ဖန္တီးရွင္

ေလာက သတၱ၀ါတို႔သည္ ဖန္တီးရွင္ဆိုသူ၏ စီမံရာကို ခံယူၾကရာ၀ယ္ ေကာင္းေသာအရာျဖစ္ေသာ ဘ၀၏အလွကုိ ခံယူၾကရသကဲ့သို႔ မေကာင္းေသာအရာျဖစ္ေသာ ဘ၀၏အက်ည္းတန္မႈကိုလည္း ခံယူၾကရပါသည္။ ထိုဖန္တီးရွင္ဆိုသူကို မည္သူက အစပ်ဴိးေပး လုိက္ပါသနည္း။ ထိုဖန္တီးရွင္ကုိ အစပ်ဴိးေပးသူကား တစ္ျခားမဟုတ္ပါ၊ ေလာကရွိ သတၱ၀ါမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။


ဖန္တီးရွင္ဟူသည္ ကား ကိုယ္အလုပ္၊ ႏႈတ္အေျပာ ၊ စိတ္အႀကံ ဟုဆိုအပ္ေသာ ‘ကံ’ တရားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶက ကံတရားတို႔သည္ ေလးမ်ဳိးရွိ၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊ ၄င္းတို႔မွာ-
၁။ ဂရုကံ
၂။ အာသႏၷကံ
၃။ အာစိဏၰကံ
၄။ ကဋတၱာကံ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
၁။ ကုသုိလ္တရားဖက္၌ ေသာတာပတၱိမဂ္စသည္တို႔သည္ ႀကီးေလးေသာ ဂရုကံမ်ားျဖစ္သည္၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ရ ရွိၿပီးေသာ သူမ်ားသည္ ေသလြန္သည့္အခါ ထိုကုသိုလ္ဂရုကံေၾကာင့္ အပါယ္မက်ေရာက္ရေတာ့ေပ။
ထို႔အတူ အကုသိုလ္ဖက္တြင္ ဆိုရပါမူ ပဥၵနႏၲရိယကံသည္ ဂရုကံ မည္၏။ ေသလြန္ေသာအခါ ထိုႀကီးေလးေသာ အကုသိုလ္ ဂရုကံက အပါယ္သို႔ ဆြဲခ်ေလေတာ့၏။
၂။ ေသခါနီးကာလ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကံတရားကို အာသႏၷကံ ဟုေခၚၾကပါသည္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္တရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ထားေစကာမူ ေသခါနီးတြင္ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကုသိုလ္/အကုသိုလ္ပံုရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္လာၿပီဆိုလွ်င္ ထိုထင္ဟပ္လာေသာ ကံ တရားကုိ အာသႏၷကံဟုေခၚပါသည္။ ေသခါနီးသတၱ၀ါမ်ားသည္ အေၾကာင္းညီညြတ္လွ်င္ ထိုအာသႏၷကံ၏ အဆံုးအျဖတ္ကိုလည္း ခံယူၾကရပါသည္။
၃။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျပဳလုပ္ထားေသာ ေကာင္းကံ၊မေကာင္းကံမ်ား(အေလ့အက်င့္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ထားေသာကံ)ကုိ အာစိဏၰကံ ဟု ေခၚပါသည္။
၄။ ျပဳကာမတၱ (ျပဳရံုမွ်)ျဖစ္ေသာ ကံကုိ ကဋတၱာ ကံ ဟုေခၚပါသည္။
ေသခါနီးလူတစ္ေယက္အတြက္ ကံေလးမ်ဳိး၏ အက်ဳိးေပးပံု
ေသာတာပန္အရိယာမ်ားသည္ ေသာတာပတၱိမဂ္တည္းဟူေသာ ေကာင္းေသာ ဂရုကံေၾကာင့္ ေသလြန္လွ်င္ အပါယ္မလားေတာ့ေသာ္လည္း ၊ ပဥၥနႏၲရိယကံ အနက္ အဖသတ္သည့္ကို က်ဴးလြန္မိေသာ အဇာတသတ္မွာမူကား အသက္ရွင္စဥ္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶအား ၾကည္ညိဳလြန္းလွေသာေၾကာင့္ စြမ္းစြမ္းတမန္ သာသနာျပဳခဲ့ပါေသာ္လည္း ေသခါနီးကာလ သူျပဳခဲ့ေသာ အဖသတ္သည့္ ဂရုကံ က သူ႕အား အက်ုိဳးေပးကာ သူသြားရမည့္ ဒုဂၢတိ(အပါယ္ဘံု)ကုိ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့ေလသည္။
ဂရုကံ မရွိေသာ သူမ်ားသည္ ေသခါနီးတြင္ အာသႏၷကံက အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မည္။ ထိုအာသႏၷကံ အက်ဳိးေပးပုံကား-
တစ္ခါက ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္တြင္ ေသမိန္႔က်ေသာ ရာဇ၀တ္သားမ်ားအား သတ္ေပးရေသာ တမၺဒါဌိက လူဆိုးႀကီး သည္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၅)ႏွစ္တိုင္တိုင္ ရာဇ၀တ္သားမ်ားအား သတ္ခဲ့ပါေသာ္လည္း၊ မေသမီ အရွင္သာရိပုတၱရာကုိ ဆြမ္းေလာင္းလွဴလိုက္ရပါသည္။ မၾကာမီ ကြယ္လြန္သြားရာတြင္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ဤသည္မွာ ေသခါနီး ဆြမ္း ေလာင္းလွဴရေသာ ကုသိုလ္ကံ (အာသႏၷကံ )က အားႀကီးစြာနွင့္ အက်ဳိးေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္သည္ ငယ္စဥ္မွစ၍ အရြယ္ႀကီးရင့္သည့္တိုင္ေအာင္ မုဆိုးအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္း ေက်ာင္းမႈ ျပဳခဲ့ပါသည္။ အိုမင္းလာေသာအခါ သားျဖစ္သူ ရဟန္းက ငါ၏ ဖခင္သည္ ေသခါက်ရင္ ဘ၀ကူးေကာင္းပါေစ ေတာ့ ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖခင္မုဆိုးႀကီးအား ရဟန္းျပဳေစခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔သ၌ မက်န္းမမာျဖစ္၍ အိပ္ယာထဲ လဲေသာအခါ သူ၏အာရံုထဲ၌ ေခြးနက္ႀကီးမ်ားက သူ႕ကိုလာေရာက္ ဆြဲေနၾကသျဖင့္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ့သည္။ ထိုအခါ သားျဖစ္သူ ရဟန္းက ငါ့၏ဖခင္ေတာ့ ဒီလိုနိမိတ္ႏွင့္ေသဆံုးလွ်င္ျဖင့္ ဧကန္မုခ် အပါယ္က်မွာေသခ်ာေနၿပီ ၊ငါလိုသားရဟန္းတစ္ပါးရွိပါလွ်က္ႏွင္ဲ႔ ငါ့ဖခင္ကို အပါယ္မက်ေစရဘူးဟု ေတြးကာ ေက်ာင္းရွိ ကပၸိယအား ပန္းခူးေစ၍ မနီးမေ၀းတြင္ရွိေသာ ေစတီေတာ္ရွိ္ရာသို႔ ဖခင္ရဟန္းႀကီးအား ေခၚေဆာင္သြားပါသည္။
ေစတီသို႔ေရာက္ေသာအခါ “အို…..အရွင္ဘုရား….. ဒီမွာ အရွင္ဘုရားအတြက္ ဘုရားမွာ ပန္းလွဴေပးထားပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒီကုသိုလ္ကို အာရံုျပဳလုိက္ပါဘုရားး” ဟု ေျပာေသာအခါ ဖခင္ရဟန္းႀကီးသည္ ကုသိုလ္အာရံုရသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ “ ဟဲ့…သား……ငါ့ကုိ နတ္ျပည္က သားရဲ႕ မိေထြးေတြ လာေခၚေနၿပီ” ဟုေျပာပါေလေတာ့သည္ ။ မေကာင္းေသာအာရံုထင္ေသာအခါ ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖစ္ရေသာ္လည္း ေကာင္းေသာအာ ရံုထင္ေသာအခါ၌မူကား စိတ္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ရေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေသခါနီးအခ်ိန္တြင္ လူနာ၏အနား၌ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိရန္ အလြန္အေရးႀကီးေၾကာင္း အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္ျဖင့္ ထင္ရွားသိသာပါၿပီ။ ထို႔ျပင္ ဖခင္ရဟန္းႀကီးသည္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ၿပီး ပါဏာတိပါတကံကို က်ဴးလြန္ခဲ့ပါေသာ္လည္း သားရဟန္း၏ အစီအစဥ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေသခါနီး ကုသုိလ္နိမိတ္ (အာသႏၷကံ) ျဖင့္ေသလြန္ခဲ့ရပါသည္။
တစ္ဖန္ ရင္းႏွီးေသာ သီလရွင္ ဆရာေလးတစ္ပါး၏ ေျပာျပေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို ျပန္လည္တင္ျပရပါလွ်င္-
တစ္ခါက စာသင္တိုက္ႀကီးတစ္ခုကို အုပ္ခ်ဴပ္ရေသာ သီလရွင္ဆရာႀကီးတစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ တစ္ေန႔သူသည္ ရိပ္သာတစ္ခုတြင္ သီလရွင္ဆရာႀကီးတစ္ပါးထံ နည္းခံ၍ တရားအားထုတ္ခဲ့ရာ တရားျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး အသက္ထက္ဆံုး ၀ိပႆနာတရားကုိ မလြတ္တမ္းအားထုတ္နိုင္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ဓမၼတာအတိုင္း ထိုသီလရွင္ႀကီးသည္ မက်န္းမမာျဖစ္ကာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။
တစ္ေန႔သ၌ တရားျပသခဲ့ေသာသီလရွင္ဆရာႀကီးသည္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနခိုက္ “ အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္ (-------)ပါဘုရား” ဟု ေနာက္နားက ပံုသႏၲာန္မျမင္ရဘဲ စကားေျပာသံေလာက္ကိုသာ ၾကားခဲ့ရပါသည္။ ထိုအခါ တရားျပသီလရွင္ဆရာႀကီးက “ ေဒၚ------ က ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ေနရတာလဲ” ဟု ေမးရာ “ တပည့္ေတာ္ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ အခု ဒီေနရာမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲေနရၿပီး တံျမက္လွဲေနရတာပါ ဘုရား၊” “ ဟင္…….တရားေတြ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အားထုတ္ထားပါလွ်က္နဲ႔ ဒီလုိျဖစ္ရတယ္လို႔ကြယ္” ဟု တရားျပသီလရွင္ဆရာႀကီးက ကရုဏာသက္စြာ ေျပာေသာအခါ ထိုသူက သူ႕ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ကို ေျပာျပပါေလေတာ့သည္။
သီလရွင္ဆရာႀကီးသည္ စာသင္တိုက္ႀကီးတစ္တိုက္ကို အုပ္ခ်ဴပ္၍ စာခ်လာခဲ့ရာ တစ္ဖက္ကလည္း ၀ိပႆနာတရားကုိ စြမ္းနိုင္သမွ် ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔ မက်န္းမမာျဖစ္ကာ အိပ္ယာထဲ၌ ဘုံးဘံုးလဲ ေလေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ သူ၏ တပည့္တစ္ဦးက “ အရွင္ဘုရား…….အရွင္ဘုရားဒီလိုမက်န္းမမာျဖစ္တာဟာ လက္ေထာက္သီလရွင္ဆရာက ေက်ာင္းလိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဂမၻီရ အစီအရင္ တစ္ခုနဲ႕ျပဳလုပ္ထားသည့္အတြက္ အခုလို မက်န္းမမာျဖစ္ရတယ္ လို႔ ေဗဒင္ဆရာထံက အေဟာထြက္ပါတယ္ဘုရား” ဟု အမွတ္မထင္ ၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ စိတ္ႏွလံုး မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ သို႔ႏွင့္ မၾကာမီ ထိုမေကာင္းေသာစိတ္ျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။ ကြယ္လြန္ေသာအခါ (……….)အပါယ္ဘံုသို႕ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ျမင့္မားေသာ ကုသိုလ္တစ္ခု ဟု ေျပာဆိုနိုင္ေသာ ၀ိပႆနာကုသိုလ္ မ်ားရွိေနပါလွ်က္ ေသခါနီး မေကာင္းေသာ ႏွလံုးသြင္းမႈ(အာသႏၷကံ)က အသာစီးရၿပီး အက်ဳိးေပးေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ (……..) အပါယ္ဘံု၌ ျဖစ္ရပါသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အာသႏၷကံ အက်ဳိးေပးပံု သိသာထင္ရွားပါၿပီ။
အထက္ပါ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ဂရုကံ ႏွင့္ အာသႏၷကံ ျဖစ္ခြင့္မရဘူးဆိုပါက မိမိေန႔စဥ္မွန္မွန္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အာစိဏၰကံ က အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ထိုအာစိဏၰကံ မရွိဘူးဆိုပါက ဘ၀တြင္ အမွတ္မထင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ (ကဋတၱာကံ)က အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မည္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာစသည္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္၍ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္မရေသးဘူးဆို ပါက ေသခါနီး၌ မေကာင္းေသာ အာသႏၷကံ ေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္ေသာ ဒုဂၢတိဘံုမ်ား၌ ျဖစ္ရတတ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဘ၀ကူးေကာင္းေစေရးအတြက္ မိမိတြင္ အနည္းဆံုး ေသာတာပတၱိမဂ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳနိုင္ရန္ က်င့္သံုးထားနိုင္ပါမွ မိမိ၏ဘ၀အလွကုိ ဖန္တီးနိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ေသခါနီးတြင္ မိမိ၏အနီး၌ သူေတာ္ေကာင္းရရွိရန္ အလြန္အေရးႀကီးပါေၾကာင္း ဖန္တီးရွင္ေဆာင္းပါးျဖင့္ သတိေပးေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း။

စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ေဘးရန္ကင္း လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)