This is default featured post 1 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 2 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 3 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 4 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 5 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

Thursday, February 24, 2011

ေလာကကုိ လႊမ္းမုိးေသာ အမွန္တရားတစ္ခု (သုိ႔မဟုတ္) ဒုကၡသစၥာ

ေလာကမွာ လူေတြ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနၾကတာ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ ေျပးလႊား ေနၾကတာဟာ “ခ်မ္းသာသုခ”ကုိရွာေဖြဘုိ႔ အလုပ္မ်ားေနၾကတာပါ။ ဘယ္လုိပဲ အပင္ပန္းခံျပီး သုခကုိရွာေဖြ ေသာ္ျငားလည္း လူသားေတြေန႔စဥ္ရင္ဆုိင္ၾကဳံေတြ႕ေနၾကရတာေတာ့ ေလာကရဲ႕ အမွန္တရားျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသစၥာ ပါပဲ။ ဒါဟာလည္း လုံး၀ေရွာင္လႊဲလုိ႔မရတ့ဲ “အမွန္တရားတစ္ခုပါ”။ တစ္ကယ္ေတာ့ “ခ်မ္းသာဆုိတဲ့ သေဘာ ကုိက ဒုကၡနဲ႔ကင္းျပီး ရလာရုိးထုံးစံမရွိပါဘူး။ ေလာကီ အာရုံကာမဂုဏ္တရားေတြကုိ လူေတြက ခ်မ္းသာလုိ႔ မွတ္ယူၾကတာပါ၊ (မဂ္၊ ဖုိလ္ မရေသးတဲ့သက္ရွိသတၱ၀ါတုိင္းေပါ့)၊ ဒီခ်မ္းသာသုခေတြဟာ ေသာက္ေလ ေသာက္ ေလငတ္မေျပ၊ ေနာက္ဆုံး ေသာက္ေနရင္းန႔ဲပဲ ဒုကၡေရာက္ၾကရတာပါပဲ။ ခ်မ္းသာေနာက္ကုိ လုိက္ေနသမွ်ေတာ့ ကုိယ့္အရိပ္ကုိ ဖမ္းမိဘုိ႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ လူရူးတစ္ေယာက္လုိ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အေမာစုိ႔လဲက်ရတဲ့နိဂုံးမွာ အဆုံးသတ္ၾကရတာပါပဲ။

ေလာကမွာခ်မ္းသာၾကီးပြါးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ လူသားေတြက အားက်တတ္ပါတယ္။ တစ္ကယ္တမ္းသူတုိ႔ အားက်တယ္ဆုိတာ အဲဒိလူခ်မ္းသာရဲ႕ စည္းဇိမ္ခ်မ္းသာကုိပဲ ျမင္ျပီး အားက်တာပါ။ အဲဒိစည္းဇိမ္ခ်မ္းသာေနာက္ က ၾကိးမားလြန္တဲ့ ေသာက၊ ဒုကၡေတြရဲ႕ ထုတည္ကုိ ျမင္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အျပည့္အ၀ အားက်နုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။ ေလာကမွာ ဆုိရုိးစကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ “သူေဌးၾကီးရင္ ေၾကြးၾကိးတယ္” တဲ့။ ေလာကမွာတစ္ဆယ္ပဲ ခ်မ္းသာ တဲ့သူဟာ သူတစ္ပါးဆီက အရင္းႏွီးေငြေခ်းတဲ့အခါမွာ တစ္ဆယ္ထက္သူ ပုိမေခ်းပါဘူး။ တစ္ရာရွိတဲ့သူကေတာ့ ႏွစ္ရာေခ်းဘုိ႔ ၀န္မေလးသလုိ သုံးရာဆုိလည္း ခပ္လြယ္လြယ္ပါပဲ။ ဒါက သူရဲ႕လည္ပါတ္ႏုိင္စြမး္ကုိ သူယုံၾကည္ တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒိလုိ မလည္ပါတ္ႏုိင္လုိ႔ သတင္းစာထဲမွာ သန္းၾကြယ္သူေဌးေတြရဲ႕ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အသုံးစီ ရင္တဲ့ သတင္းေတြကုိ လစဥ္နဲ႔အမွ် ဖတ္ေနၾကရတာပါ။ ေငြေၾကးစည္းဇိမ္ေတြဟာ ရွာေဖြရစဥ္မွာလည္း အလြန္ ဆင္းရဲလွပါတယ္။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဆုိတာေတြဟာ စီးပြါးေရးသမားေတြအတြက္ ေန႔စဥ္ေပါင္းသင္း ေနရတဲ့ မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္း အေပါင္းသင္းေတြပါပဲ။ စီးပြါးေရးေလာကမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေခါင္းပုံျဖတ္တာတုိ႔။ မတရား အႏုိင္ယူတာတို႔ ဆုိတာေတြဟာ ၾကာလာေတာ့လည္း “အမွားၾကာ အမွန္ျဖစ္” ဆုိသလုိပဲ အကုသုိလ္လုိ႔ကုိလုိ႔ မထင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ သူတုိ႔အျမဲလက္ကုိင္ထားၾကတဲ့ စကားကေတာ့ “အူမ ေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္မယ္”ဆုိတဲ့ စကားပါ။ အဲဒိလုိ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့ မွ သီလေစာင့္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ လူသားတုိ႔ရဲ႕အူမဟာ မေသမခ်င္း ဘယ္ေတာ့မွ ေတာင့္မွာ မဟုတ္လုိ႔ပါပဲ။

အဲဒိလုိ မေနမနားနဲ႔ရွာေဖြထားတဲ့ ပစၥည္း၊ဥစၥာေတြကုိ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းရတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ရွာေဖြတုံးကထက္ကုိ ပုိပင္ပန္းပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆုိ စစ္တပ္နဲ႔ အေစာင့္ခ်ရတဲ့ သူေဌးေတြေတာင္ ကမၻာမွာ ၾကား ဖူးပါတယ္။ အဲဒိ သူရဲ႕ စိတ္အစဥ္ကုိ သူရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာေတြက အျမဲပဲခ်ည္ေႏွာင္လုိ႔ထားပါတယ္။ စားစား၊ သြား သြား၊ သူဟာ လြတ္လပ္မႈမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေဟာ-အေၾကာင္းအမ်ဳိးနဲ႔ အဲဒိစည္းဇိမ္ေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ဆုံး သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ စည္းဇိမ္ရွင္ရဲ႕ ေသာကဟာ အထြဋ္အထိပ္ကုိ ေရာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ အဒီမွာ ကုိယ့္ ကိုယ္ကုိ အဆုံးစီရင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြက ေခတ္စားလာေတာ့တာပါပဲ။ ခုလုိ ေျပာတာဟာ ပစၥည္းဥစၥာ ရွာေဖြ စုေဆာင္းျခင္း မျပဳရဘူးလုိ႔ မဆုိလုိပါဘူး။ ရွာေဖြတဲ့အခါမွ သတိေလးနဲ႔ မသမာေလာဘထားျပီး အႏၱရယ္မကင္း တဲ့ရွာေဖြနည္းနဲ႔ မရွာေဖြမိဘုိ႔နဲ႔။ ရလာတဲ့ပစၥည္း ဥစၥာေပၚမွာ အလြန္အကၽြံမတပ္မက္ေစပဲ၊ အကယ္၍မ်ား ကံမေကာင္း၊ အေၾကာင္းမလွလုိ႔ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့အခါမွာလည္း “ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္၊ ပ်က္ခ်ိန္တန္ပ်က္” ဆုိတဲ့ ေလာက သဘာ၀ကုိ ႏွလုံးသြင္းလုိ႔ေလာကမွာ ဆက္လက္ျပိးေအခ်မ္းစြာေနထုိင္ႏုိင္ဘုိ႔အတြက္ အလြန္ပဲအေရး ၾကိးလွပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္မွာ “ဒုကၡစာရင္း”ကုိ ေဟာၾကားေပးထားတာရွိပါတယ္။ အဲဒိဆင္းရဲ ဒုကၡေတြကေတာ့ (၁)အမိ၀မ္းမွာ ကိန္းေအာင္းရျခင္းဟာလည္း အလြန္ဆင္းရဲပါတယ္။ ဒါကေတာ့ လူေတြမမွတ္ မိၾကေတာ့ ဒီဆင္းရဲကုိ လူေတြက စာရင္းထဲမွာ မထည့္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အကယ္၍မ်ား မွတ္မိမယ္ဆုိရင္ ေတာ့ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ေလးထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ပူေလာင္ဆင္းရဲလုိက္မလဲဆုိတာ ခန္႔မွန္းမိမွာပါ။ (၂) အုိရ ျခင္းဟာလည္း ဆင္းရဲပါတယ္တဲ့။ ဒါကေတာ့ အားလုံးျမင္သာတဲ့ ဆင္းရဲတစ္ခုပါ။ အုိလာျပီဆုိရင္ ဘာမွမ ေတာ့ပါဘူး။ ဒါက ထင္ရွားတဲ့ ဆင္းရဲမုိ႔ အက်ယ္ခ်ဲ႕စရာမလုိေတာ့ပါဘူး။ (၃) က်န္းမာေရး မေကာင္း ျဖစ္ရျခင္း ဟာလည္း ၾကီးမားတဲ့ဆင္းရဲတစ္ခုပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆုိ အသက္ရွင္ေနေပမယ့္ လူေသတစ္ေယာက္လုိ အိပ္ယာထဲ တစ္ ခ်ိန္လုံးလွဲေနရတဲ့ နာက်င္ေနရတဲ့ လူမ်ဳိးေတာင္ ေလာကမွ ေရတြက္လုိ႔ မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲ မလဲဆုိတာ ေတြးသာၾကည့္ေပေတာ့။ ေနာက္(၄)ကေတာ့ ေလာကရဲ႕ အထြဋ္အထိပ္ ဆင္းရဲပါ။ ဘာလဲ ဆုိေတာ့ “ေသျခင္း”။ ေလာကမွာ ဘယ္သူမွ မေသခ်င္ပါဘူး။ (စိတ္ဓါတ္ပုံမွန္ရွိမယ္ဆုိရင္ေပါ့ေလ)။

လမ္းေဘးမွာေတာင္းစားေနတဲ့ သူေတာင္းစားေတြေတာင္ ဒီေလာက္ဆင္းရဲတာ “ေသခ်င္လား”လုိ႔သြားေမးရင္ သူက မေသခ်င္ဘူးလုိ႔ပဲေျဖမွာပါ။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ “ေသျခင္းဆင္းရဲ”ဟာ ေနစရာမရွိ၊ စားစရာမရွိတဲ့ ဆင္းရဲထက္ပုိဆုိးလုိ႔ပါ။ သတၱ၀ါေတြမွာ ဘ၀ကုိတပ္မက္တတ္တဲ့ “ဘ၀နိကႏၱိကတဏွာ”ဆုိတာရွိပါတယ္။ အဲဒိ တဏွာေၾကာင့္ပဲ စကားေျပာတတ္မယ္ဆုိရင္ လမ္းေဘးက ေခြးေလးတစ္ေကာင္ကုိ ေသခ်င္လားလုိ႔သြားေမး ရင္ သူလည္းေသခ်င္တယ္လုိ႔ ေျပာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆင္းရဲတစ္မ်ဳိးကေတာ့ အသက္ရွင္ၾကတဲ့ သူေတြ အတြက္ေတာ့ အဆုိးဆုံးလုိ႔ မွတ္ယူထားၾကတဲ့ ဆင္းရဲပါ။ (၅) မခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ အတူေနရျခင္း (၆)ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ေ၀းကြားရျခင္းဆုိတဲ့ ဆင္းရဲကုိ လူသားေတြအလြန္ပဲေၾကာက္ရြံ႕လွပါတယ္။ ဘယ္လုိပင္ေၾကာက္ရြံ႕သည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီဆင္းရဲကို မည္သူမွ် ေက်ာ္လြန္ႏုိင္ျခင္းမရွိပါဘူး။ လူေတြဟာ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ေတြ႕တဲ့ အခါ ေပ်ာ္တယ္၊ စကားအတူ ေျပာရရင္ေပ်ာ္တယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို အျမဲပဲ ျမင္ေနေတြ႕ေနခ်င္တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံသတိ လက္လႊတ္ခ်စ္မိျပီ ဆုိရင္ေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာေတြျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ ခ်စ္ရင္လည္းသတိေလးနဲ႔ ခ်စ္တတ္ဘုိ႔ အေရးၾကိးပါတယ္။ ဘယ္လုိ သတိေလးလည္း ဆုိေတာ့ ေလာကဆုိတာ အျမဲတမ္းေျပာင္းလည္းေနတယ္ဆုိတဲ့ သတိေလးတစ္ခုရွိ ရင္ကုိပဲ ခ်စ္ရတာသက္သာပါတယ္။ ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူဟာလည္း လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျပာင္းလဲ တတ္တယ္ ဆုိတာမေမ့ပါနဲ႔။ သူကကုိယ့္ကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ကုိယ္က သူ႕ကုိခ်စ္တဲ့ စိတ္ေတြကေရာ ျမဲပါတယ္လုိ႔ ဘယ္သူမွ အာမမခံႏိုင္ပါဘူး။ (လူ႕စိတ္ဟာ ေမ်ာက္စိတ္လုိပဲ လုိ႔ အဆုိရွိတယ္မုိ႔လား) ။

အကယ္၍မ်ားေရွ႕ေရစက္ေတြ ခိုင္ျမဲလြန္းလုိ႔ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ တည္တံ့တယ္ရွိေစဦး၊ ေလာကမွာဘယ္သူ႕ကိုမွ မ်က္ႏွာမလုိက္တတ္တဲ့ “သခၤါရ”တရားက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အဲဒိခ်စ္ျခင္းတရားကို ခြဲပစ္မွာေသခ်ာပါတယ္။ မုန္းတဲ့ သူကိုေန႔စဥ္ျမင္ေနရတဲ့ ဆင္းရဲကေတာ့ ေျပာေနစရာေတာင္မလုိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္အေရးၾကိးတဲ့ ဆင္းရဲက ေတာ့ (၇)လုိခ်င္တာ မရတာ ဆင္းရဲတစ္ခုပါ။ ကိုယ္က ပစၥည္းတစ္ခုကို လုိခ်င္ေနျပီဆုိရင္ အဲဒိတပ္မက္မႈက ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ႏွိပ္စက္ပါတယ္။ မရမျခင္း စားလည္းဒီစိတ္၊ သြားလည္း ဒီစိတ္နဲ႔ အဲဒီအရာကို မရမျခင္း ေနရ ထုိင္ရတာေတာ္ေတာ္ကို အဆင္မေျပပါဘူး။ သက္မဲ့ အရာ၀တၳဳေပၚမွာစြဲလမ္းမွ ဆင္းရဲတာမဟုတ္ပါဘူး။ သက္ရွိ သတၱ၀ါေတြအေပၚစြဲလမ္းရင္လည္း ဆင္းရဲတာပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒိဆင္းရဲက ပိုဆုိးတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ဆင္းရဲကုိ စာရင္းခ်ဳပ္လုိက္တဲ့အခါ (၈) ဒီလက္ရွိပိုင္ဆုိင္ထားတဲ့ ခႏၶာငါးပါးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတာကုိက ဆင္းရဲတုံးၾကီးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတာပါလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶက ေလာကရဲ႕ ခ်မ္းသာ ေတြကိုလည္း မ်က္ကြယ္မျပဳပါဘူး။ ေလာကကို ဗုဒၶက အေျခေနေပၚမူတည္ျပိး အဆင့္သုံးဆင့္ သတ္မွတ္ေတာ္မူ ပါတယ္။ (၁) အႆာဒ၊ သာယာမႈလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ခ်မ္းသာျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္တူ ေ၀ါဟာရတစ္ခုပါ။ ကိုယ္ လုိခ်င္တာရရင္ ခ်မ္းသာတယ္၊ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ေတြ႕ရရင္ ခ်မ္းသာတယ္၊ ရုပ္ရည္အဆင္းလွပရင္ ခ်မ္းသာတယ္ စ သည္အားျဖင့္ လူသားတုိ႔ ယုံၾကည္ေနၾကတဲ့ ခ်မ္းသာကုိ ျမတ္ဗုဒၶက မ်က္ကြယ္ျပဳေတာ္မမူပါဘူး။ ဒါေတြဟာ လည္း တစ္ကယ္ရေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်မ္းသာေတြပါပဲလုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ နံပါတ္(၂) အာဒီန၀၊ ဒါကေတာ့ ေစာေစာက ခ်မ္းသာေတြရဲ႕ အျပစ္ေတြပါ။ အဲဒိခ်မ္းသာေတြဟာ ဘယ္အရာမွ မျမဲျခင္းသေဘာရွိပါတယ္။ ခ်စ္သူ နဲ႔ေတြ႕ဆုံရျခင္းရဲ႕ အဆုံးဟာ လမ္းခြဲရျခင္းပါ။ ရုပ္ရည္ေလးေတြ လွပေနျခင္းရဲ႕ အဆုံးသတ္ဟာ မလွမပအုိျခင္း မွာ အဆုံးသတ္ရပါတယ္။ နံပါတ္သုံးကေတာ့ တစ္ကယ့္ခ်မ္းသာစစ္ကုိ ညႊန္ၾကားေတာ္မူထားတာပါ၊ (၃) အာဒီန ၀၊ လြန္ေျမာက္ျခင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ ထြက္ေျမာက္ျခင္း အဲဒိစြဲလမ္းတပ္မက္မႈေတြကို လြန္ေျမာက္ႏိုင္မွ သုိ႔မဟုတ္ အဲဒိ စြဲလမ္းတပ္မက္မႈတုိ႔မွ ထြက္ေျမာက္ႏုိင္မွ တစ္ကယ့္ခ်မ္းသာစစ္ကုိ ရႏုိင္မွာပါ။ အဲဒိခ်မ္းသာစစ္ကေတာ့ ဆင္းရဲ ျခင္းအားလုံးရဲ႕ အဆုံးသတ္ရာ “နိဗၺာန္”ပါပဲလုိ႔ ညႊန္ျပဳရင္း “ေလာကကို လႊမ္းမုိးေသာ အမွန္တရားတစ္ခု” ေဆာင္းပါးကို အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။

“အားလုံးပဲ ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းရာကို ရွာေဖြႏုိင္ၾကပါေစ”
အရွင္ေတဇာနႏၵ(ေစတနာပန္းခင္း၊ နိဗၺာန္ေဆာ္အသင္း)

ကိုးကား
၁။ ။ဓမၼစၾကာ ပါဠိေတာ္
၂။ ။ဓမၼစာေပမ်ဳိးစုံႏွင့္ ေလာကအေတြ႕အၾကဳံ။



Tuesday, February 22, 2011

“အဓိပၸါယ္ရွိေသာ တနဂၤေႏြမ်ား”

“ကုသုိလ္၊ ဥစၥာ က်န္းခန္႔သာ၍၊ ပညာ တန္ခုိး၊ တစ္မ်ဳိးမွ
အက်ဳိးမထြက္ ထုိေန႔တြက္၊ သက္သက္၀မ္းနည္းဘြယ္”

ေတာင္ျမဳိ႕၊ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ ၾသ၀ါဒေလးပါ။ ဒီလကၤာေလးကုိ ရင္ထဲမွာ ႏွလုံးသြင္းမိတုိင္း တစ္ခါ တစ္ရံ ၾကည္ႏူး၀မ္းသာရလုိ၊ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့လည္း၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကို အားမရသလုိ၊ ၀မ္းနည္းသလုိ ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ၀မ္းသာတာကေတာ့ “ေအာ္ ဘ၀ရဲ႕ တန္ဘုိးဆုိတာေတြက၊ ဒါေတြပါလား” လုိ႔ ဒီလကၤာေလး ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ သိရတဲ့အတြက္ အတုိင္းမသိ၀မ္းသာမႈေတြျဖစ္မိတာပါ။ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ လည္း “ငါ့ဘ၀ မွာ ၀မ္းနည္းစရာေတြမ်ားေနေသးပါလားလုိ႔ ဆင္ျခင္မိတုိင္း ကိုယ့္အတြက္ေရာ အမ်ားအတြက္ပါ၊ အားမရသလုိ၊ ၀မ္းနည္းသလုိ ခံစားမိျပန္ပါတယ္။ ကုိယ့္အတြက္ဆုိတာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ၇-ႏွစ္သားက စလုိ႔ သာသနာ့ေဘာင္ကုိ “သံသာရ ၀႗ဒုကၡေတာ...”ဆုိျပိး ၀င္ကုိေရာက္ခဲ့ေပမယ့္၊ တစ္ကယ္တမ္း ရိုးရုိးသားသား ၀န္ခံရရင္ အဲဒိ စကားကုိ ဆရာဘုန္းၾကိးက ခ်ေပးလုိ႔ ဆုိခဲ့၊ရြတ္ခဲ့ရေပမယ့္ စာသင္တုိက္မေရာက္ခင္ အခ်ိန္ထိ သံသရာဆိုတဲ့စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိေတာင္ မသိခဲ့ပါဘူး။ သိတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း “ရဟန္းဆုိတာ-သံသရာေဘးကို ေၾကာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္း”လုိ႔မွတ္သားခဲ့ရေပမယ့္ ဒီလုိပဲ အမႈမဲ့ေနလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းပါဘူး။

ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ ဒီဆုံးမစာေလးကုိႏွလုံးသြင္းမိတိုင္း ၀မ္းနည္းရတယ္ဆုိတာ “ဘ၀ကို ျဖဳန္းခဲ့တဲ့” အဲဒိအခ်ိန္ ေတြအတြက္ ႏွေျမာမိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အားမရသလုိ၊ ၀မ္းနည္းသလုိလည္းျဖစ္ရတာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဟန္းတစ္ပါးအေနနဲ႔ ကုိယ္ရင္ငယ္ဘ၀က စလုိ႔ အဓိပၸါယ္သိသည္ျဖစ္ေစ၊ မသိသည္ျဖစ္ေစ၊ မူလတန္း၊ အငယ္ တန္း၊ အလတ္တန္း၊ အၾကိးတန္းမ်ား အဆင့္ဆင့္ေအာင္ျမင္၍ ဓမၼာစရိတန္းအထိ ရြတ္ဖတ္ပြါးမ်ားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြက ၀ိပႆနာပညာကုိ ၾကိးၾကိးက်ယ္က်ယ္ အက်ဳိးမျပဳသည္တုိင္ေအာင္ ကုသိုလ္ေတြကေတာ့ ေန႔တုိင္း ျဖစ္ေနမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သာသနာ့အက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ဳိးစတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကုိ အစြမ္းရွိသေလာက္ မလုပ္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့၊ အမႈမဲ့ေနခဲ့မိတဲ့ ထုိမ်ားျပားလွစြာေသာ ႏွစ္ေတြအတြက္ေတာ့ ႏွေျမာတသျဖစ္ေနရဆဲပါ။ သုိ႔ေသာ္ လည္း ဘ၀ရဲ႕ တန္ဘုိးကို စသိတဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္တာ ကာလကစလုိ႔ (အသက္-၂၄ႏွစ္ခန္႔) တတ္ႏုိင္သ ေလာက္ အမ်ားအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္း၊ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြကို စတင္ျပီးေတာ့ ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္လာတဲ့ အခ်ိန္ မွာေတာ့ “ဒါမွသာ ဘ၀ရဲ႕ တန္ဘုိးအစစ္အမွန္”ဆုိတာကုိ သိလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒိႏွစ္ေတြကစလုိ႔ ယခု အသက္- ၂၈ႏွစ္တုိင္ေအာင္ကာလေတြကုိ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ၀မ္းသာစရာအခ်ိန္ေလးေတြမ်ားလာခဲ့ျပီလုိ႔ ဆုိႏုိင္ေပမယ့္၊ ေန႔ရက္အေနနဲ႔ တြက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာေန႔ရက္ေတြက အေလးသာေနဦးမွာပါ။

အဲဒိေတာ့“ေအာ္-ကိုယ္လုိ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး ဘာမွ မပူရတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာေတာင္ ရုိးရုိးသားသား ၀န္ခံၾကစတမ္းဆုိရင္ ၀မ္းနည္းစရာေန႔ေတြမ်ားေနေသးရင္၊ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးအတြက္ ေန႔စဥ္ ႏွင့္အမွ် ၾကိဳးစားရုံးကန္ေနရတဲ့ လူသားေတြအဘုိ႔ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ ေန႔ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေနလုိက္ မလဲ” ဆုိတာေတြးမိေတာ့ သူတုိ႔အတြက္ပါေရာျပိး ရင္ထဲမွာစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘ၀နဲ႔ အလုပ္ဆုိတာ ျပည့္စုံတယ္ရယ္လုိ႔ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒီလုိပဲ အားငယ္မေနပဲ၊ အသိတရားရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကိဳး စားသြားဘုိ႔သာ အေရးၾကိးတာပါ။ ခုစာေရးေနတဲ့ စာေရးသူေတာင္ အသိတရားရလာေတာ့မွပဲ တတ္ႏိုင္သ ေလာက္ သင္တန္းေတြဖြင့္၊ တရားေပစာေတြေဟာ၊ စာၾကည့္တုိက္ေလးေတြ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ တည္ေထာင္ရင္းနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ဘ၀ကုိငွဲ႔ေဆာင္းၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ ၾကည္ႏူးစရာေန႔ရက္ေလးေတြမ်ားလာျပီဆုိ တာေတြးမိျပိးအားတက္ခဲ့ရပါတယ္။

ေတြးၾကည့္မယ္ဆုိရင္ လူသားတုိ႔အတြက္ အသက္ရွင္ေနသမွ်ကာလပတ္လုံး တနဂၤေႏြအစ၊ စေနအဆုံး ေန႔ရက္ေပါင္း ၇-ရက္ကိုေတာ့ အားလုံးပိုင္ဆုိင္ေနၾကတာပါ။ အဲဒိပိုင္ဆုိင္တဲ့ေနရက္ေတြကုိ ကိုယ္ဘယ္လို အသုံးခ်ေနသလဲဆုိတာကုိ အျမဲပဲဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ ဘ၀မွာရပ္တည္ႏုိင္ဘုိ႔ အတြက္ ၇-ရက္ထဲက ေျခာက္ရက္ကုိ ႏူတ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာင္ အနည္းဆုံး ကုိယ္ပိုင္အခ်ိန္ဆုိတာ “တနဂၤေႏြ တစ္ရက္ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ရမွာေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒိတစ္ရက္ကို ကုိယ္ဘယ္လုိ အသုံးခ်မလဲ၊ အမ်ားစုက ေတာ့ အဲဒိရက္ကို ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့၊အေပ်ာ္အပါးေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါဆုိရင္ေတာ့ တစ္ဘ၀လုံးအတြက္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့ ေန႔ရက္ေတြက ေရတြက္လုိ႔ကို ဆုံးႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ယူတတ္ရင္ ေလာကမွာ အေကာင္းေတြဆုိတာ ေနရာတုိင္းမွာ ရွိေနသလုိ၊ အဆုိးေတြကလည္း ကို္ယ့္ရဲ႕ အက်င့္ စာရုိက္အေပၚမူတည္ျပီးေတာ့ ေနရာတုိင္းက ေစာင့္ၾကိဳေနမွာပါ။

စာေရးသူရဲ႕ လတ္တေလာ ဘ၀ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇-လေလာက္က ထုိင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ကို ေယာင္လည္လည္နဲ႔ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ မာစတာတန္းဆက္တက္ဘုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က ခုိင္ခုိင္ မာမာရွိျပိးသားေပမယ့္၊ ေက်ာင္းတက္ဘုိ႔ ေ၀းေနတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ေရာက္စဆုိေတာ့ ေနရာထုိင္ခင္း အခက္ အခဲကတစ္မ်ဳိး၊ ဒီၾကားထဲ အေမကို သတိယရတာက တစ္သြယ္နဲ႔၊ေရာက္စ ကာလေတြမွာေတာ္ေတာ္ကုိ ေယာင္၀ါး၀ါးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စာေလးမေတာက္တစ္ေခါက္ ဖတ္လုိက္၊ ဆြမ္းစားေလးဘာေလးၾကြလိုက္နဲ႔ပဲ၊ အခ်ိန္ ကုန္လာေတာ့ ဘ၀ကုိ ႏွေျမာမိသလုိျဖစ္လာပါတယ္။ “ေအာ္-ငါ့ဘ၀ ၀မး္နည္းစရာေန႔ေတြက မကုန္ေသးပါလား ”လုိ႔လည္း ဆင္ျခင္မိပါတယ္။ အဲဒိအခ်ိန္မွာပဲ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ၾကိဳးၾကိဳးစားစားလုပ္ခဲ့မိတဲ့ ေကာင္းမႈေတြက အက်ဳိး ေပးတယ္ပဲဆုိရမလားမသိ၊ ကိုယ္အလြန္၀ါသနာပါတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကုိ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဘုိ႔ ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာ သာ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒိအလုပ္ကေတာ့ ခုေရာက္ရွိေနတဲ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ “ဗုဒၶဓမၼ” သင္တန္းေလး ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ဘုိ႔ ဒကာေလး ကိုလင္းႏုိင္က ေလွ်ာက္ထားလာခဲ့တာပါပဲ။ အတုိင္းမသိ၀မ္းသာသလုိ၊ စီစဥ္ေပးသူ ဒကာေလး ကိုလင္းႏုိင္ကုိလည္း အတုိင္းမသိ ေက်းဇူးလည္းတင္မိပါတယ္။ ငါပုိင္ဆုိင္တဲ့ေန႔ရက္ေတြ အဓိပၸါယ္မမဲ့ေတာ့ ဘူးေပါ့၊ ဆုိျပီးတစ္ကယ္ကုိ ႏွစ္သက္အားရမိပါတယ္။

သင္တန္းဖြင့္ရက္ေတြကေတာ့ အပါတ္စဥ္တနဂၤေႏြေန႔တုိင္းဆုိေပမယ့္ စာေရးသူအတြက္ေတာ့ ေန႔ရက္တုိင္း ဟာ အဓိပၸါယ္ေတြျပည့္၀လုိ႔ေနပါတယ္။ ဆရာတစ္ပါးေျပာဖူးသလုိပါပဲ“ အရွင္ဘုရားတုိ႔ကို စာတစ္နာရီ သင္ဘုိ႔ တပည့္ေတာ္က ေလးနာရီေလာက္စာၾကည့္၇တယ္”ဆုိသလုိပဲ။ တစ္ပတ္ကို သင္တန္းတစ္ရက္ျပႏုိင္ဘုိ႔ စာေရး သူအေနနဲ႔ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ပီပီျပင္ျပင္ သင္ၾကားႏုိင္ဘုိ႔၊ ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြ ေျဖၾကားနုိင္ဘုိ႔၊ စာေတြ ဖတ္လုိက္၊ စာေတြေရးလုိက္၊ တရားေတြနာလုိက္နဲ႔ပဲ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းေနထုိင္လာ ျဖစ္ခဲ့ပါ ေတာ့တယ္။ ႏွစ္ပါတ္ေလာက္သင္ျပိးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သင္တန္းသား၊ သင္တန္းသူ အားလုံးဟာ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ၀န္းက်င္ေတြဆုိေပမယ့္ ဗုဒၶစာေတြသင္ၾကားရျခင္းရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ သင္တန္းဆရာရဲ႕ ျမန္မာ ႏုိင္ငံက ကေလးေတြလုိပဲ တစ္သားထည္းျဖစ္သြားတာေတာ့ အတုိင္းမသိ၀မ္းသာၾကည္ႏႈးစရာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သင္တန္းသား၊ သင္တန္းသူေတြ အတြက္လည္း အပါတ္စဥ္တနဂၤေႏြတုိင္းဟာ “အဓိပၸါယ္ရွိေသာ တနဂၤေႏြမ်ား” ဆုိတာ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ လက္ခံလုိ႔ေနၾကပါေတာ့တယ္။ ကဲ-စာဖတ္သူလည္း ကိုယ္ပုိင္ဆုိင္တဲ့ တနဂၤေႏြ ေတြကို ဘယ္လုိအသုံးခ်မလဲဆုိတာ၊ကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္အေပၚမွာပဲမူတည္တယ္ဆုိတာေတာ့ မေမ့နဲ႔ေနာ္။ (ဗုဒၶဓမၼ သင္တန္းကုိ အားၾကိဳးမာန္တက္၊ တက္ေရာက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသား ၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အားလည္း ေက်း ဇူးတင္လွ်က္ပါ။)

“သူရဲေကာင္း”
“ေလာကအက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ သင့္ရဲ႕ ကံသုံးပါးလုံး(ကို္ယ္၊ ႏူတ္၊ စိတ္)ကုိ အစြမ္းကုန္ျမဳပ္ႏွံျပီးသြားတဲ့ အခါမွာ သင္ဟာ ေသမင္းကုိေတာင္ မေၾကာက္မရြံ႕စိန္ေခၚ၀ံ့တဲ့ အရဲရင့္ဆုံး သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ဆုိတာ တာ သင္ကို္ယ္တုိင္ သိလာပါလိမ့္မယ္”

“အားလုံးပဲ ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းရာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏုိင္ၾကပါေစ”


အရွင္ေတဇာနႏၵ(ေစတနာပန္းခင္း၊ နိဗၺာန္ေဆာ္အသင္း)

Monday, February 21, 2011

mp3 test


-------------------------------------------
flv test

Sunday, February 20, 2011

ေရွာင္လႊဲ၍ မရေသာ အမွန္တရားမ်ား (သို႔) လကၡဏာ (၃)ပါး။

ဒီေန႔ေတာ့ ကုိထြန္းေအာင္ ရဲ႕ ေမးခြန္း သုံးခုအနက္ နံပါတ္(၂)ေမးခြန္းျဖစ္တဲ့ “အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ တရားတို႔ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ တပည့္ေတာ္နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပပါ”ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကုိ ေဆြးေႏြးေပးပါ့မယ္။ ဒီသုံးပါးကုိ ေခါင္းစဥ္ အေနအားျဖင့္ “လကၡဏာယဥ္” သုံးပါးလုိ႔ေခၚပါတယ္။ လကၡဏာဆုိတာကေတာ့ “သဘာ၀တရား၊ အမွန္တရား၊ မေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာသဘာ၀” လုိ႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ အနိစၥ၊ မျမဲျခင္း၊ ဒုကၡ၊ ဆင္းရဲျခင္း။ အနတၱ၊ အစိုးမရျခင္း ဆုိတဲ့ အၾကမ္းမ်ဥ္းအဓိပၸါယ္ကုိေတာ့ အားလုံးသိေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လုိ မျမဲတာလဲ၊ ဆင္းရဲျခင္းက ဘယ္လုိလဲ၊ အစိုးမရဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ ဆုိရင္ေတာ့ အေျဖရ ေတာ္ေတာ္ၾကပ္ပါလိမ့္ မယ္။

(၁) အနိစၥ၊ မျမဲျခင္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ဗုဒၶျမတ္စြာ ဓမၼပဒပါဠိေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူတာက “သေဗၺသခၤါရာ အနိစၥာ” အလုံးစုံေသာ သခၤါရတရားတုိ႔သည္ မျမဲျခင္း သေဘာရွိကုန္၏” ဟု ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သခၤါရ ဆုိတဲ့စကားကုိ နည္းနည္းရွင္းျပဘုိ႔လုိပါတယ္။ သခၤါရဆုိတာ ျပဳျပင္ဖန္တီးျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ျပဳျပင္ဖန္တီးတယ္ဆုိရာမွာ လူကပဲ ဖန္တီးသည္ျဖစ္ေစ။ သဘာ၀တရားက ပဲဖန္တီးသည္ျဖစ္ေစ ဖန္တီးမႈ မွန္သမွ်ကုိ သခၤါရလုိ႔ပဲ ေခၚဆုိရပါတယ္။ အဲဒိေတာ့ လူက ဖန္တီးတဲ့ “အိမ္၊ေက်ာင္း ၊ ဇရပ္၊ အ၀တ္အထည္၊ ေရတြင္း၊ ေရကန္” စတဲ့ အရာေတြဟာလည္း သၤါရသေဘာထဲမွာ အၾကဳံး၀င္သလုိ။ သဘာ၀တရားက ဖန္တီးတဲ့ “လူ၊ တိရစၧာန္၊ သစ္ပင္၊ ပန္းမန္၊ ေရ၊ ေျမ၊ ေတာ၊ ေတာင္” စတဲ့ အရာေတြဟာလည္း သခၤါရသေဘာတရားမွာပဲ အၾကဳံး၀င္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက လူကပဲ ဖန္တီးသည္ျဖစ္ေစ သဘာ၀တရားကပဲ ဖန္တီးသည္ျဖစ္ေစ၊ အားလုံး ဟာ သခၤါရ၊ ဘယ္အရာမွ မျမဲဘူးဆုိတဲ့သေဘာပါ။ ပထမဆုံးအေနျဖင့္ သဘာ၀တရားက ဖန္တီးထားတဲ့ (ဖန္တိီးတယ္ ဆုိတာ ပညတ္ အေနအားျဖင့္သာ သုံးစြဲျခင္းျဖစ္ပါတယ္။) လူဆုိတဲ့ သခၤါရ သေဘာတရား တစ္ခုကုိ စဥ္းစား ၾကည့္ရေအာင္။ လူဆုိတာ ေမြးဖြါးသည္မွစ၍ မေသဆုံးမွီအတုိင္းအတာ အခ်ိန္အေတာအတြင္း က အသိညဏ္ရွိတဲ့ သတၱ၀ါ တစ္မ်ဳိးကို လူလုိ႔ေခၚတာပါ။ အသိညဏ္မရွိတဲ့ သတၱ၀ါမ်ဳိးက်ေတာ့ တိရစၧာန္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အေခၚအေ၀ၚသာ ကြဲေပမယ့္ သခၤါရသေဘာတရားကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ လူဆုိတာ ေမြးဖြါးတဲ့ အခ်ိန္ ကေနစျပိး စိတ္ေတြေရာ၊ ရုပ္ေတြ ေရာ ဘယ္အရာမွ တည္ျမဲမႈမရွိပဲ အျမဲတမ္းေျပာင္းလဲလုိ႔ေနပါတယ္။ စိတ္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈက အလြန္ျမန္လြန္း ေတာ့ သာမာန္လူသားေတြရဲ႕ ညဏ္မ်က္လုံးနဲ႔ျမင္ႏုိင္ဘုိ႔ရာ မျဖစ္ႏုိင္ ပါဘူး။

သုိ႔ေသာ္လည္း တစ္စုံတစ္ေယာက္အေပၚမွာ စိတ္ဆုိးေနတုန္း သူက ကုိယ့္ကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ စကားေလးေတြ၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ဖြယ္ အျပဳအမူေလးေတြကို ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္လုိက္တဲ့ အခါမွာ ခ်က္ျခင္းပဲ ေစာေစာက ဆုိးေနတဲ့၊ သူ႕အေပၚမေကာင္းျမင္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ခ်က္ျခင္းပဲ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကုိ ကူး ေျပာင္းသြားတတ္ပါတယ္။ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ အေပၚယံေျပာင္းလဲမႈ၊ မတည္ျမဲမႈမ်ဳိးကိုေတာ့ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ ညဏ္နဲ႔၊ မ်က္လုံးနဲ႔ ျမင္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ထုိ႔အတူပါပဲ၊ ခုပဲ-လွဴမယ္လုိ႔ စိတ္ေကာင္း သဒၶါတရားေလး ျဖစ္ေပၚေနတုံး တစ္စုံ တစ္ေယာက္က ဖ်က္လုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္က အေၾကာင္းအမ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ လွဴခ်င္တဲ့စိေလးေတြ ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ဳိး စတဲ့ စိတ္ရဲ႕ မတည္ျမဲမႈမ်ားစြာကိုလည္း အားလုံးပဲ ျမင္နုိင္၊ေတြ႕ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါက စိတ္ရဲ႕ အေပၚယံ မတည္ျမဲမႈကုိ ေဆြးေႏြးျပတာပါ။ ဒီထက္နက္နဲတဲ့ စိတ္ရဲ႕မတည္ျမဲမႈေတြကိုေတာ့ “အဘိဓမၼာ အဆင့္ ေရာက္တဲ့အခါ” သင္ၾကားရပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ရဲ႕ မတည္ျမဲမႈကုိ နည္းနည္းသေဘာေပါက္ျပီဆုိရင္ ရုပ္ေတြ ရဲ႕ မတည္ျမဲမႈ ေျပာင္းလဲမႈေတြကုိ ဆက္ျပိးေဆြးေႏြးၾကည့္ရေအာင္။ ရုပ္ေတြရဲ႕ အျမဲတမ္း တည္ျမဲမႈမရွိပဲ ေျပာင္း လဲ ျဖစ္ပ်က္ေနတာဟာ “အနိစၥ”သေဘာပါ။ လူရဲ႕ ရုပ္သေဘာကုိ ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေမြးစကရုပ္နဲ႔ ဆယ္ႏွစ္ ၊ ဆယ့္တစ္ႏွစ္အရြယ္ကရုပ္ဟာ “လုံး၀”တူညီမႈမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေမြးစက ပုံေလးကုိ ဓါတ္ပုံရုိက္ထား ျပီးေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ျပန္ၾကည့္လုိက္ရင္ မိဘကသာ ဒါဟာ“ကိုယ္”ပါလုိ႔ မေျပာ ရင္ ဘယ္လုိမွ မွတ္မိႏုိင္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

ဒီလုိပါပဲ၊ ဆယ္ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္က ဓါတ္ပုံေလး ရုိက္ထား။ ေဟာ- အသက္ ၇၀-၈၀ ေရာက္တဲ့အခါ ျပန္ၾကည့္“မိမိ” ပါလုိ႔ မွတ္ထားတဲ့ သညာသာမရွိရင္ ဒါဟာ-ကုိယ္ပါလုိ႔ ဘယ္လုိမွ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒိလုိ ေျပာင္းလဲမႈေတြဟာ တစ္ခဏခ်င္း ၀ုန္းခနဲ၊ ဒုိင္းခနဲ ခုန္ေက်ာ္ျပီးေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျမဲတမ္း စကၠန္႔မလပ္၊ မိနစ္မလပ္ ေျပာင္းလဲေနတာပါ။ ေျပာင္းလဲမႈဟာ ဘယ္ေလာက္အထိလည္းဆုိရင္ အိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲ ဒိေျပာင္းလဲမႈ၊ မတည္ျမဲမႈေတြဟာ ရပ္မေနပါဘူး။ ဆက္ျပီး ေျပာင္းလဲ ပ်က္ဆီးေနတာပါပဲ။ အကယ္၍မ်ား လူဟာ မထပဲ အိပ္ယာထဲ တစ္ခိ်န္လုံးအိပ္ေနမယ္ဆုိရင္လဲ အုိခ်ိန္တန္ရင္ အုိသြားမွာပါပဲ၊ နာခ်ိန္တန္ရင္ နာသြားမွာပါပဲ။ ေသခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း အိပ္ေနတဲ့သူမုိ႔ ေသမင္းက ခ်မ္းသာေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသသြားမွာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ-အနိစၥသေဘာဘယ္အခ်ိန္ရပ္လဲ ဆုိရင္ နိဗၺာန္မရသမွ် ဘယ္အခ်ိန္မွ မရပ္ဘူးလုိ႔ပဲ ေျဖရမွာပါ။ လူေတြက သိပ္သမာဓိနည္းလြန္းေတာ့ အဲဒိလုိ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို မသိႏုိင္ပါဘူး။ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္လုိ႔ သမာဓိအားေတြ ေကာင္းလာတဲ့အခါမွာ အဲဒိလုိ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ စိတ္ေတြ၊ မတည္ျမဲတဲ့ ရုပ္ေတြရဲ႕ သေဘာကို ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အက်ဥး္ခ်ဳပ္အားျဖင့္ အဲဒိလုိ စိတ္ေတြ၊ ရုပ္ေတြ စကၠန္႔မလပ္၊ မိနစ္မလပ္ ေျပာင္းလဲ၊ ျဖစ္ပ်က္ျပိးေတာ့ မတည္ျမဲတဲ့ သေဘာတရားကုိပဲ “အနိစၥ” မျမဲျခင္းလုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။

(ေဆာင္းပါး သိပ္ရွည္ေနမည္ဆုိး၍ ဒုကၡႏွင့္ အနတၱသေဘာကုိ ေနာက္ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖင့္ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးပါမည္။)

“အားလုံး ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါေစ”
အရွင္ေတဇာနႏၵ(ေစတနာပန္းခင္း)

ကုိးကား=၁။ ေဒါက္တာ နႏၵမာလာ-ဘ၀အသြင္ကုိ ဓမၼအျမင္ျဖင့္ရႈၾကည့္ျခင္း
၂။ ေဒါက္တာ၀ါပုိလ္လာရာဟုလာ-ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာ(ေဇယ်ာေမာင္ ဦးကုိေလး ဘာသာျပန္)
၃။ မွတ္သားဖူးေသာ ဓမၼစာေပမ်ား။

Saturday, February 19, 2011

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၊ ကိုယ္တိုင္ျပဳ
ကိုယ္ျပဳ၊ ကိုယ္စံသည္။

အကုသိုလ္မႈ၊ ကိုယ္တိုင္ျပဳ
ကိုယ္ျပဳ၊ ကိုယ္ခံသည္။

အျခားတစ္ေယာက္က၊ ကူညီမွ်
ခံရမ႐ိွၿပီ။

မေကာင္းမႈဆိုတာ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ
ဘယ္မွာမ႐ိွၿပီ။

လူမျမင္သာ၊ နတ္ျဗဟၼာ
ေသခ်ာျမင္သိသည္။

ကံတရားမွာ၊ မ်ားသတၱာ
မ်က္ႏွာမလိုက္ၿပီ။

ကမၼသတၱိ ဆန္ၾကယ္ဘိ၍ မုနိအ႐ွင္
ကုန္အစင္၊ သိျမင္ႏိူင္ပါသည္။

ကြယ္လြန္ေသာအခါ၊ ကိုယ္တည္းသာ
ေခၚရာလိုက္ရသည္။

မေကာင္းလွ်င္ခံ၊ ေကာင္းလွ်င္စံ
ထံုးစံ ဓမၼတာမွတ္ရမည္။

ေက်းဇူူးေတာ္႐ွင္ကုံလံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၊ ကိုယ္တိုင္ျပဳ
ကိုယ္ျပဳ၊ ကိုယ္စံသည္။

အကုသိုလ္မႈ၊ ကိုယ္တိုင္ျပဳ
ကိုယ္ျပဳ၊ ကိုယ္ခံသည္။

အျခားတစ္ေယာက္က၊ ကူညီမွ်
ခံရမ႐ိွၿပီ။

မေကာင္းမႈဆိုတာ၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ
ဘယ္မွာမ႐ိွၿပီ။

လူမျမင္သာ၊ နတ္ျဗဟၼာ
ေသခ်ာျမင္သိသည္။

ကံတရားမွာ၊ မ်ားသတၱာ
မ်က္ႏွာမလိုက္ၿပီ။

ကမၼသတၱိ ဆန္ၾကယ္ဘိ၍ မုနိအ႐ွင္
ကုန္အစင္၊ သိျမင္ႏိူင္ပါသည္။

ကြယ္လြန္ေသာအခါ၊ ကိုယ္တည္းသာ
ေခၚရာလိုက္ရသည္။

မေကာင္းလွ်င္ခံ၊ ေကာင္းလွ်င္စံ
ထံုးစံ ဓမၼတာမွတ္ရမည္။

ေက်းဇူူးေတာ္႐ွင္ကုံလံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

Wednesday, February 16, 2011

(၃၁)ဘုံ ရွိ၊ မရွိ အေမးပုစၧာ

၂၀၁၁-ခု၊ ၂-လပုိင္း၊ ၁၃-ရက္ေန႔က စတင္ျပိးေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ျမဳိ႕မွာ ဗုဒၶဓမၼသင္တန္းေလး တစ္ခုဖြင့္ျဖစ္္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီသင္တန္းေလး ျဖစ္ေျမာက္လာဘုိ႔ အဓိက ေက်းဇူးျပဳတဲ့သူေတြကေတာ့ ကိုလင္းႏုိင္နဲ႔ ဓမၼမိတ္ေဆြ သငယ္ခ်င္းတစ္စုပါ။ ၁၃-ရက္ေန႔ကေတာ့ သင္တန္းအစ ေန႔ဆုိေတာ့ သင္တန္းသားသိပ္မမ်ား လွပါဘူး။ သင္တန္းခ်ိန္ကုိ သုံးနာရီမွာ “နေမာ တႆ....” သုံးၾကိမ္ရြတ္ဆုိျပီးေတာ့ သင္တန္းကို ဖြင့္လွစ္ ခဲ့ပါတယ္။ အစဆုံး မိတ္ဆက္အေနနဲ႔ သင္ျဖစ္ခဲ့တာေလးေတြကေတာ့ “ၾသကာသ” ရွင္းတမ္းေလးပါ။ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ မိရုိးဖလာ အေနအားျဖင့္ “ၾသကာသ” ကန္ေတာ့္ခ်ဳိးကုိ ႏႈတ္တုိက္ အာဂုံရြတ္ဆုိ ေနၾကေပမယ့္ ထုိၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ဳိးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ သိသူကေတာ့ အလြန္ နည္းပါးလွပါတယ္။ ဒီေန႔သင္တန္း တက္ၾကတဲ့သူေတြကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ ၾသကာသရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိသိၾကသူမ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထုိကန္ေတာ ့ခ်ဳိးထဲမွာပါတဲ့ ကာယကံ(၃) ပါး၊ ၀စီကံ (၄)ပါး၊ မေနာကံ(၃)ပါး စတဲ့ တရားေတြရဲ႕ သရုပ္အဓိပၸါယ္ကိုေတာ့ မသိၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သင္တန္းအစေန႔မွာ ၾသကာသရွင္းတမ္းကုိ စတင္ သင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ စာေတြသင္လုိက္ သက္ဆုိင္ရာ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးေတြေျပာလိုက္နဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြဟာ ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လြန္ခဲ့ပါ တယ္။

ေလးနာရီခြဲခန္႔ေရာက္တဲ့အခါ အျခာသင္တန္းတက္စရာရွိတဲ့ သင္တန္းသူေတြကုိ ငဲ့ကြက္၍ သင္တန္းျဖဳတ္ ျပီး ေမးစရာရွိတာ ေမးဘုိ႔ ကမ္းလွမ္းလုိက္ပါတယ္။ ထုိ႔ေနာက္ အကယ္၍ မရွင္းလင္းသည္မ်ားရွိရင္ တယ္လီဖုန္း ဆက္၍ ေမးျမန္းႏုိင္ေၾကာင္းလည္း တံခါးဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒိေန႔က စလုိ႔ ေလးရက္ၾကာသြားတဲ့အထိ တယ္လီ ဖုန္းဆက္ျပီးေမးမယ့္သူ တစ္ဦးမွေပၚမလာခဲ့ပါဘူး။ ငါးရက္ေျမာက္တဲ့ ယေန႔(၁၇.၂.၂၀၁၁) မွာေတာ့ ထူးထူးျခား ျခား တယ္လီဖုန္းဆက္ျပီးေမးမယ့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေပၚလာပါတယ္။ သူ႕နာမည္ကေတာ့ ကိုထြန္း ေအာင္ပါ။ ထူးထူးျခားျခား သင္တန္းသူေတြမ်ားတဲ့အထဲမွာ သင္တနး္သားက သုံးေယာက္ထဲပါေတာ့ အေသခ်ာ ကုိမွတ္မိေနပါတယ္။ (ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အက်ဳိးေဆာင္ေတြေလ)။ သူေမးတာေလးေတြက အမ်ားအတြက္ အက်ဳိးရွိႏိုင္သလုိ အမ်ားလည္း သိခ်င္ေနၾကမယ့္ ေမးခြန္းေလးေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ၾကိဳးစားျပိးေျဖျပလုိက္ပါ တယ္။ ဒီေနရာမွာတစ္ခု ေျပာစရာရွိတာက ျမတ္စြာဘုရားဟာ တစ္ေလာကလုံးက ေမးလာတဲ့ ေမးခြန္းမွန္သ မွ်ကုိ မေမာမပန္းေျဖၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားဟာ အက်ဳိးရွိသည္ ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည ္ျဖစ္ေစ ေမးသမွ်ေမးခြန္းေတြကို အလိုအေလွ်ာက္ ေျဖၾကားေပးေနတဲ့ “အေျဖထုတ္စက္” တစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကအတြက၊္ သံသရာအတြက္ အက်ဳိးမရွိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ဳိးဆုိရင္ ပယ္ခ်ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒိလုိ ပယ္ခ်ျခင္းဟာ လည္း ျမတ္ဗုဒၶအလုိေတာ္အရ ေျဖဆုိျခင္းတစ္မ်ဳးိပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘုရားသားေတာ္ျဖစ္တဲ့ သင္တန္းဆရာအေနနဲ႔လည္း ျမတ္စြာဘုရားထုံး ႏွလုံးမူျပီး ေျဖသင့္တဲ့ အေျဖ၊ ေျဖႏုိင္တဲ့အေျဖဆုိရင္ ၾကဳိးစားျပိး ေျဖဆုိေပးသြားမွာပါ။ ပိဋကတ္ သုံးပုံေဆာင္ ရဟန္းတစ္ပါး မဟုတ္ေလေတာ့ မေျဖႏုိင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း မ်ားစြာရွိမွာပါပဲေလ။ (အေမးႏြားေက်ာင္းသား၊ အေျဖ ဘုရားေလာင္း လုိ႔ဆုိထား တယ္မုိ႔လား။) ေကာင္းျပီ အဲဒိေတာ့ ကိုထြန္းေအာင္ရဲ႕ ေမးခြန္းေလးေတြကုိ ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကရေအာင္ သူေမး တဲ့ေမးခြနး္ေတြထဲက...........

နံပါတ္(၁) အရွင္ဘုရား၊ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံဆုိတာ တစ္ကယ္ရွိလား ဘုရား။
(၂) အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ အေၾကာင္းေလးကုိ တပည့္ေတာ္နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပေပးပါ ဘုရား။
(၃) ပိဋကတ္သုံးပုံဆုိတာ ဘုရားေဟာတဲ့စာေတြဆုိတာ တစ္ကယ္လားတဲ့။

ကဲ-စာဖတ္သူလည္း ဒီေမးခြန္းေလးေတြရဲ႕ အေျဖေလးေတြကုိ သိခ်င္ေနမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ေမးခြန္းတစ္ခုစီကုိ ပုိ႕စ္တစ္ခုစီနဲ႔ ၾကိဳးစားျပီး ေျဖဆုိေပးသြားပါမယ့္။ အရင္ဆုံး နံပါတ္ (၁) ေမးခြန္းကို စ ေဆြးေႏြး ရေအာင္၊ သိပၸံပညာ သိပ္တုိးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကိးမွာ လက္ေတြ႔မွ ယုံႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ဒီေမးခြန္းဟာ ဗုဒၶဘာသာ အေပၚမွာ ယုံၾကည္တဲ့သူေတြေရာ၊ မယုံၾကည္တဲ့သူေတြေရာ ေမးလြန္းတဲ့၊သိပ္ကို ေခတ္စားတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ။ ဒီေမးခြန္းေလးနဲ႔ပါတ္သက္လုိ႔ တုိက္ရုိက္မဟုတ္ေပမယ့္ ပါတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္ေလးတစ္ခုကို အရင္တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခါက ျမန္မာႏုိင္ငံက အလြန္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ ရုပ္ရွင္ မင္းသားတစ္ေယာက္က မင္းကြန္းတိပိဋကဆရာေတာ္ၾကိးကုိ ေမးခြန္းတစ္ခု သြားေမးပါတယ္။ သူေမးတဲ့ ေမးခြန္းက သုံးဆယ့္တစ္ဘုံထက္ျမင့္ပါတယ္။ သူေမးတာက“ အရွင္ဘုရား၊ နိဗၺာန္ ဆုိတာ တစ္ကယ္ရွိလား” ဆုိေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကိးက “ရွိတာေပါ့” လုိ႔ေျဖေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒိေတာ့ သူက ဆက္ေမးပါတယ္။“ အဲဒါဆုိ အဲဒိ နိဗၺာန္က ဘယ္မွာရွိတာလည္းဘုရား၊ တပည့္ေတာ္လည္း ျမင္ခ်င္လုိက္တာ” လုိ႔ဆက္ျပီးေစာဒကတက္ ေမးပါတယ္။ သူကေတာ့ ဘယ္လုိ ေစတနာမ်ဳိးနဲ႔ ေမးတယ္မသိဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာေတာ္ၾကိး ေျဖလုိက္ တဲ့အေျဖကေတာ့ အလြန္ကို တန္ဘုိးမျဖတ္နုိင္ေလာက္ကုိ ေကာင္းလြန္းလွပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကိးေျဖၾကား လိုက္ပုံေလးက “နိဗၺာန္ကုိ ျမင္ခ်င္တယ္ေျပာရေအာင္ ျမင္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ညဏ္ (ျမင္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အဆင့္) မင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ရွိလုိ႔လဲ” တဲ့။ ေကာင္းလုိက္တဲ့အေျဖ၊ ေမးခြန္းရဲ႕ ျပႆနာဟာ ရွင္းသြားပါတယ္။ ဆရာ ေတာ္ၾကီးက ဘာမွ ဆက္မမိန္႔ေပမယ့္၊ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ “နိဗၺာန္ကုိ ျမင္ခ်င္ရင္ ျမင္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ ညဏ္ ရေအာင္လုပ္” လုိ႔မိန္႔ေတာ္မူလုိက္တာပါ။ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ ညဏ္ဆုိတာေတာ့ မဂ္ညဏ္၊ ဖုိလ္ညဏ္ ပါပဲ။

ခု-ကိုထြန္းေအာင္ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းဟာ ဒီသေဘာေတြ အမ်ားၾကိးပါေနပါတယ္။ ေမးခြန္းရဲ႕ဆုိလုိရင္းက မျမင္ရတဲ့ ဘုံေတြကို မယုံခ်င္ဘူး။ ျမင္ရတဲ့ လူ႕ဘုံနဲ႔၊ တိရစၧာန္ဘုံ ဒါပဲ ယုံခ်င္တယ္ဆုိတဲ့သေဘာပါ။ ေကာင္းျပီ မျမင္ရလုိ႔ မယုံဘူးဆုိရင္၊ ေလာကမွာ မျမင္ရပဲ လက္ခံေနရတဲ့ အရာေတြမ်ားစြာရွိတယ္ ဆိုေတာ့ သိၾကမွာပါ။ ဥပမာ- လူေတြရဲ႕ စိတ္ကုိ ဘယ္လုိမွ မျမင္နုိင္ပါဘူး။ ဘယ္လုိ မွန္ဘီလူးနဲ႔ၾကည့္ၾကည့္ လူရဲ႕ စိတ္ကုိ ျမင္ႏုိင္တယ္ ဆုိတဲ့ စက္မေပၚေသးပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေပၚမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဒိ စိတ္ရွိေနတာကို လက္မခံ တဲ့သူဆုိတာ ေလာကမွာမရွိဘူး။ ဒီစိတ္ေလးဟာ မျမင္ရေပမယ့္ သူ႕ေၾကာင္ပဲ ကမၻာၾကီးမွာ စစ္ေတြျဖစ္ ပူေလာင္ဒုကၡေတြေရာက္၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ကုိ စတင္ဖန္တီးတဲ့ အရာဟာလည္း အလြန္ျပင္းထန္တဲ့ေဒါသ ဆုိတဲ့ စိတ္ပါပဲ။ ေလာကၾကိး ေအးခ်မ္းသာယာျပိး ညီညႊတ္မွ်တစြာေနႏုိင္ေအာင္ ဖန္တီးေပးတာဟာလည္း အဲဒိ စိတ္ပါပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားက “စိေတၱန နီယေတ ေလာေကာ” ေလာကၾကိးတစ္ခုလုံးကုိ စိတ္က (ေဆာင္ေန တယ္)ဖန္တီးေနတယ္လုိ႔ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ လူေကာင္း၊ သူေကာင္းျဖစ္ေစတာလည္း ဒီစိတ္ပါပဲ၊ လူဆုိး ျဖစ္ေစတာလည္း ဒီစိတ္ပါပဲ။ စိတ္ကေလးက ၾကည္လင္ေတာ့ ရုပ္အဆင္း အဂၤါေလး လွလုိ႔။ ၾကည္လင္လုိ႔၊ ၾကည့္ေကာင္း၊ရႈေကာင္းေလးျဖစ္ေနပါတယ္။ ေဟာ-စိတ္က ၾကမ္းတမ္းျပီဆုိေတာ့ မ်က္ႏွာက နီလာတယ္။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာတယ္။ အလြန္ျပင္းထန္လြန္းရင္ မူးေမ့လဲသြားတာမ်ဳးိလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

စိတ္ၾကာင့္ ရုပ္ေတြေျပာင္းေနတဲ့သေဘာပါ။ ဒီရုပ္ေတြရဲ႕ ေျပာင္းလည္းမႈကုိ ၾကည့္ျပီးေတာ့ သူ-စိတ္ဆုိးေန တယ္၊ သူ-စိတ္ေကာင္းေနတယ္ဆုိတာသိႏုိင္တာပါ။ အဲဒိဆုိးေနတဲ့၊ ေကာင္းေနတဲ့ စိတ္ကုိ ဘယ္သူမွ မျမင္ႏုိင္ပါ ဘူး။ အတြင္းက ျဖစ္၊ ပ်က္ေနတဲ့စိတ္ကုိဘယ္သူမွ မျမင္ႏုိင္ေပမယ့္၊ မျမင္ရလုိ႔ စိတ္မရွိဘူးလုိ႔ေတာ့ ဘယ္သူမွ မေျပာရဲပါဘူး။ ေနာက္ဥပမာေတြ ေပးစရာမ်ားစြာရွိေပမယ့္ ဒါေလာက္ဆုိလုံေလာက္ပါျပီ(ဥပမာနဲ႔ ပါတ္သက္ျပိး မရွင္းေသးရင္ သင္တန္းက်ရင္ ထပ္ရွင္းပါမယ္။) အဲဒိလုိ ရုပ္ေတြရဲ႕ အေကာင္းအဆုိးကို ၾကည့္ျပိး စိတ္ရွိတာကုိ သိႏုိင္ရင္၊ လူေတြရဲ႕ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈကုိၾကည့္ျပိး ေကာင္းတဲ့ဘုံဌာန၊ မေကာင္းတဲ့ ဘုံဌာနေတြလည္း ရွိကို ရွိရမယ္ဆုိတာ ညဏ္မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္သိႏုိင္ပါတယ္။ ကဲ-ေနာက္တစ္မ်ဳိး လက္ေတြ႔ဆန္ဆန္ ေဆြးေႏြး ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္။ ေလာကမွာ သူတစ္ပါး အသက္သတ္ျခင္း၊ သူတစ္ပါး ဥစၥာခုိးျခင္း စတဲ့ အမႈေတြကုိ လုပ္တဲ့ သူေတြရ႕ဲ အက်ဳးိရလာဒ္ဟာ မေကာင္းပါဘူး။ အဲဒိသူေတြရဲ႕ ရရွိမယ့္ အက်ဳးိရလာဒ္အျဖစ္ ေနရာဟာ ေထာင္ စသည္က်ျခင္း။ သူမ်ားကုိ သတ္၍ ကုိယ္ ျပန္အသတ္ခံရျခင္းစတဲ့ အက်ဳိးေတြဟာ မေကာင္းမႈလုပ္တဲ့ သူေတြရဲ႕ လားရာ အရပ္ေတြပါ။ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့သူေတြည္း ဒီလုိပါပဲ။ သူတုိ႔လုပ္တဲ့ေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္ လူခ်စ္လူခင္ေပါမ်ားျခင္း ၊ ေကာင္းတဲ့ ဂုဏ္သတင္းေက်ာ္ေစာျခင္း။ လူပုံအလယ္တင့္တယ္ျခင္းဆုိတာေတြဟာ သူတုိ႔လုပ္တဲ့ေကာင္းမႈေတြက ေပးအပ္တဲ့အက်ဳးိေက်းဇူးေတြပါ။ အဲဒိလုိပါပဲ။ ေလာကမွာ မေကာင္းတာ လုပ္တဲ့ သူေတြရဲ႕ မေကာင္းမႈေတြဟာ လုပ္ခ်င္းတုိင္းလုပ္ ဘာအက်ဳိးမွ မေပးဘူးဆုိရင္ ေလာကမွာ လူေကာင္းဆုိတာ ဘယ္ရွိေတာ့မလဲ။ ဒီအတုိင္းပဲ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဟာလညး္ ဒီတုိင္းအလဟႆ ျဖစ္သြားမယ္ဆုိရင္ လူသား ခ်င္းစာနာစရာ၊ ကူညီစရာ၊ လွဴဒါနး္စရာမလုိေတာ့ဘူးေလ။ အက်ဳိးမွမရွိတာ လုပ္စရာလည္း ဘယ္လိုေတာ ့မလဲ။

ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြဟာ မေကာင္းက်ဳိးကုိ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိရင္ အဲဒိမေကာင္းတာကုိ လုပ္တဲ့သူ ေတြရဲ႕ မေကာင္းက်ဳိးကို ခံစားရမယ့္ေနရာဟာလည္း ရွိကုိရွိရမွာပါပဲ။ ထုိ႔အတူ ေကာင္းတာ လုပ္တဲ့ သူေတြရဲ႕ ရလာဒ္ ဟာ ေကာင္းက်ဳးိကို ျဖစ္ေစတယ္ဆုိရင္ အဲဒိေကာင္းက်ဳးိကုိ ခံစားရမယ့္ ဘုံဌာနဟာ ရွိကိုရွိရ မွာပါပဲ။ ဒါၾကာင့္ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ဳးိရမယ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ဳိးရမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ တဲ့ အေျခခံအသိေလးရွိတယ္ဆုိရင္ ဒီ-သုံးဆယ့္တစ္ဘုံ ျပႆနာဟာ အလုိလုိ ရွင္းသြားပါလိမ့္မယ္။ အဓိက အားျဖင့္ ဒီပုစၧာနဲ့ ပါတ္သက္ျပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးေျပာခ်င္တာေလးကေတာ့ ဘုံဌာနေတြ ရွိတယ္၊မရွိဘူး ဆုိတာ ထက္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တယ္၊ မလုပ္ဘူးဆုိတာသာ အေရးၾကိးတာပါ။ ဘုံဆုိတာေတာ့ ရွိသည္ဟု ယုံၾကည္သည္ ျဖစ္ေစ။ မရွိဘူးလုိ႔ ယုံၾကည္သညစ္ျဖစ္ေစ။ ဒီလမ္းကိုေလွ်ာက္ရင္ေတာ့ ဒီပန္းတုိင္ကိုေရာက္မွာ အေသခ်ာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္နဲ႔မမွီႏုိင္တဲ့ ပုစၧာေတြကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံစဥး္စားေနမယ့္ အစား တစ္ကယ့္ လက္ေတြ႔ အက်ဳိးေပးမယ့္ တရားေတြကုိပဲ ဗုဒၶအလုိေတာ္က် က်င့္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း “သုံးဆယ့္ တစ္ဘုံ” အေမးျပႆ နာကို နိးဂုံခ်ဳပ္လုိက္ပါတယ္။

“အားလုံးပဲ ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ ေအးျငိမ္းရာကုိ ရွာေဖြႏုိင္ၾကပါေစ”
အရွင္ေတဇာနႏၵ(ေစတနာပန္းခင္း)

“ကုိးကား”
၁။ ။ဆရာေတာ္ ဦးနႏၵမာလာ=ဘ၀ခရီး၀ယ္ေရြးခ်ယ္ရမည့္လမ္း။
၂။ ။ဓမၼစာေပမ်ဳိးစုံႏွင့္ ေလာက အေတြ႕အၾကဳံ။
-

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More