September 2009 ~ dhamma

Wednesday, September 30, 2009

ဖတ္မိသမွ်စာမ်ား(၄)

12:57 AM admin No comments

သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္း၊ တည္တံ့ ၊ ျပန္႔ပြားရန္
ဖတ္မိသမွ်စာမ်ားမွ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္း၊ တည္တံ့ ျပန္႔ပြားနိုင္ရန္အတြက္ မေကြးဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ သာရဏီရကထာကို ေဖၚျပေပး လိုက္ပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနုိင္ငံေတာ္ ဆ႒မအႀကိမ္ နိုင္ငံေတာ္သံဃနာယကအဖြဲ႕(၄၇)ပါးစံုညီ သတၱမ အစည္းအေ၀းတြင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ သဘာပတိဥကၠဌ အဘဓဇမဟာရ႒ဂုရု၊ အဘိဓဇမဟာသဒၶမၼေဇာတိက၊ အဂၢမဟာပ႑ိတ၊ မေကြးၿမိဳ႕ မဟာ၀ိသုတာရာမတိုက္သစ္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱကုမာရ မဟာေထရ၏ သာရဏီယ ၾသ၀ါဒကထာမွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖၚျပပါသည္။
နုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တုိိ႔ဘုရား…
ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္တို႔ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေရးဟူေသာ ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ စံုစံုညီညီ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာၾကသည့္ အတြက္ “ယာ၀ကီ၀ဥၥ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဳ သမဂၢါ သႏၷိပတိႆႏၱိ၊ သမဂၢါ ၀ု႒ဟိႆႏၱိ၊ သမဂၢါ သံဃကရဏီယာနိ ကရိႆႏၱိ၊ ၀ုဒၶိေယ၀ ဘိကၡေ၀ ဘိကၡဴနံ ပါဋိကခၤါ ေနာပရိဟာနိ(ဒီ၊ ၂၊ ၆၅) ဟူေသာ ဘိကၡဳ အပရိဟာနိယ ေဒသနာေတာ္နဲ႔ ညီညြတ္သည့္အတြက္ ႏွစ္သစ္ရႊင္လန္း ၀မ္းေျမာက္ရပါသည္ ဘုရား။

ဆရာေတာ္အရွင္ျမတ္တုိ႔ဘုရား…
ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔၏ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းအဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႕စည္းမႈ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ (၇)ခ်က္တုိ႔တြင္ (က)တြင္ သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္း တည္တံ့ျပန္႔ပြားရန္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုထားရာ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ သာသနာေတာ္ကိစၥမ်ားမွာ-
သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းရန္၊
သာသနာေတာ္တည္တံ့ရန္၊
သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားရန္တုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိရည္ရြယ္ခ်က္ (၃)ရပ္တို႔တြင္ သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္းရန္အတြက္ ဂုိဏ္းေပါင္းစံု သံဃအဖြဲ႕အစည္း ဖြဲ႕စည္းၿပီး၊ ပထမငါးႏွစ္အတြင္းတြင္ ရဟန္းတု ရဟန္းေယာင္မ်ားကို ဖယ္ရွားျခင္း၊
ပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္မညီေသာ ေရးသားျခင္း၊ ေဟာေျပာျခင္း၊ ျပသျခင္း၊ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ားကို နိုင္ငံေတာ္ သိျခား၀ိနည္းဓိုရ္အဖြဲ႕မ်ားျဖင့္ ဓမၼ-အဓမၼ ဆံုးျဖတ္ ေစျခင္းစသည္ျဖင့္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းရန္ကိစၥမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သျဖင့္ အထိုက္အေလ်ာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္ဘုရား။
သို႔ရာတြင္ ႏွစ္ကာလ ၾကာျမင့္လာေသာအခါ ထိုရဟန္းတု ရဟန္းေယာင္မ်ား အဓမၼ၀ါဒမ်ား တစ္စတစ္စ ေခါင္းေထာင္လာသည္ကို ဆရာေတာ္မ်ား ၾကားသိေတာ္မူၾကၿပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ဘုရား..
ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ဘုရား..
နုိင္ငံေတာ္သံဃနာယကအဖြဲ႕၀င္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္တုိ႔သည္-
(၁)ခမာ-အရာရာ၌ သည္းခံျခင္းဂုဏ္၊
(၂) ဇာဂရိယ- ႏိုးၾကားျခင္းဂုဏ္၊
(၃)ဥ႒ာန- ထၾကြလံု႔လ၀ီရိယ ရွိျခင္းဂုဏ္၊
(၄) သံ၀ိဘာက- ခြဲျခားေ၀ဖန္ျခင္းဂုဏ္၊
(၅) ဒယာ- သနားငဲ့ညွာျခင္းဂုဏ္၊
(၆)ဣကၡဏ- ေစ့ေစ့ငုငုွ ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္းဂုဏ္ ဟူေသာ နာယကဂုဏ္အဂၤါေျခာက္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူၾကသည့္ အရွင္ျမတ္မ်ားခ်ညး္သာ ျဖစ္ၾကရပါမည္ဘုရား။
ဤနာယကဂုဏ္ ေျခာက္ပါးတို႔တြင္လည္း ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ေစ့ေစ့ငုငု ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ျခင္းဟူေသာ “ဣကၡဏ” ဂုဏ္အဂၤါကို ကိစၥႀကီးငယ္ သြယ္သြယ္၀၀ ဟူသမွ်တို႔၌ ေရွ႕ဂုဏ္အဂၤါ ေျခာက္ပါးထက္ အလြန္အႀကဴး အထူးအားျဖင့္ အလိုရွိသင့္၊ အလိုရွိထိုက္၊ ျပည့္စံုေစသင့္ ျပည့္စံုေစထိုက္လွပါသည္ဘုရား။
အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ အႀကီးအမွဴး ဦးစီးနာယက ျဖစ္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ မိမိတို႔ႀကီးမွဴးရာ နယ္ပယ္အတြင္း၌ အေၾကာင္းအရာ ၀တၳဳအစုစုတို႔ကို တစ္ခုမက်န္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား ျပတ္သားစြာ သိျမင္ေအာင္ ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ၿပီး၊ ပဂၢဟ၊ နိဂၢဟ ကိစၥႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ကို ေဆာင္ ရြက္ျပဳလုပ္မွသာလွ်င္ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မရွိ တိက်မွန္ကန္ေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ျဖစ္သျဖင့္ လိုအပ္ေသာ အက်ဳိးမ်ား ၿပီးစီးေအာင္ျမင္နုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား။
သုိ႔ရာတြင္ နုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႕ႀကီးသည္ ေက်ာင္း၊ေက်ာင္းတိုက္ ပို္င္ဆိုင္မႈ အျငင္းပြားျခင္း၊ ေက်ာင္းသစ္ေဆာက္လုပ္မႈ အတည္ျပဳျခင္း အစရွိေသာ အေသးအဖြဲကိစၥမ်ားကိုသာ ေဆာင္ရြက္ေနၾကရသည္က မ်ားပါသည္ဘုရား။
လြန္စြာ အေရးႀကီးသည့္ သာသနာသန္႔ရွင္းေရးကိစၥမ်ားကိုမူ စိတ္ပါ၀င္စားေသာ အရွင္ျမတ္မ်ား အနည္းငယ္မွ်သာ ရွိသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္ဘုရား။
နုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီးသည္ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္တြင္ အျမတ္ဆံုး အဖြဲ႕အစည္းႀကီး ျဖစ္သည့္အတြက္ သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္းေရးကိစၥမ်ားသည္ နိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ႀကီးမွာ တာ၀န္အရွိဆံုး ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာေတာ္ႀကီး၌ မည္သည့္ အညစ္အေၾကးမ်ား၊ မည္သည့္ ေဘးရန္မ်ား၊ မည္သည့္ အေႏွာက္အယွက္မ်ား ျဖစ္ ေပၚေနသည္ဟု တိက်ျပတ္သားစြာ သိျမင္ေအာင္ ဆင္ျခင္ေထာက္လွမ္း စံုစမ္းေလ့လာမႈ အၿမဲျပဳေနၾကဖို႔ လုိပါသည္ဘုရား။
ယခုအခါ ပိဋကတ္ေတာ္ႏွင့္ မညီညြတ္ေသာ ေရးသားျခင္း၊ ျပသျခင္း၊ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ေဟာေျပာျခင္းမ်ား ေပၚေပါက္ေနသည္ကုိ လည္းေကာင္း၊ ယခင္ ကအဓမၼဟု ဆံုးျဖစ္အပ္ခဲ့ၿပီးေသာ အဓမၼ၀ါဒမ်ား ျပန္လည္ေခါင္းေထာင္ေနသည္ကို လည္းေကာင္း ၾကားသိေတြ႕ျမင္ေနရပါ သည္ဘုရား။
ယင္းကိစၥမ်ားသည္ သာသနာေတာ္အတြက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ လြန္စြာႀကီးမားေသာ အညစ္အေၾကးမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္ဘုရား။
ထိုသာသနာ့ေဘးရန္ကို မည္သုိိ႔မည္ပံု တားဆီးကာကြယ္ရမည္၊ သုတ္သင္ပယ္ရွားရမည္ စသည္တို႔ကုိ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစား ႏိႈင္းခ်ိန္၍ မ ိမိတို႔အခ်င္းခ်င္းလည္းေကာင္း၊ နုိင္ငံေတာ္ ဗဟိုသံဃ၀န္ေဆာင္ ဆရာေတာ္မ်ားနွင့္လည္းေကာင္း၊ အျခားပညာရွင္မွားနွင့္လည္းေကာင္း၊ တုိင္ပင္ညွိႏိႈင္း၍ အေလးအနက္ထားကာ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူၾကပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ဘုရား။

ဖတ္မိသမွ်စာမ်ား(၄)

12:57 AM admin No comments

ဖတ္မိသမွ်စာမ်ား(၃)

9:05 AM admin No comments

ယခုအခါ အယူ၀ါဒေရးပိုင္းမွာ ဘုရားရွင္မေဟာထားဘဲ ေဟာသေယာင္၊ သာမာန္လူၿပိန္းမ်ားအား ယံုၾကည္လြယ္တဲ့ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ သိမ္းသြင္းၿပီး တစ္မ်ဳိးၿပီး တစ္မ်ဳိး မရိုးရေအာင္ သာသနာဖ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလွ်က္ရွိပါတယ္။ မၾကာေသးမီက ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဆိုတဲ့ အဓမၼ၀ါဒေတြကို သိၿပီးလို႔မွ မၾကာေသး၊ ယခုတခါ ဂိုဏ္းဃဏတစ္ခု ေပၚေပါက္ေနျပန္ပါၿပီ၊စာဖတ္သူမ်ား ႀကိဳတင္ကာကြယ္ သတိထားနိုင္ဖို႔အတြက္ ေဆာင္းပါးရွင္ ဥာဏိႏၵ ရဲ႕ “တစ္မ်ုဳိးၿပီးတစ္မ်ဳိး မရိုးနိုင္ပါကလားေနာ္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး ကို ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။

(က)
၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ဓမၼရံသီတြင္ ပါေသာ ဆရာ ဦးသတၳိေဇာ္၏ ‘ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ’ ေဆာင္းပါးအေၾကာင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြး၍ ေဇာ္တူးတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ျပန္သြားၾကၿပီးေနာက္ အေမႊးတုိင္ထုတ္ေတြ ကိုင္လာေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ကၽြန္ပ္၏ အိမ္အတြင္း ၀င္လာေလ၏။
“ေၾသာ္..ကိုနက္ ဘယ္ကလွည့္လာတာတုံး”
“အေမႊးတိုင္ သြား၀ယ္လာတာပါ”
“မ်ားလွခ်ည္လား၊ ျပန္ေရာင္းဖို႔လား”
“မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ညေနတုိင္း သုသာန္ကို သြားၿပီး အသုဘကမၼ႒ာန္း ဓုတင္ ေဆာင္ၾကတာေလဗ်ာ”
“ဓုတင္ဆိုတာ ရဟန္းေတြပဲ ေဆာင္ၾကတာေလဗ်ာ”
“မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဂိုဏ္းက ညေနတိုင္း ညရွစ္နာရီ ကိုးနာရီေလာက္အထိ သုသာန္မွာ အသုဘကမၼ႒ာန္း ဓူတင္နဲ႔ တရားသြားက်င့္ရတာဗ်”
“ခင္ဗ်ားတုိ႔ဂိုဏ္းက ဘာဂိုဏ္းတံုး၊ ပေယာဂကုတာလား၊ ထြက္ရပ္ေပါက္ေအာင္ က်င့္တာလား…၊ ဘာဂိုဏ္းလဲဗ်ာ”
“ဘာသာေရးပါပဲ၊ တရားက်င့္ရတာပါ။ ပေယာဂေတြ ထြက္ရပ္ေပါက္ေတြနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဗုဒၶအလုိေတာ္အတုိင္း နိဗၺာန္မဂ္ဖိုလ္ ရရာရေၾကာင္း က်င့္ တာပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ သုသာန္မွာ သြားက်င့္ရတာေပါ့ဗ်ာ”
“သုသာန္ဓူတင္လား…..၊ အသုဘကမၼ႒ာန္းလား… ရွင္းေအာင္ ေျပာပါအံုးဗ်ာ”
“ ဟာ…သုသာန္ကို သြားမွေတာ့ အသုဘကမၼ႒ာန္း သုသာန္ဓူတင္ေပါ့ဗ်။ ခင္ဗ်ားလဲ ဘာသာေရး နားလည္သားနဲ႔”
“ဗုေဒၶါ” ကၽြန္ပ္ ဘုရားတ မိေလ၏။
“ ထုိင္ပါအံုး ကိုနက္ရာ…။ မေအႀကီးေရ ေရေႏြးၾကမ္းကေလး လက္ဖက္သုပ္ကေလး လုပ္ပါအံုးေဟ့”
ကိုနက္သည္ စားပြဲေဘးမွ ေခြးေျခခံုတစ္ခုကို ဆြဲ၍ ၀င္ထိုင္၏။
“ ကၽြန္ေတာ့ကိုလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ တရားေလး နဲနဲပါးပါး ေဟာခဲ့ပါဦးဗ်ာ”
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂုိဏ္းက အျပင္လူနဲ႔ ဘာသာေရး မေဆြးေႏြးရဘူးဗ်”
“ ေအာင္မေလး…… အက်ဳိးနဲ” ကၽြန္ပ္စိတ္ထဲက ေရရြတ္မိျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
“ ကိုနက္ရာ ကၽြန္ေတာ္က ဗဟုသုတ နဲပါတယ္ဗ်ာ။ ကရုဏာထားတဲ့ အေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ဂိုဏ္းေတာ္ရဲ႕ အေၾကာင္းကေလး အရိပ္အျမြက္ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ေျပာခဲ့ပါဗ်ာေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကိုတို႔ လုပ္ရပ္ေတြ ေလးစားလြန္းလို႔ပါဗ်ာ ေနာ္။ ေၾသာ္..ကိုနက္ ေဆးလိပ္ေသာက္လား”
“ေန ေန မေသာက္ဘူး”
“ဟုတ္ကဲ့ မေအႀကီးေရ ကိုနက္ဖို႔ ေကာ္ဖီမစ္ကေလး ေဖ်ာခဲ့ပါအံုး”
“ဟာ…..ေနပါေစဗ်ာ၊ အားေတာင္နာလာၿပီ”
“အားမနာပါနဲ႔ ကိုနက္ရာ၊ လူရင္းေတြပဲဥစၥာ၊ ဟို ဆက္ေျပာပါဦး၊ ျပင္ဦးလြင္”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂုိဏ္းခ်ဴပ္ႀကီးက ျဗဟၼာမင္းႀကီး ဆက္သထားတဲ့ ၾကာသကၤန္းကို ၀တ္တာဗ်”
“ဟုတ္လား…. ဟာ …အရမ္းတန္ခိုးႀကီးမွာေပါ့ေနာ္”
“တစ္ကမၻာလံုး ဘာလူမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ သူ႔သားသမီးေတြခ်ည္းပဲဗ်ာ”
“ ဗုေဒၶါ…..ကၽြန္ပ္အေဖက ဦးလွတင္ပါဗ်ာ” ကၽြန္ပ္စိတ္ထဲမွ ေျပာမိျခင္းျဖစ္၏။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေတာ့ ဂိုဏ္းခ်ဴပ္ဆရာႀကီးဆီ ေရာက္ေအာင္ သြားရတယ္။ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နဲ႔သင့္ေတာ္ရာ တရားကို ေဟာတယ္။ အဓိကက်င့္ရတာကေတာ့ ေစာေစာကေျပာတဲ့ သုသာန္အသုဘ ကမၼ႒ာန္း ဓူတင္ေပါ့ဗ်ာ”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂုိဏ္းထဲ ၀င္ၿပီးရင္ ဘယ္သူမွ ျပန္မထြက္ရဲေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ သင့္ေတာ္လို႔ ေဟာထားတဲ့ တရားကို အျပင္လူကို ျပန္မေျပာ ရဘူး”
“ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဂုိဏ္းထဲ ၀င္မယ္ဆိုရင္ေကာဗ်ာ”
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားရင္ လိုက္ခဲ့ေပါ့။ လိုင္စင္ဓါတ္ပံုလဲ တစ္ခါထဲ ယူလာခဲ့ေလ။ ပထမဆံုး ဂုိဏ္း၀င္အသစ္ကို ဂိုဏ္းခ်ဴပ္ဆရာႀကီးက တစ္ေယာက္ ခ်င္းေတြ႔ၿပီး တရားေဟာမယ္။ ကဲ..ဒါပါပဲဗ်ာ။ ဒါထက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာပို္င္ခြင့္ မရွိဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ တရားမေဆြးေႏြးရ ဘူး”
ထိုစဥ္ ေဇာ္တူးတို႔၏ ဦးႀကီး ေတာ္စပ္သူ ဦးခင္ေမာင္သိန္း ေရာက္လာ၏။ ကၽြန္ပ္တို႔ စားပြဲတြင္ ၀င္ထိုင္၏။

(ခ)
“ေၾသာ္..ကိုနက္ ေရာက္ေနပါ့ေကာ။ ေက်ာ္စိန္…ေဇာ္တူးတို႔ေကာကြ”
“ျပန္ကုန္ၾကၿပီ ကိုသိန္း၊ ကိုနက္တို႔ ဂုိဏ္းေတာ္ႀကီးအေၾကာင္း သိခ်င္လို႔ ေမးၾကည့္ေနတာ။ အဲဒါ တရားေဆြးေႏြးခြင့္ ဂုိဏ္းအေၾကာင္း ေျပာခြင့္ မရွိဘူးတဲ့ ဗ်”
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သုသာန္မွာ အသုဘကမၼ႒ာန္း ဓူတင္က်င့္ေနၾကတာဗ်”
“ဟ…ကိုနက္ရ သုသာန္ဓူတင္လား…အသုဘကမၼ႒ာန္းလား…… ရွင္းရွင္းေျပာပါဗ်”
“ဟ..ကိုခင္ေမာင္သိန္းရ၊ ခင္ဗ်ားက ရႈပ္ေအာင္ လုပ္ျပန္ၿပီ”
“ဟား…ဟား…ဟား ေက်ာ္စိန္ရ၊ ငါကပဲ ရႈပ္သတဲ့ကြ၊ လုပ္ပါအံုး”
ကိုခင္ေမာင္သိန္းမွာ ဘုက်က် ေျပာတတ္သူ ျဖစ္၍ အေရွ႕၌ အခ်ဳိးမက်သည္ကို ေတြ႕လွ်င္ ပိႆာေလးနဲ႔ ေဘးပစ္သလို ေျပာတတ္သူျဖစ္၏။
“ေၾသာ္..ကိုနက္၊ ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္ မွားရင္လဲ ခြင့္လြတ္ေပါ့ဗ်ာ”
ကၽြန္ပ္မမွား၊ သူသာမွားေၾကာင္း သိေသာ္လည္း အဆံုးအထိ နားမေထာင္ဘဲ ထသြာမည္ စုိးေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေခတၱေျမွာက္ထားရျခင္းျဖစ္၏။
“သုသာန္ဓူတင္ဆိုတာ သုသာန္မွာ သြားၿပီး ဘာ၀နာတစ္ခုခု ပြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ညလူေျခတိတ္မွာ သုသာန္ကို သြားေနတာလို႔ လြယ္လြယ္ေျပာၾကပါစို႔”
“အသုဘကမၼ႒ာန္းဆိုတာ မတင့္တယ္တဲ့ ရုပ္ခႏၶာႀကီးရဲ႕ ပ်က္စီးယုိယြင္းေနပံု။ ႏွစ္သက္ဖြယ္မရွိပံု။ စက္ဆုပ္စရာအတိ ျဖစ္ေနပံုေတြကို ထင္ရွား ေအာင္ လူေသအေလာင္းကို ၾကည့္ရႈ ဆင္ျခင္တာေပါ့ဗ်ာ။ အသုဘ (၁၀)ပါးလို႔ ပါဠိေတာ္မွာ လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။
ဥဒၶဳမာတကံ ၀ိနီလကံ ၀ိပုပၸကံ ၀ိစၦိဒၵကံ ၀ိကၡာယိတကံ ၀ိကၡိတၱကံ ဟတ၀ိကၡတၱကံ ေလာဟိတကံ ပုဠဳ၀ကံ အ႒ိကေဥၥတိ ဣေမ ဒသ အသုဘာ နာမ တဲ့ဗ်ာ”
“ ဟိတ္ေကာင္ ေက်ာ္စိန္၊ အနက္ျပန္ပါအံုးကြာ။ ငါနားလည္ေအာင္”
“(၁) ဥဒၶဳမာတက- ဆိုတာ ေသၿပီး ဖူးဖူးေရာင္ထ ပြေနတဲ့ ရုပ္အေလာင္းကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္တာ။
(၂) ၀ိနီလက -က ပုပ္ပြၿပီး အျဖဴကြက္၊ အနီကြက္ အမဲကြက္ေတြနဲ႔ ရုပ္အေလာင္းကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္တာ။
(၃) ၀ိပုဗၺက-ဆိုတာက ပုပ္ပြၿပီး ျဖဴနီညိဳမဲေနရာက အပုပ္ရည္ေတြ ယုိစီးက်ေနတဲ့ ရုပ္အေလာင္းကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္တာ။
(၄)၀ိစၦိဒၵက- ကေတာ့ ႏွစ္ပိုင္းျပတ္ေနတဲ့ ရုပ္အေလာင္းကုိ ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္တာ။
(၅) ၀ိကၡာယိက-ကေတာ့ ေခြးေတြ တိရစၦာန္ေတြ ကိုက္ဆြဲစားထားလို႔ ပဲ့ရြဲ႕ေနတဲ့ ရုပ္အေလာင္းကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္တာ။
(၆) ၀ိကၡိတၱက- ကေတာ့ ေခြးတိရစၱာန္ေတြ ကိုက္ဆြဲစားၿပီး အေလာင္းႀကီး ဖရိုဖရဲနဲ႔ ျပတ္သတ္ၿပီး ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္ရႈ ဆင္ျခင္တာ။
(၇) ဟတ၀ိကၡိတၱက-ဆိုတာကေတာ့ လူသတ္ခံထားရတဲ့ အေလာင္း။ ရိုးရိုးသတ္ရံု မဟုတ္ဘူး။ ဓားနဲ႔ မႊန္း ခုတ္ထစ္ခံထားရတဲ့ အေလာင္းကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္တာ။
(၈) ေလာဟိတက-က ေသြးစိမ္း ယိုစီးထြက္က်ေနတဲ့ အေလာင္းကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္တာ။
(၉) ပုဠဳ၀က-ဆိုတာ ေလာက္ေတြ တဖြားဖြားနဲ႔ ပုပ္ပြေနတဲ့ အေလာင္ကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္တာ။
(၁၀) အ႒ိက- ဆိုတာကေတာ့ အေရေတြ အသားေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ အရိုးခ်ညး္က်န္ေတာ့တဲ့ အခ်ိိန္မွာ ရႈၾကည့္ဆင္ျခင္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါ အသုဘကမၼ႒ာန္း ဆယ္ပါးပါတဲ့ဗ်ာ။ ကိုနက္ေျပာတဲ သုသာန္ အသုဘကမၼ႒ာန္း ဓူတင္ဆိုတာကေတာ့ အဲ..ကၽြန္ေတာ္လဲ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္စာထဲမွာ မွလဲ မေတြ႔ဖူးဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔က စာေလာက္တတ္တာပါဗ်။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂုိဏ္းခ်ဴပ္ဆရာေတာ္ႀကီလို ဘုရားအဆင့္ ေရာက္ေနတာမွ မဟုတ္တာ”
“ဗ်ာ…ခင္ဗ်ားတို႔ဂုဏ္းခ်ဴပ္က ဘုရားျဖစ္ေနၿပီ ၊ ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ျဗဟၼာမင္းႀကီးက ၾကာသကၤန္း ဆက္ရတာေပါ့ဗ်ာ”
ကၽြန္ပ္မွာ စိတ္ထဲမွ “ဘုရား” တမိေလ၏။ သူတို႔ဂုိဏ္းခ်ဴပ္က ဘုရားေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီတဲ့။ ေလာကႏၱရတ္ငရဲစာေတြပါလား။
“ခင္ဗ်ားတို႔လို စာေတြေတာ့ ရြတ္မျပတတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကိုယ့္ေတြ႕တရားသမားေတြဗ်။ ထားပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ဒါ့ထက္ ေျပာခြင့္ မရွိပါဘူး။ ကဲ ..ျပန္လိုက္အံုးမယ္”
ကိုနက္က သူ႔အေမႊးတိုင္ထုပ္မ်ားကုိ ယူၿပီး ထြက္ခြာသြားေလ၏။
(ဂ)
“ကဲ…ေက်ာ္စိန္၊ ဘယ္လို ဂုိဏ္းလဲကြာ။ ဘုရားေတာင္ျဖစ္ေနၿပီတဲ့။ ဒုကၡပါလား ကြာ ဟင္”
“ဒီဂိုဏ္း၀င္ေတြလဲ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနတယ္ဗ်ာ”
“ေအး…ညေနညေန သခ်ဴိင္းကုန္း သြားၾကတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားသကြ”
“ေအးဗ်ာ၊ ေစာေစာကတင္ “ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ” ဆိုတဲ့ အဓမၼ၀ါဒအေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီးတယ္။ အခုလာျပန္ၿပီ ၊ ဂိုဏ္းခ်ဴပ္က ဘုရားျဖစ္ေနတဲ့ဂုိဏ္းတဲ့။
သကၤန္းအျပာ၀တ္တဲ့ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒဆိုတာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက အဓမၼ၀ါဒအျဖစ္ ၀ိနိစၦယက ဆံုးျဖတ္ၿပီးသား။ နုိင္ငံေတာ္က အာဏာစက္နဲ႔ တားျမစ္ၿပီးသား၀ါဒကို သကၤန္းအျပာ၀တ္ၿပီး အသစ္တစ္ခါ အသက္သြင္းလာတာပဲဗ်ာ။ အခုဂိုဏ္းခ်ဴပ္က ဘုရားေတာင္ ျဖစ္ေနလို႔ ျဗဟၼာမင္းက ေတာင္ ၾကာသကၤန္းဆက္ရတဲ့ ဂိုဏ္းကေတာ့ သူတို႔တရားဆိုတာကို အျပင္လူကို ေျပာခြင့္မရွိဘူးတဲ့ဗ်ာ။ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ တရားမေဆြးေႏြးရဘူး တဲ့။ တစ္ဦးခ်င္း သီးျခားတရားနဲ႔တဲ့။ ကဲ….သူတို႔တရားကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေ၀ဖန္လို႔ မရဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဘာမွန္းမွ မသိဘဲကိုး။
“ဒါေပမဲ့ အဟုတ္ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ထူးတာက ဂိုဏ္းထဲ၀င္ၿပီးရင္ ျပန္မထြက္ရဲေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ထားလဲ ဆိုတာနဲ႔၊ သူတို႔တရားကို လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားတာက ထူးလွတယ္ဗ်”
“ဘာနဲ႔ အနိုင္ကိုင္ထားလဲ မသိဘူးကြေနာ္”
“ဂိုဏ္းနာမည္ကို မသိရတာက ခက္တာဗ်။ ဒီေဆာင္းပါးဖတ္မိတဲ့ စာဖတ္သူထဲက ဒီဂိုဏ္းအေၾကာင္း သိတဲ့သူပါခံရင္ ေဆာင္းပါးကေလး တစ္ေစာင္ ေလာက္ေတာ့ ေရးေစခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ”
“ေအးကြာ….တစ္မ်ဳိးၿပီး တစ္မ်ဳိး မရိုးရေအာင္ သာသနာဖ်က္ေနၾကသူေတြရဲ႕ ရန္ကုိ အၿမဲမျပတ္ သတိနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ ကာကြယ္ၾကရမွာ တို႔တာ၀န္ပဲကြာ။
ခ်မ္းသာၾကပါေစ……
ဥာဏိႏၵ

ဖတ္မိသမွ်စာမ်ား(၃)

9:05 AM admin No comments

ပတ္၀န္းက်င္က ျမတ္ဓမၼ (၂)

9:25 PM admin No comments

ရံႈးသူ-နုိင္သူ ရံႈးတဲ့သူ

မိသားစုတစ္စုမွာ အေမရယ္ ၊ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရယ္ ေမာင္တစ္ေယာက္ရယ္ အားလံုး ေလးေယာက္ထဲရယ္ပါ၊ တစ္အိမ္တည္းေန ၾကတယ္။ ထုိမိသားစုမွာ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္က သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္တဲ့အတြက္ ေန႔တုိင္း တက်က္ က်က္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အၿမဲတမ္း ရန္ျဖစ္ေနၾကတာကို အေမျဖစ္သူနဲ႔ ေမာင္ျဖစ္သူက စိတ္အညစ္ႀကီး ညစ္ေနရတယ္။
ဖခင္ကေတာ့ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမမွာ သြားေနေလေတာ့ သည္အေၾကာင္း သိပ္မသိလွ။ တခါတရံ အေၾကာင္းရယ္လို႔ မယ္မယ္ ရရ မရွိဘဲ၊ စကားနုိင္လု အျငင္းပြားရာက ရန္ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ၊ အေမရွိေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္၊ အေမမရွိလို႔ကေတာ့ ထသတ္ၾကမ လားမသိပါ။

ထို႔အတူ လင္မယားအခ်င္းခ်င္း ၊ ညီအစ္မအခ်င္းခ်င္း၊ ညီအစ္ကိုအခ်င္းခ်င္း၊ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ အခ်င္းခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျငင္းပြားရာက အနိုင္မခံ အရံႈးမေပးရာက ရန္ျဖစ္ၾကတာပါ။ မခံနိုင္တဲ့အတြက္ ေဒါသေရွ႕ထားၿပီး ရန္ျဖစ္ၾကသလို ရလိုမႈအတြက္ ေလာဘေရွ႕ထားၿပီး အျငင္းပြား ရန္ျဖစ္ၾကတာ ရွိပါတယ္။
ဒါတင္မက အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး တစ္အုပ္စုနဲ႔ တစ္အုပ္စု ျဖစ္ၾကတာရွိသလို တနိုင္ငံနဲ႔ တနုိင္ငံ အျငင္းပြားၾကတယ္၊ အျငင္းပြားရာကေန အရွိန္ပိုျပင္းလာတယ္ဆိုရင္ လက္နက္ခ်င္းယွဥ္ကာ စစ္တုိက္ၾကတယ္။ နုိင္တဲ့သူဖက္ကလည္း ေသေက်ပ်က္စီးၾကရသလို ရံႈးသူဖက္ကလည္း ေသေက်ပ်က္စီးရပါတယ္။ ဘယ္ဖက္ကမွ မသက္သာဘူး၊ ဒါဟာစစ္ပြဲရဲ အနိ႒ာရံုေတြပါ။
ယေန႔ကမၻာမွာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္၊ ဟားမတ္အဖြဲ႕က အစၥေရးကို သြားစလုိက္တဲ့အတြက္ အင္အားႀကီးတဲ့ အစၥေရးက ျပန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ အျပစ္မဲ့ တဲ့ျပည္သူမ်ား ေထာင္ခ်ီၿပီး ေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါဟာ အနိင္လိုမႈ ၊ မခံလိုမႈစတဲ့ ေဒါသတရားကေန စတင္ခဲ့တဲ့ အနိ႒ာရံုျမင္ကြင္းေတြပါ။ ဒါဟာ အခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကလည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။
တူ၀ရီးစစ္ပြဲ
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ေကာသလတုိင္းကို အုပ္ခ်ဴပ္ေနတဲ့ ေကာသလမင္းရဲ႕ ခမည္းေတာ္က မဟာေကာသလမင္းပါ။ မေဟာေကာသလမင္းမွာ သားေတာ္ ေကာသလမင္းနဲ႔ သမီးေတာ္ ေ၀ေဒဟီ မင္းသမီး တို႔ ထြန္းကားခဲ့တယ္။ မဟာေကာသလမင္းက အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေ၀ေဒဟီမင္းသမီးအား မာဂဓတိုင္း၊ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည့္ရွင္ ဗိမၺိသာရႏွင့္ လက္ထပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကာသိတုိင္းနဲ႔ မာဂဓတိုင္းႏွစ္ခုရဲ႕ အၾကား နယ္စာနားမွာ ကာသိရြာႀကီးဆိုတာရွိတယ္။ ႏွစ္စဥ္ အခြန္ေငြ တစ္သိန္းထြက္တဲ့ ရြာႀကီးပါ။ အဲဒီကာသိရြာႀကီးကို လက္ဖြဲ႕အျဖစ္ သမီးေတာ္အား ေပးလိုက္ပါတယ္။
ေကာသလမင္းသားလဲ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ ေဒ၀ဒတ္ဆိုတဲ့ မေကာင္းတဲ့ဆရာေၾကာင့္ ဖခင္ ဗိမၺိသာရမင္းကို သတ္ကာ ထီးနန္းကို လုယူခဲ့ပါတယ္။ ေ၀ေဒဟီမင္းသမီးလည္း ႏွလံုးပူပန္ရာကေန နတ္ရြာစံခဲ့တယ္။ အဲဒီအခါမွာ…
ေကာသလမင္းက ကာသိရြာႀကီးဆိုတာ ခမည္းေတာ္နဲ႔ ႏွမေတာ္တို႔ ရဲ႕ ရြာႀကီးျဖစ္တယ္။ အခု ခမည္းေတာ္လည္း နတ္ရြာစံ၊ ႏွမေတာ္လည္း နတ္ရြာစံၿပီ၊ ဒီေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ ကာသိရြာႀကီးဟာလည္း ငါဟာပဲဆိုၿပီး တူေတာ္ျဖစ္တဲ့ အဇာတသတ္မင္းကို တရားစြဲပါေတာ့တယ္။ ကာသိရြာႀကီးကလည္း တစ္ႏွစ္အခြန္တစ္သိန္းထြက္တယ္ဆိုေတာ့ ေကာသလမင္းက ျပန္လုိခ်င္တဲ့ သေဘာပဲ။
တူျဖစ္တဲ့ အဇာတသတ္မင္းကလည္း ခမည္းေတာ္နဲ႔ မယ္ေတာ္တုိ႔ပိုင္တဲ့ ပစၥည္းဟာ ငါ့ပစၥည္း ျဖစ္ရမွာ၊ ငါမေပးနုိင္ဘူး လို႔ ဆိုကာ ကာသိရြာႀကီးကို ရလိုမႈနဲ႔ တူ၀ရီးႏွစ္ေယာက္ လက္နက္ခ်င္းယွဥ္ကာ စစ္ပြဲ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီစစ္ပြဲမွာ ဦးရီးေတာ္ ေကာသလမင္း က စစ္ရံႈးတဲ့အတြက္ ေကာသလတုိင္း သာ၀တၳိျပည္ကုိ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို မနက္လင္းေတာ့ ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆြမ္းခံၾကြရာကေန ၾကားရေတာ့ သတင္းက ျမတ္စြာဘုရားအထံ ေရာက္သြား ပါတယ္။ ဘုရားရွင္က..
“ အိုရဟန္းတို႔ မဂဓတုိင္းျပည့္ရွင္ ေ၀ေဒဟီရဲ႕သား အဇာတသတ္မင္းဟာ ေဒ၀ဒတ္ဆိုတဲ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ မိတ္ေဆြ ရွိသူျဖစ္တယ္။ ညံံ့ဖ်င္း တဲ့ အေဖၚရွိတယ္။ ေကာသလမင္းကေတာ့ သာရိပုတၱရာဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိသူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္တစ္ႀကိမ္ရံႈးေသာ္လည္း တစ္ညတာေလာက္သာ ပူပင္ေသာက ဒုကၡေရာက္ရမွာပါ” လို႔မိန္႔ေတာ္မူကာ တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ဇယံ ေ၀ရံ ပသ၀တိ၊ ဒုကၡံ ေသတိ ပရာဇိေတာ။
ဥပသေႏၱာ သုခံ ေသတိ၊ ဟိတြာ ဇယ ပရာဇယာ။
အဓိပၸါယ္က… ေအာင္နိုင္တဲ့သူဟာ ရန္ပြားတတ္တယ္။ ရံႈးျပန္ရင္လည္း မုခ် ဆင္းရဲမယ္။ ကိေလသာပူခပ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းၿပီးသူမ်ားဟာ အနိုင္အရံႈး (၂)မ်ဳိးစလံုးကုိ ပယ္စြန္႔ပီးတဲ့အတြက္ ရံႈးနုိင္ မရွိ အၿမဲတမ္း ခ်မ္းသာစြာ ေနရတယ္။ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။
နိုင္တဲ့သူဟာ ရန္သူမ်ားတယ္၊ အၿမဲတမ္း ပူပန္ေနရတယ္။ ရံႈသူကို ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ပူပန္မႈေတြနဲ႔ ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ားလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရံႈးသူ နုိင္သူ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ပူပန္မႈမ်ားတဲ့အတြက္ ရံႈးၾကတဲ့သူမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကို နိုင္သူ လို႔ သတ္မွတ္မလဲ၊ ရန္ျဖစ္သူမ်ား ရံႈးသူျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ရန္မျဖစ္တဲ့သူမ်ားဟာ ေအာင္နုိင္သူ လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္ခ်င္း၊ ပဋိပကၡျဖစ္ခ်င္းရဲ႕ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ရလိုမႈ ၊ အနိုင္လိုမႈ၊ မခံလိုမႈ ေတြ ရင္ထဲ မျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ စာအလိုဆိုရင္ ေလာဘအလို ေဒါသအလို မလိုက္မိေအာင္ သတိတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ ႏွလံုးသြင္းတတ္ဖို႔ လိုတာပါ။ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုအေပၚမူတည္ၿပီး ေလာဘအလိုလဲ မလိုက္၊ ေဒါသအလိုသုိ႔လဲ မလိုက္ဘဲ ထိန္းသိမ္းတတ္ မယ္ဆိုရင္ ေလာကမွာ ခ်မ္းသာသူမ်ားပဲ ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။ ခ်မ္းသာတဲ့သူ ကိေလသာအလို မလိုက္တဲ့သူမ်ားကုိ ေလာကမွာ “ေအာင္နုိင္သူ” ရယ္လို႔ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာပါ။
စာေရးသူက ရိပ္သာ တရားစခန္းမွာ ေယာဂီမ်ားအား ထုိအေၾကာင္းနဲ႔ စပ္ၿပီး ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ “ ေကာသလမင္းနဲ႔ အဇာတသတ္မင္း တို႔ စစ္ခင္းၾကသလို ယေန႔ ေယာဂီမ်ားလည္း ကိေလသာ ဆိုတဲ့ စစ္ပြဲမွာ သူနိုင္ကုိယ္နိုင္ တိုက္ေနၾကတာပါ။ ပကတိစစ္ပြဲက ရလိုမႈနဲ႔ အနိုင္အရံႈး ရွိေပမဲ့ ရလိုမႈမပါဘဲ ကိေလသာစစ္ပြဲ ဆင္ႏြဲသူ ေယာဂီမ်ားကေတာ့ အရံႈးမရွိ အျမတ္ပဲ ရွိတယ္။ ေပၚရာအာရံုကို စြဲၿမဲစြာ ရႈမွတ္နိုင္တဲ့ ေယာဂီမ်ားမွာ ကိေလသာကို တဒဂၤ၊ ၀ိကၡမၻန ပယ္ခြာေနတဲ့အတြက္ ၿငိမ္းေအးေနတယ္။ ဒီလို ၿငိမ္းေအးသင့္သေလာက္ ၿငိမ္းေအးေနတဲ့အတြက္ အနိုင္ အရံႈး ဆိုတာလဲ မရွိဘူးေတာ့၊ ဒီလို အနိုင္အရံႈးမရွိမွေတာ့ ေအာင္နိုင္သူ ပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ေယာဂီမ်ားလည္း ဘ၀မွာ ရံႈးသူျဖစ္မဲ့အစား ေအာင္နိုင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သြားၾကဖို႔ အားေပးတိုက္တြန္းရင္း ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ေအာင္နိုင္သူ မ်ားျဖစ္ၾကပါေစ………

ပတ္၀န္းက်င္က ျမတ္ဓမၼ (၂)

9:25 PM admin No comments

ရံႈးသူ-နုိင္သူ ရံႈးတဲ့သူ

ပတ္၀န္းက်င္က ျမတ္ဓမၼ (၁)

9:23 PM admin No comments

ေနရာရွာေဖြျခင္း

တစ္ေန႔ ေက်ာင္းသို႔ အသက္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦး ေရာက္ရွိလာတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရတာ ညိဳးႏြမ္းၿပီး တစ္ခုခုကို ပူပန္ေနပံုရပါ တယ္။ ဒါနဲ႕ စာေရးသူက “ေနေကာင္းရဲ႕လား….ဒကာမႀကီး” ေမးေတာ့ သူက “ေကာင္းပါတယ္ဘုရား” ျပန္ေျဖပါတယ္။ စာေရးသူက “ဒါျဖင့္ ဘာေတြမ်ား ေတြးေနတာလဲ” ဆုိေတာ့ သူက “တပည့္ေတာ္ စဥ္းစားေနတယ္ဘုရား” ။ “ေျပာျပလုိ႔ရရင္ ေျပာျပပါဦး” ဆိုေသာအခါ …
သူက “အရွင္ဘုရား …တပည့္ေတာ္ အရင္ကနဲ႕မတူ တကုိယ္လံုးလည္း ႏႈံးၿပီး ခ်ည့္နဲ႕ေနတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မွားရင္လည္း ျပင္ေပးပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ တကယ္လို႔ ေသမယ္ဆိုရင္ အိမ္မွာပဲ ေသရေကာင္းမလား၊ ေက်ာင္းမွာပဲ ေသရေကာင္းမလား၊ ဘယ္ေနရာမွာ ေသရေကာင္းမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားေနတာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ေသတဲ့အခါ အသုဘစရိတ္အတြက္ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြမွာ အေတာ္မ်ား မ်ား ပါ၀င္ထားပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ ေက်ာင္းမွာ ေသမယ္ဆုိတာေတာင္မွ အသင္းအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အသုဘစရိတ္အကူအညီနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမွာလည္း တာ၀န္မႀကီးေတာ့ဘူးေပါ့ဘုရား”

ဒါက အသက္ (၈၀)ေက်ာ္အရြယ္ အဖြားအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးနယ္လြန္တယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ အေတြးတစ္ခုပါ။ ဒီအေတြးမ်ဳိးကို အဖြားအိုအျပင္ အျခားသူမ်ားလည္း ေတြးၾကမွာပါ။ အမွန္က ဒီအေတြးဟာ ထိေရာက္တဲ့ အေတြးတစ္ခု မဟုတ္ပါ။
ရွိပါေသးတယ္၊ မေသခင္ ကုိယ့္အသုဘစရိတ္အတြက္ ေၾကာင့္ၾကစုိက္ရတာမ်ဳိး ၾကားဖူးတယ္။ ေတြးမိတာက လူေတြဟာ မေသခင္သာ ေတြးပူေနၾကတာပါ၊ တကယ္ေသသြားေတာ့လည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူ ျဖစ္သြားတာပါပဲ၊ ေသၿပီးလို႔ ရက္ၾကာရင္ ပုပ္ပြလာတဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွ လမ္းေပၚမွာ ပစ္မထားၾကပါ။ သုႆာန္ေရာက္ေအာင္ေတာ့ ပို႔ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသုဘစရိတ္အတြက္ ေတြးပူစရာမလိုပါဘူး။ အမွန္ေတြးပူရမွာက ဘ၀ကူးေကာင္းဖို႔ပဲ ပူပန္ရမွာပါ။ မပူပန္ရေအာင္ မေသခင္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္မ်ား ႀကိဳးစားျပဳထားၾကဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။
ေသၾကမွာကို လူတိုင္းသိၾကေပမဲ့ ဘယ္အခ်ိန္ ေသရမယ္ဆိုတာ ဘယ္ပုထုဇဥ္ လူ၊ နတ္၊ျဗဟၼာ၊ ဘယ္တန္ခိုးရွင္ကမွ မသိနုိင္ပါ။ ေလာကမွာ သတၱ၀ါေတြ မသိနိုင္တာ ငါးမ်ဳိး ရွိတယ္။ (၁)ဇီ၀ိတ= ဘယ္အသက္အရြယ္မွ ေသမယ္ဆိုတာ မသိနုိင္ျခင္း။ (၂) ဗ်ာဓိ= ဘာအနာေရာဂါနဲ႔ ေသမယ္ဆိုတာ မသိျခင္း။ (၃) ကာလ= ဘယ္အခ်ိန္ (နံနက္၊ ေန႔လည္၊ ညေန၊ ညဥ္႔) ေသမယ္ဆိုတာ မသိျခင္း။ (၄) ေဒဟနိေကၡပန= အေလာင္းက်ရာဌာန (သုႆာန္)မသိျခင္း။ (၅) ဂတိ၊ လားေရာက္ရမဲ့ ဘ၀ကို မသိျခင္း တို႔ျဖစ္တယ္။ ဒီငါးမ်ဳိးကို လူတိုင္း သိထားသင့္တယ္။ မွတ္မိလြယ္ေအာင္ ေအာက္က ေဆာင္ပုဒ္ေလးကို မွတ္ထားလိုက္စမ္းပါ။
အသက္ အနာ၊ ခ်ိန္အခါ၊ စြန္႔ရာ လားဂတ၊ိ
ေရတြက္ပိုင္းျခား၊ ဤငါးပါး၊ အမ်ားလူမသိ။
တစ္ခါက သက္ေတာ္ရွည္ စံကင္းဆရာေတာ္ႀကီးအား ေဗဒင္ဆရာမ်ားက အသက္၊ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္မွာ ပ်ံေတာ္မူမယ္ဆိုတာကို ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဇာတာကုိ တြက္ခ်က္ၿပီး အတိအက် ေဟာကိန္းထုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ဟာ ေဗဒင္ဆရာ ေဟာတဲ့ ႏွစ္အထိ ပ်ံေတာ္မမူေသးပါဘူး။ ဆိုလိုတာက ဘယ္အရြယ္မွာ ေသမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကလို႔ပါပဲ။
ကိုယ္ေသရမယ့္ေနရာကို ႀကိဳတင္ေရြးခ်ယ္ေနမဲ့အစား၊ ကိုယ့္အသုဘစရိတ္ကို ေတြးပူေနမဲ့အစား အေရးႀကီးတာက ဘ၀ကူးေကာင္းဖို႔ပါ၊ ဒါအတြက္ ေကာင္းတဲ့ဖက္မွာ ေနနိုင္ေအာင္ စိတ္ကို မ်ားမ်ား ေလ့က်င့္ေပးရပါ့မယ္။ ကုသုိလ္အာရံု မ်ားမ်ား ရေအာင္ေပါ့၊ ဒါမွလည္း ေသခါနီး ကုသုိလ္အာရံုက စိတ္ထဲမွာ ေနရာယူနိုင္ မွာပါ။
ဒါနဲ႔စပ္လို႔ မေသမီ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ႀကိဳးစားျပဳသြားၾကဖို႔ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက လကၤာေလးေတြနဲ႔ သတိေပး ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ လကၤာေလးက
“ယခုပင္လွ်င္ မအိုခင္က ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစားျပဳေလာ၊့
ယခုပင္လွ်င္ အနာခင္က ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစားျပဳေလာ့၊
ယခုပင္လွ်င္ အေသခင္က ႀကိဳတင္ေကာင္းမႈ ႀကိဳးစားျပဳေလာ့” ………..တဲ့
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေမ့ေနသူမ်ားအတြက္ သတိေပးခဲ့ဟန္တူပါတယ္ ၊ ေက်းဇူးႀကီးမားလွေပစြ။

ပတ္၀န္းက်င္က ျမတ္ဓမၼ (၁)

9:23 PM admin No comments

ေနရာရွာေဖြျခင္း

အင္းဆက္ပိုးမ်ားဟာ ၄ ဘ၀ျဖစ္တာ ဟုတ္ပါသလား

2:02 AM admin No comments

အေမး။ ။ အရွင္ဘုရား…. တပည့္ေတာ္တုိ႔ေက်ာင္းမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ အင္းဆက္(Insect) ေလးေတြကို ဘယ္ဘံုလို႔ သတ္မွတ္သင့္ပါသလဲဘုရား။ ဥပမာ လိပ္ျပာ၊ ဖလံ၊မွက္၊ ျခင္၊ ယင္ စတဲ့ သတၱ၀ါေလးေတြမွာ egg ဥဘ၀ (၇-၁၄)ရက္၊ သားေပါက္ဘ၀ larva (ေပါက္ဖတ္-ခူေကာင္ဘ၀) ၇-၁၄ ရက္၊ ပိုးတံုးလံုးဘ၀ Pupa ၇-၁၄ ရက္၊ အေကာင္ႀကီးဘ၀ adult လိပ္ျပာ၊ ဖလံ၊ မွက္၊ ျခင္၊ယင္ဘ၀ တစ္လမွ သံုးလ ၾကာတတ္ပါတယ္။
ဒီေလးဘ၀လံုးမွာ စားေသာက္ပံု၊ ျပဳမူပံု၊ ကုိယ္အဂၤါဖြဲ႔စည္းပံုကအစ တစ္ဘ၀နဲ႔တစ္ဘ၀ လံုး၀မတူပါဘူး၊ လူနဲ႔ တိရစၦာန္ေတြမွာ ေမြးတာနဲ႔ အေကာင္လိုက္ျဖစ္ပါတယ္။ တြားသြားသတၱ၀ါမ်ားနဲ႔ ၾကက္၊ငွက္ေတြမွ ဥမွတဆင့္ ျဖစ္လာပါတယ္။ အင္းဆက္(insect)ေတြမွ သံုးဆင့္၊သံုးဘ၀ျဖစ္ၿပီးမွ အေကာင္ႀကီးျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာင္အမွတ္မမွားရေအာင္ အမ်ဳိးအစားအလိုက္ ေျဖၾကားေပးေစလိုပါတယ္ဘုရား။
ေဇာ္မင္းထိုက္
ဟတ္ယိုင္(ထိုင္း)

အေျဖ။ ။အင္းဆက္ (insect)ပိုးမ်ားဟာ ဘံုအားျဖင့္ေျပာမယ္ဆိုရင္ တိရ စၦာန္ဘံုသားေတြပါလို႔ ေရွးဦးစြာ ေျပာပါရေစ။ အင္းဆက္ပိုးမ်ားဟာ အမ်ားသိျမင္ေနၾကတာကေတာ့ ေလးမ်ဳိးေျပာင္းသြားလို႔ ေလးဘ၀လို႔ ထင္ေနၾကပါတယ္၊ လိပ္ျပာဘ၀အတြက္ ဘ၀သံုးခု ျဖစ္ၿပီးမွ လိပ္ျပာ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္။ အမွန္က အင္းဆက္ပိုးေလးေတြဟာ ဥမွ ေပါက္ဖတ္သို႔ ေျပာင္းလြဲသြားတာပဲရွိပါတယ္၊ ဥဘ၀က ေသဆံုးၿပီးမွ ေပါက္ဖတ္ျဖစ္လာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေသဆံုးမႈမရွိဘဲ ပံုသ႑ာန္ေျပာင္းလဲသြားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘ၀တစ္ခုထဲပါပဲ၊ ထုိ႔အတူ ေပါက္ဖတ္ဘ၀မွ ေသၿပီး ပိုးတံုးလံုး ျဖစ္လာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ေပါက္ဖတ္ကေန ေသဆံုးမႈမရွိဘဲ ပိုးတံုးလံုး အသြင္ေျပာင္းလဲသြားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အင္းဆက္ပိုးမ်ားဟာ သံုးဘ၀ျဖစ္ၿပီးမွာ အေကာင္ႀကီး ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တစ္ဘ၀ထဲမွာပဲ အသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းၿပီး ျဖစ္လာတာပါ။
ေမးခြန္းရွင္ေမးတဲ့ အင္းဆက္ပိုး၊လိပ္ျပာ၊ မွက္၊ျခင္၊ယင္ တြားသြားသတၱ၀ါမ်ား၊ ၾကက္၊ငွက္စတာေတြဟာ အမ်ဳိးအစားအေနနဲ႔ မ်ဳိးစိတ္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေပမဲ့ ဒီသတၱ၀ါအားလံုးဟာ တိရစၦာန္မ်ားသာျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

အင္းဆက္ပိုးမ်ားဟာ ၄ ဘ၀ျဖစ္တာ ဟုတ္ပါသလား

2:02 AM admin No comments

သစၥာ ၄ပါးကို အႏုပညာျဖင့္ပူေဇာ္သင့္ပါသလား

1:58 AM admin No comments

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား……. “သစၥာေလးပါးကို အႏုပညာျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္ရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက သစၥာေလးပါးကို အႏုပညာျဖင့္ ပူေဇာ္သင့္/မသင့္ ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ တကယ္လို႔ ပူေဇာ္သင့္တယ္ဆိုရင္ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားတဲ့ တရားေတာ္ကို ေဖၚျပေပးေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ။

အေျဖ။ ။ သစၥာေလးပါးဆိုတာ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူတဲ့ တရားေတာ္ျဖစ္တယ္။ တရားေတာ္ဆိုရင္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ ဘုရားရွင္နဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ တရားကိုပူေဇာ္ရင္ ဘုရားကုိ ပူေဇာ္တာလည္း မည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္အား အႏုပညာျဖင့္ ပူေဇာ္သင့္/မသင့္ ကို ေျပာၾကမယ္။
တစ္ခါတုန္းက သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူခါနီးမွာ တစ္ေသာင္းေသာ စႀက္ာ၀ဠာမွ နတ္ျဗဟၼာမ်ားက ဘုရားရွင္ထံေရာက္လာပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕လက္မွာ နတ္ျပည္ျဗဟၼာ့ျပည္ျဖစ္ ပန္း နံ႔သာစတဲ့ လွဴဖြယ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္လာၿပီး ဘုရားရွင္အား လာေရာက္ပူေဇာ္ၾကပါ တယ္။
ထိုအခါ ဘုရားရွင္က အနီးရွိ အရွင္အာနႏၵာကို မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
(ဧတၱာ၀တာ စ ေခါ အာနႏၵ တထာဂတံ သကၠေရာႏၱိ ဂရံု ကေရာႏၱိ မာေနတိ ပူေဇတိ အပစယတိ၊ ေယာ ဘိကၡဳ ၀ါ ဘိကၡဳနီ၀ါ ဥပါသေကာ၀ါ ဥပါသိကာ၀ါ ဓမၼာႏုဓမၼာ ပဋိပေႏၷာ ၀ိဟရေန ေသာ ၀ါ မံ ပရမာယ ပူေဇတိ။)
အဓိပၸါယ္က “ခ်စ္သားအာနႏၵာ….ငါဘုရားကို ယခုလို ပန္းနံ႔သာစတာေတြနဲ႔ လာေရာက္ပူေဇာ္ၾကတာဟာ အမွန္ေတာ့ ငါဘုရားကို ပူေဇာ္ရာ မေရာက္ေသးပါဘူး။ ပူေဇာ္တယ္လို႔ မေခၚေသးဘူး။ ေလာကမွာ ရဟန္း/ရဟန္းမိန္းမ ဥပါသကာေယာက်ၤား၊ ဥပါသကာ မိန္းမမ်ားဟာ ေလာကုတၱရာအားေလ်ာ္တဲ့ က်င့္၀တ္ပဋိပတ္တို႔ကို က်င့္ေနၾကတယ္။ ဒီလို မဂ္ဖိုလ္အားေလ်ာ္တဲ့ အက်င့္တုိ႔ကို က်င့္ေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္သာလွ်င္ ငါဘုရားကို အျမတ္ဆံုး ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ပူေဇာ္တယ္ လို႔ေခၚပါတယ္” လို႔ တစ္ေနရာမွာ မိန္႔ေတာ္မူထားပါတယ္။
ဒါဟာ ဘုရားရွင္က ရွင္အာနႏၵာအား မိန္႔ၾကားလုိက္တဲ့စကားပါ။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ခ်င္ၾကတယ္ဆိုရင္ ဘုရားအလိုေတာ္က် အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ပူေဇာ္ဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ျခားေသာနည္းလမ္းမ်ားနဲ႔ ပူေဇာ္ေနမဲ့အစား မဂ္ဖိုလ္အားေလ်ာ္ တဲ့ အက်င့္ေတြကို က်င့္ျခင္းျဖင့္ ပူေဇာ္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါလို႔ အေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။

သစၥာ ၄ပါးကို အႏုပညာျဖင့္ပူေဇာ္သင့္ပါသလား

1:58 AM admin No comments

ဒါနျပဳရာမွာ မဂၢင္ရွစ္ပါး ပါသလား

3:14 AM admin 1 comment

အေမး။ ။ဘုန္းဘုန္းဘုရား…မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အက်ဥ္းၿခံဳးလိုက္ရင္ သီလ ၊သမာဓိ၊ပညာ လို႔ တပည့္ေတာ္ သိထားပါတယ္ဘုရား၊ ဒါျဖင့္ မဂၢင္ရွစ္ပါး ထဲမွာ ဒါန မပါဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ သိခ်င္တာက ဒါန ဟာ မဂၢင္ရွစ္ပါးထဲ ပါမပါ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ ေတြးသလို တစ္ခ်ဳိ႕လည္း ေတြးမိၾကလိမ့္မယ္ထင္တယ္ဘုရား၊ ဒါေၾကာင့္ အားလံုး သိေအာင္ ေျဖၾကားေပးေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

အေျဖ။ ။ဒါနျပဳတဲ့အခါမွာ စဥ္းစားေတြးေခၚတဲ့ အသိဥာဏ္လိုပါတယ္။
(၁) ။ဒါနတစ္ခုျပဳတဲ့အခါမွာ….ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မယ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းတာျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ ကမၼႆကတသမၼာဒိ႒ိဥာဏ္ ရွိရပါ့မယ္။ ဒါနျပဳတဲ့ေနရာမွာ ကံနဲ႔ ကံရဲ႕ အက်ဳိးကို သိျမင္ရင္ မွန္ကန္စြာသိျမင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ပါ။ ဒါ့အျပင္ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ၿပီး ဒါနျပဳတဲ့အတြက္လည္း သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ ပိုၿပီး ျပည့္စံုသြားပါတယ္။
(၂) ဒါနျပဳတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ျပဳမဲ့ ေကာင္းမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒါနပြဲ “ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုလုပ္ရင္မေကာင္းမလဲ” ဆိုၿပီး ဒါနနဲ႔စပ္တဲ့ ႀကံစည္မႈ ေတြ ရွိၾကမွာပါ ေကာင္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႀကံစည္တာဟာ မွန္ကန္ေသာ ႀကံစည္မႈ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သမၼသကၤပၸမဂၢင္ ထဲ အႀကံဳး၀င္ သြားပါတယ္။ (ပညာမဂၢင္ ၂ ပါး)
(၃) ဒါနနဲ႔စပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုတဲ့အခါမွာ ေကာင္းတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ စကားပဲ ေျပာဆိုမိၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သမၼ၀ါစာ မည္ပါတယ္။
(၄) ဒါနျပဳျခင္းဟာ ေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သမၼာကမၼ ႏၱ မဂၢင္ပါ။
(၅) ဒါနျပဳတဲ့အခါ မိမိလွဴတဲ့ ပစၥည္း၀တၱဳမ်ားက တရားသျဖင့္ ရွာေဖြထားတဲ့ အလွဴပစၥည္းျဖစ္ရပါ့မယ္။ တရားသျဖင့္ ရွာေဖြထားတဲ့ ပစၥည္းကို ေပးလွဴရတဲ့အတြက္ သမၼာ အာဇီ၀ မဂၢင္ထဲ ပါသြားပါတယ္။ ဒီသံုးပါးက သီလမဂၢင္ပါ။ (သီလမဂၢင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒါနမျပဳခင္ သီလနဲ႔ အေရာင္တင္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ သီလမဂၢင္ထဲ ပါ၀င္ေနမွာပါ။)
(၆) ဒါနျပဳဖို႔အတြက္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္လံု႔လစိုက္ရပါမယ္။ အားထုတ္ရပါ့မယ္။ ေကာင္းမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လံု႔လစိုက္ရ၊အားထုတ္ရတဲ့အတြက္ သမၼာ၀ါယမ မဂၢင္ မည္ပါတယ္။
(၇) မိမိျပဳတဲ့ဒါနကို ျပန္လည္အမွတ္ရေနျခင္း သည္ ေကာင္းတဲ့ အမွတ္ရမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ သမၼာသတိ မည္ပါတယ္။
(၈) ဒါနျပဳတဲ့အခါ မိမိစိတ္ဟာ ဒါနျပဳတဲ့ အာရံုအေပၚမွာပဲ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ျဖစ္ေနတယ္။ စိတ္ကိုလည္း တစ္ျခားအာရံုသို႔ မေရာက္ေအာင္ သတိထားၿပီး စိတ္ကို ဒါနအာရံုထဲ နစ္ထားရပါမယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းစြာ တည္ၾကည္ျခင္းလို႔ေခၚတဲ့ သမၼာသမာဓိ မဂၢင္ မည္ပါတယ္။ အခ်ဴပ္ဆိုရရင္ ဒါနျပဳတဲ့အခါမွာ မဂၢင္ထဲ ပါ၀င္ေနပါတယ္၊ ပါ၀င္ေအာင္လည္း ဆိုခဲ့ၿပီးတဲ့အတုိင္း ဒါနျပဳတတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

ဒါနျပဳရာမွာ မဂၢင္ရွစ္ပါး ပါသလား

3:14 AM admin 1 comment

လွဴတဲ့အခါ အက်ဳိးမ်ားေအာင္ ဘယ္လုိစိတ္ထားရမလဲ

6:24 AM admin 3 comments

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္ ဒါနကုသိုလ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မရွင္းလင္းသည့္အတြက္ ေမးေလွ်ာက္ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္ မွတ္သားဖူးသည္မွာ တိရ စၦာန္ကို ဒါနျပဳဖူးတဲ့သူ ဘ၀ေပါင္း ၁၀၀၊ လူမိုက္ကို ဒါနျပဳဖူးရင္ ဘ၀ေပါင္း ၁၀၀၀ စတဲ့ ခ်မ္းသာကို ခံစားရတယ္လုိ႔ ၾကားနာ ခဲ့ရဖူးပါတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ သိခ်င္တာက ခ်မ္းသာခံစားရတဲ့အေပၚမွာ လွဴဒါန္းမႈက တစ္နပ္စာလား၊ တစ္ဘ၀စာလား၊ စားမကုန္လို႔ အၾကြင္းအက်န္လား ၊ စားဦးစားဖ်ားလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒါနမျပဳခင္ ဘယ္လို စိတ္ေစတနာအထူးေပၚမွ အက်ဳိးခံစားရတယ္ဆိုတာကို သိလိုလွပါတယ္ဘုရား။
ေဇာ္မင္းထုိက္
ဟတ္ယိုင္(ထိုင္း)

အေျဖ။ ။ဒီအေမးဟာ ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ။ အလွဴဒါနရဲ႕ အက်ဳိးတရားဟာ ခ်မ္းသာကို ခံစားရတယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ထိုခ်မ္းသာ ရဖို႔အတြက္ အလွဴရွင္ဟာ ဘယ္လိုစိတ္မ်ဳိး ထားရမလဲ၊ အဲဒါေလးေျပာမယ္။
အလွဴရွင္မ်ားရ႕ဲ စိတ္ေနစိတ္ထားဟာ (၃) မ်ဳိး ရွိပါတယ္။
(၁) ထင္ရွားေက်ာ္ေစာလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ဒါနျပဳတာပါ။အဲဒါကို ‘ပကာသနာဒါန’ လို႔ေခၚပါတယ္။ ရွင္းပါဦးမယ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕နာမည္၊ ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ငန္း၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ကုမၸဏီ ထင္ရွားေက်ာ္ေစာခ်င္လို႔ အလွဴလုပ္ၾကတာလဲ ရွိတယ္၊ ဒါဟာ အလွဴအမ်ဳိးစားထဲမွာ ယုတ္ညံ့တဲ့အလွဴမ်ဳိးျဖစ္ တယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာဆိုရင္ အႏုပညာရွင္တစ္ခ်ဳိ႕ဟာ မိမိရဲ႕ နာမည္ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေစဖိုိိ႔အတြက္ အသိုင္း၀ိုင္းမ်ားစြာက လူေတြကို ဖိတ္ၿပီး ေဟာ္တယ္ေတြမွာ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံကာ ေကၽြးေမြးၾကတယ္၊ အဲဒီအလွဴမ်ဳိးကို ‘ပကာသနာ’ အလွဴ လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဘ၀သမၸတၱိ ေဘာဂသမၸတၱိ ဆိုတဲ့ ခ်မ္းသာကို ရဖို႔ မလြယ္လွပါဘူး။
(၂) ထင္ရွားေက်ာ္ေစာလိုတဲ့စိတ္ မရွိေပမဲ့ ဒါနျပဳတဲ့အခါ ေလာကီအက်ဳိး ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး လွဴတာပါ။ ဒီအလွဴမ်ဳိးကို ‘ အလယ္အလတ္ အလွဴ’ လို႔ ေခၚပါတယ္။ သူက ကုသိုလ္ျပဳရင္ အက်ဳိးကို ေမွ်ာ္ၿပီး ျပဳတာပါ။ လူခ်မ္းသာ၊နတ္ခ်မ္းသာ ရရပါလို၏ လို႔ ေလာကီအက်ဳိးေမွ်ာ္ၿပီး လွဴတာ။ အဲဒီအလွဴမ်ဳိးဟာ ဘ၀သမၸတၱိ ေဘာဂသမၸတိၱ ဆိုတဲ့ ေလာကီအက်ဳိးေတာ့ ခံစားရပါတယ္ ၊ နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ၿပီးေတာ့ မလွဴတဲ့အတြက္ ဒီဒါနဟာ ‘အလယ္အလတ္’ ဒါနမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။
(၃) အထက္ပါ(၂)မ်ဳိးမပါဘဲ၊ နိဗၺာန္ ဦးတည္ၿပီး လွဴတဲ့ အလွဴမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအလွဴမ်ဳိးဟာ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕ အလွဴဒါန လို႔ ေခၚရပါတယ္။ တနည္း ပါရမီေျမာက္တဲ့ ဒါနမ်ဳိးပါ။ ထို ဒါနအတြက္ အဂၤါ (၃)ခ်က္ရွိပါတယ္။
(က)နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ရမယ္။ (ခ) မိမိအက်ဳိး မေမွ်ာ္ကိုးရဘူး။ (ဂ) သူတစ္ပါး အက်ဳိး ေမွ်ာ္ကိုးရမယ္။
ဥပမာ….. အစာငတ္ေနတဲ့ ေခြးေလးတစ္ေကာင္ကို အစာေကၽြးမယ္ဆိုပါစုိ႔၊ အဲဒီမွာ ေပးလွဴသူရဲ႕စိတ္က ဒီအလွဴဟာ နိဗၺာန္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစ၊ ေခြးေလးအစာစားၿပီး က်န္းမာစြာ အသက္ရွည္နိုင္ပါေစ လို႔ သနားၾကင္နာတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေကၽြးလိုက္မယ္ဆိုရင္ သူတစ္ပါးအက်ဳိးလိုလားတဲ့အတြက္ ကိုယ္အက်ဳိးမပါဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသြားပီ။ အဲဒီအလွဴမ်ဳိးဟာ တိရ စၦာန္ကိုပဲ လွဴလွဴ၊ လူမိုက္ကိုပဲ လွဴလွဴ ဒီအလွဴနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ အက်ဳိးတရားက မုခ်လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀သမၸတၱိ၊ ေဘာဂသမၸတၱိမ်ားစြာရရွိၿပီး နိဗၺာန္ကို ဦးတည္တဲ့အတြက္ နိဗၺာန္ အတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအလွဴ(၃)မ်ဳိးမွာ တတိယအမ်ဳိးျဖစ္ရင္ေတာ့ ေမးခြန္းရွင္ရဲ႕ ဆႏၵ ျပည့္၀ပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ အေရးႀကီးတာက ဒါနျပဳရင္ အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီး လွဴမယ္ဆိုရင္ မိမိမွာ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အက်ဳိးတရားမ်ား ထင္သေလာက္ မရေတာ့ဘဲ အက်ဳိးဆံုးရံႈးရပါလိမ့္မယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ အင္း၀ေခတ္က အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေျပာျပပါ့မယ္၊ အဲဒါလဲ ထြက္ခဲ့ၿပီးတဲ့စာအုပ္မွာ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ၊ ဒီေနရာမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ အတြက္ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ျပန္ေျပာျပရမွာျဖစ္တယ္။
အင္း၀ေခတ္တုန္းက နန္းမေတာ္မယ္ႏုဆိုတာရွိတယ္၊ သူကိုးကြယ္ေနတာက ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ပါ။ တစ္ေန႔ နန္းမေတာ္မယ္ႏုဟာ သူ႔ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္မ်ားကို ဘယ္အက်ဳိးမ်ား ရနုိင္ပါလဲ လို႔ ဆရာေတာ္အား ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ေရဖလားထဲ ေရအခပ္ခုိင္း ၿပီး၊ ဖလားထဲက ေရေတြကို အျပင္မွာ သြားသြန္ခိုင္းပါတယ္။ ေရသြန္ပစ္လိုက္ေတာ့ ဖလားေအာက္ေျခမွာ ေရမရွိေတာ့ စုိေနတာေလာက္ပဲက်န္ တယ္။ ဆရာေတာ္က ဖလားကို ျပၿပီး “ေက်ာင္းအစ္မ ျပဳခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ရဲ႕ အက်ဳိးဟာ ဖလားေအာက္ေျခမွာ ကပ္ပါလာတဲ့ ေရအစုိဓါတ္ေလး ေလာက္သာ ရမွာပါ” လို႔ အမိန္႔ရွိလိုက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆိုလိုရင္းက အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ကိုးၿပီး လွဴရင္ ဖလားဖင္မွာကပ္ေနတဲ့ အနည္းငယ္သာရွိေသာ ေရလို မိမိမွာ အက်ဳိးအနည္းငယ္သာ ရရွိပါမယ့္။ အက်ဳိးမလိုလားပဲ နိဗၺာန္ဦးတည္ၿပီး၊ ကိုယ့္အက်ဳိးမငွဲ႕ သာသနာအက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ဳးိငွဲ႕ကာ လွဴမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အက်ဳိးအမ်ားႀကီးရမယ္ဆိုတဲ့သေဘာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ေမးခြန္းရွင္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းအရ အလွဴရွင္ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားဟာ ေဖၚျပခဲ့တဲ့ သံုး မ်ဳိးအနက္ တတိယအမ်ဳိးျဖစ္မယ္ဆိုရင္ အက်ဳိးထူးတရားမ်ား ခံစားရပါမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

လွဴတဲ့အခါ အက်ဳိးမ်ားေအာင္ ဘယ္လုိစိတ္ထားရမလဲ

6:24 AM admin 3 comments

မလိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ စုပံုၿပီး လွဴရတာလဲ

12:44 AM admin No comments

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အျမင္နဲ႕ အေမးတစ္ခုေမးလာပါတယ္၊ သူ႔အျမင္က ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ အထင္ကရ ဘုရားေစတီမ်ား၊ ထီးေတာ္၊ ငွက္ျမတ္နားေတာ္မ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ား စတာေတြမွာ စိန္၊ေရႊ၊ေက်ာက္သံပတၱျမား၊ ၀တၱဳေၾကးေငြ တို႔ကို အမ်ားႀကီးအကုန္အက် ခံၿပီး ေပးလွဴထားတာေတြ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့သူမ်ားက အကုန္ခံနိုင္တယ္ထားဦးေတာ့၊ ဆင္းရဲတဲ့သူမ်ားကလည္း တတ္နိုင္သေလာက္ ေပးကမ္းတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီလိုေနရာေတြမွာ အကုန္ခံေနမဲ့အစား ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ေဆးရံု၊စာသင္ေက်ာင္း၊ ခ်ဴိ႕တဲ့တဲ့သူမ်ားအတြက္ ပညာသင္ေထာက္ပံ့စရိတ္၊ စာၾကည့္တိုက္ စတာေတြကို အမ်ားႀကီး အကုန္ခံၿပီး အကူအညီေပးသင့္တယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီအယူအဆနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေျဖေပးေစခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

အေျဖ။ ။ ဒီလုိအယူအဆေတြ ေရွးကလည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အခုလည္း ရွိေနဦးမယ္၊ ေနာင္လည္း ရွိေနဦးမွာျဖစ္တယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဒီအယူအဆဟာ ဘာသာျခားမ်ားရဲ႕ အယူအဆ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာသာျခားမ်ားအတြက္ အတတ္နိုင္ဆံုး အေျဖေပးပါ့မယ္။ ဒီေမးခြန္းဟာ လူသားအားလံုးသိသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေမးလာသူကို ေက်းဇူးတင္ရဦးမွာပါ။
မိမိပိုင္တဲ့ ပစၥည္းကို သူတစ္ပါးအား တစ္ေနရာရာအား ေပးကမ္းတယ္ဆိုတာဟာ စြန္႔လြတ္မႈ(ရက္ေရာမႈ)လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီ ရက္ေရာမႈ စြန္႔လြတ္မႈ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ပစၥည္းအေပၚမွာ မိမိစိတ္က အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းေနရမွာပါ။ ဒါကို အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းတဲ့ စြန္႔လြတ္မႈ ျဖစ္သလို အားႀကီးတဲ့ စိတ္ဓါတ္အင္အားတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္္ပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လည္း တေျဖးေျဖးေလ့က်င့္ ယူရတာပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ ေတာ္ရံုလူမ်ား မလုပ္နုိင္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္တယ္။
ယေန႔ကမၻာမွာ အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ညင္းဆဲေနၾကတယ္။ သူတစ္ပါးပစၥည္းကိုလည္း နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ လုယူ၊ဓားျမတိုက္ေနၾက တယ္။ ကိုယ့္အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူပဲအက်ဳိးယုတ္ယုတ္ လိမ္ေျပာဖို႔ ၀န္မေလးၾကဘူး။ အခ်ဳိ႕ကလည္း လူကိုသတ္တာမွ အျပစ္ရွိတယ္၊ သတၱ၀ါေကာင္ေလးေတြကို သတ္က အျပစ္မရွိဘူး၊ ေရွ႕ဘ၀ ေနာက္ဘ၀ မရွိဘူးဆိုတဲ့ ၀ါဒ အေတြးအေခၚေတြ၊ ေပးကမ္းလွဴဒါန္း တာေတြဟာ အက်ဳိးမရွိ၊ အက်င့္သိကၡာ ေစာင့္ထိန္းေဆာက္တည္တယ္ဆိုတာလည္း အလကားပဲ၊ ဘာမွ အက်ဳိးမေပးဘူး၊ တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးဆိုတာဟာ လူပ်င္းေတြရဲ႕အလုပ္ လို႔ ယူဆေနၾကတာဟာ ၀ါဒဆိုးတစ္ခု ျဖစ္္ပါတယ္။ ထုိ၀ါဒဆိုးမ်ားရွိတဲ့ နုိ္င္ငံမ်ားဟာ အခုထိ ရွိေနဆဲပါ။
ထို၀ါဒဆိုးမ်ားျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ တားဆီးစရာ ဘာလက္နက္ရွိၾကပါလဲ၊ အခ်ဳိ႕က ဓါး-ဓါးခ်င္း၊ လွံ-လွံခ်င္း ၊ လက္နက္-လက္နက္ခ်င္း အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္ၿပီး အေျဖရွာၾကတယ္။ ၾကာလာေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလံုးမွာ ဆိုးက်ဳိးမ်ားနဲ႔သာ ရင္ဆိုင္ရပါတယ္။ ေျဖရွင္းမႈမေအာင္ျမင္ဘူး၊ ဒါဟာ ၀ါဒဆိုးေတြကို ေျဖရွင္းမႈနည္းလမ္း မမွန္လို႔ပဲ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
ယေန႔ ကမၻာမွာျဖစ္ေနတဲ့ ထုိ၀ါဒဆိုးကို ဘယ္လို လက္နက္မ်ဳိးနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကမွာလဲ၊ ဘာလက္နက္နဲ႔မွ ေျဖရွင္းလို႔မရပါဘူး။ အားေကာင္းျပင္းထန္တဲ့ စိတ္ဓါတ္အင္အားကို ခံဓါတ္လုပ္ၿပီး ထို၀ါဒဆိုးအား ေျဖရွင္းနိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုရင္ စြန္႔လြတ္ရက္ေရာမႈစတာေတြျဖစ္ေပၚလာေအာင္ အေျခခံတဲ့ စိတ္ဓါတ္အင္အားဟာ အားလံုးကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းနုိင္လုိ႔ပါပဲ။ ဒီစိတ္ဓါတ္အင္အားက တစ္ျခားမဟုတ္၊ ဗုဒၶ၀ါဒအရ ယံုၾကည္မႈ(သဒၶါ)ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခုရွိတယ္၊ သဒၶါဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈဟာ အျခားဘာသာအမ်ား ယံုၾကည္တဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ဳိးကို မဆိုလိုပါ။ ပညာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုယံုၾကည္မႈေၾကာင့္လည္း ဘုရားေက်ာင္းကန္ စတာေတြမွာ အလွဴေရစစ္လက္နဲ႔မကြာ ျဖစ္ေနၾကတာပါလို႔ ေျဖၾကားေပး လိုပါတယ္။

မလိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ စုပံုၿပီး လွဴရတာလဲ

12:44 AM admin No comments

Tuesday, September 15, 2009

8:32 AM admin No comments

အြန္လိုင္းေပၚတက္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ား သတိထားဖို႔အတြက္ ဒီေနရာမွာ ဖတ္ပါ

Type the rest of your post here.

8:32 AM admin No comments

ဥပုသ္နဲ႔ အြန္လိုင္း သံုးခ်င္တယ္

6:09 PM admin 1 comment

အေမး။ ။ အရွင္ဘုရား.....ဥပုသ္ယူၿပီး online သံုးလို႔ရ - မရ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ၿပီးေတာ့ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ထားတဲ့ လူစ္ေယာက္ဟာလူနာတစ္ေယာက္ကိုလည္း သြားေမးခ်င္တယ္၊ မေကာင္းတဲ့စိတ္လည္း ျဖစ္မိမယ္ဆိုရင္ ဥပုသ္သီလ ပ်က္နိုင္ပါသလားဘုရား။ မရွင္းလင္းတဲ့အတြက္ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။ ။
စုျမတ္စႏၵီ
၀ါးခယ္မ

အေျဖ။ ။ ဒီအေမးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးသီလအေၾကာင္းကို သိဖို႔လိုလိမ့္မယ္။ ကိုယ္က်င့္သီလရဲ႕သေဘာက ကိုယ္နဲ႔ ႏႈတ္မွာ မေကာင္းတာေတြ မျပဳမိ၊ မေျပာမိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔ပါ။ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ မေကာင္းတာမွန္သမွ် မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။ ႏႈတ္ကလည္း မေကာင္းတာမွန္သမွ် မေျပာမိပါေစနဲ႔။ မုသာ၀ါဒရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ၀စီဒုရိုက္ေလးပါး ရွိတယ္။ လိမ္ေျပာျခင္း၊ ၾကမး္တမ္းတဲ့စကားေျပာဆိုျခင္း၊ အႏွစ္မရွိတဲ့ စကားေျပာဆိုျခင္း၊ ရန္တိုက္ျခင္း စတာေတြပါ။ ဒါေတြကို မလြန္က်ဴးမိဖုိ႔ပဲ လိုတာပါ။ အေရးႀကီးတာက ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းတဲ့ေနရာမွာ ေမ့ၿပီးမလုပ္မိ၊မေျပာမိဖို႔ပါ။ သတိထားၿပီး ေျပာမယ္ ျပဳမယ္ဆိုရင္ သီလမက်ဳိးနိုင္ပါဘူး။ဥပုသ္ေစာင့္ေနတဲ့သူရဲ႕ online သံုးတာနဲပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ သူရဲ႕ online သံုးတဲ့အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ တရားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ၀ဘ္ဆိုက္ေတြကို ေလ့လာဖတ္ရႈနားေထာင္မယ္၊ ကုသိုလ္ရတဲ့ ၀ဘ္ဆိုက္ေတြကို ေလ့လာဖတ္ရႈနားေထာင္မယ္ဆိုရင္ ဥပုသ္သီလ မပ်က္ပါဘူး။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သီလပ်က္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ေနာက္တစ္ခုမွာ လူနာကို ေမးရံုေလာက္ကေတာ့ ေမးသင့္ပါတယ္။ လူနာေမးတယ္ဆိုၿပီး လူနာအနီးသြားကာ အရပ္အေၾကာင္း ရြာအေၾကာင္းေျပာေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သီလပ်က္ဖို႔မ်ားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက စိတ္မွာ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္ရံုနဲ႔ သီလမပ်က္ေသးပါဘူး၊ ထိုမေကာင္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ကိုယ္နဲ႔ႏႈတ္က လြန္က်ဴးမိၿပီဆိုမွ သီလပ်က္ပါတယ္ဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

ဥပုသ္နဲ႔ အြန္လိုင္း သံုးခ်င္တယ္

6:09 PM admin 1 comment

အေတြး

3:50 PM admin No comments

စိတ္ပ်က္စိတ္ဆိုးတာေတြ၊ အာဃာတအၿငိဳးေတးတာေတြ၊ မတရားလိုခ်င္မႈေတြ၊ ငါရွိမွ ျဖစ္မွာ ငါလုပ္မွျဖစ္မွာ ဆိုတဲ့ အတၱမာနေတြ ေလ်ာ့သင့္ေနပါၿပီ၊ ကုသုိလ္လိုလိုနဲ႔ အကုသုိလ္ဖက္ကို ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနတာေတြ သတိထားသင့္ပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္ ကိုယ္ေနရမယ့္အခ်ိန္က သိပ္မလိုေတာ့လို႔ပါပဲ။

Type the rest of your post here.

အေတြး

3:50 PM admin No comments

ဖတ္မိသမွ် စာမ်ား (၂)

4:27 AM admin 4 comments

ဒီတခါ ဖတ္မိသမွ်စာထဲမွာ (ဓမၼရံသီမဂၢဇင္းမွာ) အေရးႀကီးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါလာပါတယ္။ စာေရးဆရာ သတၱိေဇာ္ ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ။ ေခါင္းစဥ္က “ပစၥဳပၸန္ ကမၼ၀ါဒ” ဆိုလို႔ စိတ္၀င္စားသြားတယ္၊ ယခုတေလာ ဒီအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ား ၾကားရတယ္၊ သူမ်ားေရာေယာင္ ကိုယ္ေရာေယာင္ဆိုတာလို မျဖစ္ရေလေအာင္ စာဖတ္သူမ်ားအားလံုး အတြက္ အမွားအမွန္ ခြဲျခားေ၀ဖန္တတ္ရန္ တဆင့္ ျပန္လည္တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ
စာေရးသူေနထုိင္ရာ ျပည္ၿမိဳ႔ အိမ္သို႔ ဦးပဥၥင္းႏွစ္ပါး ၾကြလာသည္။ တစ္ပါးက ၿမိဳ႕ခံျဖစ္သည္၊ တစ္ပါးမွာ ေရနီမွ ၾကြလာသည္ဟု သိရပါသည္။ ေရနီတြင္ေနေသာ စာေရးသူ၏ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ၾကြေရာက္လာၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေရနီဦးပဥၥင္းႏွင့္ စကားေျပာရင္း တရားဘက္သို႔ ေရာက္သြားပါသည္။ ထိုဦးပဥၥင္းထံမွ ထူဆန္းေထြလာ တရားစကားမ်ားကို ၾကားသိ ရပါသည္။ စာေရးသူမွာ စိတ္ႏွလံုး မသက္မသာျဖင့္ ေအာင့္ကာ နားေထာင္လိုက္ရပါသည္။

ထိုဦးပဥၥင္းမွာ ျပည္ၿမိဳ႕၌ ႏွစ္လခန္႔ သီတင္းသံုးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တရားေဆြးေႏြးလုိပါက ေက်ာင္းသို႔ လာနိုင္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံ ဦးပဥၥင္းက ဖိတ္ေခၚၿပီး ျပန္ၾကြ သြားၾကပါသည္။ ေရနီမွာ သူငယ္ခ်င္းက စာတစ္ေစာင္ပါေပးလုိက္သျဖင့္ ဦးပဥၥင္းမ်ား ျပန္ၾကြသြားမွ ဖြင့္ဖတ္ ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၃ ႏွစ္က ကြဲကြာသြားေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ မသိရေသးေသာ သူ၏မိသားစု အေၾကာင္း စီးပြား ေရးအေၾကာင္း၊ မ်ားအျပင္ ဘာသာေရးအေၾကာင္းကိုလည္း ထည့္သြင္း ေရးထားသည္။
သူသည္ အခုမွဘာသာေရးကို ထဲထဲ၀င္၀င္သိေၾကာင္း၊ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ညေနတုိင္းညတုိင္း တရားေဆြးေႏြးၾကေၾကာင္း ေရးထား၍ စာေရးသူ ၀မ္းသာမိပါသည္။ ေရနီကို လာလည္ဖို႔လည္း လိပ္စာ ေပးထားပါသည္။ စာေရးသူသည္ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေတြ႕ရန္ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ျပည္မွ ရန္ကုန္၊ ရန္ကုန္မွ ေရနီသုိ႔ ရထားျဖင့္ အေရာက္သြားခဲ့ပါသည္။
စာေရးသူသည္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သုိ႔ ေရာက္၍ အေမာအပန္းေျဖၿပီးသည္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းက အာ၀ဇၨန္း ရႊင္ရႊင္ျဖင့္ တရားစတင္ေဟာ ၾကားပါေတာ့သည္။ ပါဠိပါဌ္သား အကိုးအကားျဖင့္ ေဟာပါသည္။ စာေရးသူသည္ သူငယ္ခ်င္းကို ၾကည့္၍ အထင္ႀကီးမိသည္။
“ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ဟာ ဘုရားေဟာမဟုတ္၊ အ႒ကထာဆရာတို႔၏လက္ရာ၊ ပထမသဂၤါယနာတင္စဥ္က အဘိဓမၼာမပါ” စသည္ျဖင့္ ေဟာေျပာလိုက္ပါသည့္အခါတြင္ကား စာေရးသူ ေက်ာစိမ့္ရပါၿပီ။ အဘိဓမၼာပိဋကကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ပစ္ပယ္လိုၾကသနည္း။ နတ္ ျပည္တြင္ေဟာေသာ တရားျဖစ္၍လား…… ပဋိသေႏၶစိတ္၊စုတိစိတ္တို႔ ပါေသာ တရားျဖစ္၍လား…။
အတန္ၾကာ ေဟာေျပာ၍ စကားလိပ္ပတ္လည္မွ သူတို႔ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာမွာ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ ဆရေတာ္မွာ အသက္ (၈၀)ေက်ာ္ၿပီျဖစ္၍ သကၤန္းအျပာေရာင္၀တ္ေၾကာင္း၊ စာေရးူအိမ္သို႔ ၾကြလာေသာ ေရနီဦးပဥၥင္းမွာလည္း သကၤန္းအျပာ ေရာင္ ၀တ္လုိသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္က ခြင့္မျပဳ၍ မ၀တ္ရေၾကာင္း၊ ျပည္ၿမိဳ႕သုိ႔ သာသနာျပဳရန္ ၾကြလာေၾကာင္းစသည့္ သူတုိ႔၀ါဒ၏ အတြင္းသရုပ္ကို အလံုးစံု သိရပါေတာ့သည္။ အဘိဓမၼာပိဋကကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ပစ္ပယ္ရသည္ကို စာေရးသူ ရိပ္စားမိပါၿပီ။
သူတို႔၀ါဒက ပစၥဳပၸန္တစ္ဘ၀ကုိသာ ၾကည့္၏။ အတိတ္ဘ၀၊ အနာဂတ္ဘ၀ရွိသည္ဟု မယံုၾကည္။ အတိတ္ဘ၀၊ အနာဂတ္ဘ၀ ရွိသည္ဟု ဆိုသူမ်ားကို ပါဠိပါဌ္သား အေထာက္အထားမ်ား လိုရာဆြဲယူ ရြတ္ဆိုျပ၍ ဒိ႒ိဟု စြပ္စြဲသည္။ လူ၀င္းစားဆိုသည္မ်ား မဟုတ္နိုင္ဟု အခ်က္က်က် ဇြတ္အတင္း ေျပာသည္။ ပစၥဳပၸန္တစ္ဘ၀တည္းတြင္ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊အနာဂတ္ဟု ကာလသံုးပါးခြဲ၍ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို လွည့္ျပ သည္။
အနိစၥဆိုတုိင္း မေကာင္းသည္ မဟုတ္။ အနိစၥေၾကာင့္ ေလာကႀကီး တိုးတက္သည္။ အနိစၥသာမရွိလွ်င္ မင္းလည္း ကေလးဘ၀က တက္မည္မဟုတ္။ သရက္ေစ့လည္း စားေကာင္းေသာ သရက္သီး ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ဟု ယုတၱိေဗဒနည္းျဖင့္ မ်က္စိလည္သြားေအာင္ကို အနိစၥ ခ်ီးမြန္းခန္းဖြင့္သည္။
လက္ရွိ ခႏၶာကိုယ္ကို ဒုကၡဟုထင္ေနလွ်င္ နိုက္ထရစ္အက္ဆစ္ တစ္ရာရာခုိင္ႏႈန္း အျပည့္ထည့္ထားေသာ ကန္ႀကီးထဲသုိ႔ ခုန္သာခ် ေပေရာ့ဟု ေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေျပာသည္။ အရွိခႏၶာကို ဒုကၡဟု ေဟာတာမဟုတ္၊ အစြဲခႏၶာကို ဒုကၡဟု ေဟာတာ။ “ပဥၥဳပါ ဒါနကၡႏၶာပိ ဒုကၡာ” ပါဠိ မ်ား ရြတ္လိုက္ေသးသည္။
ကာေမသုမိစၦာစာရကို အနက္ဖြင့္ရာ၌မူ လက္ဖ်ားခါယူရသည္။ “ ကာေမသုမိစၦာစာရ” ဆိုတာသူတစ္ပါး သားမယားကို ျပစ္မွားတာ ခ်ညး္မဟုတ္ဘူး။ ကာေမသုဆိုတာ ကာမဂုဏ္အာရံုတုိ႔၌၊ မိစၦာစာရ - လြဲမွားစြာက်င့္တာပဲ။ တို႔ကေတာ့ သူတစ္ပါးသားမယား ျပစ္မွားဖို႔ ေနေနသာသာ မီးရထားေပၚမွာ ကိုယ့္ေဘးကခံု ေနရာလြတ္သြားရင္ေတာင္ ေျခဆင္းမထိုင္ဘူး။ ေျခဆင္းထိုင္လိုက္ရင္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ပဲ ဟူေလသည္။
၃၁ ဘံုရွိသည္ ဆိုသည္ကို မယံုၾကည္။ တိရစၦာန္ဘံုကို ျမင္ေနရသားပဲ ဟု ဆင္ေျခတက္သူကို ၃၁ ဘံုမွာ ၂ဘံုပဲျမင္ရတာကို ေရးႀကီး ခြင္က်ယ္ေျပာေန၊ ၂၉ဘံုက ေပ်ာက္ေနပါေပါ့လားဟု ပညာရွင္ေလသံမ်ဳိးျဖင့္ ေျပာသည္။ ဇာတ္ႀကီး ဆယ္ဘြဲ႕တို႔ ၊ငါးရာငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္တို႔ ကို လူအမ်ား စိတ္၀င္စားေအာင္ ေျပာျပသည့္ ပံုျပင္ေတြ ဟု ဆိုသည္။
လူအတြက္ အက်ဳိးရွိမည္ဆိုပါက တိရစၦာန္ေတြကို သတ္သင့္က သတ္ရမည္။အျပစ္မရွိ။ အက်ဳိးမရွိဘဲနွင့္ေတာ့ မသတ္ႏွင့္ လူသတ္လွ်င္ေတာ့ အျပစ္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ လူသတ္မွ ပါရာဇိက အျပစ္ႀကီးႀကီးသင့္သည္။ တိရစၦာန္ကို သတ္လွ်င္ ပါစိတ္ ဆိုသည့္ အာပတ္ ေသးေသး ကေလးသာ သင့္သည္။ လူေတြ တိရစၦာန္ကို သတ္မႈက်မွ အျပစ္ႀကီး မျဖစ္နိုင္။ အျပစ္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ ဆရာ၀န္ေပးသည့္ ပဋိဇီ၀ေဆး (antibiotic)ကိုပင္ မေသာက္ႏွင့္၊ အသက္ရွိသည့္ ဗက္တီးရီးယားေတြ ေသကုန္မည္ဟု ဆိုသည္။
သူငယ္ခ်င္းအိမ္သုိ႔ လာလည္ေသာ သူ႔မိတ္ေဆြ အမ်ားစုမွာ အသားတိုးၾကက္ ေမြးျမဴသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းက စာေရးသူ အေၾကာင္း ေျပာသည့္အခါ “ ဒီေကာင္က ၾကက္ေမြးတာကို အကုသိုလ္လုိ႔ ထင္ေနတာ” ဟု မွတ္ခ်က္ေပး ေျပာပါေသးသည္။ စာေရးသူမွာ ၀ိုင္း အရိုက္မခံရသည္ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရပါေသးသည္။ လူကိုရိုက္လွ်င္ အျပစ္ရွိသည္ဟု ယူဆ၍ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
တန္ခိုးမႀကီးသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ သြားေလရာသုိ႔ ကပၸိယကို စရိတ္အကုန္ခံ၍ မေခၚနုိင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေငြကိုင္ခြင့္ျပဳသင့္သည္။ အမ်ားဆံုးကိုင္ရမည့္ ေငြပမာဏကို သတ္မွတ္ေပးသင့္သည္။ (ဥပမာ။ ။ေငြတစ္ေသာင္းက်ပ္ထက္ မမ်ားေစရ) ဟု ဆိုပါသည္။
အႏွစ္ခ်ဴပ္ၾကည့္ေသာ္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာသည္ မ်က္ျမင္ဒိ႒ကို အားျပဳ၍ လူၿပိန္းမ်ား လက္ခံသေဘာက်ေအာင္ ေခတ္ႏွင့္ အညီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲထားေသာ (modified) ၀ါဒမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
သူငယ္ခ်င္းမွာ စီးပြားေရး ေျပလည္သူ ျဖစ္ပါသည္။ သူေဆာက္ထားေသာ တုိက္တြင္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ လံုး၀မထည့္။ နံရံကပ္ရုပ္ပံုေတာ္မ်ား၊ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားလည္း လံုး၀မထား။
“ဘုရားက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၂၅၀၀)ေက်ာ္ကတဲက ဘ၀ဆံုးသြားၿပီကြ။ မင္းဆြမ္းေတာ္ကပ္လဲ မသိေတာ့ဘူး။ ဘာမွ အက်ဳိးမရွိ ေတာ့ပါဘူး” ဟု ဆိုပါသည္။
သကၤန္းအျပာေရာင္၀တ္ေသာ သူတို႔ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဧရာမဓါတ္ပံုႀကီးကိုကား သက္ရွိ ထင္ရွားမို႔လို႕လားမသိ ၊ ေခါင္းရင္းဖက္တြင္ တေလးတစား ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ဓါတ္ပံု၏ ေအာက္ေျခတြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ဆရာေတာ္ႀကီးပံု ဟု ကမၸည္း ေရးထိုးထားပါသည္။ “ဒါကေတာ့ respect ေပးတာေပါ့ကြ”ဟု ျမန္မာစကားထဲတြင္ အဂၤလိပ္စကားညွပ္၍ ေျပာပါသည္။
သူငယ္ခ်င္း၏ အိမ္အေပၚထပ္တြင္ အနတၱလကၡဏာသုတ္ စေသာ တရားကက္ဆက္ေခြမ်ားကုိလည္း ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေဟာတရားမ်ားဟု သိရပါသည္။ မည္ကဲ့သုိ႔ ေဟာထားသည္ကို မနာခဲ့ရပါ။ ထို႔ျပင္ ထိုပစၥဳပၸန္အဖြဲ႕မွ ထုတ္ေ၀ထားေသာ စာေပစိစစ္ေရးမဲ့ တရားစာအုပ္မ်ားကိုလည္း အေျမာက္အျမား ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။
သူတို႔သည္ အိမ္မွာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ မထားေသာ္လည္း ဘုရား ဟူေသာ စကားအေခၚအေ၀ၚကိုေတာ့ မပစ္ပယ္ၾကပါ။ သူတို႔ ၀ါဒသည္ ဘုရားေဟာပါဠိႏွင့္အညီ အစစ္အမွန္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိပါသည္။ သူတို႔၀ါဒႏွင့္ မကိုက္ညီသည္မ်ားကို အ႒ကထာဆရာတို႔၏ တီထြင္ခ်က္ဟူ၍ စြဲခ်က္တင္ ပါသည္။
ထုိ၀ါဒကို သက္၀င္ယံုၾကည္ၾကသူမ်ားမွာ စာေရးသူ၏ သူငယ္ခ်င္းမွ်သာ မဟုတ္ပါ။ သူ႔ဇနီးႏွင့္တကြ သူ႔မိတ္ေဆြ လင္စံု မယားဖက္ အားလံုး သက္၀င္ယံုၾကည္ေနၾကသည္ကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕ရပါသည္။ ထိုအထဲတြင္ ပညာတတ္ဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းဆရာမမ်ား၊ ရံုးအရာရွိမ်ား ပါ၀င္ပါ သည္။
ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္က စာေရးသူကို ရုးိရာဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္သူျဖစ္သျဖင့္ ကမၻာျပားသမား ဟု တစ္ဖက္သတ္ စြပ္စြဲ ပါသည္။ “ေက်ာင္းတြင္ ကမၻာသည္ လံုး၍ အိမ္တြင္ ကမၻာသည္ ျပားသည္ေပါ့ဟုတ္လား”ဟု ေလွာင္လြတ္လိုက္ပါေသးသည္။
သူတို႔ကအမ်ား စာေရးသူက တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္၍ သူတို႔ ၀ို္င္း၀န္းတရာခ်သည္ကို နားပူေအာင္ ခံခဲ့ရပါသည္။
သူတို႔ဘာသာ၀င္ ျဖစ္လိုလွ်င္ အနည္းဆံုး ေငြ (၂၀၀၀)က်ပ္ထည့္၀င္ လွဴဒါန္း၍ ၀င္နုိင္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ သူတို႔၀ါဒေရးရာ စာေပး စာယူသင္တန္း ရွိသည္ဟုလည္း သိရပါသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္မႏၱေလးတြင္ တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ သူတို႔၀ါဒဆိုင္ရာ ကြန္ဖရင့္ႀကီး ရွိသည္ဟုပင္ ဆိုပါ သည္။
သူတို႔၀ါဒကို အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္၍ နိုင္ငံျခားသို႔ပို႔ရာ လက္ခံေၾကာင္း(စာကိုလက္ခံတာလား၊ ၀ါဒကို လက္ခံတာလား မကြဲျပားပါ၊ ပို႔သည့္ဌာနကို ေျပာျပရာ မမွတ္မိေတာ့ပါ)။ ၿမိဳ႕နယ္သံဃာမဟာနာယက အဖြဲ၀င္ဆရာေတာ္တစ္ပါးကပင္ လက္ခံေၾကာင္း၊ သူတို႔ကို တာ၀န္ခံ ေၾကာင္း ေျပာျပၾကပါသည္။
နုိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာႀကီးတစ္ဦး၏ ဟိိႏၵီဘာသာျပန္တြင္ မာရ္နတ္ဆိုတာ မရွိ။ မေကာင္းေသာစိတ္ကိုပင္ မာရ္နတ္ဟု တင္စား ေျပာသည္ စသည္ျဖင့္ပါရာ ထုိစာေရးဆရာႀကီးကို မဆိုးဟု သေဘာက်ေနၾကသည္။
သူငယ္ခ်င္းက ျပည္သို႔ သာသနာျပဳေရာက္ေနသည္ဆိုေသာ ေရနီဦးပဥၥင္းထံ သြားေရာက္ဆည္းကပ္ရန္လည္း မွာၾကားလိုက္ပါေသး သည္။ စာေရးသူမွာ အဘိဓမၼာ မေတာက္တေခါက္ တတ္သူျဖစ္၍ ေရနီဦးပဥၥင္းက အဘိဓမၼာႏွင့္ယွဥ္ၿပီး ေဟာေျပာေခ်ခၽြတ္ေပးလိမ့္မည္ ဟူသ တတ္။
ဤသို႔ စာေရးသူ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရပံုမ်ားကို တင္ျပရသည္မွာ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာမွာ အႏၱရာယ္ မေသးလွေၾကာင္း စာရႈသူတို႔ ဆင္ျခင္မိေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားစစ္တရားမွန္ ျပန္႔ပြားေရးကို ေရွးရႈေသာ ဗုဒၶ၀ါဒအစစ္အမွန္ ကိုးကြယ္ေသာနုိင္ငံတြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာဟူ၍ အကာတူ အႏွစ္ကြဲ၀ါဒတစ္ခုသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ ပညာတတ္ဘြဲ႕ရမ်ားအထိ စနစ္တက် ျပန္႔ပြား လာၿပီ ျဖစ္ပါသျဖင့္ အခ်ိန္မီ ကာကြယ္တားဆီးနုိင္ၾကပါေစ…………..
သတၱိေဇာ္

ဖတ္မိသမွ် စာမ်ား (၂)

4:27 AM admin 4 comments

စိတ္ေကာင္းထားရင္ရၿပီ၊ တရားအားထုတ္စရာမလိုဘူး

4:59 AM admin 1 comment

အေမး။ ။ဘုန္းဘုန္းဘုရား….ဘာသာျခားတစ္ေယာက္က “ စိတ္ေကာင္းထားတယ္ဆိုရင္ တရားအားထုတ္စရာမလိုဘူး။ စိတ္ေကာင္းတယ္ ဆိုၿပီးတာပဲ၊ ဒါနဲ႔္ စိတ္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ နင္သိလား” လို႔ ေမးပါတယ္။ တပည့္ေတာ္က “ စိတ္ေကာင္းတယ္ဆိုတာကုသိုလ္ေပါ့” လို႔ ျပန္ေျဖေတာ့ သူက “ကုသိုလ္ဆိုတာ ဘာကို ေခၚတာလဲ” လို႔ ေမးပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းကို တပည့္ေတာ္ မေျဖနိုင္ဘူးဘုရား၊ ဒီလိုပဲ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္လူငယ္ေရာ လူႀကီးပါ အမ်ားစုက ကုသိုလ္ဆိုတာ ေကာင္းတာေလာက္ပဲ သိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္အပါအ၀င္ အားလံုးသိေအာင္ “ကုသုိလ္”ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။
မစုျမတ္စႏၵီ
၀ါးခယ္မ

အေျဖ။ ။ကုသုိလ္ဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလဲ ဆိုတာကို မေျဖေသးမီ စိတ္ေကာင္းထားရင္ တရားအားထုတ္စရာမလိုဘူးလို႔ ေျပာတဲ့စကားက ပိုအေရးႀကီးလို႔ ေျပာရဦးမယ္။ ဒါက အေပၚယံ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့စကားျဖစ္တယ္။ တကယ္က အားထုတ္စရာမလိုဘူး၊ လုပ္စရာမလိုဘူး ဆိုတဲ့ အယူအဆေတြဟာ အကရိယ၀ါဒေတြပါ။ ဘုရားရွင္၀ါဒမွာ မလုပ္ရင္ ဘာမွ မရလာနိုင္ပါဘူး၊ လုပ္မွ ရမွာပါ။ စိတ္ေကာင္းထားပါၿပီတဲ့ ေလာဘ ေဒါသ အားႀကီးေနမယ္ဆိုရင္ မဟုတ္ေသးဘူး၊ စိတ္ေကာင္းလည္း ရွိရမယ္ ေလာဘ ေဒါသ စတဲ့ ကိေလသာမ်ား နည္းေအာင္၊ ပါး ေအာင္၊ ကင္းေအာင္လည္း လုပ္ရမယ္၊ ဒီအတြက္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္အဆံုးအမေတြ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာဆိုတာ မဂၢင္အက်င့္ေတြပါ။
ဘုရားရွင္က “မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္ရွိတဲ့ ငါဘုရားသာသနာမွာ သာလွ်င္ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးနိုင္တဲ့ သမဏ ဆိုတာ ရွိတယ္” လို႔ သုဘဒၵပုရပိုဇ္ ကို မိန္ေတာ္မူထားတာ ရွိပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အားထုတ္မႈအပိုင္းမပါဘဲ စိတ္ေကာင္းထားရံုမွ်နဲ႔ ကိေလသာ မကင္းနိုင္ေသး၊ ဘူးဆိုတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ေကာင္းထားရံုနဲ မၿပီး၊ ဒါန၊သီလ၊ဘ၀နာစတဲ့ အားထုတ္မႈအပိုင္းလည္း လုိေသးတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ခုက ကုသုိလ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ေျပာပါ့မယ္။ ကုသိုလ္ဆိုတာ….
ကုသလာ ဓမၼာ
အန၀ဇၨ သုခ၀ိပါက လကၡဏာ - အျပစ္မရွိျခင္း၊ ေကာင္းေသာအက်ဳိးကိုေပးျခင္း လကၡဏာ ႏွစ္ပါးနဲ႕ ျပည့္စံုေသာ၊ ဓမၼာ -နိသတၱနိဇီၨ၀သဘာ၀ါ- သတၱလည္းမဟုတ္၊ ဇီ၀လည္းမဟုတ္ကုန္ေသာ သေဘာတရားတို႔သည္၊ သံ၀ိဇၨႏၱိ- ရွိကုန္၏။ အဓိပၸါယ္က….
ကုသုိလ္တရားဆိုတာ အျပစ္ကင္းတဲ့လကၡဏာကတစ္ပါး၊ ခ်မ္းသာတဲ့အက်ဳိးကို ေပးျခင္းလကၡဏာကတစ္ပါး၊ ထိုလကၡဏာႏွစ္ပါးႏွင့္ျပည့္စံုရင္ ‘ကုသုိလ္’ လို႔ေခၚပါတယ္။ အျပစ္ကင္းရမယ္ဆိုတာ (အသက္ေကာင္လည္းမဟုတ္ သတၱ၀ါေကာင္လည္းမဟုတ္တဲ့) စိတ္မွာ ကင္းရမွာပါ။ စိတ္ထဲမွာ ေလာဘအျပစ္၊ေဒါသအျပစ္စတာေတြ ကင္းေနရပါမယ္၊ ထိုကိလာသာေတြ ကင္းေနတဲ့ စိတ္ဟာ အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းၿပီး ခ်မ္းသာေနပါတယ္။ ဒါကိုပဲ “ကုသိုလ္” ေခၚတယ္ ဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

စိတ္ေကာင္းထားရင္ရၿပီ၊ တရားအားထုတ္စရာမလိုဘူး

4:59 AM admin 1 comment

ေသာတာပန္ဟာ တဏွာရူး ေလာဘရူးလား

1:15 AM admin 3 comments

ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးအမတရားေတာ္မ်ားကုိ ရဟန္းရွင္လူမ်ား အသက္ေပးၿပီး သယ္ေဆာင္ခဲ့တာ ယေန႔ထိတုိင္ေအာင္ပါပဲ့။ ဒီလို သာသနာေတာ္ႀကီးကုိ လက္ဆက္ကမ္းသယ္ေဆာင္လာခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အခက္အခဲမ်ဳိးစံုႏွင့္ ႀကံဳခဲ့တာလည္းရွိတယ္။ ဆန႔္က်င္ဖက္၀ါဒမ်ဳိးစံုကို ႀကံံ႕ႀကံ႕ခံကာ ေက်ာ္ လႊားခဲ့ရတာလည္း ရွိပါတယ္။
ဒီဆန္႔က်င္ကြဲျပားတဲ့၀ါဒမ်ားဟာ ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ထင္ရွားလက္ထက္ကလည္း ရွိခဲ့သလို၊ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ လည္း အနည္းႏွင့္အမ်ား ရွိခဲ့ပါတယ္။ သေဘာထားကြဲလြဲကာ စဥ္ၿပိဳင္၀ါဒေတြလည္း ေပၚေပါက္ခဲ့ တယ္။ ဒါ့အျပင္ လာဘ္လာဘကိုငွဲ႕ၿပီး သာသနာအတြင္းသုိ႔ ၀င္ၾကတဲ့အတြက္ ရဟန္းအတုအေယာင္ေတြနဲ႔ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ ျဖစ္လာခဲ့တယ္၊ အဲလိုအေျခအေနမွာ တာ၀န္ရွိ မင္းႏွင့္ရဟန္းရွင္လူမ်ားက သာသနာသန္႔ရွင္းေရး စီမံကိန္းျဖင့္ ရဟန္းအတုအေယာင္မ်ားကုိ လူထြက္ေစကာ သာသနာကို သန္႔ရွင္းေအာင္ျပဳခဲ့ရတဲ့အခါ လည္း ရွိပါတယ္။

ရဟန္းရွင္လူအမ်ား အသက္ေပးၿပီး လက္ဆက္ကမ္း သာသနာျပဳခဲ့ပံုမ်ားကိုလည္း ဓမၼာစရိယဦးေဌးလိႈင္ရဲ႕ သီဟုိဠ္ေခတ္စံေတာ္၀င္အရိယာမ်ား စာအုပ္မွာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဖတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သာသနာေတာ္ႀကီး ရွင္သန္တည္တံ့ေနတာဟာ ယခုဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ၿပီျဖစ္ ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္မွာလည္း အတၱေနာမတိျဖင့္ ကိုယ္လိုရာဆြဲေတြးၿပီး ဗုဒၶ၀ါဒပဲ လို႔ ဘန္းျပကာ အဆန္းထြင္ေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိလာၾကျပန္ပါၿပီ။
တစ္ေန႔ ဘာသာေရးမဂၢဇင္းႀကီးတစ္ေစာင္ရဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဴပ္တစ္ဦးထံမွ ဖုန္းလာပါတယ္။ အေၾကာင္းက မၾကာမီ ထုတ္ေ၀မဲ့ စာေရးသူရဲ႕စာအုပ္ကိစၥကို ေဆြးေႏြးဖုိ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ေဆြးေႏြးျဖစ္သြားတာက ယေန႔ေခတ္နာမည္ႀကီးေနတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္သာသနာျပဳအဖြဲ႕တဖြဲ႕အေၾကာင္း ပါ။ အယ္ဒီတာခ်ဴပ္ႀကီးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္က “ အရွင္ဘုရား….လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက လူပုဂၢိဳလ္ဦးေဆာင္တဲ့ သာသနာျပဳအဖြဲ႕တဖြဲ႕က လူအမ်ားအား ဖိတ္ပါတယ္၊ ဒီအထဲမွာ တပည့္ေတာ္တို႔ စာနယ္ဇင္းအဖြဲ႕ေတြ၊ အယ္ဒီတာေတြလည္း စံုစံုလင္လင္ပါပါတယ္။ သူတို႔ဖိတ္ရျခင္းအေၾကာင္းက သူတို႔္တရား နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး မသိတာေတြ ေမးျမန္းနိုင္ဖို႔ အတြက္ ရွင္းလင္းပြဲတစ္ခု လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ဘုရား… အဲဒီမွာ တပည့္ေတာ္က ‘ခင္ဗ်ားတို႔က အပါယ္ပိတ္ေနပီဆိုေတာ့ ေသာတာပန္ျဖစ္ေနပီလား’ လို႔ေမးေတာ့ ……..အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕လက္ေထာက္တစ္ေယာက္က မထင္မွတ္တဲ့ စကားကို ေျပာလာပါတယ္၊ ‘ေသာတာပန္ဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္ေသးဘူး။ လူထက္အနည္းငယ္ပဲ သာတာ။ တကယ္ေတာ့ ေသာပန္ေတြဟာ တဏွာရူး - ေလာဘရူး ေတြအဆင့္ပဲ ရွိေသးတာပါ၊ ေသာတာပန္မျဖစ္လဲ အပါယ္မက်နုိင္ေအာင္ က်င့္သံုးနုိင္ရင္ပီးတာပဲ မဟုတ္လား’၊ လို႔အရိယာကို ေစာ္ကားတဲ့စကားနဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ၾကားရတာ ကုိယ့္နားကိုယ္ မယံုနုိင္ေအာင္ပါပဲ၊ တပည့္ေတာ္ ၾကက္သီးထမိ တာအမွန္ပါဘုရား၊ ဒီစကားကို ဘ၀င္မက်တဲ့အတြက္ ျပန္ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္၊ဒါေပမဲ့ သူတို႔ပြဲဆိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ မေမးေတာ့ပဲ ျပန္ခဲ့ပါတယ္ဘုရား” လို႔ အယ္ဒီတာခ်ဴပ္တစ္ဦးက သူ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရပံုမ်ားကို ေျပာျပပါတယ္။
ယခုအခါ အင္တာနက္မ်ားေပၚေပါက္လာတဲ့အတြက္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ကိုယ္လိုရာ ဆြဲၿပီး ဗုဒၶ၀ါဒျဖစ္ေလဟန္ ေဟာေျပာ ေရးသားေနၾကတာဟာ သာသနာအတြက္ အလြန္၀န္ေလးစရာေကာင္းလွပါတယ္။ စာဖတ္သူမ်ားကလည္း အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚရွိ စာမ်ားကို ဖတ္ၿပီး အရမ္းမယံုၾကည္သင့္ပါ။ ကိုယ္ပိုင္အသိဥာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားေတြးေခၚေစလိုပါတယ္။ ကိုယ္ဥာဏ္မမွီဘူးပါ့ဆိုရင္လည္း ေထရ၀ါဒ အေျခခိုင္တဲ့ ပညာတတ္ဆရာဘုရားႀကီးမ်ားကုိ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားသင့္တယ္လို႔ အႀကံေပးပါရေစ။
မၾကာေသးမီက အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ “ ေသာတာပန္ဟာ ငါးပါးသီလလံုပါရဲ႕လား” ဆိုၿပီး ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ အေမးမ်ဳိးကို လာေရာက္ေမးျမန္းထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါဟာ ေသာတာပန္အတု ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ေယာက္က ျပန္လည္ ေျဖထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ စာေရးသူကလည္း ထပ္ဆင့္ေျဖလိုက္ပါရေစ…. ေသာတာပန္ ငါးပါးသီလ လံု/မလံုဆုိတာကို သိခ်င္ရင္ နည္းစနစ္မွန္စြာနဲ႔ အားထုတ္ပါ။………………ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အပ်င္းႀကီးၿပီး ႀကိဳးစားတရားအားမထုတ္ဘဲနဲ႕ ေသာတာပန္အရိယာမ်ားကို အတင္းအဖ်င္းေျပာကာ အပါယ္လက္မွတ္ကို မ၀ယ္ေနၾကပါနဲ႔ လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေသာတာပန္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ေဖၚျပပါဦးမယ္။
သကၠပဥွသုတ္မွာ သိၾကားမင္းက ဘုရားရွင္အား “ အရွင္ဘုရား…. လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါေတြဟာ ေဘးရန္ကင္းပ ခ်မ္းသာစြာ ေနလိုပါေသာ္လည္း မေနရတာဟာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္တယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က “ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါေတြ ေဘးရန္ကင္းပ ခ်မ္းသာစြာ ေနလိုပါေသာ္လည္း မေနရတာက ဣႆ မစၦရိယ တရားေၾကာင့္ပါပဲ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ဣႆာ မစၦရိယဟာ သတၱ၀ါေတြကို အလြန္ဆင္းရဲေစတတ္တဲ့ တရားဆိုးျဖစ္တယ္။ ထိုတရားဆိုးေတြဟာ ေသာတာပန္ မွာ မရွိေတာ့ဘူးလား၊ ပယ္ၿပီးၿပီလား ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရေအာင္ပါ။
မဂ္ေလးပါးျဖင့္ ကိေလသာအဆင့္ဆင့္ကို ပယ္ပံုကို မူလပဏၰာသအ႒ကထာ၊ ပ ၊ ၁၇၀ -၀တၱသုတ္အဖြင့္မွာ ဖြင့္ျပထားပါတယ္။
(၁)အဘိဇၥ်ာ ၀ိသမေလာဘ, ထမၻ,သာရ မၻ, မာန, အတိမာန, မဒ ကိေလသာ ေျခာက္ပါးကို အရတၱမဂ္က ပယ္ခြာတယ္။
(၂)ဗ်ာပါဒ, ေကာဓ, ဥပနာဟ, ပမာဒ ကိေလသာေလးပါးကိုေတာ့ အနာဂါမိမဂ္က ပယ္ခြာတယ္။
(၃)မကၡ, ပလာသ, ဣႆာ, မစၦရိယ, မာယာ, သာေဌယ် ကိေလသာ ေျခာက္ပါးတုိ႔ကို ေသာတာပတၱိမဂ္က ပယ္ခြာတယ္။
(သုတ္မဟာ၀ါ အ႒ကထာ ႏွင့္ သေမၼာ - ႒ တို႔မွာလည္း အတူတူပဲ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္) ဒီပယ္စဥ္အရ အလြန္ဆိုး၀ါးတဲ့ ဣႆာ မစၦရိယတရား မ်ားကို ေသာတာပတၱိမဂ္က အညြန္႔အေညာက္မထြက္ေအာင္ ပယ္ခြာေၾကာင္း သိသင့္ပါတယ္။
ဒိ႒ိႏွင့္ ၀ိစိကိစၦာတရားကို အႀကြင္းမဲ့ပယ္ၿပီးျဖစ္လို႔ ရတနာသံုးပါးအေပၚမွာ သက္၀င္ယံုၾကည္တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ ဘယ္ သိၾကားျဗဟၼာမ်ားက လာေရာက္ဖ်က္ဆီးေသာ္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ ရတနာသံုးပါးအေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈ မပ်က္ေတာ့ပါ။ အရိယာတို႔ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးတဲ့ ငါးပါးသီလအက်င့္နဲ႔လည္း လံုၿခံဳတယ္။( မဟာ၀ဂၢသံယုတ္၊ ေ၀ဠဳဒြါရသုတ္)
ေသာတာပန္ဟာ ဘ၀တစ္ပါးေရာက္ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ကို ေသာတာပန္ မွန္းမသိ ျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ ငါးပါးသီလေတာ့ မေဖါက္ဖ်က္ေတာ့ဘူး။ “သတၱ၀ါအသက္ကို မသတ္ရင္ သင့္ရဲ႕ေခါင္းကို ျဖတ္သတ္ရလိမ့္မယ္” ဆိုတာေတာင္မွ ကိုယ့္အသက္ပဲ အေသခံမယ္ သီလအက်င့္ကိုေတာ့ လံုး၀မဖ်က္ေတာ့ပါ။ ထို႔အတူ သူတစ္ပါးဥစၥာ မခုိးေတာ့ဘူး၊သူတစ္ပါး သားမယား မပ်က္မွားေတာ့ဘူး၊ လိမ္ေျပာျခင္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး၊ ေသရည္အရက္လည္း မေသာက္ေတာ့ဘူး။ (ဗဟုဓာတုကသုတ္)
တကယ္လို႔ ေသာတာပန္ဟာ တဏွာရူး ေလာဘရူးပဲျဖစ္ေသးတယ္ဆိုရင္ ငါးပါးသီလထဲက ကာေမသုမိစၦာစာရ သိကၡာပုဒ္ကို လြန္က်ဴး ဦးမွာပါ။ သီလအက်င့္လံုၿပီး လံုး၀မပ်က္ေတာ့တာကို ေထာက္ၿပီး ေသာတာပန္မ်ားဟာ တဏွာရူး၊ေလာဘရူး မဟုတ္ၾကေၾကာင္း ေျပာရင္း အဆံုး သတ္လိုက္ပါရေစ……………….