ေရာဂါေၾကာင့္ တရားရႈမွတ္နိုင္ပါ့မလား

အေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား….တပည့္ေတာ္နဲ႕ခင္မင္းရင္းနီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးဟာ သူ႔မွာ ADHD ေရာဂါ ရွိတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္၊ ဘာေရာဂါလည္းဆိုတာကို အင္တာနက္မွာ ရွာေဖြဖတ္ၾကည့္ေတာ့ စိတ္အာရံု ၾကာၾကာ မစိုက္နိုင္တဲ့ ေရာဂါလို႔ ဆိုပါတယ္ဘုရား။တပည့္ ေတာ္က ဒါဟာ စိတ္နဲ႔ဆိုင္တာဆိုရင္ အေနာက္တိုင္းေဆးထက္ တရားဓမၼက အစြမ္းထက္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ခက္တာက သူကအာရံုမစိုက္နိုင္သူဆိုေတာ့ တရားထိုင္ဖို႔ခက္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကာယကံရွင္ လူနာအတြက္ ေျဖရွင္းေပးေတာ္မူပါဘုရား။ ။
ျမၾကာျဖဴ
ဘန္ေကာက္

အေျဖ။ ။ အာရံုမစိုက္နိုင္သူဟာ တရားထိုင္ရတာ ခက္တယ္ ဆိုေပမယ့္လို႔ တရားရႈမွတ္ခါစမွာ ထိုက္သည့္အေလ်ာက္ေတာ့ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ ရႈမွတ္ဖန္မ်ားလာတဲ့အခါ အထူးသျဖင့္ သတိႏွင့္ သမာဓိ ျဖစ္လာတဲ့အခါ တရားရႈမွတ္ရတာ ပိုၿပီး လြယ္ကူလာၿပီး အဆင္ေျပကာ စြဲကပ္ေနတဲ့ ADHD ဆိုတဲ့ ေရာဂါဟာလည္း ေပ်ာက္သြားနုိင္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက “ ဒုကၡေဒါမနႆာနံ အတၳဂၤမာယ” လို႔ သတိပ႒ာန္ နိဒါန္းမွာ မိန္႔ေတာ္မူထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က ကိုယ္ဆင္းရဲတာ စိတ္ဆင္းရဲတာေတြကုိ ခ်ဴပ္ၿငိမ္းေစနိုင္တာဟာ သတိပ႒ာန္တရားပါပဲ လို႔ ေဟာေတာ္မူထားတဲ့အတြက္ ေရာဂါျဖစ္ေနသူမွာ သတိပ႒ာန္တရားအားထုတ္လွ်င္ ေပ်ာက္သြားနုိ္င္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေသနိုင္ေလာက္တဲ့ ကင္ဆာေရာဂါတို႔ေတာင္မွ ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ပစၥဳပၸန္သာဓကေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က “ဒီေရာဂါနဲ႔ဆို တရားအားမထုတ္နဲ႔ အားထုတ္ရင္ ေသနိုင္တယ္” စသျဖင့္ ေျပာၾကတာလည္း ရွိပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးေရးသားတဲ့ တကၠသိုလ္၀ိပႆနာတရားေတာ္စာအုပ္ထဲမွ ပစၥဳပၸန္သာဓက ကေေလးတစ္ခု ထုတ္ျပပါ့မယ္။ ၁၃၂၄ ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလဆန္း ၃ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာမွာ ေဒၚခင္ေထြး ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ တရားလာအားထုတ္ပါတယ္။ သံုးရက္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ သူ႔ဗိုက္ထဲက နာက်င္လာတဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္ေဖၚေတြက ႏွိပ္ေပးေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီအခါ ဆရာေတာ္ႀကီး ‘ဘာျဖစ္တာလဲ’ လို႔ေမးတဲ့အခါ သူမက “ဗိုက္နာလို႔ပါဘုရား…..တပည့္ေတာ္မ ဗိုက္ထဲမွာ အလံုးရွိေနလို႔ ၾကာၾကာမထိုင္နို္္င္ပါဘူးဘုရား….အိမ္မွဆို ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့ အခါ မိနစ္ ၃၀ ေလာက္ၾကာရင္ ဗိုက္ကနာေတာ့တာပဲဘုရား၊ ဆရာ၀န္ျပၾကည့္ေတာ ဗိုက္ထဲမွာ အလံုးရွိေနတယ္ဆိုတာကို သိရတယ္။ အဲဒါ ၄ ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီဘုရား။ ဆရာ၀န္က ခြဲရမယ္ေျပာလို႔ “ ခြဲရမယ္ဆိုရင္ စိတ္မခ်ရဘူး၊ေသခ်င္လည္းေသနိုင္တယ္၊ ငါေသရင္ ငါ့မွာ အားကိုးစရာမရွိေသးဘူး၊ အားကိုးစရာရေအာင္ တရားအားထုတ္မွပဲ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရိပ္သာေရာက္လာကာ တရားအားထုတ္ပါတယ္၊ ထိုင္လို႔ၾကာလာရင္ ဗိုက္ကနာလာေတာ့တာပဲဘုရား…..။
အဲဒီအခါ “ဆရာေတာ္က တရားဆိုတာ ထိုင္မွ မဟုတ္ဘူး၊ မထိုင္နိုင္လည္း တစ္ျခား ဣရိယာပုထ္နဲ႔လည္းထိုင္နိုင္တာပဲ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔လည္း ရႈမွတ္နို္င္တယ္၊ ရပ္ၿပီးေတာ့လည္း ရႈမွတ္နိုင္တယ္။ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ မွီၿပီးေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာ အနာေရာဂါသက္သာတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးနဲ႔ တရားရႈမွတ္နိုင္သလို ေလ်ာင္းၿပီးေတာ့လည္း ရႈမွတ္နိုင္တယ္၊ သက္သာသလို တရားရႈမွတ္ရာကေန သတိ သမဓိဥာဏ္ေတြျဖစ္လာတဲ့အခါ ဒီအလံုးေပ်ာက္ကင္းသြားနုိင္တယ္” လို႔ တရားအားထုတ္ဖို႔ရာ ဆရာေတာ္က ညြန္ၾကားပါတယ္။
သူမက “ ဆရာေတာ္ညြန္ၾကားတဲ့အတိုင္း အားထုတ္ပါ့မယ္၊ဒါေပမယ့္ ယခုေတာ့ နာလြန္းလို႔ ဆရာ၀န္သြားျပပါဦးမယ္ဘုရား” လို႔ ခြင့္ပန္ကာ ဆရာ၀န္ဆီလာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က စမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ “ဒီအလံုးႀကီးကို ခြဲထုတ္မွ ျဖစ္မယ္၊ဒီလိုသာ တရားဆက္ထိုင္ေနမယ္ဆိုရင္ ေသသြားလိမ့္မယ္၊ တရားမထိုင္နဲ႔ေတာ့”လို႔ ဆရာ၀န္ကေျပာသတဲ့ ဒါေပမယ့္ သူမက “ခြဲစိတ္ရင္ ရွင္မယ္ေသမယ္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး၊ တရားပဲဆက္လက္အားထုတ္ေတာ့မယ္” ဆိုၿပီး ရိပ္သာျပန္လာကာ တရားဆက္လက္ရႈမွတ္ပါေတာ့ တယ္။ အဲဒီအခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက “လူပဲေသမလား၊ တရားအားထုတ္လို႔ ဒီအလံုးႀကီးပဲ ေက်ပ်က္သြားမလား ၾကည့္ရေသးတာေပါ့၊ အားမေလွ်ာ့ပါနဲ႔ သက္သာတဲ့နည္းနဲ႔သာ တရားရႈမွတ္ေနာ္၊ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ အိပ္ၿပီးေတာ့လည္း ရႈမွတ္နိုင္တယ္၊ အဆင္ေျပသလို ရႈမွတ္နိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သြားတာ လာတာ စားတာ ေသာက္တာ စတဲ့ အေသးစိတ္ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားအမူအရာေလးေတြကအစ တရားအမွတ္ေလးေတြကို မလြတ္တမ္းမွတ္နိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ဘုရားကလည္း အသိေတ အပိေတ ခါယိေတ သာယိေတ သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိ လို႔ဆိုတဲ့အတိုင္း စားတာေသာက္တာ ခဲဖြယ္မ်ား ၀ါးတဲ့အခါ လ်က္တဲ့အခါ ေတြမွာ သိလ်က္ ျပဳေလ့ရွိရမယ္ လို႔ ေဟာထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ခ်ိန္ကလြဲၿပီး ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္သတိမလြတ္ေစဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္” လို႔ ဆရာေတာ္က ညြန္ၾကားလိုက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ညြန္ၾကားတဲ့အတုိင္း တရားအားထုတ္လို႔ ၁၅ ရက္ခန္႔ၾကာလာတဲ့အခါ တစ္ေန႔ တရားရႈမွတ္ၿပီး ဆြမ္းစားေနတုန္း အပံု႔နံ႕ေတြ ရလာပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအနံ႔ေတြဟာ တျခားကလာတာမဟုတ္ဘဲ မိမိ၀မ္းဗိုက္ထဲကျဖစ္ေၾကာင္း သိလာရပါတယ္။ “ ဒီလိုဆိုရင္ ေယာဂီရဲ႕ဗိုက္ထဲက အလံုးႀကီး ေပ်ာက္ေတာ့မယ္၊ ဆက္သာအားထုတ္” လုိ႔ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အားေပးမႈေၾကာင့္ သည္းခံၿပီး ဆက္လက္ႀကိဳးစားအားထုတ္လိုက္တာ မၾကာခင္ ဗိုက္ထဲက အလံုးႀကီးေက်ေပ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။ သူမလည္း အလြန္၀မ္းသာၿပီး ဆရာ၀န္ထံသြားျပေတာ့ “ ခင္ဗ်ားဗိုက္ထဲမွာ အလံုးမရွိေတာ့ဘူး၊ ဘာေဆးမ်ားမွီ၀ဲပါသလဲ” လို႔ေမးေသာအခါ သူမမွာ ဘာေဆးမွမမွီ၀ဲတဲ့ အေၾကာင္း တရားရႈမွတ္ရံုျဖင့္ အလံုးႀကီးေၾကပ်က္သြားရေၾကာင္း ၀မ္းသာအားရေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခါ ဆရာ၀န္က “ခင္ဗ်ားတို႔ တရားက အဲသေလာက္ကို စြမ္းတာပဲ” ဟု ဆရာ၀န္ကေတာင္ အံ့ၾသေနပါေတာ့တယ္။ (၄င္းဆရာ၀န္ကား ဘာသာျခားဆရာ၀န္ျဖစ္တယ္)
ေျပာလိုတာက ယခုလည္း တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ စိတ္အလုပ္ဆိုေပမယ့္ သက္သာတဲ့ ဣရိယာပုထ္နဲ႔ သည္းခံၿပီး တရားရႈမွတ္ရပါ့မယ္၊ ၾကာလာရင္ သတိ သမာဓိဥာဏ္မ်ား ျဖစ္လာတဲ့အခါ သက္သာရံုမွ် မက လံုး၀ေပ်ာက္ကင္းသြားနုိင္ပါတယ္လို႔ ေျဖၾကားေပးလိုက္ရပါတယ္။