ဘန္ေကာက္အဲယား ေလယာဥ္ႀကီးေပၚတြင္ ထိုင္းေလယာဥ္မယ္မ်ားရဲ႕ ၀န္ေဆာင္မႈကေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ မၾကာမီ စားစရာမ်ားကို လာေရာက္ခ်ေပး ပါတယ္။ ေန႔ ၁၂ နာရီေက်ာ္လွ်င္ အစာမစားဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ရတဲ့ ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္က ရွိတဲ့အတြက္ လာေရာက္ခ်ေပးတဲ့ အစာမ်ား စားခ်င္ေသာ္လည္း မည္သို႔မွ် လက္ရာမပ်က္ခဲ့ပါ။ ေလယာဥ္ႀကီးစီးလို႔ တစ္နာရီခန္႔ၾကာတဲ့အခါမွာ bangkok airline ေလယာဥ္ႀကီး ဘန္ေကာက္ သု၀ဏၰဘုမၼိ ေလဆိပ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ပါသည္။ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ညြန္ထားတဲ့ အတိုင္း အင္မေဂးရွင္း ေကာင္တာ ရွိရာသုိ႔ သြားၾကပါတယ္။ imagration ကိုျဖတ္ၿပီးတဲ့ အခါ ပစၥည္းေရြးဖို႔အတြက္ baggage climb ကိုၾကည့္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုယ္စီးလာတဲ့ ေလယာဥ္နံပါတ္(PG.0702) ႏွင့္အတူ ပစၥည္းေရြးရမယ့္ ေနရာကို ရွာရတယ္။ ကိုယ့္ baggage ေရြးရမဲ့ေနရာက 24 မွာပါ။ ပစၥည္းေရြးစရာရွိေရြးၿပီး၊ ေလဆိပ္အျပင္ဖက္ ထြက္လာ ခဲ့တယ္။ လာႀကိဳမဲ့သူကုိ ေမွ်ာ္ေတာ္ေဇာနဲ႔ ရွာေဖြမိပါတယ္၊ တစ္နာရီခန႔္ၾကာသြားပါတယ္။ ေပၚမလာခဲ့ပါ။
သုိ႔ႏွင့္ ေလဆိပ္တြင္ အဂၤလိပ္စကားတတ္တဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းနိုင္ငံသားမ်ားရဲ႕ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ ေစတနာပါပါျဖင့္ ကူညီတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ သြားရမဲ့ လိပ္စာကို ထိုထိုင္းနို္င္ငံသားမွ တဆင့္ Taxi သမား နဲ႔ ေျပာဆိုၾကၿပီး ဒီTaxi သမားကိုပဲ တည္းခိုမဲ့ေနရာ အေရာက္ လိုက္ပို႔ခိုင္းရပါတယ္။
လူဆိုတာ အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံုပါ လူတိုင္းကိုေတာ့ ကိုယ္စိတ္နဲ႔ႏႈိင္းၿပီး တြက္ထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မွားပါလိမ့္မယ္။ ယခုလည္းပဲ လာႀကိဳမယ္ဆိုလို႔ အြန္လိုင္းကေန contact လုပ္ထားေပမယ့္ ထင္တဲ့အတို္င္း ျဖစ္မလာခဲ့ပါ။ ကိစၥတစ္ခုခုေၾကာင့္မ်ားလား လို႔ေတြးၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲ မျဖစ္နိုင္၊ တကယ္လို႔ လာႀကိဳမျဖစ္ဘူးဆိုရင္လည္း ႀကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားရမွာျဖစ္တယ္။ေနာက္ေတာ့ သိရတာ က လာႀကိဳမဲ့သူက လာမႀကိဳဘဲ အယုဒၶယကို တက္သြားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒါဟာ စာေရးသူတုိ႔ကို ခရီးသြားရာမွာ ပညာရလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္သိလိုက္ရတာက လာႀကိဳမဲ့သူဟာ ဘာသာျခားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ ရွိေစေတာ့။
ဒီလိုနဲ႔ သု၀ဏၰဘုမၼိေလဆိပ္ကေန Bangkok ၿမိဳ႕အတြင္းသို႔ ၉၆၉၆ သံုးၿပီး ကိုယ့္အစီအစဥ္ျဖင့္ လာခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီမွာ ထုိင္းနိုင္ငံ၊ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အရာတစ္ခုက အကယ္၍ လမ္းမွားလို႔ျဖစ္ေစ၊ လမ္းေက်ာ္ သြားလို႔ပဲ ျဖစ္ေစ ၊ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီခန္႔အနည္းဆံုး ျပန္ပတ္ရပါေတာ့တယ္၊
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အတြင္း လည္ပတ္မယ္ဆိုပါရင္ တစ္ေန႔ကို တစ္ေနရာေလာက္ပဲ ေကာင္းပါတယ္တဲ့၊ ဘာေၾကာင့္တုန္းဆိုရင္ ကား အသြားအလာလမ္းက ရႈပ္လြန္းလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ တစ္ေနရာ သြားမယ္ဆိုပါရင္ ကားစီးရတာ အနည္းဆံုး တစ္နာရီ ခြဲ၊ ႏွစ္နာ ရီခန္႔ စီးရပါတယ္။ ကားစီးတဲ့အခါ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုက ကားဟြန္း တီးေလ့ မရွိတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ ကားစီးရတာက အၾကာႀကီး စီးရတယ္။(ကိုယ့္နိုင္ငံမွာဆိုရင္ေတာ့ ဟြန္းမတီးရ ဇုံဆိုၿပီး သတ္မွတ္ထားေပမယ့္ ဟြန္းတီးလားတီးရဲ႕၊ ထုိင္းနိုင္ငံမွာေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ Bangkok ၿမိဳ႕တြင္းမွာသာမဟုတ္၊ Bangkok မွ Chiang mai သြားေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပဲ ကားဟြန္း တီးတာ လံုး၀မေတြ႕ရေပ၊ ညကားျဖစ္ေနလို႔လားေတာ့မသိပါ။
သို႔ႏွင့္ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တည္းခိုမဲ့ေနရာဆီသုိ႔ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပဲ ေရာက္ရွိခဲ့ပါေတာ့တယ္။ စာေရးသူတုိ႔ တည္းခိုမဲ့ေနရာက လူေနတိုက္ခန္းတစ္ခုပါ။ ရုတ္တရက္ေတာ့ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္တယ္၊ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္နိုင္ငံမဟုတ္ေတာ့ တတ္နိုင္ဘူးေလ။ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ဘုန္းႀကီးမ်ား ေဟာ္တည္မတည္းရ လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေဟာ္တယ္ တည္းခိုခြင့္မရွိတဲ့ အတြက္ ထို္င္းဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွာ တည္းခုိလို႔ရမလား ဆိုေတာ့ ျမန္မာဘုန္းႀကီး ဆိုလွ်င္ ထို္င္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက အမ်ားအားျဖင့္ တည္းခိုခြင့္မေပးပါ။ (သတိျပဳစရာတစ္ခုပါ)။
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အတြင္း တစ္ညတာ တည္းခုိၿပီးေနာက္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အတြင္း လည္ပတ္ဖို႔အတြက္ ပါလာတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးရဲ႕တပည့္တစ္ဦးက ဘန္ေကာက္မွာ ေနတာၾကာပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒကာရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ေန႔လည္ဖက္မွာ ထင္ရွားတဲ့ ေနရာေတြကို လည္ပတ္ခဲ့တယ္။ ဒကာနာမည္က ကိုေက်ာ္ေဌး လို႔ေခၚပါတယ္။
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕က ျမ ဘုရား
ပထမဦးစြာ ထင္ရွားတဲ့ ျမဘုရားကို သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကပါတယ္။ ျမ ဘုရား၀င္းအတြင္း ၀င္တယ္ဆိုရင္ပဲ ထိုင္းစစ္သားမ်ားက ဘယ္ဖက္အေဆာင္တစ္ခုအတြင္း ေနရာယူကာ ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကတာ ကို ျမင္ရတယ္။ ျပည္ပမွ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ forainer နိုင္ငံျခားသား မ်ားကို အေရာင္ အေသြး အမ်ဳိးစံု လူမ်ဴိးစံု ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။
ယခင္ဆိုလွ်င္ ျမဘုရား ကိန္း၀ပ္စံရာ ေက်ာင္းေဆာင္ကို တနဂၤေႏြေန႔မွ ဖြင့္ပါတယ္။ ယခုေတာ့ စေနေန႔မွာ ဖြင့္ေနေတာ့ စာေရးသူတို႔အတြက္ ကံေကာင္းသည္ ဟု ေျပာဆိုရေပမည္။ ဘုရားအား ဖူးေမွ်ာ္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ အေမေျပာတဲ့ အေမာေျပဆိုတာ လို ပမ္းသမွ် လန္းဆန္းခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
နိဂံုးေလးေျပာခ်င္တာက ျမ ဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လာအိုနိုင္ငံ Vientain ၿမိဳ႕နဲ႕ ဆက္ႏြယ္မႈ ရွိေနတယ္ဆိုတာကို Vientain ၿမိဳ႕မွ အေထာက္အထားတစ္ခုအရ ေတြ႕ရပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းမွာ အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ဓါတ္ပံုနဲ႔တကြ တင္ေပးပါ့မယ္