This is default featured post 1 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 2 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 3 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 4 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 5 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

Thursday, November 29, 2007

Domain name အသစ္တစ္ခုကုိ နိုင္ငံခ်စ္ေသာလူငယ္တစ္ဦး၏
ေစတနာျဖင့္ ကူညီလွဴဒါန္းထားေသာေၾကာင့္ လင့္ခ္ခ်ိတ္ထားသူမ်ား www.venkawwida.info ျဖင့္
လင့္ခ္ကို ေျပာင္းလဲ ၍ အသံုးျပဳၾကပါရန္ ၊ အားလံုးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

Domain name အသစ္တစ္ခုကုိ နိုင္ငံခ်စ္ေသာလူငယ္တစ္ဦး၏
ေစတနာျဖင့္ ကူညီလွဴဒါန္းထားေသာေၾကာင့္ လင့္ခ္ခ်ိတ္ထားသူမ်ား www.venkawwida.info ျဖင့္
လင့္ခ္ကို ေျပာင္းလဲ ၍ အသံုးျပဳၾကပါရန္ ၊ အားလံုးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

ဖန္တီးရွင္

ေလာက သတၱ၀ါတို႔သည္ ဖန္တီးရွင္ဆိုသူ၏ စီမံရာကို ခံယူၾကရာ၀ယ္ ေကာင္းေသာအရာျဖစ္ေသာ ဘ၀၏အလွကုိ ခံယူၾကရသကဲ့သို႔ မေကာင္းေသာအရာျဖစ္ေသာ ဘ၀၏အက်ည္းတန္မႈကိုလည္း ခံယူၾကရပါသည္။ ထိုဖန္တီးရွင္ဆိုသူကို မည္သူက အစပ်ဴိးေပး လုိက္ပါသနည္း။ ထိုဖန္တီးရွင္ကုိ အစပ်ဴိးေပးသူကား တစ္ျခားမဟုတ္ပါ၊ ေလာကရွိ သတၱ၀ါမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။


ဖန္တီးရွင္ဟူသည္ ကား ကိုယ္အလုပ္၊ ႏႈတ္အေျပာ ၊ စိတ္အႀကံ ဟုဆိုအပ္ေသာ ‘ကံ’ တရားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶက ကံတရားတို႔သည္ ေလးမ်ဳိးရွိ၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊ ၄င္းတို႔မွာ-
၁။ ဂရုကံ
၂။ အာသႏၷကံ
၃။ အာစိဏၰကံ
၄။ ကဋတၱာကံ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
၁။ ကုသုိလ္တရားဖက္၌ ေသာတာပတၱိမဂ္စသည္တို႔သည္ ႀကီးေလးေသာ ဂရုကံမ်ားျဖစ္သည္၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ရ ရွိၿပီးေသာ သူမ်ားသည္ ေသလြန္သည့္အခါ ထိုကုသိုလ္ဂရုကံေၾကာင့္ အပါယ္မက်ေရာက္ရေတာ့ေပ။
ထို႔အတူ အကုသိုလ္ဖက္တြင္ ဆိုရပါမူ ပဥၵနႏၲရိယကံသည္ ဂရုကံ မည္၏။ ေသလြန္ေသာအခါ ထိုႀကီးေလးေသာ အကုသိုလ္ ဂရုကံက အပါယ္သို႔ ဆြဲခ်ေလေတာ့၏။
၂။ ေသခါနီးကာလ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကံတရားကို အာသႏၷကံ ဟုေခၚၾကပါသည္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္တရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ထားေစကာမူ ေသခါနီးတြင္ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကုသိုလ္/အကုသိုလ္ပံုရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္လာၿပီဆိုလွ်င္ ထိုထင္ဟပ္လာေသာ ကံ တရားကုိ အာသႏၷကံဟုေခၚပါသည္။ ေသခါနီးသတၱ၀ါမ်ားသည္ အေၾကာင္းညီညြတ္လွ်င္ ထိုအာသႏၷကံ၏ အဆံုးအျဖတ္ကိုလည္း ခံယူၾကရပါသည္။
၃။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျပဳလုပ္ထားေသာ ေကာင္းကံ၊မေကာင္းကံမ်ား(အေလ့အက်င့္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ထားေသာကံ)ကုိ အာစိဏၰကံ ဟု ေခၚပါသည္။
၄။ ျပဳကာမတၱ (ျပဳရံုမွ်)ျဖစ္ေသာ ကံကုိ ကဋတၱာ ကံ ဟုေခၚပါသည္။
ေသခါနီးလူတစ္ေယက္အတြက္ ကံေလးမ်ဳိး၏ အက်ဳိးေပးပံု
ေသာတာပန္အရိယာမ်ားသည္ ေသာတာပတၱိမဂ္တည္းဟူေသာ ေကာင္းေသာ ဂရုကံေၾကာင့္ ေသလြန္လွ်င္ အပါယ္မလားေတာ့ေသာ္လည္း ၊ ပဥၥနႏၲရိယကံ အနက္ အဖသတ္သည့္ကို က်ဴးလြန္မိေသာ အဇာတသတ္မွာမူကား အသက္ရွင္စဥ္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶအား ၾကည္ညိဳလြန္းလွေသာေၾကာင့္ စြမ္းစြမ္းတမန္ သာသနာျပဳခဲ့ပါေသာ္လည္း ေသခါနီးကာလ သူျပဳခဲ့ေသာ အဖသတ္သည့္ ဂရုကံ က သူ႕အား အက်ုိဳးေပးကာ သူသြားရမည့္ ဒုဂၢတိ(အပါယ္ဘံု)ကုိ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့ေလသည္။
ဂရုကံ မရွိေသာ သူမ်ားသည္ ေသခါနီးတြင္ အာသႏၷကံက အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မည္။ ထိုအာသႏၷကံ အက်ဳိးေပးပုံကား-
တစ္ခါက ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္တြင္ ေသမိန္႔က်ေသာ ရာဇ၀တ္သားမ်ားအား သတ္ေပးရေသာ တမၺဒါဌိက လူဆိုးႀကီး သည္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၅)ႏွစ္တိုင္တိုင္ ရာဇ၀တ္သားမ်ားအား သတ္ခဲ့ပါေသာ္လည္း၊ မေသမီ အရွင္သာရိပုတၱရာကုိ ဆြမ္းေလာင္းလွဴလိုက္ရပါသည္။ မၾကာမီ ကြယ္လြန္သြားရာတြင္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ဤသည္မွာ ေသခါနီး ဆြမ္း ေလာင္းလွဴရေသာ ကုသိုလ္ကံ (အာသႏၷကံ )က အားႀကီးစြာနွင့္ အက်ဳိးေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္သည္ ငယ္စဥ္မွစ၍ အရြယ္ႀကီးရင့္သည့္တိုင္ေအာင္ မုဆိုးအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္း ေက်ာင္းမႈ ျပဳခဲ့ပါသည္။ အိုမင္းလာေသာအခါ သားျဖစ္သူ ရဟန္းက ငါ၏ ဖခင္သည္ ေသခါက်ရင္ ဘ၀ကူးေကာင္းပါေစ ေတာ့ ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖခင္မုဆိုးႀကီးအား ရဟန္းျပဳေစခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔သ၌ မက်န္းမမာျဖစ္၍ အိပ္ယာထဲ လဲေသာအခါ သူ၏အာရံုထဲ၌ ေခြးနက္ႀကီးမ်ားက သူ႕ကိုလာေရာက္ ဆြဲေနၾကသျဖင့္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ့သည္။ ထိုအခါ သားျဖစ္သူ ရဟန္းက ငါ့၏ဖခင္ေတာ့ ဒီလိုနိမိတ္ႏွင့္ေသဆံုးလွ်င္ျဖင့္ ဧကန္မုခ် အပါယ္က်မွာေသခ်ာေနၿပီ ၊ငါလိုသားရဟန္းတစ္ပါးရွိပါလွ်က္ႏွင္ဲ႔ ငါ့ဖခင္ကို အပါယ္မက်ေစရဘူးဟု ေတြးကာ ေက်ာင္းရွိ ကပၸိယအား ပန္းခူးေစ၍ မနီးမေ၀းတြင္ရွိေသာ ေစတီေတာ္ရွိ္ရာသို႔ ဖခင္ရဟန္းႀကီးအား ေခၚေဆာင္သြားပါသည္။
ေစတီသို႔ေရာက္ေသာအခါ “အို…..အရွင္ဘုရား….. ဒီမွာ အရွင္ဘုရားအတြက္ ဘုရားမွာ ပန္းလွဴေပးထားပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒီကုသိုလ္ကို အာရံုျပဳလုိက္ပါဘုရားး” ဟု ေျပာေသာအခါ ဖခင္ရဟန္းႀကီးသည္ ကုသိုလ္အာရံုရသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ “ ဟဲ့…သား……ငါ့ကုိ နတ္ျပည္က သားရဲ႕ မိေထြးေတြ လာေခၚေနၿပီ” ဟုေျပာပါေလေတာ့သည္ ။ မေကာင္းေသာအာရံုထင္ေသာအခါ ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖစ္ရေသာ္လည္း ေကာင္းေသာအာ ရံုထင္ေသာအခါ၌မူကား စိတ္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ရေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေသခါနီးအခ်ိန္တြင္ လူနာ၏အနား၌ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိရန္ အလြန္အေရးႀကီးေၾကာင္း အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္ျဖင့္ ထင္ရွားသိသာပါၿပီ။ ထို႔ျပင္ ဖခင္ရဟန္းႀကီးသည္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ၿပီး ပါဏာတိပါတကံကို က်ဴးလြန္ခဲ့ပါေသာ္လည္း သားရဟန္း၏ အစီအစဥ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေသခါနီး ကုသုိလ္နိမိတ္ (အာသႏၷကံ) ျဖင့္ေသလြန္ခဲ့ရပါသည္။
တစ္ဖန္ ရင္းႏွီးေသာ သီလရွင္ ဆရာေလးတစ္ပါး၏ ေျပာျပေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို ျပန္လည္တင္ျပရပါလွ်င္-
တစ္ခါက စာသင္တိုက္ႀကီးတစ္ခုကို အုပ္ခ်ဴပ္ရေသာ သီလရွင္ဆရာႀကီးတစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ တစ္ေန႔သူသည္ ရိပ္သာတစ္ခုတြင္ သီလရွင္ဆရာႀကီးတစ္ပါးထံ နည္းခံ၍ တရားအားထုတ္ခဲ့ရာ တရားျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး အသက္ထက္ဆံုး ၀ိပႆနာတရားကုိ မလြတ္တမ္းအားထုတ္နိုင္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ဓမၼတာအတိုင္း ထိုသီလရွင္ႀကီးသည္ မက်န္းမမာျဖစ္ကာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။
တစ္ေန႔သ၌ တရားျပသခဲ့ေသာသီလရွင္ဆရာႀကီးသည္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနခိုက္ “ အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္ (-------)ပါဘုရား” ဟု ေနာက္နားက ပံုသႏၲာန္မျမင္ရဘဲ စကားေျပာသံေလာက္ကိုသာ ၾကားခဲ့ရပါသည္။ ထိုအခါ တရားျပသီလရွင္ဆရာႀကီးက “ ေဒၚ------ က ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ေနရတာလဲ” ဟု ေမးရာ “ တပည့္ေတာ္ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ အခု ဒီေနရာမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲေနရၿပီး တံျမက္လွဲေနရတာပါ ဘုရား၊” “ ဟင္…….တရားေတြ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အားထုတ္ထားပါလွ်က္နဲ႔ ဒီလုိျဖစ္ရတယ္လို႔ကြယ္” ဟု တရားျပသီလရွင္ဆရာႀကီးက ကရုဏာသက္စြာ ေျပာေသာအခါ ထိုသူက သူ႕ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ကို ေျပာျပပါေလေတာ့သည္။
သီလရွင္ဆရာႀကီးသည္ စာသင္တိုက္ႀကီးတစ္တိုက္ကို အုပ္ခ်ဴပ္၍ စာခ်လာခဲ့ရာ တစ္ဖက္ကလည္း ၀ိပႆနာတရားကုိ စြမ္းနိုင္သမွ် ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔ မက်န္းမမာျဖစ္ကာ အိပ္ယာထဲ၌ ဘုံးဘံုးလဲ ေလေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ သူ၏ တပည့္တစ္ဦးက “ အရွင္ဘုရား…….အရွင္ဘုရားဒီလိုမက်န္းမမာျဖစ္တာဟာ လက္ေထာက္သီလရွင္ဆရာက ေက်ာင္းလိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဂမၻီရ အစီအရင္ တစ္ခုနဲ႕ျပဳလုပ္ထားသည့္အတြက္ အခုလို မက်န္းမမာျဖစ္ရတယ္ လို႔ ေဗဒင္ဆရာထံက အေဟာထြက္ပါတယ္ဘုရား” ဟု အမွတ္မထင္ ၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ စိတ္ႏွလံုး မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ သို႔ႏွင့္ မၾကာမီ ထိုမေကာင္းေသာစိတ္ျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။ ကြယ္လြန္ေသာအခါ (……….)အပါယ္ဘံုသို႕ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ျမင့္မားေသာ ကုသိုလ္တစ္ခု ဟု ေျပာဆိုနိုင္ေသာ ၀ိပႆနာကုသိုလ္ မ်ားရွိေနပါလွ်က္ ေသခါနီး မေကာင္းေသာ ႏွလံုးသြင္းမႈ(အာသႏၷကံ)က အသာစီးရၿပီး အက်ဳိးေပးေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ (……..) အပါယ္ဘံု၌ ျဖစ္ရပါသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အာသႏၷကံ အက်ဳိးေပးပံု သိသာထင္ရွားပါၿပီ။
အထက္ပါ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ဂရုကံ ႏွင့္ အာသႏၷကံ ျဖစ္ခြင့္မရဘူးဆိုပါက မိမိေန႔စဥ္မွန္မွန္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အာစိဏၰကံ က အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ထိုအာစိဏၰကံ မရွိဘူးဆိုပါက ဘ၀တြင္ အမွတ္မထင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ (ကဋတၱာကံ)က အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မည္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာစသည္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္၍ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္မရေသးဘူးဆို ပါက ေသခါနီး၌ မေကာင္းေသာ အာသႏၷကံ ေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္ေသာ ဒုဂၢတိဘံုမ်ား၌ ျဖစ္ရတတ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဘ၀ကူးေကာင္းေစေရးအတြက္ မိမိတြင္ အနည္းဆံုး ေသာတာပတၱိမဂ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳနိုင္ရန္ က်င့္သံုးထားနိုင္ပါမွ မိမိ၏ဘ၀အလွကုိ ဖန္တီးနိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ေသခါနီးတြင္ မိမိ၏အနီး၌ သူေတာ္ေကာင္းရရွိရန္ အလြန္အေရးႀကီးပါေၾကာင္း ဖန္တီးရွင္ေဆာင္းပါးျဖင့္ သတိေပးေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း။

စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ေဘးရန္ကင္း လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

ဖန္တီးရွင္

ေလာက သတၱ၀ါတို႔သည္ ဖန္တီးရွင္ဆိုသူ၏ စီမံရာကို ခံယူၾကရာ၀ယ္ ေကာင္းေသာအရာျဖစ္ေသာ ဘ၀၏အလွကုိ ခံယူၾကရသကဲ့သို႔ မေကာင္းေသာအရာျဖစ္ေသာ ဘ၀၏အက်ည္းတန္မႈကိုလည္း ခံယူၾကရပါသည္။ ထိုဖန္တီးရွင္ဆိုသူကို မည္သူက အစပ်ဴိးေပး လုိက္ပါသနည္း။ ထိုဖန္တီးရွင္ကုိ အစပ်ဴိးေပးသူကား တစ္ျခားမဟုတ္ပါ၊ ေလာကရွိ သတၱ၀ါမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။


ဖန္တီးရွင္ဟူသည္ ကား ကိုယ္အလုပ္၊ ႏႈတ္အေျပာ ၊ စိတ္အႀကံ ဟုဆိုအပ္ေသာ ‘ကံ’ တရားမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶက ကံတရားတို႔သည္ ေလးမ်ဳိးရွိ၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊ ၄င္းတို႔မွာ-
၁။ ဂရုကံ
၂။ အာသႏၷကံ
၃။ အာစိဏၰကံ
၄။ ကဋတၱာကံ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
၁။ ကုသုိလ္တရားဖက္၌ ေသာတာပတၱိမဂ္စသည္တို႔သည္ ႀကီးေလးေသာ ဂရုကံမ်ားျဖစ္သည္၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ရ ရွိၿပီးေသာ သူမ်ားသည္ ေသလြန္သည့္အခါ ထိုကုသိုလ္ဂရုကံေၾကာင့္ အပါယ္မက်ေရာက္ရေတာ့ေပ။
ထို႔အတူ အကုသိုလ္ဖက္တြင္ ဆိုရပါမူ ပဥၵနႏၲရိယကံသည္ ဂရုကံ မည္၏။ ေသလြန္ေသာအခါ ထိုႀကီးေလးေသာ အကုသိုလ္ ဂရုကံက အပါယ္သို႔ ဆြဲခ်ေလေတာ့၏။
၂။ ေသခါနီးကာလ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကံတရားကို အာသႏၷကံ ဟုေခၚၾကပါသည္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္တရားတို႔ကုိ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ထားေစကာမူ ေသခါနီးတြင္ ရုတ္တရက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကုသိုလ္/အကုသိုလ္ပံုရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္လာၿပီဆိုလွ်င္ ထိုထင္ဟပ္လာေသာ ကံ တရားကုိ အာသႏၷကံဟုေခၚပါသည္။ ေသခါနီးသတၱ၀ါမ်ားသည္ အေၾကာင္းညီညြတ္လွ်င္ ထိုအာသႏၷကံ၏ အဆံုးအျဖတ္ကိုလည္း ခံယူၾကရပါသည္။
၃။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျပဳလုပ္ထားေသာ ေကာင္းကံ၊မေကာင္းကံမ်ား(အေလ့အက်င့္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္ထားေသာကံ)ကုိ အာစိဏၰကံ ဟု ေခၚပါသည္။
၄။ ျပဳကာမတၱ (ျပဳရံုမွ်)ျဖစ္ေသာ ကံကုိ ကဋတၱာ ကံ ဟုေခၚပါသည္။
ေသခါနီးလူတစ္ေယက္အတြက္ ကံေလးမ်ဳိး၏ အက်ဳိးေပးပံု
ေသာတာပန္အရိယာမ်ားသည္ ေသာတာပတၱိမဂ္တည္းဟူေသာ ေကာင္းေသာ ဂရုကံေၾကာင့္ ေသလြန္လွ်င္ အပါယ္မလားေတာ့ေသာ္လည္း ၊ ပဥၥနႏၲရိယကံ အနက္ အဖသတ္သည့္ကို က်ဴးလြန္မိေသာ အဇာတသတ္မွာမူကား အသက္ရွင္စဥ္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶအား ၾကည္ညိဳလြန္းလွေသာေၾကာင့္ စြမ္းစြမ္းတမန္ သာသနာျပဳခဲ့ပါေသာ္လည္း ေသခါနီးကာလ သူျပဳခဲ့ေသာ အဖသတ္သည့္ ဂရုကံ က သူ႕အား အက်ုိဳးေပးကာ သူသြားရမည့္ ဒုဂၢတိ(အပါယ္ဘံု)ကုိ အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့ေလသည္။
ဂရုကံ မရွိေသာ သူမ်ားသည္ ေသခါနီးတြင္ အာသႏၷကံက အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မည္။ ထိုအာသႏၷကံ အက်ဳိးေပးပုံကား-
တစ္ခါက ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္တြင္ ေသမိန္႔က်ေသာ ရာဇ၀တ္သားမ်ားအား သတ္ေပးရေသာ တမၺဒါဌိက လူဆိုးႀကီး သည္ ႏွစ္ေပါင္း (၅၅)ႏွစ္တိုင္တိုင္ ရာဇ၀တ္သားမ်ားအား သတ္ခဲ့ပါေသာ္လည္း၊ မေသမီ အရွင္သာရိပုတၱရာကုိ ဆြမ္းေလာင္းလွဴလိုက္ရပါသည္။ မၾကာမီ ကြယ္လြန္သြားရာတြင္ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ဤသည္မွာ ေသခါနီး ဆြမ္း ေလာင္းလွဴရေသာ ကုသိုလ္ကံ (အာသႏၷကံ )က အားႀကီးစြာနွင့္ အက်ဳိးေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္သည္ ငယ္စဥ္မွစ၍ အရြယ္ႀကီးရင့္သည့္တိုင္ေအာင္ မုဆိုးအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္း ေက်ာင္းမႈ ျပဳခဲ့ပါသည္။ အိုမင္းလာေသာအခါ သားျဖစ္သူ ရဟန္းက ငါ၏ ဖခင္သည္ ေသခါက်ရင္ ဘ၀ကူးေကာင္းပါေစ ေတာ့ ဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖခင္မုဆိုးႀကီးအား ရဟန္းျပဳေစခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔သ၌ မက်န္းမမာျဖစ္၍ အိပ္ယာထဲ လဲေသာအခါ သူ၏အာရံုထဲ၌ ေခြးနက္ႀကီးမ်ားက သူ႕ကိုလာေရာက္ ဆြဲေနၾကသျဖင့္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္ေနပါေတာ့သည္။ ထိုအခါ သားျဖစ္သူ ရဟန္းက ငါ့၏ဖခင္ေတာ့ ဒီလိုနိမိတ္ႏွင့္ေသဆံုးလွ်င္ျဖင့္ ဧကန္မုခ် အပါယ္က်မွာေသခ်ာေနၿပီ ၊ငါလိုသားရဟန္းတစ္ပါးရွိပါလွ်က္ႏွင္ဲ႔ ငါ့ဖခင္ကို အပါယ္မက်ေစရဘူးဟု ေတြးကာ ေက်ာင္းရွိ ကပၸိယအား ပန္းခူးေစ၍ မနီးမေ၀းတြင္ရွိေသာ ေစတီေတာ္ရွိ္ရာသို႔ ဖခင္ရဟန္းႀကီးအား ေခၚေဆာင္သြားပါသည္။
ေစတီသို႔ေရာက္ေသာအခါ “အို…..အရွင္ဘုရား….. ဒီမွာ အရွင္ဘုရားအတြက္ ဘုရားမွာ ပန္းလွဴေပးထားပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒီကုသိုလ္ကို အာရံုျပဳလုိက္ပါဘုရားး” ဟု ေျပာေသာအခါ ဖခင္ရဟန္းႀကီးသည္ ကုသိုလ္အာရံုရသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ “ ဟဲ့…သား……ငါ့ကုိ နတ္ျပည္က သားရဲ႕ မိေထြးေတြ လာေခၚေနၿပီ” ဟုေျပာပါေလေတာ့သည္ ။ မေကာင္းေသာအာရံုထင္ေသာအခါ ေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖစ္ရေသာ္လည္း ေကာင္းေသာအာ ရံုထင္ေသာအခါ၌မူကား စိတ္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ရေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေသခါနီးအခ်ိန္တြင္ လူနာ၏အနား၌ မိတ္ေဆြေကာင္းရွိရန္ အလြန္အေရးႀကီးေၾကာင္း အထက္ပါ ျဖစ္ရပ္ျဖင့္ ထင္ရွားသိသာပါၿပီ။ ထို႔ျပင္ ဖခင္ရဟန္းႀကီးသည္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ၿပီး ပါဏာတိပါတကံကို က်ဴးလြန္ခဲ့ပါေသာ္လည္း သားရဟန္း၏ အစီအစဥ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေသခါနီး ကုသုိလ္နိမိတ္ (အာသႏၷကံ) ျဖင့္ေသလြန္ခဲ့ရပါသည္။
တစ္ဖန္ ရင္းႏွီးေသာ သီလရွင္ ဆရာေလးတစ္ပါး၏ ေျပာျပေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကို ျပန္လည္တင္ျပရပါလွ်င္-
တစ္ခါက စာသင္တိုက္ႀကီးတစ္ခုကို အုပ္ခ်ဴပ္ရေသာ သီလရွင္ဆရာႀကီးတစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ တစ္ေန႔သူသည္ ရိပ္သာတစ္ခုတြင္ သီလရွင္ဆရာႀကီးတစ္ပါးထံ နည္းခံ၍ တရားအားထုတ္ခဲ့ရာ တရားျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႕ၿပီး အသက္ထက္ဆံုး ၀ိပႆနာတရားကုိ မလြတ္တမ္းအားထုတ္နိုင္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔တြင္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ဓမၼတာအတိုင္း ထိုသီလရွင္ႀကီးသည္ မက်န္းမမာျဖစ္ကာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။
တစ္ေန႔သ၌ တရားျပသခဲ့ေသာသီလရွင္ဆရာႀကီးသည္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနခိုက္ “ အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္ (-------)ပါဘုရား” ဟု ေနာက္နားက ပံုသႏၲာန္မျမင္ရဘဲ စကားေျပာသံေလာက္ကိုသာ ၾကားခဲ့ရပါသည္။ ထိုအခါ တရားျပသီလရွင္ဆရာႀကီးက “ ေဒၚ------ က ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ေနရတာလဲ” ဟု ေမးရာ “ တပည့္ေတာ္ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ အခု ဒီေနရာမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲေနရၿပီး တံျမက္လွဲေနရတာပါ ဘုရား၊” “ ဟင္…….တရားေတြ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အားထုတ္ထားပါလွ်က္နဲ႔ ဒီလုိျဖစ္ရတယ္လို႔ကြယ္” ဟု တရားျပသီလရွင္ဆရာႀကီးက ကရုဏာသက္စြာ ေျပာေသာအခါ ထိုသူက သူ႕ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ကို ေျပာျပပါေလေတာ့သည္။
သီလရွင္ဆရာႀကီးသည္ စာသင္တိုက္ႀကီးတစ္တိုက္ကို အုပ္ခ်ဴပ္၍ စာခ်လာခဲ့ရာ တစ္ဖက္ကလည္း ၀ိပႆနာတရားကုိ စြမ္းနိုင္သမွ် ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ေန႔ မက်န္းမမာျဖစ္ကာ အိပ္ယာထဲ၌ ဘုံးဘံုးလဲ ေလေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ သူ၏ တပည့္တစ္ဦးက “ အရွင္ဘုရား…….အရွင္ဘုရားဒီလိုမက်န္းမမာျဖစ္တာဟာ လက္ေထာက္သီလရွင္ဆရာက ေက်ာင္းလိုခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဂမၻီရ အစီအရင္ တစ္ခုနဲ႕ျပဳလုပ္ထားသည့္အတြက္ အခုလို မက်န္းမမာျဖစ္ရတယ္ လို႔ ေဗဒင္ဆရာထံက အေဟာထြက္ပါတယ္ဘုရား” ဟု အမွတ္မထင္ ၾကားလိုက္ရေသာ စကားေၾကာင့္ စိတ္ႏွလံုး မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ သို႔ႏွင့္ မၾကာမီ ထိုမေကာင္းေသာစိတ္ျဖင့္ ေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။ ကြယ္လြန္ေသာအခါ (……….)အပါယ္ဘံုသို႕ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ျမင့္မားေသာ ကုသိုလ္တစ္ခု ဟု ေျပာဆိုနိုင္ေသာ ၀ိပႆနာကုသိုလ္ မ်ားရွိေနပါလွ်က္ ေသခါနီး မေကာင္းေသာ ႏွလံုးသြင္းမႈ(အာသႏၷကံ)က အသာစီးရၿပီး အက်ဳိးေပးေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ (……..) အပါယ္ဘံု၌ ျဖစ္ရပါသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အာသႏၷကံ အက်ဳိးေပးပံု သိသာထင္ရွားပါၿပီ။
အထက္ပါ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ဂရုကံ ႏွင့္ အာသႏၷကံ ျဖစ္ခြင့္မရဘူးဆိုပါက မိမိေန႔စဥ္မွန္မွန္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အာစိဏၰကံ က အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ထိုအာစိဏၰကံ မရွိဘူးဆိုပါက ဘ၀တြင္ အမွတ္မထင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ (ကဋတၱာကံ)က အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မည္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ဒါန သီလ ဘာ၀နာစသည္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္၍ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္မရေသးဘူးဆို ပါက ေသခါနီး၌ မေကာင္းေသာ အာသႏၷကံ ေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္ေသာ ဒုဂၢတိဘံုမ်ား၌ ျဖစ္ရတတ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ ဘ၀ကူးေကာင္းေစေရးအတြက္ မိမိတြင္ အနည္းဆံုး ေသာတာပတၱိမဂ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳနိုင္ရန္ က်င့္သံုးထားနိုင္ပါမွ မိမိ၏ဘ၀အလွကုိ ဖန္တီးနိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ေသခါနီးတြင္ မိမိ၏အနီး၌ သူေတာ္ေကာင္းရရွိရန္ အလြန္အေရးႀကီးပါေၾကာင္း ဖန္တီးရွင္ေဆာင္းပါးျဖင့္ သတိေပးေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း။

စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ေဘးရန္ကင္း လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

Sunday, November 18, 2007

အလႅာပ သလႅာပ

အလႅာပ သလႅာပ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ သည္ ယခုမွေပၚလာေသာ ဘန္းစကာမဟုတ္ေခ်၊ လြန္ခဲ့ေသာ 25 ရာစုႏွစ္ကတည္းက ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ စကားတစ္ခုျဖစ္သည္။
တစ္ေန႔သ၌ စာေရးသူသည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသို႔ ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ သြားေရာက္ေသာအခါ ထိုေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အား “ ဆရာေတာ္ဘုရား…..က်န္းမာပါရဲ႕လားဘုရား” ဟု ေမးလိုက္ရာ ထိုဆရာေတာ္ က “ငါ့ရွင္…….ငါ့ရွင္က ေမးရေလာက္ေအာင္ တပည့္ေတာ္က အနာေရာဂါ ဖိစီးေနလို႔လား အဲဒီလို မေမးပါနဲ႕” ဟု စိတ္ဆိုးကာ ျပန္ေျပာပါ ေလေတာ့သည္ ။ ဤသို႔ ေမးရံုမွ်ျဖင့္ ထိုိုဆရာေတာ္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ရပါသနည္း၊ “ငါေမးတာ လြန္မ်ားသြားလို႔လား” ဟု ျပန္လည္ေတြးမိပါေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လိုပင္ စဥ္းစားေတြးေတာပါေသာ္လည္း တိက်ေသာမွန္ကန္ေသာ အေျဖ မရရွိခဲ့ေပ။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခင္မင္းရင္းႏွီးမႈျဖင့္ ေတြ႕ၾကေသာအခါ အလႅာပသလႅပစကားမ်ား၊ အမွတ္ရဖြယ္ရာစကားမ်ား ေျပာဆိုရပါသည္။ စာေရးသူ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရေသာ အေနအထားအရဆိုလွ်င္ တစ္္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေတြ႕ေသာ္လည္း အမွတ္ရဖြယ္စကား အလႅာပသလႅာပ စကားမ်ား ေျပာဆိုဖို႔ရာ ခက္ခ်ိမ့္မည္။


ကာလအတန္ၾကာေသာအခါ အတိတ္ေရစက္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိပါ၊ စာေရးသူႏွင့္ ထိုေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္တို႔ ျပန္လည္ ေတြ႕ဆံုၾကပါသည္။ ထိုအခါ ေရွးဦးစြာ ႏုတ္ဆက္လိုုက္သူကား ထိုေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေနသည္။
“ငါ့ရွင္ ….. က်န္းမာေရးေကာင္းပါရဲ႕လား”ဟုေမးလိုက္ရာ “ မွန္ပါ…တပည့္ေတာ္ ေနေကာင္းပါတယ္ဘုရား” ဟု အလိုုက္သင့္ျပန္ေျဖ လိုက္ရေသာ္လည္း စာေရးသူစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ “ ဒီလိုေမးရေလာက္ေအာင္ ငါ့မ်က္ႏွာက ေနမေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးျဖစ္ေနလို႔လား” ဟု စဥ္းစားေနမိပါေတာ့သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္-
တစ္ခ်ိန္တုန္းက စာေရးသူ၏ “ေနေကာင္းပါရဲ႕လား” ဟူေသာအေမးေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးစြာျပန္ေျဖလုိက္ေသာထိုဆရာေတာ္၏ သေဘာကို စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ခံစားလိုက္ရပါမွ သေဘာေပါက္သြားပါေတာ့သည္။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ရင္းႏွီးသမႈျဖင့္ ထိုသို႔မႏႈတ္ဆက္ေကာင္းေတာ့ၿပီလား၊ ႏႈတ္ဆက္၍ မရေတာ့ၿပီလား ၊ အမွတ္ရဖြယ္စကားမ်ား မေျပာရေတာ့ၿပီလား၊ စသည္ လားေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ စာေရးသူ ေတြးေနမိပါေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေတြ႔ၾကၿပီ ဆိုလွ်င္ “ ေနေကာင္းပါရဲ႕လား”ဟု ေမးမည့္အစား “ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီေနာ္ အခုလိုေတြ႕ရတာ အလြန္၀မ္းသာပါတယ္” ဟု တစ္ျခားအသံုးအႏံႈးျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ရ မလို ျဖစ္ေနၿပီ ေပါ့…….။ ျမန္မာတို႔ ဓေလ့၀ယ္ ေတြ႕ဆံုၾက၍ ႏႈတ္ဆက္ၾကျခင္းသည္ အလြန္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ျခားေသာ လူမ်ုဳိးမ်ားလည္း ဤနည္းအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေခ်မည္။ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းသည္ လူမ်ဳိးတိုင္းရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ထိုမွ်သာမကာ ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္က သီတင္းကၽြတ္၌ ျမတ္စြာဘုရားအား လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကကုန္ေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားအား “ခ်စ္သားတို႔ …..ဆြမ္းျဖင့္မွ်တပါ၏ေလာ၊ က်န္းခံ့သာလို႔ မာပါရဲ႕လား” ဟု ျမတ္ဘုရားက ႏႈတ္ဆက္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူေနၾက
ျဖစ္ပါသည္။ ႏႈတ္ဆက္စကားကုိ ျမတ္ဘုရားေတာင္မွာ မပယ္ဘဲ က်င့္သံုးခဲ့ပါသည္။
တစ္ခါကလည္း စာေရးသူသည္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကုိ “ေနေကာင္းပါရဲ႕လား” ဟု ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုအခါ ထိုဆရာေတာ္ ေျပာလိုုက္သည္က “ အရွင္ဘုရား…… လူဆိုတာ ခႏၶာရွိရင္ အၿမဲတမ္း အနာေရာဂါနဲ႔ဆက္ေနရတာပါ၊ ဘယ္မွာ ေနေကာင္းတယ္ရယ္လို႔ ရွိပါ့မလဲ၊ ဒီစကားမ်ဳိး အရွင္ဘုရားေမးစရာမလိုပါဘူး” ဟု စိတ္ဆိုးကာ ျပန္လည္ေျဖၾကားလိုက္ေသာအသံေၾကာင့္ စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးသြားရပါေတာ့သည္၊ “ ငါေမးလိုက္တာ မွားမ်ား သြားပါၿပီလား” ။ အမွန္စင္စစ္ စာေရးသူ ေမးလိုက္ေသာ စကားသည္ မမွားသည့္အျပင္ ရင္းႏွီးမႈျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္သင့္ေသာ စကားျဖစ္္ပါသည္။ သို႔ပါလွ်က္ ထုိဆရာေတာ္သည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ ေသာ စကားမ်ဳိးျဖင့္ တုံ႕ျပန္ရပါသနည္း။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ျမတ္ဘုရား၏ ႏႈတ္ဆက္ရာ၌ ေျပာဆိုေသာ အေလ့အထကို လည္းဆန႔္က်င္ရာ က်္ေနပါေတာ့သည္။ သူေျပာဆိိုလို္က္ေသာ အသံုးအႏႈံးမ်ားသည္ ဤေနရာ၌ မသံုးႏႈံးသင့္ ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။ ေျပာဆိုရမည့္ ေနရာမွားေနေပၿပီ၊ ထိုတရားစကားမ်ဳိးကို တရားေဟာတဲ့အခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ တရားေဆြးေႏြးတဲ့အခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ ေျပာဆို ေဟာေျပာရပါမည္။ ႏႈတ္ဆက္သည့္ေနရာ၌ မေျပာသင့္ပါေခ်။
တစ္ဖန္ တရားစကားေျပာသည္ဆိုေစဦးေတာ့ ေဒါသသံပါေနသည့္အတြက္ ႏႈတ္က တရားအေၾကာင္းေျပာေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မတရားျဖစ္ေနသည္မွာ ေပၚလြင္လွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ အဆင့္အတန္း အနိမ့္အျမင့္ကုိ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ခြဲျခားေနေလၿပီ။
အေျခအေနမွန္ကို ေယာနိေသာ မနသိ ကာရ သင့္တင့္စြာ ႏွလံုးသြင္းၿပီး နားလည္ေပးနိုင္မည္ဆိုပါက အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ား သည္ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ အကယ္၍ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသာ္ “ င့ါအား တရား ေဟာေနပါလား” ဟု ဆင္ျခင္ကာ တရားနာ လိုက္ရံုသာ။

အလႅာပ သလႅာပ

အလႅာပ သလႅာပ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ သည္ ယခုမွေပၚလာေသာ ဘန္းစကာမဟုတ္ေခ်၊ လြန္ခဲ့ေသာ 25 ရာစုႏွစ္ကတည္းက ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ စကားတစ္ခုျဖစ္သည္။
တစ္ေန႔သ၌ စာေရးသူသည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသို႔ ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ သြားေရာက္ေသာအခါ ထိုေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အား “ ဆရာေတာ္ဘုရား…..က်န္းမာပါရဲ႕လားဘုရား” ဟု ေမးလိုက္ရာ ထိုဆရာေတာ္ က “ငါ့ရွင္…….ငါ့ရွင္က ေမးရေလာက္ေအာင္ တပည့္ေတာ္က အနာေရာဂါ ဖိစီးေနလို႔လား အဲဒီလို မေမးပါနဲ႕” ဟု စိတ္ဆိုးကာ ျပန္ေျပာပါ ေလေတာ့သည္ ။ ဤသို႔ ေမးရံုမွ်ျဖင့္ ထိုိုဆရာေတာ္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ရပါသနည္း၊ “ငါေမးတာ လြန္မ်ားသြားလို႔လား” ဟု ျပန္လည္ေတြးမိပါေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လိုပင္ စဥ္းစားေတြးေတာပါေသာ္လည္း တိက်ေသာမွန္ကန္ေသာ အေျဖ မရရွိခဲ့ေပ။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခင္မင္းရင္းႏွီးမႈျဖင့္ ေတြ႕ၾကေသာအခါ အလႅာပသလႅပစကားမ်ား၊ အမွတ္ရဖြယ္ရာစကားမ်ား ေျပာဆိုရပါသည္။ စာေရးသူ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရေသာ အေနအထားအရဆိုလွ်င္ တစ္္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ေတြ႕ေသာ္လည္း အမွတ္ရဖြယ္စကား အလႅာပသလႅာပ စကားမ်ား ေျပာဆိုဖို႔ရာ ခက္ခ်ိမ့္မည္။


ကာလအတန္ၾကာေသာအခါ အတိတ္ေရစက္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိပါ၊ စာေရးသူႏွင့္ ထိုေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္တို႔ ျပန္လည္ ေတြ႕ဆံုၾကပါသည္။ ထိုအခါ ေရွးဦးစြာ ႏုတ္ဆက္လိုုက္သူကား ထိုေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေနသည္။
“ငါ့ရွင္ ….. က်န္းမာေရးေကာင္းပါရဲ႕လား”ဟုေမးလိုက္ရာ “ မွန္ပါ…တပည့္ေတာ္ ေနေကာင္းပါတယ္ဘုရား” ဟု အလိုုက္သင့္ျပန္ေျဖ လိုက္ရေသာ္လည္း စာေရးသူစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ “ ဒီလိုေမးရေလာက္ေအာင္ ငါ့မ်က္ႏွာက ေနမေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးျဖစ္ေနလို႔လား” ဟု စဥ္းစားေနမိပါေတာ့သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္-
တစ္ခ်ိန္တုန္းက စာေရးသူ၏ “ေနေကာင္းပါရဲ႕လား” ဟူေသာအေမးေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးစြာျပန္ေျဖလုိက္ေသာထိုဆရာေတာ္၏ သေဘာကို စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ခံစားလိုက္ရပါမွ သေဘာေပါက္သြားပါေတာ့သည္။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ရင္းႏွီးသမႈျဖင့္ ထိုသို႔မႏႈတ္ဆက္ေကာင္းေတာ့ၿပီလား၊ ႏႈတ္ဆက္၍ မရေတာ့ၿပီလား ၊ အမွတ္ရဖြယ္စကားမ်ား မေျပာရေတာ့ၿပီလား၊ စသည္ လားေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ စာေရးသူ ေတြးေနမိပါေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေတြ႔ၾကၿပီ ဆိုလွ်င္ “ ေနေကာင္းပါရဲ႕လား”ဟု ေမးမည့္အစား “ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီေနာ္ အခုလိုေတြ႕ရတာ အလြန္၀မ္းသာပါတယ္” ဟု တစ္ျခားအသံုးအႏံႈးျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ရ မလို ျဖစ္ေနၿပီ ေပါ့…….။ ျမန္မာတို႔ ဓေလ့၀ယ္ ေတြ႕ဆံုၾက၍ ႏႈတ္ဆက္ၾကျခင္းသည္ အလြန္ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ျခားေသာ လူမ်ုဳိးမ်ားလည္း ဤနည္းအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေခ်မည္။ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းသည္ လူမ်ဳိးတိုင္းရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ထိုမွ်သာမကာ ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္က သီတင္းကၽြတ္၌ ျမတ္စြာဘုရားအား လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကကုန္ေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားအား “ခ်စ္သားတို႔ …..ဆြမ္းျဖင့္မွ်တပါ၏ေလာ၊ က်န္းခံ့သာလို႔ မာပါရဲ႕လား” ဟု ျမတ္ဘုရားက ႏႈတ္ဆက္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူေနၾက
ျဖစ္ပါသည္။ ႏႈတ္ဆက္စကားကုိ ျမတ္ဘုရားေတာင္မွာ မပယ္ဘဲ က်င့္သံုးခဲ့ပါသည္။
တစ္ခါကလည္း စာေရးသူသည္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကုိ “ေနေကာင္းပါရဲ႕လား” ဟု ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုအခါ ထိုဆရာေတာ္ ေျပာလိုုက္သည္က “ အရွင္ဘုရား…… လူဆိုတာ ခႏၶာရွိရင္ အၿမဲတမ္း အနာေရာဂါနဲ႔ဆက္ေနရတာပါ၊ ဘယ္မွာ ေနေကာင္းတယ္ရယ္လို႔ ရွိပါ့မလဲ၊ ဒီစကားမ်ဳိး အရွင္ဘုရားေမးစရာမလိုပါဘူး” ဟု စိတ္ဆိုးကာ ျပန္လည္ေျဖၾကားလိုက္ေသာအသံေၾကာင့္ စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးသြားရပါေတာ့သည္၊ “ ငါေမးလိုက္တာ မွားမ်ား သြားပါၿပီလား” ။ အမွန္စင္စစ္ စာေရးသူ ေမးလိုက္ေသာ စကားသည္ မမွားသည့္အျပင္ ရင္းႏွီးမႈျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္သင့္ေသာ စကားျဖစ္္ပါသည္။ သို႔ပါလွ်က္ ထုိဆရာေတာ္သည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ ေသာ စကားမ်ဳိးျဖင့္ တုံ႕ျပန္ရပါသနည္း။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ျမတ္ဘုရား၏ ႏႈတ္ဆက္ရာ၌ ေျပာဆိုေသာ အေလ့အထကို လည္းဆန႔္က်င္ရာ က်္ေနပါေတာ့သည္။ သူေျပာဆိိုလို္က္ေသာ အသံုးအႏႈံးမ်ားသည္ ဤေနရာ၌ မသံုးႏႈံးသင့္ ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။ ေျပာဆိုရမည့္ ေနရာမွားေနေပၿပီ၊ ထိုတရားစကားမ်ဳိးကို တရားေဟာတဲ့အခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ တရားေဆြးေႏြးတဲ့အခါ၌ ျဖစ္ေစ၊ ေျပာဆို ေဟာေျပာရပါမည္။ ႏႈတ္ဆက္သည့္ေနရာ၌ မေျပာသင့္ပါေခ်။
တစ္ဖန္ တရားစကားေျပာသည္ဆိုေစဦးေတာ့ ေဒါသသံပါေနသည့္အတြက္ ႏႈတ္က တရားအေၾကာင္းေျပာေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ မတရားျဖစ္ေနသည္မွာ ေပၚလြင္လွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ အဆင့္အတန္း အနိမ့္အျမင့္ကုိ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ခြဲျခားေနေလၿပီ။
အေျခအေနမွန္ကို ေယာနိေသာ မနသိ ကာရ သင့္တင့္စြာ ႏွလံုးသြင္းၿပီး နားလည္ေပးနိုင္မည္ဆိုပါက အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ား သည္ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ အကယ္၍ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသာ္ “ င့ါအား တရား ေဟာေနပါလား” ဟု ဆင္ျခင္ကာ တရားနာ လိုက္ရံုသာ။

အဆိုအမိန္႔မ်ား

ၿပံဳးခ်င္သလား မဲ့ခ်င္သလား
ေမတၱာထား ေမတၱပြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕အတြင္းအဇၥ်တၱသႏၲာန္မွာ ပူေနမွာလား….၊ ေအးေနမွာလား….၊ ေအးေနမွာပါ။ ေမတၱာဓာတ္ေတြ ျဖန္႔ေ၀ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအးေနမယ္။
ေမတၱာက အေအး၊ ေဒါသက အပူ၊ေမတၱာက တည္ၿငိမ္မႈ၊ ေဒါသက လႈပ္ရွားမႈ၊ ေမတၱာက တည္ေဆာက္မႈ၊ ေဒါသက ဖ်က္ဆီးမႈ၊ ေမတၱာက ကုသိုလ္၊ ေဒါသက အကုသိုလ္၊
ေမတၱာက ခ်စ္ျခင္း၊ ေဒါသက မုန္းျခင္း၊ ေမတၱာက အၿပံဳးရုပ္၊ေဒါသက အမဲ့ရုပ္၊ ေမတၱာက ခြင့္လြတ္ျခင္း၊ ေဒါသာက အာဃာတ၊ ေမတၱာက ဆြဲေဆာင္မႈ၊ ေဒါသက တြန္းကန္မႈ။
ေမတၱာအားေကာင္းရင္ ေလာကသံသရာအက်ဳိးေတြ အကုန္ၿပီးသြာမွာပါ။
(သူငယ္ေတာ္ေတာရဆရာေတာ္)



မီးၿငိမ္းပါေစ
ေမတၱာမရွိလွ်င္ ဆင္းရဲသူကို ျမင္သည့္အခါ သနားျခင္း-ကရုဏာ၊ခ်မ္းသာသူကုိ ျမင့္သည့္အခါ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း-မုဒိတာ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါ။
အက်ဳိးေဆာင္ရြက္ခြင့္ႀကံဳလာပါက မိမိကုိ မလိုလားသူ၏ အက်ဳိးကိုပင္ စိတ္ပါလက္ပါ ေဆာင္ရြက္ေပးလွ်က္ အဖိုးတန္လွစြာေသာ ေမတၱာလက္နက္ကို အခ်က္က်က် သံုးစြဲသင့္ပါသည္။
ေမတၱာသည္ ေရႏွင့္တူသည္။ ေဒါသသည္ မီးႏွင့္တူသည္၊ ေရမ်ားေလ မီးၿငိမ္းေလပင္။
(မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္)


တုမႏိႈင္းသာ

တစ္ေန႔သံုးခါ၊ အုိးတစ္ရာျဖင့္
ခ်က္ကာထမင္း၊ ေကၽြးေမြးျခင္းထက္
မယြင္းစင္စစ္၊ႏို႕တစ္ညွစ္စာ
ႀကိမ္သံုးခါမွ်၊ ေမတၱာပြားမ်ား
က်ဳိးႀကီးမားသည္ ၊ ဘုရားျမတ္စြာ မိန္႔ခြန္းတည္း။
(မဟာစည္ဆရာေတာ္)


တန္ဖိုးသိသူ
ေမတၱာကုိ ေမတၱာနဲ႔တူေအာင္ ပြားရင္ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္၊လွ်ပ္တစ္ျပက္၊မ်က္စိတစ္မိွတ္ အခ်ိန္အတြင္း စိတ္ျဖင့္ ညြတ္လိုက္တဲ့ ေမတၱာေတာင္မွ အင္မတန္စြမ္းအားႀကီးပါတယ္လို႔ ဘုရာရွင္က ဂုဏ္တင္ခ်ီးမြန္းထားပါတယ္။
တဒဂၤ အခ်ိန္ကေလးအတြင္းမွာပဲ ထိထိမိမိ ပြားလိုုက္ရင္္ စ်ာန္တရား မဆိတ္သုဥ္းသူ၊ ျဗဟၼစိုရ္တရားရွိသူ၊ ဘုရားအဆံုးအမကုိ လိုက္နာသူ၊ သာသနာျပဳသူ၊ အမ်ားရိကၡာကို အက်ဳိးရွိရွိ အသံုးျပဳေနသူလို႔ ဆိုလို႔ ရပါတယ္။

(တိပိဋကဓရ-ေယာ-ဆရာေတာ္)


အရင္းအႏွီး

အစြမ္းသတၱိရွိရွိ၊ လံု႔လ၀ီရိယ ႀကီးႀကီးမားမားနဲ႕ အလုပ္ကုိ တန္ဖိုးထားလုပ္မယ္ဆိုရင္ ေနရာ ေနရာတကာမွာ ၾသဇာေညာင္းလာပါလိမ့္မယ္။ လုပ္သမွ် အလုပ္ေတြ ေအာင္ျမင္ၿပီး အထြတ္အထိတ္ ေရာက္တယ္ဆိုတာ အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကလို႔ပါ။ အျမင့္ေရာက္သူတိုင္း လံုးလ၀ီရိယနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာ ခ်ည္းပါပဲ။
(မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္)

ျမင္ၾကစမ္းပါ
ဘုရားရွင္ ပြင့္တဲ့အခါကုိ အခါေကာင္းမည္တယ္။ လူ႕ဘ၀ နတ္ဘ၀ ရၾကမႈသည္ ဘ၀ေကာင္း လို႔မည္တယ္။ ၀ီရိယ ထူေထာင္မႈကို ၀ီရိယေကာင္းတယ္လို႔မည္တယ္။
ကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိတ့ဲအတိုင္း ၿပီးစီးျပည့္စံုေအာင္ ျမင္ၾကပါ။ သူေတာ္ေကာင္း အစားစားတို႔သည္ နိဗၺာန္၀င္စံ သြားၾကတာ အသီးသီးရွိပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကလဲ ဤကဲ့သုိ႔ အတုယူၿပီး ၀ီရိယကုိ ထူေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာျပည့္စံုၾကမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ၀ီရိယကို ထူေထာင္ၿပီး အားထုတ္ၿပီး ယူၾကပါ။
(ေ၀ဘူဆရာေတာ္ႀကီး)


ရဲရင့္သူတို႔၏ စိတ္ထား
“ကုသိုလ္လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ငါ့တာ၀န္ မရွိဘူး” ဆိုၿပီး တာ၀န္ခ်ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ လံု႕လ ၀ီရိယကင္း တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သူ႕အတြက္ ကုသိုလ္ရလိမ့္ မဟုတ္ဘူး။ ကုသိုလ္လုပ္ငန္းမွာ အၿမဲတမ္း ငါ့အပၚ တာ၀န္ရွိေနတယ္လို႔ တြက္ ထားရမယ္။
တာ၀န္ရွိေနတယ္လို႔ တြက္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ မျဖစ္ေသးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ ၀ီရိယ အလိုလိုရလာတယ္။ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ကုသိုလ္ေတြ ခုိင္ၿမဲေအာင္၊ မျဖစ္ေသးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ တားနိုင္ေအာင္၊ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ ပယ္ရွားနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ ခုိင္ၿမဲတဲ့ လံု႕လ၀ီရိယ၊ ကုသိုလ္လုပ္ငန္းမွာ ငါ့တာ၀န္ခ်ည္းပဲလို႔ တာ၀န္ကုိ အၿမဲတမ္း ေခါင္းမွာတင္ထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ တာ၀န္ကို ခ်မထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ ျပည့္စံုရမယ္၊ ရဲရင့္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ ရွိရမယ္။
(သီတဂူဆရာေတာ္ အရွင္ဉာဏိႆရ)


ေအာင္ျမင္မႈ၏ ေသာ့ခ်က္
၀ီရိယမရွိရင္ ဘာမွ မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ ၀ီရိယ ဆိုတာ ကာယ၀ီရိယ၊စိတၱ၀ီရိယဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။
ကာယ၀ီရိယဆိုတာက ခႏၶာကို္ယ္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး စာက်က္ စာအံေနတာဟာ ကာယ၀ီရိယ လို႔ေခၚတယ္။
ေစတသိက၀ီရိယဆိုတာကေတာ့ ဒီစာမရရင္(ဒီအလုပ္မၿပီးရင္-မေအာင္ျမင္ရင္) ဒီေနရာက မထေတာ့ဘူးဆိုၿပီး စာက်က္ေနတာကုိ ေစတသိက ၀ီရိယလို႔ေခၚတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေနရာတကာမွာ ၀ီရိယ ရွိၾကပါ။ ဒါမွ ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္။
(မဟာေဇာတိကာရာမဆရာေတာ္)

ေမြးမဆံုး ေသမဆံုး
ေမြးေန႔ကုသိုလ္ျပဳရင္
ခ်ိန္ရွိတိုင္း ျပဳရမယ္။
တရားသေဘာအရ-
အခ်ိန္ရွိတိုင္း - -
ေမြး-ေသေနၾကတာပဲ မဟုတ္္လား။
(မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္)

တစ္ခ်ိန္တည္းသာ
ဘ၀မွာ တကယ္သံုးလို႔ျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အခ်ိန္ဟာ ပစၥဳပၸန္တစ္မ်ဳိးတည္းသာ ျဖစ္တယ္။ အတိတ္က လြန္ခဲ့ၿပီ၊အနာဂတ္ ကလဲ မေရာက္ေသးတာျဖစ္လို႔ စကားအေနနဲ႕ ေျပာလို႔ျဖစ္ေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာ အသံုးခ်လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။
သံုးလို႔ျဖစ္နုိင္တဲ့ ပစၥဳပၸန္တိုင္းကုိ အခ်ိန္ထိန္းကရိယာ သတိ တပ္ဆင္သြားရင္ လုပ္သင့္တာေတြလဲ ဧကန္လုပ္ျဖစ္ မယ္။ ေရွာင္သင့္တာေတြလဲ မုခ်ေရွာင္ ျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ေအးစရာ ျဖစ္သြားရပါတယ္။
(တိပိဋကဓရ၊ ေယာ-ဆရာေတာ္)

သူငယ္တို႔ အိမ္တည္ေဆာက္ျခင္း
ကေလးသူငယ္တို႕သည္ ေျမမႈန္႕ သလဲမႈန္႕တို႕ျဖင့္ အိမ္ေဆာက္လုပ္၍ ကစားၾကေလ၏။ ထိုေျမမႈန္႕သလဲမႈန္႕မ်ား ကို ခင္မင္ျခင္း ၊တြယ္တာျခင္း၊ လိုခ်င္မက္ေမာျခင္း ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး သူငယ္တို႕သည္ ကစားလွ်က္သာ ေနကုန္၏ ။
ထိုကေလးသူငယ္တို႕သည္ ေျမမႈန္႕သလဲမႈန္႕အိမ္မ်ားကို ခင္မင္ျခင္း၊ တြယ္တာျခင္း၊ လိုခ်င္မက္ေမာျခင္း၊ မရွိေတာ့ ေသာအခါ၌ကား ဖ်က္ဆီးႀကဲျဖန္႕ ပစ္လိုက္ၾကကာ ကစားမႈကို ရပ္စဲၾကေလေတာ့၏။
“ရာဓ….သင္တို႕သည္လည္း ရုပ္ကိုဖ်က္ဆီး ႀကဲျဖန္႕ ပစ္ၾကကုန္ေလာ့ ၊ ေ၀ဒနာ-သညာ-သခၤါရ-၀ိဉာဏ္တို႕ကိုဖ်က္ ဆီးႀကဲျဖန္႕ၾကကုန္ေလာ့၊ ကစားမႈကို ၿပီးဆံုးၾကကုန္ေလာ့၊တဏွာကုန္ေအာင္ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ၾကကုန္ေလာ့၊ ဤစကားသည္ မွန္၏၊ ရာဓ……တဏွာကုန္ျခင္းသည္ နိဗၺာန္ပင္ျဖစ္သတည္း” ။
(ခႏၶ၀ဂၢ၊ရာဓသံယုတ္၊ပဌမ၀ဂ္၊သတၱသုတ္)


မစင္ကို မထိေလႏွင့္
မစင္တြင္းသည္ ေက်ာက္စရစ္ခဲ၊ အိုးျခမ္းကြဲကဲ့သုိ႔ ေသးငယ္ေသာ အရာ၀တၳဳမွ်ျဖင့္ ထိခိုက္မိေသာ္လည္း အနံ႕ဆိုးထြက္ေလ၏။ လြန္လြန္ကဲကဲ ဆိုးဆိုးရြားရြား အနံ႕ထြက္တတ္၏။
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔သည္ မေျပာပေလာက္သည့္ အေၾကာင္းအခ်က္ကေလးမွ်ျဖင့္လည္း အမ်က္ထြက္ တတ္၏။ အနည္းငယ္မွ် ေျပာရံုျဖင့္လည္း အမ်က္ထြက္တတ္၏။ ခက္ထန္တတ္၏။ အမွတ္အစြဲႀကီးတတ္၏။ ရန္ျပဳေပ၏။
ထိုသို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကုိ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံျခင္း မျပဳအပ္ေပ၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။
(တိကနိပါတ္၊ ပုဂၢလ၀ဂ္၊ဇိဂုစၧိတဗၺသုတ္)

အဆိုအမိန္႔မ်ား

ၿပံဳးခ်င္သလား မဲ့ခ်င္သလား
ေမတၱာထား ေမတၱပြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕အတြင္းအဇၥ်တၱသႏၲာန္မွာ ပူေနမွာလား….၊ ေအးေနမွာလား….၊ ေအးေနမွာပါ။ ေမတၱာဓာတ္ေတြ ျဖန္႔ေ၀ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအးေနမယ္။
ေမတၱာက အေအး၊ ေဒါသက အပူ၊ေမတၱာက တည္ၿငိမ္မႈ၊ ေဒါသက လႈပ္ရွားမႈ၊ ေမတၱာက တည္ေဆာက္မႈ၊ ေဒါသက ဖ်က္ဆီးမႈ၊ ေမတၱာက ကုသိုလ္၊ ေဒါသက အကုသိုလ္၊
ေမတၱာက ခ်စ္ျခင္း၊ ေဒါသက မုန္းျခင္း၊ ေမတၱာက အၿပံဳးရုပ္၊ေဒါသက အမဲ့ရုပ္၊ ေမတၱာက ခြင့္လြတ္ျခင္း၊ ေဒါသာက အာဃာတ၊ ေမတၱာက ဆြဲေဆာင္မႈ၊ ေဒါသက တြန္းကန္မႈ။
ေမတၱာအားေကာင္းရင္ ေလာကသံသရာအက်ဳိးေတြ အကုန္ၿပီးသြာမွာပါ။
(သူငယ္ေတာ္ေတာရဆရာေတာ္)



မီးၿငိမ္းပါေစ
ေမတၱာမရွိလွ်င္ ဆင္းရဲသူကို ျမင္သည့္အခါ သနားျခင္း-ကရုဏာ၊ခ်မ္းသာသူကုိ ျမင့္သည့္အခါ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း-မုဒိတာ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါ။
အက်ဳိးေဆာင္ရြက္ခြင့္ႀကံဳလာပါက မိမိကုိ မလိုလားသူ၏ အက်ဳိးကိုပင္ စိတ္ပါလက္ပါ ေဆာင္ရြက္ေပးလွ်က္ အဖိုးတန္လွစြာေသာ ေမတၱာလက္နက္ကို အခ်က္က်က် သံုးစြဲသင့္ပါသည္။
ေမတၱာသည္ ေရႏွင့္တူသည္။ ေဒါသသည္ မီးႏွင့္တူသည္၊ ေရမ်ားေလ မီးၿငိမ္းေလပင္။
(မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္)


တုမႏိႈင္းသာ

တစ္ေန႔သံုးခါ၊ အုိးတစ္ရာျဖင့္
ခ်က္ကာထမင္း၊ ေကၽြးေမြးျခင္းထက္
မယြင္းစင္စစ္၊ႏို႕တစ္ညွစ္စာ
ႀကိမ္သံုးခါမွ်၊ ေမတၱာပြားမ်ား
က်ဳိးႀကီးမားသည္ ၊ ဘုရားျမတ္စြာ မိန္႔ခြန္းတည္း။
(မဟာစည္ဆရာေတာ္)


တန္ဖိုးသိသူ
ေမတၱာကုိ ေမတၱာနဲ႔တူေအာင္ ပြားရင္ လက္ဖ်စ္တစ္တြက္၊လွ်ပ္တစ္ျပက္၊မ်က္စိတစ္မိွတ္ အခ်ိန္အတြင္း စိတ္ျဖင့္ ညြတ္လိုက္တဲ့ ေမတၱာေတာင္မွ အင္မတန္စြမ္းအားႀကီးပါတယ္လို႔ ဘုရာရွင္က ဂုဏ္တင္ခ်ီးမြန္းထားပါတယ္။
တဒဂၤ အခ်ိန္ကေလးအတြင္းမွာပဲ ထိထိမိမိ ပြားလိုုက္ရင္္ စ်ာန္တရား မဆိတ္သုဥ္းသူ၊ ျဗဟၼစိုရ္တရားရွိသူ၊ ဘုရားအဆံုးအမကုိ လိုက္နာသူ၊ သာသနာျပဳသူ၊ အမ်ားရိကၡာကို အက်ဳိးရွိရွိ အသံုးျပဳေနသူလို႔ ဆိုလို႔ ရပါတယ္။

(တိပိဋကဓရ-ေယာ-ဆရာေတာ္)


အရင္းအႏွီး

အစြမ္းသတၱိရွိရွိ၊ လံု႔လ၀ီရိယ ႀကီးႀကီးမားမားနဲ႕ အလုပ္ကုိ တန္ဖိုးထားလုပ္မယ္ဆိုရင္ ေနရာ ေနရာတကာမွာ ၾသဇာေညာင္းလာပါလိမ့္မယ္။ လုပ္သမွ် အလုပ္ေတြ ေအာင္ျမင္ၿပီး အထြတ္အထိတ္ ေရာက္တယ္ဆိုတာ အရင္းစစ္လိုက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကလို႔ပါ။ အျမင့္ေရာက္သူတိုင္း လံုးလ၀ီရိယနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာ ခ်ည္းပါပဲ။
(မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္)

ျမင္ၾကစမ္းပါ
ဘုရားရွင္ ပြင့္တဲ့အခါကုိ အခါေကာင္းမည္တယ္။ လူ႕ဘ၀ နတ္ဘ၀ ရၾကမႈသည္ ဘ၀ေကာင္း လို႔မည္တယ္။ ၀ီရိယ ထူေထာင္မႈကို ၀ီရိယေကာင္းတယ္လို႔မည္တယ္။
ကိုယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိတ့ဲအတိုင္း ၿပီးစီးျပည့္စံုေအာင္ ျမင္ၾကပါ။ သူေတာ္ေကာင္း အစားစားတို႔သည္ နိဗၺာန္၀င္စံ သြားၾကတာ အသီးသီးရွိပါတယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကလဲ ဤကဲ့သုိ႔ အတုယူၿပီး ၀ီရိယကုိ ထူေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာျပည့္စံုၾကမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ၀ီရိယကို ထူေထာင္ၿပီး အားထုတ္ၿပီး ယူၾကပါ။
(ေ၀ဘူဆရာေတာ္ႀကီး)


ရဲရင့္သူတို႔၏ စိတ္ထား
“ကုသိုလ္လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ငါ့တာ၀န္ မရွိဘူး” ဆိုၿပီး တာ၀န္ခ်ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ လံု႕လ ၀ီရိယကင္း တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ သူ႕အတြက္ ကုသိုလ္ရလိမ့္ မဟုတ္ဘူး။ ကုသိုလ္လုပ္ငန္းမွာ အၿမဲတမ္း ငါ့အပၚ တာ၀န္ရွိေနတယ္လို႔ တြက္ ထားရမယ္။
တာ၀န္ရွိေနတယ္လို႔ တြက္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ မျဖစ္ေသးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ ၀ီရိယ အလိုလိုရလာတယ္။ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ကုသိုလ္ေတြ ခုိင္ၿမဲေအာင္၊ မျဖစ္ေသးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ တားနိုင္ေအာင္၊ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ ပယ္ရွားနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ ခုိင္ၿမဲတဲ့ လံု႕လ၀ီရိယ၊ ကုသိုလ္လုပ္ငန္းမွာ ငါ့တာ၀န္ခ်ည္းပဲလို႔ တာ၀န္ကုိ အၿမဲတမ္း ေခါင္းမွာတင္ထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ တာ၀န္ကို ခ်မထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ ျပည့္စံုရမယ္၊ ရဲရင့္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ ရွိရမယ္။
(သီတဂူဆရာေတာ္ အရွင္ဉာဏိႆရ)


ေအာင္ျမင္မႈ၏ ေသာ့ခ်က္
၀ီရိယမရွိရင္ ဘာမွ မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ ၀ီရိယ ဆိုတာ ကာယ၀ီရိယ၊စိတၱ၀ီရိယဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။
ကာယ၀ီရိယဆိုတာက ခႏၶာကို္ယ္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္လို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး စာက်က္ စာအံေနတာဟာ ကာယ၀ီရိယ လို႔ေခၚတယ္။
ေစတသိက၀ီရိယဆိုတာကေတာ့ ဒီစာမရရင္(ဒီအလုပ္မၿပီးရင္-မေအာင္ျမင္ရင္) ဒီေနရာက မထေတာ့ဘူးဆိုၿပီး စာက်က္ေနတာကုိ ေစတသိက ၀ီရိယလို႔ေခၚတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေနရာတကာမွာ ၀ီရိယ ရွိၾကပါ။ ဒါမွ ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္။
(မဟာေဇာတိကာရာမဆရာေတာ္)

ေမြးမဆံုး ေသမဆံုး
ေမြးေန႔ကုသိုလ္ျပဳရင္
ခ်ိန္ရွိတိုင္း ျပဳရမယ္။
တရားသေဘာအရ-
အခ်ိန္ရွိတိုင္း - -
ေမြး-ေသေနၾကတာပဲ မဟုတ္္လား။
(မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္)

တစ္ခ်ိန္တည္းသာ
ဘ၀မွာ တကယ္သံုးလို႔ျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အခ်ိန္ဟာ ပစၥဳပၸန္တစ္မ်ဳိးတည္းသာ ျဖစ္တယ္။ အတိတ္က လြန္ခဲ့ၿပီ၊အနာဂတ္ ကလဲ မေရာက္ေသးတာျဖစ္လို႔ စကားအေနနဲ႕ ေျပာလို႔ျဖစ္ေပမဲ့ လက္ေတြ႕မွာ အသံုးခ်လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။
သံုးလို႔ျဖစ္နုိင္တဲ့ ပစၥဳပၸန္တိုင္းကုိ အခ်ိန္ထိန္းကရိယာ သတိ တပ္ဆင္သြားရင္ လုပ္သင့္တာေတြလဲ ဧကန္လုပ္ျဖစ္ မယ္။ ေရွာင္သင့္တာေတြလဲ မုခ်ေရွာင္ ျဖစ္ေတာ့မွာမို႔ ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ေအးစရာ ျဖစ္သြားရပါတယ္။
(တိပိဋကဓရ၊ ေယာ-ဆရာေတာ္)

သူငယ္တို႔ အိမ္တည္ေဆာက္ျခင္း
ကေလးသူငယ္တို႕သည္ ေျမမႈန္႕ သလဲမႈန္႕တို႕ျဖင့္ အိမ္ေဆာက္လုပ္၍ ကစားၾကေလ၏။ ထိုေျမမႈန္႕သလဲမႈန္႕မ်ား ကို ခင္မင္ျခင္း ၊တြယ္တာျခင္း၊ လိုခ်င္မက္ေမာျခင္း ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး သူငယ္တို႕သည္ ကစားလွ်က္သာ ေနကုန္၏ ။
ထိုကေလးသူငယ္တို႕သည္ ေျမမႈန္႕သလဲမႈန္႕အိမ္မ်ားကို ခင္မင္ျခင္း၊ တြယ္တာျခင္း၊ လိုခ်င္မက္ေမာျခင္း၊ မရွိေတာ့ ေသာအခါ၌ကား ဖ်က္ဆီးႀကဲျဖန္႕ ပစ္လိုက္ၾကကာ ကစားမႈကို ရပ္စဲၾကေလေတာ့၏။
“ရာဓ….သင္တို႕သည္လည္း ရုပ္ကိုဖ်က္ဆီး ႀကဲျဖန္႕ ပစ္ၾကကုန္ေလာ့ ၊ ေ၀ဒနာ-သညာ-သခၤါရ-၀ိဉာဏ္တို႕ကိုဖ်က္ ဆီးႀကဲျဖန္႕ၾကကုန္ေလာ့၊ ကစားမႈကို ၿပီးဆံုးၾကကုန္ေလာ့၊တဏွာကုန္ေအာင္ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ၾကကုန္ေလာ့၊ ဤစကားသည္ မွန္၏၊ ရာဓ……တဏွာကုန္ျခင္းသည္ နိဗၺာန္ပင္ျဖစ္သတည္း” ။
(ခႏၶ၀ဂၢ၊ရာဓသံယုတ္၊ပဌမ၀ဂ္၊သတၱသုတ္)


မစင္ကို မထိေလႏွင့္
မစင္တြင္းသည္ ေက်ာက္စရစ္ခဲ၊ အိုးျခမ္းကြဲကဲ့သုိ႔ ေသးငယ္ေသာ အရာ၀တၳဳမွ်ျဖင့္ ထိခိုက္မိေသာ္လည္း အနံ႕ဆိုးထြက္ေလ၏။ လြန္လြန္ကဲကဲ ဆိုးဆိုးရြားရြား အနံ႕ထြက္တတ္၏။
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာသူတို႔သည္ မေျပာပေလာက္သည့္ အေၾကာင္းအခ်က္ကေလးမွ်ျဖင့္လည္း အမ်က္ထြက္ တတ္၏။ အနည္းငယ္မွ် ေျပာရံုျဖင့္လည္း အမ်က္ထြက္တတ္၏။ ခက္ထန္တတ္၏။ အမွတ္အစြဲႀကီးတတ္၏။ ရန္ျပဳေပ၏။
ထိုသို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကုိ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံျခင္း မျပဳအပ္ေပ၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။
(တိကနိပါတ္၊ ပုဂၢလ၀ဂ္၊ဇိဂုစၧိတဗၺသုတ္)

Thursday, November 15, 2007

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ျမန္လိုက္တာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္......
"ေငြရတု"မဂၢဇင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ေျမာက္ဖို႔အေရး စာမူေတြစီစစ္ရ...
တည္းျဖတ္ရႏွင့္ ေန႔တိုင္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့ရတယ္၊
အင္းေလ.... စာအုပ္ထြက္ရွိလာတဲ့အခါ
အေမေျပာတဲ့ အေမာေျပ ဆိုတာလို ပီတိေတြလည္းျဖာရဦးမွာေပါ့
ကုိယ္မလုပ္ဖူးတဲ့ အလုပ္ဆိုေတာ့ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးပဲ
စာမူက အခုမွ ေရာက္တာမ်ားေတာ့ အလုပ္ရႈပ္တယ္
အင္း...႔ၿပီးရင္ေတာ့ ၀မ္းသာရမွာအမွန္ပဲ....
ေအးရိပ္ေခ်ာင္မဟာစည္ရိပ္သာရဲ႕ generation ေငြရတုမွတ္တိုင္တစ္ခုေတာ့ က်န္ခဲ့ဦးမွာေပါ့....
အခုတေလာ ေငြရတုစာအုပ္အတြက္အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ ေဆာင္းပါးမေရးျဖစ္တာၾကာပါၿပီ...
ေနာက္မ်ားမွ ဆက္ေရးဦးမယ္ လို႔ေလ........

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ျမန္လိုက္တာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္......
"ေငြရတု"မဂၢဇင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ေျမာက္ဖို႔အေရး စာမူေတြစီစစ္ရ...
တည္းျဖတ္ရႏွင့္ ေန႔တိုင္း ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့ရတယ္၊
အင္းေလ.... စာအုပ္ထြက္ရွိလာတဲ့အခါ
အေမေျပာတဲ့ အေမာေျပ ဆိုတာလို ပီတိေတြလည္းျဖာရဦးမွာေပါ့
ကုိယ္မလုပ္ဖူးတဲ့ အလုပ္ဆိုေတာ့ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးပဲ
စာမူက အခုမွ ေရာက္တာမ်ားေတာ့ အလုပ္ရႈပ္တယ္
အင္း...႔ၿပီးရင္ေတာ့ ၀မ္းသာရမွာအမွန္ပဲ....
ေအးရိပ္ေခ်ာင္မဟာစည္ရိပ္သာရဲ႕ generation ေငြရတုမွတ္တိုင္တစ္ခုေတာ့ က်န္ခဲ့ဦးမွာေပါ့....
အခုတေလာ ေငြရတုစာအုပ္အတြက္အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ ေဆာင္းပါးမေရးျဖစ္တာၾကာပါၿပီ...
ေနာက္မ်ားမွ ဆက္ေရးဦးမယ္ လို႔ေလ........

Friday, November 9, 2007

သူေပးတဲ့အပူ

သူေျပာတဲ့စကား
ငါ့ကို ေစာ္ကား၊
စဥ္းစားတိုင္း ေဒါသပြား၊
ေတြးမိတိုင္း ေသာကပြား။
ေျပာတဲ့သူက ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္
ငါ့ရင္ထဲမွာ မီးေတာက္
ၾကာလာေတာ့ စိတ္ေျပ
ေမ့လိုက္ေတာ့ သက္သာ၊
ခြင့္လြတ္ေတာ့ ခ်မ္းသာ
တရားခံက......
ငါ့ ေဒါသ
ငါ့ မာန
ငါ့ အတၱ
သူေပးတဲ့ အပူ
မယူလည္း ရသားနဲ႕
ေနာက္မ်ားဆို မယူဖို႔Publish Post
ငါ့ စိတ္ကုိ ဆံုးမထား။ ။

သူေပးတဲ့အပူ

သူေျပာတဲ့စကား
ငါ့ကို ေစာ္ကား၊
စဥ္းစားတိုင္း ေဒါသပြား၊
ေတြးမိတိုင္း ေသာကပြား။
ေျပာတဲ့သူက ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္
ငါ့ရင္ထဲမွာ မီးေတာက္
ၾကာလာေတာ့ စိတ္ေျပ
ေမ့လိုက္ေတာ့ သက္သာ၊
ခြင့္လြတ္ေတာ့ ခ်မ္းသာ
တရားခံက......
ငါ့ ေဒါသ
ငါ့ မာန
ငါ့ အတၱ
သူေပးတဲ့ အပူ
မယူလည္း ရသားနဲ႕
ေနာက္မ်ားဆို မယူဖို႔Publish Post
ငါ့ စိတ္ကုိ ဆံုးမထား။ ။

Sunday, November 4, 2007

ေတြးတတ္ၾကပါေစ

ကမၻာဦးအစကတည္းက လူသားတို႔သည္ ကုိးကြယ္ အားထားမီခိုရာ ရွာေဖြခဲ့ၾကရာတြင္ ေတာ ၊ ေတာင္ ၊ ေရ ၊ေျမ ၊ မီး စသည့္ မိမိတို႔ယံုၾကည္ရာကို အားထားမီွခို ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ generation တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္အမွ် လူသားမ်ား၏ ကုိးကြယ္မႈ ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့ၾကပါသည္။
ထိုသို႔ ကိုးကြယ္မႈမ်ား ေျပာင္းလဲလာခဲ့ၾကရာတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၂၅၀၀)ေက်ာ္ကာလက ဘုရား၊ တရား ၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးကုိ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္မႈ ျပဳခဲ့ၾကေသာသူမ်ားရွိခဲ့ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟူသည္ ရတနာသံုးပါးကုိ ယံုၾကည္ၾကေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားကုိ ခၽြင္းခ်က္မရွိ လိုက္နာက်င့္သံုးခဲ့ၾကရာ အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာ ဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိသူမ်ားသည္ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ မ်ားျပားသကဲ့သို႔ ဗုဒၶအဆံုးအမကုိ မလိုက္နာမက်င့္သံုးေသာေၾကာင့္ အဆင့္တန္းနိမ့္ေသာ ဘ၀မ်ားသို႔ ေရာက္ရွိသူမ်ားသည္လည္း မေရတြက္္နိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ေခ်၏။

ထိုဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားထဲတြင္ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး တစ္ျခားအားထားကိုးကြယ္ရာမရွိဟု အသိဥာဏ္ျဖင့္ သိရွိထားၾကသူ ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္ စစ္စစ္မ်ား ရွိၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္ တကယ့္အေရး တကယ့္ေဘးႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳလာလွ်င္ ရတနာသံုးပါးကုိ အေပၚယံမွ်သာ ယံုၾကည္အားထားၾကၿပီး၊ လက္ရွိပစၥဳပၸန္၌ အမွန္တကယ္ အားထားရမည္ဟု ေသခ်ာေပါက္ မေျပာနိုင္ေသာ ဘိုးေတာ္ မယ္ေတာ္ အန္းကုန္း သူရႆတီ ကြမ္ရင္ စသည္မ်ားကုိ အားထားယံုၾကည္ေနၾကေသာ ဗုဒၶဖာသိဖာသာမ်ားလည္း ရွိေနၾကသည့္အျပင္၊ ေဗဒင္၊ လကၡဏာ၊ နတ္သူငယ္၊အတြင္း(၃၇)မင္း အျပင္ (၃၇)မင္းနတ္မ်ားကုိ ဘုရားတစ္ဆူအလား ကုိးကြယ္ေနၾကေသာ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဖာသိဖာသာ မ်ားလည္း ရွိၾကေပသည္။
တစ္ေန႔သ၌ ကလင္……ကလင္……ကလင္ ဖုန္းသံေၾကာင့္ စာေရးသူ ဖုန္းကိုင္လိုုက္ေသာအခါ “အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္မ ( ) ပါဘုရား” ၊ ဟု မိတ္ဆက္စကားဆိုလာသည္။
စာေရးသူ “အင္း…….ေျပာပါဦး ဘာကိစၥမ်ားပါလိမ့္” ၊
ဒကာမႀကီး “တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူးဘုရား… မနက္ျဖန္ အရွင္ဘုရားတို႔ ေက်ာင္းမွာ တပည့္ေတာ္မ ခင္ပြန္းသည္ကုိ ရဟန္း၀တ္ ေပးခ်င္လို႔ပါဘုရား” ၊ ဟု ေျပာလာပါ၏ ။
စာေရးသူ “ ေကာင္းတာေပါ့ ဒကာမႀကီး လာသာလာခဲ့ပါ” ။ ဟုဆိုကာ ရဟန္းခံရာ၌ လိုအပ္ေသာ ပရိကၡရာမ်ား၀ယ္ရန္ ေျပာျပခဲ့ပါသည္။
ရဟန္းခံမည့္ေန႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဒကာမႀကီးက “ အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ ခင္ပြန္းကုိ သိမ္၀င္တဲ့အခါမွာ ကမၼ၀ါစာ (၃)ႀကိမ္တိတိ ဖတ္ေပးေတာ္မူပါဘုရား” ဟု ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ အလြန္ အံ့ၾသခဲ့ရပါသည္။
အမွန္စင္စစ္- ရဟန္းခံသည္ဆိုရာ၀ယ္ ရဟန္းကိစၥမွာ ရဟန္းမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ပါသည္။ ရဟန္းခံ သိမ္၀င္သည့္အခါတြင္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက စီမံ ပိုင္ခြင့္ မရွိၾကပါ။ ထိုကဲ့သုိ႔ စီမံပိုင္ခြင့္သည္ ယခင္ကလည္း မရွိခဲ့၊ ယခုလည္းမရွိ ၊ ေနွာင္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ် ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ သို႔ပါေသာ္လည္း ထုိဒကာမႀကီးက သူကိုယ္တိုင္ နားလည္သည့္ပမာ စီမံေနေခ်ၿပီ ။ စာေရးသူလည္း မေနနိင္ေသာေၾကာင့္ “ ဒကာမႀကီး ရဟန္းခံတဲ့အခါ ကမၼ၀ါစာ (၃)ႀကိမ္ဖတ္ရမယ္ လို႔ ဘယ္သူက ေျပာတာလဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒကာမႀကီးကိုယ္တိုင္က သိလုိ႔ ေျပာတာလား” ဟု ေမးရပါသည္။ “ အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ သိိလို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ( )
ေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးထံမွ ေဗဒင္ အေဟာထြက္လို႔ပါဘုရား” ။ ဟု ဒကာမႀကီးက အေျဖေပးပါသည္။ ဆက္လက္၍ စာေရးသူက “ ကမၼ၀ါ(၃)ႀကိမ္ဖတ္ရင္ ဘာအက်ဳိးေတြ ရနိုင္တယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ဆရာက မေျပာလိုက္ဖူးလား” ။ ဟုေမးေသာအခါ ထိုအေမးကုိ မေျဖဘဲ သူမ၏ အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ အေၾကာင္းကို ေျပာပါေလေတာ့သည္။
သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္သည္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ၿငိစြန္းကာ ေနာက္အိမ္ေထာင္အသစ္တစ္ခု ထူေထာင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ဆက္ႏြယ္၍ သူမသည္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးထံ ေဗဒင္ေမးခဲ့ရာ ေဗဒင္ဆရာဘုန္းႀကီးက သူမ၏ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပနိုင္ရန္အတြက္ ခင္ပြန္းသည္အား ရဟန္းခံေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခင္ပြန္းသည္ ရဟန္းခံသည့္အခါတြင္ ကမၼ၀ါစာ (၃)ႀကိမ္ဖတ္ရမည္ဟု ေဗဒင္အေဟာထြက္ေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ေလွ်ာက္ထားရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာလာပါသည္။
သူမ၏ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားအရ ဤေနရာ၌ -
(၁)အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ ေျပလည္ေစရန္ ၊
(၂) ရဟန္းခံရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၊
(၃) ေဗဒင္ဆရာ၏ လမ္းညြန္ခ်က္ ၊ ဟု အေၾကာင္းအရာသံုးခ်က္ ထြက္ေပၚလာသည္။
(၁) ခင္ပြန္းသည္အား ရဟန္းခံေပးျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာကို မေျဖရွင္းေပးနိုင္သကဲ့သုိ႔ ေဗဒင္ဆရာကလည္း ေျဖရွင္းေပး၍ မရနိင္ေပ။ ထိုျပႆနာကုိ ေျဖရွင္္းေပးနိုင္ေသာသူမ်ားကား ကာယကံရွင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ အိမ္ေထာင္ရွင္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးသာျဖစ္ေခ်သည္။ ထိုအျခင္းအရာကို သူ သိနိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းေလစြ။
(၂) အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ ေျပလည္ေစရန္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ ညံ့ဖ်င္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရဟန္းခံရသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ မည္မွ်ပင္ညံ့ဖ်င္းေနေစကာမူ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ ရဟန္းခံျဖစ္သည္ ကပင္လွ်င္ ေကာင္းလွပါသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ တစ္ခါက ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူစဥ္ ညီေတာ္နႏၵမင္းသားသည္ ဇနပဒကလ်ာဏီမင္းသမီးႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားရမည့္ေန႔ႏွင့္တိုက္ဆိုင္ေနပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္မွ ျပန္ၾကြေတာ္မူေသာအခါ နႏၵမင္းသားကုိ သပိတ္ေတာ္ေပး၍ ေနာက္ပါးက လိုက္ေစသည္။ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ နႏၵမင္းသားအား ရဟန္းျပဳရန္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ နႏၵမင္းသားသည္ သိဒၶတၳမင္းသားဘ၀ ငယ္စဥ္ကပင္လွ်င္ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသ ရေသာေၾကာင့္ ရဟန္းမျပဳခ်င္ေသာ္လည္း ျပဳခဲ့ရရွာသည္။ အတန္ငယ္ၾကာေသာ္ နန္းေတာ္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ဇနပဒကလ်ာဏီမင္းသမီးကုိ လြမ္းလွသည့္အျဖစ္ေၾကာင့္ လူထြက္လိုေသာစိတ္ျဖစ္ေပၚ၍ ေနေပ၏ သာသနာ၌ ၿငီးေငြ႔ေနေသာ နႏၵေထရ္အား ဘုရားရွင္သည္ တာ၀တႎသာ သို႔ ေခၚေဆာင္ၿပီး နတ္သမီးတို႔ကို ျပေတာ္မူရာ မိမိစြဲလမ္းေနေသာ ဇနပဒကလ်ာဏီသည္ နတ္သမီးတို႔ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ ေမ်ာက္အိုမႏွင့္သာ ပမာတူလွပါေပ၏ ဟု သိျမင္ၿပီး နတ္သမီးမ်ားကို ရလိုမႈျဖင့္ တရားအားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ အျခားရဟန္းမ်ားက ေျပာင္ေလွာင္ကဲ့ရဲ႕ၾကသျဖင့္ သံေ၀ဂရကာ တရားအားထုတ္ေသာအခါ ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ရဟန္းခံရာ၌ ရည္ရြယ္ခ်က္မေကာင္းေသာ္လည္း အေၾကာင္းမဟုတ္ပါေခ်။
(၃) ေဗဒင္ဆရာ၏ လမ္းညြန္ခ်က္။
ေဗဒင္ဆရာ၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတိုင္း ရဟန္းခံရာ၌ ကမၼ၀ါ(၃)ႀကိမ္ဖတ္ရံုမွ်ျဖင့္ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေျဖရွင္းေပးနိုင္သည္ဆိုသည္မွာ သဘာ၀မက်ပါေခ်။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သိမ္၀င္ၿပီး ရဟန္းခံေပးရာ၌ ေရွးယခင္ကလည္း ကမၼ၀ါ(၃)ႀကိမ္ဖတ္ခဲ့ရပါသည္။ ယခုလည္းဖတ္ရပါသည္ ၊ ေနာင္လည္း ဖတ္ရပါဦးမည္။ ေဗဒင္ဆရာေျပာမွ ဖတ္ရမည္မဟုတ္ပါ။ ေဗဒင္ဆရာက အထူးအဆန္းလုပ္ခါ ေျပာ လိုက္ေသာစကားကို အဟုတ္ႀကီးထင္မွတ္ၾကေလသည္။ ဤေနရာ၌ ေဗဒင္ဆရာ အျပစ္ဟု ေျပာ၍ မရနိုင္ပါေခ်။ ေလာက၀ယ္ ဟုတ္၏-မဟုတ္၏ ၊ ျဖစ္နုိင္၏ - မျဖစ္နုိင္၏ ဟူသည္ကုိ မိမိ၏ ကိုယ္ပို္္င္ဥာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈ မရွိဘဲ ၊ သူတစ္ပါး၏ အလိမ္ခံခ်င္ေနၾကေသာ သူမ်ား ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ေဗဒင္ဆရာတို႔၏ အလိမ္ကို ခံေနၾကရဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ အလိမ္ခံမည့္သူမ်ားမရွိလွ်င္ ေဗဒင္ဆရာမ်ား၏ ဘ၀သည္လည္း ရပ္တည္နုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားတို႔သည္ ျဖစ္လာေသာ အေၾကာင္းအရာ ျပႆနာမ်ားအေပၚ၌ ေဗဒင္ဆရာ၏ အဆံုးအျဖတ္ကုိ မယူသင့္ေပ။ သူတစ္ပါး ပါးစပ္ဖ်ား၌ လမ္းဆံုး၍ မေနဘဲ ၊ မိမိကိုယ္ပို္္င္ဥာဏ္ကုိ အသံုးခ်ၿပီး မွန္ကန္ေအာင္ ဆံုးျဖတ္ေစခ်င္လွပါသည္။
ဤေဆာင္းပါး၌ ေဗဒင္ကုိ အျပစ္ေျပာေနသည္ဟု စာဖတ္သူမ်ားက မယူဆေစခ်င္ေပ။ ေလာက၌ သဘာ၀က်က် ေတြးေခၚတတ္ရန္ ေရးသားေပးရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေဗဒင္ေမးေသာအခါ ေမြးသကၠရာဇ္ အေပၚမူတည္၍ ေဗဒင္ပညာျဖင့္ တြက္ခ်က္ၿပီး ေဟာစာတမ္းအမ်ဳိးစံု ေအာင္ ထြက္ေပၚလာရသည္။ ေမြးသကၠရာဇ္ မတူညီျခင္းေၾကာင့္ ေဟာစာတမ္းမ်ား မတူညီၾက၊ဟုဆိုလွ်င္ ေလာက၌ ေမြးသကၠသရာဇ္ျခင္းတူညီၾကေသာ အမႊာပူးမ်ား၏ ကံၾကမၼာျခင္းလည္း တူညီၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူ၏ တူ/တူမ သံုးေယာက္သည္ ေလာကႀကီးအတြင္းသုိ႔ တစ္ေန႔တည္း ေရာက္ရိွလာၾကသည္။ ကေလးသံုးေယာက္သည္ အမႊားပူးပင္ျဖစ္ေသာ္ လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စရိုက္လကၡဏာျခင္း ကြာျခားၾကသည့္အျပင္ အက်ဳိးေပးျခင္းလည္း ကြာလြန္းလွပါသည္။ ေဗဒင္အလိုကမူ တစ္ေန႔ထဲ ေရွ႕ဆက္ ေနာက္ဆက္ ေရာက္လာၾကေသာေၾကာင့္ တူညီၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း။
ေဗဒင္အလိုအရ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးၿပီး ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ အိမ္မ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း အဘယ့္ေၾကာင့္ မီးေဘးသင့္ပါသနည္း။ အမွန္ဆိုလွ်င္ ေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္၌ ေဆာက္လုပ္ေသာေၾကာင့္ မီးေဘးလြတ္ရမည္သာ။
ေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္ ေရြးၿပီး ထိ္မ္းျမားလက္ထပ္ၾကေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ား အဘယ့္ေၾကာင့္ အိမ္ ေထာင္ေရး မသာယာဘဲ ကြဲၿပဲၾကရပါသနည္း။
“ေသာၾကာေရေၾကာင္း မသြားေကာင္းဟု ဆိုေသာ္လည္း ေသာၾကာေန႔ ေရလမ္းခရီးသြားေသာသူမ်ား အဘယ့္ေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ႏွင့္ မႀကံဳၾကရပါသနည္း။ ေသာၾကာေန႔မွတစ္ပါး တစ္ျခားေန႔ရက္မ်ား၌ ေရေၾကာင္းခရီး သြားသူမ်ားသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ဆိုးနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္ၾကရပါသနည္း။ ။
ေမြးေန႔ေသာၾကာ တနလၤာ ေကသာဆံျဖတ္ မျပဳအပ္၊ဟု ေဗဒင္အလိုအရ ရွိပါေသာ္လည္း ေသာၾကာ တနလၤာစသည္၌ ဆံပင္ျဖတ္္သူမ်ား မည္သည့္ အႏၲရာယ္မွ် မျဖစ္ေပၚလာေခ်။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင္ပါနည္း။
စေနၿဂိဳလ္လြန္လွ်င္ေကာင္းမည္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း စေနၿဂိဳလ္လြန္ေျမာက္မွ စီးပြားပ်က္သူမ်ား၊ အိမ္ေထာင္ေရးပ်က္သူမ်ား၊ က်န္းမာေရးအရ အနာေရာဂါဖိစီးၿပီး အသက္ေသဆံုးၾကရသူမ်ား ရွိၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း။
“ဓ,မၼ၊ ေသာ,က၊ အင္း,၀၊ ရာ,ဇာ” ရန္ဖက္ျခင္း ေပါင္းေဖၚမႈမျပဳရဟု ဆိုရာ၀ယ္ ရန္ဖက္ျခင္း အိမ္ေထာင္ျပဳထားၾကေသာ္လည္း မၿပိဳမကြဲဘဲ သက္ဆံုးတိုင္ေအာင္ ေပါင္းေဖၚၾကရၿပီး စီးပြားေရးဖက္၌လည္း ေအာင္ျမင္သူမ်ားရွိသကဲ့သုိ႔၊ “ ဦး,သာ ၊ စိန္,ပန္း ၊ ဒန္း,လွ ၊ ကုိ , ရွာ ။ မိတ္ဖက္ျခင္း အိမ္ေထာင္ျပဳထားၾကေသာ သူမ်ားသည္ မၾကာမီ အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲသြားၾကသူမ်ားလည္း ရွွိေနၾကေပသည္ ။ ယင္းသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း။
သိဒၶတၳမင္းသားႏွင့္အတူ ေလာကအတြင္းသို႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ တစ္ေန႔တည္း၊ တစ္ခ်ိန္တည္း ေမြးဖြားလာၾကကုန္ေသာ ဖြားဖက္ေတာ္မ်ား(၇)ပါး ရွိခဲ့ပါသည္။ ၄င္းတို႔အနက္ အသက္ရွိ(၅)ဦးမွာ - ယေသာ္ဓယာ မင္းသမီး၊ ညီေတာ္ အာနႏၵာ ၊ ေမာင္ဆန္ ၊ က႑ကျမင္း ၊ ကာဠဳဒါယီ ၊ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔သည္ ေလာကထဲသို႔ တစ္ခ်ိန္တည္း ေရာက္လာၾကသည္။ ေဗဒင္အလိုအရ ဆိုလွ်င္ တစ္ခ်ိန္တည္း ေမြးၾကသည့္အတြက္ သူတို႔ျဖစ္စဥ္မ်ား တူညီၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖြားဖက္ေတာ္မ်ား၏ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဘ၀ေပးကံမ်ားမတူညီ ၾကေသာေၾကာင့္ သူတုိ႔၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္မ်ားလည္း မတူညီခဲ့ၾကျခင္းမွာ စဥ္းစားေတြးေတာစရာျဖစ္ေနပါသည္။
ေဗဒင္အရာ၌ အလြန္ကၽြမ္းက်င္ေသာ ေကာ႑ညပုဏၰားသည္ သိဒၶတၳမင္းသား ဘုရားဧကန္စင္စစ္ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမည္ဟု သူ၏ေဗဒင္ပညာကုိ ယံုၾကည္ကာ ပရိသတ္အလယ္္၌ ရဲ႕၀ံ့စြာ ေဟာခဲ့ေသာ္လည္း၊ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ျပင္းထန္ေသာအက်င့္တရားမွသည္ ပံုမွန္က်င့္ရေသာ အက်င့္သို႔ ကူးေျပာင္းလိုက္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ဒီဘ၀ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ဘုရားမျဖစ္နိုင္ေတာ့ဟု ဆိုကာ သူ၏ေဗဒင္အေပၚ၌ ယံုမွားသံသယျဖစ္ခဲ့ရပါေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
ဤမွ်ျဖင့္ ေဗဒင္နည္းပညာ၏ မေသခ်ာမေရရာသည္ကုိ ထင္ျမင္ေလာက္ပါၿပီ။
နိဂုံးခ်ဴပ္ ေျပာလိုသည္မွာ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ ႀကံဳလာလွ်င္ မေသခ်ာမေရရာသည့္ ေဗဒင္၏လမ္းညြန္မႈကုိ အားမကုိးဘဲ ကုိယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ သဘာ၀က်က် ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္၍ လက္ေတြ႕က်ေသာ ေျဖရွင္းနည္းမ်ားႏွင့္ ေျဖရွင္းနိုင္ကာ တန္ဘိုးရွိေသာ ဘ၀ကို ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလိုုက္ရပါေတာ့သတည္း။
စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ၊ ေဘးရန္ကင္း ၊ လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

ေတြးတတ္ၾကပါေစ

ကမၻာဦးအစကတည္းက လူသားတို႔သည္ ကုိးကြယ္ အားထားမီခိုရာ ရွာေဖြခဲ့ၾကရာတြင္ ေတာ ၊ ေတာင္ ၊ ေရ ၊ေျမ ၊ မီး စသည့္ မိမိတို႔ယံုၾကည္ရာကို အားထားမီွခို ကုိးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ generation တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္အမွ် လူသားမ်ား၏ ကုိးကြယ္မႈ ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့ၾကပါသည္။
ထိုသို႔ ကိုးကြယ္မႈမ်ား ေျပာင္းလဲလာခဲ့ၾကရာတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၂၅၀၀)ေက်ာ္ကာလက ဘုရား၊ တရား ၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးကုိ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္မႈ ျပဳခဲ့ၾကေသာသူမ်ားရွိခဲ့ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟူသည္ ရတနာသံုးပါးကုိ ယံုၾကည္ၾကေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားကုိ ခၽြင္းခ်က္မရွိ လိုက္နာက်င့္သံုးခဲ့ၾကရာ အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာ ဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိသူမ်ားသည္ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ မ်ားျပားသကဲ့သို႔ ဗုဒၶအဆံုးအမကုိ မလိုက္နာမက်င့္သံုးေသာေၾကာင့္ အဆင့္တန္းနိမ့္ေသာ ဘ၀မ်ားသို႔ ေရာက္ရွိသူမ်ားသည္လည္း မေရတြက္္နိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ေခ်၏။

ထိုဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားထဲတြင္ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး တစ္ျခားအားထားကိုးကြယ္ရာမရွိဟု အသိဥာဏ္ျဖင့္ သိရွိထားၾကသူ ဗုဒၶ ဘာသာ၀င္ စစ္စစ္မ်ား ရွိၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္ တကယ့္အေရး တကယ့္ေဘးႏွင့္ ေတြ႕ႀကံဳလာလွ်င္ ရတနာသံုးပါးကုိ အေပၚယံမွ်သာ ယံုၾကည္အားထားၾကၿပီး၊ လက္ရွိပစၥဳပၸန္၌ အမွန္တကယ္ အားထားရမည္ဟု ေသခ်ာေပါက္ မေျပာနိုင္ေသာ ဘိုးေတာ္ မယ္ေတာ္ အန္းကုန္း သူရႆတီ ကြမ္ရင္ စသည္မ်ားကုိ အားထားယံုၾကည္ေနၾကေသာ ဗုဒၶဖာသိဖာသာမ်ားလည္း ရွိေနၾကသည့္အျပင္၊ ေဗဒင္၊ လကၡဏာ၊ နတ္သူငယ္၊အတြင္း(၃၇)မင္း အျပင္ (၃၇)မင္းနတ္မ်ားကုိ ဘုရားတစ္ဆူအလား ကုိးကြယ္ေနၾကေသာ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဖာသိဖာသာ မ်ားလည္း ရွိၾကေပသည္။
တစ္ေန႔သ၌ ကလင္……ကလင္……ကလင္ ဖုန္းသံေၾကာင့္ စာေရးသူ ဖုန္းကိုင္လိုုက္ေသာအခါ “အရွင္ဘုရား…..တပည့္ေတာ္မ ( ) ပါဘုရား” ၊ ဟု မိတ္ဆက္စကားဆိုလာသည္။
စာေရးသူ “အင္း…….ေျပာပါဦး ဘာကိစၥမ်ားပါလိမ့္” ၊
ဒကာမႀကီး “တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူးဘုရား… မနက္ျဖန္ အရွင္ဘုရားတို႔ ေက်ာင္းမွာ တပည့္ေတာ္မ ခင္ပြန္းသည္ကုိ ရဟန္း၀တ္ ေပးခ်င္လို႔ပါဘုရား” ၊ ဟု ေျပာလာပါ၏ ။
စာေရးသူ “ ေကာင္းတာေပါ့ ဒကာမႀကီး လာသာလာခဲ့ပါ” ။ ဟုဆိုကာ ရဟန္းခံရာ၌ လိုအပ္ေသာ ပရိကၡရာမ်ား၀ယ္ရန္ ေျပာျပခဲ့ပါသည္။
ရဟန္းခံမည့္ေန႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဒကာမႀကီးက “ အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ ခင္ပြန္းကုိ သိမ္၀င္တဲ့အခါမွာ ကမၼ၀ါစာ (၃)ႀကိမ္တိတိ ဖတ္ေပးေတာ္မူပါဘုရား” ဟု ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ အလြန္ အံ့ၾသခဲ့ရပါသည္။
အမွန္စင္စစ္- ရဟန္းခံသည္ဆိုရာ၀ယ္ ရဟန္းကိစၥမွာ ရဟန္းမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ပါသည္။ ရဟန္းခံ သိမ္၀င္သည့္အခါတြင္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက စီမံ ပိုင္ခြင့္ မရွိၾကပါ။ ထိုကဲ့သုိ႔ စီမံပိုင္ခြင့္သည္ ယခင္ကလည္း မရွိခဲ့၊ ယခုလည္းမရွိ ၊ ေနွာင္လည္း ဘယ္ေသာအခါမွ် ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ သို႔ပါေသာ္လည္း ထုိဒကာမႀကီးက သူကိုယ္တိုင္ နားလည္သည့္ပမာ စီမံေနေခ်ၿပီ ။ စာေရးသူလည္း မေနနိင္ေသာေၾကာင့္ “ ဒကာမႀကီး ရဟန္းခံတဲ့အခါ ကမၼ၀ါစာ (၃)ႀကိမ္ဖတ္ရမယ္ လို႔ ဘယ္သူက ေျပာတာလဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒကာမႀကီးကိုယ္တိုင္က သိလုိ႔ ေျပာတာလား” ဟု ေမးရပါသည္။ “ အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ သိိလို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ( )
ေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးထံမွ ေဗဒင္ အေဟာထြက္လို႔ပါဘုရား” ။ ဟု ဒကာမႀကီးက အေျဖေပးပါသည္။ ဆက္လက္၍ စာေရးသူက “ ကမၼ၀ါ(၃)ႀကိမ္ဖတ္ရင္ ဘာအက်ဳိးေတြ ရနိုင္တယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ဆရာက မေျပာလိုက္ဖူးလား” ။ ဟုေမးေသာအခါ ထိုအေမးကုိ မေျဖဘဲ သူမ၏ အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ အေၾကာင္းကို ေျပာပါေလေတာ့သည္။
သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္သည္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ၿငိစြန္းကာ ေနာက္အိမ္ေထာင္အသစ္တစ္ခု ထူေထာင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ဆက္ႏြယ္၍ သူမသည္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးထံ ေဗဒင္ေမးခဲ့ရာ ေဗဒင္ဆရာဘုန္းႀကီးက သူမ၏ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပနိုင္ရန္အတြက္ ခင္ပြန္းသည္အား ရဟန္းခံေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခင္ပြန္းသည္ ရဟန္းခံသည့္အခါတြင္ ကမၼ၀ါစာ (၃)ႀကိမ္ဖတ္ရမည္ဟု ေဗဒင္အေဟာထြက္ေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ေလွ်ာက္ထားရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာလာပါသည္။
သူမ၏ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားအရ ဤေနရာ၌ -
(၁)အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ ေျပလည္ေစရန္ ၊
(၂) ရဟန္းခံရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ၊
(၃) ေဗဒင္ဆရာ၏ လမ္းညြန္ခ်က္ ၊ ဟု အေၾကာင္းအရာသံုးခ်က္ ထြက္ေပၚလာသည္။
(၁) ခင္ပြန္းသည္အား ရဟန္းခံေပးျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔ အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာကို မေျဖရွင္းေပးနိုင္သကဲ့သုိ႔ ေဗဒင္ဆရာကလည္း ေျဖရွင္းေပး၍ မရနိင္ေပ။ ထိုျပႆနာကုိ ေျဖရွင္္းေပးနိုင္ေသာသူမ်ားကား ကာယကံရွင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ အိမ္ေထာင္ရွင္ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးသာျဖစ္ေခ်သည္။ ထိုအျခင္းအရာကို သူ သိနိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းေလစြ။
(၂) အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ ေျပလည္ေစရန္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ရဟန္းျပဳျခင္းသည္ ညံ့ဖ်င္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ရဟန္းခံရသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ မည္မွ်ပင္ညံ့ဖ်င္းေနေစကာမူ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ ရဟန္းခံျဖစ္သည္ ကပင္လွ်င္ ေကာင္းလွပါသည္ဟု ဆိုရပါမည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ တစ္ခါက ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကပိလ၀တ္ေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူစဥ္ ညီေတာ္နႏၵမင္းသားသည္ ဇနပဒကလ်ာဏီမင္းသမီးႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားရမည့္ေန႔ႏွင့္တိုက္ဆိုင္ေနပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္မွ ျပန္ၾကြေတာ္မူေသာအခါ နႏၵမင္းသားကုိ သပိတ္ေတာ္ေပး၍ ေနာက္ပါးက လိုက္ေစသည္။ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ နႏၵမင္းသားအား ရဟန္းျပဳရန္ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ နႏၵမင္းသားသည္ သိဒၶတၳမင္းသားဘ၀ ငယ္စဥ္ကပင္လွ်င္ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသ ရေသာေၾကာင့္ ရဟန္းမျပဳခ်င္ေသာ္လည္း ျပဳခဲ့ရရွာသည္။ အတန္ငယ္ၾကာေသာ္ နန္းေတာ္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ဇနပဒကလ်ာဏီမင္းသမီးကုိ လြမ္းလွသည့္အျဖစ္ေၾကာင့္ လူထြက္လိုေသာစိတ္ျဖစ္ေပၚ၍ ေနေပ၏ သာသနာ၌ ၿငီးေငြ႔ေနေသာ နႏၵေထရ္အား ဘုရားရွင္သည္ တာ၀တႎသာ သို႔ ေခၚေဆာင္ၿပီး နတ္သမီးတို႔ကို ျပေတာ္မူရာ မိမိစြဲလမ္းေနေသာ ဇနပဒကလ်ာဏီသည္ နတ္သမီးတို႔ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ ေမ်ာက္အိုမႏွင့္သာ ပမာတူလွပါေပ၏ ဟု သိျမင္ၿပီး နတ္သမီးမ်ားကို ရလိုမႈျဖင့္ တရားအားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ အျခားရဟန္းမ်ားက ေျပာင္ေလွာင္ကဲ့ရဲ႕ၾကသျဖင့္ သံေ၀ဂရကာ တရားအားထုတ္ေသာအခါ ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ရဟန္းခံရာ၌ ရည္ရြယ္ခ်က္မေကာင္းေသာ္လည္း အေၾကာင္းမဟုတ္ပါေခ်။
(၃) ေဗဒင္ဆရာ၏ လမ္းညြန္ခ်က္။
ေဗဒင္ဆရာ၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတိုင္း ရဟန္းခံရာ၌ ကမၼ၀ါ(၃)ႀကိမ္ဖတ္ရံုမွ်ျဖင့္ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေျဖရွင္းေပးနိုင္သည္ဆိုသည္မွာ သဘာ၀မက်ပါေခ်။ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ သိမ္၀င္ၿပီး ရဟန္းခံေပးရာ၌ ေရွးယခင္ကလည္း ကမၼ၀ါ(၃)ႀကိမ္ဖတ္ခဲ့ရပါသည္။ ယခုလည္းဖတ္ရပါသည္ ၊ ေနာင္လည္း ဖတ္ရပါဦးမည္။ ေဗဒင္ဆရာေျပာမွ ဖတ္ရမည္မဟုတ္ပါ။ ေဗဒင္ဆရာက အထူးအဆန္းလုပ္ခါ ေျပာ လိုက္ေသာစကားကို အဟုတ္ႀကီးထင္မွတ္ၾကေလသည္။ ဤေနရာ၌ ေဗဒင္ဆရာ အျပစ္ဟု ေျပာ၍ မရနိုင္ပါေခ်။ ေလာက၀ယ္ ဟုတ္၏-မဟုတ္၏ ၊ ျဖစ္နုိင္၏ - မျဖစ္နုိင္၏ ဟူသည္ကုိ မိမိ၏ ကိုယ္ပို္္င္ဥာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈ မရွိဘဲ ၊ သူတစ္ပါး၏ အလိမ္ခံခ်င္ေနၾကေသာ သူမ်ား ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ေဗဒင္ဆရာတို႔၏ အလိမ္ကို ခံေနၾကရဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။ အလိမ္ခံမည့္သူမ်ားမရွိလွ်င္ ေဗဒင္ဆရာမ်ား၏ ဘ၀သည္လည္း ရပ္တည္နုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားတို႔သည္ ျဖစ္လာေသာ အေၾကာင္းအရာ ျပႆနာမ်ားအေပၚ၌ ေဗဒင္ဆရာ၏ အဆံုးအျဖတ္ကုိ မယူသင့္ေပ။ သူတစ္ပါး ပါးစပ္ဖ်ား၌ လမ္းဆံုး၍ မေနဘဲ ၊ မိမိကိုယ္ပို္္င္ဥာဏ္ကုိ အသံုးခ်ၿပီး မွန္ကန္ေအာင္ ဆံုးျဖတ္ေစခ်င္လွပါသည္။
ဤေဆာင္းပါး၌ ေဗဒင္ကုိ အျပစ္ေျပာေနသည္ဟု စာဖတ္သူမ်ားက မယူဆေစခ်င္ေပ။ ေလာက၌ သဘာ၀က်က် ေတြးေခၚတတ္ရန္ ေရးသားေပးရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေဗဒင္ေမးေသာအခါ ေမြးသကၠရာဇ္ အေပၚမူတည္၍ ေဗဒင္ပညာျဖင့္ တြက္ခ်က္ၿပီး ေဟာစာတမ္းအမ်ဳိးစံု ေအာင္ ထြက္ေပၚလာရသည္။ ေမြးသကၠရာဇ္ မတူညီျခင္းေၾကာင့္ ေဟာစာတမ္းမ်ား မတူညီၾက၊ဟုဆိုလွ်င္ ေလာက၌ ေမြးသကၠသရာဇ္ျခင္းတူညီၾကေသာ အမႊာပူးမ်ား၏ ကံၾကမၼာျခင္းလည္း တူညီၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူ၏ တူ/တူမ သံုးေယာက္သည္ ေလာကႀကီးအတြင္းသုိ႔ တစ္ေန႔တည္း ေရာက္ရိွလာၾကသည္။ ကေလးသံုးေယာက္သည္ အမႊားပူးပင္ျဖစ္ေသာ္ လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စရိုက္လကၡဏာျခင္း ကြာျခားၾကသည့္အျပင္ အက်ဳိးေပးျခင္းလည္း ကြာလြန္းလွပါသည္။ ေဗဒင္အလိုကမူ တစ္ေန႔ထဲ ေရွ႕ဆက္ ေနာက္ဆက္ ေရာက္လာၾကေသာေၾကာင့္ တူညီၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း။
ေဗဒင္အလိုအရ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးၿပီး ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ အိမ္မ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း အဘယ့္ေၾကာင့္ မီးေဘးသင့္ပါသနည္း။ အမွန္ဆိုလွ်င္ ေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္၌ ေဆာက္လုပ္ေသာေၾကာင့္ မီးေဘးလြတ္ရမည္သာ။
ေန႔ေကာင္းရက္ျမတ္ ေရြးၿပီး ထိ္မ္းျမားလက္ထပ္ၾကေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ား အဘယ့္ေၾကာင့္ အိမ္ ေထာင္ေရး မသာယာဘဲ ကြဲၿပဲၾကရပါသနည္း။
“ေသာၾကာေရေၾကာင္း မသြားေကာင္းဟု ဆိုေသာ္လည္း ေသာၾကာေန႔ ေရလမ္းခရီးသြားေသာသူမ်ား အဘယ့္ေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ႏွင့္ မႀကံဳၾကရပါသနည္း။ ေသာၾကာေန႔မွတစ္ပါး တစ္ျခားေန႔ရက္မ်ား၌ ေရေၾကာင္းခရီး သြားသူမ်ားသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ဆိုးနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္ၾကရပါသနည္း။ ။
ေမြးေန႔ေသာၾကာ တနလၤာ ေကသာဆံျဖတ္ မျပဳအပ္၊ဟု ေဗဒင္အလိုအရ ရွိပါေသာ္လည္း ေသာၾကာ တနလၤာစသည္၌ ဆံပင္ျဖတ္္သူမ်ား မည္သည့္ အႏၲရာယ္မွ် မျဖစ္ေပၚလာေခ်။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင္ပါနည္း။
စေနၿဂိဳလ္လြန္လွ်င္ေကာင္းမည္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း စေနၿဂိဳလ္လြန္ေျမာက္မွ စီးပြားပ်က္သူမ်ား၊ အိမ္ေထာင္ေရးပ်က္သူမ်ား၊ က်န္းမာေရးအရ အနာေရာဂါဖိစီးၿပီး အသက္ေသဆံုးၾကရသူမ်ား ရွိၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ပါနည္း။
“ဓ,မၼ၊ ေသာ,က၊ အင္း,၀၊ ရာ,ဇာ” ရန္ဖက္ျခင္း ေပါင္းေဖၚမႈမျပဳရဟု ဆိုရာ၀ယ္ ရန္ဖက္ျခင္း အိမ္ေထာင္ျပဳထားၾကေသာ္လည္း မၿပိဳမကြဲဘဲ သက္ဆံုးတိုင္ေအာင္ ေပါင္းေဖၚၾကရၿပီး စီးပြားေရးဖက္၌လည္း ေအာင္ျမင္သူမ်ားရွိသကဲ့သုိ႔၊ “ ဦး,သာ ၊ စိန္,ပန္း ၊ ဒန္း,လွ ၊ ကုိ , ရွာ ။ မိတ္ဖက္ျခင္း အိမ္ေထာင္ျပဳထားၾကေသာ သူမ်ားသည္ မၾကာမီ အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲသြားၾကသူမ်ားလည္း ရွွိေနၾကေပသည္ ။ ယင္းသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ပါနည္း။
သိဒၶတၳမင္းသားႏွင့္အတူ ေလာကအတြင္းသို႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ တစ္ေန႔တည္း၊ တစ္ခ်ိန္တည္း ေမြးဖြားလာၾကကုန္ေသာ ဖြားဖက္ေတာ္မ်ား(၇)ပါး ရွိခဲ့ပါသည္။ ၄င္းတို႔အနက္ အသက္ရွိ(၅)ဦးမွာ - ယေသာ္ဓယာ မင္းသမီး၊ ညီေတာ္ အာနႏၵာ ၊ ေမာင္ဆန္ ၊ က႑ကျမင္း ၊ ကာဠဳဒါယီ ၊ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔သည္ ေလာကထဲသို႔ တစ္ခ်ိန္တည္း ေရာက္လာၾကသည္။ ေဗဒင္အလိုအရ ဆိုလွ်င္ တစ္ခ်ိန္တည္း ေမြးၾကသည့္အတြက္ သူတို႔ျဖစ္စဥ္မ်ား တူညီၾကရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖြားဖက္ေတာ္မ်ား၏ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဘ၀ေပးကံမ်ားမတူညီ ၾကေသာေၾကာင့္ သူတုိ႔၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္မ်ားလည္း မတူညီခဲ့ၾကျခင္းမွာ စဥ္းစားေတြးေတာစရာျဖစ္ေနပါသည္။
ေဗဒင္အရာ၌ အလြန္ကၽြမ္းက်င္ေသာ ေကာ႑ညပုဏၰားသည္ သိဒၶတၳမင္းသား ဘုရားဧကန္စင္စစ္ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမည္ဟု သူ၏ေဗဒင္ပညာကုိ ယံုၾကည္ကာ ပရိသတ္အလယ္္၌ ရဲ႕၀ံ့စြာ ေဟာခဲ့ေသာ္လည္း၊ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ျပင္းထန္ေသာအက်င့္တရားမွသည္ ပံုမွန္က်င့္ရေသာ အက်င့္သို႔ ကူးေျပာင္းလိုက္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ဒီဘ၀ သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ဘုရားမျဖစ္နိုင္ေတာ့ဟု ဆိုကာ သူ၏ေဗဒင္အေပၚ၌ ယံုမွားသံသယျဖစ္ခဲ့ရပါေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
ဤမွ်ျဖင့္ ေဗဒင္နည္းပညာ၏ မေသခ်ာမေရရာသည္ကုိ ထင္ျမင္ေလာက္ပါၿပီ။
နိဂုံးခ်ဴပ္ ေျပာလိုသည္မွာ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ ႀကံဳလာလွ်င္ မေသခ်ာမေရရာသည့္ ေဗဒင္၏လမ္းညြန္မႈကုိ အားမကုိးဘဲ ကုိယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ သဘာ၀က်က် ေတြးေခၚဆံုးျဖတ္၍ လက္ေတြ႕က်ေသာ ေျဖရွင္းနည္းမ်ားႏွင့္ ေျဖရွင္းနိုင္ကာ တန္ဘိုးရွိေသာ ဘ၀ကို ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပလိုုက္ရပါေတာ့သတည္း။
စိတ္ေနသန္႔ရွင္း ၊ ေဘးရန္ကင္း ၊ လြန္မင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More