္ၾကပါ ေတာ့သည္။
ေကာင္းကင္တက္၍ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေသာ မဟာဗ် ဂၣ ေထရ္
အေလာင္းေတာ္တင္ရထားျပာသာဒ္ႀကီး ေကာင္းကင္ေပၚ ရပ္တည္ကာ အပူေဇာ္ခံေနေတာ္မူေနခုိက္ အနီးရွိ ဘံုးကိုးဆင့္ရွိ ေၾကးျပာသာဒ္ႀကီးေပၚတြင္ မဟာဗ် ဂၣေထရ္သည္ ရဟန္းသံဃာေတာ္တုိ႔အား ၀ိနည္းကံႏွင့္စပ္၍ ၾသ၀ါဒေပးေနပါသည္။ အုတ္အုတ္က်က္်က္ ဆူညံသံမ်ားၾကားရေသာေၾကာင့္ မဟာဗ် ဂၣေထရ္က “ ငါ့ရွင္တုိ႔…ဟိုဘက္ဆီက ဘာသံေတြလဲ” ဟု ေမးေတာ္မူေသာအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားက “အရွင္ဘုရား….မဂၤလ၀ါသီ ကုဋတိႆေထရ္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အေလာင္းေတာ္ရထားျပာသာဒ္ႀကီး ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ ရပ္တည္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ လူအမ်ားက ပူေဇာ္ေနၾကပါတယ္ အရွင္ဘုရား” ဟု ျပန္ေလည္ ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။
မဟာဗ် ဂၣေထရ္လည္း ၾသ၀ါဒစကား မိန္႔ၾကားၿပီးေသာအခါ…
“ ငါ့ရွင္တို႔… ဒီေန႔ေတာ့ ဘုန္းကံႀကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို မွီခိုၿပီး တပည့္ေတာ္တို႔လည္း အပူေဇာ္ခံရဦးမယ္” ဟုဆိုကာ အနီးရွိတပည့္ရဟန္းေတာ္မ်ား အား ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံျဖင့္ အျပစ္မ်ားရွိက သည္းခံခြင့္လြတ္ၾကပါရန္ ေတာင္းပန္ေျပာဆိုကာ ဆံုးမစကားမ်ားလည္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါ သည္။ ထိုသို႔ေျပာဆိုအၿပီး မေထရ္သည္ ေကာင္းကင္ေပၚသုိ႔ ပ်ံတက္ကာ ျပာသာဒ္ႀကီး၏ အတြင္းတြင္ အပိုအလြတ္ပါလာေသာ ေခါင္းတစ္လံုးအတြင္းသုိ႔ လဲေလ်ာင္းလုိက္သည္ႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါေတာ့သည္။
သဒၶါတိႆမင္းလည္း ထိုအခါမွ မင္းခမ္းမင္းနားျဖင့္လာေရာက္ကာ ေကာင္းကင္ေပၚရပ္တည္ေနသည့္ အေလာင္းတင္ရထားႀကီးကုိ ဖူးေျမာ္ပူေဇာ္ေလသည္။ ထိုသို႔ မင္းႀကီးပူေဇာ္ေသာအခါမွ ေကာင္းကင္ေပၚတည္ေနသည့္ အေလာင္းတင္ျပာသာဒ္ႀကီးသည္ ေျမျပင္သုိ႔ ျဖည္းညင္းစြာ သက္ဆက္းလာပါေတာ့သည္။ သည္အခါမွ မင္းႀကီးလည္း မွားမိသမွ် ၀န္ခ်ကန္ေတာ့ကာ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ ပူေဇာ္ေလေတာ့သည္။ စ်ာပနပြဲၿပီးဆံုးေသာအခါ ထိုမေထရ္တုိ႔၏ အရိုးဓါတ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထား၍ ကိုးကြယ္ေလေတာ့သည္။ (အံ -႒.၂၊၁၃၃-တိဌာနသုတ္အဖြင့္)
ဤကား ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးအား စြမ္းအားရွိသေလာက္ သူမတူေအာင္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းခဲ့သည့္အျပင္ သာသနာေတာ္ကို အသက္ထက္မက ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာစိတ္ထားျဖင့္ သာသနာကို ကမၻာအ၀န္းသုိ႔ ျပန္႔နံ႔ွေစရန္ သာသနာျပဳေတာ္မူခဲ့သည့္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီး၏ သံုးရာစုထဲက ဘ၀ပံုရိပ္ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ျပန္လည္တင္ျပလုိက္ရပါသည္။ သူ၏ ဘ၀ပံုရိပ္လႊာကို ဖတ္ရႈရေသာ စာဖတ္သူမ်ား သာသနာေတာ္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကုိ အတုယူကာ သံေ၀ဂပြားမ်ားနိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားလုိက္ရပါေတာ့သတည္း။ ။