ခရီးသြားမွတ္တမ္း (၃)

ဘန္ေကာက္မွ ခ်င္းမိုင္သို႔
၁၆.၅.၂၀၀၉ ရက္ည၊ ညကားျဖင့္ Chiang mai ၿမိဳ႕သုိ႔ သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စာေရးသူတို႔ ညေန ၆ နာရီမွာ မြန္ေခ်း ကားဂိတ္ကို ဆင္းပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ညရႈခင္းကေတာ့ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ႀကီးေတြက မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းပဲ၊ ကားဆရာကလည္း သေဘာေကာင္းစြာ နဲ႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ညရႈခင္းကို ၾကည့္ရေအာင္လို႔ လိုက္ပုိ႔ပါတယ္။
Internet ကေနတဆင့္ contact ရထားတဲ့ ကိုအ၀ွာတစ္ေယာက္လည္း ရွိပါေသးတယ္။
သူကေတာ့ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္၊ အလုပ္ခ်ိန္မို႔လို႔ လာမႀကိဳ နိုင္တာ နားလည္ေပးပါတယ္၊ ေနာက္တစ္ရက္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္း လည္ပတ္ဖို႔အတြက္ ကိုအ၀ွာကို မနက္မွာေခၚပါတယ္။ မနက္ေတာ့မအားဘူး၊ ေန႔လည္(၁)နာရီမွ အားပါ့မယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ ဒါနဲ႔ ေန႔လည္တစ္နာရီ ကိုအ၀ွာအလာကို ေစာင့္ပါတယ္။ မလာခဲ့ဘူး၊ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ သူလာမွာနဲ႔ သြားမွာနဲ႔ဆို သြားလာရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္နုိင္တယ္ မြန္ေခ်းကားဂိတ္မွာ ေတြ႕မယ္လို႔ တစ္ခါေျပာလာျပန္တယ္၊ဒါနဲ႔စာေရးသူတို႔လည္း ကိုအ၀ွာရဲ႕အကူအညီ မရမွန္းသိေတာ့ တျခားဒကာတစ္ေယာက္နဲ႔ Taxi ငွားၿပီး လည္ပတ္ရပါတယ္၊ လိုက္ပို႔တဲ့ ဒကာရဲ႕နာမည္က အထက္တြင္ေဖၚျပၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ညေနဖက္ေရာက္ စာေရးသူတို႔ Chiang mai သို႔ သြားမဲ့ ကားဂိတ္သုိ႔ ကားျဖင့္ စီးလာခဲ့ၾကပါတယ္၊ အဲဒီမွာကားစီးရင္းနဲ႔ တယ္လီဖုန္း၀င္လာလို႔ ကိုင္လုိက္ေတာ့ အခ်ိန္မရလို႔ အလုပ္မအားလို႔ လိုက္မပို႔ျဖစ္တဲ့ ဒကာကိုအ၀ွာဆီကပါ။ သူေျပာတာက “အရွင္ဘုရား…. ကားဂိတ္ကိုေတာ့ တပည့္ေတာ္ မလာနိုင္ဘူးဘုရား…. အရွင္ဘုရားတို႔ Chiang mai ခ်င္းမိုင္ကားဂိတ္ေရာက္ရင္ ဘယ္မွမသြားပါနဲ႔ ၊ဒကာမတစ္ေယာက္လာ ႀကိဳလိမ့္မယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္လည္း လိုက္လာခဲ့မယ္ဘုရား” လို႔ ျပာျပာသလဲ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ….

ညဖက္ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္း၂ နာရီေလာက္ ကားျဖင့္လည္ပတ္ခဲ့ၿပီး မြန္ေခ်း ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ခ်င္းမုိင္သြားမဲ့ ကားလက္မွတ္၀ယ္ပါတယ္။ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ၅၁၅ ဘတ္ပါ၊ Discoun က ၅၇ ဘတ္ဆိုေတာ့ ၄၅၈ က်ပ္ပဲ က်ပါတယ္။
Bangkok မွ Chiang mai သုိ႔ (၇၀၀)ကီလိုမီတာေ၀းပါတယ္။
စာေရးသူတို႔ စီးရမယ့္ကားက ႏွစ္ထပ္ကားႀကီးျဖစ္ၿပီး အေပၚထပ္မွာ ေနရာရပါ တယ္။ ကားႀကီးစီးရတာ ျမန္မာျပည္မွ MA ေလယာဥ္ပ်ံထက္ေတာင္ ေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ အမွန္ပါပဲ ၾကြားမေျပာပါဘူး၊စီးဖူးတဲ့လူတိုင္းသိမွာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ဘန္ေကာက္ကေန ႏွစ္ထပ္ကားႀကီးဟာ ၉ း ၁၅ နာရီမွာ စထြက္ပါတယ္။ ခ်င္းမိုင္ကို နံနက္ ၇ နာရီမွာ ေရာက္ပါတယ္။ ကားထဲမွာ ပထမ အႀကိမ္ သေရစာေကၽြးပါ တယ္။ နံနက္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပိုင္း၊ေကာ္ဖီ၊ မုန္႔မ်ားကို ကား၀န္ထမ္းအမ်ဴိးသမီး တစ္ဦးက လာကပ္ပါတယ္။
ကား၀န္ထမ္းအမ်ဴိးသမီးကို ၾကည့္ရတာ ေလယာဥ္ေပၚက ေလယာဥ္မယ္ေတြလိုပါပဲ၊ ယူနီေဖါင္းအျပည့္နဲ႔ ခရီးသည္ေတြအား ၀န္ေဆာင္မႈအျပည့္ေပးပါတယ္။ ကားထဲမွာလည္း အခင္းႀကီးအခင္းငယ္သြားရန္အတြက္ အိမ္သာအဆင္သင့္ရိွပါတယ္။ ညဖက္တြင္ အေအးဒါဏ္ခံနိုင္ရန္အတြက္ ေစာင္တစ္ထည္စီေပးပါတယ္။ကားအတြင္း Air con ကလည္း ေအးလိုက္ပါဘိ……..
ဘန္ေကာက္ခ်င္းမိုင္ ႏွစ္ထပ္ကားႀကီးရဲ႕၀န္ေဆာင္မႈကေတာ့ အဆင့္ျမင့္လွပါတယ္။
၁၇ .၅ .၂၀၀၉
နံနက္ ၇ နာရီခန္႔မွာ ခ်င္းမိုင္ ကားဂိတ္ကို ေရာက္ပါတယ္။
ခ်င္းမိုင္ကို မနက္ေရာက္ေတာ့လည္း ကားဂိတ္မွာ လာေရာက္ႀကိဳသူဆိုလို႔ တစ္ေယာက္မွမရွိပါ။ဒကာမတစ္ဦးလာႀကိဳပါလိမ့္မယ္၊တပည့္ေတာ္လည္းပါပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ျပည္ပေရာက္ ၿမိဳ႕ႀကီးသားကို လည္း အရိပ္အေယာင္မွ် မေတြ႕ရပါ။ ဒါဆုိရင္ စာေရးသူတို႔ေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္ အလိမ္ခံလိုက္ရ တာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။
ေျပာလိုတာက ကိုယ္မလုပ္နုိင္တာတစ္ခုကို လုပ္နိုင္သလိုလိုနဲ႔ စာေရးသူတို႔အား ပညာသားပါပါနဲ႔ ဒုကၡေပးလိုက္တာက ျပည္ပေရာက္ၿမိဳ႕ႀကီးသားမ်ားရဲ႕ စတိုင္လား မေျပာတတ္ပါ။ အလိမ္ခံရတာကေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ ရွိေစေတာ့…..
ခ်င္းမိုင္မွာ လာႀကိဳမဲ့သူ ေနာက္တစ္ဦး နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရခဲ့ပါတယ္။ သူကေတာ့ ဘေလာဂါတစ္ေယက္ပါပဲ။
ခ်င္းမိုင္ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ လာႀကိဳသူ ကိုေရႊဘေလာဂါလည္းမေပၚလာျပန္ဘူး၊ ဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ ဖုန္းမကိုင္ပါ။ အင္း တတိယအႀကိမ္ အလိမ္ခံရပီနဲ႔တူတယ္ေဟ့ လို႔ စိတ္ထဲေတြးမိေတာ့တယ္။ ဘယ္ရမလဲ စာေရးသူတို႔က သံုးဦးထက္မနည္း contact လုပ္ထားရတာေလ၊ “တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္” ဆိုတာလို ေပါ့၊ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္တုန္းကလည္း တစ္ခါ ခံခဲ့ရေသးတာကို မေမ့ေသးပါဘူး။
သို႔ႏွင့္ စာေရးသူတို႔လည္း ျမန္မာျပည္ မဟာသႏၱိသုခမွ ဆရာေတာ္ဦးဇနိတ ၏ တပည့္ျဖစ္သူ ဦးဣႏၵာ၀ံသက ကားျဖင့္ လာေရာက္ႀကိဳေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဦးဣႏၵ၀ံသက ေျပာပါတယ္၊ “အရွင္ဘုရား….အရွင္ဘုရားတို႔ကို လာႀကိဳဖို႔အတြက္ ကားပိုင္ရွင္လည္းျဖစ္ ေကာင္းေမာင္းသူလည္းျဖစ္တဲ့ ထိုင္းအမ်ဳိးသမီး ကေတာ့ အရွင္ဘုရားတို႔ မနက္ အေစာႀကီးလာရင္ ႀကိဳရမွာမို႔လို႔ အိပ္လို႔ေတာင္ မေပ်ာ္ဘူးဘုရား” လို႔ ေျပာတယ္။ ရွာမွရွားတဲ့ သဒၶါတရားပါပဲ။ ဘန္ေကာက္က ကိုအ၀ွာနဲ႔ေတာ့ ကြာျခားပါေပ့။
ကားဂိတ္ကေန ခ်င္းမိုင္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္၊ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ခ်င္းမိုင္ ကိုေရႊဘေလာဂါဆီက ဖုန္းလာပါတယ္ ၊သူအိပ္ေပ်ာ္လြန္သြားလို႔ပါတဲ့။ အရွင္ဘုရားတို႔ တည္းတဲ့ေက်ာင္းက ဘယ္ေက်ာင္းမွာပါလဲ၊ တပည့္ေတာ္အခုပဲ ေက်ာင္းကိုလာခဲ့ပါ့မယ္ လုိ႔ ေျပာကာ ေက်ာင္းေရာက္လာပါတယ္။
အဲဒီမွာ လူတို႔ရဲ႕ ျဖစ္တတ္တဲ့ အခက္ခဲေလးေတြကို စာေရးသူတုိ႔ နားလည္သေဘာက္ေပါက္ေပးရပါတယ္။ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွ ကိုေရႊဘေလာဂါကေတာ့ ေတာ္ရွာပါတယ္၊ ေအးလည္း အေတာ္ေအးတဲ့သူပဲ၊ အင္း…ေလာကႀကီးမွာ အဆိုးရွိသလို အေကာင္းလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းကိုေတာ့ တသမတ္တည္း သေဘာထားလို႔ မရဘူးဆိုတာ သတိထားေစခ်င္ပါတယ္။
ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ဟာ ဘန္ေကာက္ရဲ႕ ေျမာက္ဖက္ ကီလိုမိတာ ၇၀၀ အကြာမွာတည္ရွိပါတယ္။
မနက္ပိုင္းဆြမ္းကို ခ်င္းမိုင္ ၿမိဳ႕- ၀ပ္ဆိုင္းမြန္း ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဘုဥ္းေပးၾကတယ္ ေန႔လည္စာကို ဒီ၀ပ္ဆိုင္းမြန္းေက်ာင္းမွာပဲ ဘုဥ္းေပးၾကပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ထူးတယ္လို႔ဆိုရမလားမသိ၊ ခ်င္းမိုင္ေရာက္တဲ့ေန႔၊ ၀ပ္ဆိုင္းမြန္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ(………………….)ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္နဲ႔ ႀကံဳရသျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ မဂၤလာဆြမ္း ကို ဘုဥ္းေပးခဲ့ရပါေသးတယ္။ နားပါဦးမည္။ (အပိုင္း ၄ ကို ဆက္လက္ေရးသာပါဦးမည္)