တုႏႈိင္းမမီ ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္စား ဆင္းတုေတာ္မ်ား

(၁-၃-၂၀၀၈) စေနေန႔၊
တနသၤာရီတိုင္း၊ၿမိတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ပေသာင္းရြာတြင္တည္ရွိေသာ ယခင္(က်ီးတေမာ့)ယခုဓမၼရကၡိတအမည္ရွိ ကုန္းေျမေပၚ တည္ထားကုိးကြယ္ေသာ ဘုရားသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ပေသာင္းရြာသည္ ဘာသာျခားမ်ားခ်ည္းသီးသန္႔ေနထိုင္ေသာ ရြာတရြာျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာဟူ၍ တစ္အိမ္မွ်မရွိေပ။ ထိုရြာ၏ အစြန္တြင္ ဘာသာျခား ဆရာျဖစ္သင္တန္းေက်ာင္းရွိၿပီး္ တနသၤာရီတို္င္းတစ္တိုင္းလံုးတြင္ ဘာသာျခားဆရာျဖစ္သင္တန္းေက်ာင္း ထို္တစ္ေက်ာင္းပဲရွိသည္ဟု သိရပါသည္။ သူတို႔ဌာနခ်ဴပ္ဟု ေျပာလွ်င္လည္းရပါသည္။

ထူးျခားသည္က ထိုဘာသာျခားေက်ာင္း၏ ၿခံစည္းရိုးကပ္လွ်က္တြင္ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက တည္ရွိခဲ့ဟန္တူေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ေျမႀကီးထဲကေတြ႔ရပါသည္။ ေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ထိုေနရာသည္ ဘုရားကုန္းေတာ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္ဟု တူးေဖာ္သူမ်ားက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကသည္။ သို႔ႏွင့္ ထိုေနရာတြင္ ေစတီတည္ထားခဲ့ၾကပါသည္။ စာေရးသူတို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ ေရးၿမိဳ႕မွဆရာေတာ္ႀကီး ေရာက္ရွိေနေသာေၾကာင့္ ထိုဆရာေတာ္ အား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကရာ၊ ဆရာေတာ္ထံမွ ဓမၼရကၡိတ(က်ီးတေမာ့)ေတာင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ တေစ့တေစာင္း ၾကားခဲ့ရပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဤေတာင္တြင္ ဘုရားေစတီမ်ားျဖင့္ သာသနာထြန္းကားခဲ့ကာ အနီးရွိရြာတြင္လည္း ျမန္မာမ်ားသာေနထိုင္ၾကေၾကာင္း သိရပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ ထုိရြာတြင္ ျမန္မာမ်ားလံုး၀ မက်န္ေတာ့ဘဲ၊ ဘာသာျခားမ်ားသာက်န္ေတာ့သည့္အျပင္ သာသနာထြန္းေျပာင္ခဲ့ေသာ ထိုဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚတြင္လည္း ေစတီပုထိုးဟူ၍ သဲလြန္စေတာင္မွ် မရေတာ့ဘဲ တိမ္ၿမဳပ္၍ေနလွ်က္ရွိရာ ထိုအခ်ိန္က က်ီးတေမာ့ေတာင္ေပၚတြင္ ဘာသာျခားမ်ား အိမ္ေဆာက္ကာ တက္ေရာက္ေနထိုင္ေသာ္လည္း ဖ်ားနာ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ေဘးတစ္ခုခုႏွင့္ႀကံဳကာ ျပန္လည္ဆင္းခဲ့ရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။ ထိုေတာင္ေတာ္ေပၚတြင္ ဘယ္လိုနည္းနွင့္မွ် ဘာသာျခားမ်ားေနထိုင္၍ မရနိုင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ဆရာေတာ္ေျပာျပခ်က္အရ တစ္ေန႔တြင္ ဘာသာျခားတစ္ဦးသည္ ထိုကုန္းေတာ္တြင္ ဆင္းတုေတာ္တဆူေတြ႕ခဲ့သည္ ၊ဆင္းတုေတာ္မွာ ေရႊအတိၿပီးေသာ ဆင္းတုေတာ္ျဖစ္၍ ေရႊရရွိရန္ ဆင္းတုေတာ္အား မီးျဖင့္ေဖ်ာ္ၾကရာ မေပ်ာ္ဘဲရွိေနသည္။ သို႔ႏွင့္ သာသနာမၾကည္ညိဳတတ္သူ ျမန္မာတစ္ဦးႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ဆင္းတုေတာ္ကို အရည္ေဖ်ာ္ခဲ့ၾကပါသည္။
မၾကာမီ ဆင္းတုေတာ္ကို အရည္ေဖ်ာ္ခဲ့ၾကေသာ ဘာသာျခားတစ္ဦးႏွင့္ အရည္ေဖ်ာ္ရန္နည္းေပးသူ ျမန္မာတစ္ဦး ေသေဘးႏွင့္ႀကံဳကာ ေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။ ဘာသာျခားမ်ားသည္ ဤေနရာကုိ ဘုရားကုန္းေတာ္ဟု လူအမ်ား သိမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ဆင္းတုေတာ္မ်ားေတြ႕လွ်င္ ေျမထဲၿမဳပ္၍တစ္ဖံု ေရထဲပစ္ခ်၍တစ္မ်ဳိး နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ဖုံးကြယ္ထားခဲ့သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက ဆက္လက္အမိန္႔ရွိသည္မွာ မၾကာမီက ထိုဘုရားအနီး ဘာသာျခားအိမ္တစ္အိမ္ေပၚသို႔ အေၾကာင္းမဲ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးတြင္ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚသုိ႔ ခဲမ်ား မၾကာခဏ က်ေရာက္ေနသည္။ ထိုခဲမ်ားက်ေနသည့္ အသံကုိ ထိုဘာသာျခားအိမ္အနီးတြင္ တည္ရွိေသာ ေစတီေတာ္ေပၚတြင္ မီးျပင္ေနသည့္ ရဟန္းတစ္ပါးလည္းၾကားသည္ဟု ေျပာပါသည္။ ပထမတြင္ ဘာသာျခားအိမ္ရွိလူမ်ားသည္ ေစတီအထက္တြင္ မီးျပင္ရန္ေရာက္ရွိေနေသာ ရဟန္းက သူတို႔အိမ္ေခါင္မိုးေပၚသို႔ ခဲနဲ႔ပစ္သည္ဟု စြပ္စြဲကာ ျပႆနာျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ အမွန္စင္စစ္ မည္သူမွ် ပစ္သည္မဟုတ္ေပ။ နတ္ျမတ္နတ္ေကာင္းမ်ားက သတိေပးလႈပ္ေဆာ္ဟန္ရွိသည္ဟု ေတြးမိပါသည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္သည္ ဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ မထူးဆန္းေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ဆန္ေသာ သူမ်ားအတြက္ (ဘာသာျခားမ်ားအတြက္)ထူးဆန္းေနမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ဆုိေရးရွိကဆိုရေခ်ဦးမည္၊ တစ္ခါက ထိုင္းနိုင္ငံ ၊ မဟာခ်ဳိင္ၿမိဳ႕တြင္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုေပၚေပါက္ခဲ့သည္ ။ျဖစ္ပံုကား-
သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္၊စီပြားဖက္လည္းျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသမီး ၂ ဦးရွိပါသည္၊ သူတို႔ ၂ဦးတြင္ တစ္ဦးကာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ၿပီး တစ္ဦးက ဘာသာျခားျဖစ္ပါသည္။ ထူးျခားသည္မွာ ဘာသာျခားအမ်ဳိးသမီးသည္ ဗုဒၶႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ မထီမဲ့ျမင္ မျပဳလုပ္၀ံ့ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆိုလွ်င္ တစ္ခါက သူ၏ေမာင္ေလးႏွင့္သူမတို႔သည္ ဗုဒၶဘာသာသူငယ္ခ်င္းအိမ္သို႔ အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိအိမ္တြင္ အခန္းႏွစ္ခန္းရွိရာ တစ္ဘက္္ခန္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ အိမ္သားမ်ားစကားေျပာဆိုေနစဥ္ တစ္ဘက္ခန္း၌ တစ္ေယာက္တည္းရွိေနေသာ ဘာသာျခားအမ်ဳိးသမီး၏ေမာင္ေလးသည္ ၀က္ရူးပ်ံသကဲ့သို႔ျဖစ္ကာ သတိေမ့ေမ်ာေနပါသည္။ မၾကာမီ သတိျပန္လည္ လာကာ ဘာသာျခားကေလး၏ ေျပာခ်က္အရ သူသည္ ဘုရားေဆာင္ေပၚရွိ ဆြမ္းေတာ္တင္ထားေသာ ပန္းသီးကို ယူစားမိရာမွ အခုလိုျဖစ္ခဲ့ရသည့္အတြက္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္သည္ အလြန္တန္ခိုးႀကီးေၾကာင္း ထိုဘာသာျခားအမ်ဳိးသမီး၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရပါေၾကာင္း။ ။