ခရီးသြားမွတ္တမ္း(၄)

တညး္ခိုတဲ့ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္က ဦးအာသဘျဖစ္ၿပီး သက္ေတာ္မွာ (၉၀)ေက်ာ္ ရွိပါၿပီ၊ ထိုင္းနိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ ေရာက္ေနသည္ မွာ အသက္ ၂၀ ကတည္းကဆိုေတာ့ အခုဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္ၿပီလို႔ သိရပါတယ္။
ေန႔လည္ဖက္မွာ (Doi Su htep ) ဒြိဳင္ဆူထက္ပ္ ေတာင္ဘုရားသုိ႔ ဘေလာ့ဂါ မခြန္ျမလိႈင္ရဲ႕ ခင္ပြန္းက ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔ပါတယ္။
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ေလးဟာ ဘန္ေကာက္ရဲ႕ ေျမာက္ဖက္ ၇၀၀ ကီလိုမီတာ အကြာတြင္ တည္ရွိပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ဟာ ထိုင္းနိုင္ငံရဲ႕ ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္ တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ဒီေနရာႏွင့္ဒီေနရာမွာ ၾကည့္နိုင္ပါတယ္
ခ်င္းမိုင္ရဲ႕ အေနာက္ဖက္တြင္ ၁၆၇၆ ကီလိုမီတာ အျမင့္ရွိ(Doi su htep) ဒြိဳင္ဆူထက္ပ္ ေတာင္ ဘုရားသုိ႔ blogger တစ္ေယာက္ျဖစ္သူ မသူဇာရဲ႕ခင္ပြန္း ကိုေအာင္မ်ဴိးေက်ာ္က ကားျဖင့္ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ကာ ကုသုိလ္ယူခဲ့ပါတယ္။ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕အတြင္း ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ေတြကို ဘေလာ့ဂါ ခြန္ျမလိႈင္ရဲ႕ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုေအာင္မ်ဳိးေက်ာ္က ကားေမာင္းရင္း ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။ ခြန္ျမလိႈင္ကေတာ့ ကေလးနဲ႔မို႔လို႔ မလိုက္နိုင္ခဲ့ပါ။

ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕(ဇင္းမယ္)အေၾကာင္း
ခ်င္းမိုင္ဟာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ ရာသီဥတု ရွိၿပီး၊ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ကို ေတာင္မ်ားနဲ႔ ၀န္းရံထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လားမသိ ရာသီဥတုက အလြန္သာ ယာတယ္။
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ဟာ ထိုင္းနိင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းေဒသတြင္ ရွိၿပီး ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအခါ ထုိင္းနိုင္ငံရဲ႕ ဒုတိယအႀကီးဆံုး ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။
ခ်င္းမိုင္သည္ ယိုးဒယားႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ေဒသ၊ ခ်င္႐ိုင္းေဒသ၊ လန္ပန္း၊ မယ့္စလင္း၊ မယ့္ေဟာင္ေဆာင္တို႔ အေၾကာင္းကို ကားေမာင္းရင္း ေျပာျပခဲ့တယ္။
ခ်င္းမိုင္ေဒသ၊ ယိုးဒယားေျမာက္ပိုင္းဟာ ေ႐ွးကာလက ျမန္မာ၊ ႐ွမ္းႀကီး (Tail)၊ မြန္၊ ခမာ (ကေမၻာဒီးယား) လူမ်ိဳးတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ား စီးေမ်ာ၀င္ေရာက္ရာေဒသျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေလာႏွင့္ တ႐ုတ္ (ယူနန္) အေငြအသက္လည္း ႐ွိေသာ ေဒသျဖစ္သည္။ သမိုင္းအဆိုအရ မူလက လန္ပြန္း (Lamphun) သည္ ယိုးဒယားေျမာက္ပိုင္း၌ စတင္ထင္႐ွားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ထိုစဥ္က ဟာရီပြန္ခ်ိဳင္း (Haripunchai) ဟု အစဥ္အလာႀကီးခဲ့ေသာ မင္းေနျပည္ေဒသျဖစ္သည္။
ခ်င္းမိုင္အေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒီ၀က္ဘ္ဆိုဒ္လင့္ခ္မွာ အျပည့္အစံု ဖတ္နိုင္ပါတယ္။

၁၈.၅.၂၀၀၉

နံနက္ ၉ နာရီခန္႔ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ တိရစၧာန္ရံု (Chingmai zoo) ကို သြားေရာက္ခဲ့တယ္။ တိရစၧာန္ရံုအတြင္း ၀င္လွ်င္ foreigner နုိင္ငံျခားသားဆိုလွ်င္ b 350 ေပးရပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားဆိုလွ်င္ Free ပိုက္ဆံမေပးရပါ။
သို႔ႏွင့္ ဦဣႏၵာ၀ံသနဲ႔ႏွင့္အတူ chingmai zoo အတြင္း ကားျဖင့္လည္ပတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကားခမွာ တစ္ေယာက္လွ်င္ B 20 ေပးရပါတယ္။ တစ္ပတ္ ပတ္ၿပီးေသာအခါ ငါးျပတိုက္ကို သြားရန္အတြက္ သီးသန္႔ ကားျပန္စီးရသည္ အဲဒီအခါမွာလည္း တစ္ေယာက္လွ်င္ B 20 ေပးရပါသည္။ ငါးျပတိုက္ေရာက္တဲ့အခါ ငါးျပတိုက္အတြင္း ၀င္ေၾကးေပးရသည္။ forainer တစ္ေယာက္လွ်င္ B 380 ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားဆိုလွ်င္ တစ္၀က္ႏႈံးျဖင့္ B ၁၆၀ ေပး ရပါသည္။ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕သည္ ဗုဒၶဘာသာနုိင္ငံျဖစ္၍ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အထူးဦးစားေပး ဆက္ဆံၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ငါးျပတိုက္အတြင္း ၀င္ၾကည့္ၾကေသာအခါ ပင္လယ္ထဲသို႔ တကယ္ေရာက္ေနသကဲ့ သုိ႔ ထင္ရေပသည္။ ငါးေတြကို ေရငုတ္၀တ္စံုနဲ႔ ငါးစာေကၽြးေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြကိုလည္း ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။ ငါးျပတိုက္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အေနအထားအရ အလြန္အဆင့္ျမင့္တဲ့ အတြက္ ၀င္ေၾကးခကို ျမင့္ျမင့္ ယူထားခဲ့သည္ထင့္။ တန္လည္းတန္ပါသည္။ ငါးျပတိုက္ထဲက ပင့္ကြင္းငွက္တို႔ရဲ႕ေနထိုင္က်က္စားတဲ့ေနရာဆိုလွ်င္ ၂၄ နာရီပတ္လံုး ပင့္ကြင္းငွက္မ်ား ေနနိုင္တဲ့ အေအးဓါတ္မ်ားကို လြတ္ေပးထားရတဲ့အတြက္ ကုန္က်ေငြ အလြန္မ်ားမွာ ေသခ်ာပါသည္။
ငါးျပတိုက္ မွ အထြက္ နာရီၾကည့္ေသာအခါ ထိုင္းစံေတာ္ခ်ိန္ ၁၁ နာရီထိုးေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေန႔ဆြမ္းစားရန္အတြက္ (Burmese Food ) ျမန္မာထမင္း ဆိုင္ မွာ ဆြမ္းစားၾကပါသည္။ ေန႔လည္စာ စားပီးေသာအခါ မေနာေနာ အမည္ရွိ အမ်ဳိးသမီးပ်ဳိတစ္ဦးက ဆြမ္းကပ္ပါသည္။ မေနာေနာသည္ လြယ္လင္သူျဖစ္ၿပီး ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ အလွ ျပင္ဆိုင္တစ္ခုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၆ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ရွိခဲ့ၿပီဟု သူေျပာျပခ်က္အရ သိရပါသည္။ ခရီးသြားဟန္လြဲ ႀကံဳတုန္း သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းကပ္ ရသည္မွာ သူမအတြက္ ထူးလွတဲ့ ကာလဒါန ျဖစ္ခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုရေပမေပါ့။
ေန႔လည္ဖက္ imgration တြင္ reentry လုပ္ဖို႔အတြက္ ဦးကုမာရနဲ႔ ဦးဣႏၵ၀ံသတို႔ ႏွစ္ပါး သြားၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုယ္တိုင္လာရမယ္လို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ စာေရးသူတို႔ကို လာေခၚရဦးမည္ျဖစ္ရာ ဒီေန႔အဖို႔ reentry လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ့၊ ဒါနဲ႔ ရတာေတြကိုပဲ လုပ္မယ္ ဆိုၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ date ေျပာင္းရန္ သြားခဲ့တယ္။ ေလယာဥ္ date က ၂၄.၅.၂၀၀၉ အထိသာျဖစ္ေတာ့ date ကို ၁၄.၆.၂၀၀၉ အထိ ရက္ေရြ႕ခဲ့တယ္။ ေလယာဥ္ DATEနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး power full ယူခဲ့တယ္ေပါ့။
ညေနဖက္မွာ ခ်င္းမိုင္ကေန ကီလိုမီတာ ၃၀ ခန္႔ေ၀းကြာတဲ့ ယိုးဒယားလို လန္းဖြန္ ျမန္မာလို လန္ဖုန္းဆိုတဲ့ ေတာ ၿမိဳ႕ေလးသို႔ ဘတ္စ္ကားျဖင့္ လာခဲ့ၾကရာ လမ္းေဘး၀ဲယာတစ္ေလွ်ာက္ လူေလးေယာက္ ပိုက္ခန္႔ရွိတဲ့ အပင္မ်ားကို ေတြ႕ခဲ့ရေတာ့ အျမင္ဆန္းေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပါလာတဲ့ ဦးဣႏၵ၀ံသ ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ဒါဟာ တစ္ခ်ိန္က ျမန္မာ -ဇင္းမယ္ ခ်စ္ၾကည္ေရးအေနျဖင့္ ဒီသစ္ပင္ေတြ ကို စိုက္ခဲ့တာလို႔ ေျပာပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပအေနအထာားေကာင္းမြန္လွေပမယ့္ ဒိလို ေရွးေဟာင္းသစ္ပင္မ်ားကို မခုတ္လွဲဘဲ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္အေနျဖင့္ အျမတ္တႏိုးထိန္းသိမ္းထားတာကို ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ထိုနည္းတူ တစ္ျခားျခားေသာ နိုင္ငံမ်ားမွာလည္း ဆိုင္ရာ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္မ်ားကို လက္ရာမပ်က္ ထိန္းသိမ္းထားၾကတာကို လာအို၊ ကေမၻာဒီယား စတဲ့ နိုင္ငံေတြမွာလည္း ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေလာနိင္ငံက longprabong ေလာဘရာဘြန္ၿမိဳ႕ေလးကို (the world hari tage city ) ကမၻာ့ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ၿမိဳ႕ ဆိုၿပီး ကမၻာ့ကုလသမဂၢရဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း internet တြင္ နာမည္ႀကီးကာ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား မ်ားျပားစြာ လာေရာက္ၾကပါတယ္။
ျပည္ပနိုင္ငံမ်ားမွာ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္မ်ား ရွိသလို အမိျမန္မာနိုင္ငံမွာလည္း ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္မ်ားစြာပင္ ရွိပါတယ္။သုိ႔ေသာ္ ျပည္ပနိုင္ငံ(လာအိုနိုင္ငံ ေလာဘရာဘြန္၊ ကေမၻာဒီးယား အန္ေကာ၀ပ္)မ်ားမွာလို အဘယ့္ေၾကာင့္ the world heri tage လို႔ သတ္မွတ္ မခံရပါသလဲ ဆိုတာကုိ ေတြးမိပါတယ္။ အမွန္ကား ျမန္မာနိုင္ငံမွာလည္း ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္မ်ားစြာ ရွိတာပါ။ ထိုအေမြအႏွစ္မ်ားကို (modify)ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမရွိဘဲ ထိန္းသိမ္းရံုမွ် (protection) ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းထားၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာနိုင္ငံ ေနရာအႏွံအျပားရွိ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္မ်ားကို world heri tage လို႔ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳခံရမွာ ေသခ်ာတယ္ လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ အဲဒီအခါ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား အမ်ားအျပား ေရာက္လာနိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။
စကားစပ္လို႔ ေျပာမိတာ လမ္းေၾကာင္း အျပင္ထြက္သြားတယ္၊ ခုနင္က ခ်င္းမိုင္အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာၾကရ ေအာင္ပါ။
အဲဒီမွာ စာေရးသူတို႔ တည္းခိုတဲ့ ၀ပ္ဆိုင္းမြန္း ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွ အသက္အားျဖင့္ ၈၈ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးအာသဘရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ….. ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွ လန္းဖြန္ၿမိဳ႕သုိ႔ သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ နံေဘး ၀ဲယာေတြမွာ စုိက္ထားတဲ့ လူငါးေယာက္
ဒီသစ္ပင္ေတြကို ကညင္ပင္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ကညင္ပင္မ်ားရဲ႕အသက္ဟာ သက္တမ္း ေလးရာေက်ာ္ခန္႔ ရွိၿပီ လို႔ သိရပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ “ဆရာတာ္ဘုရား…၀ပ္ဆိုင္းမြန္း ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းကိုႀကီးကို ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္က စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ပါသလဲ ဘုရား” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ေသာအခါ ဆရာေတာ္က “ ဒီေက်ာင္းဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၄၅၅ ႏွစ္ကတည္းက တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ တည္ေထာင္တဲ့သူမ်ားက ျမန္မာစစ္တပ္မ်ား ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဆရာေတာ္က ဆက္လက္ၿပီး….
တစ္ခါက ျမန္မာနိုင္ငံက စာေရးႀကီးတစ္ေယာက္က တပည့္ေတာ္ကို ေမးဖူးပါတယ္။ “ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား ကားေမာင္းသင့္သလားဘုရား” တဲ့၊ ဆရာေတာ္က “ ဒကာက ဘယ္အျမင္နဲ႔ ေမးတာလဲ၊ အျမင္ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္၊ ျမန္မာ့အျမင္နဲ႔ ကမၻာ့အျမင္ ႏွစ္ မ်ဳိးမွာ ဘယ္အျမင္နဲ႔ ေမးတာလဲ” လို႔ ေမးေတာ့ ဒကာက “ ျမန္မာ့အျမင္နဲ႔ ေမးတာပါ” တဲ့ အဲဒီမွာ ဆရာေတာ္က “ ျမန္မာ့အျမင္ဆိုရင္ေတာ့ မေမာင္းသင့္ဘူး” ကမၻာ့အျမင္ဆိုရင္ ေမာင္းသင့္ပါတယ္။ ဒကာ….မင္းကိုးကြယ္တဲ့ ဆရာေတာ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္ဦး၊ ဘုရားေဟာ တဲ့ မဟာပေဒသေလးပါး ဆိုတာ ရွိလား၊ တကယ္လို႔ ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ မင္းတို႔ရဲ႕ အေမး ရံႈးၿပီသာ မွတ္ေတာ့၊ ဆက္မေမးနဲ႔ေတာ့” ဆရာေတာ္က အမိန္႔ရွိပါတယ္။
ဆက္လက္ၿပီး…… ၾသစေတးလ်ား ဆစ္ဒနီကို တပည့္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတို႔နိုင္ငံဟာ ဗုဒၶဘာသာနိုင္ငံ မဟုတ္ေပမယ့္ ေမတၱာ၊ကရုဏာ။မုဒိတာ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါး ရွိၾကတယ္။ ဥပမာ ငွက္မပစ္ရ ပစ္လို႔ ေသရင္ ဒါဏ္ေဆာင္ရတယ္။ ေမြးထားတဲ့ အိမ္ေမြးတိရစၧာန္ေလးေတြ မမာမက်န္းျဖစ္ရင္ ေဆးခန္းသြားၿပီးျပရတယ္။ တကယ္လို႔ ေဆးမကုေပးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေမြးထားတဲ့ တိရစၧာန္ ပိုင္ရွင္က ဒါဏ္ေငြေဆာင္ၾကရတယ္ လို႔ ဆရာေတာ္က အျမြက္မွ် ေျပာၾကားၾကပါတယ္။
ေန႔ခင္းဖက္မွာ
ခ်င္းမိုင္ကေန ကီလိုမီတာ ၃၀ေက်ာ္ခန္႔ေ၀းေသာ လန္းဖြန္ ေတာၿမိဳ႕ေလးကို ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ကားစီးၿပီးေနာက္ (hariphu chai temple)ယုိးဒယားလို (ဟရီဖူခ်ဳိင္း)ျမန္မာလို ဟရိ ဘုဇၨ ဘုရားကို ေရာက္ခဲ့တယ္၊ ဒီဘုရားသမိုင္းက အခါတစ္ပါး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီေတာ္မူတဲ့အခါ ဒကာမ်ားလာေရာက္ဆက္ကပ္တဲ့ ၾကစုသီးကို ဘုဥ္းေပးၿပီး တစ္ည က်ိန္းစက္ေတာ္မူတဲ့ ေနရာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီေနရာမွာ ဟရိဘုဇၨ ဘုရားရယ္လို႔ တည္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ အေၾကာင္းစံုသိခ်င္ရင္ေတာ့ hariphuchaitemple.org ၀က္ဘ္ဆိုက္မွာ ဖတ္ရႈနိုင္ပါတယ္။ ဘုရားကျပန္အလာမွာေတာ့ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ထဲက ညေစ်းႏွင့္ (pamtap)ပန္တက္ပ္ ကုန္တိုက္ႀကီးတို႔ကို ဗဟုသုတအေနျဖင့္ ဦးဣႏၵ၀ံသက လိုက္ပို႔ပါတယ္။
၁၉.၅.၂၀၀၉
နံနက္ ၈း၃၀ မွာ စာေရးသူတို႔သံုးပါး အင္မ္ေဂးရွင္း(လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး)ရံုးသုိ႔ သြားၾကပါတယ္။ မေန႔က လူကိုယ္တိုင္မပါလို႔ ဆိုၿပီး re-entry မလုပ္ခဲ့ရဘူး။ ဒီေန႔က်မွ သံုးေယာက္သား အင္မ္ေဂးရွင္းရံုးသုိ႔ ေက်ာင္းအေရွ႕က ယိုးဒယားသူရဲ႕ကားနဲ႔ လိုက္ပါပို႔ေပး ပါတယ္။ အင္မ္ေဂးရွင္း ရံုးေရာက္ေတာ့ ပါစ္ပို႔ မိတၱဴကူးစရာရွိတာ ကူးၿပီး re-entry လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီမွာ re-entry ကိုဘာေၾကာင့္လုပ္ရသလဲဆိုတာကို ေျပာခ်င္တယ္။
ယုိးဒယားနိုင္ငံကေန တစ္ျခားနိုင္ငံထြက္သြားမယ္ ၊ ၿပီးလွ်င္ ထိုင္းနိုင္ငံ ျပန္၀င္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျပန္၀င္ရေအာင္လို႔ re-entry လုပ္ရပါတယ္။ ဒီမွာ re-entry က ႏွစ္မ်ဴိး ရွိပါတယ္။ single နဲ႔ multiply ပါ။ single က ဘတ္ ၁၀၀၀ ပဲေပးရၿပီး multiply ကေတာ့ ဘတ္ ၃၅၀၀ က်ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းနိုင္ငံအတြင္း အႀကိမ္မ်ား စြာထြက္ၿပိး အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္၀င္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ multiply re-entry လုပ္ရတယ္။ တကယ္လို႔ တစ္ႀကိမ္ေလာက္သာ ထြက္ၿပီး တစ္ႀကိမ္သာ ျပန္၀င္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ single re-entry လုပ္ရပါတယ္။
ဒါနဲ႔ စာေရးသူတု႔ိလဲ ကိုယ့္အေျခအေနအရ တစ္ေယာက္ကို ဘတ္ ၁၀၀၀ ေပးၿပီး single re-entry လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီမွာ ထုိင္းနိုင္ငံ အင္မေဂးရွင္းရံဳး၀င္တဲ့အခါမွာ အေတြ႕ႀကံဳတစ္ခုေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္ ၊ အဲဒါက re-entry ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္လို႔ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီႏွစ္ခုအနက္ ကိုေရႊျမန္မာမ်ားအတြက္ေတာ့ single ပဲရတယ္၊ multiply ေတာ့ လံုး၀မရနိုင္ လို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါလည္း စာေရးသူတို႔အတြက္ အားငယ္စရာတစ္ခုျဖစ္သလို မခံခ်င္စရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္ေတာ့မသိပါ။
သို႔ေသာ္လည္း ထိုင္းနိုင္ငံဟာ ဗုဒၶဘာသာနိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုန္းႀကီးမ်ား ကို အကူအညီေပးတာ မ်ားပါတယ္။
ထိုင္းနိုင္ငံ၊ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွာ ယခုညေန မိုး ရြာခ်ၿပီး၊ မၾကာမီ မိုးတိတ္သြားတယ္။ဒါနဲ႔
ညေနဖက္တြင္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕အတြင္း BIG C SUPER CENTER ကုန္တိုက္ႀကီး သို႔ ဦးဣႏၵ၀ံသနွႈင့္အတူ ဦးကုမာရ ၊ စာေရးသူတို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့တယ္။ ကုန္တိုက္ႀကီးမွာ အလြန္သပ္ရပ္ၿပီး စနစ္က်နစြာ ေရာင္းခ်ေနၾကတာကိုလည္း ျမင္ၾကရပါ တယ္။ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၈ နာရီ ရွိေနၿပီ။ ဦးဣႏၵ၀ံသက Golden Triangle ကို သူကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ပါမည့္အေၾကာင္း ေျပာလာေတာ့လည္း ၀မ္းသာရျပန္ပါတယ္။
သို႔ႏွင့္ မနက္ဖန္ သြားမဲ့ခရီးအတြက္ ခရီးစဥ္ဆြဲကာ ည ၁၁ နာရီမွာ အိပ္ရာ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ (ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္)