၁၉ဂ်ဳလိႈင္ ေမ့ပါနိုင္

My diary ေခၚသည့္ ကၽြန္ပ္၏ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းကို ေရးခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီဟုဆိုရေခ်မည္၊ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းဆိုသည္မွာ ေန႔စဥ္ကိုယ္ ေတြ႕ႀကံဳခံစားရသည္မ်ားကို စကားလံုးအဆင့္သုိ႔ ေရာက္မလာဘဲ၊ စာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေအာင္ ေရးရသည္ကုိ ေခၚသည္ထင့္၊သုိ႔ေသာ္ လည္းစာေရးသူသည္ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းဆိုသည့္အတုိင္း ေန႔စဥ္ေရးျဖစ္သည္ကား တစ္လႏွစ္လ စသည္ေတာ့ ရွိပါသည္၊ တစ္ခါတစ္ရံ လံုး၀မေရးျဖစ္ သည္ၾကားထဲ ကြန္ပ်ဴတာ၏ ႏွိပ္စက္မႈ၊ပညာျပမႈေၾကာင့္ ေရးထားသည့္ မွတ္တမ္းမ်ား ပ်က္သြားရသည့္အခါ ေနာင္ေရးခ်င္စိတ္မရွိေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္၊ သည္လိုႏွင့္စာေရးသူ႔ဒိုင္ယာရီကား ေရးခ်င္သည့္ေန႔ေရးၿပီး မေရးခ်င္သည့္အခါတြင္ မေရးျဖစ္သည့္အျပင္ ယခင္က ေရးထားသည့္ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းမ်ားလည္း မရွိေတာ့ ေအာ္……..သမိုင္းေၾကာင္း (History)လိုက္ကာ ေကာက္ေၾကာင္းရွာမည္ဆိုလွ်င္ လြယ္အံ့မထင္ေပ။

ယေန႔ (၁၉)ဂ်ဳလိ္ႈင္ မေမ့နိုင္…. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆံုးခဲ့ရသည့္ေန႔ျဖစ္သည့္အတြက္ ျမန္မာနိုင္ငံႏွင့္ နိုင္ငံသူ/သားမ်ားအား မည္သည့္အခါမွ် မေမ့နိုင္သည့္ အာဇာနည္ေန႔ျဖစ္ပါသည္။
စာေရးသူအတြက္လည္း သည္ေန႔သည္အခ်ိန္သည္ မည္သုိ႔မွ် မေမ့နိုင္ခဲ့ေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း……. စာေရးသူသည္ (19,july,2009) အာဇာနည္ေန႔၊ ညသန္းေကာင္ယာမ္တြင္ တုႏိႈင္းမမီ (၁)ေဆာင္းပါးကို ေအာင္ျမင္စြာေရးသားၿပီးစီးခဲ့ကာ စာေပနယ္သုိ႔ စတင္၀င္ေရာက္ခဲ့ရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သည္ေန႔သည္အခ်ိန္ကို မည္သည့္အခါမွ် ေမ့နိုင္မည္ မထင္ေပ။ ကိုယ့္ဇာတိျဖစ္သည့္ ေမြးရပ္ေျမကုိ(native)ကုိ မည္သူမွ မေမ့နိုင္သကဲ့သုိ႔ပင္။
ေအာ္……စာေပနယ္ထဲေရာက္လာသည္မွာ ဘာလိုလိုနဲ႕ တစ္ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ၿပီ၊ စာေရးသူ၏ စာေရးသက္တမ္းသည္ တစ္ႏွစ္သားအရြယ္သို႔ပင္ ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္ လူ႔ေလာကအလယ္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္ကား (၅၂)ႏွစ္သို႔ပင္တုိင္ခဲ့ေခ်ၿပီ၊ ေသမင္းနႈတ္ခမ္း တစ္၀က္နင္းမိေနေခ်ၿပီ၊ ယခင္က အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ စာေရးရလွ်င္ စာေၾကာင္းေရ သံုးေၾကာင္းထက္ပို၍ မေရးတတ္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ၀ါသနာမပါသည္ကတစ္ေၾကာင္း အပ်င္းထူသည္ကတစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းသံုးေၾကာင္းေၾကာင့္ စာေပနွင့္မရင္းႏွီးခဲ့ေပ၊ အသက္(၅၁)ႏွစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဆရာ၀င္းျမေအာင္၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ စာေရးဆရာမ ျမတ္ႏိုးရွင္း(ၿမိတ္)နွင့္ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခဲ့ရကာ သူ၏ လမ္းညြန္မႈ၊အားေပးကူညီမႈေတြေၾကာင့္ စာေပနယ္ထဲသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ရာကေန ယခုဆိုလွ်င္ တုႏိႈင္းမမီ ဓမၼရသစာစုမ်ားကို စာအုပ္အျဖစ္ ထုတ္နိုင္ရန္အတြက္ စာေပစီစစ္ေရးတင္ထားသည့္အဆင့္သုိ႔ပင္ ေရာက္ေနေခ်ၿပီ၊ သိရသည္မွာ စီစစ္ေရးက ေနာက္တစ္ပတ္ထဲ က်မည္…တဲ့၊ မၾကာမီ တုႏိႈင္းမမီ စာအုပ္အျဖစ္နွင့္ ျမန္မာျပည္သူ/ျပည္သားမ်ားႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာ လူမ်ုိးမ်ားလက္၀ယ္သို႔ ေရာက္ရွိေပေတာ့မည္။
ထိုအေၾကာင္းကို ေတြးကာ စာေရးသူေပ်ာ္ခဲ့ရပါသည္။ သည္တြင္မက ေဆာင္းပါးေရးၿပီးသည့္ အခ်ိန္တိုင္း ေဖၚမျပနိုင္ေသာ ပီတိေတြ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကား စာေရးသူပါ၊ ထိုထက္ပို၍ပီတိျဖစ္ခဲ့ရသည္ကား တုႏိႈင္းမမီ (၁)ေဆာင္းပါး ေရးၿပီးခါစ သန္းေကာင္ယာမ္အခ်ိန္ ခံစားျဖာေ၀ခဲ့ရသည့္ ပီတိကိုကား ျဗဟၼာႀကီးမ်ား၏ ပီတိေတာင္မွ မမွီနိုင္ဟု တင္စားရေလာက္ေအာင္ပင္ အတို္င္းအဆမရွိ ပီတိျဖာေ၀ခဲ့ရပါသည္၊ ဤသည္မွာ စာေရးဆရာတိုင္းရဲ႕ သဘာ၀ေပပဲ ဟု ထင္မိပါသည္။