ေလာကႀကီးတြင္ ဦးတည္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္တို႔ျဖင့္ ဘ၀ခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသည္ျဖစ္ရာ အခ်ဳိ႕ကား အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့ကာ ယံုၾကည္မႈတစ္ခု သက္သက္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ အခ်ဳိ႕ကား ယံုၾကည္မႈ သက္သက္ မဟုတ္မူ၍ အမွားအမွန္ ၊ အက်ဳိးရွိ / မရွိ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္သည့္ အသိဥာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္ကာ သတိႀကီးစြာ ထား၍ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိေပသည္။
ဒီဇဘၤာလ ၃၁ ရက္၊ ည တစ္ည၏သန္းေခါင္ယံ……
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သည္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ ညလံုးေပါက္ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ နားမလည္နိုင္သည့္ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ ေဟးလား…၀ါးလား ေအာ္ဟစ္ေနၾကသည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ အမ်ားၾကားေအာင္ဟု ဆိုကာ ေအာ္လန္ႀကီးနဲ႔ပါ ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ၾကျပန္ေတာ့လည္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို ေစာင့္ကာ မီးရႈးမီးပန္းတို႔ျဖင့္ ပစ္ေဖါက္ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ျမဴးတူးေနၾက၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲတို႔ျဖင့္ မ်ဳိးစံုေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္မွာ ကမၻာ့ေနရာ အႏွံ႔အျပား ျဖစ္သည္။
ထိုအထဲတြင္ စာေရးသူတို႔ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။ ညလံုးေပါက္ မီးပန္းေဖါက္သံ၊ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ ဆူညံေနသည့္အတြက္ ထိုညက အိပ္၍ မရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ရေပသည္။ ထုိညလြန္ေျမာက္ အလင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ လူတစ္ေယာက္သည္ စာေရးသူထံ ေရာက္လာကာ “ အရွင္ဘုရား …မနက္ဖန္ တပည့္ေတာ္အိမ္မွာ ဆြမ္းဆက္ကပ္ခ်င္လို႔ပါဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္တြင္ ပင့္ဖိတ္သူ ဒါယကာအိမ္သို႔ ေနာက္ပါ သံဃာမ်ားနွင့္အတူ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
အိမ္ေရာက္ေသာအခါ ဆြမ္းဆက္ကပ္ရသည့္အေၾကာင္းကို ဆြမ္းဒါယကာအား ေမးေသာအခါ ဒါယကာက ယခုႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္သစ္ကူးသည္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဆြမ္းကပ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ လူအမ်ားက ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ ထိုဒကာသည္ ႏွစ္သစ္ ကူးအခ်ိန္ကို ကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ မဂၤလာရွိစြာ ကူးျဖတ္ခဲ့ေပသည္။ ထို႔နည္းတူ ျမန္မာနိုင္ငံ တစ္နံတစ္လ်ားတြင္လည္း ထိုကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္ကို မဂၤလာရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသူမ်ား ရွိလွ်င္ ေကာင္းေပစြ ဟု ေတြးမိသည္။
ေတြးမိသည့္အတုိင္းပင္ မၾကာမီ သတင္းတစ္ခု ၾကားခဲ့ရသည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ၊ အေၾကာင္းကား ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးနည္းျဖင့္ ကုန္လြန္ေစခဲ့သည့္ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုကို ၾကားသိခဲ့ရသည္။
စာေရးသူတို႔၏ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္ ထိုင္းနိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ ကမ္းေျခတစ္ေနရာတြင္ ေအးျမသည့္ ေငြေဘာ္လ ေရာင္ေအာက္မွာ ဓမၼသဘင္ပြဲေလး တစ္ခု က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုဓမၼသဘင္ပြဲတြင္………
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိး အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ထိုင္းလူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ ထိုႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ လံုး၀မအိပ္မူ၍ ႏွစ္ေဟာင္းကေန ႏွစ္သစ္ဆီသုိ႔ မဂၤလာအရွိဆံုးျဖင့္ ကူးေျမာက္ၾကမည္ဟုု ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ ေဟာေျပာလမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ၀ိပႆနာတရားရႈမွတ္ကာ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့သည္မွာ ၾကားရသူ ျမင္ရသူတို႔အဖို႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာအတိ ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ ကုသုိလ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းသည္ မဂၤလာရွိေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
“အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ လူကို မေစာင့္” ဟူသည့္အတိုင္း လူ႔ဘ၀ဟူသည္ အလြန္တိုေတာင္းေသာ အခ်ိန္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္း၍ ကုန္လြန္သြားရသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တုိေတာင္းေသာ လူ႔ဘ၀ကို လိုခ်င္မႈ၊ မလိုမုန္းထား အာဃာတတရား ၊ မုိက္မဲေတြေ၀မႈ ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္၍ မေနသင့္ေပ။ ျဖစ္လာေသာ အကုသိုလ္တရားမ်ားကိုလည္း သတိ၊ပညာဦးစီးကာ ပယ္သတ္ရေပေတာ့မည္။ သုိ႔မွသာ ဘ၀ကို ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္သည္ ဟု ဆိုရေပမည္။
ထို႔အျပင္ လူသားတိုင္းသည္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္မွ မဟုတ္ အျခားအခ်ိန္မ်ားကိုလည္း ကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ မဂၤလာရွိစြာ ျဖတ္သန္းၾကမည္ဆိုပါလွ်င္ “ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း” ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အထက္ပါဆိုခဲ့သည့္အေၾကာင္းမ်ားကား ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ လူမ်ဳိးအသီးသီးရွိၾကရာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔က ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး ရွိသကဲ့သုိ႔ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး ရွိသည္၊ တရုတ္လူမ်ဳိးဆိုလွ်င္လည္း တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ရွိပါသည္။ ဟိႏၵဴလူမ်ဳိးမ်ားကလည္း သူတို႔တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ ရွိသည္ဟု ေျပာပါသည္။ ထိုလူမ်ဳိးအသီးသီးတုိ႔၏ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသည္။ ထိုႏွစ္သစ္ကူးရာ၌ အကဲဆံုးက ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း…..
ကိုေရႊျမန္မာမ်ားသည္ ျမန္မာသႀကၤန္အခ်ိန္တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးရံုမွ်မက ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ ပါဆက္လိုက္ေသးသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးလည္း သူတို႔ပါ၀င္သည့္အျပင္ ဟိႏၵဴႏွစ္သစ္ကူး၊ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး စသည့္ ႏွစ္သစ္ကူးမ်ားတြင္လည္း သူတို႔ပါ၀င္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ရမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ႏွစ္သစ္ကူးမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ ကိုေရႊျမန္မာမ်ား အေရွ႕တန္းက ျဖစ္သည္။
မၾကာေသးမီက တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ တရုတ္လူမ်ဳိးတို႔က တရုတ္ရုိးရာနတ္မ်ားကို စားေသာက္ဖြယ္ရာ အမ်ဳိးစံုတို႔ျဖင့္ တည္ခင္း ပသၾကသည္၊ ဤသည္ကိုပင္ တရုတ္နတ္ရွိခုိးသည္ ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။ စာေရးသူတို႔၏ ၿမိဳ႕တြင္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးသည့္ သူမ်ားသည္ အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင္ရတတ္သည္။ ထိုအခါ သူ႔အိမ္ ငါ့အိမ္ လာေရာက္ စားၾကဖို႔ရာ ဖိတ္ၾကသည့္အတြက္ လူအမ်ား ဟိုအိမ္ သည္အိမ္ကူးကာ စားၾကေသာက္ၾကသည္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။
ဤလိုေန႔မ်ဳိးကို ျမင္လာရသည္မွာ တစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္ ၊ ႏွစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ေတြ႕ျမင္လာခဲ့ရ၍လည္း စာေရးသူမွာ အျမင္မဆန္းေတာ့ေပ။ ေဒသခံလူအမ်ားလည္း ထိုနည္းတူပင္ ျဖစ္သည္။ အမွားၾကာလွ်င္ အမွန္ျဖစ္ ဆိုေပမယ့္ လည္း ထိုလုပ္ရပ္ကို မွား၏ /မွန္၏ ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်နိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ စာေရးသူတို႔ မိသားစုသည္ တရုတ္လူမ်ဳိးမွ ဆင္းသက္လာေသာ တရုတ္ကျပားလူမ်ဳိးထဲတြင္ ပါ၀င္ေနသည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးပြဲ ျပဳလုပ္ေပး ေနရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤသိုုိ႔ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ဆိုသကဲ့သုိ႔ ရွိခိုးပြဲ က်င္းပခဲ့ၾကပါသည္မွာ လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္ကတည္းကပင္ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ တစ္ေန႔ ဖခင္ႀကီးသည္ မဟာစည္ရိပ္သာခြဲတစ္ခုတြင္ ၀ိပႆနာတရားကို ၀င္ေရာက္အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္ဖန္မ်ားလာ၍ ေလာ မေျပာတတ္ေပ။ ဖခင္ႀကီးသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ကာ အိမ္တြင္း ႏွစ္စဥ္ ကိုးကြယ္ေနက် ရိုးရာနတ္ရွိခိုးပြဲကို ေနာင္တြင္ လံုး၀မလုပ္လိုေတာ့ေၾကာင္း ၊ သူ႔အတြက္ တကယ့္အားကိုးရာအစစ္ျဖစ္သည့္ ဘုရား၊ တရား ၊သံဃာ ရတနာသံုးပါးရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလာကတြင္ ရတနာသံုးပါးမွ တစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာ မရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ အျခား ကိုးကြယ္ရာကိုလည္း မရွာလိုေတာ့ေၾကာင္း ၊ ရိုးရာနတ္ရွိခိုးသည္ဆိုသည္မွာ သူတို႔ကို မရိွခိုးလွ်င္ ဖမ္းစားမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ရွိခိုးလာခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဘုရား ၊ တရား ၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါကို ကိုးကြယ္လွ်င္ ကုသိုလ္မ်ားရသည့္အျပင္ ယခုဘ၀တြင္သာမက နိဗၺာန္ရသည္အထိ ဘ၀မ်ားစြာ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေပးနိုင္သည္။
ရတနာသံုးပါးအားကိုးကြယ္သူမ်ားသာ ခ်မ္းသာမည္။ ရတနာသံုးပါးကို မကိုးကြယ္လွ်င္ ဖမ္းစားမည္ ဟု ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဖူးခဲ့ေပ၊ တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္၊မိမိတို႔အတြင္ သရဏဂုံ သီလ အားေကာင္းဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မည္။ “ ဒီေန႔ကစလို႔ ရတနာသံုးပါသာလွ်င္ ငါ့ရဲ႕ အားထားကိုးကြယ္ရာ အစစ္ျဖစ္တယ္။ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာမရွိ၊ ဒါေၾကာင့္ ရတနာသံုးပါးကိုသာ ကိုးကြယ္ေတာ့မယ္” ဟုဆိုကာ ရဲ၀ံ့စြာ ရိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္မႈကို ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ေျပာခ်င္သည္မွာ နတ္တို႔က လူမ်ားအား ခ်စ္ခင္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုရွိေပသည္။ ထိုနည္းကား… သီလရွိေသာ ရဟန္းမ်ားအား အိမ္သို႔ ပင့္ဖိတ္ကာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳၿပီး ထုိနတ္မ်ားအား အမွ်အတန္းေပးေ၀ ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို အမွ်ရၿပီး သာဓုေခၚနိုင္ၾကမည္ဆိုပါလွ်င္ နတ္မ်ားက မိမိတို႔အား ခ်စ္ခင္လာၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ယေန႔မွစ၍ ကိုးကြယ္မႈမွန္ကန္စြာနဲ႔ ကိုးကြယ္ၾကမည္ ဟု ဆိုကာ ဖခင္ႀကီးသည္ မိသားစုမ်ားအား စည္းရံုးခဲ့ပါသည္။ စာေရးသူအပါအ၀င္ မိသားစု အားလံုးကလည္း ဖခင္ႀကီးေထာက္ျပသည့္ လမ္းစဥ္ မွန္ကန္ေနသည့္အတြက္ သေဘာက် လက္ခံကာ ထိုႏွစ္မွ စတင္ၿပီး ရိုးရာနတ္ ရွိခိုးျခင္း မျပဳလုပ္ေတာ့ေပ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရိုးရာနတ္မရွိခုိးသည့္ ႏွစ္၌ပင္ အငယ္ဆံုးညီမတစ္ေယက္သည္ အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္သို႔ လိမ့္က်ခဲ့ပါသည္။ ကံေကာင္း၍ ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့ ပြန္းပဲရံုႏွင့္ ေျခအနည္းငယ္နာသြားသည္မွ အပ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့။ သည္အေၾကာင္းကိုပင္ အိမ္နီးနား၀န္းက်င္မွ လူအမ်ားက ရိုးရာနတ္ မရွိခိုး၍ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာလာၾက ေမးေငါ့လာၾကသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း စာေရးသူတို႔မိသားစုသည္ ဖခင္ႀကီး၏ ေျဖာင့္မွတ္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖီသြားျခင္း လံုး၀မရွိခဲ့ ႀကံ႕ႀကံ႕ ခံနိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေနာင္ပိုင္းတြင္ မည္သုိ႔မွ် ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္လာေတာ့ေပ။
ဤကား ရိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္ျခင္း လမ္းမွားမွသည္ ရတနာသံုးပါးအား ကိုးကြယ္အားထားမႈ ဆိုသည့္ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္သုိ႔ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ရန္သာ ေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔ေဖၚျပျခင္းသည္ နတ္ကိုးကြယ္မႈကို ရႈတ္ခ်လို၍ မဟုတ္ေပ။ လူအမ်ားအျမင္မွန္ ရနိုင္ေစရန္သာ ရည္ရြယ္ပါသည္။
ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္စြ ဆိုသကဲ့သုိ႔ စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ ေဒၚ…………….မိသားစုတို႔သည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေငြေၾကးမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံကာ ရိုးရာနတ္ ရွိခိုးေနၾကျဖစ္သည္။ (၆.၂.၂၀၀၈) ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ရိုးရာနတ္ကိုးကြယ္ျခင္းမွ လံုး၀ရပ္ဆိုင္းကာ ထိုရိုးရာနတ္ရွိခိုးသည့္ ေန႔တြင္ ေနအိမ္သို႔ စာေရးသူတို႔အပါအ၀င္ ရဟန္းသံဃာမ်ား ပင့္ဖိတ္ကာ ဆြမ္းေကၽြးၿပီး ရိုးရာနတ္မ်ားအျပင္ အားလံုးသတၱ၀ါေတြကို အမွ်အတန္း ေပးေ၀ခဲ့သည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ။ ထိုေကာင္းမႈပြဲတြင္ ရတနာ(၃)ပါး ဆည္းကပ္သူကို ဥပသကာ ဟုေခၚေၾကာင္း၊ ထိုတြင္ ယုတ္ညံ့ေသာ ဥပသကာမျဖစ္ေစဘဲ၊ ေကာင္းေသာဥပသကာျဖစ္ရန္လိုေၾကာင္း၊ ေကာင္းေသာ ဥပသကာျဖစ္ရန္ အဂၤငါးခ်က္ ျပည့္စံုရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ (၁)ရတနာသံုး ပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာမရွိဟု ယံုၾကည္မႈစစ္မွန္ျခင္း။(၂) ငါးပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သုိ႔ ေစာင့္ထိန္း ရျခင္း။ (၃) ေကာတုဟလမဂၤလ ဆိုသည့္ အထူးအဆန္းမ်ားကို ဟုတ္၏/မဟုတ္၏ ဟု မသိဘဲ အရမ္းယံုၾကည္မႈ မရွိျခင္း။(၄) ကံႏွင့္ကံ၏ အက်ဳိးကို ယံုၾကည္ျခင္း။ (၅) ဘုိးဘိုးႀကီး၊ဘိုးမင္းေခါင္၊ဘိုးမင္းေအာင္၊ ကြမ္ရင္၊အန္းကုန္း စသည့္ သာသနာျပင္ပမွ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားကို မရွာမီးျခင္း တို႔ျဖစ္သည္၊ ထိုအဂၤါမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုလွ်င္ ဥပသကာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းစသည့္ ဥပသကာဂုဏ္ရည္တရားကို ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့သည္။
ထိုမိသားစုသည္ ဘာသာေရးခံယူခ်က္ မွန္ကန္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ရဲရဲခ်ကာ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ရိုးရာနတ္ကိုးကြယ္မႈ မွ ရတနာသံုးပါးအား ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈသုိ႔ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ယခု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊္ စာေရးသူတုိ႔ ၿမိဳ႕တြင္ လူမ်ားသည္ နတ္ကိုးကြယ္မႈအစား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၌ျဖစ္ေစ၊ သံဃာေတာ္မ်ားကို အိမ္သို႔ပင့္၍ျဖစ္ေစ ပင့္ဖိတ္ကာ ဆြမ္းေကၽြးေနၾကၿပီျဖစ္ရာ အယူေျဖာင့္မွန္မႈအတြက္ ၀မ္းေျမာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေလာကလူသားမ်ားသည္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ေဖၚျပပါအတိုင္း ေကာင္းေသာေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္နုိင္သည့္အျပင္ အခ်ိန္မ်ားစြာတို႔တြင္ ကုသိုလ္တရားျဖင့္ ေကာင္းစြာေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကပါေစ၊ ဘာသာေရးတြင္လည္း နတ္ကိုးကြယ္မႈမွသည္ ရတနာ(၃)ပါးကိုးကြယ္မႈ ဆိုသည့္ မွန္ကန္ေသာ ကုိးကြယ္မႈတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳရင္း …………..
ဒီဇဘၤာလ ၃၁ ရက္၊ ည တစ္ည၏သန္းေခါင္ယံ……
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သည္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ ညလံုးေပါက္ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ နားမလည္နိုင္သည့္ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ ေဟးလား…၀ါးလား ေအာ္ဟစ္ေနၾကသည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ အမ်ားၾကားေအာင္ဟု ဆိုကာ ေအာ္လန္ႀကီးနဲ႔ပါ ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ၾကျပန္ေတာ့လည္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို ေစာင့္ကာ မီးရႈးမီးပန္းတို႔ျဖင့္ ပစ္ေဖါက္ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ျမဴးတူးေနၾက၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲတို႔ျဖင့္ မ်ဳိးစံုေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္မွာ ကမၻာ့ေနရာ အႏွံ႔အျပား ျဖစ္သည္။
ထိုအထဲတြင္ စာေရးသူတို႔ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။ ညလံုးေပါက္ မီးပန္းေဖါက္သံ၊ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ ဆူညံေနသည့္အတြက္ ထိုညက အိပ္၍ မရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ရေပသည္။ ထုိညလြန္ေျမာက္ အလင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ လူတစ္ေယာက္သည္ စာေရးသူထံ ေရာက္လာကာ “ အရွင္ဘုရား …မနက္ဖန္ တပည့္ေတာ္အိမ္မွာ ဆြမ္းဆက္ကပ္ခ်င္လို႔ပါဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္တြင္ ပင့္ဖိတ္သူ ဒါယကာအိမ္သို႔ ေနာက္ပါ သံဃာမ်ားနွင့္အတူ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
အိမ္ေရာက္ေသာအခါ ဆြမ္းဆက္ကပ္ရသည့္အေၾကာင္းကို ဆြမ္းဒါယကာအား ေမးေသာအခါ ဒါယကာက ယခုႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္သစ္ကူးသည္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဆြမ္းကပ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ လူအမ်ားက ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ ထိုဒကာသည္ ႏွစ္သစ္ ကူးအခ်ိန္ကို ကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ မဂၤလာရွိစြာ ကူးျဖတ္ခဲ့ေပသည္။ ထို႔နည္းတူ ျမန္မာနိုင္ငံ တစ္နံတစ္လ်ားတြင္လည္း ထိုကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္ကို မဂၤလာရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသူမ်ား ရွိလွ်င္ ေကာင္းေပစြ ဟု ေတြးမိသည္။
ေတြးမိသည့္အတုိင္းပင္ မၾကာမီ သတင္းတစ္ခု ၾကားခဲ့ရသည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ၊ အေၾကာင္းကား ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးနည္းျဖင့္ ကုန္လြန္ေစခဲ့သည့္ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုကို ၾကားသိခဲ့ရသည္။
စာေရးသူတို႔၏ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္ ထိုင္းနိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ ကမ္းေျခတစ္ေနရာတြင္ ေအးျမသည့္ ေငြေဘာ္လ ေရာင္ေအာက္မွာ ဓမၼသဘင္ပြဲေလး တစ္ခု က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုဓမၼသဘင္ပြဲတြင္………
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိး အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ထိုင္းလူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ ထိုႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ လံုး၀မအိပ္မူ၍ ႏွစ္ေဟာင္းကေန ႏွစ္သစ္ဆီသုိ႔ မဂၤလာအရွိဆံုးျဖင့္ ကူးေျမာက္ၾကမည္ဟုု ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ ေဟာေျပာလမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ၀ိပႆနာတရားရႈမွတ္ကာ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့သည္မွာ ၾကားရသူ ျမင္ရသူတို႔အဖို႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာအတိ ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ ကုသုိလ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းသည္ မဂၤလာရွိေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
“အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ လူကို မေစာင့္” ဟူသည့္အတိုင္း လူ႔ဘ၀ဟူသည္ အလြန္တိုေတာင္းေသာ အခ်ိန္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္း၍ ကုန္လြန္သြားရသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တုိေတာင္းေသာ လူ႔ဘ၀ကို လိုခ်င္မႈ၊ မလိုမုန္းထား အာဃာတတရား ၊ မုိက္မဲေတြေ၀မႈ ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္၍ မေနသင့္ေပ။ ျဖစ္လာေသာ အကုသိုလ္တရားမ်ားကိုလည္း သတိ၊ပညာဦးစီးကာ ပယ္သတ္ရေပေတာ့မည္။ သုိ႔မွသာ ဘ၀ကို ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္သည္ ဟု ဆိုရေပမည္။
ထို႔အျပင္ လူသားတိုင္းသည္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္မွ မဟုတ္ အျခားအခ်ိန္မ်ားကိုလည္း ကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ မဂၤလာရွိစြာ ျဖတ္သန္းၾကမည္ဆိုပါလွ်င္ “ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း” ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အထက္ပါဆိုခဲ့သည့္အေၾကာင္းမ်ားကား ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ လူမ်ဳိးအသီးသီးရွိၾကရာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔က ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး ရွိသကဲ့သုိ႔ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး ရွိသည္၊ တရုတ္လူမ်ဳိးဆိုလွ်င္လည္း တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ရွိပါသည္။ ဟိႏၵဴလူမ်ဳိးမ်ားကလည္း သူတို႔တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ ရွိသည္ဟု ေျပာပါသည္။ ထိုလူမ်ဳိးအသီးသီးတုိ႔၏ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသည္။ ထိုႏွစ္သစ္ကူးရာ၌ အကဲဆံုးက ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း…..
ကိုေရႊျမန္မာမ်ားသည္ ျမန္မာသႀကၤန္အခ်ိန္တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးရံုမွ်မက ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ ပါဆက္လိုက္ေသးသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးလည္း သူတို႔ပါ၀င္သည့္အျပင္ ဟိႏၵဴႏွစ္သစ္ကူး၊ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး စသည့္ ႏွစ္သစ္ကူးမ်ားတြင္လည္း သူတို႔ပါ၀င္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ရမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ႏွစ္သစ္ကူးမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ ကိုေရႊျမန္မာမ်ား အေရွ႕တန္းက ျဖစ္သည္။
မၾကာေသးမီက တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ တရုတ္လူမ်ဳိးတို႔က တရုတ္ရုိးရာနတ္မ်ားကို စားေသာက္ဖြယ္ရာ အမ်ဳိးစံုတို႔ျဖင့္ တည္ခင္း ပသၾကသည္၊ ဤသည္ကိုပင္ တရုတ္နတ္ရွိခုိးသည္ ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။ စာေရးသူတို႔၏ ၿမိဳ႕တြင္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးသည့္ သူမ်ားသည္ အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင္ရတတ္သည္။ ထိုအခါ သူ႔အိမ္ ငါ့အိမ္ လာေရာက္ စားၾကဖို႔ရာ ဖိတ္ၾကသည့္အတြက္ လူအမ်ား ဟိုအိမ္ သည္အိမ္ကူးကာ စားၾကေသာက္ၾကသည္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။
ဤလိုေန႔မ်ဳိးကို ျမင္လာရသည္မွာ တစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္ ၊ ႏွစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ေတြ႕ျမင္လာခဲ့ရ၍လည္း စာေရးသူမွာ အျမင္မဆန္းေတာ့ေပ။ ေဒသခံလူအမ်ားလည္း ထိုနည္းတူပင္ ျဖစ္သည္။ အမွားၾကာလွ်င္ အမွန္ျဖစ္ ဆိုေပမယ့္ လည္း ထိုလုပ္ရပ္ကို မွား၏ /မွန္၏ ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်နိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ စာေရးသူတို႔ မိသားစုသည္ တရုတ္လူမ်ဳိးမွ ဆင္းသက္လာေသာ တရုတ္ကျပားလူမ်ဳိးထဲတြင္ ပါ၀င္ေနသည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးပြဲ ျပဳလုပ္ေပး ေနရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤသိုုိ႔ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ဆိုသကဲ့သုိ႔ ရွိခိုးပြဲ က်င္းပခဲ့ၾကပါသည္မွာ လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္ကတည္းကပင္ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ တစ္ေန႔ ဖခင္ႀကီးသည္ မဟာစည္ရိပ္သာခြဲတစ္ခုတြင္ ၀ိပႆနာတရားကို ၀င္ေရာက္အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္ဖန္မ်ားလာ၍ ေလာ မေျပာတတ္ေပ။ ဖခင္ႀကီးသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ကာ အိမ္တြင္း ႏွစ္စဥ္ ကိုးကြယ္ေနက် ရိုးရာနတ္ရွိခိုးပြဲကို ေနာင္တြင္ လံုး၀မလုပ္လိုေတာ့ေၾကာင္း ၊ သူ႔အတြက္ တကယ့္အားကိုးရာအစစ္ျဖစ္သည့္ ဘုရား၊ တရား ၊သံဃာ ရတနာသံုးပါးရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလာကတြင္ ရတနာသံုးပါးမွ တစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာ မရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ အျခား ကိုးကြယ္ရာကိုလည္း မရွာလိုေတာ့ေၾကာင္း ၊ ရိုးရာနတ္ရွိခိုးသည္ဆိုသည္မွာ သူတို႔ကို မရိွခိုးလွ်င္ ဖမ္းစားမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ရွိခိုးလာခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဘုရား ၊ တရား ၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါကို ကိုးကြယ္လွ်င္ ကုသိုလ္မ်ားရသည့္အျပင္ ယခုဘ၀တြင္သာမက နိဗၺာန္ရသည္အထိ ဘ၀မ်ားစြာ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေပးနိုင္သည္။
ရတနာသံုးပါးအားကိုးကြယ္သူမ်ားသာ ခ်မ္းသာမည္။ ရတနာသံုးပါးကို မကိုးကြယ္လွ်င္ ဖမ္းစားမည္ ဟု ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဖူးခဲ့ေပ၊ တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္၊မိမိတို႔အတြင္ သရဏဂုံ သီလ အားေကာင္းဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မည္။ “ ဒီေန႔ကစလို႔ ရတနာသံုးပါသာလွ်င္ ငါ့ရဲ႕ အားထားကိုးကြယ္ရာ အစစ္ျဖစ္တယ္။ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာမရွိ၊ ဒါေၾကာင့္ ရတနာသံုးပါးကိုသာ ကိုးကြယ္ေတာ့မယ္” ဟုဆိုကာ ရဲ၀ံ့စြာ ရိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္မႈကို ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ေျပာခ်င္သည္မွာ နတ္တို႔က လူမ်ားအား ခ်စ္ခင္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုရွိေပသည္။ ထိုနည္းကား… သီလရွိေသာ ရဟန္းမ်ားအား အိမ္သို႔ ပင့္ဖိတ္ကာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳၿပီး ထုိနတ္မ်ားအား အမွ်အတန္းေပးေ၀ ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို အမွ်ရၿပီး သာဓုေခၚနိုင္ၾကမည္ဆိုပါလွ်င္ နတ္မ်ားက မိမိတို႔အား ခ်စ္ခင္လာၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ယေန႔မွစ၍ ကိုးကြယ္မႈမွန္ကန္စြာနဲ႔ ကိုးကြယ္ၾကမည္ ဟု ဆိုကာ ဖခင္ႀကီးသည္ မိသားစုမ်ားအား စည္းရံုးခဲ့ပါသည္။ စာေရးသူအပါအ၀င္ မိသားစု အားလံုးကလည္း ဖခင္ႀကီးေထာက္ျပသည့္ လမ္းစဥ္ မွန္ကန္ေနသည့္အတြက္ သေဘာက် လက္ခံကာ ထိုႏွစ္မွ စတင္ၿပီး ရိုးရာနတ္ ရွိခိုးျခင္း မျပဳလုပ္ေတာ့ေပ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရိုးရာနတ္မရွိခုိးသည့္ ႏွစ္၌ပင္ အငယ္ဆံုးညီမတစ္ေယက္သည္ အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္သို႔ လိမ့္က်ခဲ့ပါသည္။ ကံေကာင္း၍ ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့ ပြန္းပဲရံုႏွင့္ ေျခအနည္းငယ္နာသြားသည္မွ အပ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့။ သည္အေၾကာင္းကိုပင္ အိမ္နီးနား၀န္းက်င္မွ လူအမ်ားက ရိုးရာနတ္ မရွိခိုး၍ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာလာၾက ေမးေငါ့လာၾကသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း စာေရးသူတို႔မိသားစုသည္ ဖခင္ႀကီး၏ ေျဖာင့္မွတ္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖီသြားျခင္း လံုး၀မရွိခဲ့ ႀကံ႕ႀကံ႕ ခံနိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေနာင္ပိုင္းတြင္ မည္သုိ႔မွ် ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္လာေတာ့ေပ။
ဤကား ရိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္ျခင္း လမ္းမွားမွသည္ ရတနာသံုးပါးအား ကိုးကြယ္အားထားမႈ ဆိုသည့္ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္သုိ႔ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ရန္သာ ေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔ေဖၚျပျခင္းသည္ နတ္ကိုးကြယ္မႈကို ရႈတ္ခ်လို၍ မဟုတ္ေပ။ လူအမ်ားအျမင္မွန္ ရနိုင္ေစရန္သာ ရည္ရြယ္ပါသည္။
ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္စြ ဆိုသကဲ့သုိ႔ စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ ေဒၚ…………….မိသားစုတို႔သည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေငြေၾကးမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံကာ ရိုးရာနတ္ ရွိခိုးေနၾကျဖစ္သည္။ (၆.၂.၂၀၀၈) ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ရိုးရာနတ္ကိုးကြယ္ျခင္းမွ လံုး၀ရပ္ဆိုင္းကာ ထိုရိုးရာနတ္ရွိခိုးသည့္ ေန႔တြင္ ေနအိမ္သို႔ စာေရးသူတို႔အပါအ၀င္ ရဟန္းသံဃာမ်ား ပင့္ဖိတ္ကာ ဆြမ္းေကၽြးၿပီး ရိုးရာနတ္မ်ားအျပင္ အားလံုးသတၱ၀ါေတြကို အမွ်အတန္း ေပးေ၀ခဲ့သည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ။ ထိုေကာင္းမႈပြဲတြင္ ရတနာ(၃)ပါး ဆည္းကပ္သူကို ဥပသကာ ဟုေခၚေၾကာင္း၊ ထိုတြင္ ယုတ္ညံ့ေသာ ဥပသကာမျဖစ္ေစဘဲ၊ ေကာင္းေသာဥပသကာျဖစ္ရန္လိုေၾကာင္း၊ ေကာင္းေသာ ဥပသကာျဖစ္ရန္ အဂၤငါးခ်က္ ျပည့္စံုရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ (၁)ရတနာသံုး ပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာမရွိဟု ယံုၾကည္မႈစစ္မွန္ျခင္း။(၂) ငါးပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သုိ႔ ေစာင့္ထိန္း ရျခင္း။ (၃) ေကာတုဟလမဂၤလ ဆိုသည့္ အထူးအဆန္းမ်ားကို ဟုတ္၏/မဟုတ္၏ ဟု မသိဘဲ အရမ္းယံုၾကည္မႈ မရွိျခင္း။(၄) ကံႏွင့္ကံ၏ အက်ဳိးကို ယံုၾကည္ျခင္း။ (၅) ဘုိးဘိုးႀကီး၊ဘိုးမင္းေခါင္၊ဘိုးမင္းေအာင္၊ ကြမ္ရင္၊အန္းကုန္း စသည့္ သာသနာျပင္ပမွ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားကို မရွာမီးျခင္း တို႔ျဖစ္သည္၊ ထိုအဂၤါမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုလွ်င္ ဥပသကာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းစသည့္ ဥပသကာဂုဏ္ရည္တရားကို ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့သည္။
ထိုမိသားစုသည္ ဘာသာေရးခံယူခ်က္ မွန္ကန္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ရဲရဲခ်ကာ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ရိုးရာနတ္ကိုးကြယ္မႈ မွ ရတနာသံုးပါးအား ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈသုိ႔ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ယခု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊္ စာေရးသူတုိ႔ ၿမိဳ႕တြင္ လူမ်ားသည္ နတ္ကိုးကြယ္မႈအစား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၌ျဖစ္ေစ၊ သံဃာေတာ္မ်ားကို အိမ္သို႔ပင့္၍ျဖစ္ေစ ပင့္ဖိတ္ကာ ဆြမ္းေကၽြးေနၾကၿပီျဖစ္ရာ အယူေျဖာင့္မွန္မႈအတြက္ ၀မ္းေျမာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေလာကလူသားမ်ားသည္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ေဖၚျပပါအတိုင္း ေကာင္းေသာေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္နုိင္သည့္အျပင္ အခ်ိန္မ်ားစြာတို႔တြင္ ကုသိုလ္တရားျဖင့္ ေကာင္းစြာေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကပါေစ၊ ဘာသာေရးတြင္လည္း နတ္ကိုးကြယ္မႈမွသည္ ရတနာ(၃)ပါးကိုးကြယ္မႈ ဆိုသည့္ မွန္ကန္ေသာ ကုိးကြယ္မႈတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳရင္း …………..
စာေရးသူ၏ (၅၂)ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အမွတ္တရ
