အသားႀကီး(၁၀)မ်ဳိး၊ ဘာ့ေၾကာင့္တားျမစ္လဲ

အေမး။ ။ရိုေသစြာဦးတင္ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါတယ္ဘုရား….
အရွင္ဘုရားရဲ႕ သန္းေခါင္ယံအေမးအေျဖမ်ားမွ ျမတ္စြာဘုရား တားျမစ္ထားတဲ့ အသားႀကီး (၁၀)မ်ဳိးအေၾကာင္းကို အေၾကာင္း အက်ဳိးျပ ရွင္းလင္းေပးပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ဘုရား။ ။
ရဲနိုင္ထြန္း
ေနရပ္မသိ

အေျဖ။ ။အခါတစ္ပါး ျမတ္စြာဘုရား ဗာရာဏသီ ဣသိပတနမိဂဒါ၀ုန္ေတာတြင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူေနတဲ့အခါ ဗာရာဏသီျပည္မွာ ေနထိုင္တဲ့ သုပၸိယာတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔ ေနထိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ဇနီးေမာင္နွံႏွစ္ဦးတြင္ အထူးသျဖင့္ သုပၸိယာ အမ်ဳိးသမီးမွာ ရတနာသံုးပါးကို အလြန္ၾကည္ညိဳသူ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
သို႔ႏွင့္ တစ္ေန႔သ၌ သုပၸိယာသည္ ဣသိပတနမိဂဒါ၀ုန္ေတာသုိ႔ သြားကာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား “အရွင္ျမတ္တို႔ဘုရား..ဖ်ားနာေနတဲ့ ဂိလာနမ်ား ရွိပါသလားဘုရား၊ အကယ္၍ ရွိတယ္ဆုိရင္ ထိုဂိလာနတို႔အတြက္ တပည့္ေတာ္ ဘယ္လို လုပ္ေပးရပါ့မလဲဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ရဟန္းတစ္ပါးက “ ႏွမ….ငါဟာ ၀မ္းေလွ်ာေဆးေသာက္မိ၍ ၀မ္းသြားေနတဲ့အတြက္ ငါ့အတြက္ အသားဟင္း အလိုရွိေနတယ္” လို႔ ေျပာေသာအခါ သုပၸိယာက “အရွင္ဘုရား…ေကာင္းပါၿပီ တပည့္ေတာ္ ယူေဆာင္ခဲ့ပါမည္ပါဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ကာ အိမ္သုိ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေစခံကၽြန္မအား “ၿမိဳ႕ထဲမွာ အသားဟင္းအတြက္ အလိုလိုျဖစ္ေပၚတဲ့ အသားကို ရွာခဲ့ပါ” လို႔ ေစခိုင္းတဲ့အတြက္ ၿမိဳ႕ထဲသြားကာ ရွာေဖြပါေသာ္လည္း အလိုလိုျဖစ္ေပၚတဲ့ ပံသုကူ အသား ရွာမေတြ႔ေၾကာင္းျပန္ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခါ သုပၸိယာက “ ရဟန္းအတြက္ အသားဟင္းရရန္ ငါ၀န္ခံခဲ့ၿပီ၊ အကယ္၍ အသားဟင္းမရဘူးဆိုရင္ ရဟန္းဟာ ေသခ်င္လည္း ေသသြားနုိင္တယ္၊ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ့” လို႔စဥ္းစားေနစဥ္ အေတြးတစ္ခုေပၚလာပါတယ္၊ သို႔ႏွင့္ ဒါးတစ္ေခ်ာင္းကိုယူၿပီး အိပ္ခန္းအတြင္း၀င္ကာ သူမရဲ႕ေပါင္က အသားကို လွီးျဖတ္ကာ ကၽြန္မကို ဟင္းခ်က္ခုိင္းပီး ရဟန္းအားပို႔ေစပါတယ္။ ခင္ပြန္းသည္က သူရဲ႕ဇနီးျဖစ္သူ သုပၸိယာရဲ႕ ျဖစ္ေၾကာင္းအစံုကုိသိေသာအခါ “ သုပၸိယာဟာ ရတနာသံုးပါးၾကည္ညိဳလြန္းတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕အသားကိုေတာင္လွီးထုတ္ၿပီး လွဴနိုင္ေသးရင္ အျခားမလွဴနိုင္စရာ ဘယ္မွာရွိေတာ့မွာလဲ” လို႔ေတြးၿပီး ျမတ္စြာဘုရားထံသြားၿပီး မနက္ဖန္ ဆြမ္းအလို႔ငွါ ဆြမ္းစားၾကြဖို႔အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
မနက္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားဟာ သုပၸိယာအိမ္သုိ႔ၾကြလာကာ ခင္းထားတဲ့ေနရာမွာ္ ထိုင္ေတာ္မူၿပီးတဲ့အခါ “သုပၸိယဒကာမ ဘယ္မွာလဲ” လို႔ သိလွ်က္နဲ႔ေမးေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ခင္ပြန္းသည္က “ အိပ္ခန္းအတြင္းမွာ အိပ္ေနပါတယ္ဘုရား” လို႔ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
ျမတ္ဘုရားက “ ဘာေၾကာင့္ အိပ္ေနရတာလဲ” လုိ႔ေမးတဲ့အခါ ခင္ပြန္းသည္က “ နာေနလို႔ပါဘုရား” လို႔ေလွ်ာက္ပါတယ္။ “ ဘာေၾကာင့္ နာရတာလဲ” လို႔ေမးေသာအခါ ခင္ပြန္းသည္က နာရတဲ့အေၾကာင္း ျဖစ္ေၾကာင္းအကုန္ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ “ သည္လိုဆို သုပၸိယာအား အခန္းျပင္ကို မလာနိုင္ရင္ ေပြ႕ခ်ီၿပီး ေခၚေဆာင္ခဲ့” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ သုိ႔ႏွင့္ သုပၸိယာသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာသုိ႔ တစ္ျခားလူရဲ႕အကူအညီျဖင့္ ေရာက္လာၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္လိုက္ပါတယ္။ ထိုအခိုက္ နာေနတဲ့ အနာမ်ားဟာ ခဏခ်င္း အသားမာတက္ကာ အေကာင္းပကတိအျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။
သုပၸိယာအမ်ဳိးသမီးဟာ ခံစားေနရတဲ့အနာ ခ်က္္ျခင္းေပ်ာက္သြားတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အာႏုေဘာ္ႀကီးျမတ္ပံုကို ၾကည္ညိမိပါေတာ့တယ္။ သို႔ႏွင့္ သုပၸိယာဟာ ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္ ၾကည္ညိဳလွတဲ့စိတ္ျဖင့္ ဘုရားရွင္အား အနားမွ ထိုင္ကာ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးရွာပါတယ္။ ဘုရားရွင္လည္း တရားေဟာအၿပီး ေက်ာင္းျပန္ၾကြခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သံဃာမ်ားအား စည္းေ၀းေစေတာ္မူၿပီး အသားဟင္းေတာင္းတဲ့ ရဟန္းအား ေခၚေတာ္မူကာ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူပါတယ္။ သုိ႔ႏွင့္ ဘုရားရွင္က “ ရဟန္းတို႔… သဒၶါတရားရွိ၍ ၾကည္ညိဳေသာ လူတို႔က မိမိရဲ႕အသားတို႔ကို စြန္႔လွဴၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔…..ထိုသုိ႔ လွဴၾကကုန္ေသာ္လည္း လူသားမစားအပ္၊ စားေသာရဟန္းအား ထုလႅစည္းအာပတ္သင့္ေစ။ ရဟန္းတို႔ မစံုစမ္း မေမးျမန္းဘဲ အသားကုိ မစားအပ္၊ စားေသာရဟန္းအား ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္ေစ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဤကား လူသားကို တားျမစ္ရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဆင္သား။ ။ဘုရားရွင္လက္ထက္ မင္းရဲ႕ဆင္မ်ား ေသေက်ၾကတယ္။ လူအမ်ားကလည္း ငတ္မြတ္ၾကတဲ့အတြက္ ဆင္သားကုိ စားၾကတယ္။ ဆြမ္းခံၾကြလာၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားအားလည္း ဆင္သားဟင္းကို ေလာင္းလွဴၾကတဲ့အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း ဆင္သားကို ဘုဥ္းေပးၾကပါတယ္။အဲဒီအခါ လူတို႔က “ ရဟန္းတို႔ဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဆင္သားကို စားကုန္ၾကတာလဲ၊ ဆင္ဆိုတာ မင္းရဲ႕ အဂၤါတစ္ပါး ျဖစ္တယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆင္သားစားတာကို မင္းႀကီးသိရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ႏွစ္သက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး” လို႔ ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်ၾကပါတယ္။ ထိုအေၾကာင္းကို ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားၾကတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားက “ ရဟန္းတို႔….ဆင္သားကို မစားအပ္၊ စားတဲ့ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္ေစ လို႔ မိန္႔ေတာ္ေတာ္မူၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆင္သားစားျခင္းကို တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ျမင္းသား။ ။ ရဟန္းတို႔အား ျမင္းသား တားျမစ္ျခင္းအေၾကာင္ကုိ စာရွည္သြားမွာစိုး္တဲ့အတြက္ ဆင္သားကို တားျမစ္္ထားသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ တူေသာေၾကာင့္ နည္းမွီၿပီး သိနိုင္ပါၿပီ။
ေခြးသား။ ။ တစ္ခါက လူတို႔ဟာ ငတ္မြတ္ၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေခြးသားစားၾကတယ္။ ဆြမ္းခံလွည့္လည္တဲ့ရဟန္းမ်ား အားလည္း ေခြးသားကုိ ပဲ ေလာင္းလွဴၾကပါတယ္။ ရဟန္းမ်ားကလည္း ေခြးသားဟင္းကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါ လူတို႔က “သာကီႏြယ္ျဖစ္ကုန္ေသာ ဘုရားသားေတာ္မ်ားျဖစ္ပါလွ်က္ ေခြးသားကုိ စားၾကတယ္၊ ေခြးဟာ အလြန္စက္ဆုပ္ ရြံ႕ရွာဖြယ္ေကာင္းတယ္” လို႔ ရဟန္းမ်ားအား ေခြးသားစားတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရႈပ္ခ်ၾကတယ္။ ဒီအေၾကာင္း ဘုရားရွင္အားေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က “ ရဟန္းတို႔ ေခြးသားမစားရ၊ စားေသာရဟန္းအား ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္ေစ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ေခြးသားကို တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ေျမြသား။ ။ ဘုရားလက္ထက္က လူတို႔ ေျမြသားစားၾကတယ္။ လူတို႔ဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုလည္း ေျမြသားဟင္းကုိပဲ ေလာင္းလွဴၾကတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း ထိုေျမြသားကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ လူတို႔က ရဟန္းေတာ္မ်ား စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ေျမြသားကို စားရေကာင္းလားလို႔ ကဲ့ရဲ႕၊ အျပစ္ေျပာၾကတယ္။ တစ္ခါေတာ့ သုပႆ ဆိုတဲ့နဂါးမင္းက ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး “ အရွင္ဘုရား…သဒၶါတရားမရွိ၊ ၾကည္ညိဳျခင္းမရွိတဲ့ နဂါးတို႔ ရွိၾကပါတယ္၊ မၾကည္ညိဳတဲ့ ဒီနဂါးတစ္ခ်ဳိ႕ဟာ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ကိစၥေလးနဲ႔လည္း ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ညွဥ္းဆဲၾကပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဘုရားမ်ား ေျမြသားမစားၾကပါနဲ႔ ၊ တပည့္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဘုရား” လို႔ နဂါးမင္းကေလွ်ာက္တယ္။ ထိုအခါ နဂါးမင္းအား ဘုရားရွင္က တရားေဒသနာေဟာၾကားၿပီးေနာက္ ရဟန္းေတာ္တို႔အား “ ရဟန္းတို႔…ေျမြသားကို မစားအပ္၊ စားေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ေျမြသားမစားရန္ တားျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ျခေသၤ့။ ။တစ္ခါ ရဟန္းတို႔ဟာ ျခေသၤ့သားစားၾကၿပီး ေတာထဲမွာ သီတင္းသံုးေနၾကတယ္။ ျခေသၤ့မ်ားဟာ ျခေသၤ့အနံ႔နံတဲ့အတြက္ ရဟန္းတို႔ကို လုိက္ၾကတယ္။ ထိုအေၾကာင္းကို လူတို႔က ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ၾကတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတာ္မ်ား ျခေသ့ၤအႏၱရာယ္က လြတ္ကင္းေစရန္ “ရဟန္းတို႔အား ျခေသၤ့သားမစားရ၊ စားပါက္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစ” လို႔ မိန႔္ေတာ္မူ ၿပီး ျခေသၤ့သားကို တားျမစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ထို႔အျပင္ က်ား၊ က်ားသစ္၊၀ံ၊ေအာင္း စတဲ့အသားလည္း ျခေသ့ၤနည္းတူ မွတ္ရပါမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ရပါတယ္။ (မဟာ၀ါပါဠိေတာ္၊ ေဘသဇၨကၡႏၶက၊ မႏုႆမံသဒိပဋိေကၡပကထာ၊ဟတၳိမံသာဒိပဋိေကၡပ ကထာ)