တစ္ခါတုန္းကၾသ၀ါဒ

ၿမိတ္ၿမိဳ႕-မဟာဂႏၶာရံုတိုက္ခြဲ ဘုရားငါးဆူပရိယတၱိစာသင္တိုက္ ပဓာနနာယကဆရာေတာ္အ၀င္အပါ ဆရာေတာ္(၃)ပါး၏ ဂုဏ၀ိသိ႒ပူဇာ အထိမ္းအမွတ္ထုတ္ စာအုပ္၌ စာမူခ်ီးျမွင့္ေပးပါရန္ ေတာင္းခံလာသည့္အတြက္ ေအာက္ပါေဆာင္းပါးကို ေရးသားၿပီးသည္နွင့္ online စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ဖတ္နိုင္ေစရန္အတြက္ တစ္ခါတုန္းကၾသ၀ါဒ ဟူသည့္ ေဆာင္းပါးကုိ ပို႔စ္တင္ေပးလိုက္ပါေၾကာင္း ၊ စာရႈသူမ်ား က်န္းမာခ်မ္းသာစြာျဖင့္ လိုရာဆႏၵျပည့္၀ၾကပါေစ။

တစ္ေန႔ စာေရးသူထံ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာကာ “ အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္ အရွင္ဘုရားကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာန႔ဲအေတာ္ပဲ၊ ဒီမွာ ဦးက၀ိသာရက အရွင္ဘုရားကုိ စာေပးခုိင္းလိုက္လို႔ပါဘုရား” ဟုေျပာကာ စာတစ္ေစာင္ ထုတ္ေပးပါသည္။ စာေရးသူလည္း ဘာမ်ားပါလိမ့္ ဟု ေပးစာကို ဖြင့္ၾကည့္ရာ ဘုရားငါးဆူစာသင္တိုက္မွ ပဓာနနာယက ဆရာေတာ္ထံမွ စာေရးသူအား စာမူေတာင္းခံလာေသာ စာျဖစ္ေနပါသည္။
သုိ႔ႏွင့္က်ရာ၀န္တာ မေနသာ ဟုဆိုသကဲ့သုိ႔ စာေရးသူအား ေက်းဇူးမ်ားခဲ့သည့္ မိခင္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးျဖစ္သည့္အျပင္ ဘြဲ႕ရရွိခဲ့သည့္ ဆရာေတာ္သံုးပါးအနက္ နိုင္ငံေတာ္မွ အဂၢမဟာဂႏၳ၀ါစကပ႑ိတဘြဲ႕တံဆိပ္ ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံခဲ့ရေသာ ပဓာနနာယကဆရာေတာ္ ဦးက၀ိသာရာလကၤာရထံတြင္ သာမေဏသက်သီဟစာ၀ါမ်ားႏွင့္ပထမျပန္စာ၀ါမ်ားပါ လိုက္ခဲ့ရ၍လည္း ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဘုရားငါးဆူေက်ာင္းတိုက္ဆိုလွ်င္ စာေရးသူအတြက္ အလြန္ေက်းဇူးမ်ားလွပါသည္။

ယခုအခါ ဆရာေတာ္ဦးစီးေသာ ဘုရားငါးဆူပရိယတၱိစာသင္တိုက္ႀကီးသည္ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရား ႀကီး၏ မူ၀ါဒအတိုင္း စာေပမ်ားကုိ အေျခခံကစ၍ ပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္မွာ ယေန႔အထိတိုင္ပင္၊ ယခုလည္း စာေပမ်ားကို ပုိ႔ခ်ဆဲ ေနာင္လည္း ပို႔ခ်ေနဦးမည္မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ အားတက္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ ပရိယတၱိသာသနာ၊ ပဋိပတၱိသာသနာ၊ ပဋိေ၀ဓသာသနာဟု သာသနာသံုးရပ္ရွိရာတြင္ သာသနာေတာ္ေႏွာင္ေရး စိတ္ေအးေစရန္မွာ ပရိယတၱိသာသနာသာျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ပဋိပတၱိ ကင္းလွ်က္ ပရိယတၱိျပဳလုပ္မည္ဆိုပါက ထိုပရိယတၱိသည္ အေျခခိုင္ေသာ ပရိယတၱိ မျဖစ္လာနိုင္ေပ။ ပဋိပတၱိတြင္ က်င့္သံုးမႈသီလတရားလည္းပါေနေသာေၾကာင့္ သီလအေျခခံထားသည့္ ပရိယတၱိသာလွ်င္ သာသနာအရွည္တည္နိုင္ေသာေၾကာင့္ ပဋိပတၱိမကင္းသည့္ပရိယတၱိျဖစ္ဖို႔ လိုအပ္လွေပသည္။ ထုိ႔အတူ ပရိယတၱိအေျခခံ မရွိေသာ ပဋိပတၱိသည္လည္း တာရွည္ခံနိုင္ျခင္းမရွိေပ။ (ေလာကတြင္ လြဲမွားေသာ ဆန္းျပားေသာ နည္းနိႆယမ်ား ေပၚထြန္းေနသည္ကို သတိျပဳပါ)။ ထို႔ေၾကာင့္ ပဋိပတၱိသည္လည္း ပရိယတိၱမကင္းသည့္ ပဋိပတၱိျဖစ္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။
ဤေနရာ၌ ပရိယတၱိသာသနာႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ၾကားမႈစနစ္( Education system) ကို တင္ျပလိုပါေသးသည္။
ယေန႔ေခတ္ စာသင္နည္းတို႔သည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု ရွိသည့္အနက္ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ စာသင္နည္းသည္ သာမေဏငယ္မ်ား ရဟန္းငယ္မ်ား သေဘာေပါက္လြယ္သည့္အျပင္ ပါဠိအေျခခံစာေပကို အပိုအလိုမရွိ သင္ၾကားပို႔ခ်ေတာ္မူခဲ့ၾကသည့္အတြက္ အခ်ိန္တိုအတြင္း ဖတ္နိုင္၊ေရးနိုင္၊အ႒ကထာမ်ားကုိ ပိုင္နိုင္စြာၾကည့္ရႈလာနိုင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ စာသင္နည္းသည္ ေခတ္လူငယ္မ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုးေသာ စာသင္နည္းစနစ္တစ္ခု (The best education system) ဟု တင္စားေျပာဆိုလိုက္ရပါသည္။
တစ္ေန႔သ၌ စာအံေနသည့္ သီလရွင္ေလးတစ္ပါးကို အကဲခတ္ၾကည့္မိပါသည္၊ သူမသည္ သဒၵါႀကီးပါဠိ ၀ုတၱိ ဥဒါဟရုဏ္မ်ားကို ပင္ပမ္းစြာ က်က္ေနရသည့္အျပင္ စာလုပ္ေနသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သဒၵါရုပ္တြက္မ်ား ရုပ္ၿပီးပံုမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂဃနဏ မသိေသး၊ နာမ္ဂုဏ္းစဥ္ဆိုလွ်င္လည္း ေ၀လာေ၀း၊ မည္သည့္၀ိဘတ္က မည္သည့္အနက္အဓိပၸါယ္ထြက္သည္ကိုလည္း သိသလိုလိုႏွင့္၀ိုးတ၀ါး က်က္သာက်က္ေနရသည္ အျဖဴအမဲ မသဲကြဲေပ။ သူမကုိမဆုိထားဘိ တစ္ခ်ဳိ႕ စာသင္ငယ္မ်ားပင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေသးေပ။
ဤေနရာတြင္ မဟာဂႏၶာရံုတိုက္ခြဲတစ္ခုျဖစ္သည့္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ဘုရားငါးဆူစာသင္တိုက္ႀကီး၏ ပါဠိစာေပအေျခခံ သင္ယူနည္းစနစ္သည္ကား မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ ဦးဇနကာဘိ၀ံသ၏ နည္းစနစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလြန္ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရေပမည္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ- ေရွးဦးစြာ စတင္သင္ယူၾကေသာ စာသင္ငယ္မ်ားအတြက္ တြဲဖက္အေျချပဳသဒၵါ စာအုပ္မွ နာမ္ဂုိဏ္းအားလံုးကို ဂိုဏ္းစဥ္ႏွင့္တကြ ၀ိဘတ္အနက္အဓိပၸါယ္ပါမက်န္ သင္ယူၾကရသည့္အျပင္ ထိုနာမ္ဂိုဏ္းျပီးပါက ၀ါက်တစ္ေၾကာင္း၏ ႀကိယာေနရာတြင္ အသံုးျပဳရေသာ အာခ်တ္ဂိုဏ္းစဥ္မ်ားကိုလည္း အနက္အဓိပၸါယ္နွင့္တကြ သင္ယူရပါသည္။ ထို တြဲဖက္အေျချပဳသဒၵါ ေက်ညက္လွ်င္ ပါဠိသိကၡာ စာအုပ္ျဖင့္ ပါဠိ၀ါက်စီ ေလ့က်င့္နည္းတို႔ကိုပါ သင္ယူရ၍ ေက်ညက္ေသာအခါ သဒၵါႀကီး္ကို မသင္ရေသးေပမယ့္ ထုိစာသင္ငယ္တို႔သည္ အလိုရွိသလို ပါဠိ၀ါက်မ်ားကို က်မ္းဂန္တတ္ပုဂၢိဳလ္အလား ေရးတတ္ဖတ္တတ္ေနသည္မွာ ၀မ္းေျမာက္အားရဖြယ္ရာ ေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ မဟာဂႏၶာရံုတိုက္ခြဲ ဘုရားငါးဆူစာသင္တိုက္၏ သင္ၾကားေရးနည္းစနစ္သည္ ေခတ္မီေသာ ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္ (Modern High Education System) ျဖစ္ပါသည္။
“သဒတ္မတာ စပ္မတာ, သဒၵါမတတ္ စာမတတ္” ဟူသည့္ ဆိုရိုးစကားအတိုင္း သဒၵါတတ္မွ စာတတ္ရကား သဒၵါသည္ ပိဋကတ္စာေပသင္ယူရာ၌ အဓိကက်ေသာ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေနေပသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သဒၵါဘာသာရပ္ကို သင္ယူရာ၀ယ္ သဒၵါႀကီးပါဠိကို က်က္တူေရြး စာက်က္နည္းျဖင့္ က်က္ေနမည္ဆို ပါက အခ်ိန္သာကုန္၍ အက်ဳိးမရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ သဒၵါႀကီးပါဠိ (၀ုတၱိ ဥဒါဟရုဏ္)မ်ားကုိ ပင္ပမ္းစြာက်က္ေနျခင္းျဖင့္ စာသင္သားသာမေဏငယ္၊သီလရွင္ငယ္မ်ားအဖို႔မူကား သေဘာအဓိပၸါယ္ကို လြယ္လြယ္ျဖင့္မသိျမင္နိင္ေပ။ စာသင္သည္ဆိုရာ၀ယ္ ထိုစာ၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို အေျခက်က် သိျမင္လွ်င္ ေကာင္းပါသည္။ ထိုသုိ႔မဟုတ္ပါက က်က္တူေရြးစာက်က္နည္းျဖင့္ က်က္ေနမည္ဆိုပါက ဦးေႏွာက္ကို အလကားျဖဳန္းတီးရာ ေရာက္ေနေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “လိုအပ္တာထက္ ပိုၿပီးေတာ့ အာဂုံ က်က္ျခင္းဟာ ဦးေႏွာက္ကို အလကားျဖဳန္းတီးျခင္းပါပဲ” ဟု အထင္ကရာ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကလည္း မိန္႔ၾကားဖူးပါသည္။
ဆိုလိုသည္မွာ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ စာသင္နည္းကား ယေန႔ေခတ္ စာသင္ပ်ဳိတို႔အတြက္ အမွန္တကယ္ စာတတ္ေသာ စာသင္နည္းတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္ကို ယေန႔ေခတ္ အျမင္ျဖင့္ သတိထားသင့္ေပသည္။
ယေန႔ေခတ္ ပါဂ်ဲရိုး ပါရာဒိုစသည့္ ေခတ္မီကားမ်ားၾကား၀ယ္ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္မွ ဘိဳြင္လာျဖင့္အသံုးျပဳရသည့္ ကားအိုေလးမွာ အသံုးမ၀င္လွသကဲ့သုိ႔ နန္းေက်ာင္းမူနိႆယတို႔သည္ “အေျချပဳသဒၵါ” စေသာ ေခတ္ေပၚက်မ္းစာတို႔ အလယ္၌ အို၍ ေရွးရိုးက်ေနသည္ျဖစ္ရာ ရိုးအႀကီး ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။
ေခတ္ေပၚက်မ္းစာမ်ားဟု တင္စားေျပာဆိုရသည့္ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဦးဇနကာဘိ၀ံသ၏ တြဲဖက္အေျချပဳ သဒၵါ၊ ပါဠိသိကၡာ၊ အေျချပဳသဒၵါ ၊ ကထာသလႅာပသိကၡာ၊အ႒ကထာအေျချပဳ စသည္မ်ားကုိ မဟာဂႏၶာရံုတိုက္ခြဲတစ္ခုျဖစ္သည့္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕၊ ဘုရားငါးဆူစာသင္တိုက္တြင္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့ၾကသည့္ ပဓာနနာယကဆရာေတာ္ ဦးက၀ိသာရာလကၤာရ ႏွင့္တကြ စာခ်ဆရာေတာ္မ်ား၏ ေမတၱာ၊ေစတနာ၊ အနစ္နာခံမႈမ်ားကို အရင္းအႏွီးျပဳကာ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးလာခဲ့သည္မွာ (၂၅)ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ေပၿပီ၊ ယေန႔လည္း ပို႔ခ်ေနဆဲ ေနာင္လည္း ပို႔ခ်ေနဦးမည္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ သင္အံပို႔ခ်လာခဲ့ရာက စာသင္သားရဟန္းသာမေဏမ်ားသည္ ငယ္၊လတ္၊ႀကီး၊ ဓမၼာစရိယတန္း စာေမးပြဲမ်ား ကိုလည္း မ်ားစြာေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကသည့္အျပင္္ ရန္ကုန္ပရိယတၱိတကၠသိုလ္သို႔ ပို႔လြတ္ကာ ပညာသင္ၾကားေစ၍ B.A (Buddhism) , M.A (Buddhism) စသည့္ ဘြဲ႕မ်ားကုိ လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ဆြတ္ခူးနိုင္ခဲ့ၾကသည္မွာ ဘုရားငါးဆူပရိယတၱိ စာသင္တိုက္၏ ေအာင္ျမင္မႈျဖစ္သျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ ေကာင္းလွပါသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ ႀကိဳးစား၍ သာသနာျပဳခဲ့မႈတို႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ခဲ့သည့္ ပဓာနနာယဆရာေတာ္ ဦးက၀ိသာရာလကၤာရ မေထရ္သည္ နိင္ငံေတာ္က အဂၢမဟာဂႏၳ၀ါစကပ႑ိတ ဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္ကုိ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံခဲ့ရသည့္အျပင္ စာခ်ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးမွာလည္း နိုင္ငံေတာ္က ခ်ီးျမွင့္ေသာ ဘြဲ႕အသီးသီးရရွိေတာ္မူခဲ့ၾကသည္မွာ ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ဘုရားငါးဆူေက်ာင္းတိုက္အတြက္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ရာပါေပ။ ထိုသို႔ ေအာင္ျမင္မႈရရွိရန္လည္း အသီးသီးက်ရာတာ၀န္ကို ဦးလည္မသုန္ သာသနာ့တာ၀န္ကို ထမ္း ရြက္ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ မွတ္မိပါေသးသည္…
စာေရးသူတို႔ စာသင္သားဘ၀က ေန႔စဥ္နံနက္ အာရုဏ္ဆြမ္းစားၿပီးတိုင္း ၾသ၀ါဒတက္ရပါသည္။ ထိုစဥ္က ၾသ၀ါဒေပးေသာဆရာေတာ္မွာ ထီးေဆာင္းဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးေပးေတာ္မူသည့္ ၾသ၀ါဒမွာ မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါသည္။
မင္းမပါ ဘယ္ဟာမၿပီး၊မင္းခ်ည္းေတာ့လည္း ဘယ္ဟာမၿပီး။
သူ မပါ ဘယ္ဟာမၿပီး၊ သူခ်ည္းေတာ့လည္း ဘယ္ဟာမၿပီး။
ငါ မပါ ဘယ္ဟာမၿပီး၊ ငါခ်ည္းေတာ့လည္း ဘယ္ဟာမၿပီး……။
“သာသနာျပဳသည္ဆိုရာ၀ယ္ မင္းမပါလွ်င္ သာသနာျပဳကိစၥမၿပီးဘူး ဆိုေပမယ့္လို႔ မင္းခ်ည္းသက္သက္ တစ္ေယာက္တည္းျဖင့္ သာသနာျပဳလုိ႔ မရနိုင္ပါဘူး။ ထို႔အတူ သူမပါလွ်င္လည္း မည္သည့္ကိစၥျဖစ္ပါေစ မၿပီးဆံုးနိုင္ေပ၊ သို႔ေပမယ့္ သူခ်ည္းသက္သက္ျဖင့္ ကိစၥမၿပီးနိုင္ေပ၊ ငါ မပါလွ်င္လည္း မည္သည့္အရာမွ် မၿပီးနိုင္ေပမယ့္ ငါခ်ည္းလုပ္ေနလို႔လည္း အလုပ္မတြင္နိုင္၊ကိစၥမၿပီးနိုင္ေပ။ မင္း ၊ သူ၊ ငါ အားလံုးညီညြတ္စြာ ၀ိုင္း၀န္း၍ ခိုကပ္မႈမရွိ အားႀကိဳးမာန္တက္ ၾကိဳးစားသြားၾကရမွာ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ဘုရားငါးဆူေက်ာင္းမဟာဂႏၶာရံုတိုက္ခြဲမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ စာခ်ဆရာေတာ္မ်ား ၊ စာသင္သားငယ္မ်ား ၊ ပစၥည္းေလးပါးေထာက္ပံ့ေနၾကသည့္ဒကာမ်ားသည္ မိမိက်ရာက႑ကေန သစၥာရွိရွိ တာ၀န္သိသိျဖင့္ ႀကိဳးစားကာသာသနာျပဳၾကရေပမည္။ ေက်ာင္းတိုက္တြင္ စာသင္စာခ်မ်ားက အားႀကိဳးမာန္တက္ျပဳလုပ္ေန ၾကေသာ္လည္း ဒါယကာမ်ားဘက္က ပစၥည္းေလးပါးလွဴဒါန္းေထာက္ပံ့မႈ မရွိဘူးဆိုပါရင္ အဆင္ေျပမႈမရွိေသာေၾကာင့္ စာသင္/စာခ်မ်ား ခ်ည္းသက္သက္ သာသနာျပဳ၍မရသလို၊ ေက်ာင္းတိုက္အေပၚၾသဇာလြမ္းမိုးကာ အတၱမာနျဖင့္ ငါလုပ္ရင္ျဖစ္တယ္ဟုဆိုကာ ဒါယကာခ်ည္းသက္သက္လည္း သာသနာျပဳလို႔ မရနို္င္ပါဘူး။ ဆရာကတစ္မ်ဳိး၊တပည့္ကတဖံု၊ ဒါယကာကတေမွာက္ ဆိုသည့္အတိုင္း သူတစ္လူ ငါတစ္မင္း ဗိုလ္က်ကာ ညီညြတ္မႈမရွိဘဲ ေနက်မည္ဆိုလွ်င္ မိမိတို႔ေက်ာင္းတိုက္တြင္ တိုးတက္မႈ မရွိသည့္အျပင္ ၾကာေလ ဆုတ္ယုတ္ေလ ျဖစ္ေနေပေတာ့မည္။
စာခ်သည့္ပုဂၢိဳလ္ကလည္း စာခ်သည့္တာ၀န္ ၊ စာသင္ငယ္မ်ားကလည္း စာသင္သည့္တာ၀န္၊ ဒါယကာမ်ားကလည္း စာသင္/စာခ်မ်ား အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနသည့္ ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကို အခါအားေလ်ာ္စြာ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းၾကသည့္ တာ၀န္၊ ဘက္စံု က႑စံုအသီးသီးကေန တာ၀န္ယူႀကိဳးစားသြားမယ္ဆိုရင္ ဘုရားငါးဆူသာသနာႀကီးဟာ ေနလိုလလို အစဥ္ထြန္းေျပာင္ေနမွာ ျဖစ္သလို ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးဟာလည္း အစဥ္ဆက္မျပတ္ တည္တံ့ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခုဒီမွာ ၾသ၀ါဒနာယူေနၾကတဲ့ ဦးဇင္း ကုိရင္မ်ားကလည္း စာခ်ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ ေစတနာေမတၱာျဖင့္ သြန္သင္ဆံုးမသည့္အတို္င္း တေသြမတိမ္းလိုက္နာကာ မိမိတိုးတက္ေရး ေက်ာင္းတိုက္တိုးတက္ေရးကို ေရွးရႈလွ်က္ သာသနာျပဳ သြားၾကဖို႔ တိုက္တြန္းရင္းနဲ႔ ဒီမွာပဲ ၾသ၀ါဒအဆံုးသတ္ပါတယ္” ဟု ထီးေဆာင္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ နံနက္ခင္းၾသ၀ါဒေပးေတာ္မူခဲ့သည္တို႔ကုိ ယေန႔ထက္တိုင္ေအာင္နားထဲၾကားေယာင္ဆဲျဖစ္ ပါသည္။
ထိုၾသ၀ါဒေတာ္အတိုင္း က်င့္သံုးခဲ့၍ေလာမသိ၊ အသီးအပြင့္ေ၀ေ၀ဆာဆာတို႔ျဖင့္ တင့္တယ္လွပေသာ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကဲ့သုိ႔ ၿမိတ္ၿမိဳ႕၊ ဘုရားငါးဆူပရိယတၱိစာသင္တိုက္ မဟာဂႏၶာရံုတိုက္ခြဲသည္လည္း ယခုအခါ၀ယ္ စာေအာင္သံဃာမ်ား၊သာသနာ့အာဇာနည္ မ်ားျဖင့္္ ေ၀ေ၀ဆာဆာလွပတင့္တယ္ေနေတာ့သည္ျဖစ္ရာ စာေရးသူႏွင့္တကြ စာသင္ပ်ဳိမ်ားအား ေမြးထုတ္ေပးရာ အမိေက်ာင္းေတာ္ႀကီး အတြက္္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ရပါေၾကာင္း ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း။

အရွင္ေဒ၀ိႏၵာဘိ၀ံသ၏ ရာစုႏွစ္ဒႆနကို မွီညမ္းပါသည္။