This is default featured post 1 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 2 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 3 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 4 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 5 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

Tuesday, January 26, 2010

(၂)ႀကိမ္ေျမာက္၊ေႏြရာသီ-ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈအေျခခံသင္တန္း


ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ေအးရိပ္ေခ်ာင္မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာမွာ ေႏြရာသီဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈအေျခခံသင္တန္းရဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္သင္တန္းကို ၁.၃.၂၀၁၀ ၊ တနလၤေန႔ မွာစတင္က်င္းပေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ သင္တန္းသား/သူမ်ားကေတာ့ အိမ္ကေန ေခါင္းရိတ္လာရမွာျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕သီလရွင္မ၀တ္လိုသူမ်ားကေတာ့ ေခါင္းမရိတ္ဘဲ ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြနဲ႔လာရမွာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ေလးေတြ ေက်ာင္းသို႔ လာရ မဲ့အခ်ိန္က (၁.၃.၂၀၁၀) တနလၤာေန႔ ညေန (၃)နာရီျဖစ္တယ္။ သင္တန္းသာမ်ားမွာ သာမေဏသီလရွင္မ်ားအျဖစ္(၁၀)ရက္တာ ေက်ာင္း မွာပဲေနထိုင္ၿပီး သင္တန္းစည္းကမ္းလိုက္နာကာ သင္တန္းကပို႔ခ်တဲ့ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈစာေပမ်ားကို သင္ယူၾကရမွာျဖစ္တယ္။
သင္တန္းသား/သူဦးေရမွာ စုစုေပါင္း (၂၀၀)ခန္႔ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က လႈပ္ရွားမႈဓါတ္ပံုမ်ားကို ဒီေနရာမွာ ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။

သင္တန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အလွဴပါ၀င္ခ်င္ၾကပါတယ္ဆိုရင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ဆႏၵရွိသလို ပါ၀င္လွဴဒါန္းနုိင္ပါတယ္။
ကိုရင္(စီ၀ိုင္စီ)သကၤန္းတစ္စံု = ၇၀၀၀က်ပ္။
သီလရွင္၀တ္စံု တစ္စံု = ၈၀၀၀က်ပ္။
အရုဏ္ဆြမ္း တစ္နပ္ = တစ္သိန္းက်ပ္။
ေန႔ဆြမ္း တစ္နပ္ = ႏွစ္သိန္းက်ပ္
ေဖ်ာ္ရည္ တစ္ရက္ = တစ္ေသာင္းငါးေထာင္က်ပ္။
သင္တန္းသားတစ္ဦးခ်င္းအတြက္ ဆြမ္းလွဴခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ တစ္ေန႔ကို တစ္ဦးလွ်င္ ၁၂၀၀က်ပ္ လွဴဒါန္းနိုင္ပါတယ္။
အရုဏ္ဆြမ္း၊ေန႔ဆြမ္းမ်ားကုိ တစ္ဦးတည္းျဖစ္ေစ၊ စုေပါင္းလုိ႔ျဖစ္ေစ လွဴဒါန္းနုိင္ပါေၾကာင္း

(၂)ႀကိမ္ေျမာက္၊ေႏြရာသီ-ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈအေျခခံသင္တန္း


ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ေအးရိပ္ေခ်ာင္မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာမွာ ေႏြရာသီဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈအေျခခံသင္တန္းရဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္သင္တန္းကို ၁.၃.၂၀၁၀ ၊ တနလၤေန႔ မွာစတင္က်င္းပေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ သင္တန္းသား/သူမ်ားကေတာ့ အိမ္ကေန ေခါင္းရိတ္လာရမွာျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕သီလရွင္မ၀တ္လိုသူမ်ားကေတာ့ ေခါင္းမရိတ္ဘဲ ေက်ာင္းစိမ္းေလးေတြနဲ႔လာရမွာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ေလးေတြ ေက်ာင္းသို႔ လာရ မဲ့အခ်ိန္က (၁.၃.၂၀၁၀) တနလၤာေန႔ ညေန (၃)နာရီျဖစ္တယ္။ သင္တန္းသာမ်ားမွာ သာမေဏသီလရွင္မ်ားအျဖစ္(၁၀)ရက္တာ ေက်ာင္း မွာပဲေနထိုင္ၿပီး သင္တန္းစည္းကမ္းလိုက္နာကာ သင္တန္းကပို႔ခ်တဲ့ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈစာေပမ်ားကို သင္ယူၾကရမွာျဖစ္တယ္။
သင္တန္းသား/သူဦးေရမွာ စုစုေပါင္း (၂၀၀)ခန္႔ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က လႈပ္ရွားမႈဓါတ္ပံုမ်ားကို ဒီေနရာမွာ ၾကည့္နိုင္ပါတယ္။

သင္တန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အလွဴပါ၀င္ခ်င္ၾကပါတယ္ဆိုရင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ဆႏၵရွိသလို ပါ၀င္လွဴဒါန္းနုိင္ပါတယ္။
ကိုရင္(စီ၀ိုင္စီ)သကၤန္းတစ္စံု = ၇၀၀၀က်ပ္။
သီလရွင္၀တ္စံု တစ္စံု = ၈၀၀၀က်ပ္။
အရုဏ္ဆြမ္း တစ္နပ္ = တစ္သိန္းက်ပ္။
ေန႔ဆြမ္း တစ္နပ္ = ႏွစ္သိန္းက်ပ္
ေဖ်ာ္ရည္ တစ္ရက္ = တစ္ေသာင္းငါးေထာင္က်ပ္။
သင္တန္းသားတစ္ဦးခ်င္းအတြက္ ဆြမ္းလွဴခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ တစ္ေန႔ကို တစ္ဦးလွ်င္ ၁၂၀၀က်ပ္ လွဴဒါန္းနိုင္ပါတယ္။
အရုဏ္ဆြမ္း၊ေန႔ဆြမ္းမ်ားကုိ တစ္ဦးတည္းျဖစ္ေစ၊ စုေပါင္းလုိ႔ျဖစ္ေစ လွဴဒါန္းနုိင္ပါေၾကာင္း

Monday, January 25, 2010

ဘာသာျခားမ်ား ၀ိပႆနာအားထုတ္ရပါသလား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…ဘာသာျခားတစ္ဦးက တပည့္ေတာ္ကိုေမးလာပါတယ္။ သူဟာ ၀ိပႆနာကုိ စိတ္ပါလက္ပါ အားထုတ္ ခ်င္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရားအား ထုတ္လို႔ရပါသလားဘုရား။ ရတနာသံုးပါးကို မၾကည္ညိဳေသးတဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာ အေႏွာက္အယွက္ မ်ားျဖစ္နုိင္ပါသလားဘုရား။ ဒီလိုေမးရတာကလဲ သရဏဂုဏ္မတည္ပဲ တရားမရနိုင္ဘူးဆိုလို႔ သိထားလို႔ပါဘုရား။ ေမတၱာေရွ႕ထား ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။
ျပည့္စံုေအာင္
ရုရွား

အေျဖ။ ။ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ တရားေတာ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားမွ က်င့္သံုးရမယ္၊ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားနဲ႔ဘာသာမဲ့မ်ား မက်င့္သံုးရဘူး ဆိုတဲ့ ကန္႔သန္႔္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး က်င့္သံုးနုိင္ပါတယ္။ အားလံုးနဲ႔သင့္ဆိုင္တဲ့(universal)တရားေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာတရားကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအျပင္ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားအားလံုး လြပ္လပ္စြာက်င့္သံုးႏိူင္ခြင့္ရွိတယ္၊ က်င့္သံုးလို႔ရပါတယ္။ ရတနာသံုးပါးကိုးကြယ္မႈမရွိေသးေသာ္လဲ တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာ ဘာအေႏွာက္အယွက္မွမရွိႏိူင္ပါ။ လြပ္လပ္စြာ စိတ္ခ်လက္ခ် အားထုတ္ နုိင္ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕ဘာသာျခားမ်ားက အခုလိုပဲ တရားအားထုတ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီး အားထုတ္တယ္၊ေနာက္ပိုင္း တရားရိပ္သာ ကျပန္ထြက္လာၿပီး ျပည္ပနုိင္ငံတစ္ခုမွာ သူဟာ စတုတၳစ်ာန္ရတယ္ဆိုၿပီး လူေတြကို အခေၾကးေငြယူကာ တရားျပေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ သတိထားစရာတစ္ခုပါ။
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးအား ဓမၼစၾကာတရားဦးကို ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးဟာ တရားကို စတင္နာယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္မႈမရွိေသးဘူး(သရဏဂံုမတည္ေသးဘူး)လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ဓမၼစၾကာ တရားနာယူၿပီး၊ တရားထူးသိျမင္တဲ့အခါမွသာ ဘုရားရွင္နဲ႔တကြ တရားေတာ္ကိုပါ ယံုၾကည္မႈရွိသြားတာပါ။
ယေန႔ေခတ္မွာလဲ အျခားဘာသာ၀င္အခ်ဳိ႕ဟာ သရဂံုတည္တာပဲျဖစ္ေစ၊မတည္တာပဲျဖစ္ေစ၊ ၀ိပႆနာတရားကို လြပ္လပ္စြာ နည္းခံက်င့္သံုး ေနၾကတယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိၾကမွာပါ။
ဥပမာ…….လူတစ္ေယာက္ဟာ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတာကို လူေတြက မယံုၾကည္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူခ်က္တဲ့ဟင္းကို စားသံုးလုိက္ၾကရတဲ့ အခါ အရသာအထူးေကာင္းမြန္ေနတာကို ခံစားၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ “ဒီဟင္းဟာ အရသာေကာင္းလွတယ္။ ဒီဟင္းကိုခ်က္တဲ့သူဟာလဲ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္တယ္” ဆိုတာကို စားသံုးသူမ်ားက တထစ္ခ်လက္ခံေပးနိုင္ လာ ၾကပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ….ဘုရားရွင္က ဓမၼံ အပႆေႏၱာ မံ နပႆတိ၊ ဓမၼံ ပႆေႏၱာ မံ ပႆတိ၊ လို႔ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က တရားမျမင္ရင္ ဘုရားမျမင္ဘူး၊ တရားျမင္မွ ဘုရားျမင္မယ္ လို႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပထမမွာ တရားျမင္သိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္၊ တရားသိရင္ ဘုရားစစ္ဘုရားမွန္ကို ဘယ္သူမွတိုက္တြန္းစရာမလို အလိုအေလ်ာက္လက္ခံလာမွာပါ။
အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕တရားေတာ္ဟာ လူမ်ဳိးမေရြးဘာသမေရြးက်င့္လို႔ရတဲ့ (universal)တရားေတာ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

ဘာသာျခားမ်ား ၀ိပႆနာအားထုတ္ရပါသလား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…ဘာသာျခားတစ္ဦးက တပည့္ေတာ္ကိုေမးလာပါတယ္။ သူဟာ ၀ိပႆနာကုိ စိတ္ပါလက္ပါ အားထုတ္ ခ်င္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရားအား ထုတ္လို႔ရပါသလားဘုရား။ ရတနာသံုးပါးကို မၾကည္ညိဳေသးတဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာ အေႏွာက္အယွက္ မ်ားျဖစ္နုိင္ပါသလားဘုရား။ ဒီလိုေမးရတာကလဲ သရဏဂုဏ္မတည္ပဲ တရားမရနိုင္ဘူးဆိုလို႔ သိထားလို႔ပါဘုရား။ ေမတၱာေရွ႕ထား ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။
ျပည့္စံုေအာင္
ရုရွား

အေျဖ။ ။ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ တရားေတာ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားမွ က်င့္သံုးရမယ္၊ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားနဲ႔ဘာသာမဲ့မ်ား မက်င့္သံုးရဘူး ဆိုတဲ့ ကန္႔သန္႔္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး က်င့္သံုးနုိင္ပါတယ္။ အားလံုးနဲ႔သင့္ဆိုင္တဲ့(universal)တရားေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာတရားကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအျပင္ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားအားလံုး လြပ္လပ္စြာက်င့္သံုးႏိူင္ခြင့္ရွိတယ္၊ က်င့္သံုးလို႔ရပါတယ္။ ရတနာသံုးပါးကိုးကြယ္မႈမရွိေသးေသာ္လဲ တရားအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာ ဘာအေႏွာက္အယွက္မွမရွိႏိူင္ပါ။ လြပ္လပ္စြာ စိတ္ခ်လက္ခ် အားထုတ္ နုိင္ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕ဘာသာျခားမ်ားက အခုလိုပဲ တရားအားထုတ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီး အားထုတ္တယ္၊ေနာက္ပိုင္း တရားရိပ္သာ ကျပန္ထြက္လာၿပီး ျပည္ပနုိင္ငံတစ္ခုမွာ သူဟာ စတုတၳစ်ာန္ရတယ္ဆိုၿပီး လူေတြကို အခေၾကးေငြယူကာ တရားျပေနတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ သတိထားစရာတစ္ခုပါ။
ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးအား ဓမၼစၾကာတရားဦးကို ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးဟာ တရားကို စတင္နာယူတဲ့အခ်ိန္မွာ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္မႈမရွိေသးဘူး(သရဏဂံုမတည္ေသးဘူး)လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ဓမၼစၾကာ တရားနာယူၿပီး၊ တရားထူးသိျမင္တဲ့အခါမွသာ ဘုရားရွင္နဲ႔တကြ တရားေတာ္ကိုပါ ယံုၾကည္မႈရွိသြားတာပါ။
ယေန႔ေခတ္မွာလဲ အျခားဘာသာ၀င္အခ်ဳိ႕ဟာ သရဂံုတည္တာပဲျဖစ္ေစ၊မတည္တာပဲျဖစ္ေစ၊ ၀ိပႆနာတရားကို လြပ္လပ္စြာ နည္းခံက်င့္သံုး ေနၾကတယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိၾကမွာပါ။
ဥပမာ…….လူတစ္ေယာက္ဟာ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတာကို လူေတြက မယံုၾကည္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူခ်က္တဲ့ဟင္းကို စားသံုးလုိက္ၾကရတဲ့ အခါ အရသာအထူးေကာင္းမြန္ေနတာကို ခံစားၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ “ဒီဟင္းဟာ အရသာေကာင္းလွတယ္။ ဒီဟင္းကိုခ်က္တဲ့သူဟာလဲ ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ပဲျဖစ္တယ္” ဆိုတာကို စားသံုးသူမ်ားက တထစ္ခ်လက္ခံေပးနိုင္ လာ ၾကပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ….ဘုရားရွင္က ဓမၼံ အပႆေႏၱာ မံ နပႆတိ၊ ဓမၼံ ပႆေႏၱာ မံ ပႆတိ၊ လို႔ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က တရားမျမင္ရင္ ဘုရားမျမင္ဘူး၊ တရားျမင္မွ ဘုရားျမင္မယ္ လို႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပထမမွာ တရားျမင္သိဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္၊ တရားသိရင္ ဘုရားစစ္ဘုရားမွန္ကို ဘယ္သူမွတိုက္တြန္းစရာမလို အလိုအေလ်ာက္လက္ခံလာမွာပါ။
အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕တရားေတာ္ဟာ လူမ်ဳိးမေရြးဘာသမေရြးက်င့္လို႔ရတဲ့ (universal)တရားေတာ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

Sunday, January 24, 2010

မလြန္ဆန္နိုင္လို႔လုပ္ရတာ အျပစ္ျဖစ္ပါသလား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္က အေျခအေနတစ္ခုကို မလြန္ဆန္နိုင္လို႔ တစ္ျခားဘာသာ၀င္အျဖစ္ လက္ခံလိုက္ရပါတယ္ ဘုရား။ သူဟာတစ္ျခားဘာသာကို ယံုၾကည္မႈမရွိေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ထံုးတမ္းစဥ္လာကို တစ္သက္လံုးလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ထိုအလုပ္အတြက္ အျပစ္ျဖစ္ နိုင္ပါသလားဘုရား။ ဒီလိုလုပ္လိုက္လို႔ သရဏဂုဏ္ပ်က္သြားနိုင္ပါသလား၊ တကယ္လို႔ ပ်က္သြားတယ္ဆိုရင္ အျပစ္ျဖစ္နိုင္ပါသလား။
ျပည့္စံုေအာင္
ရုရွား

အေျဖ။ ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးဟာ စိတ္မပါဘဲ မတတ္သာလို႔ အျခားဘာသာ၀င္အျဖစ္ကို လက္ခံတယ္ဆိုေတာ့ အေျဖကပါၿပီးသားပါ။ စိတ္မပါဘူးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အျပင္ဘက္က အျခားဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနပါေစ၊ သူဟာ စိတ္ထဲမွာ ရတနာသံုးပါး ယံုၾကည္မႈရွိေန ေသးတဲ့အတြက္ သရဏဂုဏ္မပ်က္နိုင္ပါဘူး။
အျခားဘာသာ၀င္ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာကို လုပ္ေနရတယ္ဆိုတာက ဘယ္လိုအလုပ္ပါလဲ…..?
တကယ္လို႔ အကုသုိလ္ျဖစ္ေစတဲ့အလုပ္ဆိုရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူး။ အျပစ္ျဖစ္တာေပါ့။ ကုသိုလ္ျဖစ္ေစတဲ့အလုပ္မ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။
သရဏဂုဏ္ပ်က္တယ္ဆိုတာ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး အျခားဘာသာ၀င္အျဖစ္ကို ယံုၾကည္စြာ ခံယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္ကစလုိ႔ သရဏဂုဏ္ပ်က္ တယ္လို႔ ေခၚရပါတယ္။
သရဏဂုဏ္ညိဳးႏြမ္းတယ္ဆိုတာ ရွိပါေသးတယ္။ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး ဘုိးဘုိးႀကီး ဘိုးဘိုးမင္းေခါင္၊ ဘုိးဘုိးေအာင္ မနဲေလး၊ (၃၇)မင္းနတ္မ်ားစတာေတြကုိ အားကိုးအားထားရာ ျပဳေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအခ်ဳိ႕ဟာ သရဏဂုဏ္ ညိဳးႏြမ္းတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံ ဗုဒၶဖာသိဖာသာေတြလို႔ ေျပာလဲရပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကိုကုသိုလ္ျဖစ္ေစနုိင္ေအာင္ အမ်ားဆံုး စြမ္းေဆာင္ေထာက္ပံ့ေပးနိုင္တာက ရတနာသံုးပါးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ရတနာသံုးပါးဟာ လူနတ္နိဗၺာန္သံုးတန္ခ်မ္းသာကို ေရာက္နုိင္၊ရနိုင္တဲ့ အေထာက္အပ့့ံေကာင္းေတြပါ။ ဘုိးဘုိးႀကီး စတာေတြကို အမီွျပဳရတယ္ ဆိုတာက မိမိရဲ႕တစ္ဘ၀တာလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ဦးစားေပးထားတဲ့အတြက္ ေလာဘဦးစီးေနပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ကုသိုလ္မရနုိင္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္သရဏဂုဏ္လဲ ညိဳးႏြမ္းပါတယ္။
သရဏဂုဏ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ အျခားဘာသာ၀င္အျဖစ္ခံယူတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶအယူ၀ါဒနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ သြားတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ဗုဒၶ၀ါဒက သူ႔အသက္သတ္တာေရွာင္ၾကဥ္တယ္ဆိုရင္ သူတို႔က သူတစ္ပါးအသက္သတ္ရတယ္၊ သတ္ၿပီး ယဇ္ေတာင္ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့အကုသိုလ္ပါ ဒါေၾကာင့္ သရဏဂုဏ္ပ်က္သြားတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ အျပစ္ျဖစ္ဖို႔ပဲမ်ားပါတယ္။ ဒီအတြက္ မေကာင္းက်ဳိးလဲေပးနုိင္ ပါတယ္။

မလြန္ဆန္နိုင္လို႔လုပ္ရတာ အျပစ္ျဖစ္ပါသလား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္က အေျခအေနတစ္ခုကို မလြန္ဆန္နိုင္လို႔ တစ္ျခားဘာသာ၀င္အျဖစ္ လက္ခံလိုက္ရပါတယ္ ဘုရား။ သူဟာတစ္ျခားဘာသာကို ယံုၾကည္မႈမရွိေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ထံုးတမ္းစဥ္လာကို တစ္သက္လံုးလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ထိုအလုပ္အတြက္ အျပစ္ျဖစ္ နိုင္ပါသလားဘုရား။ ဒီလိုလုပ္လိုက္လို႔ သရဏဂုဏ္ပ်က္သြားနိုင္ပါသလား၊ တကယ္လို႔ ပ်က္သြားတယ္ဆိုရင္ အျပစ္ျဖစ္နိုင္ပါသလား။
ျပည့္စံုေအာင္
ရုရွား

အေျဖ။ ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးဟာ စိတ္မပါဘဲ မတတ္သာလို႔ အျခားဘာသာ၀င္အျဖစ္ကို လက္ခံတယ္ဆိုေတာ့ အေျဖကပါၿပီးသားပါ။ စိတ္မပါဘူးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အျပင္ဘက္က အျခားဘာသာ၀င္ျဖစ္ေနပါေစ၊ သူဟာ စိတ္ထဲမွာ ရတနာသံုးပါး ယံုၾကည္မႈရွိေန ေသးတဲ့အတြက္ သရဏဂုဏ္မပ်က္နိုင္ပါဘူး။
အျခားဘာသာ၀င္ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာကို လုပ္ေနရတယ္ဆိုတာက ဘယ္လိုအလုပ္ပါလဲ…..?
တကယ္လို႔ အကုသုိလ္ျဖစ္ေစတဲ့အလုပ္ဆိုရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူး။ အျပစ္ျဖစ္တာေပါ့။ ကုသိုလ္ျဖစ္ေစတဲ့အလုပ္မ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။
သရဏဂုဏ္ပ်က္တယ္ဆိုတာ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး အျခားဘာသာ၀င္အျဖစ္ကို ယံုၾကည္စြာ ခံယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္ကစလုိ႔ သရဏဂုဏ္ပ်က္ တယ္လို႔ ေခၚရပါတယ္။
သရဏဂုဏ္ညိဳးႏြမ္းတယ္ဆိုတာ ရွိပါေသးတယ္။ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး ဘုိးဘုိးႀကီး ဘိုးဘိုးမင္းေခါင္၊ ဘုိးဘုိးေအာင္ မနဲေလး၊ (၃၇)မင္းနတ္မ်ားစတာေတြကုိ အားကိုးအားထားရာ ျပဳေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအခ်ဳိ႕ဟာ သရဏဂုဏ္ ညိဳးႏြမ္းတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံ ဗုဒၶဖာသိဖာသာေတြလို႔ ေျပာလဲရပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကိုကုသိုလ္ျဖစ္ေစနုိင္ေအာင္ အမ်ားဆံုး စြမ္းေဆာင္ေထာက္ပံ့ေပးနိုင္တာက ရတနာသံုးပါးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ရတနာသံုးပါးဟာ လူနတ္နိဗၺာန္သံုးတန္ခ်မ္းသာကို ေရာက္နုိင္၊ရနိုင္တဲ့ အေထာက္အပ့့ံေကာင္းေတြပါ။ ဘုိးဘုိးႀကီး စတာေတြကို အမီွျပဳရတယ္ ဆိုတာက မိမိရဲ႕တစ္ဘ၀တာလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ဦးစားေပးထားတဲ့အတြက္ ေလာဘဦးစီးေနပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ကုသိုလ္မရနုိင္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္သရဏဂုဏ္လဲ ညိဳးႏြမ္းပါတယ္။
သရဏဂုဏ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ အျခားဘာသာ၀င္အျဖစ္ခံယူတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶအယူ၀ါဒနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ သြားတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ဗုဒၶ၀ါဒက သူ႔အသက္သတ္တာေရွာင္ၾကဥ္တယ္ဆိုရင္ သူတို႔က သူတစ္ပါးအသက္သတ္ရတယ္၊ သတ္ၿပီး ယဇ္ေတာင္ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့အကုသိုလ္ပါ ဒါေၾကာင့္ သရဏဂုဏ္ပ်က္သြားတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ အျပစ္ျဖစ္ဖို႔ပဲမ်ားပါတယ္။ ဒီအတြက္ မေကာင္းက်ဳိးလဲေပးနုိင္ ပါတယ္။

ဘုရားမ်ားပြင့္ေတာ္မူရာကာလအပိုင္းအျခား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား……ဘုရားရွင္ငါးဆူဟာ ဘဒၵကမၻာမွာပြင့္ေတာ္မူတယ္လို႔ သိရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ႏွစ္က်ိတ္ရွစ္ဆူ ေသာဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ ကာလအပိုင္းအျခားနဲ႔ (၅၁၂၀၂၈)ဆူေသာဘုရားရွင္မ်ားဟာ ဘယ္ကာလ အပိုင္း အျခားမွာ ပြင့္ေတာ္မူ ခဲ့ပါသလဲ ဘုရား။ ေနာက္တစ္ခုက ဓါရဏပရိတ္ေတာ္မွာ ခုႏွစ္ဆယ္ခုႏွစ္ကုေဋေသာ ဘုရားမ်ား၊ ကိုးဆယ့္ ကိုးကုေဋေသာဘုရားမ်ားဆိုၿပီး ဘုရားရွင္က ဘာေၾကာင့္ ခြဲျခား ေဟာထားေတာ္မူခဲ့ပါသလဲဘုရား။
ကို၀င္းေဇာ္ဦး
ေတာင္ငူၿမိဳ႕

အေျဖ။ ။ႏွစ္က်ိတ္ရွစ္ဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားမ်ားဟာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ နိယတဗ်ာဒိတ္ရေတာ္မူတဲ့ဲ့ ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း အတြင္းမွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။ (၅၁၂၀၂၈)ဆူေသာဘုရားရွင္မ်ားရဲ႕ပြင့္ရာကာလအပိုင္းျခားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး…
ျဖစ္ခဲ့တဲ့လြန္ခဲ့တဲ့အတိတ္သံသရာဟာ အခ်ိန္အားျဖင့္ အသေခ်ၤယ် မေရမတြက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ ထိုမေရမတြက္နိုင္ တဲ့ကာလ အပိုင္းအျခားမွာ မေရမတြက္နုိင္တဲ့ ဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ေတာ္မူၿပီးခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္လဲ “ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက” ဆိုတဲ့အတုိင္း ပြင့္ေတာ္မူ ခဲ့ၿပီးတဲ့ဘုရားရွင္မ်ားဟာလဲ ဂဂၤါျမစ္ထဲက သဲပြင့္နဲ႔အမွ် မေရမတြက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ဘုရားရွင္ မ်ားဟာ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ကာလအပိုင္းအျခားမွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ဓါရဏပရိတ္ေတာ္ဟာ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပရိတ္ေတာ္ထဲ မပါပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရွးဆရာေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ထည့္သြင္းၿပီး ပရိတ္ေတာ္အျဖင့္ ျပဳလုပ္ေပးထားပါတယ္။ ဓါရဏဆုိတာ ပါဠိစကားလံုးပါ၊ “ေဆာင္ျခင္း”လို႔အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ ေဆာင္ထားသင့္တဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ေဆာင္းထားတဲ့အခါ အက်ဳိးအေက်းဇူး အလြန္ႀကီးၿပီး အႏၱရာယ္မ်ားကုိ ကာကြယ္တားဆီးလုိ႔ “ဓါရဏပရိတ္” လို႔ နာမည္တတ္ၿပီး ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက စီစဥ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဓါရဏပရိတ္ေတာ္အစ……….ဘုရားမွာ ဘယ္သူမွ အႏၱရာယ္မျပဳနုိင္တဲ့ ဂုဏ္ ေလးခုိင္ကိုထည့္ထားပါတယ္။ အလယ္မွာက်ေတာ့ ဘုရားရွင္မ်ားမွာသာရွိတဲ့ အာေ၀ဏိကဂုဏ္ေတာ္(၁၈)ပါးထည့္ထားပါတယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ ဘုရား(၇)ဆူတို႔ိကို ရွိခိုးဆုေေတာင္းကာ သစၥာ အဓိ႒ာန္ျပဳၿပီး အဆံုးသတ္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေမးခြန္းရွင္ေမးတဲ့ ဘုရားအဆူမ်ားစြာဟာ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ႏွစ္သက္သလို ထည့္ေတာ္မူၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

ဘုရားမ်ားပြင့္ေတာ္မူရာကာလအပိုင္းအျခား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား……ဘုရားရွင္ငါးဆူဟာ ဘဒၵကမၻာမွာပြင့္ေတာ္မူတယ္လို႔ သိရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ႏွစ္က်ိတ္ရွစ္ဆူ ေသာဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ ကာလအပိုင္းအျခားနဲ႔ (၅၁၂၀၂၈)ဆူေသာဘုရားရွင္မ်ားဟာ ဘယ္ကာလ အပိုင္း အျခားမွာ ပြင့္ေတာ္မူ ခဲ့ပါသလဲ ဘုရား။ ေနာက္တစ္ခုက ဓါရဏပရိတ္ေတာ္မွာ ခုႏွစ္ဆယ္ခုႏွစ္ကုေဋေသာ ဘုရားမ်ား၊ ကိုးဆယ့္ ကိုးကုေဋေသာဘုရားမ်ားဆိုၿပီး ဘုရားရွင္က ဘာေၾကာင့္ ခြဲျခား ေဟာထားေတာ္မူခဲ့ပါသလဲဘုရား။
ကို၀င္းေဇာ္ဦး
ေတာင္ငူၿမိဳ႕

အေျဖ။ ။ႏွစ္က်ိတ္ရွစ္ဆူေသာ ျမတ္စြာဘုရားမ်ားဟာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအေလာင္းေတာ္ နိယတဗ်ာဒိတ္ရေတာ္မူတဲ့ဲ့ ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း အတြင္းမွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။ (၅၁၂၀၂၈)ဆူေသာဘုရားရွင္မ်ားရဲ႕ပြင့္ရာကာလအပိုင္းျခားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး…
ျဖစ္ခဲ့တဲ့လြန္ခဲ့တဲ့အတိတ္သံသရာဟာ အခ်ိန္အားျဖင့္ အသေခ်ၤယ် မေရမတြက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး၊ ထိုမေရမတြက္နိုင္ တဲ့ကာလ အပိုင္းအျခားမွာ မေရမတြက္နုိင္တဲ့ ဘုရားရွင္မ်ား ပြင့္ေတာ္မူၿပီးခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္လဲ “ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက” ဆိုတဲ့အတုိင္း ပြင့္ေတာ္မူ ခဲ့ၿပီးတဲ့ဘုရားရွင္မ်ားဟာလဲ ဂဂၤါျမစ္ထဲက သဲပြင့္နဲ႔အမွ် မေရမတြက္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ ဘုရားရွင္ မ်ားဟာ မေရမတြက္နိုင္တဲ့ကာလအပိုင္းအျခားမွာ ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ဓါရဏပရိတ္ေတာ္ဟာ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပရိတ္ေတာ္ထဲ မပါပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရွးဆရာေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္ရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ထည့္သြင္းၿပီး ပရိတ္ေတာ္အျဖင့္ ျပဳလုပ္ေပးထားပါတယ္။ ဓါရဏဆုိတာ ပါဠိစကားလံုးပါ၊ “ေဆာင္ျခင္း”လို႔အဓိပၸါယ္ ရပါတယ္။ ေဆာင္ထားသင့္တဲ့ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ေဆာင္းထားတဲ့အခါ အက်ဳိးအေက်းဇူး အလြန္ႀကီးၿပီး အႏၱရာယ္မ်ားကုိ ကာကြယ္တားဆီးလုိ႔ “ဓါရဏပရိတ္” လို႔ နာမည္တတ္ၿပီး ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက စီစဥ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ဓါရဏပရိတ္ေတာ္အစ……….ဘုရားမွာ ဘယ္သူမွ အႏၱရာယ္မျပဳနုိင္တဲ့ ဂုဏ္ ေလးခုိင္ကိုထည့္ထားပါတယ္။ အလယ္မွာက်ေတာ့ ဘုရားရွင္မ်ားမွာသာရွိတဲ့ အာေ၀ဏိကဂုဏ္ေတာ္(၁၈)ပါးထည့္ထားပါတယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ ဘုရား(၇)ဆူတို႔ိကို ရွိခိုးဆုေေတာင္းကာ သစၥာ အဓိ႒ာန္ျပဳၿပီး အဆံုးသတ္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေမးခြန္းရွင္ေမးတဲ့ ဘုရားအဆူမ်ားစြာဟာ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ႏွစ္သက္သလို ထည့္ေတာ္မူၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

Thursday, January 21, 2010

ေစာ္ကားမႈအေပၚ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား MessengerforBuddhist ဆိုက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာကိုရစရာမရွိေအာင္ေျပာထားတာ စိတ္မေကာင္း စရာ ပါဘုရား၊ ဒီအတြက္ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲဘုရား။
Dr.ဦးတင့္
မန္းစဖီးလ္၊အဂၤလန္

အေျဖ။ ။ ဒီ၀က္ဘ္ဆိုက္ကေတာ့ ယခုတေလာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္ပါပဲ၊ မေကာင္းတဲ့ဖက္က ေပၚျပဴလာျဖစ္တာ ကိုဆိုလိုတာပါ။ အျမင္ေျပာရရင္…၀က္ဘ္ဆိုက္ပိုင္ရွင္ဟာ ဗုဒၶအေၾကာင္းေတြကို အျပစ္ေျပာဖို႔အတြက္ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းကို အေတာ္ေလ့လာထားပံုရပါတယ္။ သူ ဒီလိုေျပာတာဟာ အေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ နာက်ည္းခ်က္တစ္ခုခုမ်ားရွိေနမလား လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ မၾကာခင္ကမွ စာေရးသူ ထံ ၀င္လာတဲ့ေမးလ္တစ္ေစာင္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္းေဖၚျပထားပါတယ္။
(http://myanmartruthers.blogspot.com/
http://anti786.blogspot.com/
http://islamsucks.wordpress.com/feed/
http://www.badbuddhistblog.com/
အထက္ပါ ဘေလာ႔ဂ္ ၄ခုကို ဖ်က္ေပးပါက .. http://messengerforbuddhist.blogspot.com/ ဒီဘေလာ႔ဂ္ကို ဖ်က္ေပးပါမည္လို႔ု ဘေလာ႔ဂ္ပိုင္ရွင္က ေျပာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာအားျဖင္႔ ကိုယ္တတ္နိုင္သည္႔ဘက္မွ ယဥ္ေက်းစြာျဖင္႔ ၀င္ေရာက္ ကူညီေပးၾကပါရန္ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္္။) …….
ဒီ အီးေမးလ္အရ မွန္တယ္ဆိုရင္ေတာ့…
ဘာျဖစ္လို႔ သူဟာ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ အျပစ္ေျပာရတာလဲ၊ သူ႔ရဲ႕နာက်ည္းခ်က္၊ မေက်နပ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွား ေနပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကို အျပစ္ေျပာလာရင္ ေျပာလာသူကို ဘယ္သူမွ မႀကိဳက္ၾကပါ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေစာ္ကားမႈ သက္သက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ပါေစ…
ကမၻာမွာ ထင္ရွားတဲ့ ဘာသာႀကီးေလးဘာသာရွိပါတယ္။ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔သူခ်ည္းပါပဲ။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အျပန္အလွန္အျပစ္ေျပာ ေနမယ္ဆိုရင္ ‘ဂ်ာေအး သူ႔အေမရိုက္’ ဆိုတဲ့သီခ်င္းလို ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးႏူိင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာမို႔ အမွန္မေျပာလိုပါဘူး။ ဘုရားရွင္ ကလဲ သူ႔ရဲ႕တရားေတာ္မ်ားကုိ ဘယ္သူမဆို လြတ္ လပ္စြာေတြးေခၚခြင့္ ေ၀ဖန္ခြင့္ ေပးထားတာကိုု ကာလာမသုတ္ေတာ္မွာ အထင္ အရွား ေတြ႕ျမင္နုိင္ ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ဒီေစာ္ကားမႈအတြက္ ဘယ္လိုတံုျပန္မလဲလို႔ ေမးလာရင္ေတာ့ ခႏၱီ ပရမံတေပါ တိတိကၡာ သည္းခံျခင္းဟာ အျမတ္ဆံုးအက်င့္လုိ႔ ဆိုတဲ့အတုိင္း သည္းခံရံုမွတစ္ပါး အျခားလမ္းမရွိေတာ့………..

အယူ၀ါဒမ်ားစြာတို႔ရဲ႕ ဘာသာ၀င္တိုင္း က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

ေစာ္ကားမႈအေပၚ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား MessengerforBuddhist ဆိုက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာကိုရစရာမရွိေအာင္ေျပာထားတာ စိတ္မေကာင္း စရာ ပါဘုရား၊ ဒီအတြက္ အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲဘုရား။
Dr.ဦးတင့္
မန္းစဖီးလ္၊အဂၤလန္

အေျဖ။ ။ ဒီ၀က္ဘ္ဆိုက္ကေတာ့ ယခုတေလာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္ပါပဲ၊ မေကာင္းတဲ့ဖက္က ေပၚျပဴလာျဖစ္တာ ကိုဆိုလိုတာပါ။ အျမင္ေျပာရရင္…၀က္ဘ္ဆိုက္ပိုင္ရွင္ဟာ ဗုဒၶအေၾကာင္းေတြကို အျပစ္ေျပာဖို႔အတြက္ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းကို အေတာ္ေလ့လာထားပံုရပါတယ္။ သူ ဒီလိုေျပာတာဟာ အေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ နာက်ည္းခ်က္တစ္ခုခုမ်ားရွိေနမလား လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ မၾကာခင္ကမွ စာေရးသူ ထံ ၀င္လာတဲ့ေမးလ္တစ္ေစာင္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္းေဖၚျပထားပါတယ္။
(http://myanmartruthers.blogspot.com/
http://anti786.blogspot.com/
http://islamsucks.wordpress.com/feed/
http://www.badbuddhistblog.com/
အထက္ပါ ဘေလာ႔ဂ္ ၄ခုကို ဖ်က္ေပးပါက .. http://messengerforbuddhist.blogspot.com/ ဒီဘေလာ႔ဂ္ကို ဖ်က္ေပးပါမည္လို႔ု ဘေလာ႔ဂ္ပိုင္ရွင္က ေျပာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာအားျဖင္႔ ကိုယ္တတ္နိုင္သည္႔ဘက္မွ ယဥ္ေက်းစြာျဖင္႔ ၀င္ေရာက္ ကူညီေပးၾကပါရန္ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္္။) …….
ဒီ အီးေမးလ္အရ မွန္တယ္ဆိုရင္ေတာ့…
ဘာျဖစ္လို႔ သူဟာ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ အျပစ္ေျပာရတာလဲ၊ သူ႔ရဲ႕နာက်ည္းခ်က္၊ မေက်နပ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွား ေနပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကို အျပစ္ေျပာလာရင္ ေျပာလာသူကို ဘယ္သူမွ မႀကိဳက္ၾကပါ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေစာ္ကားမႈ သက္သက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ပါေစ…
ကမၻာမွာ ထင္ရွားတဲ့ ဘာသာႀကီးေလးဘာသာရွိပါတယ္။ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔သူခ်ည္းပါပဲ။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အျပန္အလွန္အျပစ္ေျပာ ေနမယ္ဆိုရင္ ‘ဂ်ာေအး သူ႔အေမရိုက္’ ဆိုတဲ့သီခ်င္းလို ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးႏူိင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာမို႔ အမွန္မေျပာလိုပါဘူး။ ဘုရားရွင္ ကလဲ သူ႔ရဲ႕တရားေတာ္မ်ားကုိ ဘယ္သူမဆို လြတ္ လပ္စြာေတြးေခၚခြင့္ ေ၀ဖန္ခြင့္ ေပးထားတာကိုု ကာလာမသုတ္ေတာ္မွာ အထင္ အရွား ေတြ႕ျမင္နုိင္ ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ဒီေစာ္ကားမႈအတြက္ ဘယ္လိုတံုျပန္မလဲလို႔ ေမးလာရင္ေတာ့ ခႏၱီ ပရမံတေပါ တိတိကၡာ သည္းခံျခင္းဟာ အျမတ္ဆံုးအက်င့္လုိ႔ ဆိုတဲ့အတုိင္း သည္းခံရံုမွတစ္ပါး အျခားလမ္းမရွိေတာ့………..

အယူ၀ါဒမ်ားစြာတို႔ရဲ႕ ဘာသာ၀င္တိုင္း က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ

Monday, January 18, 2010

ဗုဒၶဘာသာကိုမယံုၾကည္ဘဲ သုဂတိဘံုေရာက္နုိင္ပါသလား

အေမး။ ။ ခရစ္ယာန္မွာေတာ့ သခင္ေယရွဳကို မယံုရင္ ငရဲကို အားလံုး ဒိုးပဲ ဘုရား။ ဘယ္ေလာက္ပဲ လွဴ လွဴ။ က်င့္က်င့္ ေကာင္းကင္ဘံုကို မေရာက္ႏိုင္ဘူး လို႔ က်မ္းစာက အတိအလင္း ဆိုထားပါတယ္ဘုရား။တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ဗုဒၶဘာသာကို မကိုးကြယ္ဘဲ ရတနာသံုးပါးကို မယံုၾကည္ဘဲ ေကာင္းရာမြန္ရာ (သုဂတိဘံုေတြ) ကို ေရာက္ႏုိင္သလား။
ဆလိုင္း ဟန္သာစန္း
နယူးေဒလီ

အေျဖ။ ။လူတစ္ေယာက္ဟာ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ဗုဒၶဘာသာမျဖစ္ေသးေပမဲ့ သူ႔အဖို႔ေကာင္းတာေလးေတြလုပ္ေနမယ္၊ ေကာင္းတာေလး ေတြ ေျပာေနမယ္၊ ေကာင္းတာေလးေတြ ေတြးေနမယ္ဆိုရင္ စိတ္ထဲျဖဴစင္ေနပါတယ္။ စိတ္ထားျဖဴစင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေသတဲ့အခါ သုဂတိဘံု ေရာက္နုိင္ပါတယ္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလက ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးက်င္လည္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုဘ၀မ်ားစြာက်လည္ရတဲ့အခါမွာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ရယ္လို႔ အတိအလင္းမပါရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကုသုိလ္ပါရမီေတြကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့အတြက္ သုဂတိဘံုသုိ႔ ေရာက္တဲ့အခါလဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလုိတာက ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ေသာ္လဲ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ သုဂတိဘံုေရာက္တဲ့သေဘာပါ။
ယေန႔ေခတ္မွာလဲ စူနာမီေဘးဒါဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡသည္မ်ားကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ အကူအညီေပးေနၾကပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က ေဟတီနိုင္ငံမွာ လႈပ္သြားတဲ့ငလ်င္ေၾကာင့္ လူေပါင္းမ်ားစြာေသေၾကပ်က္စီးၿပီး၊ အခ်ဳိ႕မွာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ တေကာင္ၾကြက္ဘ၀၊ အတိဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ဒါကို အျခားဘာသာ၀င္မ်ားက လူသားခ်င္းစာနာကာ ေဒၚလာသန္းခ်ီၿပီး ခ်က္ျခင္းေပးလွဴတဲ့အျပင္ ကယ္ဆယ္ေရးေတြကိုလဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာဟာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ပါ။ ရတနာသံုးပါယံုၾကည္မႈမရွိေသာ္လဲ လူသားေတြကို ကရုဏာ သနား စာနာတဲ့ တရားေတြက သူတို႔ႏွလံုးသားမွာ တည္ေနၾကပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားေလးေတြပါ။ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းက ေျပာရင္ ေတာ့ ကုသုိလ္စိတ္ေပါ့။ ဒါဟာ သုဂတိကို ေရာက္နုိင္တဲ့လမ္းစေတြပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ (၁)မေကာင္းတာမလုပ္နဲ႔။(၂)ေကာင္းတာကိုျပည့္စံုေအာင္လုပ္ၾက။(၃) စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ ထား ၾက) ဒီအဆံုးအမအတိုင္း ဘာသာမေရြး လူမ်ဳိးမေရြး က်င့္သံုးရင္ ေကာင္းတဲ့(သုဂတိ)ဘံုကို ေရာက္နိုင္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

ဗုဒၶဘာသာကိုမယံုၾကည္ဘဲ သုဂတိဘံုေရာက္နုိင္ပါသလား

အေမး။ ။ ခရစ္ယာန္မွာေတာ့ သခင္ေယရွဳကို မယံုရင္ ငရဲကို အားလံုး ဒိုးပဲ ဘုရား။ ဘယ္ေလာက္ပဲ လွဴ လွဴ။ က်င့္က်င့္ ေကာင္းကင္ဘံုကို မေရာက္ႏိုင္ဘူး လို႔ က်မ္းစာက အတိအလင္း ဆိုထားပါတယ္ဘုရား။တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ဗုဒၶဘာသာကို မကိုးကြယ္ဘဲ ရတနာသံုးပါးကို မယံုၾကည္ဘဲ ေကာင္းရာမြန္ရာ (သုဂတိဘံုေတြ) ကို ေရာက္ႏုိင္သလား။
ဆလိုင္း ဟန္သာစန္း
နယူးေဒလီ

အေျဖ။ ။လူတစ္ေယာက္ဟာ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ဗုဒၶဘာသာမျဖစ္ေသးေပမဲ့ သူ႔အဖို႔ေကာင္းတာေလးေတြလုပ္ေနမယ္၊ ေကာင္းတာေလး ေတြ ေျပာေနမယ္၊ ေကာင္းတာေလးေတြ ေတြးေနမယ္ဆိုရင္ စိတ္ထဲျဖဴစင္ေနပါတယ္။ စိတ္ထားျဖဴစင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေသတဲ့အခါ သုဂတိဘံု ေရာက္နုိင္ပါတယ္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ဟာ ပါရမီျဖည့္စဥ္ကာလက ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးက်င္လည္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုဘ၀မ်ားစြာက်လည္ရတဲ့အခါမွာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ရယ္လို႔ အတိအလင္းမပါရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကုသုိလ္ပါရမီေတြကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့အတြက္ သုဂတိဘံုသုိ႔ ေရာက္တဲ့အခါလဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလုိတာက ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ေသာ္လဲ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ သုဂတိဘံုေရာက္တဲ့သေဘာပါ။
ယေန႔ေခတ္မွာလဲ စူနာမီေဘးဒါဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡသည္မ်ားကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ အကူအညီေပးေနၾကပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က ေဟတီနိုင္ငံမွာ လႈပ္သြားတဲ့ငလ်င္ေၾကာင့္ လူေပါင္းမ်ားစြာေသေၾကပ်က္စီးၿပီး၊ အခ်ဳိ႕မွာ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ တေကာင္ၾကြက္ဘ၀၊ အတိဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ဒါကို အျခားဘာသာ၀င္မ်ားက လူသားခ်င္းစာနာကာ ေဒၚလာသန္းခ်ီၿပီး ခ်က္ျခင္းေပးလွဴတဲ့အျပင္ ကယ္ဆယ္ေရးေတြကိုလဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာဟာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ပါ။ ရတနာသံုးပါယံုၾကည္မႈမရွိေသာ္လဲ လူသားေတြကို ကရုဏာ သနား စာနာတဲ့ တရားေတြက သူတို႔ႏွလံုးသားမွာ တည္ေနၾကပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားေလးေတြပါ။ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းက ေျပာရင္ ေတာ့ ကုသုိလ္စိတ္ေပါ့။ ဒါဟာ သုဂတိကို ေရာက္နုိင္တဲ့လမ္းစေတြပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ (၁)မေကာင္းတာမလုပ္နဲ႔။(၂)ေကာင္းတာကိုျပည့္စံုေအာင္လုပ္ၾက။(၃) စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ ထား ၾက) ဒီအဆံုးအမအတိုင္း ဘာသာမေရြး လူမ်ဳိးမေရြး က်င့္သံုးရင္ ေကာင္းတဲ့(သုဂတိ)ဘံုကို ေရာက္နိုင္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

Friday, January 15, 2010

မလိငွက္သိုက္ကၽြန္း

မလိကၽြန္းအနီးမွာ မလိငွက္သိုက္ကၽြန္းဓါတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္ခ်င္ရင္ ဒီေနရာမွာ ၾကည့္နုိင္ပါတယ္။

Type the rest of your post here.

မလိငွက္သိုက္ကၽြန္း

မလိကၽြန္းအနီးမွာ မလိငွက္သိုက္ကၽြန္းဓါတ္ပံုမ်ားကို ၾကည့္ခ်င္ရင္ ဒီေနရာမွာ ၾကည့္နုိင္ပါတယ္။

Type the rest of your post here.

Thursday, January 14, 2010

နာမ္ ႏွစ္ခု ရဲ႕အဓိပၸါယ္မရွင္းပါ

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…ျမန္မာစာအသံုးအႏႈန္းမွာ နာမ္ဆိုတာ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့၊ ျဒပ္ရွိ၊ ျဒပ္မဲ့၊ အမည္ဟူသမွ်ကို ‘နာမ္’ လို႔ေခၚပါတယ္လို႔ သင္ရပါ တယ္ဘုရား။ ဒီဘက္ ဘာသာေရးမွာက်ေတာ့ နာမ္ဆိုတာ စိတ္+ေစတသိက္ လုိ႔ ေခၚတာလားဘုရား။ အဓိပၸါယ္ ႏွစ္မ်ုိးကုိ ေ၀ါဟာရတစ္မ်ဳိးတည္း သတ္မွတ္ထားတာဟာ မသိတဲ့သူေတြအတြက္ နားမရွင္းစရာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီအတြက္ အေျဖေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ေအာင္ေမာ္ဟိန္း
ရန္ကုန္

အေျဖ။ ။ ပါဠိတစ္ခ်က္ အနက္ဆယ္ေထြ ဆိုတဲ့အတုိင္း အခ်ဳိ႕ပါဠိေ၀ါဟာရေတြဟာ အဓိပၸါယ္ဆယ္ခုထြက္တယ္ဆိုတာရွိပါတယ္။ အဓိပၸါယ္မ်ားတဲ့ ပါဠိေ၀ါဟာရတစ္ခုကို သံုးတဲ့ေနရာမွာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သံုးတတ္ဖို႔၊ ဖတ္တဲ့သူကလဲ ဒီေ၀ါဟာရက ဘာကို ဆိုလို တာလဲဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ စာေၾကာင္းကိုၾကည့္ၿပီးသိဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဒႆနဆန္ဆန္ေတြးတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ လုိတာထက္ပို ေတြးရင္လဲ အေျဖရွာမရျဖစ္တတ္ပါ တယ္။ ဆိုၾကပါစို႔…. ဘုရားရွင္သည္ သစၥတရားကို ေဟာေတာ္မူသည္ ။ ေမာင္သစၥာသည္ အိမ္စာလုပ္ေနသည္။ ဒီ၀ါက်ႏွစ္ခုကို ၾကည့္ပါ ပထမ၀ါက်မွ သစၥာ က သစၥာေလးပါးကို ေျပာတာပါ။ ဒုတိယသစၥက ေမာင္သစၥာဆိုတဲ့ လူရဲ႕နာမည္ကို ေျပာတာပါ။
ေမးခြန္းရွင္ေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ေမာင္သစၥာ မွာပါတဲ့ သစၥာဟာ သစၥာတရားကိုေျပာတာလားလို႔ ဘယ္သူမွ ေတြးမွာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုပါပဲ…သစၥာေလးပါးမွာပါတဲ့ သစၥာဟာ ေမာင္သစၥာလားလို႔ ဘယ္သူမွ မထင္ပါဘူး။ အခုလဲ စာေပနယ္က နာမ္ကိုေဟာတာနဲ႔ ဓမၼ ဘက္က ေဟာတဲ့ နာမ္တရားဟာ မတူပါဘူး။ စာေပက အမည္နာမကို နာမ္ ။ ဓမၼက အာရံုကိုသိတတ္တာကို နာမ္ မတူပါဘူး။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အဓိပၸါယ္ယူ တတ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ရွင္းတာကို ရႈပ္ေအာင္မလုပ္မိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

နာမ္ ႏွစ္ခု ရဲ႕အဓိပၸါယ္မရွင္းပါ

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…ျမန္မာစာအသံုးအႏႈန္းမွာ နာမ္ဆိုတာ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့၊ ျဒပ္ရွိ၊ ျဒပ္မဲ့၊ အမည္ဟူသမွ်ကို ‘နာမ္’ လို႔ေခၚပါတယ္လို႔ သင္ရပါ တယ္ဘုရား။ ဒီဘက္ ဘာသာေရးမွာက်ေတာ့ နာမ္ဆိုတာ စိတ္+ေစတသိက္ လုိ႔ ေခၚတာလားဘုရား။ အဓိပၸါယ္ ႏွစ္မ်ုိးကုိ ေ၀ါဟာရတစ္မ်ဳိးတည္း သတ္မွတ္ထားတာဟာ မသိတဲ့သူေတြအတြက္ နားမရွင္းစရာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီအတြက္ အေျဖေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ေအာင္ေမာ္ဟိန္း
ရန္ကုန္

အေျဖ။ ။ ပါဠိတစ္ခ်က္ အနက္ဆယ္ေထြ ဆိုတဲ့အတုိင္း အခ်ဳိ႕ပါဠိေ၀ါဟာရေတြဟာ အဓိပၸါယ္ဆယ္ခုထြက္တယ္ဆိုတာရွိပါတယ္။ အဓိပၸါယ္မ်ားတဲ့ ပါဠိေ၀ါဟာရတစ္ခုကို သံုးတဲ့ေနရာမွာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ သံုးတတ္ဖို႔၊ ဖတ္တဲ့သူကလဲ ဒီေ၀ါဟာရက ဘာကို ဆိုလို တာလဲဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ စာေၾကာင္းကိုၾကည့္ၿပီးသိဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဒႆနဆန္ဆန္ေတြးတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ လုိတာထက္ပို ေတြးရင္လဲ အေျဖရွာမရျဖစ္တတ္ပါ တယ္။ ဆိုၾကပါစို႔…. ဘုရားရွင္သည္ သစၥတရားကို ေဟာေတာ္မူသည္ ။ ေမာင္သစၥာသည္ အိမ္စာလုပ္ေနသည္။ ဒီ၀ါက်ႏွစ္ခုကို ၾကည့္ပါ ပထမ၀ါက်မွ သစၥာ က သစၥာေလးပါးကို ေျပာတာပါ။ ဒုတိယသစၥက ေမာင္သစၥာဆိုတဲ့ လူရဲ႕နာမည္ကို ေျပာတာပါ။
ေမးခြန္းရွင္ေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ေမာင္သစၥာ မွာပါတဲ့ သစၥာဟာ သစၥာတရားကိုေျပာတာလားလို႔ ဘယ္သူမွ ေတြးမွာလဲမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုပါပဲ…သစၥာေလးပါးမွာပါတဲ့ သစၥာဟာ ေမာင္သစၥာလားလို႔ ဘယ္သူမွ မထင္ပါဘူး။ အခုလဲ စာေပနယ္က နာမ္ကိုေဟာတာနဲ႔ ဓမၼ ဘက္က ေဟာတဲ့ နာမ္တရားဟာ မတူပါဘူး။ စာေပက အမည္နာမကို နာမ္ ။ ဓမၼက အာရံုကိုသိတတ္တာကို နာမ္ မတူပါဘူး။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အဓိပၸါယ္ယူ တတ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ရွင္းတာကို ရႈပ္ေအာင္မလုပ္မိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ေနာင္ပြင့္မဲ့ဘုရားက်မွ ကၽြတ္တမ္း၀င္မယ္

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…..ယခုေခတ္လူငယ္နဲ႔လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ လူျဖစ္ခြင့္ရေအာင္လုပ္ၿပီး၊ ကၽြတ္တမ္း၀င္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြထားၾကပါတယ္။ အဲဒါ သင့္-မသင့္ဆုိတာသိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ခင္ဖုန္းျမင့္
ကြန္ပ်ဳတာတကၠသုိလ္

အေျဖ။ ။ေနာင္ပြင့္မဲ့ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ လူျဖစ္ခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ ဘယ္သူမွ အာမမခံနုိင္ပါဘူး။ ေသခ်ာတဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္က “မႏုႆတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ” လူ႔အျဖစ္ရဖို႔အတာ္ခဲယဥ္းတယ္။ ဘယ္ေလာက္ခဲယဥ္းလဲဆိုရင္ ျဗဟၼာ့ ျပည္က အပ္တစ္စင္းက်လာတဲ့အခါ လူ႔ျပည္က အပ္တစ္စင္းက ေထာင္ထားမယ္။ ဒီအခါမွာ အပ္သြားခ်င္းသာ ထိသြားနုိင္တယ္။ လူဘ၀ျဖစ္ဖုိ႔ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ လူျဖစ္ဖို႔ထက္ ယခုဘ၀မွာ ေသခ်ာေပါက္ လူျဖစ္ေနၾကရတယ္ဆို တာကိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားေစခ်င္တယ္။ ဒီလိုလူ႔ဘ၀ရေနတဲ့အျပင္ ႀကံဳခဲလွတဲ့ ဘုရားရွင္သာသနာနဲ႔လဲ ႀကံဳေနရပါၿပီ။ နာရခဲတဲ့တရားေတာ္မ်ား ကိုလဲ နာေနရၿပီေလ။ ဒီလိုအဆင္ေျပနိုင္မဲ့ဘ၀ ဘယ္ဘ၀မ်ားရွိခဲ့လုိ႔လဲ၊ ဘ၀ါဘ၀မ်ားစြာက ဘုရားအဆူဆူနဲ႔လြဲခဲ့ၿပီ။
ယခုလက္ရွိဘ၀မွာ ဘုရားရွင္သာသနာရွိေနတဲ့အတြက္ အပ်င္းမထူဘဲ တရားအားထုတ္ရင္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ေရာက္နုိင္ပါတယ္။ ဒီလိုအခြင့္ေကာင္းကို လက္လြတ္အဆံုးအရံႈးခံၿပီး မေသခ်ာမေရရာတဲ့ ေနာင္လာမဲ့အနာဂတ္ကို မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။ ေမးပါအံုးမယ္။ စာရႈသူမ်ား တကယ္လို႔ ယခုအခါမွာ ေငြသိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရမယ္ဆုိပါစို႔ ဒီအခြင့္အေရးကို အခုမယူဘဲ ေနာက္ဘ၀မွယူမယ္လို႔ဆိုရင္ ေလာကမွာ ဒီလူေလာက္မိုက္တဲ့သူ ရွိပါအံုးမလား။ ဒါေၾကာင့္ ရနိုင္တဲ့အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္ဆံုးရံႈးမခံၾကပါနဲ႔ ၊စိတ္ကူးမလြဲၾကပါနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္ပါရေစ။ တုေမွဟိ ကိစၥမာတပၸံ = ခ်စ္သားတို႔ အားထုတ္မႈကိစၥကို ပြားမ်ားအားထုတ္ပါေလာ့ ၊ အားထုတ္သင့္ အားထုတ္ထုိက္ ေနပါၿပီ။ လို႔ ဘုရားရွင္ တိုက္တြန္းမိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့စကားေတာ္အရ ယခုဘ၀မွာ တရားထူးရေအာင္ အားထုတ္ၾကပါေတာ့။

ေနာင္ပြင့္မဲ့ဘုရားက်မွ ကၽြတ္တမ္း၀င္မယ္

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…..ယခုေခတ္လူငယ္နဲ႔လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ လူျဖစ္ခြင့္ရေအာင္လုပ္ၿပီး၊ ကၽြတ္တမ္း၀င္ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြထားၾကပါတယ္။ အဲဒါ သင့္-မသင့္ဆုိတာသိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ခင္ဖုန္းျမင့္
ကြန္ပ်ဳတာတကၠသုိလ္

အေျဖ။ ။ေနာင္ပြင့္မဲ့ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ လူျဖစ္ခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ ဘယ္သူမွ အာမမခံနုိင္ပါဘူး။ ေသခ်ာတဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္က “မႏုႆတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ” လူ႔အျဖစ္ရဖို႔အတာ္ခဲယဥ္းတယ္။ ဘယ္ေလာက္ခဲယဥ္းလဲဆိုရင္ ျဗဟၼာ့ ျပည္က အပ္တစ္စင္းက်လာတဲ့အခါ လူ႔ျပည္က အပ္တစ္စင္းက ေထာင္ထားမယ္။ ဒီအခါမွာ အပ္သြားခ်င္းသာ ထိသြားနုိင္တယ္။ လူဘ၀ျဖစ္ဖုိ႔ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ လူျဖစ္ဖို႔ထက္ ယခုဘ၀မွာ ေသခ်ာေပါက္ လူျဖစ္ေနၾကရတယ္ဆို တာကိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားေစခ်င္တယ္။ ဒီလိုလူ႔ဘ၀ရေနတဲ့အျပင္ ႀကံဳခဲလွတဲ့ ဘုရားရွင္သာသနာနဲ႔လဲ ႀကံဳေနရပါၿပီ။ နာရခဲတဲ့တရားေတာ္မ်ား ကိုလဲ နာေနရၿပီေလ။ ဒီလိုအဆင္ေျပနိုင္မဲ့ဘ၀ ဘယ္ဘ၀မ်ားရွိခဲ့လုိ႔လဲ၊ ဘ၀ါဘ၀မ်ားစြာက ဘုရားအဆူဆူနဲ႔လြဲခဲ့ၿပီ။
ယခုလက္ရွိဘ၀မွာ ဘုရားရွင္သာသနာရွိေနတဲ့အတြက္ အပ်င္းမထူဘဲ တရားအားထုတ္ရင္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ ေရာက္နုိင္ပါတယ္။ ဒီလိုအခြင့္ေကာင္းကို လက္လြတ္အဆံုးအရံႈးခံၿပီး မေသခ်ာမေရရာတဲ့ ေနာင္လာမဲ့အနာဂတ္ကို မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။ ေမးပါအံုးမယ္။ စာရႈသူမ်ား တကယ္လို႔ ယခုအခါမွာ ေငြသိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရမယ္ဆုိပါစို႔ ဒီအခြင့္အေရးကို အခုမယူဘဲ ေနာက္ဘ၀မွယူမယ္လို႔ဆိုရင္ ေလာကမွာ ဒီလူေလာက္မိုက္တဲ့သူ ရွိပါအံုးမလား။ ဒါေၾကာင့္ ရနိုင္တဲ့အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္ဆံုးရံႈးမခံၾကပါနဲ႔ ၊စိတ္ကူးမလြဲၾကပါနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္ပါရေစ။ တုေမွဟိ ကိစၥမာတပၸံ = ခ်စ္သားတို႔ အားထုတ္မႈကိစၥကို ပြားမ်ားအားထုတ္ပါေလာ့ ၊ အားထုတ္သင့္ အားထုတ္ထုိက္ ေနပါၿပီ။ လို႔ ဘုရားရွင္ တိုက္တြန္းမိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့စကားေတာ္အရ ယခုဘ၀မွာ တရားထူးရေအာင္ အားထုတ္ၾကပါေတာ့။

Wednesday, January 13, 2010

အညာေျမသို႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့(၅)

ခုေျပာမဲ့အေၾကာင္းဟာ ၾကာရွည္စြာခြဲခြာရမဲ့သားျဖစ္သူကုိ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚေရႊဥက သူ႔ရဲ႕အတိတ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြကို ေျပာ ျပေနတယ္။ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကို အမွန္ေတြကို ေဒၚေရႊဥေျပာေနျခင္းဟာ သားျဖစ္သူ သဒၶါတရားအားေကာင္းၿပီး ခ်မ္းသာေအာင္လို႔ပါ။ အေမေဒၚေရႊဥက သူ႔သားေတာ္ေမာင္ကို ေျပာျပေနတယ္လို႔ မွတ္ထားလိုက္ေနာ္။
ေရွးေရွးုတုန္းက ကသာၿမိဳ႕နယ္၊မိုးတားၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ဦးအေရွ႕စူးစူးကုန္းျမင့္ေလးေပၚမွာ ေဗာဓိေက်ာင္းဆိုတာ ရွိိေသးတယ္။ ေက်ာင္းကေနပီးေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲဆင္းတဲ့ သစ္သားတံတားအရွည္ႀကီး တစ္ခုလဲရွိတယ္။ ေရွးေရွးတုန္းကေတာ့ ဒီတံတားထိပ္အိမ္ေလး တစ္အိမ္မွာ “ေရႊသီ” ဆိုတဲ့ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အသက္က(၁၄)ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိအံုးမယ္။

ေရႊသီတို႔မိသားစုဟာ အလြန္ဆင္းရဲရွာတယ္။ ဒါနဲ႔တစ္ေန႔ ေရႊသီဟာ ေဗာဓိေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံသြားၿပီး ေလွ်ာက္ပါတယ္။
“တပည့္တုိ႔အလြန္ ဆင္းရဲလွပါတယ္ဘုရား။ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ဆင္းရဲရတာလဲဘုရား
“အတိတ္က အလွဴနည္းခဲ့လို႔ေပါ့”
“ခုဘ၀လွဴရင္ ေနာင္ဘ၀ခ်မ္းသာမွာလားဘုရား”
“ဟုတ္တယ္၊နင္လဲခ်မ္းသာခ်င္တယ္ဆိုရင္ တစ္ခုခုလွဴေပါ့”
“တပည့္ေတာ္က ဆင္းရဲလြန္းေတာ့ လွဴစရာမရွိဘူး၊ ဘာကိုလွဴရမွာလဲဘုရား”
“ေရႊသီ…..ဘုရားကိုေရလွဴေပါ့”
“ဘယ္လိုလွဴရမလဲဘုရား”
“ေဟာဟိုမွာေလ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးထဲျမစ္ေရေတြေလ ဘယ္သူမဆိုယူလို႔ရတယ္၊၀ယ္စရာမလိုဘူး၊ ရတနာသံုးပါးကို လွဴခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ျမစ္ေရေတြကို ဒီအတိုင္းသြားခပ္ၿပီး လွဴလို႔ရတယ္”
“လွဴပံုလွဴနည္းေျပာပါအံုးဘုရား”
“ေရႊသီ….တစ္ေန႔ကို ေရဘယ္ႏွစ္ခါေသာက္လဲ၊ တစ္ေန႔သံုးခါေသာက္တယ္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္အားေရသံုးခါလွဴေပါ့၊ ေန႔တုိင္းလွဴရမယ္ေနာ္”
ေရႊသီကစဥ္းစားတယ္ ဘုရားကိုေရလွဴရေအာင္ ငါ့အိမ္ဘုရားအေဆာင္ေလးေတာင္မွမရွိ၊ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းမွာေတာ့ ဘုရားရွိ တယ္။ ျမစ္ဆိပ္ကေန ေဗာဓိေက်ာင္းကိုတံတားရွည္ႀကီးခင္းထားတယ္ ေပတစ္ရာေက်ာ္ရွည္ၿပီးမတ္ေစာက္လွပါတယ္။ဒါေပမဲ့ေရႊသီခမ်ာ ဆင္းရဲဒဏ္ကို မခံနုိင္တဲ့အတြက္ သဒၶါတရားအားေမြးၿပီး ေန႔တိုင္း ျမစ္ေရကိုခပ္ကာ ေရအိုးရြက္ၿပီး ေက်ာင္းမွာသြားလွဴရပါတယ္။ ပထမတစ္ပတ္ေလာက္ မွာ ၀ီရိယေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခပ္လွဴရတယ္။ တာ၀န္ႀကီးတစ္ခုလိုျဖစ္ေနတယ္။ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ပတ္သံုးပတ္ျဖစ္လာတာ့ စိတ္ေတြၾကည္လင္ၿပီး ခ်မ္းသာလာတာကို ပထမဆံုးခံစားလိုက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ေရႊသီေလးဟာ ေန႔တုိင္း ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေရလွဴလာလိုက္တာ အသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ေလာက္မွာ ဆံုးပါးသြားရွာတယ္။ ဒါေပမဲ့ေရႊသီေလးဟာ မိုးတားနယ္ထဲမွာပဲ မိန္းကေလးဘ၀ျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကုိယ္သူ လူ၀င္စားဆုိတာမသိခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုးႏွစ္သမီးအရြယ္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔ ေဗာဓိေက်ာင္းကို ဆြမ္းပို႔သြားပါတယ္။ ေဗာဓိေက်ာင္းေရာက္ခါနီးမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ အေမအိုႀကီးတစ္ေယာက္က လမ္းျဖတ္အကူး၊သူမတို႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ဆံုမိခိုက္မွာ အေမအိုႀကီးက ေလ်ာ့ရဲရဲတင္လာတဲ့ တဘက္ၿမိတ္ကို ပုခံုးေပၚယမ္းတင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကေလးမေလးရဲ႕မ်က္စိကို တဘက္ၿမိတ္အစြန္းနဲ႔ ရိုက္မိသြားတယ္ “အမေလး”လို႔ ေယာင္ယမ္းေအာ္လိုက္ၿပီး တဘက္ၿမိတ္ကို ဆြဲမိသြားရာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အသိထူးတစ္ခု၀င္လာတယ္။ မ်က္စိနာတာကိုေတာင္ သတိမရဘဲ အံအားသင့္ၿပီး ငို္င္ေနပါေတာ့တယ္။
“ဒီတဘက္ေလးဟာ ငါကိုယ္တိုင္လက္နဲ႕ယက္ခဲ့တဲ့ တဘက္ေလးပါလား” လို႔ အတိတ္ဘ၀ေရႊသီအေၾကာင္းေတြ အကုန္လံုး မွတ္မိလာတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္လာေတာ့လဲ ေဗာဓိေက်ာင္းဆရာေတာ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုေရအလွဴခုိင္းခဲ့တဲ့ဆရာေတာ္ႀကီးပါ လားဆိုတာ သိလာရတယ္။ ဒီဘ၀မွာေတာ့ သူ႔နာမည္က “ေရႊဥ” ျဖစ္လာပါတယ္။
ေရႊဥဘ၀မွာ စီးပြားဥစၥာဆုိလဲလိုေလေသးမရွိ၊ ေရႊသီဘ၀က ေရလွဴခဲ့တဲ့အက်ဳိးေတြပါ။ ဒီတုန္းက ေဒၚေရႊဥ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္း သာတယ္ဆိုတာ မိုးတားနယ္ထဲက လူတိုင္းသိပါတယ္။ ေနာက္ပီးတစ္ခုထူးျခားတာက ေရႊဥဘ၀မွာ ဖ်ားတာ၊နာတာ ၊ ထိခိုင္ရွနာတာတုိ႔ ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမွန္းေတာင္မသိ၊ အနာေရာဂါကင္းလွပါတယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဆးဆိုလို႔ လ်က္ဆားေတာင္ မသံုးဖူးဘူး။
ဒါဟာ ေရႊသီဘ၀က ေရလွဴခဲ့တဲ့အက်ဳိးေတြျဖစ္ပါတယ္။ (မုိးတားဦးထြန္းရွိန္ရဲ႕ 'မအို၊မနာ၊သက္ရွည္ၾကာ' ေဆာင္းပါးမွ အက်ဥ္းခ်ဳံးၿပီး ေဖၚ ျပလိုက္ပါတယ္)။
“ဒါေၾကာင့္လဲ မင္းတို႔ေလးေတြ ဆင္းရဲေပမဲ့ အားမငယ္ၾကနဲ႔၊ အခုေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ထားေနာ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ေရအလွဴကို အသက္ထက္ဆံုး လွဴေပးနုိင္ပါက ပိုေကာင္းတယ္။ ဘုန္းဘုန္းလဲ ဒီညေနခင္း ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့မို႔ ေနာက္ဆံုးမွာခ်င္တာက အခုေျပာတဲ့အေၾကာင္းလိုပဲ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ အသံုးခ်ၾကေနာ္။ အခ်ိန္က တန္ဖိုးရွိတယ္။ မင္းတုိ႔ငါတို႔ဟာ မၾကာခင္ ေသၾကရမဲ့သူခ်ည္းပါပဲ။ ဘုန္းဘုန္းကို အမွတ္ရတယ္ဆိုရင္ ဘုန္းဘုန္းေျပာတဲ့ အဆံုးအမေလးေတြကို အမွတ္ရၿပီး ကိုယ္တိုင္လိုက္နာက်င့္ သံုးၾကဖို႔ပါပဲ။”
စကားေျပာၿပီးအခ်ိန္မွာ ရမည္းသင္းသြားမဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြလဲ ေရာက္ေနခဲ့ၿပီမို႔ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ကာ လာရာလမ္းကို ျပန္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕မ်က္ႏွာမ်ားမွာ စာေရးသူကိုခြဲခြာရမွာမို႔ မ်က္ႏွာမေကာင္းလွ၊ မ်က္ရည္စို႔ကာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါေတာ့ တယ္။ ဒီတြင္ပဲ 'အညာေျမသို႔တစ္ခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ'့ ဆိုတဲ့ ခရီးသြားမွတ္တမ္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

အညာေျမသို႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့(၅)

ခုေျပာမဲ့အေၾကာင္းဟာ ၾကာရွည္စြာခြဲခြာရမဲ့သားျဖစ္သူကုိ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚေရႊဥက သူ႔ရဲ႕အတိတ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြကို ေျပာ ျပေနတယ္။ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကို အမွန္ေတြကို ေဒၚေရႊဥေျပာေနျခင္းဟာ သားျဖစ္သူ သဒၶါတရားအားေကာင္းၿပီး ခ်မ္းသာေအာင္လို႔ပါ။ အေမေဒၚေရႊဥက သူ႔သားေတာ္ေမာင္ကို ေျပာျပေနတယ္လို႔ မွတ္ထားလိုက္ေနာ္။
ေရွးေရွးုတုန္းက ကသာၿမိဳ႕နယ္၊မိုးတားၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ဦးအေရွ႕စူးစူးကုန္းျမင့္ေလးေပၚမွာ ေဗာဓိေက်ာင္းဆိုတာ ရွိိေသးတယ္။ ေက်ာင္းကေနပီးေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲဆင္းတဲ့ သစ္သားတံတားအရွည္ႀကီး တစ္ခုလဲရွိတယ္။ ေရွးေရွးတုန္းကေတာ့ ဒီတံတားထိပ္အိမ္ေလး တစ္အိမ္မွာ “ေရႊသီ” ဆိုတဲ့ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အသက္က(၁၄)ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိအံုးမယ္။

ေရႊသီတို႔မိသားစုဟာ အလြန္ဆင္းရဲရွာတယ္။ ဒါနဲ႔တစ္ေန႔ ေရႊသီဟာ ေဗာဓိေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံသြားၿပီး ေလွ်ာက္ပါတယ္။
“တပည့္တုိ႔အလြန္ ဆင္းရဲလွပါတယ္ဘုရား။ ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ဆင္းရဲရတာလဲဘုရား
“အတိတ္က အလွဴနည္းခဲ့လို႔ေပါ့”
“ခုဘ၀လွဴရင္ ေနာင္ဘ၀ခ်မ္းသာမွာလားဘုရား”
“ဟုတ္တယ္၊နင္လဲခ်မ္းသာခ်င္တယ္ဆိုရင္ တစ္ခုခုလွဴေပါ့”
“တပည့္ေတာ္က ဆင္းရဲလြန္းေတာ့ လွဴစရာမရွိဘူး၊ ဘာကိုလွဴရမွာလဲဘုရား”
“ေရႊသီ…..ဘုရားကိုေရလွဴေပါ့”
“ဘယ္လိုလွဴရမလဲဘုရား”
“ေဟာဟိုမွာေလ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးထဲျမစ္ေရေတြေလ ဘယ္သူမဆိုယူလို႔ရတယ္၊၀ယ္စရာမလိုဘူး၊ ရတနာသံုးပါးကို လွဴခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ျမစ္ေရေတြကို ဒီအတိုင္းသြားခပ္ၿပီး လွဴလို႔ရတယ္”
“လွဴပံုလွဴနည္းေျပာပါအံုးဘုရား”
“ေရႊသီ….တစ္ေန႔ကို ေရဘယ္ႏွစ္ခါေသာက္လဲ၊ တစ္ေန႔သံုးခါေသာက္တယ္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္အားေရသံုးခါလွဴေပါ့၊ ေန႔တုိင္းလွဴရမယ္ေနာ္”
ေရႊသီကစဥ္းစားတယ္ ဘုရားကိုေရလွဴရေအာင္ ငါ့အိမ္ဘုရားအေဆာင္ေလးေတာင္မွမရွိ၊ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းမွာေတာ့ ဘုရားရွိ တယ္။ ျမစ္ဆိပ္ကေန ေဗာဓိေက်ာင္းကိုတံတားရွည္ႀကီးခင္းထားတယ္ ေပတစ္ရာေက်ာ္ရွည္ၿပီးမတ္ေစာက္လွပါတယ္။ဒါေပမဲ့ေရႊသီခမ်ာ ဆင္းရဲဒဏ္ကို မခံနုိင္တဲ့အတြက္ သဒၶါတရားအားေမြးၿပီး ေန႔တိုင္း ျမစ္ေရကိုခပ္ကာ ေရအိုးရြက္ၿပီး ေက်ာင္းမွာသြားလွဴရပါတယ္။ ပထမတစ္ပတ္ေလာက္ မွာ ၀ီရိယေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခပ္လွဴရတယ္။ တာ၀န္ႀကီးတစ္ခုလိုျဖစ္ေနတယ္။ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ပတ္သံုးပတ္ျဖစ္လာတာ့ စိတ္ေတြၾကည္လင္ၿပီး ခ်မ္းသာလာတာကို ပထမဆံုးခံစားလိုက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ေရႊသီေလးဟာ ေန႔တုိင္း ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႔ေရလွဴလာလိုက္တာ အသက္ႏွစ္ဆယ္အရြယ္ေလာက္မွာ ဆံုးပါးသြားရွာတယ္။ ဒါေပမဲ့ေရႊသီေလးဟာ မိုးတားနယ္ထဲမွာပဲ မိန္းကေလးဘ၀ျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကုိယ္သူ လူ၀င္စားဆုိတာမသိခဲ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုးႏွစ္သမီးအရြယ္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အေမနဲ႔ ေဗာဓိေက်ာင္းကို ဆြမ္းပို႔သြားပါတယ္။ ေဗာဓိေက်ာင္းေရာက္ခါနီးမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ အေမအိုႀကီးတစ္ေယာက္က လမ္းျဖတ္အကူး၊သူမတို႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ဆံုမိခိုက္မွာ အေမအိုႀကီးက ေလ်ာ့ရဲရဲတင္လာတဲ့ တဘက္ၿမိတ္ကို ပုခံုးေပၚယမ္းတင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကေလးမေလးရဲ႕မ်က္စိကို တဘက္ၿမိတ္အစြန္းနဲ႔ ရိုက္မိသြားတယ္ “အမေလး”လို႔ ေယာင္ယမ္းေအာ္လိုက္ၿပီး တဘက္ၿမိတ္ကို ဆြဲမိသြားရာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အသိထူးတစ္ခု၀င္လာတယ္။ မ်က္စိနာတာကိုေတာင္ သတိမရဘဲ အံအားသင့္ၿပီး ငို္င္ေနပါေတာ့တယ္။
“ဒီတဘက္ေလးဟာ ငါကိုယ္တိုင္လက္နဲ႕ယက္ခဲ့တဲ့ တဘက္ေလးပါလား” လို႔ အတိတ္ဘ၀ေရႊသီအေၾကာင္းေတြ အကုန္လံုး မွတ္မိလာတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္လာေတာ့လဲ ေဗာဓိေက်ာင္းဆရာေတာ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိုေရအလွဴခုိင္းခဲ့တဲ့ဆရာေတာ္ႀကီးပါ လားဆိုတာ သိလာရတယ္။ ဒီဘ၀မွာေတာ့ သူ႔နာမည္က “ေရႊဥ” ျဖစ္လာပါတယ္။
ေရႊဥဘ၀မွာ စီးပြားဥစၥာဆုိလဲလိုေလေသးမရွိ၊ ေရႊသီဘ၀က ေရလွဴခဲ့တဲ့အက်ဳိးေတြပါ။ ဒီတုန္းက ေဒၚေရႊဥ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္း သာတယ္ဆိုတာ မိုးတားနယ္ထဲက လူတိုင္းသိပါတယ္။ ေနာက္ပီးတစ္ခုထူးျခားတာက ေရႊဥဘ၀မွာ ဖ်ားတာ၊နာတာ ၊ ထိခိုင္ရွနာတာတုိ႔ ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမွန္းေတာင္မသိ၊ အနာေရာဂါကင္းလွပါတယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဆးဆိုလို႔ လ်က္ဆားေတာင္ မသံုးဖူးဘူး။
ဒါဟာ ေရႊသီဘ၀က ေရလွဴခဲ့တဲ့အက်ဳိးေတြျဖစ္ပါတယ္။ (မုိးတားဦးထြန္းရွိန္ရဲ႕ 'မအို၊မနာ၊သက္ရွည္ၾကာ' ေဆာင္းပါးမွ အက်ဥ္းခ်ဳံးၿပီး ေဖၚ ျပလိုက္ပါတယ္)။
“ဒါေၾကာင့္လဲ မင္းတို႔ေလးေတြ ဆင္းရဲေပမဲ့ အားမငယ္ၾကနဲ႔၊ အခုေျပာတဲ့အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္ထားေနာ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ေရအလွဴကို အသက္ထက္ဆံုး လွဴေပးနုိင္ပါက ပိုေကာင္းတယ္။ ဘုန္းဘုန္းလဲ ဒီညေနခင္း ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့မို႔ ေနာက္ဆံုးမွာခ်င္တာက အခုေျပာတဲ့အေၾကာင္းလိုပဲ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ အသံုးခ်ၾကေနာ္။ အခ်ိန္က တန္ဖိုးရွိတယ္။ မင္းတုိ႔ငါတို႔ဟာ မၾကာခင္ ေသၾကရမဲ့သူခ်ည္းပါပဲ။ ဘုန္းဘုန္းကို အမွတ္ရတယ္ဆိုရင္ ဘုန္းဘုန္းေျပာတဲ့ အဆံုးအမေလးေတြကို အမွတ္ရၿပီး ကိုယ္တိုင္လိုက္နာက်င့္ သံုးၾကဖို႔ပါပဲ။”
စကားေျပာၿပီးအခ်ိန္မွာ ရမည္းသင္းသြားမဲ့ ဆိုင္ကယ္ေတြလဲ ေရာက္ေနခဲ့ၿပီမို႔ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ကာ လာရာလမ္းကို ျပန္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕မ်က္ႏွာမ်ားမွာ စာေရးသူကိုခြဲခြာရမွာမို႔ မ်က္ႏွာမေကာင္းလွ၊ မ်က္ရည္စို႔ကာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါေတာ့ တယ္။ ဒီတြင္ပဲ 'အညာေျမသို႔တစ္ခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ'့ ဆိုတဲ့ ခရီးသြားမွတ္တမ္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။

အညာေျမသုိ႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့(၄)

ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္လို႔ အခုတစ္ခါ ႀကံဳတုန္းေမးၾကည့္ပါတယ္ “ဟဲ့…ေဒၚဘုႀကီး.. နင့္ေယာကၤ်ားဆီ မသြားေတာ့ဘူးလား” ဆိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ စိတ္နာလို႔ မသြားေတာ့တာပါဘုရား။ အခုေတာ့လဲ သူဆံုးရွာၿပီဘုရား” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေအာ္ သံသရာ့ ခရီးသည္ေတြ ပဲေလ ………..
ဥၾသေလးအေၾကာင္းကေန စလို္က္တာ မေခြးတို႔ ေဒၚဘုတို႔ အေၾကာင္းေရာက္ကုန္တယ္။ ညေနခင္း ေဒၚျမရင္တုိ႔၀ုိင္းထဲမွာ အေတာ္ၾကာကြဲကြာေနၾကတဲ့သူမ်ားနဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုရေတာ့ ရင္ထဲၾကည္ႏူး ၀မ္းသာမဆံုးျဖစ္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ကေလးမတစ္ေယာက္ စာေရးသူတုိ႔အနားေရာက္လာတယ္။ ေဒၚျမရင္က သူမကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး “အရွင္ဘုရား….သူ႔ကုိသိလားဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မ ေျမးေလဘုရား” “သိပ္သိတာေပါ့….နင္ နီနီ၀င္းမဟုတ္လား” ဆုိေတာ့
သူမက “မွန္ပါတယ္ဘုရား…တပည့္ေတာ္ နီနီ၀င္းပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုန္းဘုန္းကို ဆြမ္းေလာင္းတာေလဘုရား”

ယခင္က နီနီ၀င္းဟာ အသက္(၈)ႏွစ္အရြယ္ကေလးေလးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကေလးနဲ႔မလိုက္ေအာင္ပဲ အလိုက္သိတယ္၊ မိဘေတြအေပၚမွာလဲ သိတတ္လိုက္တာ လြန္ပါေလေရာ။ သူ႔အေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။

လြန္ခဲ့တ့ဲ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ သိုက္ေျမွာင္ရြာမွာ ၀ိပႆနာတရားစခန္းပြဲ လုပ္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက ပထမအႀကိမ္တရားစခန္းပြဲထင္ပါရဲ႕။ စာေရးသူက တရားစခန္း၀င္ေနတဲ့ ေယာဂီေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္ကို ဆြမ္းအတြက္ အခက္အခဲမရွိရေလေအာင္ ကိုယ္တုိင္တစ္ပါးတည္း ဆြမ္းခံ ၾကြပါတယ္။ ေနာက္က ဒကာမ်ားလိုက္က်တာလဲ မနဲပါဘူး။ ဆြမ္းဆုိရင္ ေတာင္းႀကီးတစ္ေတာင္းေလာက္ရၿပီး ဆြမ္းဟင္းလဲ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။ စာေရးသူ ဆြမ္းခံလာတဲ့ ထမင္းဟင္းနဲ႔ဆို တရားစခန္းက နဲနဲပဲ ခ်က္ရပါတယ္။ အလြန္ထူးတဲ့ကုသုိလ္လုိ႔ဆိုရပါမယ္။ ဒါကို ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ ေတြးရင္း ပီတိျဖစ္ရတာလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။ ေအာ္….ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ။
တစ္ေန႔ လူႀကီးေတြက မနက္အေစာႀကီး ေတာထဲအလုပ္သြားၾကပါတယ္။ သားသမီးမ်ားစားဖို႔အတြက္ ထမင္းအိုးတစ္အိုးပဲခ်က္ ထားခဲ့တယ္။ မိဘမ်ားမရွိေတာ့ အိမ္မွာ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ လူႀကီးလုပ္ေနရသူက နီနီ၀င္းေလးပါ။ သူမရဲ႕အေတြးက “ ဘုန္းဘုန္းလဲ မၾကာခင္ ဆြမ္းခံၾကြလာေတာ့မယ္။ ဆြမ္းတစ္ခုထဲေတာ့ မေလာင္းခ်င္ဘူး။ ဆြမ္းဟင္းလဲေလာင္းခ်င္တယ္” တဲ့…ဒါနဲ႔ ဟိုဟုိဒီဒီရွာၾကည့္ ေတာ့ တစ္ေနရာမွာ ၾကက္ဥမ်ားကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႔၀မ္းသာအားရနဲ႔ မီးဖိုမွာ မီးေမႊးၿပီး ဒယ္အိုးထဲ ဆီထည့္ကာ ၾကက္ဥေၾကာ္တယ္။ ပီးတယ္ဆိုရင္ပဲ သူ႔ခမ်ာ ေရေတာင္မခ်ဳိးနိုင္ပဲ ဘန္းေလးထဲမွာ ဆြမ္းကတစ္ခြက္၊ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ထားတဲ့ ၾကက္ဥေၾကာ္ကတစ္ခြက္နဲ႔ စာေရးသူ ရြာထဲ ဆြမ္းခံအလာမွာ အမီဆြမ္းေလာင္းနုိင္ခဲ့တယ္ေလ။
အသက္အားျဖင့္ ငယ္ရြယ္လွေသာ္လဲ သဒၶါတရားမငယ္တဲ့ နီနီ၀င္းေလးအေၾကာင္းေတြးေနမိရာက အေတြးစျဖတ္ကာ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ နီနီ၀င္းဟာ ယခင္လိုမဟုတ္ေတာ့ အသက္ ၂၀ ႏွစ္၀န္းက်င္ေလာက္ရွိတဲ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ေတာင္က်ေနပါၿပီ။ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ၾကာခဲ့တယ္ဆိုေပမဲ့ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပါပဲ။
ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ မနီနီ၀င္းနဲ႔ ညီအစ္မတစ္၀မ္းကြဲေတာ္တဲ့ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ရွိပါေသးတယ္။ နာမယ္က မခိုင္နဲ႔ မသူ တဲ့။ သူတို႔ အေၾကာင္းလဲ မပါရင္ မျပည့္စံုနိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္ သဒၶါတရားအားေကာင္းလြန္းလို႔ပါ။ဆက္ေျပာပါရေစ…..
၁၉၉၈ခုႏွစ္ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕နယ္၊သိုက္ေျမွာင္ရြာ ဒုတိယအႀကိမ္ ၀ိပႆနာတရားစခန္းပြဲ စတင္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ ဒကာတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး “အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္သမီးေလးေတြက တရား၀င္ခ်င္လြန္းလို႔တဲ့ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔က ေတာင္သူေတြဆိုေတာ့ အလုပ္မ်ားတယ္ဘုရား၊ အခုလဲ သမီးႏွစ္ေယာက္က တရား၀င္ခ်င္ေပမဲ့ အလုပ္မပီးေသးဘူးဘုရား အလုပ္ပီးရင္ တရားလာ၀င္ပါ့မယ္၊ လာလို႔ရပါလားဘုရား” ေလွ်ာက္ထားေတာ့ “ ဒကာႀကီး ရပါတယ္ လာသာလာပါ”။ ေနာက္တစ္ရက္ ဒကာမေလးႏွစ္ေယာက္ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ေရာက္လာပါတယ္။ တရားစခန္းရက္ၿပီးတဲ့အထိ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ႀကိဳးစားၿပီး တရားအား ထုတ္သြားၾကပါတယ္။ တရားစခန္းသိမ္းပြဲၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က စာေရးသူအား “ဘုန္းဘုန္းဘုရား….တပည့္ေတာ္တို႔ တရားစခန္း ၀င္နုိင္ေအာင္ဆိုၿပီး တရားစခန္းမလာခင္ရက္ ညတစ္ညလံုး လသာသာေအာက္မွာ ပဲစင္းငံုေျခြရပါတယ္ဘုရား။ ဒီတစ္ညအလုပ္ကို ႀကိဳးစားလုပ္တာ ၿပီးသြားပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ တေရးမွမအိပ္ရေသးပဲနဲ႔ တရားစခန္း၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္ဘုရား” ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ သဒၶါတရားမ်ားဟာ ရွာမွရွားတဲ့သဒၶါတရားရွိသူေလးေတြပါ။ သာမန္ဆိုရင္ အလုပ္ပင္ပမ္း လို႔ တရားစခန္း ဘယ္လာ၀င္ေတာ့မလဲ ခုေတာ့ ပင္ပမ္းေပမဲ့ ဒီတရားပြဲမ်ဳးိ ႀကံဳခဲလို႔ ခမ်ာမ်ား ရတဲ့အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်လိုက္တာပါ။ ေအာ္ကံေကာင္းေပစြ၊ ကံေကာင္းဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္က အလုပ္ေကာင္းမွ ေကာင္းမွာပါ။
အညာသူေတြဆိုေတာ့ ပင္ပင္ပမ္းပမ္းလုပ္ကိုင္ရတာမ်ားၿပီး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၾကတယ္။ ေငြေၾကးတတ္နုိင္သူ အနည္းငယ္သာ ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စာေရးသူအား သံေယာဇဥ္ႀကီးရွာၾကတဲ့ ဥၾသအပါအ၀င္ ကေလးမတစ္သိုက္ကို သူတုိ႔ဘ၀တိုးတက္ေရး အက်ဳိးရွိေအာင္ ေျပာမွျဖစ္မယ္။ လို႔ ေတြးၿပီး “ဥၾသ …….ဘုန္းဘုန္းေျပာမယ္။ မင္းတို႔ေလးေတြဟာ အညာေဒသပင္ပမ္းတယ္ဆိုတာ ရိုးေနၾကပီ။ အမ်ားအားျဖင့္ ဆင္းရဲၾက တာမ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ေလးေတြရဲ႕ဘ၀ တိုးတက္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာျပေပးမယ္ေနာ္။နားေထာင္ၾက ၾကားလား”
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာစတဲ့ ေလာကဓံတရား(၈)ပါးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရမယ္။ ဘ၀အေျခအေနေပးလို႔ ခ်မ္းသာတဲ့ အခ်ဳိ႕လူူမ်ားက်ေတာ့ ဥစၥာေပါေပမဲ့ စိတ္အလိုမက်တဲ့အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲကာ ဘ၀မွာ ျပည့္စံုမႈမရွိခဲ့ၾက။ ဘ၀အေျခအေနမေပးတဲ့အတြက္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတဲ့ သူမ်ားက်ျပန္ေတာ့ ငါဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းသာေတာ့မလဲ လို႔ ခ်မ္းသာကို ေတာင့္တၾကျပန္တယ္။ “လူ႔အလိုနတ္မလိုက္နုိင္” ဆိုတာလိုေပါ့။
“ဥၾသေရ………မင္းတို႔ အညာမွာ ပင္ပမ္းစြာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကရတာ ငါ့မ်က္ျမင္ပဲ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ဆို အလုပ္ပင္ပမ္းၿပီး အလုပ္ဒဏ္ပိၿပီး လူအရုပ္ေတာင္မေပါက္ေတာ့ဘူး။ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ။ ဘ၀ကံဇာတ္ဆရာ အလုိက် ကျပေနၾကရတာေလ။ ဒါေပမဲ့ ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ေကာင္းတာေလးေတြပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘ၀မွာ အဆင့္အတန္းျမင့္ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကံတရားကုိ ကိုယ္တုိင္ပဲ ကုသိုလ္ရေအာင္ ဖန္တီးတတ္ရမယ္ေနာ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး ပင္ပမ္းၾကတဲ့အတြက္ ဘာမွ အားငယ္စရာ မလိုဘူး။ ဘုန္းဘုန္းေျပာျပအံုးမယ္……အခ်ိန္ရရဲ႕လား” ၊
“အခ်ိန္ရပါတယ္…အမိန္႔ရွိပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔နားေထာင္ေနပါတယ္ဘုရား”
(ဆက္ရန္)

အညာေျမသုိ႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့(၄)

ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္လို႔ အခုတစ္ခါ ႀကံဳတုန္းေမးၾကည့္ပါတယ္ “ဟဲ့…ေဒၚဘုႀကီး.. နင့္ေယာကၤ်ားဆီ မသြားေတာ့ဘူးလား” ဆိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ စိတ္နာလို႔ မသြားေတာ့တာပါဘုရား။ အခုေတာ့လဲ သူဆံုးရွာၿပီဘုရား” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေအာ္ သံသရာ့ ခရီးသည္ေတြ ပဲေလ ………..
ဥၾသေလးအေၾကာင္းကေန စလို္က္တာ မေခြးတို႔ ေဒၚဘုတို႔ အေၾကာင္းေရာက္ကုန္တယ္။ ညေနခင္း ေဒၚျမရင္တုိ႔၀ုိင္းထဲမွာ အေတာ္ၾကာကြဲကြာေနၾကတဲ့သူမ်ားနဲ႔ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုရေတာ့ ရင္ထဲၾကည္ႏူး ၀မ္းသာမဆံုးျဖစ္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ကေလးမတစ္ေယာက္ စာေရးသူတုိ႔အနားေရာက္လာတယ္။ ေဒၚျမရင္က သူမကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး “အရွင္ဘုရား….သူ႔ကုိသိလားဘုရား၊ တပည့္ေတာ္မ ေျမးေလဘုရား” “သိပ္သိတာေပါ့….နင္ နီနီ၀င္းမဟုတ္လား” ဆုိေတာ့
သူမက “မွန္ပါတယ္ဘုရား…တပည့္ေတာ္ နီနီ၀င္းပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုန္းဘုန္းကို ဆြမ္းေလာင္းတာေလဘုရား”

ယခင္က နီနီ၀င္းဟာ အသက္(၈)ႏွစ္အရြယ္ကေလးေလးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကေလးနဲ႔မလိုက္ေအာင္ပဲ အလိုက္သိတယ္၊ မိဘေတြအေပၚမွာလဲ သိတတ္လိုက္တာ လြန္ပါေလေရာ။ သူ႔အေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။

လြန္ခဲ့တ့ဲ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ သိုက္ေျမွာင္ရြာမွာ ၀ိပႆနာတရားစခန္းပြဲ လုပ္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက ပထမအႀကိမ္တရားစခန္းပြဲထင္ပါရဲ႕။ စာေရးသူက တရားစခန္း၀င္ေနတဲ့ ေယာဂီေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္ကို ဆြမ္းအတြက္ အခက္အခဲမရွိရေလေအာင္ ကိုယ္တုိင္တစ္ပါးတည္း ဆြမ္းခံ ၾကြပါတယ္။ ေနာက္က ဒကာမ်ားလိုက္က်တာလဲ မနဲပါဘူး။ ဆြမ္းဆုိရင္ ေတာင္းႀကီးတစ္ေတာင္းေလာက္ရၿပီး ဆြမ္းဟင္းလဲ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။ စာေရးသူ ဆြမ္းခံလာတဲ့ ထမင္းဟင္းနဲ႔ဆို တရားစခန္းက နဲနဲပဲ ခ်က္ရပါတယ္။ အလြန္ထူးတဲ့ကုသုိလ္လုိ႔ဆိုရပါမယ္။ ဒါကို ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ ေတြးရင္း ပီတိျဖစ္ရတာလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ပါပဲ။ ေအာ္….ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ။
တစ္ေန႔ လူႀကီးေတြက မနက္အေစာႀကီး ေတာထဲအလုပ္သြားၾကပါတယ္။ သားသမီးမ်ားစားဖို႔အတြက္ ထမင္းအိုးတစ္အိုးပဲခ်က္ ထားခဲ့တယ္။ မိဘမ်ားမရွိေတာ့ အိမ္မွာ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ လူႀကီးလုပ္ေနရသူက နီနီ၀င္းေလးပါ။ သူမရဲ႕အေတြးက “ ဘုန္းဘုန္းလဲ မၾကာခင္ ဆြမ္းခံၾကြလာေတာ့မယ္။ ဆြမ္းတစ္ခုထဲေတာ့ မေလာင္းခ်င္ဘူး။ ဆြမ္းဟင္းလဲေလာင္းခ်င္တယ္” တဲ့…ဒါနဲ႔ ဟိုဟုိဒီဒီရွာၾကည့္ ေတာ့ တစ္ေနရာမွာ ၾကက္ဥမ်ားကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႔၀မ္းသာအားရနဲ႔ မီးဖိုမွာ မီးေမႊးၿပီး ဒယ္အိုးထဲ ဆီထည့္ကာ ၾကက္ဥေၾကာ္တယ္။ ပီးတယ္ဆိုရင္ပဲ သူ႔ခမ်ာ ေရေတာင္မခ်ဳိးနိုင္ပဲ ဘန္းေလးထဲမွာ ဆြမ္းကတစ္ခြက္၊ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ထားတဲ့ ၾကက္ဥေၾကာ္ကတစ္ခြက္နဲ႔ စာေရးသူ ရြာထဲ ဆြမ္းခံအလာမွာ အမီဆြမ္းေလာင္းနုိင္ခဲ့တယ္ေလ။
အသက္အားျဖင့္ ငယ္ရြယ္လွေသာ္လဲ သဒၶါတရားမငယ္တဲ့ နီနီ၀င္းေလးအေၾကာင္းေတြးေနမိရာက အေတြးစျဖတ္ကာ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ နီနီ၀င္းဟာ ယခင္လိုမဟုတ္ေတာ့ အသက္ ၂၀ ႏွစ္၀န္းက်င္ေလာက္ရွိတဲ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ေတာင္က်ေနပါၿပီ။ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ၾကာခဲ့တယ္ဆိုေပမဲ့ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပါပဲ။
ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ မနီနီ၀င္းနဲ႔ ညီအစ္မတစ္၀မ္းကြဲေတာ္တဲ့ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ရွိပါေသးတယ္။ နာမယ္က မခိုင္နဲ႔ မသူ တဲ့။ သူတို႔ အေၾကာင္းလဲ မပါရင္ မျပည့္စံုနိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ဆိုရင္ သဒၶါတရားအားေကာင္းလြန္းလို႔ပါ။ဆက္ေျပာပါရေစ…..
၁၉၉၈ခုႏွစ္ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕နယ္၊သိုက္ေျမွာင္ရြာ ဒုတိယအႀကိမ္ ၀ိပႆနာတရားစခန္းပြဲ စတင္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ ဒကာတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး “အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္သမီးေလးေတြက တရား၀င္ခ်င္လြန္းလို႔တဲ့ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔က ေတာင္သူေတြဆိုေတာ့ အလုပ္မ်ားတယ္ဘုရား၊ အခုလဲ သမီးႏွစ္ေယာက္က တရား၀င္ခ်င္ေပမဲ့ အလုပ္မပီးေသးဘူးဘုရား အလုပ္ပီးရင္ တရားလာ၀င္ပါ့မယ္၊ လာလို႔ရပါလားဘုရား” ေလွ်ာက္ထားေတာ့ “ ဒကာႀကီး ရပါတယ္ လာသာလာပါ”။ ေနာက္တစ္ရက္ ဒကာမေလးႏွစ္ေယာက္ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ ေရာက္လာပါတယ္။ တရားစခန္းရက္ၿပီးတဲ့အထိ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ႀကိဳးစားၿပီး တရားအား ထုတ္သြားၾကပါတယ္။ တရားစခန္းသိမ္းပြဲၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က စာေရးသူအား “ဘုန္းဘုန္းဘုရား….တပည့္ေတာ္တို႔ တရားစခန္း ၀င္နုိင္ေအာင္ဆိုၿပီး တရားစခန္းမလာခင္ရက္ ညတစ္ညလံုး လသာသာေအာက္မွာ ပဲစင္းငံုေျခြရပါတယ္ဘုရား။ ဒီတစ္ညအလုပ္ကို ႀကိဳးစားလုပ္တာ ၿပီးသြားပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔ တေရးမွမအိပ္ရေသးပဲနဲ႔ တရားစခန္း၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္ဘုရား” ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။
ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ သဒၶါတရားမ်ားဟာ ရွာမွရွားတဲ့သဒၶါတရားရွိသူေလးေတြပါ။ သာမန္ဆိုရင္ အလုပ္ပင္ပမ္း လို႔ တရားစခန္း ဘယ္လာ၀င္ေတာ့မလဲ ခုေတာ့ ပင္ပမ္းေပမဲ့ ဒီတရားပြဲမ်ဳးိ ႀကံဳခဲလို႔ ခမ်ာမ်ား ရတဲ့အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်လိုက္တာပါ။ ေအာ္ကံေကာင္းေပစြ၊ ကံေကာင္းဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္က အလုပ္ေကာင္းမွ ေကာင္းမွာပါ။
အညာသူေတြဆိုေတာ့ ပင္ပင္ပမ္းပမ္းလုပ္ကိုင္ရတာမ်ားၿပီး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၾကတယ္။ ေငြေၾကးတတ္နုိင္သူ အနည္းငယ္သာ ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စာေရးသူအား သံေယာဇဥ္ႀကီးရွာၾကတဲ့ ဥၾသအပါအ၀င္ ကေလးမတစ္သိုက္ကို သူတုိ႔ဘ၀တိုးတက္ေရး အက်ဳိးရွိေအာင္ ေျပာမွျဖစ္မယ္။ လို႔ ေတြးၿပီး “ဥၾသ …….ဘုန္းဘုန္းေျပာမယ္။ မင္းတို႔ေလးေတြဟာ အညာေဒသပင္ပမ္းတယ္ဆိုတာ ရိုးေနၾကပီ။ အမ်ားအားျဖင့္ ဆင္းရဲၾက တာမ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ေလးေတြရဲ႕ဘ၀ တိုးတက္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာျပေပးမယ္ေနာ္။နားေထာင္ၾက ၾကားလား”
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာစတဲ့ ေလာကဓံတရား(၈)ပါးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရမယ္။ ဘ၀အေျခအေနေပးလို႔ ခ်မ္းသာတဲ့ အခ်ဳိ႕လူူမ်ားက်ေတာ့ ဥစၥာေပါေပမဲ့ စိတ္အလိုမက်တဲ့အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲကာ ဘ၀မွာ ျပည့္စံုမႈမရွိခဲ့ၾက။ ဘ၀အေျခအေနမေပးတဲ့အတြက္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတဲ့ သူမ်ားက်ျပန္ေတာ့ ငါဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းသာေတာ့မလဲ လို႔ ခ်မ္းသာကို ေတာင့္တၾကျပန္တယ္။ “လူ႔အလိုနတ္မလိုက္နုိင္” ဆိုတာလိုေပါ့။
“ဥၾသေရ………မင္းတို႔ အညာမွာ ပင္ပမ္းစြာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကရတာ ငါ့မ်က္ျမင္ပဲ၊ တစ္ခ်ဳိ႕ဆို အလုပ္ပင္ပမ္းၿပီး အလုပ္ဒဏ္ပိၿပီး လူအရုပ္ေတာင္မေပါက္ေတာ့ဘူး။ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ။ ဘ၀ကံဇာတ္ဆရာ အလုိက် ကျပေနၾကရတာေလ။ ဒါေပမဲ့ ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ေကာင္းတာေလးေတြပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဘ၀မွာ အဆင့္အတန္းျမင့္ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကံတရားကုိ ကိုယ္တုိင္ပဲ ကုသိုလ္ရေအာင္ ဖန္တီးတတ္ရမယ္ေနာ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး ပင္ပမ္းၾကတဲ့အတြက္ ဘာမွ အားငယ္စရာ မလိုဘူး။ ဘုန္းဘုန္းေျပာျပအံုးမယ္……အခ်ိန္ရရဲ႕လား” ၊
“အခ်ိန္ရပါတယ္…အမိန္႔ရွိပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔နားေထာင္ေနပါတယ္ဘုရား”
(ဆက္ရန္)

အညာေျမသို႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့(၃)

ဒီလိုနဲ႔ပဲ သိုက္ေျမွာင္ရြာကို ေန႔ဆြမ္းအမီ လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ရြာအ၀င္လမ္းေရာက္ေတာ့ လယ္ကြင္းေတြ ထန္းေတာေတြကေတာ့ အရင္လုိပါပဲလား။ ဒါေပမဲ့ ရြာအ၀င္ လမ္းေဘးတစ္ ေလွ်ာက္ ယခင္ကဘာမွ မရွိတဲ့ေနရာေတြမွာ အိမ္သစ္ေလးေတြ ေဆာက္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ရြာအ၀င္ညာဖက္မွာေတာ့ တံတားႀကီးလဲ ယခုတုိင္ရွိေနေလရဲ႕ မုိးအခါဆိုရင္ ရြာ၀င္လမ္းက ေရေတြျပည့္လွ်ံေနတဲ့အတြက္ ဒီတံတားကေန ရြာအတြင္း၀င္ ထြက္ ၾကရပါတယ္။
ရြာဦးေစတီေတာ္ႀကီးမွာေတာ့ ယခင္က ထံုးသကၤန္းမ်ားနဲ႔ ျဖဴေဖြးေနပါတယ္။ အခုေတာ့ ေရႊသကၤန္းမ်ားျဖင့္ သပၸါယ္လွတာကို ဖူးျမင္ရေတာ့ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈေတြျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ နံနက္၁၀ နာရီေနအပူခ်ိန္ဟာ ေဆာင္းရာသီရဲ႕အေအးဒါဏ္ကို အံတုမနိုင္တဲ့အတြက့္ ေနပူထဲ အေအးဒါဏ္ေလး ခံစားရပါတယ္။ ဒီခံစားမႈေလးကေတာ့ ယခင္ကလည္း ခံစားခဲ့ရဖူးေတာ့ သိပ္မထူးျခားလွ။
ရြာေရာက္တဲ့ရက္ရဲ႕ ညေနဖက္မွာ စိတ္ထဲ ခုရက္ပိုင္းအတြင္းစာေရးသူသတိအရဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ ဒကာမႀကီးေဒၚျမရင္အိမ္၀ိုင္းကို သြားပါတယ္။ သူမဟာ ယခင္တရားစခန္းေတြလုပ္ခဲ့တုန္းက ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေဒၚျမင္ရင္တုိ႔၀ိုင္းထဲေရာက္ေတာ့ အနီးအနားက အိမ္ေတြကရြာသားေတြပါ လာေရာက္ကန္ၾကပါတယ္။ ေဒၚျမရင္ကေတာ့ အသက္(၈၀)ခန္႔ရွိေနပါၿပီ။ ဇရာရဲ႕ဒဏ္ခ်က္ကို ခံစားေနရၿပီေပါ့။ ဒါနဲ႔၀ိုင္းထဲ စာေရးသူနဲ႔အတူ ရြာသူ/သားမ်ား အမွတ္ရဖြယ္စကားေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္စရာ ညေနခင္းေလးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ဒီလိုစကားေျပာဆိုေနတဲ့အခုိက္ ကေလးတစ္ေယာက္ခ်ီကာ အသက္(၂၀)၀န္းက်င္ ဒကာမေလးတစ္ေယာက္က စာေရးသူအနားထိုင္ကာ စာေရးသူအား ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနတာကို သတိထားမိတယ္။ မၾကာခင္သူက စကားဆိုလာပါတယ္။ “ဘုန္းဘုန္းဘုရား………….တပည့္ေတာ္ကို မမွတ္မိဘူးလားဘုရား…….” ပံုေဖာ္ၾကည့္တယ္ မမွတ္မိျဖစ္ေနတယ္။ ရုတ္တရက္ သူမက “ဘုန္းဘုန္း….တပည့္ေတာ္ ဥၾသေလဘုရား” လို႔ ေျပာလာေတာ့မွ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္တုန္းက ပထမဆံုး တရားစခန္းမွာ တရားထိုင္ခဲ့တဲ့ ကေလးေတြအမ်ားၾကား အသက္(၈)ႏွစ္အရြယ္ ္ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္သူျဖစ္ၿပီး တရာထိုင္ရာမွာ အငယ္ဆံုးလဲျဖစ္ တဲ့အတြက္ စာေရးသူက သူမတရားထုိင္ေနတာကုိ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုရိုက္ထားခဲ့ပါေသးတယ္။ အတိတ္ရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြက ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္နွယ္ အာရံုထဲ တေရးေရးျပန္ျမင္လုိ႔လာပါေတာ့တယ္။
“ဟယ္….ဥၾသေလး နင္ ဒီအရြယ္ႀကီးေတာင္ ျဖစ္ေနပီေနာ္”
“မွန္ပါဘုရား…….တပည့္ေတာ္ဘုန္းဘုန္းကို ျပန္ေတြ႕ရေတာ့မွာေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ထားခဲ့တာဘုရား၊ အခုလို မထင္မွတ္ဘဲေတြ႕လိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲ တမ်ဳိးႀကီး ၀မ္းလဲသာ ၀မ္းလဲနဲတယ္ဘုရား” မ်က္ရည္ျပည့္လွ်ံေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုျဖင့္ စာေရးသူအား ေတြေတြႀကီးၾကည့္ပီး ေျပာေနပါေတာ့တယ္။ ဒီကေလးမေလးနဲ႔ ဘယ္ဘ၀က ေရစက္ရယ္လို႔မသိ သူမကို ငယ္ငယ္ကတည္းက သူတကာေတြထက္ အသနားပိုခဲ့ရပါတယ္။
ေအာ္ သူသူငါငါ သတၱ၀ါမ်ားဟာ ဘ၀သံသရာမွာ တစ္ဘ၀ၿပီးတစ္ဘ၀ မနားမေနက်င္လည္ခဲ့ၾကရတဲ့အခါ ဘ၀မ်ဳိးစံုႀကံဳခဲ့ရသူ ခ်ည္းပါပဲ။ တကယ္တမ္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ ဘ၀မ်ားစြာမွာ မိခင္ျဖစ္လုိက္ ဇနီးဘ၀ျဖစ္လိုက္၊ သမီးဘ၀ျဖစ္လိုက္၊ ေျမးျဖစ္လိုက္နဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု ဘ၀ဇာတ္ခံုမွာ ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ကျပခဲ့ရတာကို သိမ်ားသိခဲ့ရင္ ဒီမ်က္ႏွာေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကည့္ရဲေတာ့မလဲ။ မ်က္ႏွာပူစရာ၊ရွက္စရာေတြ အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ဒါေပမဲ့ သတၱ၀ါမ်ားကို အ၀ိဇၨာဆိုတဲ့ အေမွာင္ႀကီးက အုပ္ထားေတာ့ ဘယ္ဘ၀ကဘာျဖစ္ခဲ့ တယ္ဆိုတာကို တတ္အပ္ေသခ်ာမသိရတဲ့အတြက္ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ လို႔ပဲ ေျပာရေပေတာ့မယ္။
ဒါေၾကာင့္ထင္ရဲ႕ စာေရးသူဟာ ေရျပင္ကလုပ္လုပ္နဲ႔ ၀ါးေဖါင္သစ္ေဖါင္ေတြေမ်ာလာတာျမင္ရရင္ စိတ္ထဲမွာ လြမ္းသလို ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ ၀မ္းနဲ၀မ္းသာျဖစ္ရတာ မ်ားခဲ့လွၿပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိဆိုပါေတာ့။ ဒါဟာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀တစ္ခုခုရဲ႕ ပံုရိပ္ ထင္ဟပ္မႈအေပၚ ခံစားမိတာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ စာေရးသူအပါအ၀င္ သတၱ၀ါမ်ားစြာဟာ အေၾကာင္းကင္းတဲ့သူရယ္လို႔ မရွိခဲ့လို႔ ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ သိုက္ေျမွာင္ရြာမွာ ေနတဲ့အခုိ္က္ ဥၾသေလးဟာ စာေရးသူ တည္းခုိရာေက်ာင္းသို႔ မၾကာမၾကာလာၿပီး ေ၀ယ်ာေ၀စၥ လုပ္ေပးပါတယ္။ တစ္ေန႔နံနက္ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က တရားအတူထုိင္ဖူးခဲ့ၾကတဲ့ ဥၾသတုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဒီအထဲမွာ ေဒၚဘု လို႔ေခၚတဲ့ကေလးမေလးလဲ ပါလာတယ္။ ေဒၚဘု လို႔သာေခၚတာ အသက္က ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတယ္။သူကို ရြာက ခ်စ္စႏိုးလုိ႔ေခၚၾကဟန္တူပါရဲ႕၊ ပီးေတာ့ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကတာရွိေသးတယ္။ ‘မေခြး’ တဲ့ …..
ရြာကို ေရာက္စက စာေရးသူနဲ႔ ခင္မင္းရင္းႏွီးရတဲ့ ဒကာမတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ နာမယ္က မေခြး၊ သူ႔နာမယ္ေခၚေမးၾကည့္ေတာ့၊ “အရွင္ဘုရား……ဒီရြာမွာ မေခြးေတြက အမ်ားသားကလား ဘယ္ကမေခြးကုိ ေျပာတာလဲဘုရား” လုိ႔ ဆိုေတာ့မွ ေတြ႕ခ်င္တဲ့မေခြး ဘယ္နားေနမွန္း မသိတဲ့အတြက္ ရွာမရခဲ့ပါ၊ ေနာက္ပိုင္းမွေတာ့ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္္။ ဆိုလိုတာက အမ်ားအားျဖင့္ ရြာမွာ ခ်စ္စႏိုးနာမယ္ေတြကို ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲတာ မ်ားပါတယ္။
ခုနင္က ဘယ္သူတဲ့ ‘ေဒါဘု’ တဲ့။ သူမအေၾကာင္းကလဲ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္သူက လူ၀င္စားျဖစ္ေနလို႔ပါ ပဲ။ လူ၀င္စားဆိုတာ အတိတ္ဘ၀ကို ျပန္အမွတ္ရေနသူမ်ားကို ေျပာတာပါ။ ႀကံဳတုန္း ‘ေဒၚဘု’အေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။
တစ္ခါက သိုက္ေျမွာင္ရြာရဲ႕အေရွ႕ဘက္ွ ကံလွရြာဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒီရြာမွာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးလဲေနထိုင္ၾကတယ္။ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ညေနခင္း မိုးေတြကလဲ သဲႀကီးမဲႀကီး ရြာခ်ေနတဲ့အခ်ိန္ ဇနီးသည္ဟာ ရုတ္တရက္ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ သိုက္ေျမွာင္ ရြာမွာ လူလာျဖစ္တယ္။ ကေလးမငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္ကိုဘာမွ မေျပာဘဲ အရင္ဘ၀က လင္ေယာကၤ်ားရွိတဲ့ ကံလွရြာကို တစ္ေယာက္ထဲ သြားခဲ့တယ္။ အဘိုးႀကီးကေတာ့ ဘယ္သိမလဲ။ သူမကေတာ့ လင္ေယာကၤ်ားကို ခ်စ္ခင္တဲ့သံေယာဇဥ္နဲ႔ သြားသြားေနပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ အဖိုးႀကီးဆီေရာက္ခိုက္ အဖိုးႀကီးထံက သူမ၀တ္ခဲ့တဲ့ နားကပ္ကိုေတာင္းေတာ့ အဖိုးႀကီးက ဘယ္ေပးမလဲ။ အဲဒီမွာတင္ “ငါကေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ၊ သူကေတာ့ ငါ့အေပၚစိမ္းကားရက္တယ္” ဆိုၿပီး စိတ္အနာႀကီးနာကာ ေဒၚဘုႀကီးတစ္ေယာက္ အရင္ဘ၀က လင္ေယာကၤ်ားရွိတဲ့ရြာကို ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မသြားခဲ့ေတာ့ပါ။ (ဆက္ရန္)

အညာေျမသို႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့(၃)

ဒီလိုနဲ႔ပဲ သိုက္ေျမွာင္ရြာကို ေန႔ဆြမ္းအမီ လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ရြာအ၀င္လမ္းေရာက္ေတာ့ လယ္ကြင္းေတြ ထန္းေတာေတြကေတာ့ အရင္လုိပါပဲလား။ ဒါေပမဲ့ ရြာအ၀င္ လမ္းေဘးတစ္ ေလွ်ာက္ ယခင္ကဘာမွ မရွိတဲ့ေနရာေတြမွာ အိမ္သစ္ေလးေတြ ေဆာက္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ရြာအ၀င္ညာဖက္မွာေတာ့ တံတားႀကီးလဲ ယခုတုိင္ရွိေနေလရဲ႕ မုိးအခါဆိုရင္ ရြာ၀င္လမ္းက ေရေတြျပည့္လွ်ံေနတဲ့အတြက္ ဒီတံတားကေန ရြာအတြင္း၀င္ ထြက္ ၾကရပါတယ္။
ရြာဦးေစတီေတာ္ႀကီးမွာေတာ့ ယခင္က ထံုးသကၤန္းမ်ားနဲ႔ ျဖဴေဖြးေနပါတယ္။ အခုေတာ့ ေရႊသကၤန္းမ်ားျဖင့္ သပၸါယ္လွတာကို ဖူးျမင္ရေတာ့ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈေတြျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ နံနက္၁၀ နာရီေနအပူခ်ိန္ဟာ ေဆာင္းရာသီရဲ႕အေအးဒါဏ္ကို အံတုမနိုင္တဲ့အတြက့္ ေနပူထဲ အေအးဒါဏ္ေလး ခံစားရပါတယ္။ ဒီခံစားမႈေလးကေတာ့ ယခင္ကလည္း ခံစားခဲ့ရဖူးေတာ့ သိပ္မထူးျခားလွ။
ရြာေရာက္တဲ့ရက္ရဲ႕ ညေနဖက္မွာ စိတ္ထဲ ခုရက္ပိုင္းအတြင္းစာေရးသူသတိအရဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ ဒကာမႀကီးေဒၚျမရင္အိမ္၀ိုင္းကို သြားပါတယ္။ သူမဟာ ယခင္တရားစခန္းေတြလုပ္ခဲ့တုန္းက ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေဒၚျမင္ရင္တုိ႔၀ိုင္းထဲေရာက္ေတာ့ အနီးအနားက အိမ္ေတြကရြာသားေတြပါ လာေရာက္ကန္ၾကပါတယ္။ ေဒၚျမရင္ကေတာ့ အသက္(၈၀)ခန္႔ရွိေနပါၿပီ။ ဇရာရဲ႕ဒဏ္ခ်က္ကို ခံစားေနရၿပီေပါ့။ ဒါနဲ႔၀ိုင္းထဲ စာေရးသူနဲ႔အတူ ရြာသူ/သားမ်ား အမွတ္ရဖြယ္စကားေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္စရာ ညေနခင္းေလးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ဒီလိုစကားေျပာဆိုေနတဲ့အခုိက္ ကေလးတစ္ေယာက္ခ်ီကာ အသက္(၂၀)၀န္းက်င္ ဒကာမေလးတစ္ေယာက္က စာေရးသူအနားထိုင္ကာ စာေရးသူအား ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနတာကို သတိထားမိတယ္။ မၾကာခင္သူက စကားဆိုလာပါတယ္။ “ဘုန္းဘုန္းဘုရား………….တပည့္ေတာ္ကို မမွတ္မိဘူးလားဘုရား…….” ပံုေဖာ္ၾကည့္တယ္ မမွတ္မိျဖစ္ေနတယ္။ ရုတ္တရက္ သူမက “ဘုန္းဘုန္း….တပည့္ေတာ္ ဥၾသေလဘုရား” လို႔ ေျပာလာေတာ့မွ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္တုန္းက ပထမဆံုး တရားစခန္းမွာ တရားထိုင္ခဲ့တဲ့ ကေလးေတြအမ်ားၾကား အသက္(၈)ႏွစ္အရြယ္ ္ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္သူျဖစ္ၿပီး တရာထိုင္ရာမွာ အငယ္ဆံုးလဲျဖစ္ တဲ့အတြက္ စာေရးသူက သူမတရားထုိင္ေနတာကုိ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုရိုက္ထားခဲ့ပါေသးတယ္။ အတိတ္ရဲ႕ ျမင္ကြင္းေတြက ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္နွယ္ အာရံုထဲ တေရးေရးျပန္ျမင္လုိ႔လာပါေတာ့တယ္။
“ဟယ္….ဥၾသေလး နင္ ဒီအရြယ္ႀကီးေတာင္ ျဖစ္ေနပီေနာ္”
“မွန္ပါဘုရား…….တပည့္ေတာ္ဘုန္းဘုန္းကို ျပန္ေတြ႕ရေတာ့မွာေတာင္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ထားခဲ့တာဘုရား၊ အခုလို မထင္မွတ္ဘဲေတြ႕လိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲ တမ်ဳိးႀကီး ၀မ္းလဲသာ ၀မ္းလဲနဲတယ္ဘုရား” မ်က္ရည္ျပည့္လွ်ံေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုျဖင့္ စာေရးသူအား ေတြေတြႀကီးၾကည့္ပီး ေျပာေနပါေတာ့တယ္။ ဒီကေလးမေလးနဲ႔ ဘယ္ဘ၀က ေရစက္ရယ္လို႔မသိ သူမကို ငယ္ငယ္ကတည္းက သူတကာေတြထက္ အသနားပိုခဲ့ရပါတယ္။
ေအာ္ သူသူငါငါ သတၱ၀ါမ်ားဟာ ဘ၀သံသရာမွာ တစ္ဘ၀ၿပီးတစ္ဘ၀ မနားမေနက်င္လည္ခဲ့ၾကရတဲ့အခါ ဘ၀မ်ဳိးစံုႀကံဳခဲ့ရသူ ခ်ည္းပါပဲ။ တကယ္တမ္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ ဘ၀မ်ားစြာမွာ မိခင္ျဖစ္လုိက္ ဇနီးဘ၀ျဖစ္လိုက္၊ သမီးဘ၀ျဖစ္လိုက္၊ ေျမးျဖစ္လိုက္နဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု ဘ၀ဇာတ္ခံုမွာ ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ကျပခဲ့ရတာကို သိမ်ားသိခဲ့ရင္ ဒီမ်က္ႏွာေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကည့္ရဲေတာ့မလဲ။ မ်က္ႏွာပူစရာ၊ရွက္စရာေတြ အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ဒါေပမဲ့ သတၱ၀ါမ်ားကို အ၀ိဇၨာဆိုတဲ့ အေမွာင္ႀကီးက အုပ္ထားေတာ့ ဘယ္ဘ၀ကဘာျဖစ္ခဲ့ တယ္ဆိုတာကို တတ္အပ္ေသခ်ာမသိရတဲ့အတြက္ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ လို႔ပဲ ေျပာရေပေတာ့မယ္။
ဒါေၾကာင့္ထင္ရဲ႕ စာေရးသူဟာ ေရျပင္ကလုပ္လုပ္နဲ႔ ၀ါးေဖါင္သစ္ေဖါင္ေတြေမ်ာလာတာျမင္ရရင္ စိတ္ထဲမွာ လြမ္းသလို ၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ ၀မ္းနဲ၀မ္းသာျဖစ္ရတာ မ်ားခဲ့လွၿပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိဆိုပါေတာ့။ ဒါဟာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀တစ္ခုခုရဲ႕ ပံုရိပ္ ထင္ဟပ္မႈအေပၚ ခံစားမိတာပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ စာေရးသူအပါအ၀င္ သတၱ၀ါမ်ားစြာဟာ အေၾကာင္းကင္းတဲ့သူရယ္လို႔ မရွိခဲ့လို႔ ပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ သိုက္ေျမွာင္ရြာမွာ ေနတဲ့အခုိ္က္ ဥၾသေလးဟာ စာေရးသူ တည္းခုိရာေက်ာင္းသို႔ မၾကာမၾကာလာၿပီး ေ၀ယ်ာေ၀စၥ လုပ္ေပးပါတယ္။ တစ္ေန႔နံနက္ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က တရားအတူထုိင္ဖူးခဲ့ၾကတဲ့ ဥၾသတုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဒီအထဲမွာ ေဒၚဘု လို႔ေခၚတဲ့ကေလးမေလးလဲ ပါလာတယ္။ ေဒၚဘု လို႔သာေခၚတာ အသက္က ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတယ္။သူကို ရြာက ခ်စ္စႏိုးလုိ႔ေခၚၾကဟန္တူပါရဲ႕၊ ပီးေတာ့ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကတာရွိေသးတယ္။ ‘မေခြး’ တဲ့ …..
ရြာကို ေရာက္စက စာေရးသူနဲ႔ ခင္မင္းရင္းႏွီးရတဲ့ ဒကာမတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ နာမယ္က မေခြး၊ သူ႔နာမယ္ေခၚေမးၾကည့္ေတာ့၊ “အရွင္ဘုရား……ဒီရြာမွာ မေခြးေတြက အမ်ားသားကလား ဘယ္ကမေခြးကုိ ေျပာတာလဲဘုရား” လုိ႔ ဆိုေတာ့မွ ေတြ႕ခ်င္တဲ့မေခြး ဘယ္နားေနမွန္း မသိတဲ့အတြက္ ရွာမရခဲ့ပါ၊ ေနာက္ပိုင္းမွေတာ့ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္္။ ဆိုလိုတာက အမ်ားအားျဖင့္ ရြာမွာ ခ်စ္စႏိုးနာမယ္ေတြကို ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲတာ မ်ားပါတယ္။
ခုနင္က ဘယ္သူတဲ့ ‘ေဒါဘု’ တဲ့။ သူမအေၾကာင္းကလဲ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္သူက လူ၀င္စားျဖစ္ေနလို႔ပါ ပဲ။ လူ၀င္စားဆိုတာ အတိတ္ဘ၀ကို ျပန္အမွတ္ရေနသူမ်ားကို ေျပာတာပါ။ ႀကံဳတုန္း ‘ေဒၚဘု’အေၾကာင္းေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။
တစ္ခါက သိုက္ေျမွာင္ရြာရဲ႕အေရွ႕ဘက္ွ ကံလွရြာဆိုတာရွိတယ္။ အဲဒီရြာမွာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးလဲေနထိုင္ၾကတယ္။ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ ညေနခင္း မိုးေတြကလဲ သဲႀကီးမဲႀကီး ရြာခ်ေနတဲ့အခ်ိန္ ဇနီးသည္ဟာ ရုတ္တရက္ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ သိုက္ေျမွာင္ ရြာမွာ လူလာျဖစ္တယ္။ ကေလးမငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္ကိုဘာမွ မေျပာဘဲ အရင္ဘ၀က လင္ေယာကၤ်ားရွိတဲ့ ကံလွရြာကို တစ္ေယာက္ထဲ သြားခဲ့တယ္။ အဘိုးႀကီးကေတာ့ ဘယ္သိမလဲ။ သူမကေတာ့ လင္ေယာကၤ်ားကို ခ်စ္ခင္တဲ့သံေယာဇဥ္နဲ႔ သြားသြားေနပါေတာ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ အဖိုးႀကီးဆီေရာက္ခိုက္ အဖိုးႀကီးထံက သူမ၀တ္ခဲ့တဲ့ နားကပ္ကိုေတာင္းေတာ့ အဖိုးႀကီးက ဘယ္ေပးမလဲ။ အဲဒီမွာတင္ “ငါကေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ၊ သူကေတာ့ ငါ့အေပၚစိမ္းကားရက္တယ္” ဆိုၿပီး စိတ္အနာႀကီးနာကာ ေဒၚဘုႀကီးတစ္ေယာက္ အရင္ဘ၀က လင္ေယာကၤ်ားရွိတဲ့ရြာကို ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မသြားခဲ့ေတာ့ပါ။ (ဆက္ရန္)

Tuesday, January 12, 2010

အညာေျမသို႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေေပါ့(၂)

တည္းခုိခန္းဟာ ဘုန္းႀကီးမ်ားနဲ႔မဆိုင္လို႔ ထင္သလားမသိ၊ ဘုန္းႀကီးလဲ ပိုက္ဆံေပးၿပီး တည္းရတာပါပဲ၊ တည္းခိုခန္းတည္းတဲ့ဘုန္းႀကီးမ်ား ဘုန္းႀကီးမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။ ဘုန္းႀကီးပ်က္လို႔ ေျပာခ်င္ၾကသလားမသိ။ တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအတုိင္းေျပာရင္ ဒီအျမင္ဟာ ယေန႔ေခတ္အျမင္နဲ႔ဆိုရင္ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းလွတယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ အမွန္က တည္းခိုခန္းဆိုတာ ခရီးသြားမ်ားအတြက္ နားေနတည္းခိုဖို႔ရာ ေနရာေတြပါ။ ရဟန္းေတြလဲ ခရီးသြားေနၾကေတာ့ ခရီးသည္ေတြပါပဲ။ ရဟန္းအတု ရဟန္းေယာင္ထင္ရင္လဲ မွတ္ပံုတင္စစ္ၾကည့္ရတာပါပဲ။ ဒီအတြက္ နားမလည္နုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ သီဟုိဠ္သာသနာထြန္းကားစဥ္က လမ္းဆံုေလးခြေတြမွာ ရဟန္းစတဲ့ခရီးသြား အမ်ားျပည္သူ မ်ားတည္းခုိ ဖို႔ ဇရပ္မ်ားကို အျမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ လုပ္ေပးထားၾကတာပါ။

အမွန္တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ရဟန္းေတြလဲ တည္းခိုနုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးရင္ပိုၿပီးေကာင္းပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေပမဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ကုိယ့္အသိဘုန္းႀကီးက ရွိခ်င္မွရွိနိုင္မွာပါ။ ရဟန္းသံဃာမ်ား တည္းခုိဖုိ႔အတြက္ သက္ဆိုင္ရာက စီစဥ္ေပးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွာ သြားတည္းတယ္ဆိုတာ မသိတဲ့အခါ တည္းခိုရ ခက္လွပါတယ္။ အသိဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းခိုရရင္ေတာ့ ျပႆနာမရွိ၊ အသိမရွိတဲ့အျပင္ အဆက္အစပ္မရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းခုိရင္ သံသယမ်က္လံုးမ်ားစြာနဲ႔ လက္မခံခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒီမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတည္းေတာ့ အခက္ခဲေလးေတြ ရွိတာကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ တည္းခုိခန္းမရေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္သံဃာ့မဟာနာယကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီး၊ တစ္ညတာ တည္းခိုခြင့္ျပဳပါရန္ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဓမၼာရံုမွာ ေနရာေပးပါတယ္။ ဓမၼာရံံုက တံခါးမရွိေတာ့ ေဆာင္းေလေအးေတြက အရမ္းတိုက္ေနတယ္။ ဘယ္လိုမ်ား အိပ္ရပါ့မလဲ။ ဓမၼာရံုအတြင္း ကြန္႔ပ်က္ေပၚမွာ ဖ်ာၾကမ္းတစ္ခ်ပ္သာ ခင္းေပးပါတယ္။ ေခါင္းအံုးနဲ႔ေစာင္ ဆိုတာဗလာနတၱိ၊ ဒီတစ္ညကိုေက်ာ္လြန္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုမ်ားစခန္းသြားၾကမလဲ….ေဆာင္းရာသီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေအးလုိက္တာကလဲ လြန္ပါဘိ။(ေနာက္သိရတာက ဒီေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ဟာ အနီးတစ္၀ိုက္ ဘယ္သူနဲ႔မွ အဆင္မေျပဘူးဆိုပါတယ္)။
ဒါနဲ႔ ဓမၼာရံုအတြင္းသီတင္းသံုးေနတဲ့ ဦးဇင္းႀကီးအား “အရွင္ဘုရား…တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဒီအတုိင္းအိပ္ရရင္ေတာ့ မနက္လင္းရင္ ေလျဖတ္ေသေလာက္တယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ တစ္ျခားသြားတည္းပါ့မယ္ဘုရား” ဆိုေတာ့ ဦးဇင္းႀကီးက ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ထင္ပါရဲ႕ သူကိုယ္တိုင္ အိပ္ရာေနရာအားလံုးကို စီစဥ္ေပးပါတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ ဦးဇင္းႀကီးက ေျပာပါတယ္။
“ဘုန္းႀကီးဘုရား…..တပည့္ေတာ္တို႔ဆရာေတာ္က ခရီးထြက္တာနဲတယ္ဘုရား၊ သူက ဧည့္သည္လုပ္ဖူးတာ နဲတယ္ဘုရား၊ ကိုယ့္ကိုယ္တုိင္က ဧည့္သည္လုပ္ဖူးမွ ဧည့္သည္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိတာပါဘုရား” တဲ့…….မွန္လိုက္တာ.. မွတ္သား ေလာက္ တဲ့စကားပါပဲ။
ဧည့္သည္လုပ္ဖူးမွ ဧည့္သည္အေၾကာင္းကို သိတာပါ၊ ဧည့္သည္မလုပ္ဖူးက ဧည့္သည္အေၾကာင္း(အခက္အခဲ)ကုိ မသိနုိင္ပါ” ဒါေလးကို စာဖတ္သူမ်ား သတိထားၾကဖုိ႔ပါ။
သုိက္ေျမွာင္ရြာသို႔ခရီးဆက္ျခင္း
မနက္လင္းေတာ့ ရြာတန္းျမင္းလွည္းဂိတ္ကိုသြားပါတယ္။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့လို႔ထင္ပါ့ အျမင္သစ္ေတြနဲ႔ ထူးဆန္း သလိုပါပဲ။ ယခင္က ရြာတန္းဂိတ္မွာ ျမင္းလွည္းမ်ားနဲ႔ စည္ကားလွပါတယ္။ ယခုေတာ့ ျမင္းလွည္း တစ္စီးမွမရွိေတာ့၊ ျမင္းလွည္းေနရာမွာ ဆုိင္ကယ္ေနာက္တြဲေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနကုန္ပါၿပီ။ စက္မႈေခတ္ကို တေျဖးေျဖး ေရာက္လာတဲ့သေဘာပါပဲ။
ဆိုင္ကယ္တိုင္ကစီနဲ႔ ဆုိင္ကယ္ေနာက္တြဲမ်ား ေပၚလာေတာ့ ခရီးသြားလုပ္သားျပည္သူမ်ားအဖို႔ ျမန္ဆန္စြာခရီးသြား လာၾကရတဲ့အတြက္ အစစအရာရာအဆင္ေျပေနၾကပါတယ္။
စာေရးသူရဲ႕ျမင္ကြင္းမွာေတာ့ အညာနဲ႔ျမင္းလွည္းဆိုတာ တထပ္တည္းလိုျဖစ္ေနတယ္၊ အညာေဒသမွာ ျမင္းလွည္းယာဥ္ေလးနဲ႔ သြားလာၾကရတာဟာ လွပတဲ့အမ်ဳိးသမီးေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရိုးရာ ျမန္မာ့ခ်ိတ္နဲ႔၀တ္ဆင္လုိက္ေတာ့ အလွေပၚအယဥ္ဆင့္ သြားရသလုိပါပဲ။ အခုေတာ့ အညာနဲ႔ဆုိင္ကယ္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ အေျပာင္းလဲခဲ့တာဟာ အညာသူအပ်ဳိေခ်ာရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ အေနာက္တုိင္း၀တ္စံု၀တ္ထားသလိုပါပဲ………..ေရွးက်တယ္ ေရွးဆန္တယ္ပဲဆိုခ်င္ ဆုိေစေတာ့…………
ေရွ႕ဆက္ပါအံုးမယ္၊ ယခင္ကဆိုရင္ ရမည္းသင္းကေန ရြာတန္းကို ျမင္းလွည္းနဲ႔ တစ္နာရီေလာက္စီးရပါတယ္။ ရြာတန္းကေန သိုက္ေျမွာင္ရြာကို ႏြားလွည္းနဲ႔ သံုးနာရီေလာက္ စီးရပါတယ္။ အခုေတာ့ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ရမည္းသင္းကေန သိုက္ေျမွာင္ရြာကို တစ္နာရီ နီးပါးေလာက္ပဲ စီးရပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလာၾကာျမင့္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈမ်ားက ေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္လာသလိုပါပဲ…
ရြာတန္းရြာကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ရြာတန္းရြာ၊ ဦးအုန္းခိုင္အိမ္မွာ ေခတၱ၀င္နားပါတယ္၊ မၾကာခင္ ရြာမွ အႀကိဳဆိုင္ကယ္မ်ား ေရာက္လာတဲ့အတြက္ သြားရမဲ့ရြာကို တဖန္ ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ သိုက္ေျမွာင္ရြာမေရာက္ခင္ အဦးဆံုးေရာက္တဲ့ရြာက ေက်ာက္ဖူးရြာပါ။ ေက်ာက္ဖူးရြာထိပ္ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘယ္ဖက္မွာ ရြာဦးေစတီကိုလွမ္းျမင္ရၿပီး၊ ညာဖက္မွာေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္း၊ ဒီကေနအထဲ ၀င္သြားတဲ့အခါ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရြာဦးဆရာေတာ္ကို ၀င္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကား မၾကာေသးခင္က ဆိုင္ကယ္ေပၚက ရုတ္တရက္က်ကာ အရိုးက်ဳိးသြားတဲ့အတြက္ စတီးရိုးထည့္ထားၿပီး သြားလာနိုင္ခါစရွိပါေသးတယ္။ သိပ္မသြားနုိင္ေသးပါဘူး။
ထိုဆရာေတာ္ရဲ႕နာမည္က ဦးက၀ိႏၵျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္က ဘိတ္မွာ စာေရးသူနဲ႔အတူသီတင္းသံုးခဲ့ပါတယ္။ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရွးေဟာင္းေနာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာမကုန္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာက္ဖူးရြာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ စာသင္ေက်ာင္းရဲ႕ ပရ၀ုဏ္အတြင္း ေျမကြက္လပ္ႀကီးဟင္းလင္းျပင္မွာ ေက်ာင္းတက္လာၾကတဲ့ကေလးမ်ား ဟုိတစ္စု ဒီတစ္စုနဲ႔ ေနပူစာလံုရင္း စာသင္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ထူးျခားတာက ကေလးမ်ားစာသင္တဲ့ေနရာမွာ ေက်ာင္းဆရာမ်ားအျပင္ ရြာဦးေက်ာင္းက ဦးဇင္းမ်ားလဲ ပါ၀င္ေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၾကည္ႏူးစရာ နံနက္ခင္းျမင္ကြင္းေလးပါပဲ…… (ဆက္ရန္)

အညာေျမသို႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေေပါ့(၂)

တည္းခုိခန္းဟာ ဘုန္းႀကီးမ်ားနဲ႔မဆိုင္လို႔ ထင္သလားမသိ၊ ဘုန္းႀကီးလဲ ပိုက္ဆံေပးၿပီး တည္းရတာပါပဲ၊ တည္းခိုခန္းတည္းတဲ့ဘုန္းႀကီးမ်ား ဘုန္းႀကီးမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။ ဘုန္းႀကီးပ်က္လို႔ ေျပာခ်င္ၾကသလားမသိ။ တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအတုိင္းေျပာရင္ ဒီအျမင္ဟာ ယေန႔ေခတ္အျမင္နဲ႔ဆိုရင္ က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းလွတယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ အမွန္က တည္းခိုခန္းဆိုတာ ခရီးသြားမ်ားအတြက္ နားေနတည္းခိုဖို႔ရာ ေနရာေတြပါ။ ရဟန္းေတြလဲ ခရီးသြားေနၾကေတာ့ ခရီးသည္ေတြပါပဲ။ ရဟန္းအတု ရဟန္းေယာင္ထင္ရင္လဲ မွတ္ပံုတင္စစ္ၾကည့္ရတာပါပဲ။ ဒီအတြက္ နားမလည္နုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။
ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ သီဟုိဠ္သာသနာထြန္းကားစဥ္က လမ္းဆံုေလးခြေတြမွာ ရဟန္းစတဲ့ခရီးသြား အမ်ားျပည္သူ မ်ားတည္းခုိ ဖို႔ ဇရပ္မ်ားကို အျမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ လုပ္ေပးထားၾကတာပါ။

အမွန္တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ရဟန္းေတြလဲ တည္းခိုနုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးရင္ပိုၿပီးေကာင္းပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေပမဲ့ ေနရာတိုင္းမွာ ကုိယ့္အသိဘုန္းႀကီးက ရွိခ်င္မွရွိနိုင္မွာပါ။ ရဟန္းသံဃာမ်ား တည္းခုိဖုိ႔အတြက္ သက္ဆိုင္ရာက စီစဥ္ေပးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွာ သြားတည္းတယ္ဆိုတာ မသိတဲ့အခါ တည္းခိုရ ခက္လွပါတယ္။ အသိဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းခိုရရင္ေတာ့ ျပႆနာမရွိ၊ အသိမရွိတဲ့အျပင္ အဆက္အစပ္မရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တည္းခုိရင္ သံသယမ်က္လံုးမ်ားစြာနဲ႔ လက္မခံခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒီမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတည္းေတာ့ အခက္ခဲေလးေတြ ရွိတာကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ တည္းခုိခန္းမရေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္သံဃာ့မဟာနာယကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီး၊ တစ္ညတာ တည္းခိုခြင့္ျပဳပါရန္ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဓမၼာရံုမွာ ေနရာေပးပါတယ္။ ဓမၼာရံံုက တံခါးမရွိေတာ့ ေဆာင္းေလေအးေတြက အရမ္းတိုက္ေနတယ္။ ဘယ္လိုမ်ား အိပ္ရပါ့မလဲ။ ဓမၼာရံုအတြင္း ကြန္႔ပ်က္ေပၚမွာ ဖ်ာၾကမ္းတစ္ခ်ပ္သာ ခင္းေပးပါတယ္။ ေခါင္းအံုးနဲ႔ေစာင္ ဆိုတာဗလာနတၱိ၊ ဒီတစ္ညကိုေက်ာ္လြန္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လိုမ်ားစခန္းသြားၾကမလဲ….ေဆာင္းရာသီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေအးလုိက္တာကလဲ လြန္ပါဘိ။(ေနာက္သိရတာက ဒီေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ဟာ အနီးတစ္၀ိုက္ ဘယ္သူနဲ႔မွ အဆင္မေျပဘူးဆိုပါတယ္)။
ဒါနဲ႔ ဓမၼာရံုအတြင္းသီတင္းသံုးေနတဲ့ ဦးဇင္းႀကီးအား “အရွင္ဘုရား…တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဒီအတုိင္းအိပ္ရရင္ေတာ့ မနက္လင္းရင္ ေလျဖတ္ေသေလာက္တယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ တစ္ျခားသြားတည္းပါ့မယ္ဘုရား” ဆိုေတာ့ ဦးဇင္းႀကီးက ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ထင္ပါရဲ႕ သူကိုယ္တိုင္ အိပ္ရာေနရာအားလံုးကို စီစဥ္ေပးပါတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ ဦးဇင္းႀကီးက ေျပာပါတယ္။
“ဘုန္းႀကီးဘုရား…..တပည့္ေတာ္တို႔ဆရာေတာ္က ခရီးထြက္တာနဲတယ္ဘုရား၊ သူက ဧည့္သည္လုပ္ဖူးတာ နဲတယ္ဘုရား၊ ကိုယ့္ကိုယ္တုိင္က ဧည့္သည္လုပ္ဖူးမွ ဧည့္သည္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိတာပါဘုရား” တဲ့…….မွန္လိုက္တာ.. မွတ္သား ေလာက္ တဲ့စကားပါပဲ။
ဧည့္သည္လုပ္ဖူးမွ ဧည့္သည္အေၾကာင္းကို သိတာပါ၊ ဧည့္သည္မလုပ္ဖူးက ဧည့္သည္အေၾကာင္း(အခက္အခဲ)ကုိ မသိနုိင္ပါ” ဒါေလးကို စာဖတ္သူမ်ား သတိထားၾကဖုိ႔ပါ။
သုိက္ေျမွာင္ရြာသို႔ခရီးဆက္ျခင္း
မနက္လင္းေတာ့ ရြာတန္းျမင္းလွည္းဂိတ္ကိုသြားပါတယ္။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့လို႔ထင္ပါ့ အျမင္သစ္ေတြနဲ႔ ထူးဆန္း သလိုပါပဲ။ ယခင္က ရြာတန္းဂိတ္မွာ ျမင္းလွည္းမ်ားနဲ႔ စည္ကားလွပါတယ္။ ယခုေတာ့ ျမင္းလွည္း တစ္စီးမွမရွိေတာ့၊ ျမင္းလွည္းေနရာမွာ ဆုိင္ကယ္ေနာက္တြဲေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနကုန္ပါၿပီ။ စက္မႈေခတ္ကို တေျဖးေျဖး ေရာက္လာတဲ့သေဘာပါပဲ။
ဆိုင္ကယ္တိုင္ကစီနဲ႔ ဆုိင္ကယ္ေနာက္တြဲမ်ား ေပၚလာေတာ့ ခရီးသြားလုပ္သားျပည္သူမ်ားအဖို႔ ျမန္ဆန္စြာခရီးသြား လာၾကရတဲ့အတြက္ အစစအရာရာအဆင္ေျပေနၾကပါတယ္။
စာေရးသူရဲ႕ျမင္ကြင္းမွာေတာ့ အညာနဲ႔ျမင္းလွည္းဆိုတာ တထပ္တည္းလိုျဖစ္ေနတယ္၊ အညာေဒသမွာ ျမင္းလွည္းယာဥ္ေလးနဲ႔ သြားလာၾကရတာဟာ လွပတဲ့အမ်ဳိးသမီးေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရိုးရာ ျမန္မာ့ခ်ိတ္နဲ႔၀တ္ဆင္လုိက္ေတာ့ အလွေပၚအယဥ္ဆင့္ သြားရသလုိပါပဲ။ အခုေတာ့ အညာနဲ႔ဆုိင္ကယ္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ အေျပာင္းလဲခဲ့တာဟာ အညာသူအပ်ဳိေခ်ာရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ အေနာက္တုိင္း၀တ္စံု၀တ္ထားသလိုပါပဲ………..ေရွးက်တယ္ ေရွးဆန္တယ္ပဲဆိုခ်င္ ဆုိေစေတာ့…………
ေရွ႕ဆက္ပါအံုးမယ္၊ ယခင္ကဆိုရင္ ရမည္းသင္းကေန ရြာတန္းကို ျမင္းလွည္းနဲ႔ တစ္နာရီေလာက္စီးရပါတယ္။ ရြာတန္းကေန သိုက္ေျမွာင္ရြာကို ႏြားလွည္းနဲ႔ သံုးနာရီေလာက္ စီးရပါတယ္။ အခုေတာ့ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ရမည္းသင္းကေန သိုက္ေျမွာင္ရြာကို တစ္နာရီ နီးပါးေလာက္ပဲ စီးရပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလာၾကာျမင့္ျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈမ်ားက ေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္လာသလိုပါပဲ…
ရြာတန္းရြာကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ရြာတန္းရြာ၊ ဦးအုန္းခိုင္အိမ္မွာ ေခတၱ၀င္နားပါတယ္၊ မၾကာခင္ ရြာမွ အႀကိဳဆိုင္ကယ္မ်ား ေရာက္လာတဲ့အတြက္ သြားရမဲ့ရြာကို တဖန္ ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ သိုက္ေျမွာင္ရြာမေရာက္ခင္ အဦးဆံုးေရာက္တဲ့ရြာက ေက်ာက္ဖူးရြာပါ။ ေက်ာက္ဖူးရြာထိပ္ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ဘယ္ဖက္မွာ ရြာဦးေစတီကိုလွမ္းျမင္ရၿပီး၊ ညာဖက္မွာေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္း၊ ဒီကေနအထဲ ၀င္သြားတဲ့အခါ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရြာဦးဆရာေတာ္ကို ၀င္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကား မၾကာေသးခင္က ဆိုင္ကယ္ေပၚက ရုတ္တရက္က်ကာ အရိုးက်ဳိးသြားတဲ့အတြက္ စတီးရိုးထည့္ထားၿပီး သြားလာနိုင္ခါစရွိပါေသးတယ္။ သိပ္မသြားနုိင္ေသးပါဘူး။
ထိုဆရာေတာ္ရဲ႕နာမည္က ဦးက၀ိႏၵျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္က ဘိတ္မွာ စာေရးသူနဲ႔အတူသီတင္းသံုးခဲ့ပါတယ္။ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရွးေဟာင္းေနာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာမကုန္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာက္ဖူးရြာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ စာသင္ေက်ာင္းရဲ႕ ပရ၀ုဏ္အတြင္း ေျမကြက္လပ္ႀကီးဟင္းလင္းျပင္မွာ ေက်ာင္းတက္လာၾကတဲ့ကေလးမ်ား ဟုိတစ္စု ဒီတစ္စုနဲ႔ ေနပူစာလံုရင္း စာသင္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ထူးျခားတာက ကေလးမ်ားစာသင္တဲ့ေနရာမွာ ေက်ာင္းဆရာမ်ားအျပင္ ရြာဦးေက်ာင္းက ဦးဇင္းမ်ားလဲ ပါ၀င္ေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၾကည္ႏူးစရာ နံနက္ခင္းျမင္ကြင္းေလးပါပဲ…… (ဆက္ရန္)

ဘုရားဥပေဒမ်ားကို ေခတ္ကာလအရ ေျပာင္းလဲလုိ႔ရပါသလား

အေမး။ ။အေျခခံဥေပဒေတြဟာ ေခတ္ကာလနဲ႔ မညီရင္ ျပဳျပင္လို႔ရပါတယ္ဘုရား၊ ဘုရားဥေပဒေတာ္မ်ားကိုလဲ ေခတ္ကာလအရ ေျပာင္းလဲသင့္ ရင္ ေျပာင္းလဲလုိ႔ရပါသလားဘုရား။ သဂၤါယနာတင္တာနဲ႔ အခု The world Buddhist summit နဲ႔ အတူတူပါလားဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ေမာင္ေဇာ္မ်ဳိး(Activator)
ရန္ကုန္

အေျဖ။ ။ေမးခြန္းေမးထားတာက (က) ေခတ္ကာလအရ ဘုရာဥပေဒကို ေျပာင္းလဲသင့္ပါသလား။
(ခ) သဂၤါယနာနဲ႔ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံ အတူတူ လား ဆိုတဲ့ေမးခြန္ ႏွစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အစဥ္အတုိင္းပဲ ေျပာပါမယ္။
(က) အေျခခံဥပေဒေတြက ေခတ္ကလာအလိုက္ အဆင္မေျပရင္ ေျပာင္းလဲလို႔ ရတယ္ဆိုေပမဲ့ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတာ္ကို ေျပာင္းလဲလို႔လဲ မရပါဘူး၊ ေျပာင္းလဲပိုင္ခြင့္လဲ ဘယ္သူ႔မွာမွ မရွိပါဘူး။ ဘုရာရွင္ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးမွာ ဘုရားရွင္က အရွင္အာနႏၵာအား “ခ်စ္သားအာနႏၵာ…ငါဘုရာကြယ္လြန္တဲ့အခါ အေသးအႏုပ္သိကၡာပုဒ္မ်ားကို ပယ္ႏႈတ္လိုခဲ့ေသာ္ ပယ္ႏႈတ္ေလေလာ့” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။ (မဟာဗုဒၶ၀င္၊ပဥၥမတြဲ၊ႏွာ-၄၇၇)
ဒီလိုမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေပမဲ့ အရွင္မဟာကႆပစတဲ့ မဟာသ၀ကႀကီးမ်ားအစထားလို႔ သံဃာအားလံုးက ပယ္ႏႈတ္ျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္း မျပဳခဲ့ပါ။ ယေန႔အထိတုိင္ေအာင္လဲ ပယ္ႏႈတ္ျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ားကို မျပဳလုပ္ခဲ့ပါ။ ပထမသဂၤါယနာမွ ဆ႒မသဂၤါယနာတုိင္ေအာင္ သံဃာေထရ္ႀကီးမ်ား အဆက္ဆက္ အသက္စြန္႔ကာ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ၾကတာပါ။
“၀ိနည္းသည္ သာသနာအသက္” ဆိုတဲ့အတုိင္း ဘုရားဥပေဒေတာ္ဆိုတဲ့ ၀ိနည္းတည္ရွိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး သာသနာေတာ္ႀကီး တည္ၿမဲေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေခတ္ကာလမ်ား ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာင္းလဲေပမဲ့ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတာ္ႀကီးကေတာ့ ေျပာင္းလဲသင့္တဲ့အခ်ိန္ဆုိတာ ရွိလာမွာမဟုတ္သလုိ ဘယ္ေတာ့မွလဲ ေျပာင္းလဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
(ခ) သဂၤါယနာနဲ႔ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံဟာ တူပါသလားဆိုေတာ့ မတူပါဘူးလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ… မတူေၾကာင္းကို ရွင္းပါအံုးမယ္။
သဂၤါယနာဆိုတာ= အညီအညြတ္ရြတ္ဆိုျခင္း လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ နားလည္ေအာင္ ပထမသဂၤါယနတင္တဲ့အေနအထားေလးကို ေျပာပါ့မယ္။ သဂၤါယနာတင္ရာမွာ ဦးစီးေတာ္မူတဲ့ ရွင္မဟာကႆပမေထရ္က ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာပံု သိကၡာပုဒ္ပညတ္ရာ တုိင္းျပည္၊ၿမိဳ႕ ၊ အျပစ္က်ဳးလြန္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ အာပတ္သင့္မႈ မသင့္မႈ အေသးစိတ္ ေမးစိစစ္ေတာ္မူပါတယ္။ ေမးတုိင္းျပႆနာမ်ားကို ၀ိနည္းဧတဒဂ္ရ အရွင္ဥပါလိ မေထရ္က ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေျဖၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ဒီလိုအေမးအေျဖျပဳၿပီး သံဃာအားလံုးက သေဘာတူညီတဲ့အခါ ရဟႏၱာ မေထရ္ ငါးရာတို႔က သံၿပိဳင္ရြတ္ဆိုကာ အတည္ျပဳလက္ခံေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ က်န္တဲ့သိကၡာ ပုဒ္မ်ား၊ သုတၱန္၊အဘိဓမၼာပိုင္းဆိုင္ရာ မွာဆိုရင္လဲ အရွင္အာနႏၵာက ေျဖၾကားေတာ္မူပါတယ္။ သံဃာအား လံုးကသေဘာ တူညီတဲ့အခါ ရဟႏၱာမေထရ္ ငါးရာတို႔က စုေပါင္းသံၿပိဳင္ရြတ္ဆို ေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဒါကိုပဲ “သဂၤါယနာတင္တယ္” လို႔ေခၚပါတယ္။
ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံကေတာ့ သဂၤါယနာမွာလို သံဃာေတာ္အမ်ားက သုတ္၊၀ိနည္း၊ အဘိဓမၼာမ်ားကို စုေပါင္းရြတ္ဆိုတာမရွိ ပါဘူး။ အခ်ဳိ႕က ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံဟာ သဂၤါယနာတင္တာလို႔ မသိဘဲေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ေျပာပါရေစ။ ဒါေပမဲ့ ညီလာခံရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီညီလာခံအေၾကာင္းသိရေအာင္ (intention of Buddhist summit) ညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အမ်ားသိဖုိ႔ ေဖၚျပေပးလုိက္ ပါတယ္။
ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္(၅)ခုရွိပါတယ္။
(၁) ဗုဒၶဘာသာယံုၾကည္ကိုးကြယ္ေသာ နုိင္ငံအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ၊ အျပန္အလွန္နားလည္မႈနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား တိုးတက္ထြန္းကား လာေစရန္။
(၂) ဗုဒၶဘာသာယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ လိုက္နာက်င့္သံုးမႈတုိ႔ကို ဗုဒၶဘာသာအခ်င္းခ်င္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္။
(၃) ကမၻာ့ႏိူင္ငံအသီးသီးမွာ ပရိယတၱိကို အေျခခံတဲ့ ဗုဒၶဘာသာပညာေရး ထြန္းကားျပန္႔ပြားေစရန္။
(၄) ကမၻာ့လူသားထုတစ္ရပ္လံုးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတ့ဲ ကမၻာႀကီးျဖစ္ထြန္း အက်ဳိးျပဳေစရန္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာရႈေထာင့္က ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေဆာင္ရြက္ရန္။
(၅) ဗုဒၶရဲ႕တရားဓမၼမ်ား မူရင္းမပ်က္ နုိင္ငံတကာသို႔ ထြန္းကားပ်ံ႕ပြားေစရန္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားဥပေဒမ်ားကို ေခတ္ကာလအရ ေျပာင္းလဲလုိ႔ရပါသလား

အေမး။ ။အေျခခံဥေပဒေတြဟာ ေခတ္ကာလနဲ႔ မညီရင္ ျပဳျပင္လို႔ရပါတယ္ဘုရား၊ ဘုရားဥေပဒေတာ္မ်ားကိုလဲ ေခတ္ကာလအရ ေျပာင္းလဲသင့္ ရင္ ေျပာင္းလဲလုိ႔ရပါသလားဘုရား။ သဂၤါယနာတင္တာနဲ႔ အခု The world Buddhist summit နဲ႔ အတူတူပါလားဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ေမာင္ေဇာ္မ်ဳိး(Activator)
ရန္ကုန္

အေျဖ။ ။ေမးခြန္းေမးထားတာက (က) ေခတ္ကာလအရ ဘုရာဥပေဒကို ေျပာင္းလဲသင့္ပါသလား။
(ခ) သဂၤါယနာနဲ႔ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံ အတူတူ လား ဆိုတဲ့ေမးခြန္ ႏွစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အစဥ္အတုိင္းပဲ ေျပာပါမယ္။
(က) အေျခခံဥပေဒေတြက ေခတ္ကလာအလိုက္ အဆင္မေျပရင္ ေျပာင္းလဲလို႔ ရတယ္ဆိုေပမဲ့ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတာ္ကို ေျပာင္းလဲလို႔လဲ မရပါဘူး၊ ေျပာင္းလဲပိုင္ခြင့္လဲ ဘယ္သူ႔မွာမွ မရွိပါဘူး။ ဘုရာရွင္ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးမွာ ဘုရားရွင္က အရွင္အာနႏၵာအား “ခ်စ္သားအာနႏၵာ…ငါဘုရာကြယ္လြန္တဲ့အခါ အေသးအႏုပ္သိကၡာပုဒ္မ်ားကို ပယ္ႏႈတ္လိုခဲ့ေသာ္ ပယ္ႏႈတ္ေလေလာ့” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တယ္။ (မဟာဗုဒၶ၀င္၊ပဥၥမတြဲ၊ႏွာ-၄၇၇)
ဒီလိုမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေပမဲ့ အရွင္မဟာကႆပစတဲ့ မဟာသ၀ကႀကီးမ်ားအစထားလို႔ သံဃာအားလံုးက ပယ္ႏႈတ္ျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္း မျပဳခဲ့ပါ။ ယေန႔အထိတုိင္ေအာင္လဲ ပယ္ႏႈတ္ျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ားကို မျပဳလုပ္ခဲ့ပါ။ ပထမသဂၤါယနာမွ ဆ႒မသဂၤါယနာတုိင္ေအာင္ သံဃာေထရ္ႀကီးမ်ား အဆက္ဆက္ အသက္စြန္႔ကာ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ၾကတာပါ။
“၀ိနည္းသည္ သာသနာအသက္” ဆိုတဲ့အတုိင္း ဘုရားဥပေဒေတာ္ဆိုတဲ့ ၀ိနည္းတည္ရွိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး သာသနာေတာ္ႀကီး တည္ၿမဲေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေခတ္ကာလမ်ား ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာင္းလဲေပမဲ့ ဘုရားရွင္ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတာ္ႀကီးကေတာ့ ေျပာင္းလဲသင့္တဲ့အခ်ိန္ဆုိတာ ရွိလာမွာမဟုတ္သလုိ ဘယ္ေတာ့မွလဲ ေျပာင္းလဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
(ခ) သဂၤါယနာနဲ႔ ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံဟာ တူပါသလားဆိုေတာ့ မတူပါဘူးလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ… မတူေၾကာင္းကို ရွင္းပါအံုးမယ္။
သဂၤါယနာဆိုတာ= အညီအညြတ္ရြတ္ဆိုျခင္း လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ နားလည္ေအာင္ ပထမသဂၤါယနတင္တဲ့အေနအထားေလးကို ေျပာပါ့မယ္။ သဂၤါယနာတင္ရာမွာ ဦးစီးေတာ္မူတဲ့ ရွင္မဟာကႆပမေထရ္က ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာပံု သိကၡာပုဒ္ပညတ္ရာ တုိင္းျပည္၊ၿမိဳ႕ ၊ အျပစ္က်ဳးလြန္တဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ အာပတ္သင့္မႈ မသင့္မႈ အေသးစိတ္ ေမးစိစစ္ေတာ္မူပါတယ္။ ေမးတုိင္းျပႆနာမ်ားကို ၀ိနည္းဧတဒဂ္ရ အရွင္ဥပါလိ မေထရ္က ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေျဖၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ဒီလိုအေမးအေျဖျပဳၿပီး သံဃာအားလံုးက သေဘာတူညီတဲ့အခါ ရဟႏၱာ မေထရ္ ငါးရာတို႔က သံၿပိဳင္ရြတ္ဆိုကာ အတည္ျပဳလက္ခံေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ က်န္တဲ့သိကၡာ ပုဒ္မ်ား၊ သုတၱန္၊အဘိဓမၼာပိုင္းဆိုင္ရာ မွာဆိုရင္လဲ အရွင္အာနႏၵာက ေျဖၾကားေတာ္မူပါတယ္။ သံဃာအား လံုးကသေဘာ တူညီတဲ့အခါ ရဟႏၱာမေထရ္ ငါးရာတို႔က စုေပါင္းသံၿပိဳင္ရြတ္ဆို ေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဒါကိုပဲ “သဂၤါယနာတင္တယ္” လို႔ေခၚပါတယ္။
ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံကေတာ့ သဂၤါယနာမွာလို သံဃာေတာ္အမ်ားက သုတ္၊၀ိနည္း၊ အဘိဓမၼာမ်ားကို စုေပါင္းရြတ္ဆိုတာမရွိ ပါဘူး။ အခ်ဳိ႕က ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံဟာ သဂၤါယနာတင္တာလို႔ မသိဘဲေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ေျပာပါရေစ။ ဒါေပမဲ့ ညီလာခံရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီညီလာခံအေၾကာင္းသိရေအာင္ (intention of Buddhist summit) ညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အမ်ားသိဖုိ႔ ေဖၚျပေပးလုိက္ ပါတယ္။
ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာညီလာခံရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္(၅)ခုရွိပါတယ္။
(၁) ဗုဒၶဘာသာယံုၾကည္ကိုးကြယ္ေသာ နုိင္ငံအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ၊ အျပန္အလွန္နားလည္မႈနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား တိုးတက္ထြန္းကား လာေစရန္။
(၂) ဗုဒၶဘာသာယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ လိုက္နာက်င့္သံုးမႈတုိ႔ကို ဗုဒၶဘာသာအခ်င္းခ်င္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္။
(၃) ကမၻာ့ႏိူင္ငံအသီးသီးမွာ ပရိယတၱိကို အေျခခံတဲ့ ဗုဒၶဘာသာပညာေရး ထြန္းကားျပန္႔ပြားေစရန္။
(၄) ကမၻာ့လူသားထုတစ္ရပ္လံုးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတ့ဲ ကမၻာႀကီးျဖစ္ထြန္း အက်ဳိးျပဳေစရန္အတြက္ ဗုဒၶဘာသာရႈေထာင့္က ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေဆာင္ရြက္ရန္။
(၅) ဗုဒၶရဲ႕တရားဓမၼမ်ား မူရင္းမပ်က္ နုိင္ငံတကာသို႔ ထြန္းကားပ်ံ႕ပြားေစရန္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

Monday, January 11, 2010

ကာလာမသုတ္ျဖစ္ေပၚလာပံုသမိုင္း

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…ဘာသာျခားမ်ားအား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေစတဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕လြတ္လပ္မႈကိုျပတဲ့ ကာလာမသုတ္ကိုေဟာျဖစ္ပံု သမုိင္း ေၾကာင္းသိခ်င္ပါတယ္။ ပါဠိ၊ျမန္မာ၊အဂၤလိပ္ သံုးဘာသာနဲ႔ အျပည့္အစံုသိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ရုိေသစြာျဖင့္
မင္းေမာင္
ျဖဴး

အေျဖ။ ။ အေမးတာက နဲနဲေလးေပမဲ့ ေျဖရမွာက သံုးဘာသာေတာင္ဆိုေတာ့ မ်ားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ငဲ့ၿပီး ေျဖပါ့မယ္။
ျမန္မာဘာသာ
ေကသမုတၱိနိဂံုးသားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ကာလာမမင္းမ်ားဟာ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ည္းကပ္ၾကတယ္ အခ်ဳိ႕က တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေနၾက တယ္။ အခ်ဳိ႕က ဘုရားရွင္နဲ႔ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေျပာဆုိေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က အမွတ္ရဖြယ္ေျပာဆိုရင္း တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ ေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က ဘုရားရွင္ကို လက္အုပ္ခ်ီၿပီး တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က အမည္၊ အႏြယ္ေတြကိုေျပာၿပီး ထိုင္ေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က ဘာမွမေျပာဘဲ တိတ္ဆိပ္စြာထိုင္ေနၾကတယ္။
ေကသမုတၱိနိဂံုးသားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ကာလာမမင္းမ်ားဟာ ဘုရားရွင္အားေအာက္ပါအတုိင္း ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ “အရွင္ဘုရား… အခ်ဳိ႕ရဟန္းပုဏၰားမ်ားဟာ ေကသမုတၱိနိဂံုးကို ေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ဘာသာအယူ၀ါဒသာ မွန္တယ္လို႔ ေျပာဆိုၿပီး သူတစ္ပါးအယူ ၀ါဒကိုက်ေတာ့ မရိုမေသ ထိပါးပုတ္ခတ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ အျခားအျခားရဟန္း ပုဏၰားေတြလဲ ေကသမုတၱိနိဂံုးကိုေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔လဲပဲ ကိုယ့္အယူ၀ါဒကိုသာ မွန္တယ္လို႔ေျပာဆိုၾကၿပီး သူတစ္ပါး အယူ၀ါဒကုိက်ေတာ့ မရိုမေသ ထိပါးပုတ္ခတ္ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္။ အရွင္ဘုရား…ဘယ္ရဟန္းပုဏၰားရဲ႕၀ါဒက မွန္ၿပီး ဘယ္ရဟန္းပုဏၰားရဲ႕၀ါဒက မွားပါသလဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္မိပါတယ္ ဘုရား”
ထိုအခါ ဘုရားရွင္က “ကာလာမတို႔…..သင္တို႔ဟာ ယံုမွားသင့္တဲ့အတြက္ ယံုမွားတာပဲ၊ သံသယျဖစ္သင့္တဲ့အတြက္ သံသယျဖစ္ၾက တာပဲ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူကာ ကာလာမသုတ္ကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ပါဠိဘာသာ
အေထ ေခါ ေကသမုတၱိယာ ကာလာမာ ေယန ဘဂ၀ါ ေတႏုပသကၤမႎသု၊ ဥပသကၤမိတြာ အေပၸကေစၥ ဘဂ၀ႏၱံ အဘိ၀ါေဒတြာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ အေပၸကေစၥ ဘဂ၀တာ သဒၶႎ သေမၼာဒႎသု၊ သေမၼာဒနီယံ ကထံ သာရဏီယံ ၀ီတိသာေရတြာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ အေပၸကေစၥ ေယန ဘဂ၀ါ ေတနအဥၨလႎ ပဏာေမတြာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ အေပကေစၥ နာမေဂါတၳံ သာေ၀တြာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ အေပၸကေစၥ တုဏွီဘူတာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ ဧကမႏၱံ နိသိေႏၷာ ေခါ ေတ ေကသမုတၱိယာ ကာလာမာ ဘဂ၀ႏၱံ ဧတဒေ၀ါစံု-
သႏၱိ ဘေႏၱ ဧေက သမဏျဗဟၼဏာ ေကသမုတၱံ အာဂစၦႏၱိ၊ ေတ သကံေယ၀ ၀ါဒံ ဒီေပႏၱိ ေဇာေတႏၱိ၊ ပရပၸ၀ါဒံ ပန ခံုေသႏၱိ ၀ေမၻႏၱိ ပရိဘ၀ႏၱိ၊ ၾသမကၡႎ ကေရာႏၱိ၊ အပေရပိ ဘေႏၱ ဧေက သမဏျဗဟၼဏာ ေကသမုတၱံ အာဂစၦႏၱိ၊ ေတ သကံေယ၀ ၀ါဒံ ဒီေပႏၱိ ေဇာေတႏၱိ၊ ပရပၸ၀ါဒံ ပန ခံုေသႏၱိ ၀ေမၻႏၱိ ပရိဘ၀ႏၱိ၊ ၾသမကၡႎ ကေရာႏၱိ၊ ေတသံ ေနာ ဘေႏၱ အမွာကံ ေဟာေတ၀ ကခၤါ၊ ေဟာတိ ၀ိစိကိစၦာ “ေကာ သု နာမ ဣေမသံ ဘ၀တံ သမဏျဗဟၼဏာနံ သစၥံ အာဟ၊ ေကာ မုသာ” တိ။ အလံ ဟိ ေ၀ါ ကာလာမာ ကခႋတံု အလံ ၀ိစိကိစၦိတံု၊ ကခၤနီေယ၀ ပန ေ၀ါ ဌာေန ၀ိစိကိစၦာ ဥပၸႏၷာ။ (အဂၤုတၳရနိကာယ္၊ တိကနိပါတ၊ ေကသမုတၱိသုတ္၊ႏွာ-၁၈၉)

အဂၤလိပ္
The history of the Kalarma Thote .KayThaMoutTiNiGone kings has approached to the Lord Buddha .Some were having a conversation with Lord Buddha ,while others engaged themselves in their own topics, or were just stayed silently .
The conversations that they have had with Lord Buddha was as below,“Lord , some of the monks came to KayThaMoutTiNiGone and stated that their beliefs, teachings and ideologies of their own religion were the universal truth and been giving offensive critiques over those of other religions with impolite manners.”
“There were monks who also come from different places to us and they have conducted the same manner towards the other religion.”
“Lord, whose beliefs are the truth and whose are wrong. We are becoming so sceptical on these matters”
Lord Buddha replied “Dear my kings, you all are being sceptical because you should be, you are being doubtful because you should be” and has delivered the Kalama Thote.

ကာလာမသုတ္ျဖစ္ေပၚလာပံုသမိုင္း

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…ဘာသာျခားမ်ားအား ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ေစတဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕လြတ္လပ္မႈကိုျပတဲ့ ကာလာမသုတ္ကိုေဟာျဖစ္ပံု သမုိင္း ေၾကာင္းသိခ်င္ပါတယ္။ ပါဠိ၊ျမန္မာ၊အဂၤလိပ္ သံုးဘာသာနဲ႔ အျပည့္အစံုသိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
ရုိေသစြာျဖင့္
မင္းေမာင္
ျဖဴး

အေျဖ။ ။ အေမးတာက နဲနဲေလးေပမဲ့ ေျဖရမွာက သံုးဘာသာေတာင္ဆိုေတာ့ မ်ားတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ငဲ့ၿပီး ေျဖပါ့မယ္။
ျမန္မာဘာသာ
ေကသမုတၱိနိဂံုးသားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ကာလာမမင္းမ်ားဟာ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ည္းကပ္ၾကတယ္ အခ်ဳိ႕က တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေနၾက တယ္။ အခ်ဳိ႕က ဘုရားရွင္နဲ႔ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေျပာဆုိေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က အမွတ္ရဖြယ္ေျပာဆိုရင္း တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ ေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က ဘုရားရွင္ကို လက္အုပ္ခ်ီၿပီး တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က အမည္၊ အႏြယ္ေတြကိုေျပာၿပီး ထိုင္ေနၾကတယ္။ အခ်ဳိ႕က ဘာမွမေျပာဘဲ တိတ္ဆိပ္စြာထိုင္ေနၾကတယ္။
ေကသမုတၱိနိဂံုးသားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ကာလာမမင္းမ်ားဟာ ဘုရားရွင္အားေအာက္ပါအတုိင္း ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ “အရွင္ဘုရား… အခ်ဳိ႕ရဟန္းပုဏၰားမ်ားဟာ ေကသမုတၱိနိဂံုးကို ေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ဘာသာအယူ၀ါဒသာ မွန္တယ္လို႔ ေျပာဆိုၿပီး သူတစ္ပါးအယူ ၀ါဒကိုက်ေတာ့ မရိုမေသ ထိပါးပုတ္ခတ္ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ အျခားအျခားရဟန္း ပုဏၰားေတြလဲ ေကသမုတၱိနိဂံုးကိုေရာက္လာၾကတယ္။ သူတို႔လဲပဲ ကိုယ့္အယူ၀ါဒကိုသာ မွန္တယ္လို႔ေျပာဆိုၾကၿပီး သူတစ္ပါး အယူ၀ါဒကုိက်ေတာ့ မရိုမေသ ထိပါးပုတ္ခတ္ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္။ အရွင္ဘုရား…ဘယ္ရဟန္းပုဏၰားရဲ႕၀ါဒက မွန္ၿပီး ဘယ္ရဟန္းပုဏၰားရဲ႕၀ါဒက မွားပါသလဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ယံုမွားသံသယ ျဖစ္မိပါတယ္ ဘုရား”
ထိုအခါ ဘုရားရွင္က “ကာလာမတို႔…..သင္တို႔ဟာ ယံုမွားသင့္တဲ့အတြက္ ယံုမွားတာပဲ၊ သံသယျဖစ္သင့္တဲ့အတြက္ သံသယျဖစ္ၾက တာပဲ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူကာ ကာလာမသုတ္ကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ပါဠိဘာသာ
အေထ ေခါ ေကသမုတၱိယာ ကာလာမာ ေယန ဘဂ၀ါ ေတႏုပသကၤမႎသု၊ ဥပသကၤမိတြာ အေပၸကေစၥ ဘဂ၀ႏၱံ အဘိ၀ါေဒတြာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ အေပၸကေစၥ ဘဂ၀တာ သဒၶႎ သေမၼာဒႎသု၊ သေမၼာဒနီယံ ကထံ သာရဏီယံ ၀ီတိသာေရတြာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ အေပၸကေစၥ ေယန ဘဂ၀ါ ေတနအဥၨလႎ ပဏာေမတြာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ အေပကေစၥ နာမေဂါတၳံ သာေ၀တြာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ အေပၸကေစၥ တုဏွီဘူတာ ဧကမႏၱံ နိသီဒႎသု၊ ဧကမႏၱံ နိသိေႏၷာ ေခါ ေတ ေကသမုတၱိယာ ကာလာမာ ဘဂ၀ႏၱံ ဧတဒေ၀ါစံု-
သႏၱိ ဘေႏၱ ဧေက သမဏျဗဟၼဏာ ေကသမုတၱံ အာဂစၦႏၱိ၊ ေတ သကံေယ၀ ၀ါဒံ ဒီေပႏၱိ ေဇာေတႏၱိ၊ ပရပၸ၀ါဒံ ပန ခံုေသႏၱိ ၀ေမၻႏၱိ ပရိဘ၀ႏၱိ၊ ၾသမကၡႎ ကေရာႏၱိ၊ အပေရပိ ဘေႏၱ ဧေက သမဏျဗဟၼဏာ ေကသမုတၱံ အာဂစၦႏၱိ၊ ေတ သကံေယ၀ ၀ါဒံ ဒီေပႏၱိ ေဇာေတႏၱိ၊ ပရပၸ၀ါဒံ ပန ခံုေသႏၱိ ၀ေမၻႏၱိ ပရိဘ၀ႏၱိ၊ ၾသမကၡႎ ကေရာႏၱိ၊ ေတသံ ေနာ ဘေႏၱ အမွာကံ ေဟာေတ၀ ကခၤါ၊ ေဟာတိ ၀ိစိကိစၦာ “ေကာ သု နာမ ဣေမသံ ဘ၀တံ သမဏျဗဟၼဏာနံ သစၥံ အာဟ၊ ေကာ မုသာ” တိ။ အလံ ဟိ ေ၀ါ ကာလာမာ ကခႋတံု အလံ ၀ိစိကိစၦိတံု၊ ကခၤနီေယ၀ ပန ေ၀ါ ဌာေန ၀ိစိကိစၦာ ဥပၸႏၷာ။ (အဂၤုတၳရနိကာယ္၊ တိကနိပါတ၊ ေကသမုတၱိသုတ္၊ႏွာ-၁၈၉)

အဂၤလိပ္
The history of the Kalarma Thote .KayThaMoutTiNiGone kings has approached to the Lord Buddha .Some were having a conversation with Lord Buddha ,while others engaged themselves in their own topics, or were just stayed silently .
The conversations that they have had with Lord Buddha was as below,“Lord , some of the monks came to KayThaMoutTiNiGone and stated that their beliefs, teachings and ideologies of their own religion were the universal truth and been giving offensive critiques over those of other religions with impolite manners.”
“There were monks who also come from different places to us and they have conducted the same manner towards the other religion.”
“Lord, whose beliefs are the truth and whose are wrong. We are becoming so sceptical on these matters”
Lord Buddha replied “Dear my kings, you all are being sceptical because you should be, you are being doubtful because you should be” and has delivered the Kalama Thote.

အြန္လိုင္းမွာ ခ်စ္သူျဖစ္ၾကတာ ကာေမသုထုိက္ပါသလား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…အြန္လုိင္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔႔ပါတယ္၊ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သူနဲ႔ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လူလြတ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘဲ အိမ္ေထာင္နဲ႔လို႔သိရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မွာလဲ သမီးေလး တစ္ ေယာက္နဲ႔ပါ။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္ တာက အြန္လိုင္းေပၚမွာပဲ ေတြ႕ၾကၿပီး အြန္လိုင္းေပၚမွာပဲ ခ်စ္ႀကိဳက္ၾကတာ “ကာေမသု” ထုိက္ပါသ လား သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
မငယ္ငယ္
ေမာ္လၿမိဳင္

အေျဖ။ ။မငယ္ငယ္ေရ….အြန္လိုင္းေပၚပဲ ေတြ႕ၿပီး ေျပာၾကဆိုၾက ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကတာ အေရးမႀကီးဘူး။ အျပင္မွာ လူခ်င္းေတြ႕ၿပီး က်ဳးလြန္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုမွ ကာေမသု ထိုက္တာပါ။ ကာေမသု ထိုက္ မထုိက္ဆိုတာကို အခ်က္ေလးခ်က္နဲ႔ တုိက္ဆိုင္ၾကည့္ပါ ၊ အခ်က္ေလးခ်က္ထဲ က တစ္ခုခု ခၽြတ္ယြင္းေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မထုိက္ပါဘူး၊ ေလးခုစလံုးနဲ႔ ညီညြတ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကာေမသုထိုက္ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္စလံုးက အိမ္ေထာင္ရွိရက္နဲ႔ အြန္လိုင္းေပၚခ်စ္သူျဖစ္ၾကတာဟာ ကာေမသု မထုိက္ေသာ္လဲ ကိုယ့္ရဲ႕ေယာကၤ်ား ၊မိန္းမမွ တစ္ပါး တစ္ျခားေယာကၤ်ား၊မိန္းမအေပၚမွာ စိတ္နဲ႔ ျပစ္မွားမိခဲ့တာေတာ့ ေသခ်ာေနတယ္။ ဒါဟာ ကာေမသုထိုက္ဖို႔ရာ နီးစပ္လာတဲ့သေဘာပဲ။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က တစ္ေန႔မွာ အသက္ႀကီးတဲ့ နကုလပိတာနဲ႔ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔ ဘုရားထံေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတဲ့အခ်ိန္မွ အခုအခ်ိန္အထိ သူရဲ႕ဇနီးမွတစ္ပါး တစ္ျခားမိန္းမေတြအေပၚမွာ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားခဲ့ဘူး လို႔ ေလွ်ာက္တယ္။ ဇနီးျဖစ္သူ နကုလမာတာကလဲ သူလဲပဲ လက္ထပ္တဲ့အခ်ိန္ကစ အခုအခ်ိန္ထိ ကိုယ့္လင္ေယာကၤ်ားမွတစ္ပါးတစ္ျခား ေယာကၤ်ားေတြအေပၚမွာ စိတ္နဲ႔ေတာင္မွ မျပစ္မွားခဲ့ပါဘူး လို႔ ဘုရားရွင္အားေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ဇနီးေမာင္ႏွံတိုင္းအတြက္ စံနမူနာယူၾကရမဲ့အခ်က္ဆိုတာကို သတိထားေစခ်င္ပါတယ္။
ကာေမသုထုိက္တဲ့ အဂၤါေလးခ်က္
(၁)မသြားမလာ မဆက္ဆံေကာင္းသူျဖစ္ျခင္း။
(၂)မွီ၀ဲလိုစိတ္ရွိျခင္း။
(၃)လံု႔လျပဳျခင္း။
(၄)ျပဳက်င့္မႈမွာသာယာျခင္း။ (အ႒သာလိနီ၊ ႒ ၊ ၁၄၁)

အြန္လိုင္းမွာ ခ်စ္သူျဖစ္ၾကတာ ကာေမသုထုိက္ပါသလား

အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…အြန္လုိင္းေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔႔ပါတယ္၊ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သူနဲ႔ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လူလြတ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘဲ အိမ္ေထာင္နဲ႔လို႔သိရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မွာလဲ သမီးေလး တစ္ ေယာက္နဲ႔ပါ။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္ တာက အြန္လိုင္းေပၚမွာပဲ ေတြ႕ၾကၿပီး အြန္လိုင္းေပၚမွာပဲ ခ်စ္ႀကိဳက္ၾကတာ “ကာေမသု” ထုိက္ပါသ လား သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
မငယ္ငယ္
ေမာ္လၿမိဳင္

အေျဖ။ ။မငယ္ငယ္ေရ….အြန္လိုင္းေပၚပဲ ေတြ႕ၿပီး ေျပာၾကဆိုၾက ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၾကတာ အေရးမႀကီးဘူး။ အျပင္မွာ လူခ်င္းေတြ႕ၿပီး က်ဳးလြန္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုမွ ကာေမသု ထိုက္တာပါ။ ကာေမသု ထိုက္ မထုိက္ဆိုတာကို အခ်က္ေလးခ်က္နဲ႔ တုိက္ဆိုင္ၾကည့္ပါ ၊ အခ်က္ေလးခ်က္ထဲ က တစ္ခုခု ခၽြတ္ယြင္းေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မထုိက္ပါဘူး၊ ေလးခုစလံုးနဲ႔ ညီညြတ္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကာေမသုထိုက္ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ဘက္စလံုးက အိမ္ေထာင္ရွိရက္နဲ႔ အြန္လိုင္းေပၚခ်စ္သူျဖစ္ၾကတာဟာ ကာေမသု မထုိက္ေသာ္လဲ ကိုယ့္ရဲ႕ေယာကၤ်ား ၊မိန္းမမွ တစ္ပါး တစ္ျခားေယာကၤ်ား၊မိန္းမအေပၚမွာ စိတ္နဲ႔ ျပစ္မွားမိခဲ့တာေတာ့ ေသခ်ာေနတယ္။ ဒါဟာ ကာေမသုထိုက္ဖို႔ရာ နီးစပ္လာတဲ့သေဘာပဲ။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က တစ္ေန႔မွာ အသက္ႀကီးတဲ့ နကုလပိတာနဲ႔ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔ ဘုရားထံေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားတဲ့အခ်ိန္မွ အခုအခ်ိန္အထိ သူရဲ႕ဇနီးမွတစ္ပါး တစ္ျခားမိန္းမေတြအေပၚမွာ စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားခဲ့ဘူး လို႔ ေလွ်ာက္တယ္။ ဇနီးျဖစ္သူ နကုလမာတာကလဲ သူလဲပဲ လက္ထပ္တဲ့အခ်ိန္ကစ အခုအခ်ိန္ထိ ကိုယ့္လင္ေယာကၤ်ားမွတစ္ပါးတစ္ျခား ေယာကၤ်ားေတြအေပၚမွာ စိတ္နဲ႔ေတာင္မွ မျပစ္မွားခဲ့ပါဘူး လို႔ ဘုရားရွင္အားေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ဇနီးေမာင္ႏွံတိုင္းအတြက္ စံနမူနာယူၾကရမဲ့အခ်က္ဆိုတာကို သတိထားေစခ်င္ပါတယ္။
ကာေမသုထုိက္တဲ့ အဂၤါေလးခ်က္
(၁)မသြားမလာ မဆက္ဆံေကာင္းသူျဖစ္ျခင္း။
(၂)မွီ၀ဲလိုစိတ္ရွိျခင္း။
(၃)လံု႔လျပဳျခင္း။
(၄)ျပဳက်င့္မႈမွာသာယာျခင္း။ (အ႒သာလိနီ၊ ႒ ၊ ၁၄၁)

Saturday, January 9, 2010

အညာေျမသုိ႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့ (၁)

အညာေဒသခရီး
တစ္ေန႔ နံနက္ ဆရာေတာ္ႀကီးက..
“ ရြာသူ-ရြာသားမ်ားက ဦးဇင္းၾကြ္လာေလမလားလို႔ ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္၊ အဆင္ေျပရင္ သြားလိုက္ပါအံုးလား” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါ တယ္။ ဒီစကားၾကားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အညာေဒသကို မေရာက္တာ ခုဆိုရင္ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခု ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ အညာေဒသတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕နယ္ သိုက္ေျမွာင္ရြာကို သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ သိုက္ေျမွာင္ရြာဟာ တစ္ခ်ိန္က စာေရးသူ ရက္(၂၀)၀ိပႆနာတရားစခန္းကို ႏွစ္စဥ္ျပသခဲ့တဲ့ ရြာေလးပါ။ ရြာသူရြာသားမ်ားဟာ ရိုးသားပြင့္လင္းၿပီး စိတ္ထားျဖဴစင္သန္႔ရွင္းၾကပါတယ္။ တရားစခန္းၿပီးလို႔ ရြာမွ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့လဲ ရြာသားအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လာေရာက္ကန္ ေတာ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဆရာနဲ႔ ခြဲခြရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္လဲ ၀မ္းနည္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ရြာကို မသြားျဖစ္ခဲ့ ေသာ္လဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နုိင္ခဲ့ပါ။ မေန႔တစ္ေန႔ကလုိပါပဲ…… အေဟာင္းေတြလဲ အသစ္အသစ္ ျပန္ျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
(အညာေဒသက မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ား ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာမွာၾကည့္လိုက္ပါ)

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရန္ကုန္မွ အညာေဒသသုိ႔ မနက္ပိုင္းအျမန္ရထားနဲ႔ စီးခဲ့ပါတယ္။ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေအာင္ uper က စီးလာခဲ့ရေပမဲ့ နာမည္ကသာ uper ၊ ရိုးရိုးတန္းနဲ႔ ဘာမွမျခားသလုိပါပဲ၊ အခ်ိန္အားျဖင့္ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမဲ့ ရထားတြဲမ်ားလဲ တေျဖးေျဖးေဟာင္းႏြမ္း တဲ့သေဘာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀တရားမ်ားကို မလြန္ဆံနုိင္တဲ့ အျဖစ္ကို ေတြးရင္း "အညာေဒသသုိ႔တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ရအံုးမွာပါလား" ဆိုတဲ့ အသိိနဲ႔အတူ လိုက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ေရွ႕တူရႈမွာလည္း တစ္ေလာကလံုး သူတို႔ေလာက္ ္ပဲရွိတယ္လို႔ ထင္သလားမသိ။ စံုတြဲ ႏွစ္တြဲ အျဖစ္သဲလိုက္ေလျခင္း။ ရထားထဲ ရဟန္းသံဃာမ်ားအေရွ႕မွာ သူတို႔မို႔လို႔ပါပဲ၊ ယုိသူမရွက္ ၊ျမင္သူရွက္ဆိုတာလိုပါပဲ …ရွိေစေတာ့။
ရထားလမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ လယ္ကြင္းေတြ တရိပ္ရိပ္ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရထားႀကီးဟာ တစ္ဘူတာ၀င္ တစ္ဘူတာထြက္နဲ႔ ဘူတာေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တယ္။ မၾကာခင္မွ ဆင္းရမဲ့ဘူတာကို ဆိုက္ေရာက္ေတာ့မွာပါ။
အေတြးတစ္ခု…..
ရထားႀကီးဟာ တစ္ဘူတာ၀င္ တစ္ဘူတာထြက္ မနားမေန ခုတ္ေမာင္းေနပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ…သူသူငါငါ ဘ၀ရထား ႀကီးဟာလဲ မေနမနား ခုတ္ေမာင္းလွ်က္ပါ။ ဇာတိဘူတာကေနထြက္လာလိုက္တာ ၾကားဘူတာျဖစ္တဲ့ အအို(ဇရာ)ဘူတာ ၊ အနာ(ဗ်ာဓိ) ဘူတာတို႔ကို ၀င္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မရဏဘူတာကို မျဖစ္မေန ဆုိက္ေရာက္ရမွာျဖစ္တယ္။
ရန္ကုန္-မႏၱေလးအျမန္ရထားႀကီးဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အစံုအဆန္ မရပ္မနား ခုတ္ေမာင္းေနၾကတယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွ နားမလဲ၊ မေတြးရဲပါ။ ဘ၀ရထားႀကီးဟာ သံသရာမွာ လူျဖစ္လိုက္၊ နတ္ျဖစ္လိုက္၊ ျဗဟၼာျဖစ္လိုက္၊ အပါယ္ဘံုျဖစ္လိုက္နဲ႔ သံသရာမွာ မရပ္မနား သြားေနၾကတယ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဆံုးနိုင္မလဲ………..ေအာ္ မဆံုးနုိင္တဲ့အတြက္လဲ သံသရာလို႔ ဆိုထားတာပဲေလ….ခံစားလိုက္ရတဲ့ အေအးဒါဏ္ေၾကာင့္ အေတြးစတို႔ ခဏတာျပတ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔….
ရထားႀကီးဟာ အညာေဒသဘက္ကို တေျဖးေျဖးခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္လာတာနဲ႔ ေဆာင္းရာသီရဲ႕ အေအးဒါဏ္ဟာလဲ သိသိသာသာႀကီး ကဲလာတာကို ခံစားရပါတယ္။ ဒါဟာ စာေရးသူအတြက္ အညာေဒသရဲ႕ ႀကိဳဆိုတဲ့အနမ္းမ်ားလို႔ တင္စားခ်င္ ပါေတာ့တယ္။
ရထားစီးလာစဥ္ အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ယခုေနတာက ေမာ္လၿမိဳင္မွာပါ၊ အညာေဒသကိစၥတစ္ခုျဖင့္ အသက္(၃၀)ေက်ာ္အရြယ္ေျမးမေလးနဲ႔အတူ ခရီးထြက္လာတာပါ။ တစ္ခ်ိန္တုန္း က အဖိုးအိုဟာ ဒီရထားလမ္းမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ေနရာဘာရွိ အကုန္သိတယ္၊ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့စကားတစ္ခြန္း...
"အရွင္ဘုရား....တပည့္ေတာ္ ယေန႔ေခတ္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အေနအထားကို ျမင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ အေရွ႕ကို အသက္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ အသက္ရွင္ခ်င္ပါေသးတယ္" ဆိုၿပီးေျပာလာပါတယ္။ လူမ်ားဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ ေနၾကတယ္ဆိုတာ မွန္လိုက္တာ။ ဒီလိုပါပဲ သားသမီးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ပစၥည္းဥစၥာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ အခ်စ္အတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ဘ၀အာမခံခ်က္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ခရီးအတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတာပဲေလ…….
ဒါေပမဲ့ ေလာကႀကီးက လူသားမ်ားကို မ်က္ႏွာသာမေပး ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း အသက္ရွင္ခ်င္ေပမဲ့ ရထားႀကီးဟာ အဆံုးဘူတာကို ဆိုက္ေရာက္သလုိ ဘ၀ရထားႀကီးဟာ တစ္ေန႔ေန႔မွာ မရဏဘူတာကို မုခ်ဆိုက္ေရာက္ရေတာ့မွာပါ။
ရမည္းသင္းမွာ တစ္ညတာ
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ဓမၼနဲ႔ထင္ဟပ္ၿပီး သဘာ၀အမွန္မ်ားကိုေတြးရင္း…. စာေရးသူတုိ႔ ဆင္းရမဲ့ ရမည္းသင္းဘူတာကို ည(၇)နာရီအခ်ိန္မွာ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ စာေရးသူတုိ႔ သြားရမဲ့ေနရာက ရမည္းသင္းၿမိဳ႕တင္မဟုတ္ ရြာတန္းရြာ- သိုက္ေျမွာင္ရြာက်ေအာင္ ခရီးဆက္ရဦးမွာပါ။ ခရီးကေ၀းေသးတဲ့အတြက္ ဒီတစ္ည ရမည္းသင္းမွာပဲ အိပ္မယ္ လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး၊ သန္႔ရွင္း တဲ့ တည္းခိုခန္းတစ္ခုကို သြားေရာက္တည္းခိုဖို႔အတြက္ အတူပါလာတဲ့ တူေတာ္ေမာင္အား ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ တူေတာ္ေမာင္ျပန္လာပါၿပီ .....
“ဘယ္လိုလဲ အဆင္ေျပခဲ့လား”။
"တည္းခိုခန္းမွာ ဘုန္းႀကီးမ်ားကို တည္းခုိခြင့္ မျပဳဘူးတဲ့ဘုရား" မေမွ်ာ္လင့္တဲ့စကားတစ္ခြန္းၾကားလိုက္ရပါတယ္။
ေအာ္ဘုန္းႀကီးမ်ား တည္းခိုးခန္းတည္းခြင့္မျပဳရေအာင္ ဒီတည္းခိုခန္းက ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားနဲ႔မဆိုင္တဲ့ ဒုစရိုက္ေတြလုပ္ေန လို႔မ်ားလား။ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ တည္းခိုခန္းမွာ ဘုန္းႀကီးဆိုရင္ တည္းခိုခြင့္ လံု႕၀မရပါဘူးတဲ့။

အညာေျမသုိ႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေပါ့ (၁)

အညာေဒသခရီး
တစ္ေန႔ နံနက္ ဆရာေတာ္ႀကီးက..
“ ရြာသူ-ရြာသားမ်ားက ဦးဇင္းၾကြ္လာေလမလားလို႔ ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္၊ အဆင္ေျပရင္ သြားလိုက္ပါအံုးလား” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါ တယ္။ ဒီစကားၾကားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အညာေဒသကို မေရာက္တာ ခုဆိုရင္ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခု ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ အညာေဒသတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ရမည္းသင္းၿမိဳ႕နယ္ သိုက္ေျမွာင္ရြာကို သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ သိုက္ေျမွာင္ရြာဟာ တစ္ခ်ိန္က စာေရးသူ ရက္(၂၀)၀ိပႆနာတရားစခန္းကို ႏွစ္စဥ္ျပသခဲ့တဲ့ ရြာေလးပါ။ ရြာသူရြာသားမ်ားဟာ ရိုးသားပြင့္လင္းၿပီး စိတ္ထားျဖဴစင္သန္႔ရွင္းၾကပါတယ္။ တရားစခန္းၿပီးလို႔ ရြာမွ ျပန္မယ္ဆိုေတာ့လဲ ရြာသားအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လာေရာက္ကန္ ေတာ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဆရာနဲ႔ ခြဲခြရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္လဲ ၀မ္းနည္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ရြာကို မသြားျဖစ္ခဲ့ ေသာ္လဲ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နုိင္ခဲ့ပါ။ မေန႔တစ္ေန႔ကလုိပါပဲ…… အေဟာင္းေတြလဲ အသစ္အသစ္ ျပန္ျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
(အညာေဒသက မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ား ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာမွာၾကည့္လိုက္ပါ)

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရန္ကုန္မွ အညာေဒသသုိ႔ မနက္ပိုင္းအျမန္ရထားနဲ႔ စီးခဲ့ပါတယ္။ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေအာင္ uper က စီးလာခဲ့ရေပမဲ့ နာမည္ကသာ uper ၊ ရိုးရိုးတန္းနဲ႔ ဘာမွမျခားသလုိပါပဲ၊ အခ်ိန္အားျဖင့္ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမဲ့ ရထားတြဲမ်ားလဲ တေျဖးေျဖးေဟာင္းႏြမ္း တဲ့သေဘာကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀တရားမ်ားကို မလြန္ဆံနုိင္တဲ့ အျဖစ္ကို ေတြးရင္း "အညာေဒသသုိ႔တစ္ေခါက္ ျပန္ေရာက္ရအံုးမွာပါလား" ဆိုတဲ့ အသိိနဲ႔အတူ လိုက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ေရွ႕တူရႈမွာလည္း တစ္ေလာကလံုး သူတို႔ေလာက္ ္ပဲရွိတယ္လို႔ ထင္သလားမသိ။ စံုတြဲ ႏွစ္တြဲ အျဖစ္သဲလိုက္ေလျခင္း။ ရထားထဲ ရဟန္းသံဃာမ်ားအေရွ႕မွာ သူတို႔မို႔လို႔ပါပဲ၊ ယုိသူမရွက္ ၊ျမင္သူရွက္ဆိုတာလိုပါပဲ …ရွိေစေတာ့။
ရထားလမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ လယ္ကြင္းေတြ တရိပ္ရိပ္ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ဒီလိုနဲ႔ပဲ ရထားႀကီးဟာ တစ္ဘူတာ၀င္ တစ္ဘူတာထြက္နဲ႔ ဘူတာေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့တယ္။ မၾကာခင္မွ ဆင္းရမဲ့ဘူတာကို ဆိုက္ေရာက္ေတာ့မွာပါ။
အေတြးတစ္ခု…..
ရထားႀကီးဟာ တစ္ဘူတာ၀င္ တစ္ဘူတာထြက္ မနားမေန ခုတ္ေမာင္းေနပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ…သူသူငါငါ ဘ၀ရထား ႀကီးဟာလဲ မေနမနား ခုတ္ေမာင္းလွ်က္ပါ။ ဇာတိဘူတာကေနထြက္လာလိုက္တာ ၾကားဘူတာျဖစ္တဲ့ အအို(ဇရာ)ဘူတာ ၊ အနာ(ဗ်ာဓိ) ဘူတာတို႔ကို ၀င္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မရဏဘူတာကို မျဖစ္မေန ဆုိက္ေရာက္ရမွာျဖစ္တယ္။
ရန္ကုန္-မႏၱေလးအျမန္ရထားႀကီးဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အစံုအဆန္ မရပ္မနား ခုတ္ေမာင္းေနၾကတယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွ နားမလဲ၊ မေတြးရဲပါ။ ဘ၀ရထားႀကီးဟာ သံသရာမွာ လူျဖစ္လိုက္၊ နတ္ျဖစ္လိုက္၊ ျဗဟၼာျဖစ္လိုက္၊ အပါယ္ဘံုျဖစ္လိုက္နဲ႔ သံသရာမွာ မရပ္မနား သြားေနၾကတယ္။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ဆံုးနိုင္မလဲ………..ေအာ္ မဆံုးနုိင္တဲ့အတြက္လဲ သံသရာလို႔ ဆိုထားတာပဲေလ….ခံစားလိုက္ရတဲ့ အေအးဒါဏ္ေၾကာင့္ အေတြးစတို႔ ခဏတာျပတ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔….
ရထားႀကီးဟာ အညာေဒသဘက္ကို တေျဖးေျဖးခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္လာတာနဲ႔ ေဆာင္းရာသီရဲ႕ အေအးဒါဏ္ဟာလဲ သိသိသာသာႀကီး ကဲလာတာကို ခံစားရပါတယ္။ ဒါဟာ စာေရးသူအတြက္ အညာေဒသရဲ႕ ႀကိဳဆိုတဲ့အနမ္းမ်ားလို႔ တင္စားခ်င္ ပါေတာ့တယ္။
ရထားစီးလာစဥ္ အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ယခုေနတာက ေမာ္လၿမိဳင္မွာပါ၊ အညာေဒသကိစၥတစ္ခုျဖင့္ အသက္(၃၀)ေက်ာ္အရြယ္ေျမးမေလးနဲ႔အတူ ခရီးထြက္လာတာပါ။ တစ္ခ်ိန္တုန္း က အဖိုးအိုဟာ ဒီရထားလမ္းမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ေနရာဘာရွိ အကုန္သိတယ္၊ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့စကားတစ္ခြန္း...
"အရွင္ဘုရား....တပည့္ေတာ္ ယေန႔ေခတ္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အေနအထားကို ျမင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ အေရွ႕ကို အသက္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ အသက္ရွင္ခ်င္ပါေသးတယ္" ဆိုၿပီးေျပာလာပါတယ္။ လူမ်ားဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ ေနၾကတယ္ဆိုတာ မွန္လိုက္တာ။ ဒီလိုပါပဲ သားသမီးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ပစၥည္းဥစၥာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ အခ်စ္အတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ဘ၀အာမခံခ်က္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ခရီးအတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကတာပဲေလ…….
ဒါေပမဲ့ ေလာကႀကီးက လူသားမ်ားကို မ်က္ႏွာသာမေပး ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း အသက္ရွင္ခ်င္ေပမဲ့ ရထားႀကီးဟာ အဆံုးဘူတာကို ဆိုက္ေရာက္သလုိ ဘ၀ရထားႀကီးဟာ တစ္ေန႔ေန႔မွာ မရဏဘူတာကို မုခ်ဆိုက္ေရာက္ရေတာ့မွာပါ။
ရမည္းသင္းမွာ တစ္ညတာ
ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ဓမၼနဲ႔ထင္ဟပ္ၿပီး သဘာ၀အမွန္မ်ားကိုေတြးရင္း…. စာေရးသူတုိ႔ ဆင္းရမဲ့ ရမည္းသင္းဘူတာကို ည(၇)နာရီအခ်ိန္မွာ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ စာေရးသူတုိ႔ သြားရမဲ့ေနရာက ရမည္းသင္းၿမိဳ႕တင္မဟုတ္ ရြာတန္းရြာ- သိုက္ေျမွာင္ရြာက်ေအာင္ ခရီးဆက္ရဦးမွာပါ။ ခရီးကေ၀းေသးတဲ့အတြက္ ဒီတစ္ည ရမည္းသင္းမွာပဲ အိပ္မယ္ လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး၊ သန္႔ရွင္း တဲ့ တည္းခိုခန္းတစ္ခုကို သြားေရာက္တည္းခိုဖို႔အတြက္ အတူပါလာတဲ့ တူေတာ္ေမာင္အား ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ တူေတာ္ေမာင္ျပန္လာပါၿပီ .....
“ဘယ္လိုလဲ အဆင္ေျပခဲ့လား”။
"တည္းခိုခန္းမွာ ဘုန္းႀကီးမ်ားကို တည္းခုိခြင့္ မျပဳဘူးတဲ့ဘုရား" မေမွ်ာ္လင့္တဲ့စကားတစ္ခြန္းၾကားလိုက္ရပါတယ္။
ေအာ္ဘုန္းႀကီးမ်ား တည္းခိုးခန္းတည္းခြင့္မျပဳရေအာင္ ဒီတည္းခိုခန္းက ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားနဲ႔မဆိုင္တဲ့ ဒုစရိုက္ေတြလုပ္ေန လို႔မ်ားလား။ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ တည္းခိုခန္းမွာ ဘုန္းႀကီးဆိုရင္ တည္းခိုခြင့္ လံု႕၀မရပါဘူးတဲ့။

Friday, January 8, 2010

ဘာသာတူမွ လက္ထပ္ရမွာလား

အေမး။ ။တပည့္ေတာ္တစ္ခုေမးခ်င္ပါတယ္ဘုရား…ခရစ္ယာန္၊ အစၥလာမ္တို႔မွာ ဘာသာမတူရင္ ယူလို႔မရ၊ အျပစ္ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္ ဘုရား။ ဗုဒၶဘာသာမွာေကာ ဘာသာမတူရင္ မယူရဘူး မခ်စ္ႀကိဳက္ရဘူးလို႔ ပါပါသလား၊ ရွိပါသလားဘုရား။
ဆြိ
ေနရာပ္မရွိ
အေျဖ။ ။ ဘာသာျခားမ်ားရဲ႕ အယူအဆနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မေျပာလိုပါဘူး၊ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြကိုေတာ့ ေျပာပါ့မယ္။ ဘုရားရွင္က ဘာသာမတူရင္ မေပါင္းရဘူး၊ မယူရဘူးလို႔ မေဟာပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး…

တစ္ခ်ိန္က သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ ငယ္စဥ္က တကၠသုိလ္ျပည္မွာ အတတ္ပညာမ်ား အတူသင္ယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ပညာသင္ယူစဥ္က အလြန္ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၿပီး အရြယ္ေရာက္လို႔ သားသမီးမ်ား ရွိလာရင္ “သားရွင္က သမီးေတာင္းလာရင္ သမီးရွင္က သားရွင္အား ေပးၾကစတမ္း” ဆိုၿပီး ကတိက၀တ္ထားခဲ့ၾကတယ္။
အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်လို႔ တစ္ေယာက္က သာ၀တၳိၿမိဳ႕မွာ အနာထပိဏ္သူေဌး ျဖစ္လာၿပီး၊ တစ္ေယာက္က ဥဂၢၿမိဳ႕မွာ ဥဂၢသူေဌးရယ္လို႔ ထင္ရွားျဖစ္လာၾကပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဥဂၢသူေဌးက လွည္းငါးရာနဲ႔အတူ အနာထပိဏ္သူေဌးအိမ္ ေရာက္လာပါ တယ္။ ဥဂၢသူေဌးနဲ႔ ပါလာတဲ့သူမ်ားကို အနာထပိဏ္သူေဌးရဲ႕သမီး စူဠသုဘဒၵါက စီမံျပဳစုလုပ္ေကၽြးပါတယ္။ ဥဂၢသူေဌးဟာ လိမ္မာေရးျခားရွိလွတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕သမီးကို ျမင္ရေတာ့ သူ႔ရဲ႕သားနဲ႔ေပးစားခ်င္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ငယ္စဥ္က သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ကတိက၀တ္ထားတဲ့အေၾကာင္းကို ျပန္လည္ေျပာျပပါတယ္။
အနာထပိဏ္သူေဌးဟာ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကတိက၀တ္ထားခဲ့တဲ့အတြက္ သမီးကိုမေပးလုိ႔ကလဲမေကာင္း၊ ေပးလိုက္ျပန္ရင္လဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမိသားစု က ဘာသာျခားအယူ၀ါဒရွိသူျဖစ္ေနေတာ့ စဥ္းစားရပါတယ္။
ဒါနဲ႔ အနာထပိဏ္သူေဌးဟာ ဘာမွမေျပာေသးဘဲ ဘုရားရွင္ဆီသြားၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကလဲ ဥဂၢသူေဌးရဲ႕ ေနာင္မွာ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ရနုိင္တဲ့ အေနအထားကို သိျမင္ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ဘာသာျခားျဖစ္တဲ့သူရဲ႕သားနဲ႔ စူဠသုဘဒၵါတို႔ရဲ႕ ကိစၥကို ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ (မဟာဗုဒၶ၀င္၊ စတုတၳတြဲ၊ ၄၇၇-၄၇၉)
ဒီ၀တၳဳအရ ဘုရားရွင္ဟာ ဘာသာျခားနဲ႔ မယူရဘူးလို႔ မိန္႔ေတာ္မမူခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့တစ္ခုေတာ့ သတိထားစရာရွိတယ္။
ယခုလက္ရွိဘ၀မွာ အိမ္ေထာင္ေရး မၿပိဳကြဲဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ အသက္ထက္ဆံုးေပါင္းသင္းနုိင္ၿပီး ေနာင္တမလြန္ဘ၀မွာလဲ ဇနီး ေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးစလံုး လူ နတ္ စတဲ့သုဂတိသုိ႔ လားေရာက္နုိင္ေၾကာင္း ေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။
တစ္ေန႔ဘုရားရွင္ထံေတာ္ကို နကုလပိတာနဲ႔နကုလမာတာ ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔ ေရာက္ရွိလာကာ “အရွင္ဘုရား..တပည့္ေတာ္တို႔ဟာ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့စဥ္ကေန ယခုအခ်ိန္အထိ သူတစ္ပါးသားမယားကို စိတ္နဲ႔ေတာင္မွ မျပစ္မွားခဲ့ပါဘူး လို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ ဒါကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ေလာကမွာ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ား အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲမႈမရွိဘဲ ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာေနၾကရၿပီး ေနာင္တမလြန္ဘ၀မွာလဲ နတ္ရြာသုဂတိမွာ ျဖစ္ခ်င္ ၾကတယ္ဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ လက္တြဲၾကမဲ့ သူမ်ား သိထားသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ (၄)မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ အဲဒါက..
(၁) သမသဒၶါ = ယံုၾကည္မႈျခင္း တူၾကရပါမယ္။ ဓမၼရႈေထာင့္ကေနၾကည့္ရင္ ရတနာသံုးပါးယံုၾကည္မႈျခင္း တူမွ်ရပါမယ္။ (ဘာသာတူရင္ ပိုၿပီးေကာင္းတယ္)။
ေလာကရႈွေထာင့္ကေန ၾကည့္ရင္ တစ္ဦးေပၚတစ္ဦး ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိရမယ္။ ယံုၾကည္မႈရွိေအာင္လဲ ႏွစ္ဦးစလံုးက ေနတတ္ရပါမယ္။
(၂) သမသီလာ = ႏွစ္ဦးစလံုးကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ရပါမယ္။
(၃) သမစာဂါ = စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းတဲ့အခါ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ တိုင္ပင္ပီး စြန္႔ႀကဲလွဴဒါန္းရပါမယ္။ မိဘမ်ားအား ေပးကမ္းတဲ့အခါမွာလဲ တုိင္ပင္ အသိေပးၿပီး ေပးကမ္းရပါမယ္။
(၄) သမပညာ = ႏွစ္ဦးစလံုးေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈနဲ႔ ျပည္စံုရပါမယ္။
ဒီတရား(၄)မ်ဳိးနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္သံုးၾကတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ားဟာ ယခုဘ၀မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းေဖၚၾကရၿပီး၊ ေနာင္ဘ၀မွာလဲ နတ္ရြသုဂတိသုိ႔ ေရာက္ရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။
အခ်ဴပ္ဆိုရရင္ ဗုဒၶ၀ါဒက ဘာသာျခားနဲ႔ မေပါင္းရဘူးလို႔ မေျပာထားေပမဲ့ လက္ထပ္ယူတဲ့အခါ အေၾကာင္းအရာေလးမ်ဳိးနဲ႔ျပည့္စံုရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္ လို႔ မိန္႔ေတာ္မူထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More