ဘ၀လမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္လွမ္းတတ္ၾကပါေစ

ဘာလိုလိုနဲ႔ ရန္ကုန္ေျမေခ်ခ်ခဲ့သည္မွာ ယခု ၂၀၀၇ခုႏွစ္ရ႕ဲ ဆည္းဆာကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ရဲ႕ ေရာင္နီသည္လည္း ေပၚထြက္လို႕လာရပါသည္။ ထို႔အတူ စာေရးသူတို႔၏ ရိပ္သာ(၂၅)ႏွစ္ ေငြရတုအထိမ္းအမွတ္စာအုပ္ ၿပီးေျမာက္လာေတာ့မည္ကုိ ေတြးကာ ပီတိျဖစ္မိပါသည္္။ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ သာသနာျပဳလာသည့္တစ္ေလွ်ာက္ ေလာကဓံတရားကုိ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံနိုင္ရန္ သီးခံျခင္းတရားျဖင့္ ေမတၱာကို ေရွ႕တန္းတင္ကာ ေလွ်ာက္လမ္းလာခဲ့သည္မွာ ၂၅ ႏွစ္သို႔ပင္ တုိင္ခဲ့ေခ်ၿပီ ။
(၂၅)ႏွစ္မွသည္ အေနာက္ဖက္ဆီသုိ႔ ျပန္၍ ေစာင္္းငွဲ႕ၾကည့္လိုက္လွ်င္


ဘ၀တြင္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ထိုးႏွက္မႈဒဏ္ကိုလည္း ႀကံ႕ႀကံ႕ခံခဲ့ရသကဲ့သို႔ ေအာင္ျမင္မႈသည္လည္း အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ ရခဲ့ပါတယ္လုိ႔ ဆိုရေပလိမ့္မည္။ ေတြးမိသည္မွာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့သည့္ဘ၀ခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ခ်ီးမြန္းခံရသကဲ့သို႔ အကဲ့ရဲ႕လည္းခံခဲ့ရပါသည္။ အေခၽြအရံကလည္း တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ေယာက္တည္းဆိုရေပမယ့္လည္း အေခၽြအရံသင္းပင္းနဲ႔လည္း ေနခဲ့ရပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အဆင္းရဲပင္ပမ္းခံခဲ့ရသကဲ့သုိ႔ ခ်မ္းသာသုခကို ရရွိခဲ့သည့္အခါလည္း ရွိေပေသးသည္။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာေညာင္းလာသည့္အမွ် ဘ၀၏ အေတြ႕အႀကံဳလည္း အေတာ္အတန္ရရွိခဲ့ပါသည္။ ေလာကဓံတရားေၾကာင့္ ပုုထုဇဥ္ပီပီ ၀မ္းနည္း၊ ၀မ္းသာျဖစ္ခဲ့ရသည့္အႀကိမ္အေရအတြက္လည္း မနည္းေတာ့ေပ။ ဘ၀တြင္ ဖိအားေပးမႈမ်ားရွိလာခဲ့လွ်င္လည္း လြဲမွားေသာနည္းျဖင့္ ထြက္ေပါက္ရွာခဲ့သည့္အခါလည္း ရွိသကဲ့သို႔ ဆရာသမား၏ လမ္းညြန္မႈျဖင့္ မွန္ကန္ေသာနည္းႏွင့္ ထြက္ေပါက္ရွာခဲ့ရသည္လည္း ရွိပါသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ လူတိုင္းသည္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရသည့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ အဆိုး၊ အေကာင္း ၊ ဆင္းရဲ ၊ ခ်မ္းသာ၊ ခ်ီးမြန္း ၊ ကဲ့ရဲ႕စသည္တို႔ျဖင့္ ပင္လယ္လိုင္းလံုးႀကီးေပၚတြင္ရွိေနေသာ ေလွကေလးကဲ့သုိ႔ နိမ့္တံုျမင့္တံု ျဖင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့ရပါသည္။
ဘ၀၏ အတိတ္ဆီသို႔ ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ရင္း အေတြးပံုရိပ္ထင္လာမိသည္မွာ-
သက်သာကီႏြယ္ဖြား ဗုဒၶ၏ သားေတာ္မ်ားျဖစ္ေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ နတ္လူအေပါင္းအား ခ်မ္းသာ စိမ့္ေသာငွါ ကုိယ္က်ဳိးမဖက္ အမ်ားအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူလာၾကသည္မွာ ယခုမွမဟုတ္ ၊ ေရွးပေ၀သဏီလက္ထက္ ကပင္ျဖစ္သည္။
“သူမ်ားအက်ဳိးေဆာင္ ကိုယ့္အက်ဳိးေအာင္” ဟူသည့္ ေဆာင္ပုဒ္အရ သူမ်ားအက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ေပးလွ်င္ ကုိယ့္အက်ဳိး ေအာင္ျမင္သည့္အခါလည္းရွိသကဲ့သို႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္သြားရသည့္အခါလည္း ရွိေပေသးသည္။ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းကား---
တစ္ခါက “ အရွင္ဘုရား…. စာေရးဆရာလည္းျဖစ္၊ တရားေဟာဓမၼကထိကလည္းျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကို တပည့္ေတာ္ ပင့္ထားပါတယ္ဘုရား၊ သူလာရင္ အရွင္ဘုရားေက်ာင္းမွာပဲ တည္းခိုခြင့္ျပဳပါဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားလာေသာ စကားကုိ မပယ္ရွားလိုသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ထိုပုဂၢဳိလ္ကို ေတြ႕ျမင္လိုသည္က တစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လက္ခံလိုက္ပါသည္။
ထိုဓမၼကထိက ဆရာေတာ္ ၾကြလာေသာအခါ မိမိထက္အသက္ငယ္ေသာ္လည္း လြပ္လပ္စြာ သီတင္းသံုးေနထိုင္ နိုင္ေအာင္ တစ္ပါးေနတိုက္ေက်ာင္းေလး၌ ေရမီးအစံု၊ ကုဋီ ၊ေရခ်ဳိးခန္းစသည့္ အျပည့္အစံုလိုေလေသးမရွိေအာင္ စီမံေပးထားပါသည္။ ထိုအာဂႏၲဳကရဟန္းသည္ မိမိေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးလာသည္မွာ တစ္လခန္႔ ရွိလာသည္ႏွင့္အမွ် ထိုရဟန္း၏ ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ သူ႕အားလက္ခံေသာ ပရိသတ္ကလည္း အလြန္ကို ေပါမ်ားလာေလသည္။
ေနာက္ပိုင္း ပရိသတ္မ်ားလာေသာအခါ တစ္ေန႔ သူ၏တပည့္တစ္ဦးက “ အရွင္ဘုရား…….( )ေန႔၊ အရွင္ဘုရားေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းေကၽြးခ်င္လို႔ပါဘုရား၊ အလွဴရွင္က အရွင္ဘုရားေက်ာင္း၌ တည္းခိုေနေသာ ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ရဲ႕ တပည့္တစ္ဦးပါဘုရား၊” ဟု ေလွ်ာက္ထားေသာစကားေၾကာင့္ စာေရးသူက “ ေကာင္းတာေပါ့ ..ဒကာ..၊” ဟုျပန္လည္ေျပာလိုက္ပါသည္။ ဆက္လက္၍ ထိုသူက “ အရွင္ဘုရား…. အလွဴျပဳလုပ္တဲ့ေန႔မွာ လာေရာက္ၾကတဲ့ ဧည့္သည္ ေတြကုိ ( )ကထုတ္တဲ့စာအုပ္ကို လွဴခ်င္တဲ့အတြက္ လွဴခြင့္ျပဳပါဘုရား….” ဟု ေျပာေသာေၾကာင့္ စာေရးသူက “တကာ…….. ( )အဖြဲ႕ခ်ဴပ္က တရားစာအုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့ တရားပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဘုရားတရားေတာ္ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ကို လွဴဒါန္းတာဟာ လွဴသာလွဴပါ ၊ လွဴခြင့္ျပဳပါတယ္” ဟုစာေရးသူက ၾကည္ျဖဴစြာျဖင့္ ေကာင္းမႈပြဲႏွင့္ စာအုပ္ကို အလွဴရွင္အား ေက်ေက်နပ္နပ္ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
ေကာင္းမႈပြဲၿပီးေသာအခါ ထိုအာဂႏၲဳရဟန္း၏ အသိုင္းအ၀ို္င္းမွ လူတစ္ေယာက္သည္ အလွဴပြဲ၌ လာသမွ်လူမ်ားအား ဓမၼဒါနျပဳလုပ္ေသာ စာအုပ္မ်ားအနက္ ္တစ္အုပ္ကို လာေရာက္ဆက္ကပ္ပါသည္။ စာအုပ္၏ မ်က္ႏွာဖံုးပါစာတမ္းကုိ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ (………………………………….)ေယာဂီမ်ားအတြက္သာ ဟု ေရးထားပါ သည္။ ( )နည္းကုိ က်င့္သံုးၾကေသာ ေယာဂီမ်ားအတြက္သာ ဟု သတ္မွတ္ခ်က္ေပးထားဟန္တူပါသည္။
အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဘုရားတရားေတာ္သည္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ ၊ လူတစ္စု အတြက္သာ သတ္မွတ္ထားသည္ မဟုတ္ေခ် ။ တရုတ္ ၊ ကုလား ၊ ပုဏၰား ၊မူဆလင္ ၊ ခရစ္ယန္ လူမ်ဳိးမေရြး ၊ဘာသာမေရြး အသံုးျပဳနိုင္သည့္ အားလံုးႏွင့္သင့္ဆိုင္ေသာ (universal) တရားေတာ္ျဖစ္ပါသည္ ဟု အလွဴဒကာတို႔အား အသိတရားရေစရန္ ေျပာၾကားေပးလိုက္ရေပသည္။
ထို႔ျပင္ သူတို႔အထဲမွ လူတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ျပန္ပါသည္ “ အရွင္ဘုရား……….အခု ျပဳလုပ္တဲ့ ေကာင္းမႈပြဲဟာ အရွင္ဘုရားရဲ႕ ဘုဥ္းကံေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ( )ဆရာေတာ္ရဲ႕ဘုဥ္းကံေၾကာင့္ျဖစ္လာတာပါ” ဟု ေက်ုာင္း၌ တစ္လၾကာ တည္းခိုေနသည့္ သူတို႔ၾကည္ညိဳေသာ ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္ကုိ ဤစကားျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္ပါေလေတာ့သည္။ ၾကားလိုက္ရသည့္ စကားသံေၾကာင့္ စိတ္ထဲတြင္ တစ္မ်ဳိးျဖစ္သြားပါသည္။ မိမိေက်ာင္းကန္၌ အလွဴပြဲျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လည္း ေရ ၊ မီး ၊ ထင္း ၊ စသည့္အမ်ဳိးစံုကုိ ေက်နပ္စြာ အကူအညီေပးပါလွ်က္နဲ႔ “အရွင္ဘုရား ဘုဥ္းကံေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးေနာ္” ဟု ေျပာထြက္ပါေသးသည္။ ထိုစကားနဲ႕ပတ္သက္၍ စိတ္ထဲ မေကာင္းေသာ္လည္း ျပန္လည္ေခ်ပျခင္းမျပဳခဲ့ပါေခ်။ ဤေနရာ၌ ဆရာႏွင့္ဒကာ ၿပိဳင္ၿပီး ရန္စကားေျပာဆိုရလွ်င္ မေကာင္းေသာေၾကာင့္ ထိုျပႆနာ ေျပလည္ပါေစေတာ့ရယ္လို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး “ ဟုတ္ပါတယ္ဒကာ…….ဒီေကာင္းမႈဟာ ဘုန္းႀကီး ဘုဥ္းကံေၾကာင့္ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ျပႆနာၿပီးဆံုးေစရန္ သူတု႔ိျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတိုင္း ေျပာေပးလိုက္ရပါသည္၊ ထိုဘုဥ္းကံကို ငါ့ဘုဥ္းကံဟုနာမည္တတ္ခ်င္၍ မဟုတ္ပါ၊ တတ္လည္းမတတ္ခ်င္ပါ ၊ ပထမကတည္းက သူ႕အက်ဳိးကုိလိုလား၍သာ ေက်ာင္း၌ လက္ခံခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ျပႆနာသည္ ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးေသး ထိုအာဂႏၲဳကဆရာေတာ္သည္ ပရိသတ္အၿခံအရံမ်ားလာေသာအခါ ေရာက္ခါစက အေျခအေနႏွင့္ လံုး၀မတူေတာ့ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ယခင္က ဆြမ္းစားေက်ာင္း၌ ေက်ာင္းသံဃာမ်ားႏွင့္ အတူတူ ဘုဥ္းေပးေနရာမွ သူ႕ကို သီတင္းသံုးတည္းခုိခြင့္ေပးထားေသာ ေက်ာင္းေလးတြင္ သီးသန္႔ခြဲထြက္၍ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးသည့္အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္၊ ေက်ာင္းရွိသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္မည္သုိ႔မွ် ျပႆနာမျဖစ္၊ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ခြဲထြက္၍ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျခင္း သည္၊ ေက်ာင္းေနသံဃာေတာ္မ်ား၌ အေနခက္လွသည္ကို ထိုအာဂႏၲဳကဆရာေတာ္ သိပါေလစ၊ ရိပ္သာအတြင္း တရားက်င့္သံုးေနေသာ ေယာဂီမ်ားရွိေနသည္ကို သိပါလွ်က္ႏွင့္ ထိုအာဂႏၲဳကဆရာေတာ္ အျပင္သို႔ထြက္သည့္အခါ၌ျဖစ္ေစ၊ အျပင္မွ ျပန္လာသည္ျဖစ္ေစ ကားဟြန္းသံဆူညံေနေလေတာ့သည္၊ ထိုအေၾကာင္းကို ထိုဆရာေတာ္က ႀကိဳတင္၍ ေျပာျပထားမည္ဆိုလွ်င္ ထိုသို႔ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ပါေခ်။ သူတို႔ေက်ာင္း၌ သည္လိုပံုစံ က်င့္သံုးမည္ဆိုလွ်င္ မည္သို႔ခံစားရမည္နည္း၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားထားနုိင္မည္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းေလစြ။ ရိပ္သာတြင္ေနစဥ္အတြင္း ထိုဆရာေတာ္၏ အက်ဳိးကို လိုလားစြာျဖင့္ တာ၀န္ယူပင့္ေဆာင္ေပးခ၊ဲ့ တရားပြဲမ်ား ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စီမံေပးခဲ့ေသာ ဒကာႏွင့္လည္း အဆင္မေျပျဖစ္ကာ လမ္းခြဲခဲ့ရပါသည္။
သို႔ျဖင့္ တစ္လမွ ႏွစ္လ စသည္ၾကာလာေသာအခါ ထိုဆရာေတာ္သည္လည္း ေက်ာင္းမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါေလေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေသာအခါ တရားပြဲမွရေသာ ဓမၼပူဇာျဖင့္ စာေရးသူတို႔ ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕ေလး၏ အျပင္ဖက္၌ ေျမကြက္၀ယ္ကာ ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ပီး သီတင္းသံုးေနလာခဲ့ရာ ယခုအခါ ေအာင္ျမင္ထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားေသာေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းအျဖစ္ ရပ္တည္နိုင္ခဲ့သည္မွာ ၀မ္းေျမာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ စာေရးသူထံသို႔ ေက်ာင္းအစ္မ ေရာက္ရွိလာကာ -
“ အရွင္ဘုရား …….ဒီစာအုပ္ဖတ္ႀကည့္ပါဦး ဘုရား၊”
“ ဘာေတြမ်ားထူးျခားတာပါလို႔တုန္း ေက်ာင္းအစ္မႀကီး၊”
“ အရွင္ဘုရား ဖတ္ၾကည့္္ရင္သိပါလိမ့္မယ္” ဟု ေျပာေသာအခါ ထိုစာအုပ္၏ မ်က္ႏွာဖုန္းကို ၾကည့္လိုက္သည္ဆိုလွ်င္ အထက္ပါဆိုခဲ့သည့္ အာဂႏၲဳဆရာေတာ္ေရးသားေသာ စာအုပ္ျဖစ္ေနေလသည္။ ထိုစာအုပ္ကို ဖတ္ၾကည့္ေလရာ တစ္ေနရာ တြင္ စာေရးသူတို႔၏ ေက်ာင္းမွ ဆရာေတာ္ကို တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ပုတ္ခတ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရပါသည္။
ေက်ာင္းမွာ အၾကားႀကီးတည္းခိုသည့္အျပင္ စာေရးသူ၏ ေက်းဇူးကုိမွ မေထာက္ ေက်ာင္းရွိ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေစာ္ကားသြားသည္မွာ ရစရာမရွိေအာင္ပင္၊ တရားေဟာသည့္အေနမ်ဳိးဆိုလွ်င္ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ယခုေတာ့ လံုးခ်င္းစာအုပ္ထဲတြင္ ေရးသားေစာ္ကားထားရာ တိုင္းသိျပည္သိ ေက်ာ္ၾကားသြားပါေတာ့သည္။ “ဘုရားပီးညမ္းျဖစ္” ဟူသည့္လမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သံုးေနသည္ထင္ရသည္။ အရိပ္ေနေန ၊ အခက္ခ်ဳိးခ်ဳိး ဆိုသည္မွာ သည္လိုမ်ဳိးကုိ ဆိုလိုသည္ထင္ပါသည္။ မိမိအိမ္၌ ေမြးထားေသာ တိရစၧာန္ေလးေတာင္မွာ ေက်းဇူးမကန္းသည့္အျပင္ သခင္ကိုျပန္၍ အသက္ေပးၿပီး ေစာင့္ေရွာက္တတ္ပါေသးသည္။ ယခုေတာ့ စေကာေလာက္မွ ေစာက္မနက္၊ အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ေသာ အေနအထားျဖစ္ေနပါသည္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ သူမ်ားအက်ဳိးေဆာင္ ၊ ကုိယ့္အက်ဳိးေအာင္မည္ မွန္ေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ့္အက်ဳိး မေအာင္သည့္အျပင္ ပို၍ဆုတ္ယုတ္သြားေသာအခါမ်ဳိးလည္း ရွိေပေသးသည္္။ ထုိကဲ့သို႔ မထင္မွတ္ေသာ အေျခအေနႏွင့္ ႀကံဳလာသည့္အခါ မည္သို႔မွ် ခံစားမႈမျဖစ္ေစဘဲ သည္းခံမႈအျပည့္ျဖင့္ “မည္သူတရားပ်က္ပ်က္ ၊ ကို္ယ္မပ်က္ေစႏွင့္” ဟူသည့္အတိုင္း မွန္ကန္ေသာ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လမ္းနိင္ပါေစဟု ေရႊဟသၤာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသ၀ါဒလကၤာေလးကုိ ေဖၚျပကာျဖင့္ နိဂံုးခ်ဴပ္လိုက္ရပါေတာ့သတည္း။ ။
အမ်ားအက်ဳိး ရြက္သည္ပိုးက
ခႏုိးခနဲ႔ ဆိုကဲ့ရဲ႕လည္း
မရြဲ႕မေစာင္း ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကို
စိတ္ေကာင္းႏွင့္ယွဥ္ ေရွ႕ရႈႏွင္ေလာ့။ ။

ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ၊ ေဘးရန္ကင္း ၊ လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ