ခရီးသြားမွတ္တမ္း (၁၂)

ယခင္က ဘုရင့္နန္းေတာ္မ်ားကို သစ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ၾကတဲ့အတြက္ ယခုအခါမွာ နန္းေတာ္အေဆာက္အဦးမ်ား မျမင္ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ နန္းေတာ္ရဲ႕ အတြင္းပိုင္းမွာေတာ့ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ မိုးနတ္မင္း ေက်ာင္းတစ္ခုရွိပါတယ္၊ အဲဒါက ေက်ာက္နဲ႔ထုလုပ္ထားတဲ့အတြက္ ယခုတိုင္ ထင္ရွားရွိေနဆဲ ျဖစ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ နန္းေတာ္အတြင္းဆက္ေလ့လာတဲ့အခါမွာ ေရကန္ႀကီးႏွစ္ကန္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကန္ႀကီးကိုလည္း ေက်ာက္သား မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားတာကို အံ့ဖြယ္ေတြ႕ရၿပီး၊ ဒီေရကန္ႀကီးနွစ္ခုအနက္ ႀကီးတဲ့ ေရကန္က မိဖုရားမ်ား ေရခ်ဳိးတဲ့ ေရကန္ျဖစ္တယ္။ ေရကန္ရဲ႕ အတြင္းနံရံမ်ားမွာ မင္းသမီးပံုမ်ား ထြင္းထုထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒုတိယ ေရကန္ကေတာ့ နန္းေတာ္အတြင္းက ကေလးမ်ားခ်ဳိးတဲ့ ေရကန္လို႔ သိရပါတယ္။ သို႔ႏွင့္ ၁၀း၃၀နာရီခန္႔တြင္ အန္ေကာၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ ျပန္ထြက္လာၾကၿပီး၊ ေန႔လည္စာအတြက္ siemreap ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ ကားျဖင့္ ျပန္္လာၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႕တြင္းမွ ခမာစားေသာက္ဆိုင္(Khmeri Resturant) တစ္ဆိုင္မွာ ရပ္နားပါတယ္။ ထိုစဥ္ ဆြမ္းအစ္မ မျမင့္ျမင့္သန္းဟာ စာေရးသူတို႔ နားေနတဲ့ ဆိုင္သို႔ ေရာက္လာကာ သူမရဲ႕သူေဌးက လွဴခ်င္လို႔ပါ ဆိုၿပီး၊ အဲဒီဆိုင္မွာ ေန႔ဆြမ္း ကပ္ပါတယ္။ siemreap ၿမိဳ႕က ခမာလူမ်ဳိးေတြ ခ်က္တဲ့ဟင္းဟာ ထုိင္းက ဟင္းလိုပါပဲ ၊ အခ်ဳိ ႏွင့္ အစပ္မ်ားတဲ့ ဟင္းေတြပါ။

KILLING FIELDS MEMORIAL IN SIEM REAP
သည္လိုနဲ႔ ဆြမ္းစားၿပီးတဲ့အခါ siem reap ၿမိဳ႕ထဲ မွ ထင္ရွားတဲ့ေနရာ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Killing fields Memorial ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
Killing fields memorial ေရာက္ေတာ့ အနိ႒ာရံုျမင္ကြင္းတစ္ခု ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ဲ ခမာနီစစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္ “ပိုေပါ့” ဟာ သူ႔ကုိ အန္တုပံုကန္မည္လို႔ ထင္ေနတဲ့တိုင္းျပည္အတြင္းက ထူးခၽြန္သူ ပညာတတ္သူ ခမာလူဦးေရ ၂ သန္းေက်ာ္ကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ ယခုအခ်ိန္တိုင္ေအာင္ ပိုေပါ့ ရက္စက္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ားကို ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းမ်ားအရ ျမင္ခဲ့ရံုမက အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ခမာတို႔ရဲ႕ အရိုးစုမ်ားစြာကိုလည္း ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ထုိျပသထားတဲ့ေနရာကို killing fields memorial လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္တဲ့ ေနရာတစ္ခု ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။
သို႔ႏွင့္ Angkor ၿမိဳ႕ေဟာင္းထဲသုိ႔ စာေရးသူတို႔ တဖန္ ျပန္၀င္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။
ေန႔ခင္းဖက္ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ Angkor wat ေက်ာင္းကို ေလ့လာၾကရာ အခ်ိန္အားျဖင့္ ၂ နာရီခန္႔ ၾကာျမင့္ ပါတယ္။
ေလ့လာၿပီးတဲ့အခါ ညေနပိုင္း အန္ေကာၿမိဳ႕ေဟာင္း တစ္ေနရာတြင္ ေတာင္ေပၚသုိိ႔ ဆင္စီးၿပီးတက္ရတဲ့ ေနရာတစ္ေနခု ရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ Mandalay inn ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္ ဦးေမာင္ေမာင္က လာေရာက္ေစာင့္ေနကာ “အရွင္ဘုရား… ေတာင္ေပၚကို ဆင္စီးၿပီးတက္ပါဘုရား၊ ဆင္စီးရင္ ဘုန္းႀကီးတယ္လို႔ အဆိုရွိတယ္ေလဘုရား” လို႔ဆိုကာ ဦးေမာင္ေမာင္က သံုးေယာက္စာအတြက္ ေဒၚလာ ၆၀ ေပး၀ယ္ကာ စာေရးသူတို႔အား ဆင္စီးလက္မွတ္ ၃ ေစာင္ေပးပါတယ္။ ေတာင္ေပၚတြင္ အန္ေကာ၀ပ္ပံုစံျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ေတြ႕ရတယ္။
ရာသီဥတုေကာင္းေနရင္ ေတာင္ေပၚကေန ေန၀င္ဆည္းဆာ (sun set) အလွကား ေျပာမျပတတ္ေအာင္ လွပလြန္းလွတယ္ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားဟာ ဆည္းဆာအလွကို ၾကည့္ဖို႔အတြက္ ညေန ၅ နာရီခန္႔ အခ်ိန္ကိုက္ၿပီး ကားႀကီးကားငယ္မ်ား ျဖင့္ လာေရာက္ၾကၿပီး၊ ေတာင္ေပၚသို႔ ဆင္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ေျခလ်င္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ တက္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေတာင္ေျခရင္းမွာ ညေနဆည္းဆာအခ်ိန္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား ပ်ားပန္းခတ္မွ် လာၾကတဲ့အတြက္ ပြဲေတာ္တမွ် စည္ကားလွပါတယ္။
စာေရးသူတို႔ ေတာင္ေပၚသို႔ တက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကံဆိုးခ်င္လို႔ပဲလား မေျပာတတ္၊ မိုးတိမ္မ်ား ေမွာင္လာကာ မိုးဖြဲေလးမ်ား က်ေနတဲ့ အတြက္ မိုးရႊဲကုန္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ေတာင္ေပၚေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေခ်လ်င္နဲ႔ အျမန္ျပန္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။
သို႔ႏွင့္ ညေနေစာင္းမွာ ဦးေမာင္ေမာင္ကားျဖင့္ စာေရးသူတို႔ သံုးဦး တည္းခိုရာ ေဟာ္တယ္သို႔ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ညဖက္တြင္ ဦးေမာင္ေမာင္နဲ႔ တည္းခုိရာ အခန္းအတြင္း စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ မနက္ဖန္ Border ျဖတ္ကာ ဘန္ေကာက္သုိ႔ သြားရမွျဖစ္တဲ့အတြက္ သံုးဦးသား အိပ္ယာ၀င္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
ကေမၻာဒီးယားေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း
ကေမၻာဒီးယားနိုင္ငံဟာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတြင္ ပါ၀င္ပါတယ္။ လူဦးေရ ၁၃ သန္းခန္႔ ရွိၿပီး၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ကေတာ့ ဖႏြမ္းပင္ ျဖစ္တယ္။ နိုင္ငံရဲ႕ အေနာက္ဘက္ႏွင့္ အေနာက္ေျမာက္ဘက္တြင္ ထိုင္းနိုင္ငံ၊ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္တြင္ လာအို အေရွ႕ႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္ဘက္တြင္ ထိုင္းနိုင္ငံ တို႔ ျဖင့္ ထိစပ္လွ်က္ ရွိပါတယ္။
ကေမၻာဒီးယားနိင္ငံရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖႏြမ္းပင္ဟာ siem reap ၿမိဳ႕ေလာက္ စီးပြားေရး အခ်က္အခ်ာမက်ပါ။ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆို ရင္ siem reap ၿမိဳ႕မွာ The world heri tage လို႔ တင္စားေျပာရေလာက္ေအာင္ ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ အထင္ကရ ေနရာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Angkok wat အန္ေကာ၀ပ္ ဘုရားေက်ာင္းႀကီး ရွိလို႔ပါပဲ။ ေက်ာင္းႀကီးရဲ႕လက္ရာမ်ားဟာ တကယ္လည္းရွားပါးတဲ့ အေရွ႕တိုင္း အႏုပညာလက္ရာမ်ားျဖစ္တယ္။
ထင္ရွားတဲ့ အန္ေကာ၀ပ္ေၾကာင့္ ကမၻာ့လွည့္ခရီးသည္မ်ား မ်က္စိက်ခဲ့တဲ့ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သလို ကမၻာ့အံ့ဖြယ္ထဲမွာလည္း ပါ၀င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ “ကမၻာ့အံ့ဖြယ္ရဲ႕ ဘယ္ႏွစ္ခုေျမာက္မွာဆိုတာ မသိေပမယ့္ ဘာသာေရးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အံ့ဖြယ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ျခားျခားေသာ ကမၻာ့အံ့ဖြယ္ေတြနဲ႔ နိုင္းယွဥ္လို႔ကို မရနိင္ပါဘူး” လို႔ ကေမၻာဒီးယားသားျဖစ္သူ ‘ပင့္’ရဲ႕ ေျပာခ်က္အရ သိရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္း ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေပါင္း ၄ သန္းေက်ာ္ ဆြဲေဆာင္နိုင္ခဲ့တယ္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားေၾကာင့္ siem reap ၿမိဳ႕ဟာ ေဟာ္တယ္နဲ႔ ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ စီးပြားေရး အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ ယခုအခါမွာ ကမၻာ့စီးပြားေရးက်ဆင္းေနတဲ့အတြက္ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား သြားလာမႈ နည္းပါးလာကာ တစ္ခ်ဳိ႕ေဟာ္တယ္ေတြဆိုရင္ ပိတ္ထားရတဲ့ အဆင့္အထိ ေရာက္ခဲ့ တယ္လို႔ Mandalay inn ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္ ဦးေမာင္ေမာင္က ေျပာျပပါတယ္။
အန္ေကာ ဆိုတဲ့ ခမာတို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ေလးဟာ တစ္ခ်ိန္က လ်မ္းလ်မ္းေတာက္ တန္ခိုးႀကီးထြားခဲ့ပါတယ္။ ဗီယက္နာမ္နိုင္ငံမွသည္ ျမန္မာနုိင္ငံအထိ အာဏာစက္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ျမန္မာနွင့္ ကေမၻာဒီးယားႏွစ္နိုင္ငံဟာ ေ၀းကြာၾကေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈျခင္း အလြန္နီးစပ္ပါတယ္။ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈဟာ မြန္ခမာမ်ားဆီက ရခဲ့တယ္လို႔ သမိုင္းက ဆိုပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕သမိုင္းဆရာတို႕က ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈဟာ ထုိင္းနိုင္ငံက ဆင္းသက္လာခဲ့တယ္လို႔လည္း ေျပာၾကျပန္တယ္။ ျဖစ္ပံုမွာ အေနာ္ရထာမင္း မတုိင္ခင္က ျမန္မာနိုင္ငံဟာ ယဥ္ေက်းမႈ အလြန္နိမ့္က်ေနပါတယ္။ ေနာက္ အေနာ္ရထာမင္းေစာက မြန္လူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ သထံုကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွ ျမန္မာနိုင္ငံယဥ္ေက်းမႈ ပိုမို အဆင့္အတန္း ျမင့္ကာ ထြန္းကားလာခဲ့ပါတယ္။ ထုိစဥ္က မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ တုိင္းျပည္ဟာ ထိုင္းနိုင္ငံအတြင္းမွာ ရွိတယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈဟာ ခမာတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာနဲ႔ ကေမၻာဒီးယားဟာ တနည္းနည္းျဖင့္ ဆက္သြယ္ေနတာအမွန္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုဆက္သြယ္မႈကို သက္ေသခံနိုင္တဲ့ အရာတစ္ခု ပုဂံျပည္မွာယခုတိုင္ရွိပါတယ္။ အဲဒါက ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုပါပဲ။ ဒီဘုရားေက်ာင္းကို သထံုနန္းက်ဘုရင္ မႏူဟာမင္းက တည္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ယခုအခါ “နန္းဘုရားေက်ာင္း”လုိ႔ ေခၚတြင္ပါတယ္။ အုတ္ေက်ာက္တုိ႔ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး ေက်ာက္ဆစ္လက္ရာမ်ားကေတာ့ အန္ေကာ၀ပ္ နဲ႔ တစ္ထပ္တည္း တူညီေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျမန္မာနဲ႔ ကေမၻာဒီးယားတို႔ ဆက္သြယ္မႈ တစ္ခုရွိပါေသးတယ္။
အဲဒါက ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ဗ်ည္းမွာ ‘က’ မွစကာ ‘အ’ မွာ ဆံုးပါတယ္။ ကေမၻာဒီးယားတို႔ရဲ႕ ဗ်ည္းကေတာ့ ‘အ’ မွစကာ ‘က’မွာဆံုးပါတယ္။ အံ့ၾသစရာတစ္ခုပါပဲ။
အန္ေကာ၀ပ္ဟာ ကမၻာေပၚမွာ အႀကီးဆံုး ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ အျမင့္မွာ ၆၅ မီတာ ရွိပါတယ္။ အန္ေကာ၀ပ္ႀကီးရဲ႕ ပတ္လည္တြင္ က်ဴံးမ်ား ရွိေနပါတယ္။ ယခုအခါ ထိုက်ဳံးမ်ားမွာ ၾကည္လင္တဲ့ ေရမ်ားျဖင့္ အန္ေကာ၀ပ္ေက်ာင္းႀကီးကို လွပေအာင္ တန္ဆာဆင္ထားသလို ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ အန္ေကာ၀ပ္ ဘုရားေက်ာင္းပတ္လည္ က်ဳံးမ်ားဟာ မႏၱေလးနန္းေတာ္အျပင္က က်ဳံးနဲ႔စာရင္ ငယ္ပါတယ္။
၂၈.၅.၂၀၀၉
ဒီေန႔မနက္ေစာေစာထကာ siem reap မွ Border သို႔ သြားမည့္ ကားျဖင့္ လာခဲ့ၾကပါတယ္။ကားခက တစ္ေယာက္လွ်င္ ၉ ေဒၚလာေပးရပါတယ္။ ေန႔လည္ ၁၁ နာရီမွာ Border သို႔ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကေမၻာဒီးယားနယ္စပ္က အထြက္ immigration မွာ arrival & Departure ၀ိုက္ကပ္မွာ ျဖည့္စရာမ်ား ျဖည့္ကာ ထိုင္းနုိင္ငံဖက္လာခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီထိုင္းနုိင္ငံ ဖက္မွာလည္း arrival & Departure ၀ိုက္ကပ္မ်ားကို ျဖည့္ရျပန္ပါတယ္။ အခ်ိန္က တစ္နာရီကုန္သြားသျဖင့္ ၁၂ နာရီထိုးကာ စာေရးသူတို႔ ေန႔ဆြမ္း ငတ္ခဲ့ရပါတယ္။ နယ္စပ္ဂိတ္ (Border) တြင္ ရဟန္း မစားရေသာ ဆြမ္းတစ္နပ္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ ဆိုတာ ေျပာရင္း ခရီးသြားမွတ္တမ္းကို အဆံုးသတ္လိုက္ရပါတယ္။ ။