သိသမွ် ေတြးဆအေျဖ (၁၁)

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…. လက္ဖက္သုပ္ကို သံဃာေတာ္မ်ားအား ညေန လွဴခြင့္ ရွိပါသလားဘုရား၊ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ညေနဘက္ ဆက္ကပ္ခြင့္ရွိတဲ့ အရာမ်ား ရွင္းျပေပးပါ။
အေျဖ။ ။ လူအမ်ားသည္ ေနမြန္းလြဲအခ်ိန္တြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား လက္ဖက္သုပ္မ်ားကို မလွဴေကာင္းသကဲ့သုိ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကလည္း အကပ္မခံေကာင္းေပ။ ဘုဥ္းေပးဖို႔ ဆိုသည္မွာ လံုး၀ မျဖစ္နိုင္ေပ။

မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ပါတိေမာက္ဘာသာဋီကာတြင္ အသုပ္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေရးထားပါတယ္္။ ယခုေခတ္ေပၚ ညခ်င္း(ဂ်င္း)သုပ္မ်ားဟာ ၾကက္သြန္၊ဆီ၊ဆား၊ခ်င္း မ်ားကို တစ္ခုစီၾကည့္လွ်င္ တစ္ခါအကပ္ခံထားလွ်င္ ခုႏွစ္ရက္အတြင္းစားထိုက္သည့္ သတၱာဟကာလိက ႏွင့္ တစ္သက္လံုးစားထိုက္သည့္ ယာဇီ၀က ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “အပ္၏” ဟုထင္မွတ္ဖြယ္ ရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခ်င္း ကို ပင္ကိုယ္အၾကမ္းအတိုင္းမဟုတ္ဘဲ စားေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ကာ လက္သုပ္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေအာင္ စီမံထားသျဖင့္ ေနမြန္းလြဲလွ်င္ မစားေကာင္းသည့္ ယာ၀ကာလိက ခဲဘြယ္ထဲ ပါ၀င္ေနပါသည္ လို႔ ဆရာမ်ားတို႔က ယူၾကပါသည္။ ယာ၀ကာလိက မဟုတ္ ဟု ျငင္းေစဦးေတာ့ ထိုခ်င္းသုပ္ေၾကာင့္ ကင္းေပ်ာက္မည့္ ေရာဂါရွိမွ စားေကာင္းပါတယ္။ အေၾကာင္းမဲ့ျဖစ္ေစ၊ ဆာေလာင္မြန္သိပ္၍ ျဖစ္ေစ စားလွ်င္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လြပ္လပ္ခြင့္ မရ၊ အကပ္ခံလွ်င္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္သလို မ်ဳိတိုင္းမ်ဳိတိုင္း ဒုကၠဋ္မ်ားစြာ သင့္ပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ညေနဘက္ ဆက္ကပ္ခြင့္ရွိတဲ့ အရာမ်ားက (ေဖၚျပခဲ့ၿပီးသည့္ သစ္သီးရွစ္မ်ဳိး) ေဖ်ာ္ရည္မ်ားအျပင္၊ မန္က်ည္းေဖ်ာ္ရည္၊ဆီးေဖ်ာ္ရည္၊ ေရွာက္သံပုရာေဖ်ာ္ရည္တို႔ကိုလည္း ဆက္ကပ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။
ေနာက္ သတၱာဟကာလိက ေဆးအျဖစ္ ေထာပတ္၊ဆီဦး၊ဆီ ၊ ပ်ား၊ တင္လဲစသည္တို႔ကိုလည္း ဆက္ကပ္ခြင့္ ရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သံဃာေတာ္မ်ားဘက္က ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္ေဖ်ာ္ရည္၊ ေထာပတ္စသည္တို႔ကို အကပ္ခံ၍ ရပါေသာ္လည္း သံုးစြဲေသာအခါ အနာေရာဂါေပ်ာက္ေစရန္သာ သံုးစြဲသင့္သည္၊ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ရံုမွ်ျဖင့္ မဘုဥ္းေပးေကာင္း(မစားေကာင္း)ပါ။ ဆာေလာင္၍ ဘုဥ္းေပးလွ်င္ အာပတ္သင့္ပါတယ္ လို႔ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…နတ္ျပည္တြင္တည္ထားေသာ စူဠာမဏိေစတီေတာ္ တည္ရာတြင္ သံုးေသာပစၥည္းမ်ားႏွင့္ နတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရပ္က သံုးဂါ၀ုတ္ဆိုေတာ့ ေစတီကေရာ ဘယ္ေလာက္ျမင့္သလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
အေျဖ။ ။စူဠာမဏိေစတီေတာ္တြင္ ပါ၀င္တည္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားအေၾကာင္းကို ‘ဣႏၵနီလမယံ’ လို႔ပါရွိတဲ့အတြက္ စူဠာမဏိေစတီေတာ္တြင္ ‘ပတၱျမားညိဳ’ လို႔ ေခၚတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။ ထိုအေၾကာင္းကို မဟာမယာ၀တၱဳတြင္ လာရွိပါေၾကာင္း သမႏၱစကၡဳဒီပနီက်မ္းတြင္ မံုးေရြးေဇတ၀န္ဆရာေတာ္က ျပဆိုထားပါတယ္။ မဟာဗုဒၶ၀င္ ဒုတိယတြဲ ႏွာ-၂၀၄ တြင္ေတာ့ ထိုေစတီႀကီးဟာ ရတနာခုႏွစ္ပါးျဖင့္ မြမ္းမံ စီျခယ္အပ္ေသာ လို႔ လာရွိတဲ့အတြက္ ရတနာခုႏွစ္ပါးလည္း ျဖစ္နိုင္ေလာက္တယ္ လို႔ ယူဆမိပါတယ္။
စူဠာမဏိေစတီေတာ္ရဲ႕ ပမာဏကို က်မ္းဂန္တို႔၌ အမ်ဳိးမ်ဳိးျပဆိုထားပါတယ္။
သီဟုိဠ္ကၽြန္းက သုမနသာမေဏဟာ တာ၀တႎသာ သုိ႔သြားၿပီး သိၾကားမင္းထံ၌ ညွပ္ရိုးေတာ္ဓာတ္ကုိ ေတာင္းေသာအခါ သိၾကားမင္းက တစ္ယူဇနာပမာဏရွိတဲ့ ေစတီကို ဖြင့္၍ လက္ယာညွပ္ရိုးေတာ္ဓာတ္ကို ထုတ္ကာ သုမန သာမေဏအား ေပးလိုက္တယ္ လုိ႔ ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာ တြင္ ျပဆိုထားသကဲ့သုိ႔ မဟာ၀င္က်မ္းတြင္လည္း တစ္ယူဇနာ လို႔ ျပဆိုထားပါတယ္။သီဟဠမူမွာကား သံုးယူဇနာ ရွိပါသတဲ့၊ မဟာဗုဒၶ၀င္ ဒုတိယတြဲတြင္လည္း သံုးယူဇနာလို႔ ေဖၚျပပါတယ္။ ဇိနာလကၤာရဋီကာ -၂၃၃- တြင္ ယူဇနာသံုးဆယ္ ရွိပါတယ္ လို႔ အသီးသီးေဖၚျပထားၾကပါတယ္။
ထုိကဲ့သုိ႔ ေစတီဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ဟာ တစ္ယူဇနာ၊ သံုးယူဇနာ၊ ယူဇနာသံုးဆယ္ လို႔ အသီးသီးေဖၚျပခ်က္တို႔တြင္ ဘယ္ဟာကို ယူရပါမလဲ ဆိုတာကို ယေန႔ဗုဒၶ၀ါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား အမွတ္(၆)တြင္ တည္ေတာဆရာေတာ္ႀကီး ေ၀ဖန္ေတာ္မူထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္၊ သဘာ၀လည္းက်လွတဲ့အတြက္ ေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။
ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ က်န္းဂန္အသီးသီးတို႔တြင္ ျပဆုိထားသည္မွာ မတူညီၾကေသာ္လည္း စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ကေတာ့ သိၾကားမင္းစံရာ ေ၀ဇယႏၱာ ျပာသာဒ္ပါ၊ ဘယ္လိုစဥ္းစားၾကည့္ရမွာလည္းဆိုရင္ (သတၱေယာဇနသတုေဗၺေဓာ - ယူဇနာခုႏွစ္ရာ အေစာက္ရွိေသာ၊ ေ၀ဇယေႏၱာနာမ ပါသာေဒါ - ေ၀ဇယႏၱာျပာသာဒ္သည္၊ ဥဂၢဥၥိ-ေပါက္၏)လို႔ ဓမၼပဒအ႒ကထာ မဃ၀တၳဳအဖြင့္မွာ ျပထားပါတယ္၊ သိၾကာမင္းေနရာက ျပာသာဒ္ ယူဇနာ -၇၀၀- ျမင့္တယ္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ စူဠာမဏိေစတီ္ေတာ္ သံုးယူဇနာဆိုေတာ့ နိမ့္လြန္းေနပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ယူဇနာ -၃၀- ဆိုတာ ျဖစ္ေလာက္စရာ ရွိတယ္လို႔ ယူဆမိပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။ ။

အေမး။ ။ ျဗဟၼာ့ျပည္က ဒုႆ ေစတီအေၾကာင္းကို သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ စာထဲေတြ႕ရတာက ၀တ္လဲပုဆိုး ႒ာပနာတယ္ဆိုတာပဲ ေတြ႕ရပါတယ္၊ တစ္ျခား ဘာပစၥည္းမ်ား ႒ာပနာေသးပါသလဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
အေျဖ။ ။ ဒုႆ ေစတီိအေၾကာင္း….
သိဒၶတၳမင္းသား ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ဆံေတာ္ကို ပယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ယခု ငါ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြဟာ ရဟန္းမ်ားနဲ႔ မေလ်ာက္ပတ္ဘူး၊ သူတို႔ကိုလည္း ပယ္စြန္႔မွ ေတာ္မယ္လို႔ ႀကံစည္ေတာ္မူသတဲ့၊ အဲဒီအခါ ကႆပဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က မိတ္ေဆြ ျဖစ္ဖူးတဲ့ ဃဋိကာရျဗဟၼာႀကီးဟာ ကမၻာဦးက နိမိတ္အျဖစ္ ေပၚထြန္းလာတဲ့ ၾကာရံုအတြင္း ၾကာတစ္ပြင့္မွ ပရိကၡရာရွစ္ပါးကုိ ထိန္းသိမ္းထား ရာက အေလာင္းေတာ္ထံ လာေရာက္ ကပ္လွဴပါတယ္။ အေလာင္းေတာ္ဟာ ျဗဟၼာမင္း လာေရာက္ ဆက္ကပ္တဲ့ ပရိကၡရာမ်ားကို သပၸာယ္စြာ ဆင္ျမန္းၿပီး ၀တ္လဲေတာ္ကို ေျမွာက္ပစ္လိုက္သတဲ့။ အဲဒီေျမွာက္ပစ္လိုက္တဲ့ ၀တ္လဲေတာ္ကို ျဗဟၼာမင္းက ေဆာင္ယူၿပီး၊ သုဒၶ၀ါသ ျဗဟၼာ့ဘံုမွာ ေစတီ တည္ထားပါသတဲ့။ ေစတီေတာ္ဟာ ဗုဒၶ၀ံသအ႒ကထာ -၃၃၃- မွာ ဆိုထားပါတယ္။
ဒုႆေစတီေတာ္ကို တည္ထားတဲ့ ဃဋိကာရ ျဗဟၼာဆိုတာ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ဘုရားရွင္ႏွင့္ အလြန္ အကၽြမ္း၀င္တဲ့ အုိးလုပ္သမား တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကႆပဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ကို နာယူရတဲ့အတြက္ အနာဂါမ္တည္ၿပီး ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ အနာဂါမ္ဘ၀ႏွင့္ ကြယ္လြန္ရင္ သုဒၶါ၀ါသငါးဘံုရွိရာ တစ္ဘံုဘံုကို ေရာက္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဃဋိကာရ ျဗဟၼာႀကီးဟာ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သုဒၶါ၀ါသငါးဘံုတြင္ တစ္ဘံုဘံုသုိ႔ေရာက္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုႆေစတီဟာလည္း သုဒၶါ၀ါသဘံု တစ္ဘံုဘံုတြင္ တည္ရွိေနမည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဤေနရာ၌ ဃဋိကာရျဗဟၼာႀကီးဟာ သုဒၶါ၀ါသငါးဘံုအနက္ အကနိ႒ဘံု မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒုႆေစတီေတာ္ဟာလည္း အကနိ႒ဘံုမွာပဲ ရွိနိုင္တယ္ ဟုယူဆသင့္ပါတယ္ လုိ႔ သမႏၱစကၡဳဒီပနီက်မ္းက ဆိုထားပါတယ္။
ေစတီေတာ္၏ ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ကုိလည္း သမႏၱစကၡဳဒီပနီက်မ္း၌ က်မ္းအမ်ဳိဳးမ်ဳးိတို႔ကုိ ေထာက္ဆ၍ (၁၂)ယူဇနာ ရွိပါတယ္လို႔ မွတ္ယူရမယ္ လို႔ ျပဆိုထားပါတယ္။
ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက ဒုႆေစတီတြင္ ၀တ္လဲေတာ္မွ တစ္ပါး ဌာပနာထားတဲ့ တစ္ျခားပစၥည္းကို က်မ္းေတြမွာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ၀တ္လဲေတာ္ကို ပါဠိလို ဒုႆ လို႔ေခၚပါတယ္၊ ၀တ္လဲေတာ္ ဌာပနာတာကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဒုႆေစတီလို႔ေခၚတြင္ျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ရ ပါတယ္။