မ်ဳိးဆက္သစ္တုိ႔ရဲ႕ဘာသာေရး
စာေရးသူတို႔ေက်ာင္းမွာ ယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္းက်င္းပတာဟာ ယခုႏွစ္ပါဆိုရင္ ဒုတိယအႀကိမ္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ယခင္ဒီသင္တန္းကို စိတ္ကူးနဲ႔က်င္းပေနတာ ၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိခဲ့ၿပီ။ အေကာင္အထည္မေပၚခဲ့ပါ။ ယခုမွ အေကာင္အထည္ေပၚတာ ၂-ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈလဲ အသင့္အတင့္ရရွိခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ ယခင္ႏွစ္က သင္တန္းသား ၁၀၀-ေလာက္သာ လက္ခံနိုင္ခဲ့ေပမဲ့ ယခုႏွစ္မွာေတာ့ သင္တန္းသူ/သား ၂၀၀ ေလာက္ လက္ခံနိုင္ခဲ့တာကို ၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္ရသူက စာေရးသူရယ္ပါ။
သင္တန္းဖြင့္ပြဲရက္မွာေတာ့ အခမ္းအနားကို အေထြအထူး မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ သာမေဏ၊သီလရွင္မ်ား ျပဳလုပ္ေပးကာ အေရးႀကီးတဲ့ၾသဒ အခ်ဳိ႕ကို ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သင္တန္းဖြင့္တဲ့ရက္ကေတာ့ (၁.၃.၂၀၁၀) ညေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ သင္တန္းသား/သူမ်ားရဲ႕ မိဘမ်ားနဲ႔ အထူးစည္ကား လွပါတယ္။ အေျခအေနကို အင္တာနက္ကေန တစ္နာရီေလာက္ တိုက္ရိုက္လြင့္လိုက္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လုိင္းကမေကာင္းတာနဲ႔ မလြင့္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။
ေအးရိပ္ေခ်ာင္မဟာစည္ရိပ္သာမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈအေျခခံသင္တန္း စတင္ခဲ့တာ ယေန႔ဆိုရင္ ၅ ရက္ေျမာက္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ သင္တန္းသား/သူ သာမေဏ-သီလရွင္ရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ ဆရာေလး ေဒၚစႏၵ၀တီ(Dr.စူးေက်ာ္)၊ ကေလး အထူးကု ဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိ၀င္း၊ ဓါတ္မွန္ပါရဂူ ေဒါက္တာသႏၱာနီ၊ ေဒါက္တာ ေဒၚဇာဇာ၀င္း တို႔က တာ၀န္ယူေစာင့္ ေရွာက္ေပးေစာင့္ေရွာက္ေပး ခဲ့ၾကပါတယ္။
တစ္ေန႔ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေဆးလာျပတဲ့ သင္တန္းသူတစ္ဦးအား ကေလးအထူးကုေဒါက္တာေဒၚခ်ဳိခ်ဳိ၀င္းက “ဆရာေလး….ေရခဲမုန္႔ စားပါလားဘုရား” လို႔ ေမးလိုက္ရာ “ေနလြဲေနၿပီမို႔ ေရခဲ့မုန္႔စားရင္ ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္၊ မစားေတာ့ပါဘူး” လို႔ သင္တန္းသူ တစ္ဦး ျပန္ေျပာပါတယ္။ ကေလးအထူးကုပါရဂူ ေဒါက္တာခ်ဳိခ်ဳိက “ အရွင္ဘုရား….ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းက ကေလးေတြအတြက္ အလြန္တန္ဘိုးရွိတာပါပဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဒီလိုသင္တန္းမ်ဳိး မတက္ခဲ့ဖူးပါဘူးဘုရား” လို႔ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းအက်ဳိးႀကီးပံုကို အားပါးတရ ေလွ်ာက္ထားလာပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာနိင္ငံသာမက ျပည္ပနိုင္ငံမ်ားပါမက်န္ ကေလးမ်ားကို ဘာသာေရးအေျခခံေလးေတြ သူတို႔ႏွလံုးသား မွာ ကိန္းေအာင္းသြားေအာင္ မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးဖို႔ လိုအပ္လွပါတယ္။
ညေနဖက္ ဧည့္ေတြ႕ခ်ိန္မွာ ဒကာမတစ္ဦးက သူ႔သားကိုရင္ကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ လာေရာက္ေတြ႕ဆံုပါတယ္။ အေမက သား ကိုရင္ကို ေတြ႕ၿပီး အၾကာႀကီးစကားေျပာမယ္လို႔ အားခဲၿပီးလာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကုိရင္နဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါမွာေတာ့ စကားအနည္းငယ္ေျပာၿပီးတဲ့အခါ မွာ “ဒကာမႀကီး…..ေျပာလို႔ၿပီးတယ္ဆိုရင္ ကိုရင္သြားေတာ့မယ္” လို႔ ကုိရင္က သူ႔အေမကို ေျပာလိုက္ေတာ့ အေမ့ခမ်ာ စကားတအားေျပာမယ္ ဆိုၿပီး အားခဲလာတာ၊ အခုေတာ့ သားျဖစ္သူရဲ႕ စိမ္းကားတဲ့အျဖစ္ကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းလာတယ္လို႔ ဒကာမႀကီးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပပါတယ္။
ေျပာလိုတာက သင္တန္းသား-သူေလးေတြဟာ သင္တန္းမွာပဲ မသိေသးတဲ့ဘာသာေရးစာေပမ်ားကို သင္ၾကားရသလို သူငယ္ခ်င္း အသစ္မ်ားနဲ႔လဲ ဆံုစည္းရေတာ့ သင္တန္းမွာ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။
ညေနဖက္ ေဆးခန္းျပခ်ိန္မွာ ညေန ၅ နာရီမွ ၆ နာရီအထိ ျဖစ္တယ္။တစ္ရက္ညေနမွာ သင္တန္းသား/သူေလးေတြကို ဆရာမမ်ားက ဦးေဆာင္ၿပီး ေဆးခန္းျပဖို႔ ေခၚလာၾကတယ္။ ညေနဖက္ဆိုေတာ့ ေဆးစားတဲ့အခါမွာ အစာကို အရင္စားပီးမွ စားရမွာဆုိေတာ့ ဆရာ၀န္က ကိတ္မုန္႔စားၿပီးမွ ေဆးစားဖို႔ရာေျပာေတာ့ “သမီးတို႔ သီလယူထားတယ္၊ ညေနဖက္မွာ ဘာမွစားလို႔မရပါဘူး” ဆိုၿပီး တံု႔ျပန္အသံကို ၾကားလိုက္ရ ပါတယ္။
၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သင္တန္းသားေလးမ်ားရဲ႕ အတုယူအားက်ဖြယ္ရာအခ်ဳိ႕ကို တင္ျပလိုပါေသးတယ္။ တစ္ေန႔ ဒကာမႀကီးတစ္ဦး စာေရးသူထံေရာက္လာၿပီး “အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္မသမီးကို ညေနဖက္ ဗိုက္ဆာေနမွာစုိးလို႔ သၾကားလံုးေပး လုိက္ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သၾကားလံုးထဲမွာ ေခ်ာ့ကလစ္ေတြပါေနပါတယ္။ ဒါကိုပဲ သၾကားလံုးမွာ ေခ်ာကလစ္ပါေနတယ္။ စားလို႔မဘူး ဆိုၿပီး တပည့္ေတာ္အား ေျပာလာပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ အံ့ၾသလိုက္တာဘုရား၊ ကေလးေတြ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ပဲ သီလေစာင့္ထိန္းေနတာ အံ့ၾသ ဖို႔ေကာင္းသလို ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္နဲ႔ ပီတိေတြျဖာေ၀ခဲ့ရပါတယ္ဘုရာ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ တပည့္ေတာ္တို႔ တရားအားထုတ္တဲ့အခါတုန္းက ညေနဖက္ ဗုိက္ဆာလို႔ မုန္႔ေတြ ခိုးစားခဲ့ပါေသးတယ္ဘုရား” လို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ေအာ္…….ဒါဆိုရင္ လူႀကီးေတြက သမီးထက္ငယ္တဲ့ ေမေမေတြ ျဖစ္ကုန္ပီေပါ့……….။
ဒီအေၾကာင္းၾကားရျပန္ေတာ့လဲ ထပ္ဆင့္ပီတိျဖာေ၀ခဲ့ရသူက စာေရးသူရယ္ပါ။ ဒီသင္တန္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ အဖက္ဖက္က ေၾကာင့္ၾကစုိက္ခဲ့ရလို႔ ပင္ပမ္းမႈမ်ားစြာျဖစ္ေနေပမဲ့ ၾကည္ႏူးမႈပီတီေတြျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ အေမေျပာတဲ့ အေမာေျပဆိုသလိုပဲ အေမာကို ေျပသြား ေတာ့တာပဲ၊ ပင္ပမ္းတာေတြလဲ ဘယ္ေရာက္ကုန္တယ္မသိ။
ကေလးေတြကို ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈ မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးရတာဟာ မြန္ျမတ္တဲ့လုပ္ငန္းျဖစ္သလို တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း တစ္ခုပါ။
သင္တန္းသားတစ္ဦးက “ကိုးကြယ္မႈပိုင္းဆုိင္ရာမွာ တကယ္တမ္းကိုးကြယ္သင့္ ကိုးကြယ္ထိုက္ တာေတြကို နည္းစနစ္မွန္ကန္စြာ ကိုးကြယ္တတ္ေအာင္သင္ေပးပါတယ္။ ကိုးကြယ္သင့္တယ္လို႔ လူႀကီးေတြက ယူဆထားတဲ့ ဘုိးဘုိးႀကီး၊ဘိုးမင္းေခါင္၊ဘိုးဘိုးေအာင္၊ မနဲေလး၊ ၃၇-မင္းနတ္စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို မကိုးကြယ္သင့္ေၾကာင္း သင္ေပးၾကပါတယ္။ ကေလးေတြဟာ ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သင္ေပးတာေတြကို ၾကားရျပန္ေတာ့ အိမ္မွာလူႀကီးေတြ ကိုးကြယ္ပသေနၾကတဲ့ ဆိုင္ရာ အကိုးကြယ္ခံေတြဟာ ကိုးကြယ္မႈအစစ္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိလာရပါတယ္။
ပိဋကတ္သံုးပံုေစာင့္တာ သူရႆတီမယ္ေတာ္လို႔ လူႀကီးေတြေျပာၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကသာ အေခတ္အဆက္ဆက္ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုသိလာရေတာ့ လူႀကီးေတြ ကိုးကြယ္ေနတဲ့သူရႆတီ မယ္ေတာ္ဟာ ကိုးကြယ္သင့္တ့ဲဲ အရာတစ္ခု မဟုတ္တာကို သိလာရပါတယ္။
တစ္ေန႔ ဧည့္ေတြ႕ခ်ိန္မွာ သားကိုရင္က “ ေမေမ…………သားတို႔ ေသမင္းစာေမးပြဲကို ေန႔တိုင္းေျဖေနၾကရတယ္” လို႔ အေမအေဖအား ေျပာေတာ့ အေမက “ကိုရင္ရယ္………ၾကားပဲၾကားဖူးေပါင္ကြယ္… ေသမင္းစာေမးပြဲလို႔ ကိုရင္ေျပာမွပဲ ၾကားဖူးေတာ့တယ္” “ပီးေတာ့ရွိေသးတယ္၊ သားတို႔ေက်ာင္းမွာစာေမးပြဲေျဖေတာ့ ျမန္မာစာဘာသာ၊သခၤ်ာဘာသာစတာေတြကိုေျဖရသလိုပဲ ေသမင္းစာေမးပြဲမွာလဲ ကုသုိလ္ဘာသာေတြ ေျဖဆိုေနၾကတယ္၊ သားတုိ႔မွာ တကယ္လုိ႔ မေကာင္းတာကို ေျပာမိ လုပ္မိ ေတြးမိရင္ အကုသုိလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ စာေမးပြဲက်ပါတယ္၊ေကာင္းတာကို ေျပာမိ လုပ္မိ ေတြးမိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကုသုိလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ စာေပးပြဲေအာင္တယ္ အေမရဲ႕၊ ေျဖဆိုေနရတဲ့ကုသုိလ္ဘာသာက ဆယ္ဘာသာေတာင္ရွိတယ္အေမရဲ႕၊ ဒီအထဲမွာ သားအႀကိဳက္ဆံုးဘာသာကို ေျပာရရင္ အေခ်ာင္ရတဲ့ကုသုိလ္ေလ” သားကုိရင္ရဲ႕ စကားလံုးဆန္းေၾကာင့္ အေဖအေမက “ကုသုိလ္ထဲမွာလဲ အေခ်ာင္ရတဲ့ကုသုိလ္ရွိေသးလားသားရဲ႕ အေမတို႔ကိုေျပာျပပါအံုး” ဆိုေတာ့ သားကိုရင္က “ ေျပာပါ့မယ္အေမရဲ႕….အေခ်ာင္ကုသိုလ္ဆိုတာ သားထက္ဂုဏ္အားျဖင့္ ႀကီးမားၾကတဲ့ လူႀကီးဆရာမိဘမ်ားအေရွ႕ေရာက္ရင္ ေခါင္းငံု႔ၿပီးေျဖးေျဖးသြားတာတို႔၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားရဲ႕အနားကသြားရင္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီးသြားတာတို႔ေလ…၊ ဒီထက္ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ႀကီးသူကို ငယ္သူက ရိုေသလိုက္တာနဲ႔ ငယ္ရြယ္သူမွာ ကုသုိလ္ရသြားတယ္၊ ဒီကုသုိလ္ရဲ႕နာမည္က အပစာယနကုသုိလ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ အေခ်ာင္ရတဲ့ကုသိုလ္မို႔လို႔ ‘အေခ်ာင္ကုသုိလ္’ လို႔လဲ ေခၚလို႔ရတာေပါ့အေမ၊ ဒီလိုအသိျမင္ေတြဟာ သင္တန္းမွ ဘုန္းဘုန္းမ်ားက ေျပာေဟာဆံုးမလို႔ သိလာရတာေတြပါအေမ” လို႔ သားျဖစ္သူကုိရင္ရဲ႕ စကားကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ အေမျဖစ္သူရဲ႕ မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြေ၀့ေနပါေတာ့တယ္။ ေအာ္……..ၾကည္ႏူးမႈပီတိိေတြအျပည့္နဲ႔ေပါ့….။
ေန႔လည္ဖက္ နားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ “အရွင္ဘုရား….ရန္ကုန္က ဒကာေတြ ေရာက္လာပါတယ္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားကို ေတြ႕ခ်င္လို႔တဲ့ ဘုရား” လို႔ ဒကာတစ္ဦးက လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
ေက်ာင္းေပၚေရာက္လာတဲ့သူမ်ားအနက္ အသားညိဳညိဳနဲ႔ လူတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရား ….တပည့္ေတာ္ ပန္းဒကာကိုတင္ျမင့္ပါ ဘုရား” လို႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ စာေရးသူမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာမဆံုးရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္သာသနာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေျပာဆိုၾကၿပီး၊ ညဖက္ကေလးတရားပြဲမွာ ကေလးတရားေဟာေပးဖို႔ ေျပာတဲ့အခါ ပန္းဒကာက ၾကည္ျဖဴစြာပဲ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။
သို႔နွင့္ စာေရးသူတို႔ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းမွာ ပန္းဒကာႀကီးက ကေလးတရားပြဲ ႏွစ္ညတိုင္တိုင္ ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ထူးဆန္းပုစၦာ ေမးတဲ့အခါ
“ အရွင္ဘုရား……….စိတ္ထဲရွိတာေလးတစ္ခုကို ေမးခ်င္ပါတယ္ဘုရား၊ တကယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ေမးတဲ့အေမးက မွားေနရင္လဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရား….ေစာေစာထမွ တရားရမွာလား ဆိုတာသိခ်င္ပါတယ္ဘုရား” တတိယဆင့္သင္တန္းသားကိုရင္တစ္ပါး က သင္တန္းဆရာအား ေမးလိုက္တာပါ။
တရားဆိုတာ ပါဠိလိုက ဓမၼ လို႔ေခၚတယ္။ အမွန္သဘာ၀တရားကို သိနိုင္ဖို႔အတြက္ သားတို႔နားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ အေျခခံကုသုိလ္ေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေတြက ဘယ္ေလာက္အထိလိုအပ္သလဲဆိုရင္ “ကုသလႆုပသမၸဒါ” ကုသုိလ္တရားကို ျပည့္စံုေအာင္ အားထုတ္ၾကလို႔မိန္႔ေတာ္မူထားတဲ့အတြက္ ကုသုိလ္တရားမွန္သမွ်ု ရသေလာက္ယူၾကရမွာပါ ဘယ္အခ်ိန္အထိဆိုရင္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့အထိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘ၀ဒီခႏၶာမွာ ကုသိုလ္တရားေတြကို ကုသုိလ္ပံုႀကီး မိုးေလာက္နီး ဆိုတာလို ကုသိုလ္ေတြ မ်ားသထက္မ်ားေအာင္ ယူထားဖို႔လိုပါတယ္။
ဒီလိုကုသုိလ္ေတြယူဖို႔အတြက္ သားတို႔သမီးတို႔ အအိပ္နည္းၾကရမွာပါ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာ ကုသုိလ္ေတြ ရဖို႔နည္းပါး လွပါတယ္။ အိပ္တဲ့အခါ လိုအပ္တာထက္ပိုၿပီး အိပ္ရင္ ထိုင္းမႈိင္းတယ္၊ အခ်ိန္လဲကုန္လွပါတယ္။ ဒီေတာ့ ညဦးဘက္ကို ေစာေစာအိပ္ရာ၀င္ၿပီး နံနက္ကို ေစာေစာထၾကရင္ ပိုေကာင္းတယ္။ မနက္ေစာေစာထၿပီး ဘုရားအာရံုနဲ႔ တရားအာရံုနဲ႔ေနရင္ စိတ္ေတြခ်မ္းသာတယ္။ ကုသုိလ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။ တကယ္လို႔ ေစာေစာမထရင္ ေစာေစာကုသုိလ္မရဘူးဆိုတာ နားလည္ၾကရပါမယ္။
တရားရဖို႔အတြက္ ကုသုိလ္မ်ားမ်ားယူနိုင္ဖို႔ ေစာေစာထရမွာျဖစ္တယ္။ ေစာေစာထရတဲ့အတြက္ တစ္ေနကုန္စိတ္ေတြ မၾကည္ဘူးလို႔ မွတ္ထင္တဲ့သူေတြလဲရွိတယ္။ အမွန္က စိတ္မၾကည္တာဟာ စိတ္ကိုညစ္ႏြမ္းေစတတ္တဲ့ နိ၀ရဏတရားေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာေစာထလို႔ မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။
ဒါ့ျပင္ လူတစ္ေယာက္ အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ေသဖို႔ရာ အလြန္လြယ္ကူပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ဒကာမႀကီးတစ္ဦးဟာ မိသားစုနဲ႔အတူ ညဦးကာလအခ်ိန္မွာ တီဗီြၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစကားေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။ ညဥ့္နက္လို႔ အိပ္ယာ၀င္တဲ့အခါ ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာ အိပ္ေမာက်ေနတုန္း ဒကာမႀကီးရဲ႕အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္းမွာ အရာတစ္ခု၀င္ပိတ္ရာကေန အသက္ေသဆံုးသြားပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတာင္ မမီလိုက္ပါ။ ဒါဟာ အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေသဖို႔အလြန္လြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေစာေစာအိပ္လို႔ ေစာေစာထလို႔ ေစာေစာကုသုိလ္ယူၾကပါစုိ႔ လို႔ ေျပာရင္း သင္တန္းဆရာကိုယ္စား အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။
ေမတၱာတရားစြမ္းပကား
သင္တန္းစလို႔ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကိုရင္တစ္ပါး အပ်င္းဖ်ားၿပီး ေသြးလြန္တုတ္ေကြးရဲ႕ လကၡဏာကို ေတြ႕ျမင္ရပါ တယ္။ သို႔နဲ႔ ကေလးအထူးကုဆရာ၀န္ေဒါက္တာခ်ဳိခ်ဳိ၀င္းက ကေလးအား အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ သူမရဲ႕ကားနဲ႕ပဲ ကေလးေဆးရံုသုိ႔ ပို႔ေဆာင္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္ၾကာတဲ့အခါ ကေလးဟာ ႏွာေခါင္းကေသြးေတြလွ်ံတယ္။ ပါးစပ္ကလဲ ေသြးေတြအံတယ္၊ ေအာက္ကလဲ ေသြး၀မ္းေတြသြားေနတယ္။ ေနာက္ (၃၆)နာရီအတြင္း ေသနိုင္တယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ ကေလးရဲ႕က်န္းမာေရးအေျခအေနသိပ္မေကာင္းပါ။ ခႏၶာကိုယ္ထဲရွိေသြးေၾကာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားျပတ္ၿပီး ေသြယုိစိမ့္မႈျဖစ္ေနပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ စိုးရိမ္ရတဲ့အေျခအေနျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
သို႔နဲ႔စာေရးသူလဲ ကေလးအတြက္စဥ္းစားရင္း အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ မနက္ပိုင္း ၄း၃၀ နာရီမွာ သီလခံယူဖို႔နဲ႔ ၾသ၀ါဒခံယူဖို႔ေစာင့္ေနၾကတဲ့ ကေလးေတြဆီသို႔ သြားကာ သီလေပးၿပီးၾသ၀ါဒစကားေျပာခဲ့ပါတယ္။
သားတို႔သမီးတို႔……လူတိုင္းလူတုိင္း တစ္ေန႔ ေသရမဲ့သူခ်ည္းျဖစ္တယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔လဲ ေသနိုင္တယ္။ ေသျခင္းတရားဟာ ကိုယ့္ဆီကို အခ်ိန္မေရြးေရာက္ရွိလာနိုင္ပါတယ္။ အခုလဲ သားတို႔ရဲ႕သင္းတန္းအေဖၚတစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ေမာင္ …………….ဟာ ေရာဂါတစ္ခုနဲ႔ ေဆးရံုတက္ေနရတယ္ဆိုတာလဲ သားတုိ႔သမီးတို႔အသိပါ။ သူဟာ အခုဆိုရင္ စိုးရိမ္ရတဲ့အေျခအေနမွာ ရွိေနတယ္။ အခ်ိန္မေရြးေသနိုင္တယ္လို႔ ဆရာ၀န္မ်ားက ေျပာပါတယ္။
သားတို႔သမီးတုိ႔ ေမတၱာရဲ႕စြမ္းအားဟာ အားလံုးကို ေအာင္နုိင္တယ္လို႔ ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူထားတယ္ေလ။ ဒီမွာရွိၾကတဲ့ ၂၀၀ေလာက္ရွိတဲ့သားတို႔သမီးတို႔ရဲ႕ ေမတၱာစြမ္းအားနဲ႔ ေမာင္………………ကို ေဘးရန္ကင္းေအာင္ ေမတၱာေတြပို႔ၾကမယ္ေနာ္။ သားတို႔သမီးတို႔ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ၾကမယ္။ ဘယ္ဖ၀ါးေပၚညာလက္ဖ၀ါးျဖန္႔တင္ထား၊ ခါးကိုေျဖာင့္စြာထား၊ ေခါင္းကို အသာေလးတည့္ထား၊ မ်က္စိကို အသာေလးမိတ္ထားလိုက္ၾကပါ။ ပီးတဲ့အခါ သားတို႔သမီးတို႔နဲ႕ရင္းႏွီးတဲ့ ေမာင္……………..ကို မ်က္စိထဲ(အာရံုထဲ)ျမင္ေအာင္ၾကည့္ေနာ္။
ေမာင္……………………သည္ က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစ ေဘးရန္ကင္းပါေစ လို႔ စိတ္နဲ႔ရြတ္ၿပီး အထပ္ထပ္ပြားလုိက္ၾကပါသားတို႔ သမီးတို႔……………။
ထိုအခ်ိန္က စာေရးသူအပါအ၀င္ သင္တန္းသား/သူအားလံုး ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ေမတၱာပို႔ခဲ့ၾကတာပါ။ ေတြးမိတာက သင္တန္းသား ၂၀၀-တို႔ရဲ႕ ေမတၱာဟာ မနည္းပါဘူး။ အားလံုးမပို႔နိုင္ဦးေတာ့ သင္တန္းသား ႏွစ္ရာေလာက္ရဲ႕ ေမတၱာလိႈ္င္းေတြဟာ ကေလးဆီ ေရာက္ဖို႔ေသခ်ာေနတယ္ဆိုတာကို ေတြးရင္း ေမာင္………………..က်န္းမာပါေစ ခ်မ္းသာပါေစ ေဘးရန္ကင္းပါေစ……….ရယ္လို႔ စာေရးသူလဲ ေမတၱာအထပ္ထပ္ပို႔ေပးေနလိုက္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ညေနပိုင္းမွာ ကေလးေဆးရံုကို သြားၾကည့္ပါတယ္။ ေရာက္ေတာ့ ကေလးရဲ႕အေမက “အရွင္ဘုရား……ေသြးလွ်ံတဲ့အတြက္ ေသြးရည္ၾကည္ သံုးပုလင္းသြင္း လိုက္ရပါတယ္ဘုရား၊ ဒါေပမဲ့ ေသြးလွ်ံတာက ရပ္မသြားတဲ့အတြက္ ေသြးကိုလိုအပ္ရင္ သြင္းဖို႔အတြက္ ေသြးထပ္ရွာခိုင္းထားပါတယ္ဘုရား၊ ဒီလိုနဲ႔ မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ေသြးဟာ ရုတ္တရက္အံ့ၾသေလာက္ေအာင္ကို တိတ္သြားလို႔ ေသြးလဲမသြင္းရေတာ့ပဲ က်န္းမာေရးအေျခအေနေကာင္း မြန္လာပါတယ္ဘုရား” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာသြားရသူက စာေရးသူပါ။
ေအာ္……..ေမတၱာတရားရဲ႕အစြမ္းထက္ပံုဟာ အံ့မခမ္းပါပဲလား……………..လို႔ ေတြးမိပါေတာ့တယ္။
