ဖတ္မိသမွ် စာမ်ား (၂)

ဒီတခါ ဖတ္မိသမွ်စာထဲမွာ (ဓမၼရံသီမဂၢဇင္းမွာ) အေရးႀကီးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါလာပါတယ္။ စာေရးဆရာ သတၱိေဇာ္ ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ။ ေခါင္းစဥ္က “ပစၥဳပၸန္ ကမၼ၀ါဒ” ဆိုလို႔ စိတ္၀င္စားသြားတယ္၊ ယခုတေလာ ဒီအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ား ၾကားရတယ္၊ သူမ်ားေရာေယာင္ ကိုယ္ေရာေယာင္ဆိုတာလို မျဖစ္ရေလေအာင္ စာဖတ္သူမ်ားအားလံုး အတြက္ အမွားအမွန္ ခြဲျခားေ၀ဖန္တတ္ရန္ တဆင့္ ျပန္လည္တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ
စာေရးသူေနထုိင္ရာ ျပည္ၿမိဳ႔ အိမ္သို႔ ဦးပဥၥင္းႏွစ္ပါး ၾကြလာသည္။ တစ္ပါးက ၿမိဳ႕ခံျဖစ္သည္၊ တစ္ပါးမွာ ေရနီမွ ၾကြလာသည္ဟု သိရပါသည္။ ေရနီတြင္ေနေသာ စာေရးသူ၏ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ၾကြေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေရနီဦးပဥၥင္းႏွင့္ စကားေျပာရင္း တရားဘက္သို႔ ေရာက္သြားပါသည္။ ထိုဦးပဥၥင္းထံမွ ထူဆန္းေထြလာ တရားစကားမ်ားကို ၾကားသိ ရပါသည္။ စာေရးသူမွာ စိတ္ႏွလံုး မသက္မသာျဖင့္ ေအာင့္ကာ နားေထာင္လိုက္ရပါသည္။

ထိုဦးပဥၥင္းမွာ ျပည္ၿမိဳ႕၌ ႏွစ္လခန္႔ သီတင္းသံုးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တရားေဆြးေႏြးလုိပါက ေက်ာင္းသို႔ လာနိုင္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံ ဦးပဥၥင္းက ဖိတ္ေခၚၿပီး ျပန္ၾကြ သြားၾကပါသည္။ ေရနီမွာ သူငယ္ခ်င္းက စာတစ္ေစာင္ပါေပးလုိက္သျဖင့္ ဦးပဥၥင္းမ်ား ျပန္ၾကြသြားမွ ဖြင့္ဖတ္ ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၃ ႏွစ္က ကြဲကြာသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ မသိရေသးေသာ သူ၏မိသားစု အေၾကာင္း စီးပြား ေရးအေၾကာင္း၊ မ်ားအျပင္ ဘာသာေရးအေၾကာင္းကိုလည္း ထည့္သြင္း ေရးထားသည္။
သူသည္ အခုမွဘာသာေရးကို ထဲထဲ၀င္၀င္သိေၾကာင္း၊ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ညေနတုိင္းညတုိင္း တရားေဆြးေႏြးၾကေၾကာင္း ေရးထား၍ စာေရးသူ ၀မ္းသာမိပါသည္။ ေရနီကို လာလည္ဖို႔လည္း လိပ္စာ ေပးထားပါသည္။ စာေရးသူသည္ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေတြ႕ရန္ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ျပည္မွ ရန္ကုန္၊ ရန္ကုန္မွ ေရနီသုိ႔ ရထားျဖင့္ အေရာက္သြားခဲ့ပါသည္။
စာေရးသူသည္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သုိ႔ ေရာက္၍ အေမာအပန္းေျဖၿပီးသည္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းက အာ၀ဇၨန္း ရႊင္ရႊင္ျဖင့္ တရားစတင္ေဟာ ၾကားပါေတာ့သည္။ ပါဠိပါဌ္သား အကိုးအကားျဖင့္ ေဟာပါသည္။ စာေရးသူသည္ သူငယ္ခ်င္းကို ၾကည့္၍ အထင္ႀကီးမိသည္။
“ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ဟာ ဘုရားေဟာမဟုတ္၊ အ႒ကထာဆရာတို႔၏လက္ရာ၊ ပထမသဂၤါယနာတင္စဥ္က အဘိဓမၼာမပါ” စသည္ျဖင့္ ေဟာေျပာလိုက္ပါသည့္အခါတြင္ကား စာေရးသူ ေက်ာစိမ့္ရပါၿပီ။ အဘိဓမၼာပိဋကကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ပစ္ပယ္လိုၾကသနည္း။ နတ္ ျပည္တြင္ေဟာေသာ တရားျဖစ္၍လား…… ပဋိသေႏၶစိတ္၊စုတိစိတ္တို႔ ပါေသာ တရားျဖစ္၍လား…။
အတန္ၾကာ ေဟာေျပာ၍ စကားလိပ္ပတ္လည္မွ သူတို႔ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာမွာ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ ဆရေတာ္မွာ အသက္ (၈၀)ေက်ာ္ၿပီျဖစ္၍ သကၤန္းအျပာေရာင္၀တ္ေၾကာင္း၊ စာေရးူအိမ္သို႔ ၾကြလာေသာ ေရနီဦးပဥၥင္းမွာလည္း သကၤန္းအျပာ ေရာင္ ၀တ္လုိသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္က ခြင့္မျပဳ၍ မ၀တ္ရေၾကာင္း၊ ျပည္ၿမိဳ႕သုိ႔ သာသနာျပဳရန္ ၾကြလာေၾကာင္းစသည့္ သူတုိ႔၀ါဒ၏ အတြင္းသရုပ္ကို အလံုးစံု သိရပါေတာ့သည္။ အဘိဓမၼာပိဋကကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ပစ္ပယ္ရသည္ကို စာေရးသူ ရိပ္စားမိပါၿပီ။
သူတို႔၀ါဒက ပစၥဳပၸန္တစ္ဘ၀ကုိသာ ၾကည့္၏။ အတိတ္ဘ၀၊ အနာဂတ္ဘ၀ရွိသည္ဟု မယံုၾကည္။ အတိတ္ဘ၀၊ အနာဂတ္ဘ၀ ရွိသည္ဟု ဆိုသူမ်ားကို ပါဠိပါဌ္သား အေထာက္အထားမ်ား လိုရာဆြဲယူ ရြတ္ဆိုျပ၍ ဒိ႒ိဟု စြပ္စြဲသည္။ လူ၀င္းစားဆိုသည္မ်ား မဟုတ္နိုင္ဟု အခ်က္က်က် ဇြတ္အတင္း ေျပာသည္။ ပစၥဳပၸန္တစ္ဘ၀တည္းတြင္ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊အနာဂတ္ဟု ကာလသံုးပါးခြဲ၍ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို လွည့္ျပ သည္။
အနိစၥဆိုတုိင္း မေကာင္းသည္ မဟုတ္။ အနိစၥေၾကာင့္ ေလာကႀကီး တိုးတက္သည္။ အနိစၥသာမရွိလွ်င္ မင္းလည္း ကေလးဘ၀က တက္မည္မဟုတ္။ သရက္ေစ့လည္း စားေကာင္းေသာ သရက္သီး ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ဟု ယုတၱိေဗဒနည္းျဖင့္ မ်က္စိလည္သြားေအာင္ကို အနိစၥ ခ်ီးမြန္းခန္းဖြင့္သည္။
လက္ရွိ ခႏၶာကိုယ္ကို ဒုကၡဟုထင္ေနလွ်င္ နိုက္ထရစ္အက္ဆစ္ တစ္ရာရာခုိင္ႏႈန္း အျပည့္ထည့္ထားေသာ ကန္ႀကီးထဲသုိ႔ ခုန္သာခ် ေပေရာ့ဟု ေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေျပာသည္။ အရွိခႏၶာကို ဒုကၡဟု ေဟာတာမဟုတ္၊ အစြဲခႏၶာကို ဒုကၡဟု ေဟာတာ။ “ပဥၥဳပါ ဒါနကၡႏၶာပိ ဒုကၡာ” ပါဠိ မ်ား ရြတ္လိုက္ေသးသည္။
ကာေမသုမိစၦာစာရကို အနက္ဖြင့္ရာ၌မူ လက္ဖ်ားခါယူရသည္။ “ ကာေမသုမိစၦာစာရ” ဆိုတာသူတစ္ပါး သားမယားကို ျပစ္မွားတာ ခ်ညး္မဟုတ္ဘူး။ ကာေမသုဆိုတာ ကာမဂုဏ္အာရံုတုိ႔၌၊ မိစၦာစာရ - လြဲမွားစြာက်င့္တာပဲ။ တို႔ကေတာ့ သူတစ္ပါးသားမယား ျပစ္မွားဖို႔ ေနေနသာသာ မီးရထားေပၚမွာ ကိုယ့္ေဘးကခံု ေနရာလြတ္သြားရင္ေတာင္ ေျခဆင္းမထိုင္ဘူး။ ေျခဆင္းထိုင္လိုက္ရင္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ပဲ ဟူေလသည္။
၃၁ ဘံုရွိသည္ ဆိုသည္ကို မယံုၾကည္။ တိရစၦာန္ဘံုကို ျမင္ေနရသားပဲ ဟု ဆင္ေျခတက္သူကို ၃၁ ဘံုမွာ ၂ဘံုပဲျမင္ရတာကို ေရးႀကီး ခြင္က်ယ္ေျပာေန၊ ၂၉ဘံုက ေပ်ာက္ေနပါေပါ့လားဟု ပညာရွင္ေလသံမ်ဳိးျဖင့္ ေျပာသည္။ ဇာတ္ႀကီး ဆယ္ဘြဲ႕တို႔ ၊ငါးရာငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္တို႔ ကို လူအမ်ား စိတ္၀င္စားေအာင္ ေျပာျပသည့္ ပံုျပင္ေတြ ဟု ဆိုသည္။
လူအတြက္ အက်ဳိးရွိမည္ဆိုပါက တိရစၦာန္ေတြကို သတ္သင့္က သတ္ရမည္။အျပစ္မရွိ။ အက်ဳိးမရွိဘဲနွင့္ေတာ့ မသတ္ႏွင့္ လူသတ္လွ်င္ေတာ့ အျပစ္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ လူသတ္မွ ပါရာဇိက အျပစ္ႀကီးႀကီးသင့္သည္။ တိရစၦာန္ကို သတ္လွ်င္ ပါစိတ္ ဆိုသည့္ အာပတ္ ေသးေသး ကေလးသာ သင့္သည္။ လူေတြ တိရစၦာန္ကို သတ္မႈက်မွ အျပစ္ႀကီး မျဖစ္နိုင္။ အျပစ္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ ဆရာ၀န္ေပးသည့္ ပဋိဇီ၀ေဆး (antibiotic)ကိုပင္ မေသာက္ႏွင့္၊ အသက္ရွိသည့္ ဗက္တီးရီးယားေတြ ေသကုန္မည္ဟု ဆိုသည္။
သူငယ္ခ်င္းအိမ္သုိ႔ လာလည္ေသာ သူ႔မိတ္ေဆြ အမ်ားစုမွာ အသားတိုးၾကက္ ေမြးျမဴသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းက စာေရးသူ အေၾကာင္း ေျပာသည့္အခါ “ ဒီေကာင္က ၾကက္ေမြးတာကို အကုသိုလ္လုိ႔ ထင္ေနတာ” ဟု မွတ္ခ်က္ေပး ေျပာပါေသးသည္။ စာေရးသူမွာ ၀ိုင္း အရိုက္မခံရသည္ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရပါေသးသည္။ လူကိုရိုက္လွ်င္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ယူဆ၍ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
တန္ခိုးမႀကီးသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ သြားေလရာသုိ႔ ကပၸိယကို စရိတ္အကုန္ခံ၍ မေခၚနုိင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေငြကိုင္ခြင့္ျပဳသင့္သည္။ အမ်ားဆံုးကိုင္ရမည့္ ေငြပမာဏကို သတ္မွတ္ေပးသင့္သည္။ (ဥပမာ။ ။ေငြတစ္ေသာင္းက်ပ္ထက္ မမ်ားေစရ) ဟု ဆိုပါသည္။
အႏွစ္ခ်ဴပ္ၾကည့္ေသာ္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာသည္ မ်က္ျမင္ဒိ႒ကို အားျပဳ၍ လူၿပိန္းမ်ား လက္ခံသေဘာက်ေအာင္ ေခတ္ႏွင့္ အညီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲထားေသာ (modified) ၀ါဒမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
သူငယ္ခ်င္းမွာ စီးပြားေရး ေျပလည္သူ ျဖစ္ပါသည္။ သူေဆာက္ထားေသာ တုိက္တြင္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ လံုး၀မထည့္။ နံရံကပ္ရုပ္ပံုေတာ္မ်ား၊ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားလည္း လံုး၀မထား။
“ဘုရားက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၂၅၀၀)ေက်ာ္ကတဲက ဘ၀ဆံုးသြားၿပီကြ။ မင္းဆြမ္းေတာ္ကပ္လဲ မသိေတာ့ဘူး။ ဘာမွ အက်ဳိးမရွိ ေတာ့ပါဘူး” ဟု ဆိုပါသည္။
သကၤန္းအျပာေရာင္၀တ္ေသာ သူတို႔ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဧရာမဓါတ္ပံုႀကီးကိုကား သက္ရွိ ထင္ရွားမို႔လို႕လားမသိ ၊ ေခါင္းရင္းဖက္တြင္ တေလးတစား ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ဓါတ္ပံု၏ ေအာက္ေျခတြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဆရာေတာ္ႀကီးပံု ဟု ကမၸည္း ေရးထိုးထားပါသည္။ “ဒါကေတာ့ respect ေပးတာေပါ့ကြ”ဟု ျမန္မာစကားထဲတြင္ အဂၤလိပ္စကားညွပ္၍ ေျပာပါသည္။
သူငယ္ခ်င္း၏ အိမ္အေပၚထပ္တြင္ အနတၱလကၡဏာသုတ္ စေသာ တရားကက္ဆက္ေခြမ်ားကုိလည္း ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေဟာတရားမ်ားဟု သိရပါသည္။ မည္ကဲ့သုိ႔ ေဟာထားသည္ကို မနာခဲ့ရပါ။ ထို႔ျပင္ ထိုပစၥဳပၸန္အဖြဲ႕မွ ထုတ္ေ၀ထားေသာ စာေပစိစစ္ေရးမဲ့ တရားစာအုပ္မ်ားကိုလည္း အေျမာက္အျမား ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။
သူတို႔သည္ အိမ္မွာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ မထားေသာ္လည္း ဘုရား ဟူေသာ စကားအေခၚအေ၀ၚကိုေတာ့ မပစ္ပယ္ၾကပါ။ သူတို႔ ၀ါဒသည္ ဘုရားေဟာပါဠိႏွင့္အညီ အစစ္အမွန္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိပါသည္။ သူတို႔၀ါဒႏွင့္ မကိုက္ညီသည္မ်ားကို အ႒ကထာဆရာတို႔၏ တီထြင္ခ်က္ဟူ၍ စြဲခ်က္တင္ ပါသည္။
ထုိ၀ါဒကို သက္၀င္ယံုၾကည္ၾကသူမ်ားမွာ စာေရးသူ၏ သူငယ္ခ်င္းမွ်သာ မဟုတ္ပါ။ သူ႔ဇနီးႏွင့္တကြ သူ႔မိတ္ေဆြ လင္စံု မယားဖက္ အားလံုး သက္၀င္ယံုၾကည္ေနၾကသည္ကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုအထဲတြင္ ပညာတတ္ဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းဆရာမမ်ား၊ ရံုးအရာရွိမ်ား ပါ၀င္ပါ သည္။
ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္က စာေရးသူကို ရုးိရာဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္သူျဖစ္သျဖင့္ ကမၻာျပားသမား ဟု တစ္ဖက္သတ္ စြပ္စြဲ ပါသည္။ “ေက်ာင္းတြင္ ကမၻာသည္ လံုး၍ အိမ္တြင္ ကမၻာသည္ ျပားသည္ေပါ့ဟုတ္လား”ဟု ေလွာင္လြတ္လိုက္ပါေသးသည္။
သူတို႔ကအမ်ား စာေရးသူက တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္၍ သူတို႔ ၀ို္င္း၀န္းတရာခ်သည္ကို နားပူေအာင္ ခံခဲ့ရပါသည္။
သူတို႔ဘာသာ၀င္ ျဖစ္လိုလွ်င္ အနည္းဆံုး ေငြ (၂၀၀၀)က်ပ္ထည့္၀င္ လွဴဒါန္း၍ ၀င္နုိင္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ သူတို႔၀ါဒေရးရာ စာေပး စာယူသင္တန္း ရွိသည္ဟုလည္း သိရပါသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္မႏၱေလးတြင္ တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ သူတို႔၀ါဒဆိုင္ရာ ကြန္ဖရင့္ႀကီး ရွိသည္ဟုပင္ ဆိုပါ သည္။
သူတို႔၀ါဒကို အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္၍ နိုင္ငံျခားသို႔ပို႔ရာ လက္ခံေၾကာင္း(စာကိုလက္ခံတာလား၊ ၀ါဒကို လက္ခံတာလား မကြဲျပားပါ၊ ပို႔သည့္ဌာနကို ေျပာျပရာ မမွတ္မိေတာ့ပါ)။ ၿမိဳ႕နယ္သံဃာမဟာနာယက အဖြဲ၀င္ဆရာေတာ္တစ္ပါးကပင္ လက္ခံေၾကာင္း၊ သူတို႔ကို တာ၀န္ခံ ေၾကာင္း ေျပာျပၾကပါသည္။
နုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦး၏ ဟိိႏၵီဘာသာျပန္တြင္ မာရ္နတ္ဆိုတာ မရွိ။ မေကာင္းေသာစိတ္ကိုပင္ မာရ္နတ္ဟု တင္စား ေျပာသည္ စသည္ျဖင့္ပါရာ ထုိစာေရးဆရာႀကီးကို မဆိုးဟု သေဘာက်ေနၾကသည္။
သူငယ္ခ်င္းက ျပည္သို႔ သာသနာျပဳေရာက္ေနသည္ဆိုေသာ ေရနီဦးပဥၥင္းထံ သြားေရာက္ဆည္းကပ္ရန္လည္း မွာၾကားလိုက္ပါေသး သည္။ စာေရးသူမွာ အဘိဓမၼာ မေတာက္တေခါက္ တတ္သူျဖစ္၍ ေရနီဦးပဥၥင္းက အဘိဓမၼာႏွင့္ယွဥ္ၿပီး ေဟာေျပာေခ်ခၽြတ္ေပးလိမ့္မည္ ဟူသ တတ္။
ဤသို႔ စာေရးသူ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရပံုမ်ားကို တင္ျပရသည္မွာ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာမွာ အႏၱရာယ္ မေသးလွေၾကာင္း စာရႈသူတို႔ ဆင္ျခင္မိေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားစစ္တရားမွန္ ျပန္႔ပြားေရးကို ေရွးရႈေသာ ဗုဒၶ၀ါဒအစစ္အမွန္ ကိုးကြယ္ေသာနုိင္ငံတြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာဟူ၍ အကာတူ အႏွစ္ကြဲ၀ါဒတစ္ခုသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ပညာတတ္ဘြဲ႕ရမ်ားအထိ စနစ္တက် ျပန္႔ပြား လာၿပီ ျဖစ္ပါသျဖင့္ အခ်ိန္မီ ကာကြယ္တားဆီးနုိင္ၾကပါေစ…………..
သတၱိေဇာ္