လြယ္အိတ္
“ဒီလူဟာ လြယ္အိတ္ပဲ” လို႔ အခ်ဳိ႕လူမ်ားကို လြယ္အိပ္နဲ႔ ပမာတင္စားပီး ေျပာဆိုသံမ်ား တစ္ခါတစ္ရံ ၾကားၾကရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လြယ္အိပ္ေခၚၾကတာလဲမသိ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အယူအဆမတူၾက၊ အခ်ဳိ႕က စကားေျပာတဲ့အခါ ကုိယ္လိုရာဆြဲေျပာတတ္ၾကတယ္၊ အျခားသူမ်ားအေပၚမွာလဲ နားလည္မႈနည္းပါးလွၿပီး၊ စကားကုိ အလိုက္သင့္မေျပာဘဲ ေဘးတိုက္ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုေဘးတုိက္ေျပာၾက တာကို ရည္ရြယ္ၿပီး “လြယ္အိတ္္ပဲ” လို႔ လူကိုတင္စားေျပာဆုိ္ၾကပါတယ္။ ေဘးတိုက္ဆိုတာက အမွန္တရားေျပာလာရင္ အနိုင္လိုတဲ့အတြက္ အမွန္သိေပမဲ့ အမွားေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အလိုက္သင့္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေဘးတိုက္ လို႔ ဆိုရျခင္းျဖစ္ပါသတဲ့။
လိုရင္းကေတာ့ ေဘးတိုက္မို႔ လြယ္အိတ္ လို႔ေခၚၾကတာပါပဲ။
လြယ္အိတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စာေရးသူေတြးမိတာတစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ နံေဘးမွာလြယ္ထားရလို႔ ေဘးတိုက္ဆိုေပမဲ့ လြယ္အိတ္ဆိုတာ ထည့္ခ်င္တာ အကုန္ထည့္လို႔ရပါတယ္။ ရသမွ်ေကာင္းေကာင္းဆုိးဆိုး အကုန္ထည့္တတ္ၾကတဲ့အတြက္လဲ ‘အရူးလြယ္အိတ္လိုပါပဲ’ ဆိုၿပီး ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ရူးသြပ္ေနတဲ့သူမ်ားဟာ သူ႔မွာလြယ္အိတ္ရွိရင္ ေကာင္းတာမေကာင္းတာသူမသိ အကုန္ထည့္ေတာ့တာပါပဲ ဒါေၾကာင့္ အရူးလြယ္အိတ္လို႔ေခၚၾကတာပါ။ ဒါျဖင့္ရင္ လူေကာင္းေတြက ဘာေတြထည့္ၾကတာလဲ၊ သူတို႔လဲ အေကာင္း အဆိုးအကုန္ ထည့္တတ္ၾက တယ္။ လူေကာင္းလုိိ႔ သမုတ္ထားေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ပုထုဇဥ္ေတြဆိုတာ အရူးေတြပဲမဟုတ္ပါလား။ ဒီေတာ့သူတို႔လဲ အရူးေတြပဲေပါ့။ ဒါဆိုရင္ လူေကာင္းေတြမွာရွိတဲ့လြယ္အိတ္ကိုလဲ အေကာင္းလြယ္အိတ္လို႔ ေျပာလို႔မရေတာ့။
အရူးဆိုလို႔…..ေျပာရအံုးမယ္။
တစ္ခါက သက္ေတာ္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့ ေတာရဆရာေတာ္တစ္ပါးထံ သြားဖြားမီးယပ္ပါရဂူဆရာ၀န္၊ ကေလးအထူးကုဆရာ၀န္၊ ေဆးရံုအုပ္ႀကီး၊ ဓါတ္မွန္ပါရဂူ၊ စိတ္က်န္းမာေရးဆရာ၀န္စတဲ့ က်န္းမာေရးဆရာ၀န္မ်ား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ဆရာ၀န္မ်ားက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသီးသီးမိတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ ထိုဆရာ၀န္မ်ားအနက္ စိတ္ေရာဂါကုဆရာ၀န္က “တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အရူးကုတဲ့ဆရာ၀န္ပါ ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ “ အင္း…အရူးကုဆရာ၀န္ဆိုေတာ့ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ ပုထုဇဥ္လူသားေတြဟာ အရူးေတြပဲဆိုေတာ့ အရူးကုလို႔ ကုန္နိုင္ပါ့လား” လို႔ ဆရာေတာ္က အမိန္႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် ကိေလသာထူေျပာတဲ့အရူးေတြလို႔ ဆရာေတာ္က ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ဒီကရလိုက္တာက
ေအာ္….စာေရးသူအပါအ၀င္ ပုထုဇဥ္အားလံုး အရူးေတြပါပဲလား…ကိုယ္တိုင္ကအရူးေကာင္းေအာင္ကုရမဲ့အျပင္ အျခားလူမ်ားအားလဲ အရူးေကာင္းေအာင္ကုနိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ…………..ဆိုတဲ့အသိေလးတစ္ခုပါပဲ။ လြယ္အိတ္အေၾကာင္း ဆက္လက္ေျပာပါ အံုးမယ္။
လူေကာင္းနဲ႔လူဆိုး ႏွစ္မ်ဳိးမွာ လူေကာင္းက သိရက္နဲ႔ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာေတြကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္တတ္ၾကၿပီး၊ အရူးမ်ားက အေကာင္းအဆိုး ခြဲျခားမသိဘဲ ထည့္တတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လဲ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက မေကာင္းတာမွန္သမွ် မလုပ္မိၾကေစနဲ႔(လြယ္အိတ္ထဲမထည့္ၾကပါနဲ႔)၊ ေကာင္းတာမွန္ သမွ် ျပည့္စံုေအာင္ျပဳလုပ္ၾက( ျပည့္စံုေအာင္ထည့္ၾက)။ စိတ္ကို ျဖဴေဖြးေနတဲ့အထိ ေလ့က်င့္ေပးၾကရမယ္ ဆိုၿပီး ေဟာၾကားခဲ့ပါေသးတယ္။ စာရႈသူမ်ားလဲ သတိတရားထားၿပီး မေကာင္းတာကို မေကာင္းမွန္းသိၿပီး လြယ္အိတ္ထဲမထည့္မိေစနဲ႔၊ ေကာင္းတာကို ေကာင္းမွန္းသိၿပီး ရသေလာက္ လြယ္အိတ္ထဲထည့္ၾကဖို႔ပါပဲ။
တစ္ေန႔ ေက်ာင္းမွ ရဟန္းခံရွင္ျပဳပြဲအၿပီး သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းေျခာက္ခံၾကြဖို႔အတြက္ ကားမ်ားလွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းန႔ဲပတ္သက္ လို႔ ေက်ာင္းမွ အက်ဳိးေဆာင္တစ္ဦးေရာက္လာၿပီး “အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္တို႔ အကူအညီေတာင္းထားတဲ့ ကားက အလုပ္တန္းလန္းနဲ႔မို႔ ေခၚရတာအားနာစရာေကာင္းလွပါတယ္ဘုရား” လို႔ စာေရးသူအားေျပာလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကားအလွဴရွင္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ ပါတယ္။
“ဒကာႀကီး…..မနက္ဖန္အတြက္ ဒကာႀကီးကားကို အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔ ရနိုင္ပါ့မလား၊ ဒကာႀကီးကားက ေန႔စဥ္ပံုမွန္ေရခဲ တိုက္ေနရတယ္ဆိုလို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား….”
“ အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္ ေန႔စဥ္အလုပ္ရွိတာက ေတာ့မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့တပည့္ေတာ္တို႔မွာ ဒီလိုကုသုိလ္မ်ဳိး အၿမဲမရပါဘူး။ ႀကံဳတုန္းယူရမွာေလဘုရား၊ တပည့္ေတာ္အလုပ္ပ်က္တာက အေရးမႀကီးဘူး၊ ကုသုိလ္ရဖို႔က အေရးႀကီးပါတယ္ဘုရား.. ”
လို႔ေျပာလာပါတယ္။
ထုိဒကာဟာ မိမိလြယ္အိတ္ထဲကို ကုသုိလ္ပစၥည္းေတြကို လိမၼပါးနပ္စြာ ရသေလာက္ ထည့္ယူေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ အလွဴဒါနကုသုိလ္ပစၥည္းမ်ားကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္လုိက္ေတာ့ ဒီလြယ္အိတ္ဟာ ကုသုိလ္လြယ္အိတ္ျဖစ္သြားပါတယ္၊ တကယ္လို႔ အဲလုိမွမဟုတ္ လိုခ်င္တဲ့အာရံုနဲ႔ႀကံဳတိုင္း လိုခ်င္မႈမ်ားစြာနဲ႔ အကုသုိလ္ပစၥည္းရသေလာက္ ထည့္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အကုသုိလ္လြယ္အိတ္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ တနည္း ေျပာရင္ေတာ့ ‘ေလာဘလြယ္အိတ္’ လို႔ ေျပာရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒါနကုသုိလ္ျပဳရင္ (ပစၥည္းအေပၚ မတြယ္တာမတတ္မက္တဲ့) အေလာဘလြယ္အိတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒီလိုပါပဲ အၿငိဳးမေျပေတးမွတ္ျခင္း၊စိတ္ဆိုးစိတ္ပ်က္ ေဒါသထြက္တာေတြဟာ အကုသိုလ္ပစၥည္းေတြပါ၊ဒါေတြကိုထည့္ရင္ေတာ့ ေဒါသလြယ္အိတ္ျဖစ္သြားပါတယ္၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ေမတၱာပြားရင္ အေဒါသလြယ္အိတ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သဘာ၀အမွန္အတုိင္းသိေနရင္ေတာ့ အေမာဟလြယ္အိတ္ လို႔ဆိုရမွာျဖစ္သလို အမွန္အတိုင္းမသိ ေတြေ၀ေနမယ္ဆုိရင္ ေမာဟလြယ္အိတ္ ျဖစ္သြားမွာပါ။
စာခ်စ္သူမ်ားလဲ ကုသုိလ္လြယ္အိတ္ကိုမ်ားမ်ား လြယ္နိုင္ၾကပါေစလို႔ …..ဆႏၵျပဳရင္း။
“ဒီလူဟာ လြယ္အိတ္ပဲ” လို႔ အခ်ဳိ႕လူမ်ားကို လြယ္အိပ္နဲ႔ ပမာတင္စားပီး ေျပာဆိုသံမ်ား တစ္ခါတစ္ရံ ၾကားၾကရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လြယ္အိပ္ေခၚၾကတာလဲမသိ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အယူအဆမတူၾက၊ အခ်ဳိ႕က စကားေျပာတဲ့အခါ ကုိယ္လိုရာဆြဲေျပာတတ္ၾကတယ္၊ အျခားသူမ်ားအေပၚမွာလဲ နားလည္မႈနည္းပါးလွၿပီး၊ စကားကုိ အလိုက္သင့္မေျပာဘဲ ေဘးတိုက္ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုေဘးတုိက္ေျပာၾက တာကို ရည္ရြယ္ၿပီး “လြယ္အိတ္္ပဲ” လို႔ လူကိုတင္စားေျပာဆုိ္ၾကပါတယ္။ ေဘးတိုက္ဆိုတာက အမွန္တရားေျပာလာရင္ အနိုင္လိုတဲ့အတြက္ အမွန္သိေပမဲ့ အမွားေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အလိုက္သင့္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေဘးတိုက္ လို႔ ဆိုရျခင္းျဖစ္ပါသတဲ့။
လိုရင္းကေတာ့ ေဘးတိုက္မို႔ လြယ္အိတ္ လို႔ေခၚၾကတာပါပဲ။
လြယ္အိတ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စာေရးသူေတြးမိတာတစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ နံေဘးမွာလြယ္ထားရလို႔ ေဘးတိုက္ဆိုေပမဲ့ လြယ္အိတ္ဆိုတာ ထည့္ခ်င္တာ အကုန္ထည့္လို႔ရပါတယ္။ ရသမွ်ေကာင္းေကာင္းဆုိးဆိုး အကုန္ထည့္တတ္ၾကတဲ့အတြက္လဲ ‘အရူးလြယ္အိတ္လိုပါပဲ’ ဆိုၿပီး ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ရူးသြပ္ေနတဲ့သူမ်ားဟာ သူ႔မွာလြယ္အိတ္ရွိရင္ ေကာင္းတာမေကာင္းတာသူမသိ အကုန္ထည့္ေတာ့တာပါပဲ ဒါေၾကာင့္ အရူးလြယ္အိတ္လို႔ေခၚၾကတာပါ။ ဒါျဖင့္ရင္ လူေကာင္းေတြက ဘာေတြထည့္ၾကတာလဲ၊ သူတို႔လဲ အေကာင္း အဆိုးအကုန္ ထည့္တတ္ၾက တယ္။ လူေကာင္းလုိိ႔ သမုတ္ထားေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ပုထုဇဥ္ေတြဆိုတာ အရူးေတြပဲမဟုတ္ပါလား။ ဒီေတာ့သူတို႔လဲ အရူးေတြပဲေပါ့။ ဒါဆိုရင္ လူေကာင္းေတြမွာရွိတဲ့လြယ္အိတ္ကိုလဲ အေကာင္းလြယ္အိတ္လို႔ ေျပာလို႔မရေတာ့။
အရူးဆိုလို႔…..ေျပာရအံုးမယ္။
တစ္ခါက သက္ေတာ္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့ ေတာရဆရာေတာ္တစ္ပါးထံ သြားဖြားမီးယပ္ပါရဂူဆရာ၀န္၊ ကေလးအထူးကုဆရာ၀န္၊ ေဆးရံုအုပ္ႀကီး၊ ဓါတ္မွန္ပါရဂူ၊ စိတ္က်န္းမာေရးဆရာ၀န္စတဲ့ က်န္းမာေရးဆရာ၀န္မ်ား သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ဆရာ၀န္မ်ားက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသီးသီးမိတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ ထိုဆရာ၀န္မ်ားအနက္ စိတ္ေရာဂါကုဆရာ၀န္က “တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အရူးကုတဲ့ဆရာ၀န္ပါ ဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ “ အင္း…အရူးကုဆရာ၀န္ဆိုေတာ့ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ ပုထုဇဥ္လူသားေတြဟာ အရူးေတြပဲဆိုေတာ့ အရူးကုလို႔ ကုန္နိုင္ပါ့လား” လို႔ ဆရာေတာ္က အမိန္႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် ကိေလသာထူေျပာတဲ့အရူးေတြလို႔ ဆရာေတာ္က ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ဒီကရလိုက္တာက
ေအာ္….စာေရးသူအပါအ၀င္ ပုထုဇဥ္အားလံုး အရူးေတြပါပဲလား…ကိုယ္တိုင္ကအရူးေကာင္းေအာင္ကုရမဲ့အျပင္ အျခားလူမ်ားအားလဲ အရူးေကာင္းေအာင္ကုနိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ…………..ဆိုတဲ့အသိေလးတစ္ခုပါပဲ။ လြယ္အိတ္အေၾကာင္း ဆက္လက္ေျပာပါ အံုးမယ္။
လူေကာင္းနဲ႔လူဆိုး ႏွစ္မ်ဳိးမွာ လူေကာင္းက သိရက္နဲ႔ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာေတြကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္တတ္ၾကၿပီး၊ အရူးမ်ားက အေကာင္းအဆိုး ခြဲျခားမသိဘဲ ထည့္တတ္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လဲ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက မေကာင္းတာမွန္သမွ် မလုပ္မိၾကေစနဲ႔(လြယ္အိတ္ထဲမထည့္ၾကပါနဲ႔)၊ ေကာင္းတာမွန္ သမွ် ျပည့္စံုေအာင္ျပဳလုပ္ၾက( ျပည့္စံုေအာင္ထည့္ၾက)။ စိတ္ကို ျဖဴေဖြးေနတဲ့အထိ ေလ့က်င့္ေပးၾကရမယ္ ဆိုၿပီး ေဟာၾကားခဲ့ပါေသးတယ္။ စာရႈသူမ်ားလဲ သတိတရားထားၿပီး မေကာင္းတာကို မေကာင္းမွန္းသိၿပီး လြယ္အိတ္ထဲမထည့္မိေစနဲ႔၊ ေကာင္းတာကို ေကာင္းမွန္းသိၿပီး ရသေလာက္ လြယ္အိတ္ထဲထည့္ၾကဖို႔ပါပဲ။
တစ္ေန႔ ေက်ာင္းမွ ရဟန္းခံရွင္ျပဳပြဲအၿပီး သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းေျခာက္ခံၾကြဖို႔အတြက္ ကားမ်ားလွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းန႔ဲပတ္သက္ လို႔ ေက်ာင္းမွ အက်ဳိးေဆာင္တစ္ဦးေရာက္လာၿပီး “အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္တို႔ အကူအညီေတာင္းထားတဲ့ ကားက အလုပ္တန္းလန္းနဲ႔မို႔ ေခၚရတာအားနာစရာေကာင္းလွပါတယ္ဘုရား” လို႔ စာေရးသူအားေျပာလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကားအလွဴရွင္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ ပါတယ္။
“ဒကာႀကီး…..မနက္ဖန္အတြက္ ဒကာႀကီးကားကို အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႔ ရနိုင္ပါ့မလား၊ ဒကာႀကီးကားက ေန႔စဥ္ပံုမွန္ေရခဲ တိုက္ေနရတယ္ဆိုလို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား….”
“ အရွင္ဘုရား….တပည့္ေတာ္ ေန႔စဥ္အလုပ္ရွိတာက ေတာ့မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့တပည့္ေတာ္တို႔မွာ ဒီလိုကုသုိလ္မ်ဳိး အၿမဲမရပါဘူး။ ႀကံဳတုန္းယူရမွာေလဘုရား၊ တပည့္ေတာ္အလုပ္ပ်က္တာက အေရးမႀကီးဘူး၊ ကုသုိလ္ရဖို႔က အေရးႀကီးပါတယ္ဘုရား.. ”
လို႔ေျပာလာပါတယ္။
ထုိဒကာဟာ မိမိလြယ္အိတ္ထဲကို ကုသုိလ္ပစၥည္းေတြကို လိမၼပါးနပ္စြာ ရသေလာက္ ထည့္ယူေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ အလွဴဒါနကုသုိလ္ပစၥည္းမ်ားကို လြယ္အိတ္ထဲထည့္လုိက္ေတာ့ ဒီလြယ္အိတ္ဟာ ကုသုိလ္လြယ္အိတ္ျဖစ္သြားပါတယ္၊ တကယ္လို႔ အဲလုိမွမဟုတ္ လိုခ်င္တဲ့အာရံုနဲ႔ႀကံဳတိုင္း လိုခ်င္မႈမ်ားစြာနဲ႔ အကုသုိလ္ပစၥည္းရသေလာက္ ထည့္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အကုသုိလ္လြယ္အိတ္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ တနည္း ေျပာရင္ေတာ့ ‘ေလာဘလြယ္အိတ္’ လို႔ ေျပာရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒါနကုသုိလ္ျပဳရင္ (ပစၥည္းအေပၚ မတြယ္တာမတတ္မက္တဲ့) အေလာဘလြယ္အိတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။
ဒီလိုပါပဲ အၿငိဳးမေျပေတးမွတ္ျခင္း၊စိတ္ဆိုးစိတ္ပ်က္ ေဒါသထြက္တာေတြဟာ အကုသိုလ္ပစၥည္းေတြပါ၊ဒါေတြကိုထည့္ရင္ေတာ့ ေဒါသလြယ္အိတ္ျဖစ္သြားပါတယ္၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ေမတၱာပြားရင္ အေဒါသလြယ္အိတ္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သဘာ၀အမွန္အတုိင္းသိေနရင္ေတာ့ အေမာဟလြယ္အိတ္ လို႔ဆိုရမွာျဖစ္သလို အမွန္အတိုင္းမသိ ေတြေ၀ေနမယ္ဆုိရင္ ေမာဟလြယ္အိတ္ ျဖစ္သြားမွာပါ။
စာခ်စ္သူမ်ားလဲ ကုသုိလ္လြယ္အိတ္ကိုမ်ားမ်ား လြယ္နိုင္ၾကပါေစလို႔ …..ဆႏၵျပဳရင္း။
0 comments:
Post a Comment