ခရီးသြားမွတ္တမ္း(၆)

ထိုင္းနိုင္ငံ-ခ်င္းေခါင္ၿမိဳ႕ႏွင့္ လာအိုနိုင္ငံ ေဟာင္စီၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕မွာ မဲေခါင္ျမစ္တစ္စင္းသာ ျခားပါတယ္။ ဒါနဲ႔မဲေခါင္ျမစ္ ထိုင္းနိုင္ငံဘက္မွ လာအိုနိုင္ငံ ေဟာင္စီၿမိဳ႕သို႔ ကုတို႔ေလွျဖင့္ ကူးၾကပါတယ္။
ကုတို႔ေလွပိုင္ရွင္က ဗုဒၶဘာသာမို႔ထင္ပါတယ္၊ ကုတို႔ခ မယူဘဲ လွဴလိုက္တယ္ဆိုပါေတာ့။ လွဴတယ္ဆုိေတာ့ ၀မ္းသာရတာက စာေရးသူတို႔ပါ အလကားရလို႔ကေတာ့ အကုန္ယူတယ္ေပါ့၊ ကိုေရႊျမန္မာေတြေလ…………….ဟီး။

စာဖတ္သူမ်ား ဒီေနရာမွာ သတိထားရမဲ့အခ်က္က……
Golden Triangle ေရာက္တဲ့အခါ
ထိုင္းနိုင္ငံေရႊႀတိဂံမွ လာအိုနိုင္ငံဖက္ကို ကူးခ်င္တယ္ဆိုရင္ Bangkok ျပန္ၿပီး လာအို သံရံုးမွာ ဗီဇာျပန္ယူစရာမလိုပါဘူး။ ထိုင္းနယ္စပ္ၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ခ်င္းေခါင္ၿမိဳ႕ကေန အထြက္ျပကာ လာအိုနယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္တဲ့ (Houei Xai)ေဟာင္စီၿမိဳ႕ရဲ႕ Immigration Office မွာ arrival visa ယူလို႔ရပါတယ္။
Visa ေၾကးကေတာ့ မ်ားမ်ားမဟုတ္ပါဘူး၊ ေဒၚလာ ၃၀ဲ ေပးရပါတယ္။
အစီအစဥ္က ေလာနိုင္ငံ၊ ကေမၻာဒီယားလည္ပတ္ၿပီး ထိုင္းနိုင္ငံ ျပန္၀င္ခ်င္တာပါ။ ဒီအတြက္ကို ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ကတည္းက Chiang mai , Immigration office ရံုးမွာ ထိုင္းျပန္၀င္ခြင့္ရနိုင္ဖို႔အတြက္ Re entry လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကို ဘတ္တစ္ေထာင္ေပးရတယ္လို႔ လည္းအထက္မွာ ေဖၚျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ၊ တကယ္လို႔ Re entry မလုပ္ထားဘူးဆိုရင္ ထိုင္းကေနထြက္တာနဲ႔ ရထားတဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံ ေနထိုင္ခြင့္ဗီဇာ သက္တမ္း ကုန္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Re entry ကလည္း ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္ လို႔ သတိေပးပါရေစ။
တကယ္လို႔ ထုိင္းနိုင္ငံအတြင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္၀င္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ re entry ကို multiply လုပ္ရပါတယ္။ က်သင့္ေငြက(ဘတ္၃၅၀၀)၊ တကယ္လို႔ တစ္ႀကိမ္ပဲ ျပန္၀င္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ Single re entry လုပ္ရတယ္ ၊ က်သင့္ေငြက (ဘတ္ ၁၀၀၀)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုလည္း အထက္မွာ ေဖၚျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ သတိထားရေအာင္လို႔ ထပ္မံၿပီးေျပာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

Houei Xai, Laos (ဓါတ္ပံုမ်ား ဤေနရာမွာ ၾကည့္ရန္)
ဒီလိုနဲ႔ ထုိင္းနယ္စပ္ကေန ကုတို႔ေလွျဖင့္ကူးလာရာ လာအိုနိုင္ငံဖက္ကမ္းသုိ႔ ဆိုက္ေရာက္ပါတယ္၊ ထံုးစံအတုိင္း Laos Immigration office ကို သံုးဦးသား ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ Arrival card & Departure card မွာ Form ဖြန္ျဖည့္ရတယ္။ ၿပီေတာ့ Laos Immigration က Arrival visa ေပးပါတယ္။
စာေရးသူတုိ႔ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က အခ်ိန္ကုန္ေနတဲ့အတြက္ over time အတြက္ တစ္ေဒၚလာထပ္ေဆာင္းၿပီး ေပးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဦးကို ဗီဇာခ ၃၁ ေဒၚလာ ေပးခဲ့ရတယ္။
ဗီဇာကိစၥၿပီးေတာ့ တည္းခိုဖို႔ ေဟာ္တယ္ လိုက္ရွာရင္းက မနက္ဖန္ (Louangphabang)ေလာဖရာဘန္ကို သြားဖို႔အတြက္ စံုစမ္းရာ ေမာ္ေတာ္ျဖင့္ တစ္ညအိပ္ ႏွစ္ရက္ခရီး သြားရမယ္လို႔ သိရတယ္ ၊ဒါနဲ႔ ေမာ္ေတာ္စီးခ ဘယ္ေလာက္က်သလဲ လို႔ေမးေတာ့ ထိုင္းဘတ္ေငြ ၁၀၀၀ တဲ့၊ တတ္နုိင္ဘူး၊ လက္မွတ္သံုးေစာင္အတြက္ ဘတ္သံုးေထာင္ေပးၿပီး ၀ယ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီလိုအဆင္ေျပေအာင္ လိုက္ပါကူညီသူက ေတာ့ Tour Gide လုပ္ေနတဲ့ လာအိုသူ အမ်ဴိးသမီးေလးတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။
လာအိုနိုင္ငံမွ Houei Xai ေဟာင္စီၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ရာသီဥတုက အလြန္သာယာတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ယခုအခ်ိန္ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ မိုးေတြရြာေနေပမယ့္ လာအိုနိုင္ငံမွာေတာ့ မိုးမရြာတဲ့ အျပင္ ရာသီဥတုအေျခအေနေကာင္းပါတယ္။
တည္ခိုးခန္းအတြက္လည္း တစ္ညကို ထိုင္းဘတ္ ၃၀၀ပဲက်ပါတယ္။ လာအိုနိင္ငံ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ထုိင္းဘတ္ေငြမ်ားကို သံုးစြဲလို႔ရပါတယ္။ လာအိုနိုင္ငံထဲ ခရီးဆက္ရဦးမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ လာအိုေငြမ်ားကို လွဲလွယ္ထားက ပိုေကာင္းပါတယ္၊ ေငြလွဲတဲ့အခါ အစိုးရကဖြင့္ထားတဲ့ Money Changer မွာ ကိုယ့္ပါ့စ္ပို႔ ျပၿပီး လွဲပါက ပို၍ ေကာင္းမြန္ပါတယ္၊ အျပင္မွ ေငြလွဲရင္ နစ္နာၿပီသာ မွတ္ေပေတာ့။
ေဟာင္စီၿမိဳ႕ (Houei Xai)ေလးဟာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေပမယ့္ လွ်ပ္စစ္မီး (24 Hour ) ရပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးႀကိဳးလိႈင္းမ်ားကို မဲေခါင္ျမစ္ကို ေက်ာ္ကာ ထိုင္းနဲ႔ေလာ ႏွစ္နိုင္ငံ ဆက္သြယ္ထားတာကို ေတြရတယ္။ စံုစမ္းၾကည့္တဲ့အခါမွာ ေလာနိင္ငံမွ လွ်ပ္စစ္မီးကို ထိုင္းက ၀ယ္ယူသံုးစြဲတာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ထိုင္း GSMက Conection မျပတ္ေသးတဲ့အတြက္ စာေရးသူတို႔ အင္တာနက္ အသံုးျပဳလို႔ ရပါေသးတယ္။ ညဖက္တြင္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေရးရင္း အြန္လိုင္းေပၚတက္လိုက္ေတာ့ MCC ကြန္ပ်ဴတာမွ မသီတာ၀င္းႏွင့္ေတြ႕ရတဲ့အတြက္ အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မသီတာ၀င္းဟာ စာေရးသူအေပၚ ေက်းဇူး အလြန္မ်ားၿပီး သဒၶါတရားေကာင္းတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ျပည္ပ ထြက္မဲ့အေၾကာင္းကို သိတဲ့အတြက္ မသီတာ၀င္းက စာေရးသူအား ထိုင္းဘတ္ေငြ(၃၀၀၀)ျမန္မာေငြ တစ္သိန္း၀န္းက်င္ လွဴဒါန္းပါတယ္။
(တစ္ခုစဥ္းစားမိပါတယ္၊ ေလာနိုင္ငံနယ္စပ္ၿမိဳ႕မွာထိုင္းဘတ္ေငြမ်ား သံုးခြင့္ေပးထားေပမယ့္လို႔ စာေရးသူတို႔ေဒသျဖစ္တဲ့ ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ ထိုင္းနယ္စပ္ ဖန္ပရား ရေနာင္းၿမိဳ႕မွာေတာ့ ျမန္မာေငြမ်ားကို သံုးလို႔ မရပါဘူး။)
လာအိုနိုင္ငံနယ္စပ္ ေဟာင္စီၿမိဳ႕က ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္မိသားစု၏ သဒၶါတရား
လာအိုနိင္ငံရဲ႕နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ေဟာင္စီ ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕မွာ တစ္ညတာ ေဟာ္တယ္မွာ တည္းခိုၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လာအိုနိုင္ငံသူမ်ားရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအေပၚ ေစတနာသဒၶါတရားေကာင္းလိုက္ပံုကေတာ့ ေျပာစရာမရွိပါ။ အလုပ္မပါ အေျပာနဲ႔သာ ဒုကၡေပးခဲ့တဲ့ ျပည္ပေရာက္ ၿမိဳ႕ႀကီးသားကိုေရႊျမန္မာအခ်ဳိ႕နဲ႔ ေတာ့ ကြာပါ့….. ဘာမွမဆိုင္ဘူး။
ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္အမ်ဳိးသမီးက တည္းခိုခကို ထိုင္းဘတ္ ၃၀၀ပဲေတာင္းတယ္။ အခန္းကလည္း သန္႔ရွင္းသန္႔ရပ္တယ္ ေရအိမ္သာမွာလည္း အပူအေအးလိုတဲ့ေရသံုးနိုင္ ခ်ဴိးနိုင္တယ္။ ၀န္ေဆာင္မႈအျပည့္ေပးပါတယ္။ ညဖက္ စာေရးသူနဲ႔ ဥိးကုမာရတို႔ ႏွစ္ပါး ၿမိဳ႕ထဲေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္၊ မနက္ပိုင္း Brakefast နံနက္စာကိုေတာ့ ေဟာ္တယ္ေအာက္ထပ္ စားေသာက္ဆိုင္မွာပဲ ဘုဥ္းေပးၾကပါတယ္။
နံနက္စာက ဆန္ၿပဳတ္တစ္ခြက္၊ ဟန္ဘာကာ တစ္ခု၊ ငွက္ေပ်ာ္သီး ပ်ားပအုန္းတစ္ ခြက္၊ သရက္သီး ၊ လဘက္ရည္တစ္ခြက္ ခ်ေပးပါတယ္ ။ ေကာ္ဖီကေတာ့ ခါးလိုက္တာမွေျပာစရာမရွိေပ၊ အခါးမႀကိဳက္တဲ့ စာေရးသူအဖို႔ေတာ့ အသင့္ပါလာတဲ့ ေကာ္ဖီမက္နဲ႔ ေရပူေဖ်ာ္ၿပီးေသာက္လိုက္ပါတယ္။ နံနက္စာကိစၥ ၿပီးၿပီဆိုပါေတာ့၊ ပိုက္ဆံရွင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္က သူတို႔လွဴပါတယ္ဆိုၿပီး အဂၤလိပ္လိုေျပာ ပါတယ္။ ဒါတင္မကေသး…..Lunch ေန႔လည္စာအတြက္ဆိုၿပီး ပါဆယ္ထုပ္ သံုးထုပ္နဲ႔ ေရသန္႔ဘူး သံုးဘူး၊ ဘီစကြတ္မုန္႔မ်ားပါ လွဴဒါန္းလိုက္ပါေသးတယ္။ ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္ရဲ႕သမီး ေကာ့လိပ္ေက်ာင္း သူ ေလးက အဂ္လိပ္လုိေမးလာပါတယ္၊ အရွင္ဘုရားတို႔ ဘယ္ေနရာကလာၾကၿပီး ဘယ္ကိုသြားၾကမွာလဲ တဲ့။ တို႔မ်ားကေတာ့ ျမန္မာမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ကေန ဘန္ေကာက္၊ ဘန္ေကာက္မွ ခ်င္းမိုင္၊ ခ်င္းမိုင္မွ ေရႊႀတိဂံ၊ အခုဒီေဟာင္စီၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာ တာပါ။ ဒီကေနတဆင့္ Louangphabang ေလာ္ဖရာဘန္ (The world hari tage)ကမၻာ့အေမြအႏွစ္ျမိဳ႕ကို သြား ၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီကေန ေလာၿမိဳ႕ေတာ္ ဘီရန္က်င္း၊ ဘီရန္က်င္းကေန ကေမၻာဒီယား နိုင္ငံ siem reapၿမိဳ႕ကိုသြားမွာပါ။ အဲဒီကေန ဘန္ေကာက္၊ ရန္ကုန္ျပန္မယ့္ အေၾကာင္း ဥိးကုမာရက ေျပာေပးပါတယ္။
(ေလာနုိင္ငံသူ ေကာ့လိပ္ေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ အဂၤလိပ္စကားကို ပိုင္နိုင္စြာ ေျပာနိုင္တာကို ေထာက္ျခင္းျဖင့္ ေလာနိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးအဆင့္အတန္း မေခဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရပါတယ္။) ဆက္လက္ၿပီး……
ဒါဆိုရင္ Louangprabang ကို သြားဖို႔ ေမာ္ေတာ္လက္မွတ္၀ယ္ပီးပီလားလို႔ ေမးတယ္၊ ၀ယ္႔ၿပီးၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ဦးကုမရႀကီးကေတာ့ လိုအပ္ရာမ်ား လာအိုမွာသံုးနိုင္ရန္အတြက္ money changer မွာ $ ႏွင့္ လာအိုေငြ(KIP)ကို သြားေရာက္လွဲလွယ္ခဲ့ပါတယ္။
ေငြလြဲႏံႈးမွာ $ 1 လွ်င္ လာအိုေငြ 8500 KIP ျဖစ္တယ္။ ဒါနဲ႔ ေဒၚလာ ၁၀၀ကို ေငြ လွဲေတာ့ လာအိ္ုေငြ 850000 KIP ရပါတယ္။
မနက္စာစားၿပီး ေဟာ္တယ္ေပၚေခတၱခဏ ျပန္နားၾကပါတယ္။ စာေရးသူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စာပဲဆက္ေရးေနပါေတာ့တယ္။ နံနက္ ၈း၃၀ ခန္႔မွာ ေမာ္ေတာ္ဆိပ္ဆင္းဖုိ႔ အတြက္ ေဟာ္တယ္ခ ေပးရာ ေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္က ေဟာ္တယ္ခကို မေပးပါနဲ႔ သူတို႔ လွဴပါ တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ စာေရးသူတို႔လည္း သဒၶါတရားေကာင္းလွတဲ့ Houei Xai ၿမိဳ႕မွ လာအိုမိသားစုမ်ားနဲ႔အတူ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကပါတယ္။
သတိထားမိတာတစ္ခုက ဒီေဟာ္တယ္ပိုင္ရွင္မွာ ေကာ့လိပ္ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒုတိယႏွစ္တက္ေနသတဲ့၊ အဂၤလိပ္စကား ကို ေရေရလည္လည္ ေျပာတတ္ေနၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ တကၠသိုလ္က ဘြဲ႕ရၿပီးသည္အထိ အဂၤလိပ္စကားကို မေျပာတတ္ေသးပါဘူး၊ ေျပာတတ္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားၾကဟန္ မတူဘူး။ လာအိုနိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးအဆင့္ဟာ ျမန္မာထက္သာေနတယ္ ဆိုတာ သိသာေနပါတယ္။(ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္)