ဗကျဗဟၼာႀကီးကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း
အခါတစ္ပါး ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မိစၦာဒိ႒ိအယူမ်ား ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အယူက “ဒီကိုယ္ႏွင့္တကြ ျဗဟၼာေလာကႀကီး ဟာ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတယ္။ သီးသန္႔ျဖစ္ေနၿပီး ေရြ႕ေလ်ာတဲ့သေဘာလည္းမရွိ။ ဒီျဗဟၼျပည္မွာ ပဋိသေႏၶေနလာသူမရွိ သလို အိုသူ၊နာသူ၊ေသသူလည္းမရွိ၊ ဒီျဗဟၼျပည္ကေန အျခား လြန္ျမတ္ေသာ ထြက္ေျမာက္ရာလည္းမရွိ” လို႔ အားေကာင္းတဲ့ သႆတမိစၦာဒိ႒ိ အယူ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ဥကၠ႒ၿမိဳ႕ သုဘဂေတာအုပ္အတြင္း အင္ၾကင္းပင္ရင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနခုိက္ ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္အႀကံကို သိေတာ္မူတဲ့အတြက္ ေကြးေသာလက္ မဆန႔္မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ အင္ၾကင္းပင္ရင္းမွ ကြယ္ၿပီး ဗကျဗဟၼာႀကီးရွိရာ ပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ျပည္ကို ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဗကျဗဟၼာႀကီးက ထင္ရွားတဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး သူ႔ထံေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းပမ္းတသာနဲ႔ “အရွင္ဘုရား..ၾကြလာတာ အလြန္ေကာင္းတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျဗဟၼာ့ဘံုနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္မစီးေတာ့ဘဲ အၿမဲတည္တံ့ ထင္ရွားေနပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အို၊နာ၊ေသ ဆိုတာေတြလည္းမရွိ၊ အျပည့္အစံုဆံုးဘံုန႔ဲ အျပည့္အစံုဆံုး ခႏၶာကိုယ္ကိုျပပါဆိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးနဲ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ျဗဟၼာ့ဘံုကိုပဲ ထုိးျပရပါလိမ့္မယ္၊ ၾကည့္ၾကည့္ပါ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘံုထက္သာတာ ေတြ႕ဖူးခဲ့ရဲ႕လား၊ မရွိနို္င္ပါဘူး၊ အရွင္ဘုရား ၾကြလာတာ အလြန္ကံေကာင္းတာပဲ” လို႔ သူ႔ဘံုနဲ႔ သူ႔ခႏၶာ သူ႔အစြဲေလးကို ထုတ္ျပီး ၾကြားလိုက္တယ္။
ဘုရားရွင္က (အ၀ိဇၨာ ဂေတာ၀တ ေဘာဗေကာျဗဟၼာ) “ ဗကျဗဟၼာႀကီး မိုက္လံုးႀကီးလိုက္တာ၊ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့လိုက္တာ” လို႔ မိန႔္ေတာ္မူေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက မခံနုိင္ဘူး။ “ၿမဲလို႔ ၿမဲတယ္ယူတာ၊ ဟုတ္လို႔ ဟုတ္တယ္လို႔ ယူတာ၊ မွန္လို႔ မွန္တယ္ ေျပာတာပဲ” လို႔ သူက ခံံျငင္းလိုက္တယ္။
ဘုရားရွင္က “ ဗက….သင္ဟာ ဒီကေနဘယ္မွ မေျပာင္းဘူး၊ ဘယ္ကမွလဲ လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူလုိ႔သာ ယူေနတာ၊ သင္ဟာ စတုတၳစ်ာန္ဘံုကေန တေျဖးေျဖးဆင္းလာလုိက္တာ၊ သင့္ရဲ႕ ဘ၀၊သင့္ရဲ႕တန္ခိုး၊ သင့္ရဲ႕အစြမ္းသတၱိေတြကို ငါသိတယ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္၊ သင့္အေၾကာင္း ငါအကုန္လံုးသိတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ ဗကျဗဟၼာႀကီး စိတ္ထဲေတြေ၀သြားတယ္။
တဖန္ ဘုရားရွင္က “ သင့္ဘ၀အေၾကာင္းကို ငါေျပာျပမယ္” လို႔ေျပာေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက နားေထာင္ခ်င္လာတယ္။သို႔ႏွင့္ဆက္ လက္ၿပီး ဘုရားရွင္က “ သင္ဟာ စတုတၳစ်ာန္ဘံုမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊အဲဒီကေန တတိယစ်ာန္ဘံု၊ အဲဒီကေန၊ဒုတိယစ်ာန္ဘံု၊ ပဌမစ်ာန္ဘံုကို ေရာက္လာတာ သင့္ရဲ႕ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကို သင္ျပန္ၾကည့္ဦးေလ” လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေၾကာင္းကို ဒိဗၺစကၡဳအဘိဥာဏ္ နဲ႔ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ဘုရားရွင္ေျပာတဲ့အတုိင္း မွန္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျဗဟၼာႀကီးဟာ သူ႔အထက္က ဘံုေတြ ရွိပါေသးလားဆိုတ့ဲ
အသိက ၀င္လာေတာ့ အ၀ိဇၨာနဲနဲကြာၿပီး ရွင္းလာတယ္။
ဘုရားရွင္က “ ဗက ဒါတင္မကေသးဘူး၊ သင္ အတိတ္က ေရွးကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့တာကိုလဲ ငါေျပာဦးမယ္” ဆိုၿပီး အတိတ္ဇာတ္ ေၾကာင္းကို မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
“ တစ္ခါတုန္းက သင္ဟာ စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရတဲ့ ရေသ့တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဂဂၤါျမစ္ရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ေနတယ္။ တစ္ေန႔မွာ လွည္းငါးရာ ကုန္သည္ေတြဟာ သဲကႏၱာရထဲ ေရျပတ္ၿပီး ဒုကၡ အႀကီးအက်ယ္ေတြ႕ေနတာကို ျမင္တဲ့အတြက္ “ဂဂၤါျမစ္ထဲက ေရေတြ သဲကႏၱာရထဲ စီးပါေစသား” လို႔ တန္ခုိးနဲ႔ အဓိ႒ာန္လိုက္တဲ့အတြက္ ေရမ်ား သဲကႏၱာရထဲ စီး၀င္ကာ လွည္းကုန္သည္ ငါးရာ အသက္ခ်မ္းသာခဲ့ဖူးတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုပဲ သင္ဟာ စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရ ရေသ့တစ္ဦးျဖစ္စဥ္ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွာပဲ ေနပါတယ္။ အနီးအနားမွာ ရြာႀကီးတစ္ ရြာရွိတယ္၊ တစ္ေန႔ သူခုိးဓါးျမေတြက ရြာထဲရွိ ကြ်ဲႏြားလူအားလံုးသတ္မယ္ဆိုၿပီး ရြာအျပင္အကုန္ေမာင္းထုတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္သင္က “ငါ့မ်က္စိေအာက္မွာ ဒုကၡမေရာက္ၾကပါေစနဲ႔” ဆိုၿပီး စစ္တပ္ႀကီးကို ဖန္ဆင္းလိုက္တယ္။ စစ္တပ္ႀကီးကို ျမင္ေတာ့ သူခိုးေတြ အားလံုး ထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့အတြက္ လူအမ်ား အသက္ခ်မ္းသာရာရသြားၾကပါတယ္။
တစ္ခါတံုးက ဂဂၤါျမစ္ရဲ႕အထက္ကလူနဲ႔ ေအာက္ကလူတို႔ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲအတြက္ ဂဂၤါျမစ္အတြင္းေဖါင္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ဆင္းလာၾက တယ္။ ထိုအခုိက္ ဂဂၤါျမစ္ထဲက နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္က လူေတြကို စိတ္ဆုိးၿပီး ပါးပ်ဥ္းေထာင္ျပလိုက္တယ္။ လူေတြဟာ ေၾကာက္လန႔္ တၾကား ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္။ ဒီအသံကို ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွာေနတဲ့ ရေသ့က ဂဠဳန္ေယာင္ေဆာင္ကာ နဂါးႀကီးအား ေမာင္းထုတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ လူအမ်ား အသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားၾကတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ သင္ဟာ ဘ၀ါဘ၀က လူအမ်ားအား ကယ္တင္တဲ့ ကုသိုလ္အရွိန္အဟုန္ကိုလည္း ငါဘုရားျမင္တယ္” လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
အဲဒီအခါ ဗက ႀကီးဟာ နဲနဲ သေဘာက်လာတယ္၊ဒါေပမယ့္ ၀န္မခံခ်င္ေသးဘူး၊ သူက “ အရွင္ဘုရားနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ တန္ခိုးၿပိဳင္ရေအာင္၊ တပည့္ေတာ္က ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီး တန္ခုိးၿပိဳင္မယ္” လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တာဟာ သူ႔ပရိသတ္အေရွ႕မွာ ဘုရားရွင္ေျပာသမွ် ဟုတ္ေနေတာ့ ရွက္လွတာနဲ႔ ဒီလို တန္ခုိးၿပိဳင္တာေတြ လုပ္လာတာပါ။
အဲဒီမွာ ဗကႀကီး ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ေတာ့ မေပ်ာက္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္က အဘိဥာဏ္နဲ႔ ဗကကိုယ္ေဖ်ာက္ရင္ မေပ်ာက္ေစသတည္း လို႔ အဓိ႒ာန္ထားလို႔ပါပဲ။ ဗကႀကီး ကိုယ္မေပ်ာက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဗိမာန္ထဲေျပးၿပီး ပုန္းေနတယ္၊ဒါလည္းျမင္ေနေသးတယ္၊ တစ္ခါ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေသးေသးေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ၀ပ္ေနတယ္၊ ဒါလည္းမရဘူး၊ ဗကႀကီး အရွက္ကြဲၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနတယ္။ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္က “ ဗက…သင္ကိုယ္ေဖ်ာက္မရရင္ ငါေဖ်ာက္ျပမယ္ဆိုၿပီး အဘိဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ေဖ်ာက္ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳရေအာင္လို႔ ေျပာရရင္ ဒါဟာ ဘဂ၀ါဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါးအနက္ (အဏုျမဴသဖြယ္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သိမ္ေမြ႕၊ မျမင္ေတြ႕ေအာင္၊ ရုပ္ေဆာင္ဖန္ဆင္းနုိင္ေသာ) အဏိမာဘုန္းေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေဖ်ာက္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္က ကိုယ္ေတာ္ပံုကို ကြယ္ေပ်ာက္လ်က္ကေန ျဗဟၼာမ်ားအား သစၥာေလးပါးတရားေဟာပါတယ္၊ တရားေတာ္အဆံုးမွာ ဗကျဗဟၼာႀကီးနွင့္ျဗဟၼာေပါင္း တစ္ေသာင္းတို႔ အကၽြတ္တရား ရရွိသြားၾကပါတယ္။ ဒိတင္ပဲ ဗကျဗဟၼာႀကီးအား ဘုရားရွင္ ေအာင္ေတာ္မူပံု ျဖစ္ပါတယ္။
(မဟာဗုဒၶ၀င္၊ စတုတၳတြဲ)
အခါတစ္ပါး ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မိစၦာဒိ႒ိအယူမ်ား ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အယူက “ဒီကိုယ္ႏွင့္တကြ ျဗဟၼာေလာကႀကီး ဟာ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတယ္။ သီးသန္႔ျဖစ္ေနၿပီး ေရြ႕ေလ်ာတဲ့သေဘာလည္းမရွိ။ ဒီျဗဟၼျပည္မွာ ပဋိသေႏၶေနလာသူမရွိ သလို အိုသူ၊နာသူ၊ေသသူလည္းမရွိ၊ ဒီျဗဟၼျပည္ကေန အျခား လြန္ျမတ္ေသာ ထြက္ေျမာက္ရာလည္းမရွိ” လို႔ အားေကာင္းတဲ့ သႆတမိစၦာဒိ႒ိ အယူ ျဖစ္ေပၚေနတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ဟာ ဥကၠ႒ၿမိဳ႕ သုဘဂေတာအုပ္အတြင္း အင္ၾကင္းပင္ရင္းတြင္ သီတင္းသံုးေနခုိက္ ဗကျဗဟၼာႀကီးရဲ႕ စိတ္အႀကံကို သိေတာ္မူတဲ့အတြက္ ေကြးေသာလက္ မဆန႔္မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ အင္ၾကင္းပင္ရင္းမွ ကြယ္ၿပီး ဗကျဗဟၼာႀကီးရွိရာ ပဌမစ်ာန္ ျဗဟၼာ့ျပည္ကို ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဗကျဗဟၼာႀကီးက ထင္ရွားတဲ့ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး သူ႔ထံေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းပမ္းတသာနဲ႔ “အရွင္ဘုရား..ၾကြလာတာ အလြန္ေကာင္းတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျဗဟၼာ့ဘံုနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္မစီးေတာ့ဘဲ အၿမဲတည္တံ့ ထင္ရွားေနပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အို၊နာ၊ေသ ဆိုတာေတြလည္းမရွိ၊ အျပည့္အစံုဆံုးဘံုန႔ဲ အျပည့္အစံုဆံုး ခႏၶာကိုယ္ကိုျပပါဆိုရင္ တပည့္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးနဲ႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ျဗဟၼာ့ဘံုကိုပဲ ထုိးျပရပါလိမ့္မယ္၊ ၾကည့္ၾကည့္ပါ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘံုထက္သာတာ ေတြ႕ဖူးခဲ့ရဲ႕လား၊ မရွိနို္င္ပါဘူး၊ အရွင္ဘုရား ၾကြလာတာ အလြန္ကံေကာင္းတာပဲ” လို႔ သူ႔ဘံုနဲ႔ သူ႔ခႏၶာ သူ႔အစြဲေလးကို ထုတ္ျပီး ၾကြားလိုက္တယ္။
ဘုရားရွင္က (အ၀ိဇၨာ ဂေတာ၀တ ေဘာဗေကာျဗဟၼာ) “ ဗကျဗဟၼာႀကီး မိုက္လံုးႀကီးလိုက္တာ၊ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့လိုက္တာ” လို႔ မိန႔္ေတာ္မူေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက မခံနုိင္ဘူး။ “ၿမဲလို႔ ၿမဲတယ္ယူတာ၊ ဟုတ္လို႔ ဟုတ္တယ္လို႔ ယူတာ၊ မွန္လို႔ မွန္တယ္ ေျပာတာပဲ” လို႔ သူက ခံံျငင္းလိုက္တယ္။
ဘုရားရွင္က “ ဗက….သင္ဟာ ဒီကေနဘယ္မွ မေျပာင္းဘူး၊ ဘယ္ကမွလဲ လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယူလုိ႔သာ ယူေနတာ၊ သင္ဟာ စတုတၳစ်ာန္ဘံုကေန တေျဖးေျဖးဆင္းလာလုိက္တာ၊ သင့္ရဲ႕ ဘ၀၊သင့္ရဲ႕တန္ခိုး၊ သင့္ရဲ႕အစြမ္းသတၱိေတြကို ငါသိတယ္၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္၊ သင့္အေၾကာင္း ငါအကုန္လံုးသိတယ္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ ဗကျဗဟၼာႀကီး စိတ္ထဲေတြေ၀သြားတယ္။
တဖန္ ဘုရားရွင္က “ သင့္ဘ၀အေၾကာင္းကို ငါေျပာျပမယ္” လို႔ေျပာေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက နားေထာင္ခ်င္လာတယ္။သို႔ႏွင့္ဆက္ လက္ၿပီး ဘုရားရွင္က “ သင္ဟာ စတုတၳစ်ာန္ဘံုမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊အဲဒီကေန တတိယစ်ာန္ဘံု၊ အဲဒီကေန၊ဒုတိယစ်ာန္ဘံု၊ ပဌမစ်ာန္ဘံုကို ေရာက္လာတာ သင့္ရဲ႕ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ဘ၀ကို သင္ျပန္ၾကည့္ဦးေလ” လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ ျဗဟၼာႀကီးက သူ႔ရဲ႕ေနာက္ေၾကာင္းကို ဒိဗၺစကၡဳအဘိဥာဏ္ နဲ႔ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ဘုရားရွင္ေျပာတဲ့အတုိင္း မွန္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ျဗဟၼာႀကီးဟာ သူ႔အထက္က ဘံုေတြ ရွိပါေသးလားဆိုတ့ဲ
အသိက ၀င္လာေတာ့ အ၀ိဇၨာနဲနဲကြာၿပီး ရွင္းလာတယ္။
ဘုရားရွင္က “ ဗက ဒါတင္မကေသးဘူး၊ သင္ အတိတ္က ေရွးကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့တာကိုလဲ ငါေျပာဦးမယ္” ဆိုၿပီး အတိတ္ဇာတ္ ေၾကာင္းကို မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
“ တစ္ခါတုန္းက သင္ဟာ စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရတဲ့ ရေသ့တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဂဂၤါျမစ္ရဲ႕တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ေနတယ္။ တစ္ေန႔မွာ လွည္းငါးရာ ကုန္သည္ေတြဟာ သဲကႏၱာရထဲ ေရျပတ္ၿပီး ဒုကၡ အႀကီးအက်ယ္ေတြ႕ေနတာကို ျမင္တဲ့အတြက္ “ဂဂၤါျမစ္ထဲက ေရေတြ သဲကႏၱာရထဲ စီးပါေစသား” လို႔ တန္ခုိးနဲ႔ အဓိ႒ာန္လိုက္တဲ့အတြက္ ေရမ်ား သဲကႏၱာရထဲ စီး၀င္ကာ လွည္းကုန္သည္ ငါးရာ အသက္ခ်မ္းသာခဲ့ဖူးတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုပဲ သင္ဟာ စ်ာန္အဘိဥာဏ္ရ ရေသ့တစ္ဦးျဖစ္စဥ္ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွာပဲ ေနပါတယ္။ အနီးအနားမွာ ရြာႀကီးတစ္ ရြာရွိတယ္၊ တစ္ေန႔ သူခုိးဓါးျမေတြက ရြာထဲရွိ ကြ်ဲႏြားလူအားလံုးသတ္မယ္ဆိုၿပီး ရြာအျပင္အကုန္ေမာင္းထုတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္သင္က “ငါ့မ်က္စိေအာက္မွာ ဒုကၡမေရာက္ၾကပါေစနဲ႔” ဆိုၿပီး စစ္တပ္ႀကီးကို ဖန္ဆင္းလိုက္တယ္။ စစ္တပ္ႀကီးကို ျမင္ေတာ့ သူခိုးေတြ အားလံုး ထြက္ေျပးသြားၾကတဲ့အတြက္ လူအမ်ား အသက္ခ်မ္းသာရာရသြားၾကပါတယ္။
တစ္ခါတံုးက ဂဂၤါျမစ္ရဲ႕အထက္ကလူနဲ႔ ေအာက္ကလူတို႔ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲအတြက္ ဂဂၤါျမစ္အတြင္းေဖါင္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ဆင္းလာၾက တယ္။ ထိုအခုိက္ ဂဂၤါျမစ္ထဲက နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္က လူေတြကို စိတ္ဆုိးၿပီး ပါးပ်ဥ္းေထာင္ျပလိုက္တယ္။ လူေတြဟာ ေၾကာက္လန႔္ တၾကား ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္။ ဒီအသံကို ဂဂၤါျမစ္ကမ္းမွာေနတဲ့ ရေသ့က ဂဠဳန္ေယာင္ေဆာင္ကာ နဂါးႀကီးအား ေမာင္းထုတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ လူအမ်ား အသက္ခ်မ္းသာရာ ရသြားၾကတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ သင္ဟာ ဘ၀ါဘ၀က လူအမ်ားအား ကယ္တင္တဲ့ ကုသိုလ္အရွိန္အဟုန္ကိုလည္း ငါဘုရားျမင္တယ္” လို႔ ဘုရားရွင္က မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
အဲဒီအခါ ဗက ႀကီးဟာ နဲနဲ သေဘာက်လာတယ္၊ဒါေပမယ့္ ၀န္မခံခ်င္ေသးဘူး၊ သူက “ အရွင္ဘုရားနဲ႔ တပည့္ေတာ္တို႔ တန္ခိုးၿပိဳင္ရေအာင္၊ တပည့္ေတာ္က ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ၿပီး တန္ခုိးၿပိဳင္မယ္” လို႔ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တာဟာ သူ႔ပရိသတ္အေရွ႕မွာ ဘုရားရွင္ေျပာသမွ် ဟုတ္ေနေတာ့ ရွက္လွတာနဲ႔ ဒီလို တန္ခုိးၿပိဳင္တာေတြ လုပ္လာတာပါ။
အဲဒီမွာ ဗကႀကီး ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ေတာ့ မေပ်ာက္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္က အဘိဥာဏ္နဲ႔ ဗကကိုယ္ေဖ်ာက္ရင္ မေပ်ာက္ေစသတည္း လို႔ အဓိ႒ာန္ထားလို႔ပါပဲ။ ဗကႀကီး ကိုယ္မေပ်ာက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဗိမာန္ထဲေျပးၿပီး ပုန္းေနတယ္၊ဒါလည္းျမင္ေနေသးတယ္၊ တစ္ခါ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေသးေသးေလးျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ၀ပ္ေနတယ္၊ ဒါလည္းမရဘူး၊ ဗကႀကီး အရွက္ကြဲၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနတယ္။ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္က “ ဗက…သင္ကိုယ္ေဖ်ာက္မရရင္ ငါေဖ်ာက္ျပမယ္ဆိုၿပီး အဘိဥာဏ္နဲ႔ ကိုယ္ေဖ်ာက္ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ကို ၾကည္ညိဳရေအာင္လို႔ ေျပာရရင္ ဒါဟာ ဘဂ၀ါဂုဏ္ေတာ္ ေျခာက္ပါးအနက္ (အဏုျမဴသဖြယ္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သိမ္ေမြ႕၊ မျမင္ေတြ႕ေအာင္၊ ရုပ္ေဆာင္ဖန္ဆင္းနုိင္ေသာ) အဏိမာဘုန္းေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ကိုယ္ေဖ်ာက္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျမင္ရေတာ့ဘူး၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္က ကိုယ္ေတာ္ပံုကို ကြယ္ေပ်ာက္လ်က္ကေန ျဗဟၼာမ်ားအား သစၥာေလးပါးတရားေဟာပါတယ္၊ တရားေတာ္အဆံုးမွာ ဗကျဗဟၼာႀကီးနွင့္ျဗဟၼာေပါင္း တစ္ေသာင္းတို႔ အကၽြတ္တရား ရရွိသြားၾကပါတယ္။ ဒိတင္ပဲ ဗကျဗဟၼာႀကီးအား ဘုရားရွင္ ေအာင္ေတာ္မူပံု ျဖစ္ပါတယ္။
(မဟာဗုဒၶ၀င္၊ စတုတၳတြဲ)
