တရားနာတာနဲ႔တရားအားထုတ္တာ ဘယ္ဟာကကုသုိလ္ပုိရပါလဲ
အေမး။ ။အရွင္ဘုရား...တပည့္ေတာ္္္ မသိလို႔ေမးပါရေစဘုရား။ တရားပြဲေတြမွာ တရားနာရံုနဲ႔ကုသိုလ္ရႏိူင္ပါသလားဘုရား။
တရားေတာ္မ်ားကိုလဲ အၿမဲတမ္း မနာၾကားႏိူင္ပါ။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက တရားနာတာနဲ႔ တရားအားထုတ္တာ ဘယ္ဟာက ကုသုိလ္ပိုရႏိူင္လဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ။
ေဂ်ညီညီ
ေနရပ္မ္ရွိ
အေျဖ။ ။တရားပြဲေတြမွာ တရားနာရံုနဲ႔ ကုသုိလ္ရႏိူင္ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ဖားကေလးတစ္ေကာင္ဟာ တရားေဟာေနတဲ့အသံကို ဘာမွန္းမသိေသာ္လဲ နားေထာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ နားေထာင္ေနတဲ့အခုိက္ ရုတ္တရက္ေသဆုံးသြားပါတယ္။ ဖားကေလးဟာ ေသတဲ့အခါ နတ္ျပည္မွာ ဖားနတ္သားဆိုၿပီး နတ္သားသြားျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဖားကေလးဘ၀ျဖစ္စဥ္က တရားေတာ္အသံကို နားေထာင္မိရံုပဲရွိပါေသးတယ္။ လူုျဖစ္က ဆိုဖြယ္ရာမရွိေတာ့။ ဒါေၾကာင့္တရားနာတဲ့အခါ ကုသုိလ္ရတယ္လို႔ပဲေျပာရပါမယ္။
အမွန္ေတာ့ တရားနာတာနဲ႔ တရားအားထုတ္တာဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ တစ္ခါက ရ႒ပါလသတို႔သားဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕တရားကို နာၾကားရလို႔ တရားေတာ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ႏွလံုးသြင္းလုိက္နိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူေဌးသားဟာ ရဟန္းဘ၀ေရာက္ရွိၿပီး တရားအားထုတ္လုိက္တာ ရဟႏၱာျဖစ္ ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ တရားနာျခင္းေၾကာင့္ရရွိလာတဲ့အက်ဳိးတရားေတြပါပဲ၊ တရားအားထုတ္တဲ့သူဟာ “တရားနာလွ်င္ သဒၶါရႊင္ ပညာအသိတုိး”ဆိုတဲ့အတုိင္း တရားလဲနာရတယ္၊ တရားနာရတဲ့ အက်ဳိးေတြလဲဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူထား တာရွိပါတယ္။(၁)မၾကားဖူးေသးေသာ တရားစကားမ်ားကုိ ၾကားနာရျခင္း။(၂)ၾကားဖူးၿပီးသားဆိုရင္ပုိၿပီး နားလည္ျခင္း။ (၃)ယံုမွားသံသယကို ပယ္ေဖ်ာက္နိုင္ျခင္း။ (၄)အယူ၀ါဒကိုေျဖာင့္မတ္စြာယူနုိင္ျခင္း။(၅) ယံုၾကည္တဲ့စိတ္ တိုးပြားျခင္း တို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ တရားနာတာဟာ တရားအားထုတ္မႈအတြက္ အေထာက္အပံ့မ်ားစြာေပးပါတယ္။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က ပဥၥဂၢဒါယကပုဏၰားလင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တစ္ေန႔ဘုရားရွင္က ပုဏၰားလင္မယားအိမ္ ဆြမ္းခံၾကြတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ပုဏၰားႀကီးက ထမင္းစားေနတဲ့အခိုက္ျဖစ္တယ္။ စားၿပီးလို႔ တစ္၀က္ေလာက္က်မွ ဘုရားရွင္အိမ္ေရွ႕ဆြမ္းရပ္တာကိုသိတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ထံသြားကာ “ျမတ္စြာဘုရား… စားၿပီးတစ္၀က္က်န္တာလဲ အလွဴခံပါသလားဘုရား” လို႔ ပုဏၰားကေမးေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က “ဒုိ႔အလွဴခံေတြဆိုတာ ဦးဖ်ားဖ်ားအလွဴခံလဲ လက္ခံပါတယ္၊ စားၿပီးလို႔တစ္၀က္က်န္တာလဲ အလွဴခံပါတယ္” လို႔မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ ပုဏၰားဟာ သူ႔ပုဂံထဲက စားၿပီးတစ္၀က္သာက်န္တဲ့ထမင္းကုိ ေလာင္းလွဴလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ ပုဏၰားက “အရွင္ဘုရား….အရွင္ဘုရားတရားေဟာတဲ့အခါ ဘိကၡဳ လို႔ေခၚ ေခၚၿပီးေဟာေတာ့ ရဟန္းမ်ားသာပါတာလာဘုရား၊တပည့္ေတာ္တို႔ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြလဲ မပါဘူးလား” ေမးေလွ်ာက္တယ္။ ဘုရားရွင္က ပုဏၰားအားတရားေဟာဖို႔အတြက္ ပုဏၰားရဲ႕ေရွးျပဳခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ေတြကို ဥာဏ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္လည္ဆင္ျခင္ေတာ္မူပါတယ္။ ပုဏၰားလင္မယားဟာ တစ္ခုေသာဘ၀တုန္းက ရုပ္နာမ္နဲ႔စပ္ၿပီး တရားနာခဲ့ဖူးတာကို ျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါနဲ႔္ ဘုရားရွင္က ပုဏၰားအား ဘိကၡဳလုိ႔ ေခၚရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းနဲ႔အတူ ရုပ္နာမ္နဲ႔စပ္တဲ့တရားေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။ တရားအဆံုးမွာ ပုဏၰားလင္မယား တရားထူးမ်ားရသြားၾကပါတယ္။ဒါဟာ အတိတ္ဘ၀က တရားနာခဲ့ရတဲ့အက်ဳိးေက်းဇူးေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
ဒါနဲ႔စပ္ၿပီး ပါေထယ်ပါဠိေတာ္မွာ တရားရနိုင္တဲ့အဂၤါေလးခ်က္ကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ ဒါကိုသိရင္ သေဘာေပါက္သြားမွာပါ။ (၁)သူေတာ္ေကာင္းကို မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ရမယ္။ (၂) သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာၾကားရမယ္္။ (၃) ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းတတ္ရမယ္္။ (၄)မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္အားေလ်ာ္ေသာ က်င့္၀တ္ရွိရမယ္။(ပါေထယ်ပါဠိေတာ္၊ ႏွာ၊၁၉၀)
ဒါေၾကာင့္ ကုသုိလ္မ်ားအနက္ မဂ္ကုသုိလ္တိုင္ေအာင္ ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ အထက္ပါအဂၤါေလးခ်က္နဲ႔အညီ ေနထိုင္က်င့္သံုးသြားပါမယ္ ဆိုတာေျပာရင္း………..။
အေမး။ ။အရွင္ဘုရား...တပည့္ေတာ္္္ မသိလို႔ေမးပါရေစဘုရား။ တရားပြဲေတြမွာ တရားနာရံုနဲ႔ကုသိုလ္ရႏိူင္ပါသလားဘုရား။
တရားေတာ္မ်ားကိုလဲ အၿမဲတမ္း မနာၾကားႏိူင္ပါ။ တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက တရားနာတာနဲ႔ တရားအားထုတ္တာ ဘယ္ဟာက ကုသုိလ္ပိုရႏိူင္လဲဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ။
ေဂ်ညီညီ
ေနရပ္မ္ရွိ
အေျဖ။ ။တရားပြဲေတြမွာ တရားနာရံုနဲ႔ ကုသုိလ္ရႏိူင္ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ဖားကေလးတစ္ေကာင္ဟာ တရားေဟာေနတဲ့အသံကို ဘာမွန္းမသိေသာ္လဲ နားေထာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ နားေထာင္ေနတဲ့အခုိက္ ရုတ္တရက္ေသဆုံးသြားပါတယ္။ ဖားကေလးဟာ ေသတဲ့အခါ နတ္ျပည္မွာ ဖားနတ္သားဆိုၿပီး နတ္သားသြားျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဖားကေလးဘ၀ျဖစ္စဥ္က တရားေတာ္အသံကို နားေထာင္မိရံုပဲရွိပါေသးတယ္။ လူုျဖစ္က ဆိုဖြယ္ရာမရွိေတာ့။ ဒါေၾကာင့္တရားနာတဲ့အခါ ကုသုိလ္ရတယ္လို႔ပဲေျပာရပါမယ္။
အမွန္ေတာ့ တရားနာတာနဲ႔ တရားအားထုတ္တာဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ တစ္ခါက ရ႒ပါလသတို႔သားဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕တရားကို နာၾကားရလို႔ တရားေတာ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ႏွလံုးသြင္းလုိက္နိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူေဌးသားဟာ ရဟန္းဘ၀ေရာက္ရွိၿပီး တရားအားထုတ္လုိက္တာ ရဟႏၱာျဖစ္ ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ တရားနာျခင္းေၾကာင့္ရရွိလာတဲ့အက်ဳိးတရားေတြပါပဲ၊ တရားအားထုတ္တဲ့သူဟာ “တရားနာလွ်င္ သဒၶါရႊင္ ပညာအသိတုိး”ဆိုတဲ့အတုိင္း တရားလဲနာရတယ္၊ တရားနာရတဲ့ အက်ဳိးေတြလဲဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူထား တာရွိပါတယ္။(၁)မၾကားဖူးေသးေသာ တရားစကားမ်ားကုိ ၾကားနာရျခင္း။(၂)ၾကားဖူးၿပီးသားဆိုရင္ပုိၿပီး နားလည္ျခင္း။ (၃)ယံုမွားသံသယကို ပယ္ေဖ်ာက္နိုင္ျခင္း။ (၄)အယူ၀ါဒကိုေျဖာင့္မတ္စြာယူနုိင္ျခင္း။(၅) ယံုၾကည္တဲ့စိတ္ တိုးပြားျခင္း တို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ တရားနာတာဟာ တရားအားထုတ္မႈအတြက္ အေထာက္အပံ့မ်ားစြာေပးပါတယ္။
ဘုရားရွင္လက္ထက္က ပဥၥဂၢဒါယကပုဏၰားလင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တစ္ေန႔ဘုရားရွင္က ပုဏၰားလင္မယားအိမ္ ဆြမ္းခံၾကြတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ပုဏၰားႀကီးက ထမင္းစားေနတဲ့အခိုက္ျဖစ္တယ္။ စားၿပီးလို႔ တစ္၀က္ေလာက္က်မွ ဘုရားရွင္အိမ္ေရွ႕ဆြမ္းရပ္တာကိုသိတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ထံသြားကာ “ျမတ္စြာဘုရား… စားၿပီးတစ္၀က္က်န္တာလဲ အလွဴခံပါသလားဘုရား” လို႔ ပုဏၰားကေမးေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က “ဒုိ႔အလွဴခံေတြဆိုတာ ဦးဖ်ားဖ်ားအလွဴခံလဲ လက္ခံပါတယ္၊ စားၿပီးလို႔တစ္၀က္က်န္တာလဲ အလွဴခံပါတယ္” လို႔မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ ပုဏၰားဟာ သူ႔ပုဂံထဲက စားၿပီးတစ္၀က္သာက်န္တဲ့ထမင္းကုိ ေလာင္းလွဴလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ ပုဏၰားက “အရွင္ဘုရား….အရွင္ဘုရားတရားေဟာတဲ့အခါ ဘိကၡဳ လို႔ေခၚ ေခၚၿပီးေဟာေတာ့ ရဟန္းမ်ားသာပါတာလာဘုရား၊တပည့္ေတာ္တို႔ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြလဲ မပါဘူးလား” ေမးေလွ်ာက္တယ္။ ဘုရားရွင္က ပုဏၰားအားတရားေဟာဖို႔အတြက္ ပုဏၰားရဲ႕ေရွးျပဳခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ေတြကို ဥာဏ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္လည္ဆင္ျခင္ေတာ္မူပါတယ္။ ပုဏၰားလင္မယားဟာ တစ္ခုေသာဘ၀တုန္းက ရုပ္နာမ္နဲ႔စပ္ၿပီး တရားနာခဲ့ဖူးတာကို ျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါနဲ႔္ ဘုရားရွင္က ပုဏၰားအား ဘိကၡဳလုိ႔ ေခၚရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းနဲ႔အတူ ရုပ္နာမ္နဲ႔စပ္တဲ့တရားေဒသနာေတာ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။ တရားအဆံုးမွာ ပုဏၰားလင္မယား တရားထူးမ်ားရသြားၾကပါတယ္။ဒါဟာ အတိတ္ဘ၀က တရားနာခဲ့ရတဲ့အက်ဳိးေက်းဇူးေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
ဒါနဲ႔စပ္ၿပီး ပါေထယ်ပါဠိေတာ္မွာ တရားရနိုင္တဲ့အဂၤါေလးခ်က္ကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ ဒါကိုသိရင္ သေဘာေပါက္သြားမွာပါ။ (၁)သူေတာ္ေကာင္းကို မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ရမယ္။ (၂) သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာၾကားရမယ္္။ (၃) ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းတတ္ရမယ္္။ (၄)မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္အားေလ်ာ္ေသာ က်င့္၀တ္ရွိရမယ္။(ပါေထယ်ပါဠိေတာ္၊ ႏွာ၊၁၉၀)
ဒါေၾကာင့္ ကုသုိလ္မ်ားအနက္ မဂ္ကုသုိလ္တိုင္ေအာင္ ရခ်င္တယ္ဆိုရင္ အထက္ပါအဂၤါေလးခ်က္နဲ႔အညီ ေနထိုင္က်င့္သံုးသြားပါမယ္ ဆိုတာေျပာရင္း………..။
