ညသန္းေခါင္ယံ အေမးအေျဖမ်ား

သည္ေန႔ က်န္းမာေရးမေကာင္းသျဖင့္ ေစာစီးစြာပဲ ညအိပ္ရာ၀င္ခဲ့ပါသည္၊ ထိုစဥ္…….
ကလင္…….ကလင္…….ကလင္
အိပ္ရာေဘးရွိ ဖုန္းျမည္သံေၾကာင့္ အိပ္ရာမွႏိုးခဲ့သည္၊ အခ်ိန္ကား ည ၁၁ နာရီခန္႔၊ သည္လိုအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ တယ္လီဖုန္းလာသည္မွာ ဆန္းၾကယ္ေပစြ၊ မည္သည့္ေနရာက ဖုန္းျဖစ္ မည္္နည္း၊ ညအခ်ိန္မေတာ္ႀကီး ဖုန္းလာသည္ျဖစ္၍ အေရးႀကီးသည့္ ဖုန္းျဖစ္မည္ ဟုခန္႔မွန္းမိပါသည္။

တယ္လီဖုန္းကိုင္လိုက္ရာ ေနာ္ေ၀နိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္သည့္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ဆီမွ ဖုန္းျဖစ္ေနပါသည္။ သို႔ႏွင့္ ကိစၥ အေၾကာင္းထူးက မည္သုိ႔ပါနည္း ဟု စာေရးသူက ေမးေသာအခါ ဓမၼႏွင့္ပတ္သက္၍ မရွင္းလင္း နားမလည္သည္ကို ေမး ေလွ်ာက္ခ်င္ပါေၾကာင္း ေတာင္းပန္လာေသာေၾကာင့္ ေမးခြင့္ေပးလိုက္ပါသည္။ သူမအေမးပုစၦာကား ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။
(၁) အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ သူငယ္ခ်င္းမ်ား(ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား)က တရားအားထုတ္လွ်င္ သက္သတ္လြတ္(အသားလြတ္)စားက ပို၍ ထိေရာက္သည္ဟု ေျပာပါသည္၊ ထိုအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ဟုတ္/ မဟုတ္၊ မွန္/မမွန္ ႏွင့္ အကယ္၍ မမွန္ပါက မည္သုိ႔ က်င့္သုံးရမည္ကို အေျဖေပးေစလိုပါသည္ အရွင္ဘုရား……။
(၂) အေဖမေပၚဘဲ ကုိယ္၀န္ရခဲ့သည့္ မိန္းခေလးမ်ားသည္ ထိုကုိယ္၀န္ကို အလိုမရွိ၍ ဖ်က္ခ်ေနၾကပါသည္၊ ထုိသို႔ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ စစ္ျဖစ္ေနသည့္ နိုင္ငံတစ္ခုတြင္ မိန္းခေလးမ်ားကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ကာ အဓမၼျပဳက်င့္ခံရရာမွ မိန္းခေလးမ်ားတြင္ သေႏၶသားရရွိၾကပါသည္၊ ထိုမိန္းခေလးမ်ားသည္ ထိုသေႏၶသားကုိ လူ႔၀န္းက်င္၌ ေမြးဖြားရမည္ကို ရွက္လွသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ လူမဆန္သည့္သူမ်ားႏွင့္ ေသြးစပ္၍ ရရွိလာသည့္ သေႏၶသားကိုလည္း ရြံမုန္းလွသည္ကတစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေနၾကပါသည္၊ ထိုအတြက္ ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္မထိုက္ ဗုဒၶတရားေတာ္အရ အေျဖေပးေစလိုပါသည္ဘုရား….။ဒါ့အျပင္ လူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲတြင္ ရွိေနသည့္ ပိုးေပါင္းမ်ားစြာတို႔သည္ ပဋိဇီ၀ေဆးစားသံုးျခင္းျဖင့္ ေသေၾကပ်က္စီးသြားပါက ပါဏာတိပါတကံထိုက္မထိုက္ သိလိုပါသည္ဘုရား….။
(၃) တပည့္ေတာ္တို႔ ယခု အခါ တရားအားထုတ္ေနပါတယ္ဘုရား၊ ဒီလိုတရားအားထုတ္ေသာအခါ တရားအေပၚမွာပဲ စိတ္၀င္စားၿပီး တရားပဲအားထုတ္ေနခ်င္ပါသည္၊ ေန႔စဥ္စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ျပုလုပ္ေနက် အလုပ္ကိုလည္း မလုပ္ခ်င္သည့္အတြက္ အလုပ္ေတြလည္း လစ္ဟင္းလာ ရပါသည္ဘုရား၊ ဒီလိုျဖစ္တာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရား။ တရားအားထုတ္သည္ဆိုရာ၀ယ္ မည္သည့္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ အားထုတ္လို႔ရပါသလားဘုရား……၊ အားလံုးသိရေအာင္ အရွင္ဘုရား၏ ဘေလာ့ခ္ဆိုက္မွာ စာေရးၿပီး ပုိ႔စ္တင္ေပးပါဘုရား………။
(၄) တရားရႈမွတ္နည္းတစ္ခုကို တပည့္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေျပာျပပါသည္၊ ထိုတရားက ေလာကတြင္ ဘယ္အရာမဆို ဘာမွမဟုတ္ဘူး၊ ဘာပဲျဖစ္လာျဖစ္လာ ၊ ျဖစ္လာတဲ့တရားေတြသည္ ဘာမွမဟုတ္ဘူး ဟု ရႈမွတ္ရမည္ဟု ေျပာပါသည္ဘုရား ၊ ထိုနည္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မွန္မမွန္ကိုလည္း တပည့္ေတာ္မ သိလိုပါသည္ဘုရား……..ဟု ေမးခြန္းေလးခုေမးလာပါသည္၊ စာေရးသူလည္း က်န္းမာေရးမေကာင္းသည့္အေျခအေနပင္ျဖစ္လင့္ကစား သူတစ္ပါးက မိမိကို အားကိုးတႀကီး ေမးလာသည္ကို စာနာေထာက္ထားကာ စြမ္းနုိင္သမွ် ျပန္လည္ အေျဖေပးလိုက္ပါသည္။
ေအာ္…….. သူတစ္ပါးအက်ဳိးအတြက္ ဓမၼႏွင့္အညီ စြမ္းေဆာင္(အကူအညီ) ေပးရမည္မွာ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္း/သာမေဏ /သီလရွင္မ်ား၏ တာ၀န္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသပင္ မဟုတ္ပါေလာ။
(၁)နံပတ္အေျဖ……..
သက္သတ္လြတ္(အသားလြတ္)စား၍ တရားအားထုတ္ပါက ပိုမိုထိေရာက္ပါသည္ ဟု ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္း မရွိေပ၊ ရွင္းလင္းဦးအံ့…….တစ္ခါက ထိုသက္သတ္လြတ္(အသားလြတ္)ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဓမၼပဒအဌကထာ မဟာကာဠ ၀တၳဳ၌ လာရွိသည္ကို ေဖၚျပရပါလွ်င္…….. သုႆာန္ဓုတင္ေဆာင္ေသာ ရဟန္းမ်ားအား ၀တၱရား ခုႏွစ္မ်ဳိးရွိပါသည္၊ ၄င္းတို႔မွာ….
(၁)သားငါးစားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။ (၂) ေန႔စဥ္ မအိပ္ရ။ (၃) ပ်င္းရိမႈမရွိရ။ (၄) လံု႔လ၀ီရိယရွိရမည္။ (၅) မာယာသာေဌယ ကင္းရမည္။ (၆) ေကာင္းေသာ အလိုဆႏၵ ရွိရမည္။ (၇) ရြာသူ/သားမ်ားအိပ္ေပ်ာ္ေသာအခါမွ သုႆာန္သုိ႔ သြားရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ရြာသူ/သားမ်ား အိပ္ရာမွမႏိုးမွီ ေက်ာင္းသုိ႔ ျပန္လာရပါမည္ ဟု ျဖစ္သည္။ ၄င္း ခုႏွစ္ခ်က္တြင္ သားငါးစားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္ဆိုရာ၀ယ္ သားငါးစား၍ သုသာန္သြားပါက ဘီလူးမ်ားသည္ သားငါးအနံ႔ရ၍ ဘီလူးမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္ႏွင့္ႀကံဳရတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္၊ ဆိုလိုသည္မွာ သားငါးေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ သုႆာန္ဓုတင္ေဆာင္ေသာ ရဟန္းမ်ားအတြက္ျဖစ္သည္ ဟု စာေပတြင္လာရွိေပသည္။
ထို႔ျပင္ရဟန္းေတာ္မ်ား မစားအပ္သည့္ လူ ၊ ဆင္ ၊ ေခြး ၊ ျမင္း ၊ ေျမြ ၊ ျခေသၤ့ ၊ က်ား ၊ က်ားသစ္ ၊ ၀ံ ၊ ေအာင္း ၊ အသားႀကီး (၁၀)မ်ဳိး မွလဲြ၍ က်န္ေသာအသားမ်ားကို စားလိုက စားနိုင္ပါသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ထိုအသားမ်ားသည္ အစြန္းသံုးပါးမွ လြတ္ေသာ အသားမ်ားျဖစ္ရေပ မည္။ အစြန္းသံုးပါးမွ မလြတ္လွ်င္ မစားေကာင္း ဟု ျမတ္ဗုဒၶ ၀ိနည္းေဒသနာေတာ္တြင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ေပသည္။
အစြန္းသံုးပါးဟူသည္ အျမင္၊ အၾကား ၊ ယံုမွားသံသယျဖစ္ျခင္း တို႔ျဖစ္သည္၊
ဒိ႒ိ္ ။ ။မိမိအတြက္ ရည္မွန္းၿပီးသတ္ေနသည္ကို ျမင္ျခင္း။
သုတ ။ ။မိမိအတြက္ ရည္မွန္းၿပီးသတ္ေနသည္ဟု နားျဖင့္ၾကားရျခင္း။
ပရိသကၤတ ။ ။ မိမိအတြက္ ရည္မွန္းၿပီးသတ္သည္ဟု ယံုမွားသံသယရွိျခင္း တို႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ခါက တိပိဋကဓရဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး သက္သတ္လြတ္ဘုဥ္းေပးသည့္အေၾကာင္းကို ဒကာက ေမးေလွ်ာက္ေသာအခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ ဒို႔မ်ား သြားၾကားထဲ အသားညွပ္တာေတြ သက္သာေအာင္လို႔ သက္သတ္လြတ္စားရတာျဖစ္တယ္” ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ဖူးပါသည္။ ဤသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ ကုသုိလ္ရရန္ အသားလြတ္စားျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ အနာေရာဂါကင္းရန္သာ အသားလြတ္စားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသာပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္္ တရားအားထုတ္ရာ၌ အသားလြတ္သည္ အဓိကမဟုတ္ပါ၊ တရားအားထုတ္ရာ၌ ထိေရာက္မႈရွိျခင္း ဟူသည္ အသားစားျခင္း၊မစားျခင္းတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ၊ မိမိအားထုတ္ေသာ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာႏွင့္သာ ဆိုင္ပါသည္ဟု ေျဖၾကားေပးလိုက္ ရပါသည္။
(၂) နံပတ္အေျဖ…….
ဤ၌ ပါဏာတိပါတကံထိိုက္နိုင္သည့္ အဂၤါမ်ားကို တင္ျပေပးလိုက္ပါသည္၊ ၄င္းတို႔မွာ………..
(က)ပါဏ - အသက္ရွိေသာ သတၱ၀ါလည္း ျဖစ္ရမည္။ (ခ) ပါဏသညိတာ - အသက္ရိွသတၱ၀ါေကာင္လို႔လည္း အမွတ္ရွိရမည္။ (ဂ) ၀ဓကစိတၱံ - သတ္လိုသည့္စိတ္လည္း ရွိရမည္။ (ဃ) ပေယာဂ - ရိုက္ျခင္း၊ခုတ္ျခင္း၊ထိုးျခင္း၊ စသည္ျဖင့္ ေသေအာင္အားထုတ္မႈ သတ္မႈ လည္း ရွိရမည္။ (င) သည္လို သတ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သတၱ၀ါေကာင္က ေသလည္းေသရမည္ ဟု အဂၤါ ငါးခ်က္ျပည့္စံုမွသာလွ်င္ ပါဏာတိပါတကံေျမာက္ပါသည္။ ထိုအဂၤါ ငါး ပါးအနက္ တစ္ပါးပါးခၽြတ္ယြင္းလွ်င္ကား ပါဏာတိပါတကံ မေျမာက္ေခ်။ ထုိေၾကာင့္ ဒုတိယေမးခြန္း၌ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်သည္ဆိုရာ၀ယ္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်မိပါက ပါဏာတိပါတကံ ထိုက္ပါသည္။
မိမိခႏၶာကုိယ္အတြင္းက ပိုးမႊားမ်ား ပဋိဇီ၀ေဆးမ်ားေၾကာင့္ ေသေၾကရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုပိုးမႊားမ်ား သည္ သာမန္မ်က္စိျဖင့္မျမင္နိုင္ေပ၊ ထို႔အျပင္ သတၱ၀ါဟု ေခၚဆိုရေလာက္ေအာင္လည္း အဂၤါမစံုသည့္အတြက္ ထိုပါဏာတိပါတကံထိုက္သည့္ အဂၤါငါးပါးထဲမွ (ပါဏ) ေခၚသည့္ သတၱ၀ါ(မေခၚဆိုနိင္ျခင္း)မမည္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္တြင္းမွ ပိုးမႊားမ်ား ေသျခင္းသည္ ပါဏာတိပါတကံမေျမာက္ ဟု မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဆံုးျဖတ္ထားသည္ကို ဖတ္ရႈခဲ့ရဖူးပါသည္။
(၃) နံပတ္အေျဖ…..
တရားအားထုတ္ျခင္းကို စိတ္၀င္စားသည္ ဆိုရာ၀ယ္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးရွိေပသည္၊ သံေ၀ဂဥာဏ္ျဖစ္ျခင္း၊ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈ ရွိမည္ဟု ထင္မွတ္ျခင္းစသည့္ အေၾကာင္းမ်ဳိးစံု ရွိပါသည္၊ တရားအားထုတ္ရျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမတ္ဘုရားလက္ထက္ ေတာ္အခါက နႏၵမင္းသား၏ တရားအားထုတ္မႈသည္ နတ္သမီးလိုခ်င္၍ျဖစ္သည္၊ နတ္သမီးလိုခ်င္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တရာအားထုတ္ျဖစ္ခါ ေနာက္ဆံုး၌ ရဟႏၱာျဖစ္သြားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ တရားအားထုတ္ၾကေသာသူတို႔သည္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ တရားအားထုတ္မႈအေပၚမူတည္၍ သမာဓိ ပညာမ်ား ရရွိၾကေပမည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈရရွိလာလွ်င္လည္း အလုပ္အကိုင္မ်ားကို ျပန္လည္လုပ္ကိုင္ရမည္မွာ တြန္႔ဆုတ္လာတတ္သည္မွာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။
ထိုသုိ႔ျဖစ္လာပါက အမ်ဳိးသားဆိုလွ်င္ ရဟန္း၀တ္ၿပီး၊ အမ်ဳိးသမီးဆိုလွ်င္ သီလရွင္၀တ္ကာ တရားအားထုတ္ျခင္းကိုပဲ ေစာက္ခ်လုပ္သြားနုိင္ပါသည္၊
ထိုသုိ႔ မျပဳလုပ္နိုင္ေသးပါက အလုပ္မလုပ္လွ်င္ ၀မ္းစာေရးအတြက္ ခက္ခဲမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္ကိုလည္း သည္းခံၿပီး လုပ္ေပးရပါသည္၊ လူအမ်ားသည္ ထိုတရားအလုပ္ကို တရားခြင္(တရားစခန္း)တြင္း၌သာ လုပ္ရသည္ဟု ထင္မွတ္ဖြယ္ရွိေပသည္။ အမွန္ကား ထိုသုိ႔မဟုတ္ပါ၊ တရားအားထုတ္ျခင္းဟူသည္ သြား၊ ရပ္၊ ထိုင္၊ ေလ်ာင္း ဣရိယာပုထ္ ေလးမ်ဳိးလံုးတို႔တြင္ တရားရႈမွတ္၍ ရပါသည္။ အယုတ္စြဆံုး ေရခ်ဳိးသည့္အခါ၌ျဖစ္ေစ၊ ထမင္းစားသည့္ အခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ ေရေသာက္သည့္အခါ၌ျဖစ္ေစ၊ အိမ္သာတက္သည့္အခါ၌ျဖစ္ေစ၊အိပ္မေပ်ာ္ေသးသည့္ကာလမ်ားတြင္ မျပတ္ တလစပ္ အားထုတ္နိုင္ပါသည္။ ထိုသုိ႔ေနရာတိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္နိုင္ေၾကာင္းကုိ္ (ယထာ ယထာ ၀ါ ပနႆ ကာေယာ ပဏီဟိေတာ ေဟာတိ ၊ တထာ တထာ နံ ပဇာနာတိ) အၾကင္ၾကင္ တည္ေနတိုင္းေသာ ကိုယ္အမူအရာမ်ားအား ထိုတည္ေနသည့္ အမူအရာအတိုင္း ကြဲျပားစြာသိေအာင္ရႈမွတ္ပါေလ…….ဟု သတိပ႒ာန္သုတ္တြင္ လာရွိသည္ကုိ ေထာက္၍ တရားရႈမွတ္ျခင္းသည္ ေနရာမေရြး အခ်ိန္မ ေရြး တရားရႈမွတ္နိုင္သည့္အျပင္ တရားရႈမွတ္ေသာေၾကာင့္လည္း (အကာလိေကာ) ေနရာအခ်ိန္အခါမေရြး တရားရနိုင္ပါသည္။
အိႏၵိယသာသနာကြယ္ၿပီး သီဟုိဠ္၌ သာသနာထြန္းကားစဥ္က သီဟုိဠ္နိုင္ငံ မဟာဂါမရြာ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီေက်ာင္း၌္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း တရားရႈမွတ္၍ တရားထူးရသြားသည့္သာဓကလည္းရွိခဲ့ေပသည္။ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရင္း တရားရႈမွတ္ရာ၌လည္း တရားထူးရခဲ့သည္ကို ဓမၼပဒအ႒ကထာတြင္ လာရွိသည့္အျပင္ သီဟိုဠ္ေခတ္တြင္လည္း လမ္းဆံုလမ္းခြ ဇရပ္ေပၚတြင္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရင္း တရားရႈမွတ္ၾကသည့္ အတြက္ တရားထူးရသြားၾကသည္မွာ အေရအတြက္မနည္းလွေပ။
ထို႔ျပင္ ဘုရားလက္ထက္က ဟင္းရြက္ေၾကာ္ရင္း ဟင္းရြက္တို႔၏ ဆီပူျဖင့္ထိေသာအခါ ညိဳးႏြမ္းသြားသည့္ (ဗဟိဒၶ) အျပင္အာရံုကုိ ယူကာ မိမိခႏၶာဥာဏ္စိုက္၍ မိမိခႏၶာသည္လည္း ထိုဟင္းရြက္ကဲ့သုိ႔ တစ္ေန႔ ညိဳးႏြမ္းလာဦးမွာပါတကား ဟု ဆင္ျခင္ကာ ဟင္းရြက္ေၾကာ္ရင္း ၀ိပႆနာတရားရႈမွတ္လိုက္ရာ တရားထူးရသြားသည္ ဟု ျမတ္ဗုဒၶ၏ (History) ပိဋကတ္ေတာ္မွတ္တမ္းတြင္ အထင္အရွား လာရွိပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တရားရႈမွတ္ျခင္းသည္ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ အလုပ္လုပ္ရင္းျဖင့္ တရားရႈမွတ္မည္ဆိုပါက ရႈမွတ္မႈမပ်က္ေစဘဲ အလုပ္လုပ္၍ ရနိုင္ပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလိုက္ပါသည္၊ ေနရာတိုင္း တရားရႈမွတ္သည္ဆိုရာ၀ယ္ ျဖစ္တိုင္းေသာ အမူအရာတို႔၌ သတိကပ္၍ တရားရႈမွတ္ေနမည္ဆိုပါက အလုပ္လည္းတြင္ ကုသုိလ္လည္းရလွသည္ျဖစ္ရာ အလြန္ဟန္က်သည့္ စနစ္တစ္ခု ဟု ဆိုရေပမည္။
(၄) နံပတ္အေျဖ……
ထိုအေမးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေလာကတြင္ မည္သည့္တရားအားထုတ္နည္းျဖစ္ေစ အမွန္/အမွား ေျဖရွင္းရာ၌ သတိပ႒ာန္ ေပတံျဖင့္ တိုင္းတာေျဖရွင္းရေပမည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ သတိပ႒ာန္သုတ္တြင္ (ဧကာယေနာ ဘိကၡေ၀ သတၱာနံ ၀ိသုဒၶိယာ) ကိေလသာအညစ္အေၾကးကင္းစင္ဖို႔ရာ တစ္ခုတည္းေသာလမ္းသည္ သတိပ႒ာန္ ဟုဆိုထားေသာေၾကာင့္ ယခုေခတ္ေပၚေနသည့္ တရားနည္းလမ္းတိုင္းကို သတိပ႒ာန္ ေပတံႏွင့္တိုင္းထြာပါက အမွန္/အမွား သိနိုင္ေပသည္။
သတိပ႒ာန္သုတ္ေတာ္မွ ပံုစံတစ္ခု ထုတ္ျပပါမည္၊ ‘ဂစၦေႏၱာ၀ါ ဂစၦာမီတိ ပဇာနာတိ’ သြားလွ်င္လည္း သြားသည္ ကြဲျပားစြာသိရမည္ဟု ဆိုထားသည္၊ သြားလွ်င္လည္း ဘာမွ်မဟုတ္၊ ဟုေဟာၾကားထားသည္မဟုတ္ပါ၊ (နိသိေႏၷာ ၀ါ နိသိေႏၷာမီတိ ပဇာနာတိ)ထိုင္လွ်င္လည္း ထိုင္သည့္အတုိင္း ကြဲျပားစြာ သိရမည္။ ထုိင္လွ်င္ ဘာမွ်မဟုတ္ ဟု မေဟာၾကားခဲ့ပါ၊ ဘူတံဘူတေတာ ပႆတိ၊ အရွိကို အရွိတိုင္းရႈမွတ္ရမည္ ဟုလာရွိေသာေၾကာင့္ ရိုးရိုေလးပင္ အရွိကို အရွိတိုင္းပင္ ရႈမွတ္ရံုသာ လုိေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာကတြင္ ဘာမွ် မရွိ ဘာမွ်မဟုတ္ ဟူေသာ တရားနည္းလမ္းသည္ မမွန္ဟု ယူဆရပါေၾကာင္းေျဖၾကား ေပးလိုက္ရပါေတာ့ သတည္း။ ။
စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ေဘးရန္ကင္း လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)
၁၉.၈.၂၀၀၈ နံနက္ ၆း၃၀ နာရီ ေရးသားၿပီးစီးသည္။