(၇)နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းကို ဆံုးမနိုင္တဲ့ နည္းဥပေဒသမ်ားအား ညြန္ၾကားေတာ္မူၿပီး ေအာင္ေတာ္မူျခင္း။
အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ဟာ နံနက္မိုးေသာက္ လင္းခါနီးအခ်ိန္မွာ ေလာကဓါတ္တစ္ခြင္ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူတဲ့အခါ နေႏၵပနနၵနဂါးမင္းကို ျမင္ပါတယ္။ နဂါးမင္းရဲ႕ ေရွးကုသုိလ္ဥပနိႆယ ရွိ/မရိွ ၾကည့္ေတာ္မူတဲ့အခါ နဂါးမင္းဟာ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳမႈ မရွိ၊ မိစၱာအယူရွိတာကို ျမင္ေတာ္မူတယ္။ ဒီမိစၱာအယူကို ဘယ္သူ ေခ်ခၽြတ္နိုင္မလဲ လို႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့အခါ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ျမင္ ေတာ္မူပါတယ္။
သို႔ႏွင့္နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကုိယ္လက္သုတ္သင္ေတာ္မူၿပီး “ ခ်စ္သားအာနႏၵာ…ငါဘုရား တာ၀တႎသာနတ္ကို သြားမယ္၊ ရဟန္းေတာ္ ငါးရာကို ေျပာၾကားထားေပးပါ” လို႔ အာနႏၵာအား ေစခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ထိုေန႔မွာ နတ္နဂါးမ်ားက နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းရဲ႕ ေသေသာက္ပြဲသဘင္ (အရက္ေသာက္ပြဲသဘင္)ကို စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပေနၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က နဂါးမင္း ျမင္သာေအာင္ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဗိမာန္အထက္ ေကာင္းကင္ခရီးမွ ၾကြေတာ္မူၾကတယ္။ ထိုျခင္းအရာကုိ မိစၦာအယူရွိတဲ့ နဂါးမင္းက ျမင္ေတာ့ “ဦးျပည္းကတုံး ရဟန္းယုတ္ေတြဟာ ငါ့ ဦးေခါင္းေပၚကေန တာ၀တႎသာကို အ၀င္အထြက္လုပ္ေနၾကတယ္။ ငါ့အေပၚလည္း ေျခမႈန္႔ေတြ ၾကတယ္။ ဒီေန႔ကစ ဒီဦးျပည္းေတြကို သြားခြင့္မေပးေတာ့ဘူး” လုိ႔ ႀကံဳး၀ါးကာ နဂါးမင္းရဲ႕ မူလကိုယ္အသြင္ကို စြန႔္ၿပီး ႀကီးမားလွတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အျဖစ္ ဖန္တီးၿပီး၊ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကို သူ႔ကုိယ္နဲ႔ ခုႏွစ္ပတ္ပတ္ကာ ပါးပ်ဥ္းႀကီးနဲ႔ တာ၀တႎသာကို မျမင္ရေအာင္ ဖုံုးအုပ္ထားပါတယ္။
ထုိအခါ အရွင္ရ႒ပါလက ဘုရားအား” ျမတ္စြာဘုရား…..အရင္က ဒီအရပ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ျမင့္မိုရ္ေတာင္၊ ေတာင္ရံခုႏွစ္လံုး၊ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၊ သိၾကားမင္းရဲ႕ ေ၀ဇယႏၱာျပာႆဒ္၊ ထိုျပာႆာဒ္အထက္မွာ အလံကို စိိုက္ထူထားပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြအား မျမင္ရဘူးဘုရား၊ ဒါေတြ မျမင္ရတဲ့အေၾကာင္းက ဘယ္လိုပါလဲဘုရား” လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္က….
“ ရ႒ပါလ……ငါဘုရားတို႔ ဒါေတြကို မျမင္ရတာက နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္း ငါတို႔အေပၚ ေဒါသထြက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ပါးပ်ဥ္းႀကီးနဲ႔ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ကို မိုးအုပ္ထားလုိ႔ မျမင္တာျဖစ္တယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါ… အရွင္ရ႒ပါလက ဒီနဂါးမင္းကို သူဆံုးမပါရေစ လို႔ ခြင့္ ေတာင္းပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ဆံုးမခြင့္ မျပဳဘူး၊ ေနာက္ အရွင္ဘဒၵိယ၊အရွင္ရာဟုလာစတဲ့ အစဥ္အတုိင္း ခြင့္ေတာင္းေသာ္လည္း ခြင့္မျပဳခဲပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး အရွင္မဟာေမာဂၢလန္မေထရ္ ေလွ်ာက္ထားမွာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါတယ္။
အရွင္မဟာေမဂၢလန္ဟာ မူလကိုယ္အသြင္ကို စြန္႔ၿပီး နဂါးမင္းအသြင္ ဖန္ဆီးကာ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းရဲ႕ ခႏၶာကို္ယ္အျပင္ဖက္က ေန တစ္ဆယ့္ေလးပတ္ ရစ္ပတ္ကာ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႀကီးျဖင့္ ဖိႀကိတ္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းကို ပါးစပ္ကေန အခိုးမုတ္ လြတ္ပါတယ္။ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကလည္း နဂါးမင္းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာတဲ့ အခုိးလြတ္လိုက္တဲ့အတြက္ နဂါးမင္းရဲ႕အခုိးက အရွင္ေမာဂၢလန္ကို မႏွိပ္စက္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ နဂါးမင္းက မီးလွ်ံကို လြတ္တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က ထိုထက္သာတဲ့ မီးလွ်ံကိုလြတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ မေထရ္ျမတ္ကို နဂါးမင္းရဲ႕ မီးလွ်ံက မႏွိပ္စက္နုိင္ခဲ့ပါဘူး။
ထိုအခါနဂါးမင္းက “ ငါ့ကို ျမင့္မိုရ္ေတာင္နဲ႔လည္း ႀကိတ္ေခ်တယ္၊ အခုိးလြတ္၊မီးလွ်ံလည္းလြတ္တာဟာ ဘယ္သူပါလဲ” လို႔ တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ နဂါးမင္းက ဒီလိုဆိုရင္ ရဟန္းအသြင္နဲ႔ တည္ေနဖို႔အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္လည္း နဂါးအသြင္ပယ္စြန္႔ကာ ပကတိအသြင္ျဖင့္ နဂါးမင္းရဲ႕ လက္်ာနားက ၀င္ကာ လက္၀ဲနားက ထြက္၊ လက္၀ဲနားက၀င္ၿပီး၊ လက္်ာနားကထြက္ပါတယ္၊ ထို႔အတူ လက္်ာႏွာေခါင္းေပါက္မွ ၀င္ကာ လက္၀ဲႏွာေခါင္းေပါက္က ထြက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းက ပါးစပ္ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလဲ မေထရ္ျမတ္ဟာ ပါးစပါကေနတဆင့္ ၀မး္ဗိုက္ထဲ၀င္ကာ လူးလားေခါက္တုတ္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေန ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မ်ာ ဘုရားရွင္က မေထရ္အား “ ခ်စ္သားေမာဂၢလန္ ၾကပ္ၾကပ္ ႏွလံုးသြင္းပါ။ နဂါးမင္းဟာ အလြန္တန္ခုိးႀကီးသူျဖစ္တယ္” လုိ႔ သတိေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ ထိုအခါ မေထရ္ျမတ္က “ ျမတ္စြာဘုရား ..တပည့္ေတာ္ဟာ ဣဒၵိပါဒ္ေလးပါးကို ၀သီေဘာ္ငါးခုျဖင့္ နုိင္နင္းေအာင္ ပြားမ်ားထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ နဂါးမင္းတစ္ေကာင္ကို မဆိုထားပါနဲ႔ သူ႔လို အေကာင္အေပါင္း အရာအေထာင္ကိုလည္း ဆံုးမနုိင္ပါတယ္ဘုရား” လုိ႔ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ပါတယ္။
နဂါးမင္းက “ ဒီရဟန္းကို ဗိုက္ထဲက ထြက္လာေအာင္လုပ္ၿပီး အစြယ္ၾကားထားက ကၽြတ္ကၽြတ္ပါေအာင္ ၀ါးစားပစ္မယ္” ဆိုတဲ့ အႀကံနဲ႔ မေထရ္ျမတ္အား နဂါးမင္းက အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္ပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္အျပင္ထြက္လာၿပီး ရပ္ေနဆဲခဏမွာ နဂါးမင္းက ႏွာေခါင္းေလနဲ႔ မႈတ္ပါေတာ့တယ္။ မေထရ္ျမတ္လည္း လ်င္ျမန္တဲ့အဟုန္ျဖင့္ စတုတၳစ်ာန္၀င္စားၿပီး ကာကြယ္လိုက္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နဂါးမင္းရဲ႕ ႏွာေခါင္းေလဟာ မေထရ္ျမတ္ရ႕ဲ ေမြးညင္းေပါက္ကိုမွ် မထိခိုက္နိုင္ခဲ့ပါ။ (ဒီေနရာမွာ ဘုရားႏွင့္မေထရ္ျမတ္မွတစ္ပါး တစ္ျခားသူဆိုရင္ သမာပတ္ကို မေထရ္ျမတ္လို လ်င္ျမန္စြာ ၀င္စားနိုင္ၾကမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ျခားသူမ်ား ဆံုးမတာကုိ လက္မခံဘဲ ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳခဲ့ရတာပါ)
မေထရ္ျမတ္ဟာ ပကတိကိုယ္အသြင္ကိုစြန္႔ကာ ဂဠဳန္မင္းအသြင္ဖန္ဆင္္းၿပီး နဂါးကို အစဥ္တစိုက္ လိုက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းလည္း ေျပးမလြတ္နိင္တဲ့အဆံုး သူရဲ႕အတၱေဘာကိုစြန္႔ကာ လုလင္အသြင္ျဖင့္ “အရွင္ဘုရား….အရွင္ဘုရားဟာ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါဘုရား”လုိ႔ ေျပာလွ်က္ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ အေျခအစံုကို ရွိခိုးလွ်က္ ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီလို နဂါးမင္းကို ယဥ္ေက်းေစၿပီး ဘုရားရွင္ထံေတာ္သို႔ သြားၾကပါတယ္။ နဂါးမင္းလည္း ဘုရားရွင္ထံအေရာက္ေတာ့ “ အရွင္ဘုရား…….တပည့္ေတာ္ရဲ႕ကိုး ကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါေလာ့” လို႔ ေလွ်ာက္ၿပီး ရိုေသစြာ ရွိခိုးပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း “ အသင္နဂါးမင္း ကာယသုခ စိတၱသုခ ႏွစ္ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူကာ အနာထပိဏ္သူေ႒းအိမ္သုိ႔ ၾကြေတာမူပါတယ္။
ဒါကေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္အား နည္းေပးညြန္ျပၿပီး နဂါးမင္းအား ဆံုးမကာ ေအာင္ေတာ္မူခန္းျဖစ္ပါတယ္။
အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္ဟာ နံနက္မိုးေသာက္ လင္းခါနီးအခ်ိန္မွာ ေလာကဓါတ္တစ္ခြင္ကို ၾကည့္ရႈေတာ္မူတဲ့အခါ နေႏၵပနနၵနဂါးမင္းကို ျမင္ပါတယ္။ နဂါးမင္းရဲ႕ ေရွးကုသုိလ္ဥပနိႆယ ရွိ/မရိွ ၾကည့္ေတာ္မူတဲ့အခါ နဂါးမင္းဟာ ရတနာသံုးပါးကို ၾကည္ညိဳမႈ မရွိ၊ မိစၱာအယူရွိတာကို ျမင္ေတာ္မူတယ္။ ဒီမိစၱာအယူကို ဘယ္သူ ေခ်ခၽြတ္နိုင္မလဲ လို႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္တဲ့အခါ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ျမင္ ေတာ္မူပါတယ္။
သို႔ႏွင့္နံနက္ေစာေစာအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကုိယ္လက္သုတ္သင္ေတာ္မူၿပီး “ ခ်စ္သားအာနႏၵာ…ငါဘုရား တာ၀တႎသာနတ္ကို သြားမယ္၊ ရဟန္းေတာ္ ငါးရာကို ေျပာၾကားထားေပးပါ” လို႔ အာနႏၵာအား ေစခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ထိုေန႔မွာ နတ္နဂါးမ်ားက နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းရဲ႕ ေသေသာက္ပြဲသဘင္ (အရက္ေသာက္ပြဲသဘင္)ကို စည္ကားသုိက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပေနၾကတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က နဂါးမင္း ျမင္သာေအာင္ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဗိမာန္အထက္ ေကာင္းကင္ခရီးမွ ၾကြေတာ္မူၾကတယ္။ ထိုျခင္းအရာကုိ မိစၦာအယူရွိတဲ့ နဂါးမင္းက ျမင္ေတာ့ “ဦးျပည္းကတုံး ရဟန္းယုတ္ေတြဟာ ငါ့ ဦးေခါင္းေပၚကေန တာ၀တႎသာကို အ၀င္အထြက္လုပ္ေနၾကတယ္။ ငါ့အေပၚလည္း ေျခမႈန္႔ေတြ ၾကတယ္။ ဒီေန႔ကစ ဒီဦးျပည္းေတြကို သြားခြင့္မေပးေတာ့ဘူး” လုိ႔ ႀကံဳး၀ါးကာ နဂါးမင္းရဲ႕ မူလကိုယ္အသြင္ကို စြန႔္ၿပီး ႀကီးမားလွတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အျဖစ္ ဖန္တီးၿပီး၊ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ကို သူ႔ကုိယ္နဲ႔ ခုႏွစ္ပတ္ပတ္ကာ ပါးပ်ဥ္းႀကီးနဲ႔ တာ၀တႎသာကို မျမင္ရေအာင္ ဖုံုးအုပ္ထားပါတယ္။
ထုိအခါ အရွင္ရ႒ပါလက ဘုရားအား” ျမတ္စြာဘုရား…..အရင္က ဒီအရပ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ျမင့္မိုရ္ေတာင္၊ ေတာင္ရံခုႏွစ္လံုး၊ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၊ သိၾကားမင္းရဲ႕ ေ၀ဇယႏၱာျပာႆဒ္၊ ထိုျပာႆာဒ္အထက္မွာ အလံကို စိိုက္ထူထားပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြအား မျမင္ရဘူးဘုရား၊ ဒါေတြ မျမင္ရတဲ့အေၾကာင္းက ဘယ္လိုပါလဲဘုရား” လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္ေသာအခါ ဘုရားရွင္က….
“ ရ႒ပါလ……ငါဘုရားတို႔ ဒါေတြကို မျမင္ရတာက နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္း ငါတို႔အေပၚ ေဒါသထြက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ ပါးပ်ဥ္းႀကီးနဲ႔ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ကို မိုးအုပ္ထားလုိ႔ မျမင္တာျဖစ္တယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါ… အရွင္ရ႒ပါလက ဒီနဂါးမင္းကို သူဆံုးမပါရေစ လို႔ ခြင့္ ေတာင္းပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ဆံုးမခြင့္ မျပဳဘူး၊ ေနာက္ အရွင္ဘဒၵိယ၊အရွင္ရာဟုလာစတဲ့ အစဥ္အတုိင္း ခြင့္ေတာင္းေသာ္လည္း ခြင့္မျပဳခဲပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး အရွင္မဟာေမာဂၢလန္မေထရ္ ေလွ်ာက္ထားမွာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါတယ္။
အရွင္မဟာေမဂၢလန္ဟာ မူလကိုယ္အသြင္ကို စြန္႔ၿပီး နဂါးမင္းအသြင္ ဖန္ဆီးကာ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းရဲ႕ ခႏၶာကို္ယ္အျပင္ဖက္က ေန တစ္ဆယ့္ေလးပတ္ ရစ္ပတ္ကာ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႀကီးျဖင့္ ဖိႀကိတ္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခါ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းကို ပါးစပ္ကေန အခိုးမုတ္ လြတ္ပါတယ္။ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကလည္း နဂါးမင္းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာတဲ့ အခုိးလြတ္လိုက္တဲ့အတြက္ နဂါးမင္းရဲ႕အခုိးက အရွင္ေမာဂၢလန္ကို မႏွိပ္စက္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ နဂါးမင္းက မီးလွ်ံကို လြတ္တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က ထိုထက္သာတဲ့ မီးလွ်ံကိုလြတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ မေထရ္ျမတ္ကို နဂါးမင္းရဲ႕ မီးလွ်ံက မႏွိပ္စက္နုိင္ခဲ့ပါဘူး။
ထိုအခါနဂါးမင္းက “ ငါ့ကို ျမင့္မိုရ္ေတာင္နဲ႔လည္း ႀကိတ္ေခ်တယ္၊ အခုိးလြတ္၊မီးလွ်ံလည္းလြတ္တာဟာ ဘယ္သူပါလဲ” လို႔ တဲ့အခါ မေထရ္ျမတ္က အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ နဂါးမင္းက ဒီလိုဆိုရင္ ရဟန္းအသြင္နဲ႔ တည္ေနဖို႔အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္လည္း နဂါးအသြင္ပယ္စြန္႔ကာ ပကတိအသြင္ျဖင့္ နဂါးမင္းရဲ႕ လက္်ာနားက ၀င္ကာ လက္၀ဲနားက ထြက္၊ လက္၀ဲနားက၀င္ၿပီး၊ လက္်ာနားကထြက္ပါတယ္၊ ထို႔အတူ လက္်ာႏွာေခါင္းေပါက္မွ ၀င္ကာ လက္၀ဲႏွာေခါင္းေပါက္က ထြက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းက ပါးစပ္ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလဲ မေထရ္ျမတ္ဟာ ပါးစပါကေနတဆင့္ ၀မး္ဗိုက္ထဲ၀င္ကာ လူးလားေခါက္တုတ္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေန ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မ်ာ ဘုရားရွင္က မေထရ္အား “ ခ်စ္သားေမာဂၢလန္ ၾကပ္ၾကပ္ ႏွလံုးသြင္းပါ။ နဂါးမင္းဟာ အလြန္တန္ခုိးႀကီးသူျဖစ္တယ္” လုိ႔ သတိေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ ထိုအခါ မေထရ္ျမတ္က “ ျမတ္စြာဘုရား ..တပည့္ေတာ္ဟာ ဣဒၵိပါဒ္ေလးပါးကို ၀သီေဘာ္ငါးခုျဖင့္ နုိင္နင္းေအာင္ ပြားမ်ားထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ နဂါးမင္းတစ္ေကာင္ကို မဆိုထားပါနဲ႔ သူ႔လို အေကာင္အေပါင္း အရာအေထာင္ကိုလည္း ဆံုးမနုိင္ပါတယ္ဘုရား” လုိ႔ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ပါတယ္။
နဂါးမင္းက “ ဒီရဟန္းကို ဗိုက္ထဲက ထြက္လာေအာင္လုပ္ၿပီး အစြယ္ၾကားထားက ကၽြတ္ကၽြတ္ပါေအာင္ ၀ါးစားပစ္မယ္” ဆိုတဲ့ အႀကံနဲ႔ မေထရ္ျမတ္အား နဂါးမင္းက အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္ပါတယ္။ မေထရ္ျမတ္အျပင္ထြက္လာၿပီး ရပ္ေနဆဲခဏမွာ နဂါးမင္းက ႏွာေခါင္းေလနဲ႔ မႈတ္ပါေတာ့တယ္။ မေထရ္ျမတ္လည္း လ်င္ျမန္တဲ့အဟုန္ျဖင့္ စတုတၳစ်ာန္၀င္စားၿပီး ကာကြယ္လိုက္နိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နဂါးမင္းရဲ႕ ႏွာေခါင္းေလဟာ မေထရ္ျမတ္ရ႕ဲ ေမြးညင္းေပါက္ကိုမွ် မထိခိုက္နိုင္ခဲ့ပါ။ (ဒီေနရာမွာ ဘုရားႏွင့္မေထရ္ျမတ္မွတစ္ပါး တစ္ျခားသူဆိုရင္ သမာပတ္ကို မေထရ္ျမတ္လို လ်င္ျမန္စြာ ၀င္စားနိုင္ၾကမယ္မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ျခားသူမ်ား ဆံုးမတာကုိ လက္မခံဘဲ ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္ကို ဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳခဲ့ရတာပါ)
မေထရ္ျမတ္ဟာ ပကတိကိုယ္အသြင္ကိုစြန္႔ကာ ဂဠဳန္မင္းအသြင္ဖန္ဆင္္းၿပီး နဂါးကို အစဥ္တစိုက္ လိုက္ပါတယ္။ နဂါးမင္းလည္း ေျပးမလြတ္နိင္တဲ့အဆံုး သူရဲ႕အတၱေဘာကိုစြန္႔ကာ လုလင္အသြင္ျဖင့္ “အရွင္ဘုရား….အရွင္ဘုရားဟာ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါဘုရား”လုိ႔ ေျပာလွ်က္ မေထရ္ျမတ္ရဲ႕ အေျခအစံုကို ရွိခိုးလွ်က္ ေနပါေတာ့တယ္။ ဒီလို နဂါးမင္းကို ယဥ္ေက်းေစၿပီး ဘုရားရွင္ထံေတာ္သို႔ သြားၾကပါတယ္။ နဂါးမင္းလည္း ဘုရားရွင္ထံအေရာက္ေတာ့ “ အရွင္ဘုရား…….တပည့္ေတာ္ရဲ႕ကိုး ကြယ္ရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါေလာ့” လို႔ ေလွ်ာက္ၿပီး ရိုေသစြာ ရွိခိုးပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း “ အသင္နဂါးမင္း ကာယသုခ စိတၱသုခ ႏွစ္ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူကာ အနာထပိဏ္သူေ႒းအိမ္သုိ႔ ၾကြေတာမူပါတယ္။
ဒါကေတာ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္အား နည္းေပးညြန္ျပၿပီး နဂါးမင္းအား ဆံုးမကာ ေအာင္ေတာ္မူခန္းျဖစ္ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment