ရံႈးသူ-နုိင္သူ ရံႈးတဲ့သူ
မိသားစုတစ္စုမွာ အေမရယ္ ၊ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရယ္ ေမာင္တစ္ေယာက္ရယ္ အားလံုး ေလးေယာက္ထဲရယ္ပါ၊ တစ္အိမ္တည္းေန ၾကတယ္။ ထုိမိသားစုမွာ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္က သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္တဲ့အတြက္ ေန႔တုိင္း တက်က္ က်က္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အၿမဲတမ္း ရန္ျဖစ္ေနၾကတာကို အေမျဖစ္သူနဲ႔ ေမာင္ျဖစ္သူက စိတ္အညစ္ႀကီး ညစ္ေနရတယ္။
ဖခင္ကေတာ့ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမမွာ သြားေနေလေတာ့ သည္အေၾကာင္း သိပ္မသိလွ။ တခါတရံ အေၾကာင္းရယ္လို႔ မယ္မယ္ ရရ မရွိဘဲ၊ စကားနုိင္လု အျငင္းပြားရာက ရန္ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ၊ အေမရွိေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္၊ အေမမရွိလို႔ကေတာ့ ထသတ္ၾကမ လားမသိပါ။
ထို႔အတူ လင္မယားအခ်င္းခ်င္း ၊ ညီအစ္မအခ်င္းခ်င္း၊ ညီအစ္ကိုအခ်င္းခ်င္း၊ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ အခ်င္းခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျငင္းပြားရာက အနိုင္မခံ အရံႈးမေပးရာက ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ။ မခံနိုင္တဲ့အတြက္ ေဒါသေရွ႕ထားၿပီး ရန္ျဖစ္ၾကသလို ရလိုမႈအတြက္ ေလာဘေရွ႕ထားၿပီး အျငင္းပြား ရန္ျဖစ္ၾကတာ ရွိပါတယ္။
ဒါတင္မက အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး တစ္အုပ္စုနဲ႔ တစ္အုပ္စု ျဖစ္ၾကတာရွိသလို တနိုင္ငံနဲ႔ တနုိင္ငံ အျငင္းပြားၾကတယ္၊ အျငင္းပြားရာကေန အရွိန္ပိုျပင္းလာတယ္ဆိုရင္ လက္နက္ခ်င္းယွဥ္ကာ စစ္တုိက္ၾကတယ္။ နုိင္တဲ့သူဖက္ကလည္း ေသေက်ပ်က္စီးၾကရသလို ရံႈးသူဖက္ကလည္း ေသေက်ပ်က္စီးရပါတယ္။ ဘယ္ဖက္ကမွ မသက္သာဘူး၊ ဒါဟာစစ္ပြဲရဲ အနိ႒ာရံုေတြပါ။
ယေန႔ကမၻာမွာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္၊ ဟားမတ္အဖြဲ႕က အစၥေရးကို သြားစလုိက္တဲ့အတြက္ အင္အားႀကီးတဲ့ အစၥေရးက ျပန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ အျပစ္မဲ့ တဲ့ျပည္သူမ်ား ေထာင္ခ်ီၿပီး ေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါဟာ အနိင္လိုမႈ ၊ မခံလိုမႈစတဲ့ ေဒါသတရားကေန စတင္ခဲ့တဲ့ အနိ႒ာရံုျမင္ကြင္းေတြပါ။ ဒါဟာ အခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကလည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
တူ၀ရီးစစ္ပြဲ
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ေကာသလတုိင္းကို အုပ္ခ်ဴပ္ေနတဲ့ ေကာသလမင္းရဲ႕ ခမည္းေတာ္က မဟာေကာသလမင္းပါ။ မေဟာေကာသလမင္းမွာ သားေတာ္ ေကာသလမင္းနဲ႔ သမီးေတာ္ ေ၀ေဒဟီ မင္းသမီး တို႔ ထြန္းကားခဲ့တယ္။ မဟာေကာသလမင္းက အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေ၀ေဒဟီမင္းသမီးအား မာဂဓတိုင္း၊ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည့္ရွင္ ဗိမၺိသာရႏွင့္ လက္ထပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကာသိတုိင္းနဲ႔ မာဂဓတိုင္းႏွစ္ခုရဲ႕ အၾကား နယ္စာနားမွာ ကာသိရြာႀကီးဆိုတာရွိတယ္။ ႏွစ္စဥ္ အခြန္ေငြ တစ္သိန္းထြက္တဲ့ ရြာႀကီးပါ။ အဲဒီကာသိရြာႀကီးကို လက္ဖြဲ႕အျဖစ္ သမီးေတာ္အား ေပးလိုက္ပါတယ္။
ေကာသလမင္းသားလဲ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ ေဒ၀ဒတ္ဆိုတဲ့ မေကာင္းတဲ့ဆရာေၾကာင့္ ဖခင္ ဗိမၺိသာရမင္းကို သတ္ကာ ထီးနန္းကို လုယူခဲ့ပါတယ္။ ေ၀ေဒဟီမင္းသမီးလည္း ႏွလံုးပူပန္ရာကေန နတ္ရြာစံခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ…
ေကာသလမင္းက ကာသိရြာႀကီးဆိုတာ ခမည္းေတာ္နဲ႔ ႏွမေတာ္တို႔ ရဲ႕ ရြာႀကီးျဖစ္တယ္။ အခု ခမည္းေတာ္လည္း နတ္ရြာစံ၊ ႏွမေတာ္လည္း နတ္ရြာစံၿပီ၊ ဒီေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ ကာသိရြာႀကီးဟာလည္း ငါဟာပဲဆိုၿပီး တူေတာ္ျဖစ္တဲ့ အဇာတသတ္မင္းကို တရားစြဲပါေတာ့တယ္။ ကာသိရြာႀကီးကလည္း တစ္ႏွစ္အခြန္တစ္သိန္းထြက္တယ္ဆိုေတာ့ ေကာသလမင္းက ျပန္လုိခ်င္တဲ့ သေဘာပဲ။
တူျဖစ္တဲ့ အဇာတသတ္မင္းကလည္း ခမည္းေတာ္နဲ႔ မယ္ေတာ္တုိ႔ပိုင္တဲ့ ပစၥည္းဟာ ငါ့ပစၥည္း ျဖစ္ရမွာ၊ ငါမေပးနုိင္ဘူး လို႔ ဆိုကာ ကာသိရြာႀကီးကို ရလိုမႈနဲ႔ တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ လက္နက္ခ်င္းယွဥ္ကာ စစ္ပြဲ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီစစ္ပြဲမွာ ဦးရီးေတာ္ ေကာသလမင္း က စစ္ရံႈးတဲ့အတြက္ ေကာသလတုိင္း သာ၀တၳိျပည္ကုိ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို မနက္လင္းေတာ့ ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆြမ္းခံၾကြရာကေန ၾကားရေတာ့ သတင္းက ျမတ္စြာဘုရားအထံ ေရာက္သြား ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က..
“ အိုရဟန္းတို႔ မဂဓတုိင္းျပည့္ရွင္ ေ၀ေဒဟီရဲ႕သား အဇာတသတ္မင္းဟာ ေဒ၀ဒတ္ဆိုတဲ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ မိတ္ေဆြ ရွိသူျဖစ္တယ္။ ညံံ့ဖ်င္း တဲ့ အေဖၚရွိတယ္။ ေကာသလမင္းကေတာ့ သာရိပုတၱရာဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိသူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္တစ္ႀကိမ္ရံႈးေသာ္လည္း တစ္ညတာေလာက္သာ ပူပင္ေသာက ဒုကၡေရာက္ရမွာပါ” လို႔မိန္႔ေတာ္မူကာ တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ဇယံ ေ၀ရံ ပသ၀တိ၊ ဒုကၡံ ေသတိ ပရာဇိေတာ။
ဥပသေႏၱာ သုခံ ေသတိ၊ ဟိတြာ ဇယ ပရာဇယာ။
အဓိပၸါယ္က… ေအာင္နိုင္တဲ့သူဟာ ရန္ပြားတတ္တယ္။ ရံႈးျပန္ရင္လည္း မုခ် ဆင္းရဲမယ္။ ကိေလသာပူခပ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းၿပီးသူမ်ားဟာ အနိုင္အရံႈး (၂)မ်ဳိးစလံုးကုိ ပယ္စြန္႔ပီးတဲ့အတြက္ ရံႈးနုိင္ မရွိ အၿမဲတမ္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရတယ္။ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။
နိုင္တဲ့သူဟာ ရန္သူမ်ားတယ္၊ အၿမဲတမ္း ပူပန္ေနရတယ္။ ရံႈသူကို ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ားလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရံႈးသူ နုိင္သူ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ပူပန္မႈမ်ားတဲ့အတြက္ ရံႈးၾကတဲ့သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကို နိုင္သူ လို႔ သတ္မွတ္မလဲ၊ ရန္ျဖစ္သူမ်ား ရံႈးသူျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ရန္မျဖစ္တဲ့သူမ်ားဟာ ေအာင္နုိင္သူ လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္ခ်င္း၊ ပဋိပကၡျဖစ္ခ်င္းရဲ႕ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ရလိုမႈ ၊ အနိုင္လိုမႈ၊ မခံလိုမႈ ေတြ ရင္ထဲ မျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ စာအလိုဆိုရင္ ေလာဘအလို ေဒါသအလို မလိုက္မိေအာင္ သတိတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႔ လိုတာပါ။ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုအေပၚမူတည္ၿပီး ေလာဘအလိုလဲ မလိုက္၊ ေဒါသအလိုသုိ႔လဲ မလိုက္ဘဲ ထိန္းသိမ္းတတ္ မယ္ဆိုရင္ ေလာကမွာ ခ်မ္းသာသူမ်ားပဲ ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။ ခ်မ္းသာတဲ့သူ ကိေလသာအလို မလိုက္တဲ့သူမ်ားကုိ ေလာကမွာ “ေအာင္နုိင္သူ” ရယ္လို႔ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာပါ။
စာေရးသူက ရိပ္သာ တရားစခန္းမွာ ေယာဂီမ်ားအား ထုိအေၾကာင္းနဲ႔ စပ္ၿပီး ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ “ ေကာသလမင္းနဲ႔ အဇာတသတ္မင္း တို႔ စစ္ခင္းၾကသလို ယေန႔ ေယာဂီမ်ားလည္း ကိေလသာ ဆိုတဲ့ စစ္ပြဲမွာ သူနိုင္ကုိယ္နိုင္ တိုက္ေနၾကတာပါ။ ပကတိစစ္ပြဲက ရလိုမႈနဲ႔ အနိုင္အရံႈး ရွိေပမဲ့ ရလိုမႈမပါဘဲ ကိေလသာစစ္ပြဲ ဆင္ႏြဲသူ ေယာဂီမ်ားကေတာ့ အရံႈးမရွိ အျမတ္ပဲ ရွိတယ္။ ေပၚရာအာရံုကို စြဲၿမဲစြာ ရႈမွတ္နိုင္တဲ့ ေယာဂီမ်ားမွာ ကိေလသာကို တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻန ပယ္ခြာေနတဲ့အတြက္ ၿငိမ္းေအးေနတယ္။ ဒီလို ၿငိမ္းေအးသင့္သေလာက္ ၿငိမ္းေအးေနတဲ့အတြက္ အနိုင္ အရံႈး ဆိုတာလဲ မရွိဘူးေတာ့၊ ဒီလို အနိုင္အရံႈးမရွိမွေတာ့ ေအာင္နိုင္သူ ပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ေယာဂီမ်ားလည္း ဘ၀မွာ ရံႈးသူျဖစ္မဲ့အစား ေအာင္နိုင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သြားၾကဖို႔ အားေပးတိုက္တြန္းရင္း ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ေအာင္နိုင္သူ မ်ားျဖစ္ၾကပါေစ………
ဖခင္ကေတာ့ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမမွာ သြားေနေလေတာ့ သည္အေၾကာင္း သိပ္မသိလွ။ တခါတရံ အေၾကာင္းရယ္လို႔ မယ္မယ္ ရရ မရွိဘဲ၊ စကားနုိင္လု အျငင္းပြားရာက ရန္ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ၊ အေမရွိေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္၊ အေမမရွိလို႔ကေတာ့ ထသတ္ၾကမ လားမသိပါ။
ထို႔အတူ လင္မယားအခ်င္းခ်င္း ၊ ညီအစ္မအခ်င္းခ်င္း၊ ညီအစ္ကိုအခ်င္းခ်င္း၊ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ အခ်င္းခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျငင္းပြားရာက အနိုင္မခံ အရံႈးမေပးရာက ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ။ မခံနိုင္တဲ့အတြက္ ေဒါသေရွ႕ထားၿပီး ရန္ျဖစ္ၾကသလို ရလိုမႈအတြက္ ေလာဘေရွ႕ထားၿပီး အျငင္းပြား ရန္ျဖစ္ၾကတာ ရွိပါတယ္။
ဒါတင္မက အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး တစ္အုပ္စုနဲ႔ တစ္အုပ္စု ျဖစ္ၾကတာရွိသလို တနိုင္ငံနဲ႔ တနုိင္ငံ အျငင္းပြားၾကတယ္၊ အျငင္းပြားရာကေန အရွိန္ပိုျပင္းလာတယ္ဆိုရင္ လက္နက္ခ်င္းယွဥ္ကာ စစ္တုိက္ၾကတယ္။ နုိင္တဲ့သူဖက္ကလည္း ေသေက်ပ်က္စီးၾကရသလို ရံႈးသူဖက္ကလည္း ေသေက်ပ်က္စီးရပါတယ္။ ဘယ္ဖက္ကမွ မသက္သာဘူး၊ ဒါဟာစစ္ပြဲရဲ အနိ႒ာရံုေတြပါ။
ယေန႔ကမၻာမွာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္၊ ဟားမတ္အဖြဲ႕က အစၥေရးကို သြားစလုိက္တဲ့အတြက္ အင္အားႀကီးတဲ့ အစၥေရးက ျပန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ အျပစ္မဲ့ တဲ့ျပည္သူမ်ား ေထာင္ခ်ီၿပီး ေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါဟာ အနိင္လိုမႈ ၊ မခံလိုမႈစတဲ့ ေဒါသတရားကေန စတင္ခဲ့တဲ့ အနိ႒ာရံုျမင္ကြင္းေတြပါ။ ဒါဟာ အခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကလည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
တူ၀ရီးစစ္ပြဲ
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ေကာသလတုိင္းကို အုပ္ခ်ဴပ္ေနတဲ့ ေကာသလမင္းရဲ႕ ခမည္းေတာ္က မဟာေကာသလမင္းပါ။ မေဟာေကာသလမင္းမွာ သားေတာ္ ေကာသလမင္းနဲ႔ သမီးေတာ္ ေ၀ေဒဟီ မင္းသမီး တို႔ ထြန္းကားခဲ့တယ္။ မဟာေကာသလမင္းက အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေ၀ေဒဟီမင္းသမီးအား မာဂဓတိုင္း၊ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည့္ရွင္ ဗိမၺိသာရႏွင့္ လက္ထပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကာသိတုိင္းနဲ႔ မာဂဓတိုင္းႏွစ္ခုရဲ႕ အၾကား နယ္စာနားမွာ ကာသိရြာႀကီးဆိုတာရွိတယ္။ ႏွစ္စဥ္ အခြန္ေငြ တစ္သိန္းထြက္တဲ့ ရြာႀကီးပါ။ အဲဒီကာသိရြာႀကီးကို လက္ဖြဲ႕အျဖစ္ သမီးေတာ္အား ေပးလိုက္ပါတယ္။
ေကာသလမင္းသားလဲ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ ေဒ၀ဒတ္ဆိုတဲ့ မေကာင္းတဲ့ဆရာေၾကာင့္ ဖခင္ ဗိမၺိသာရမင္းကို သတ္ကာ ထီးနန္းကို လုယူခဲ့ပါတယ္။ ေ၀ေဒဟီမင္းသမီးလည္း ႏွလံုးပူပန္ရာကေန နတ္ရြာစံခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ…
ေကာသလမင္းက ကာသိရြာႀကီးဆိုတာ ခမည္းေတာ္နဲ႔ ႏွမေတာ္တို႔ ရဲ႕ ရြာႀကီးျဖစ္တယ္။ အခု ခမည္းေတာ္လည္း နတ္ရြာစံ၊ ႏွမေတာ္လည္း နတ္ရြာစံၿပီ၊ ဒီေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ ကာသိရြာႀကီးဟာလည္း ငါဟာပဲဆိုၿပီး တူေတာ္ျဖစ္တဲ့ အဇာတသတ္မင္းကို တရားစြဲပါေတာ့တယ္။ ကာသိရြာႀကီးကလည္း တစ္ႏွစ္အခြန္တစ္သိန္းထြက္တယ္ဆိုေတာ့ ေကာသလမင္းက ျပန္လုိခ်င္တဲ့ သေဘာပဲ။
တူျဖစ္တဲ့ အဇာတသတ္မင္းကလည္း ခမည္းေတာ္နဲ႔ မယ္ေတာ္တုိ႔ပိုင္တဲ့ ပစၥည္းဟာ ငါ့ပစၥည္း ျဖစ္ရမွာ၊ ငါမေပးနုိင္ဘူး လို႔ ဆိုကာ ကာသိရြာႀကီးကို ရလိုမႈနဲ႔ တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ လက္နက္ခ်င္းယွဥ္ကာ စစ္ပြဲ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီစစ္ပြဲမွာ ဦးရီးေတာ္ ေကာသလမင္း က စစ္ရံႈးတဲ့အတြက္ ေကာသလတုိင္း သာ၀တၳိျပည္ကုိ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို မနက္လင္းေတာ့ ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆြမ္းခံၾကြရာကေန ၾကားရေတာ့ သတင္းက ျမတ္စြာဘုရားအထံ ေရာက္သြား ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က..
“ အိုရဟန္းတို႔ မဂဓတုိင္းျပည့္ရွင္ ေ၀ေဒဟီရဲ႕သား အဇာတသတ္မင္းဟာ ေဒ၀ဒတ္ဆိုတဲ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ မိတ္ေဆြ ရွိသူျဖစ္တယ္။ ညံံ့ဖ်င္း တဲ့ အေဖၚရွိတယ္။ ေကာသလမင္းကေတာ့ သာရိပုတၱရာဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိသူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္တစ္ႀကိမ္ရံႈးေသာ္လည္း တစ္ညတာေလာက္သာ ပူပင္ေသာက ဒုကၡေရာက္ရမွာပါ” လို႔မိန္႔ေတာ္မူကာ တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ဇယံ ေ၀ရံ ပသ၀တိ၊ ဒုကၡံ ေသတိ ပရာဇိေတာ။
ဥပသေႏၱာ သုခံ ေသတိ၊ ဟိတြာ ဇယ ပရာဇယာ။
အဓိပၸါယ္က… ေအာင္နိုင္တဲ့သူဟာ ရန္ပြားတတ္တယ္။ ရံႈးျပန္ရင္လည္း မုခ် ဆင္းရဲမယ္။ ကိေလသာပူခပ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းၿပီးသူမ်ားဟာ အနိုင္အရံႈး (၂)မ်ဳိးစလံုးကုိ ပယ္စြန္႔ပီးတဲ့အတြက္ ရံႈးနုိင္ မရွိ အၿမဲတမ္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရတယ္။ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။
နိုင္တဲ့သူဟာ ရန္သူမ်ားတယ္၊ အၿမဲတမ္း ပူပန္ေနရတယ္။ ရံႈသူကို ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ားလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရံႈးသူ နုိင္သူ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ပူပန္မႈမ်ားတဲ့အတြက္ ရံႈးၾကတဲ့သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကို နိုင္သူ လို႔ သတ္မွတ္မလဲ၊ ရန္ျဖစ္သူမ်ား ရံႈးသူျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ရန္မျဖစ္တဲ့သူမ်ားဟာ ေအာင္နုိင္သူ လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္ခ်င္း၊ ပဋိပကၡျဖစ္ခ်င္းရဲ႕ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ရလိုမႈ ၊ အနိုင္လိုမႈ၊ မခံလိုမႈ ေတြ ရင္ထဲ မျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ စာအလိုဆိုရင္ ေလာဘအလို ေဒါသအလို မလိုက္မိေအာင္ သတိတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႔ လိုတာပါ။ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုအေပၚမူတည္ၿပီး ေလာဘအလိုလဲ မလိုက္၊ ေဒါသအလိုသုိ႔လဲ မလိုက္ဘဲ ထိန္းသိမ္းတတ္ မယ္ဆိုရင္ ေလာကမွာ ခ်မ္းသာသူမ်ားပဲ ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။ ခ်မ္းသာတဲ့သူ ကိေလသာအလို မလိုက္တဲ့သူမ်ားကုိ ေလာကမွာ “ေအာင္နုိင္သူ” ရယ္လို႔ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာပါ။
စာေရးသူက ရိပ္သာ တရားစခန္းမွာ ေယာဂီမ်ားအား ထုိအေၾကာင္းနဲ႔ စပ္ၿပီး ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ “ ေကာသလမင္းနဲ႔ အဇာတသတ္မင္း တို႔ စစ္ခင္းၾကသလို ယေန႔ ေယာဂီမ်ားလည္း ကိေလသာ ဆိုတဲ့ စစ္ပြဲမွာ သူနိုင္ကုိယ္နိုင္ တိုက္ေနၾကတာပါ။ ပကတိစစ္ပြဲက ရလိုမႈနဲ႔ အနိုင္အရံႈး ရွိေပမဲ့ ရလိုမႈမပါဘဲ ကိေလသာစစ္ပြဲ ဆင္ႏြဲသူ ေယာဂီမ်ားကေတာ့ အရံႈးမရွိ အျမတ္ပဲ ရွိတယ္။ ေပၚရာအာရံုကို စြဲၿမဲစြာ ရႈမွတ္နိုင္တဲ့ ေယာဂီမ်ားမွာ ကိေလသာကို တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻန ပယ္ခြာေနတဲ့အတြက္ ၿငိမ္းေအးေနတယ္။ ဒီလို ၿငိမ္းေအးသင့္သေလာက္ ၿငိမ္းေအးေနတဲ့အတြက္ အနိုင္ အရံႈး ဆိုတာလဲ မရွိဘူးေတာ့၊ ဒီလို အနိုင္အရံႈးမရွိမွေတာ့ ေအာင္နိုင္သူ ပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ေယာဂီမ်ားလည္း ဘ၀မွာ ရံႈးသူျဖစ္မဲ့အစား ေအာင္နိုင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သြားၾကဖို႔ အားေပးတိုက္တြန္းရင္း ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ေအာင္နိုင္သူ မ်ားျဖစ္ၾကပါေစ………
0 comments:
Post a Comment