အေမး။ ။အရွင္ဘုရား…. အိမ္တစ္အိမ္မွုာ မေကာင္းတဲ့အေစာင့္ရွိတယ္၊ အေႏွာက္အယွက္ေတြရွိတယ္ ဆိုၿပီး ဆရာဆိုသူက ေျပာေနတာ ၾကားလိုက္ရပါတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက အေႏွာက္အယွက္ဆိုတာ တကယ္ရွိ-မရွိ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
မေအးသီတာ၀င္း
Mcc (ၿမိတ္)
အေျဖ။ ။အေမွာက္ပေယာဂတို႔ဆိုတာ ေလာကီအတတ္ပညာမ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းကိစၥမ်ား ျဖစ္ေပၚလာတုိင္း အေမွာက္ပေယာဂ ဟုတ္/မဟုတ္ ဆိုတာကိုေတာ့ တတ္အပ္ေသခ်ာ မေျပာႏိူင္ပါ။ ဟုတ္တာလဲ ရွိတယ္။ အလိမ္ခံရတာလဲရွိ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အေမွာက္ပေယာဂရွိတယ္ဆိုၿပီး တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းမယံုၾကည္ဖို႔ပါပဲ။ ငွက္ဖ်ား ဖ်ားတာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္၊ ေသြးတိုးတာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္၊ ေနမေကာင္းထုိင္မသာျဖစ္တာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္၊ အေအးမိႏွာေစးတာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးမတည့္တာကိုလဲ ပေယာဂေၾကာင့္ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးျဖစ္တာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာေပၚလာသမွ်ေတြကို အေမွာက္ ပေယာဂထင္ေနမယ္ ဆိုရင္ အမွားႀကီးမွားပါ လိမ့္မယ္။ဒါျပင္ အသက္တစ္ေခ်ာင္း မေသသင့္ဘဲ ေသသြားရတတ္ပါတယ္။
တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ အျပင္းဖ်ားတယ္၊ ေနာက္သိရတာက ငွက္ဖ်ားေရာဂါအခံရွိတယ္လို႔လဲ ေျပာၾကတယ္။ အမွန္က ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖစ္ေနရင္ ဒီေရာဂါကို ႏိူင္တဲ့ ပဋိဇီ၀ေဆးျပားေတြ ဆရာ၀န္ညြန္တဲ့အတိုင္းသံုးစြဲရမွာပါ။ အခုေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈ၊ ဗဟုသုတနည္းပါးမႈေၾကာင့္ ရိုးရိုးေရာဂါေတာ့မဟုတ္ႏိုင္၊ ဒါဟာ နတ္ကိုင္တာျဖစ္မယ္၊ နတ္ကနား ေပးမွေကာင္းမယ္ ဆိုၿပီး ေငြအမ်ားႀကီးအကုန္ခံကာ နတ္ကနားေပးၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ လူနာက တေျဖးေျဖး အေျခအေနမေကာင္းျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နတ္ကို အစြဲလန္းႀကီးႀကီးနဲ႔ယံုၾကည္ၾကတဲ့ အိမ္သားတစ္စုေၾကာင့္ လူနာဟာ ေနာက္ဆံုး ေသပြဲ၀င္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ မေသသင့္ဘဲေသရတာပါ။ တကယ္လို႔ ေဆးရံုသာပို႔လိုက္မယ္ဆိုရင္ အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိေနဦးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပေယာဂမ်ားနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ မွန္တာလဲရွိတယ္၊ အလိမ္ခံရတာလဲရွိတယ္။ ခ်င့္ၿပီးယံုၾကဖို႔ လုိအပ္လွပါတယ္။
အေႏွာက္အယွက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေျပာပါအံုးမယ္၊ ဘုရားရွင္ဟာ သာ၀တၳိေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုေနတဲ့အခုိက္ ရဟန္းေတာ္ငါးရာ ဘုရားရွင္ထံမွ ကမၼ႒ာန္းယူၿပီး သာ၀တၳိနဲ႔ယူဇနာတစ္ရာေ၀းကြာတဲ့ ဟိမ၀ႏၱာနဲ႔စပ္ေနတဲ့ ေတာအုပ္တစ္ခုသို႔ ၾကြေတာ္မူပါတယ္။
ေတာအုပ္ေရာက္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကမၼ႒ာန္းကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနေတာ္မူၾကတယ္။ ထိုေတာအုပ္အတြင္းကို ရဟန္းေတာ္မ်ားေရာက္လာ ၾကတဲ့အခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ သီလတန္ခိုးေၾကာင့္ ေတာထဲရွိ ရုကၡစိုးနတ္မ်ား မေနနိုင္ၾက၊ ေနရာမွ ဖယ္ေပးၾကရတယ္။ သူတို႔အတြက္ ေနစရာ ေနရာမရွိ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္ေတြဟာ ဒီေနရာကက ရဟန္းမ်ားထြက္သြားေအာင္ဆိုၿပီး မေကာင္းတဲ့န႔ံ၊ေၾကာက္မက္ဖြယ္အဆင္းေတြနဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျခာက္လွန္႔ၾကတယ္၊ ဒီလိုမေကာင္းတဲ့အဆင္း၊အနံ႔ေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ေၾကာက္သူကေၾကာက္ မူးေ၀ေအာ့အန္ၿပီး ေရာဂါျဖစ္သူကျဖစ္နဲ႔ အသားအေရမ်ားခန္းေျခာက္ကာ ႀကံဳလွီေဖ်ာ့ေတာ့လာပါတယ္။ ဒါန႔ဲသံဃာေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းႀကီးမွာပဲ သာ၀တၳိကို ျပန္လည္ ၾကြေတာ္မူလာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘုရားရွင္ထံေရာက္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားက အေၾကာင္းစံုေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က ရဟန္းမ်ားတရားအားထုတ္မဲ့ ေနရာအတြက္ အတန္ငယ္ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အရဟတၱမဂ္ဖိုလ္ရေရးအတြက္ ထုိေတာအုပ္မွတစ္ပါး အျခားေနရာမရွိဆိုတာ ကို ဘုရားရွင္ ျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေႏွာက္အယွက္မ်ားက ကင္းစင္ၿပီး ခ်မ္းသာစြာတရားအားထုတ္ႏူိင္ေအာင္ဖို႔အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေမတၱာသုတ္ကို သင္ေပးေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
ထိုအခါရဟန္းမ်ားဟာ အရင္ေနခဲ့တဲ့ေတာအုပ္ဆီသုိ႔ ျပန္လည္ၾကြေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေတာအုပ္အတြင္း ၀င္ၾကတယ္ဆိုရင္ပဲ ေမတၱာသုတ္ကို ရြတ္ဖတ္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။ ေတာေစာင့္နတ္မ်ားလည္း အရင္လုိမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ ေမတၱာသက္၀င္ကာ အေႏွာက္အယွက္မျပဳတဲ့အျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကျပန္တယ္။
ဒီ၀တၱဳေဒသနာေတာ္အရ အေႏွာက္အယွက္ဆိုတာ ရွိၾကပါတယ္။ ကိုယ္က အေႏွာက္ယွက္ေတြရန္က ကင္းလြတ္ေအာင္ နည္းလမ္းမွန္ကန္စြာနဲ႔ ျပဳလုပ္တတ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ ေျပာလုိပါတယ္။
အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အေႏွာက္အယွက္မရွိဘဲနဲ႔ အေနွာက္အယွက္ရွိတယ္ လို႔ဆိုကာ တစ္ခ်ဳိ႕ဆရာမ်ားရဲ႕ အလိမ္ကိုေတာ့ မခံမိၾကဖို႔ အေရးႀကီးပါေၾကာင္းေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။
မေအးသီတာ၀င္း
Mcc (ၿမိတ္)
အေျဖ။ ။အေမွာက္ပေယာဂတို႔ဆိုတာ ေလာကီအတတ္ပညာမ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းကိစၥမ်ား ျဖစ္ေပၚလာတုိင္း အေမွာက္ပေယာဂ ဟုတ္/မဟုတ္ ဆိုတာကိုေတာ့ တတ္အပ္ေသခ်ာ မေျပာႏိူင္ပါ။ ဟုတ္တာလဲ ရွိတယ္။ အလိမ္ခံရတာလဲရွိ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက အေမွာက္ပေယာဂရွိတယ္ဆိုၿပီး တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းမယံုၾကည္ဖို႔ပါပဲ။ ငွက္ဖ်ား ဖ်ားတာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္၊ ေသြးတိုးတာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္၊ ေနမေကာင္းထုိင္မသာျဖစ္တာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္၊ အေအးမိႏွာေစးတာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးမတည့္တာကိုလဲ ပေယာဂေၾကာင့္ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးျဖစ္တာလဲ ပေယာဂေၾကာင့္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာေပၚလာသမွ်ေတြကို အေမွာက္ ပေယာဂထင္ေနမယ္ ဆိုရင္ အမွားႀကီးမွားပါ လိမ့္မယ္။ဒါျပင္ အသက္တစ္ေခ်ာင္း မေသသင့္ဘဲ ေသသြားရတတ္ပါတယ္။
တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ အျပင္းဖ်ားတယ္၊ ေနာက္သိရတာက ငွက္ဖ်ားေရာဂါအခံရွိတယ္လို႔လဲ ေျပာၾကတယ္။ အမွန္က ငွက္ဖ်ားေရာဂါျဖစ္ေနရင္ ဒီေရာဂါကို ႏိူင္တဲ့ ပဋိဇီ၀ေဆးျပားေတြ ဆရာ၀န္ညြန္တဲ့အတိုင္းသံုးစြဲရမွာပါ။ အခုေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈ၊ ဗဟုသုတနည္းပါးမႈေၾကာင့္ ရိုးရိုးေရာဂါေတာ့မဟုတ္ႏိုင္၊ ဒါဟာ နတ္ကိုင္တာျဖစ္မယ္၊ နတ္ကနား ေပးမွေကာင္းမယ္ ဆိုၿပီး ေငြအမ်ားႀကီးအကုန္ခံကာ နတ္ကနားေပးၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ လူနာက တေျဖးေျဖး အေျခအေနမေကာင္းျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နတ္ကို အစြဲလန္းႀကီးႀကီးနဲ႔ယံုၾကည္ၾကတဲ့ အိမ္သားတစ္စုေၾကာင့္ လူနာဟာ ေနာက္ဆံုး ေသပြဲ၀င္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ မေသသင့္ဘဲေသရတာပါ။ တကယ္လို႔ ေဆးရံုသာပို႔လိုက္မယ္ဆိုရင္ အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိေနဦးမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပေယာဂမ်ားနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ မွန္တာလဲရွိတယ္၊ အလိမ္ခံရတာလဲရွိတယ္။ ခ်င့္ၿပီးယံုၾကဖို႔ လုိအပ္လွပါတယ္။
အေႏွာက္အယွက္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေျပာပါအံုးမယ္၊ ဘုရားရွင္ဟာ သာ၀တၳိေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုေနတဲ့အခုိက္ ရဟန္းေတာ္ငါးရာ ဘုရားရွင္ထံမွ ကမၼ႒ာန္းယူၿပီး သာ၀တၳိနဲ႔ယူဇနာတစ္ရာေ၀းကြာတဲ့ ဟိမ၀ႏၱာနဲ႔စပ္ေနတဲ့ ေတာအုပ္တစ္ခုသို႔ ၾကြေတာ္မူပါတယ္။
ေတာအုပ္ေရာက္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကမၼ႒ာန္းကို ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနေတာ္မူၾကတယ္။ ထိုေတာအုပ္အတြင္းကို ရဟန္းေတာ္မ်ားေရာက္လာ ၾကတဲ့အခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ သီလတန္ခိုးေၾကာင့္ ေတာထဲရွိ ရုကၡစိုးနတ္မ်ား မေနနိုင္ၾက၊ ေနရာမွ ဖယ္ေပးၾကရတယ္။ သူတို႔အတြက္ ေနစရာ ေနရာမရွိ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နတ္ေတြဟာ ဒီေနရာကက ရဟန္းမ်ားထြက္သြားေအာင္ဆိုၿပီး မေကာင္းတဲ့န႔ံ၊ေၾကာက္မက္ဖြယ္အဆင္းေတြနဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျခာက္လွန္႔ၾကတယ္၊ ဒီလိုမေကာင္းတဲ့အဆင္း၊အနံ႔ေတြကို ေတြ႕ရေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ေၾကာက္သူကေၾကာက္ မူးေ၀ေအာ့အန္ၿပီး ေရာဂါျဖစ္သူကျဖစ္နဲ႔ အသားအေရမ်ားခန္းေျခာက္ကာ ႀကံဳလွီေဖ်ာ့ေတာ့လာပါတယ္။ ဒါန႔ဲသံဃာေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းႀကီးမွာပဲ သာ၀တၳိကို ျပန္လည္ ၾကြေတာ္မူလာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘုရားရွင္ထံေရာက္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားက အေၾကာင္းစံုေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က ရဟန္းမ်ားတရားအားထုတ္မဲ့ ေနရာအတြက္ အတန္ငယ္ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အရဟတၱမဂ္ဖိုလ္ရေရးအတြက္ ထုိေတာအုပ္မွတစ္ပါး အျခားေနရာမရွိဆိုတာ ကို ဘုရားရွင္ ျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေႏွာက္အယွက္မ်ားက ကင္းစင္ၿပီး ခ်မ္းသာစြာတရားအားထုတ္ႏူိင္ေအာင္ဖို႔အတြက္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေမတၱာသုတ္ကို သင္ေပးေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
ထိုအခါရဟန္းမ်ားဟာ အရင္ေနခဲ့တဲ့ေတာအုပ္ဆီသုိ႔ ျပန္လည္ၾကြေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ေတာအုပ္အတြင္း ၀င္ၾကတယ္ဆိုရင္ပဲ ေမတၱာသုတ္ကို ရြတ္ဖတ္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။ ေတာေစာင့္နတ္မ်ားလည္း အရင္လုိမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ ေမတၱာသက္၀င္ကာ အေႏွာက္အယွက္မျပဳတဲ့အျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကျပန္တယ္။
ဒီ၀တၱဳေဒသနာေတာ္အရ အေႏွာက္အယွက္ဆိုတာ ရွိၾကပါတယ္။ ကိုယ္က အေႏွာက္ယွက္ေတြရန္က ကင္းလြတ္ေအာင္ နည္းလမ္းမွန္ကန္စြာနဲ႔ ျပဳလုပ္တတ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ ေျပာလုိပါတယ္။
အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အေႏွာက္အယွက္မရွိဘဲနဲ႔ အေနွာက္အယွက္ရွိတယ္ လို႔ဆိုကာ တစ္ခ်ဳိ႕ဆရာမ်ားရဲ႕ အလိမ္ကိုေတာ့ မခံမိၾကဖို႔ အေရးႀကီးပါေၾကာင္းေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment