This is default featured post 1 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
This is default featured post 2 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
This is default featured post 3 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
This is default featured post 4 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
This is default featured post 5 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
Tuesday, February 26, 2008
သာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္ပါ
ျမတ္ဗုဒၶ ဆံုးမေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ား မူရင္းအတိုင္း မကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ပထမသဂၤါယနာမွသည္ ဆ႒သဂၤါယနာအထိ ေထရ္အရွင္တို႔ အသက္ေပး၍ လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ သုတ္,၀ိနည္း, အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ဆိုင္ရာမ်ားကို ေထရ၀ါဒ သာသနာ ဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။
ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ ယခုအခါ ေန၊လကဲ့သုိ႔ ထြန္းေျပာင္ေနပါလွ်က္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္ရန္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ကာ ဥံဳ၊ေၾသာင္းစသည့္အမန္းအမႈတ္၊အရြတ္အဖတ္၊ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္၊ေဗဒင္၊ယၾတာ၊ဓါတ္က်သည္ဆိုကာ ဘုရားတည္ျခင္း္စသည့္ သာသနာႏွင့္မဆိုင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သာသနာတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ပူးသတ္လွ်က္ရွိပါသည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ G-talk ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ G-mail ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ massage ပို႔၍ ေမးျမန္းၾကပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို ကာကြယ္ရန္ဟုဆိုကာ မမွန္ကန္ေသာနည္းတို႔ျဖင့္ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္၊ မည္သို႔ ရြတ္ဆိုရမည္ဟု တိုက္တြန္းထားသည့္ massages မ်ားလည္း စာေရးသူထံသုိ႔ ေရာက္ရွိလာတတ္ပါေသးသည္။
တစ္ေန႔ စာေရးသူ၏ E-mail ကုိ check လုပ္ၾကည့္ရာ E-mail, inbox တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာ တည္ရွိဖို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ အေရးႀကီးသနည္း ဟူေသာ title ျဖင့္ ေမးလ္တစ္ေစာင္ ၀င္ေရာက္လာသည္ကို သိလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္တြင္- အဆိုေတာ္နီနီ၀င္းေရႊ သီဆိုထားသည့္ ေၾသာင္း နေမာ ေတ ဗုဒၶါႏုဘာေ၀န စသည့္ စာေၾကာင္းကုို ည(၉)နာရီတြင္ ကုိးေခါက္ရြတ္ၿပီး၊ ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တည္း၍ လည္းေကာင္း၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးလွ်င္ သာသနာဖ်က္ေတြကို နတ္ နဂါး ဂဠဳန္ စသည္တို႔က တိုက္ဖ်က္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါသည္။ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က “ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ ကာကြယ္ရန္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အမွန္စင္စစ္ ဥံဳ ေၾသာင္း ခံၿပီး ရြတ္ဆိုကာမွ်ျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို မကာကြယ္နိုင္ပါေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ -
(၄၅)၀ါပတ္လံုး ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ပိဋကတ္သံုးသြယ္၊နိကာယ္ငါးရပ္တြင္ ဥံဳ ၊ ေၾသာင္း ဆိုသည့္ စာလံုးမ်ားကုိ လံု႔၀ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ထိုစကားလံုးတို႔သည္ ျဗဟၼဏ၀ါဒမွဆင္းသက္လာခဲ့သည့္အရာမ်ားျဖစ္ဟန္တူပါသည္။
ထိုတိုက္တြန္းစာပါသည့္ E-mailကို Forward လုပ္ကာ ပို႔ထားသည္ျဖစ္၍ စာေရးသူနည္းတူ လက္ခံရရွိေသာသူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိၾကေပမည္။ ထုိသုိ႔ရရွိထားပါက ဥာဏ္ျဖင့္ ခ်င့္၍ယံုၾကည္ၾကပါရန္ သတိေပးလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္၌ ဆိုခဲ့ၿပီးသည္အတိုင္း ည(၉)နာရီတြင္ (၉)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တီး၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးပါက ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္နိုင္မည္ ဟူသတတ္။ အမွန္စင္စစ္္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ လံုး၀ မကာကြယ္နိင္သည့္အျပင္ မည္သည့္အရာမွ်လည္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးသည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္၊ အက်င့္ သာသနာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေထရ၀ါဒစကားလံုးကို တြင္တြင္ႀကီး သံုးစြဲကာ သာသနာျပဳဆိုသူမ်ားသည္ မျမင္ရေသာ အထက္ဆရာႀကီးဆိုသူမ်ား၏ အမိန္႔အာဏာ ဟုဆိုကာ အရြတ္အဖတ္တို႔ျဖင့္ လမ္းဆံုးေနၾကသည္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ကာကြယ္ေပးပါမည္ ဟု သူခုိးက လူလိုဟစ္ကာ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။
တစ္ခါက စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေလာကီအစီအရင္ဘက္ ေဗဒင္၊ယၾတာေခ်ရာတြင္ နာမည္ႀကီးေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္မ်ား တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ ထိုဆရာေတာ္၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ျဖတ္လမ္းမွ ေျဖရွင္းလို္ၾကေသာသူမ်ားသည္ ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ခုတံုးလုပ္ကာ လြဲမွားေသာနည္းျဖင့္ အသံုးခ်ေနၾကသည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္။ ဤ၌ သိသာရန္ တင္ျပလိုေပေသးသည္။
တစ္ေန႔သ၌ လူတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးထံသို႔ လာေရာက္ကာ သူတို႔အိမ္၌ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္တရားေတာ္နာ ျပဳလုပ္ခ်င္သည့္္အတြက္ သံဃာေတာ္ ငါးပါး ၾကြေရာက္ပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ထိုပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးက လက္ခံခဲ့သျဖင့္ လက္ေထာက္ဘုန္းႀကီးႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ (၅)ပါး ထိုအိမ္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ သည္ႏွင့္ ဘုရားေဆာင္အေရွ႕ထိုင္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးရန္ဘုရားအေဆာင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္္ေသာအခါ သာသနာျပင္ပမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ တစ္ျခားဘာသာမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဘုရားႏွင့္တန္းတူ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေနရာ၀င္ယူထားသည္ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။
ဘုရားအေဆာင္ေပၚတြင္ အန္းကုန္း ၊ကြမ္ရင္ ၊ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ဘိုးမင္းေခါင္ ရုပ္ပြား၊ ဗိုက္ပူနံကားး ဖိုးတည္ဘြား၊ ဘိုးဘိုးေအာင္စသည့္ ရုပ္တုအမ်ဳိးစံုတို႔သည္ ဘုရားနွင့္ တန္းတူေနရာ၌ ေနရာယူထားၾကေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ရုပ္တုကုိ ရွိခိုးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုရုပ္တုမ်ားကုိ ဘုရားႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရးေပးထားသည့္အတြက္ အိမ္ရွင္မ်ား ဘာသာေရးတြင္ သေဘာေတာ္ေကာင္းလွသည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ ထို႔ျပင္္ ထိုအိ္မ္ရွင္၏ သဒၶါတရား မည္မွ်ရွိသည္ကုိ ေဖၚညြန္းထားသကဲ့သုိ႔ လည္း ျဖစ္ေနေပသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ သီလယူအၿပီးတြင္ ပရိတ္တရားခ်ီးျမွင့္ရန္ စတင္ေသာအခါ အိမ္ရွင္က ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မ်ားႏွင့္ အစဥ္အတိုင္းရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မ်ားကုိ သံဃာေတာ္မ်ားအား သင္ၾကားပါေလေတာ့သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ထိုကဲ့သုိ႔ ရြတ္ဆိုရမည္ကုိ မည္သူက လမ္းညြန္ထားပါသနည္းဟု စာေရးသူက ေမးလုိက္ေသာအခါ ( )ၿမိဳ႕က ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား၊ သူလမ္းညြန္သည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္လွ်င္ ေအာင္ျမင္သည္က မ်ားပါသည္ဘုရား ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားလာပါသည္။ ေအာ္…….အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ၊ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ကမၻတစ္သိန္း ပါရမီေတြျပဳေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကို ဤမွ်ျဖင့္ တန္ဖိုးျဖတ္လိုုက္သည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
ဤသို႔ျဖင့္ ထိုနာမည္ႀကီးဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း--
ေရွးဦးစြာ ပရိတ္မရြတ္မီ လက္၌ စိပ္ပုတီးကုိင္ထားရပါသည္။ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း တစ္ေခါက္လွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ်၊ ပုတီးက (၁၀၈)လံုးဆိုေတာ့ (၂၄)ပစၥည္း အႀကိမ္ေပါင္း (၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရပါမည္…..တဲ့ ။ ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးေသး….
သမၺဳေဒၶ (၂၄)ေခါက္ကုိ ပုတီးတစ္လံုးႏႈန္းႏွင့္ (၁၀၈) ႀကိမ္ရြတ္ဆိုရပါမည္ ၊ ထို႔ျပင္ ေမတၱာသုတ္ တစ္ေခါက္ရြတ္ဆိုၿပီးလွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ် ၊ ေမတၱာသုတ္ေပါင္း( ၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္၊ မဂၤလာသုုတ္လည္း ထိုနည္းတူ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္။ ထိုစဥ္က ပါးစပ္မွ အျမဳပ္္ထြက္မတတ္ ရြတ္ဆိုခဲ့ရသည္ကုိ ျမင္ေယာင္ မိပါသည္။ ထိုသုိ႔ ရြတ္ဆိုေနၾကစဥ္ အိမ္ရွင္မ်ားက သံဃာေတာ္မ်ား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ေနရေကာင္းမွန္းမသိ ၊ သူတို႔ႏွင့္ မဆိုင္သလို အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ တစ္ေယာက္မက်န္ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့သည္။
သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သူတို႔ခိုင္းသည့္အတိုင္း ရြတ္ဖတ္ေပးေတာ္မူေနၾကလွ်င္္ သူတို႔၏ မဟာကိစၥႀကီး ေအာင္ျမင္နုိင္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆထား၍လားမသိ၊ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဆိုေနၾကသည္ကုိ လံုး၀နာယူျခင္းမရွိေပ။ အမွန္စင္စစ္ ထိုရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈကို ေလးစားစြာနာယူမွသာလွ်င္ ကုသုိလ္ရနိုင္ပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ရံုမွ်ျဖင့္ သူတု႔ိတြင္ ကုသိုလ္မရနိုင္သည့္အျပင္ ေကာင္းေသာကံမ်ားလည္း ဖန္တီးေပးနိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
ထိုေန႔က သူတို႔ေျပာေသာ အစီအစဥ္အတိုင္း ရြတ္ဆိုၿပီးဆံုးေသာ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔ လာေရာက္ျခင္းမရွိၾကေတာ့ေပ။ ျပန္ခါနီးက်မွ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ရြတ္ဆိုရသည္မွာ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္ သံုးရက္တိုင္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ နံနက္(၄)နာရီအခ်ိန္တြင္ ထိုအိမ္သိုု႔ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြၾကရသည္၊ အိမ္သို႔ေရာက္သည္နွင့္ သူတို႔၏လမ္းညြန္ခ်က္ မဟာဗ်ဴဟာအတိုင္း စတင္ကာ ရြတ္ဆိုရပါသည္။ အရုဏ္တက္လွ်င္ အာရံုဆြမ္း ဆက္ကပ္ပါသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ခုိင္းသည့္အတိုင္းထပ္မံ၍ ရြတ္ၾကရေပဦးမည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။ စံုစမ္းေသာ အခါ အဆိုပါနာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ထိုဆရာေတာ္ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္ ဆံုးရႈံးေတာ့မည့္ (၃၀၀)ေက်ာ္တန္ တိုက္ခန္းလည္း ျပန္လည္ရရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ရံႈးဆံုးေတာ့မည့္ တိုက္ခန္းကုိ ျပန္လည္ရလိုမႈေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို သူတို႔ မညွာမတာ ခိုင္းစားေနၾကသည္ ၊ ဟု ေျပာလွ်င္ ထိုသူမ်ား ေက်နပ္နိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ သူတို႔သည္ ရတနာသံုးပါးကုိ ၾကည္ညိဳသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ခိုင္းစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိရလိုမႈတစ္ခုတည္းကိုသာေရွးရႈၿပီး ဘုရားမ်က္ႏွာကိုမွ်ွမေထာက္ အရွက္မရွိ သာသနာကို ခုတံုးလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္စံုစမ္းၾကည့္ေသာအခါ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးသည္ ထိုၿမိဳ႕တြင္္ အလြန္ေပါမ်ားစြာရွိေနသည္ ဟု သိရပါသည္။ သီလရွင္မ်ားကိုပင္လွ်င္ အလြတ္မေပးၾက ဟု သိရပါသည္။ အေၾကာင္းသိေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ သီလရွင္မ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ပင့္ေလွ်ာက္လာလွ်င္ ေနာက္ေနာင္ လံုး၀ မလိုက္ၾကေတာ့ေခ်။ စာေရးသူတို႔အဖြဲ႕သည္ ေက်ာင္းမွဆရာေတာ္ႀကီးအား မလြန္ဆန္နိင္သည့္အျပင္ ထိုကိစၥမ်ုဳိးကုိ လံုး၀မသိေသာေၾကာင့္ တစ္ႀကိမ္တည္းသာ လုိက္သြားရပါသည္။ ယခုအခါ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား/သီလရွင္မ်ား ထိုအရြတ္ အဖတ္ဒုကၡမွ ကင္းေ၀းခဲ့ၾကရသည္မွာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
ဤေနရာတြင္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္ကို အရြတ္သာသနာဟု မွတ္ထင္ေန၍ေလာမသိေပ၊ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာခ်ည္း မဟုတ္သည့္အျပင္ သိရွိရံုမွ်ျဖင့္လည္း ပန္းတိုင္သို႔ မေရာက္နိင္ေပ၊ ယေန႔ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ သိရံုမွ်ျဖင့္ တရားရနိုင္သည္ဟု ေျပာဆို၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္ကုိ သတိထားၾကေစလိုပါသည္။ ပန္းတိုင္ေရာက္ရွိရန္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ၊ မဂၢင္ (၈)ပါးအက်င့္လိုအပ္ပါသည္။ သိရံုမွ်ႏွင့္ရနိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမတ္ဘုရား ေဟာခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူလာျခင္းသည္ အရြတ္ခ်ည္းအတြက္ မဟုတ္တန္ရာ၊ မဂၢင္(၈)တန္ အက်င့္လမ္းမွန္ကုိ ညြန္ျပေတာ္မူရန္အတြက္သာ ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ၊ ျမတ္ဘုရားမပြင့္ေသာ သာသနာပအခ်ိန္တြင္ ဒါန ၊ သီလ၊ သမထ ဘာ၀နာမ်ား ရွိခဲ့ပါေသာ္လည္း ျမတ္ဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါတြင္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာအက်င့္တရား ေပၚေပါက္လာရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
အလ်င္းသင့္၍ ေဖၚျပလိုပါေသးသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္ဘုရားအား ေနာက္ဆံုး အႏၲိမပူဇာသဘင္ က်င္းပနိုင္ရန္အတြက္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို ပင့္ဖိတ္၍ အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး က်င္းပၾကပါသည္။ ထိုသံဃာေတာ္မ်ားတြင္ ရဟန္းေတာ္(၃)ပါးသည္ အစည္းအေ၀းေခၚရာသို႔ ၾကြေတာ္မမူၾကေခ်၊ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ထိုအေၾကာင္းကုိ ျမတ္ဘုရားအား သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾကေသာအခါ သိေတာ္မူလွ်က္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအားလံုးကို သိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထိုရဟန္းေတာ္ ၃ ပါးကုိ ေခၚေတာ္မူၿပီး ‘ ခ်စ္သားတို႔…ရဟန္းေတာ္မ်ား ေျပာတာမွန္ရဲ႕လား….’ ဟုျမတ္ဘုရားက ေမးေတာ္မူရာ ‘ မွန္ပါတယ္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ်ား အစည္းအေ၀းမလာၾကရျခင္းအေၾကာင္းက ပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ ျမတ္ဘုရားအား မဂ္ဖိုလ္ျဖင့္ အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ၾကမယ္လို႔ တိုင္ပင္ၿပီး ေတာထဲမွာ မဂ္ဖိုလ္အတြက္ ႀကိဳးစားတရားအားထုတ္ေနၾကပါတယ္ဘုရား’ ဟု ရဟန္းေတာ္သံုးပါးက ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္ဘုရားက ‘ သာဓု……သာဓု……သာဓု’ ဟု တရားအားထုတ္ေနေသာ ရဟန္း ၃ ပါးအား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေလသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အက်င့္လမ္းစဥ္မွန္ကန္စြာ က်င့္သံုးနုိင္ေရးသည္ ျမတ္ဘုရား၏ အလိုေတာ္ျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အရြတ္အဖတ္စေသာ လိုရင္းမေရာက္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကၿပီး ေထရ၀ါဒႏွင့္ကိုက္ညီေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း္မ်ားကုိ နည္းလမ္းတက် ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ကာကြယ္ၾကရန္သာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ လြဲမွားေသာနည္းမ်ားျဖင့္ မဖ်က္ဆီးမိေစၾကေစရန္ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း
ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ ယခုအခါ ေန၊လကဲ့သုိ႔ ထြန္းေျပာင္ေနပါလွ်က္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္ရန္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ကာ ဥံဳ၊ေၾသာင္းစသည့္အမန္းအမႈတ္၊အရြတ္အဖတ္၊ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္၊ေဗဒင္၊ယၾတာ၊ဓါတ္က်သည္ဆိုကာ ဘုရားတည္ျခင္း္စသည့္ သာသနာႏွင့္မဆိုင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သာသနာတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ပူးသတ္လွ်က္ရွိပါသည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ G-talk ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ G-mail ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ massage ပို႔၍ ေမးျမန္းၾကပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို ကာကြယ္ရန္ဟုဆိုကာ မမွန္ကန္ေသာနည္းတို႔ျဖင့္ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္၊ မည္သို႔ ရြတ္ဆိုရမည္ဟု တိုက္တြန္းထားသည့္ massages မ်ားလည္း စာေရးသူထံသုိ႔ ေရာက္ရွိလာတတ္ပါေသးသည္။
တစ္ေန႔ စာေရးသူ၏ E-mail ကုိ check လုပ္ၾကည့္ရာ E-mail, inbox တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာ တည္ရွိဖို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ အေရးႀကီးသနည္း ဟူေသာ title ျဖင့္ ေမးလ္တစ္ေစာင္ ၀င္ေရာက္လာသည္ကို သိလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္တြင္- အဆိုေတာ္နီနီ၀င္းေရႊ သီဆိုထားသည့္ ေၾသာင္း နေမာ ေတ ဗုဒၶါႏုဘာေ၀န စသည့္ စာေၾကာင္းကုို ည(၉)နာရီတြင္ ကုိးေခါက္ရြတ္ၿပီး၊ ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တည္း၍ လည္းေကာင္း၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးလွ်င္ သာသနာဖ်က္ေတြကို နတ္ နဂါး ဂဠဳန္ စသည္တို႔က တိုက္ဖ်က္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါသည္။ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က “ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ ကာကြယ္ရန္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အမွန္စင္စစ္ ဥံဳ ေၾသာင္း ခံၿပီး ရြတ္ဆိုကာမွ်ျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို မကာကြယ္နိုင္ပါေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ -
(၄၅)၀ါပတ္လံုး ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ပိဋကတ္သံုးသြယ္၊နိကာယ္ငါးရပ္တြင္ ဥံဳ ၊ ေၾသာင္း ဆိုသည့္ စာလံုးမ်ားကုိ လံု႔၀ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ထိုစကားလံုးတို႔သည္ ျဗဟၼဏ၀ါဒမွဆင္းသက္လာခဲ့သည့္အရာမ်ားျဖစ္ဟန္တူပါသည္။
ထိုတိုက္တြန္းစာပါသည့္ E-mailကို Forward လုပ္ကာ ပို႔ထားသည္ျဖစ္၍ စာေရးသူနည္းတူ လက္ခံရရွိေသာသူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိၾကေပမည္။ ထုိသုိ႔ရရွိထားပါက ဥာဏ္ျဖင့္ ခ်င့္၍ယံုၾကည္ၾကပါရန္ သတိေပးလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္၌ ဆိုခဲ့ၿပီးသည္အတိုင္း ည(၉)နာရီတြင္ (၉)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တီး၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးပါက ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္နိုင္မည္ ဟူသတတ္။ အမွန္စင္စစ္္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ လံုး၀ မကာကြယ္နိင္သည့္အျပင္ မည္သည့္အရာမွ်လည္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးသည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္၊ အက်င့္ သာသနာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေထရ၀ါဒစကားလံုးကို တြင္တြင္ႀကီး သံုးစြဲကာ သာသနာျပဳဆိုသူမ်ားသည္ မျမင္ရေသာ အထက္ဆရာႀကီးဆိုသူမ်ား၏ အမိန္႔အာဏာ ဟုဆိုကာ အရြတ္အဖတ္တို႔ျဖင့္ လမ္းဆံုးေနၾကသည္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ကာကြယ္ေပးပါမည္ ဟု သူခုိးက လူလိုဟစ္ကာ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။
တစ္ခါက စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေလာကီအစီအရင္ဘက္ ေဗဒင္၊ယၾတာေခ်ရာတြင္ နာမည္ႀကီးေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္မ်ား တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ ထိုဆရာေတာ္၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ျဖတ္လမ္းမွ ေျဖရွင္းလို္ၾကေသာသူမ်ားသည္ ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ခုတံုးလုပ္ကာ လြဲမွားေသာနည္းျဖင့္ အသံုးခ်ေနၾကသည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္။ ဤ၌ သိသာရန္ တင္ျပလိုေပေသးသည္။
တစ္ေန႔သ၌ လူတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးထံသို႔ လာေရာက္ကာ သူတို႔အိမ္၌ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္တရားေတာ္နာ ျပဳလုပ္ခ်င္သည့္္အတြက္ သံဃာေတာ္ ငါးပါး ၾကြေရာက္ပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ထိုပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးက လက္ခံခဲ့သျဖင့္ လက္ေထာက္ဘုန္းႀကီးႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ (၅)ပါး ထိုအိမ္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ သည္ႏွင့္ ဘုရားေဆာင္အေရွ႕ထိုင္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးရန္ဘုရားအေဆာင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္္ေသာအခါ သာသနာျပင္ပမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ တစ္ျခားဘာသာမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဘုရားႏွင့္တန္းတူ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေနရာ၀င္ယူထားသည္ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။
ဘုရားအေဆာင္ေပၚတြင္ အန္းကုန္း ၊ကြမ္ရင္ ၊ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ဘိုးမင္းေခါင္ ရုပ္ပြား၊ ဗိုက္ပူနံကားး ဖိုးတည္ဘြား၊ ဘိုးဘိုးေအာင္စသည့္ ရုပ္တုအမ်ဳိးစံုတို႔သည္ ဘုရားနွင့္ တန္းတူေနရာ၌ ေနရာယူထားၾကေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ရုပ္တုကုိ ရွိခိုးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုရုပ္တုမ်ားကုိ ဘုရားႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရးေပးထားသည့္အတြက္ အိမ္ရွင္မ်ား ဘာသာေရးတြင္ သေဘာေတာ္ေကာင္းလွသည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ ထို႔ျပင္္ ထိုအိ္မ္ရွင္၏ သဒၶါတရား မည္မွ်ရွိသည္ကုိ ေဖၚညြန္းထားသကဲ့သုိ႔ လည္း ျဖစ္ေနေပသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ သီလယူအၿပီးတြင္ ပရိတ္တရားခ်ီးျမွင့္ရန္ စတင္ေသာအခါ အိမ္ရွင္က ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မ်ားႏွင့္ အစဥ္အတိုင္းရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မ်ားကုိ သံဃာေတာ္မ်ားအား သင္ၾကားပါေလေတာ့သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ထိုကဲ့သုိ႔ ရြတ္ဆိုရမည္ကုိ မည္သူက လမ္းညြန္ထားပါသနည္းဟု စာေရးသူက ေမးလုိက္ေသာအခါ ( )ၿမိဳ႕က ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား၊ သူလမ္းညြန္သည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္လွ်င္ ေအာင္ျမင္သည္က မ်ားပါသည္ဘုရား ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားလာပါသည္။ ေအာ္…….အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ၊ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ကမၻတစ္သိန္း ပါရမီေတြျပဳေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကို ဤမွ်ျဖင့္ တန္ဖိုးျဖတ္လိုုက္သည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
ဤသို႔ျဖင့္ ထိုနာမည္ႀကီးဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း--
ေရွးဦးစြာ ပရိတ္မရြတ္မီ လက္၌ စိပ္ပုတီးကုိင္ထားရပါသည္။ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း တစ္ေခါက္လွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ်၊ ပုတီးက (၁၀၈)လံုးဆိုေတာ့ (၂၄)ပစၥည္း အႀကိမ္ေပါင္း (၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရပါမည္…..တဲ့ ။ ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးေသး….
သမၺဳေဒၶ (၂၄)ေခါက္ကုိ ပုတီးတစ္လံုးႏႈန္းႏွင့္ (၁၀၈) ႀကိမ္ရြတ္ဆိုရပါမည္ ၊ ထို႔ျပင္ ေမတၱာသုတ္ တစ္ေခါက္ရြတ္ဆိုၿပီးလွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ် ၊ ေမတၱာသုတ္ေပါင္း( ၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္၊ မဂၤလာသုုတ္လည္း ထိုနည္းတူ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္။ ထိုစဥ္က ပါးစပ္မွ အျမဳပ္္ထြက္မတတ္ ရြတ္ဆိုခဲ့ရသည္ကုိ ျမင္ေယာင္ မိပါသည္။ ထိုသုိ႔ ရြတ္ဆိုေနၾကစဥ္ အိမ္ရွင္မ်ားက သံဃာေတာ္မ်ား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ေနရေကာင္းမွန္းမသိ ၊ သူတို႔ႏွင့္ မဆိုင္သလို အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ တစ္ေယာက္မက်န္ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့သည္။
သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သူတို႔ခိုင္းသည့္အတိုင္း ရြတ္ဖတ္ေပးေတာ္မူေနၾကလွ်င္္ သူတို႔၏ မဟာကိစၥႀကီး ေအာင္ျမင္နုိင္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆထား၍လားမသိ၊ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဆိုေနၾကသည္ကုိ လံုး၀နာယူျခင္းမရွိေပ။ အမွန္စင္စစ္ ထိုရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈကို ေလးစားစြာနာယူမွသာလွ်င္ ကုသုိလ္ရနိုင္ပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ရံုမွ်ျဖင့္ သူတု႔ိတြင္ ကုသိုလ္မရနိုင္သည့္အျပင္ ေကာင္းေသာကံမ်ားလည္း ဖန္တီးေပးနိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
ထိုေန႔က သူတို႔ေျပာေသာ အစီအစဥ္အတိုင္း ရြတ္ဆိုၿပီးဆံုးေသာ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔ လာေရာက္ျခင္းမရွိၾကေတာ့ေပ။ ျပန္ခါနီးက်မွ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ရြတ္ဆိုရသည္မွာ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္ သံုးရက္တိုင္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ နံနက္(၄)နာရီအခ်ိန္တြင္ ထိုအိမ္သိုု႔ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြၾကရသည္၊ အိမ္သို႔ေရာက္သည္နွင့္ သူတို႔၏လမ္းညြန္ခ်က္ မဟာဗ်ဴဟာအတိုင္း စတင္ကာ ရြတ္ဆိုရပါသည္။ အရုဏ္တက္လွ်င္ အာရံုဆြမ္း ဆက္ကပ္ပါသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ခုိင္းသည့္အတိုင္းထပ္မံ၍ ရြတ္ၾကရေပဦးမည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။ စံုစမ္းေသာ အခါ အဆိုပါနာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ထိုဆရာေတာ္ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္ ဆံုးရႈံးေတာ့မည့္ (၃၀၀)ေက်ာ္တန္ တိုက္ခန္းလည္း ျပန္လည္ရရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ရံႈးဆံုးေတာ့မည့္ တိုက္ခန္းကုိ ျပန္လည္ရလိုမႈေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို သူတို႔ မညွာမတာ ခိုင္းစားေနၾကသည္ ၊ ဟု ေျပာလွ်င္ ထိုသူမ်ား ေက်နပ္နိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ သူတို႔သည္ ရတနာသံုးပါးကုိ ၾကည္ညိဳသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ခိုင္းစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိရလိုမႈတစ္ခုတည္းကိုသာေရွးရႈၿပီး ဘုရားမ်က္ႏွာကိုမွ်ွမေထာက္ အရွက္မရွိ သာသနာကို ခုတံုးလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္စံုစမ္းၾကည့္ေသာအခါ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးသည္ ထိုၿမိဳ႕တြင္္ အလြန္ေပါမ်ားစြာရွိေနသည္ ဟု သိရပါသည္။ သီလရွင္မ်ားကိုပင္လွ်င္ အလြတ္မေပးၾက ဟု သိရပါသည္။ အေၾကာင္းသိေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ သီလရွင္မ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ပင့္ေလွ်ာက္လာလွ်င္ ေနာက္ေနာင္ လံုး၀ မလိုက္ၾကေတာ့ေခ်။ စာေရးသူတို႔အဖြဲ႕သည္ ေက်ာင္းမွဆရာေတာ္ႀကီးအား မလြန္ဆန္နိင္သည့္အျပင္ ထိုကိစၥမ်ုဳိးကုိ လံုး၀မသိေသာေၾကာင့္ တစ္ႀကိမ္တည္းသာ လုိက္သြားရပါသည္။ ယခုအခါ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား/သီလရွင္မ်ား ထိုအရြတ္ အဖတ္ဒုကၡမွ ကင္းေ၀းခဲ့ၾကရသည္မွာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
ဤေနရာတြင္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္ကို အရြတ္သာသနာဟု မွတ္ထင္ေန၍ေလာမသိေပ၊ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာခ်ည္း မဟုတ္သည့္အျပင္ သိရွိရံုမွ်ျဖင့္လည္း ပန္းတိုင္သို႔ မေရာက္နိင္ေပ၊ ယေန႔ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ သိရံုမွ်ျဖင့္ တရားရနိုင္သည္ဟု ေျပာဆို၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္ကုိ သတိထားၾကေစလိုပါသည္။ ပန္းတိုင္ေရာက္ရွိရန္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ၊ မဂၢင္ (၈)ပါးအက်င့္လိုအပ္ပါသည္။ သိရံုမွ်ႏွင့္ရနိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမတ္ဘုရား ေဟာခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူလာျခင္းသည္ အရြတ္ခ်ည္းအတြက္ မဟုတ္တန္ရာ၊ မဂၢင္(၈)တန္ အက်င့္လမ္းမွန္ကုိ ညြန္ျပေတာ္မူရန္အတြက္သာ ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ၊ ျမတ္ဘုရားမပြင့္ေသာ သာသနာပအခ်ိန္တြင္ ဒါန ၊ သီလ၊ သမထ ဘာ၀နာမ်ား ရွိခဲ့ပါေသာ္လည္း ျမတ္ဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါတြင္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာအက်င့္တရား ေပၚေပါက္လာရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
အလ်င္းသင့္၍ ေဖၚျပလိုပါေသးသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္ဘုရားအား ေနာက္ဆံုး အႏၲိမပူဇာသဘင္ က်င္းပနိုင္ရန္အတြက္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို ပင့္ဖိတ္၍ အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး က်င္းပၾကပါသည္။ ထိုသံဃာေတာ္မ်ားတြင္ ရဟန္းေတာ္(၃)ပါးသည္ အစည္းအေ၀းေခၚရာသို႔ ၾကြေတာ္မမူၾကေခ်၊ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ထိုအေၾကာင္းကုိ ျမတ္ဘုရားအား သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾကေသာအခါ သိေတာ္မူလွ်က္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအားလံုးကို သိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထိုရဟန္းေတာ္ ၃ ပါးကုိ ေခၚေတာ္မူၿပီး ‘ ခ်စ္သားတို႔…ရဟန္းေတာ္မ်ား ေျပာတာမွန္ရဲ႕လား….’ ဟုျမတ္ဘုရားက ေမးေတာ္မူရာ ‘ မွန္ပါတယ္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ်ား အစည္းအေ၀းမလာၾကရျခင္းအေၾကာင္းက ပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ ျမတ္ဘုရားအား မဂ္ဖိုလ္ျဖင့္ အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ၾကမယ္လို႔ တိုင္ပင္ၿပီး ေတာထဲမွာ မဂ္ဖိုလ္အတြက္ ႀကိဳးစားတရားအားထုတ္ေနၾကပါတယ္ဘုရား’ ဟု ရဟန္းေတာ္သံုးပါးက ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္ဘုရားက ‘ သာဓု……သာဓု……သာဓု’ ဟု တရားအားထုတ္ေနေသာ ရဟန္း ၃ ပါးအား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေလသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အက်င့္လမ္းစဥ္မွန္ကန္စြာ က်င့္သံုးနုိင္ေရးသည္ ျမတ္ဘုရား၏ အလိုေတာ္ျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အရြတ္အဖတ္စေသာ လိုရင္းမေရာက္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကၿပီး ေထရ၀ါဒႏွင့္ကိုက္ညီေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း္မ်ားကုိ နည္းလမ္းတက် ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ကာကြယ္ၾကရန္သာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ လြဲမွားေသာနည္းမ်ားျဖင့္ မဖ်က္ဆီးမိေစၾကေစရန္ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း
သာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္ပါ
ျမတ္ဗုဒၶ ဆံုးမေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္မ်ား မူရင္းအတိုင္း မကြယ္ေပ်ာက္ေစရန္ ပထမသဂၤါယနာမွသည္ ဆ႒သဂၤါယနာအထိ ေထရ္အရွင္တို႔ အသက္ေပး၍ လက္ဆင့္ကမ္းထိန္းသိမ္းေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ သုတ္,၀ိနည္း, အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ဆိုင္ရာမ်ားကို ေထရ၀ါဒ သာသနာ ဟု ေခၚဆိုၾကပါသည္။
ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ ယခုအခါ ေန၊လကဲ့သုိ႔ ထြန္းေျပာင္ေနပါလွ်က္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္ရန္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ကာ ဥံဳ၊ေၾသာင္းစသည့္အမန္းအမႈတ္၊အရြတ္အဖတ္၊ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္၊ေဗဒင္၊ယၾတာ၊ဓါတ္က်သည္ဆိုကာ ဘုရားတည္ျခင္း္စသည့္ သာသနာႏွင့္မဆိုင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သာသနာတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ပူးသတ္လွ်က္ရွိပါသည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ G-talk ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ G-mail ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ massage ပို႔၍ ေမးျမန္းၾကပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို ကာကြယ္ရန္ဟုဆိုကာ မမွန္ကန္ေသာနည္းတို႔ျဖင့္ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္၊ မည္သို႔ ရြတ္ဆိုရမည္ဟု တိုက္တြန္းထားသည့္ massages မ်ားလည္း စာေရးသူထံသုိ႔ ေရာက္ရွိလာတတ္ပါေသးသည္။
တစ္ေန႔ စာေရးသူ၏ E-mail ကုိ check လုပ္ၾကည့္ရာ E-mail, inbox တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာ တည္ရွိဖို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ အေရးႀကီးသနည္း ဟူေသာ title ျဖင့္ ေမးလ္တစ္ေစာင္ ၀င္ေရာက္လာသည္ကို သိလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္တြင္- အဆိုေတာ္နီနီ၀င္းေရႊ သီဆိုထားသည့္ ေၾသာင္း နေမာ ေတ ဗုဒၶါႏုဘာေ၀န စသည့္ စာေၾကာင္းကုို ည(၉)နာရီတြင္ ကုိးေခါက္ရြတ္ၿပီး၊ ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တည္း၍ လည္းေကာင္း၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးလွ်င္ သာသနာဖ်က္ေတြကို နတ္ နဂါး ဂဠဳန္ စသည္တို႔က တိုက္ဖ်က္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါသည္။ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က “ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ ကာကြယ္ရန္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အမွန္စင္စစ္ ဥံဳ ေၾသာင္း ခံၿပီး ရြတ္ဆိုကာမွ်ျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို မကာကြယ္နိုင္ပါေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ -
(၄၅)၀ါပတ္လံုး ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ပိဋကတ္သံုးသြယ္၊နိကာယ္ငါးရပ္တြင္ ဥံဳ ၊ ေၾသာင္း ဆိုသည့္ စာလံုးမ်ားကုိ လံု႔၀ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ထိုစကားလံုးတို႔သည္ ျဗဟၼဏ၀ါဒမွဆင္းသက္လာခဲ့သည့္အရာမ်ားျဖစ္ဟန္တူပါသည္။
ထိုတိုက္တြန္းစာပါသည့္ E-mailကို Forward လုပ္ကာ ပို႔ထားသည္ျဖစ္၍ စာေရးသူနည္းတူ လက္ခံရရွိေသာသူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိၾကေပမည္။ ထုိသုိ႔ရရွိထားပါက ဥာဏ္ျဖင့္ ခ်င့္၍ယံုၾကည္ၾကပါရန္ သတိေပးလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္၌ ဆိုခဲ့ၿပီးသည္အတိုင္း ည(၉)နာရီတြင္ (၉)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တီး၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးပါက ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္နိုင္မည္ ဟူသတတ္။ အမွန္စင္စစ္္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ လံုး၀ မကာကြယ္နိင္သည့္အျပင္ မည္သည့္အရာမွ်လည္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးသည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္၊ အက်င့္ သာသနာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေထရ၀ါဒစကားလံုးကို တြင္တြင္ႀကီး သံုးစြဲကာ သာသနာျပဳဆိုသူမ်ားသည္ မျမင္ရေသာ အထက္ဆရာႀကီးဆိုသူမ်ား၏ အမိန္႔အာဏာ ဟုဆိုကာ အရြတ္အဖတ္တို႔ျဖင့္ လမ္းဆံုးေနၾကသည္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ကာကြယ္ေပးပါမည္ ဟု သူခုိးက လူလိုဟစ္ကာ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။
တစ္ခါက စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေလာကီအစီအရင္ဘက္ ေဗဒင္၊ယၾတာေခ်ရာတြင္ နာမည္ႀကီးေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္မ်ား တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ ထိုဆရာေတာ္၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ျဖတ္လမ္းမွ ေျဖရွင္းလို္ၾကေသာသူမ်ားသည္ ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ခုတံုးလုပ္ကာ လြဲမွားေသာနည္းျဖင့္ အသံုးခ်ေနၾကသည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္။ ဤ၌ သိသာရန္ တင္ျပလိုေပေသးသည္။
တစ္ေန႔သ၌ လူတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးထံသို႔ လာေရာက္ကာ သူတို႔အိမ္၌ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္တရားေတာ္နာ ျပဳလုပ္ခ်င္သည့္္အတြက္ သံဃာေတာ္ ငါးပါး ၾကြေရာက္ပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ထိုပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးက လက္ခံခဲ့သျဖင့္ လက္ေထာက္ဘုန္းႀကီးႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ (၅)ပါး ထိုအိမ္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ သည္ႏွင့္ ဘုရားေဆာင္အေရွ႕ထိုင္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးရန္ဘုရားအေဆာင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္္ေသာအခါ သာသနာျပင္ပမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ တစ္ျခားဘာသာမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဘုရားႏွင့္တန္းတူ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေနရာ၀င္ယူထားသည္ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။
ဘုရားအေဆာင္ေပၚတြင္ အန္းကုန္း ၊ကြမ္ရင္ ၊ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ဘိုးမင္းေခါင္ ရုပ္ပြား၊ ဗိုက္ပူနံကားး ဖိုးတည္ဘြား၊ ဘိုးဘိုးေအာင္စသည့္ ရုပ္တုအမ်ဳိးစံုတို႔သည္ ဘုရားနွင့္ တန္းတူေနရာ၌ ေနရာယူထားၾကေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ရုပ္တုကုိ ရွိခိုးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုရုပ္တုမ်ားကုိ ဘုရားႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရးေပးထားသည့္အတြက္ အိမ္ရွင္မ်ား ဘာသာေရးတြင္ သေဘာေတာ္ေကာင္းလွသည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ ထို႔ျပင္္ ထိုအိ္မ္ရွင္၏ သဒၶါတရား မည္မွ်ရွိသည္ကုိ ေဖၚညြန္းထားသကဲ့သုိ႔ လည္း ျဖစ္ေနေပသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ သီလယူအၿပီးတြင္ ပရိတ္တရားခ်ီးျမွင့္ရန္ စတင္ေသာအခါ အိမ္ရွင္က ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မ်ားႏွင့္ အစဥ္အတိုင္းရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မ်ားကုိ သံဃာေတာ္မ်ားအား သင္ၾကားပါေလေတာ့သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ထိုကဲ့သုိ႔ ရြတ္ဆိုရမည္ကုိ မည္သူက လမ္းညြန္ထားပါသနည္းဟု စာေရးသူက ေမးလုိက္ေသာအခါ ( )ၿမိဳ႕က ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား၊ သူလမ္းညြန္သည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္လွ်င္ ေအာင္ျမင္သည္က မ်ားပါသည္ဘုရား ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားလာပါသည္။ ေအာ္…….အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ၊ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ကမၻတစ္သိန္း ပါရမီေတြျပဳေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကို ဤမွ်ျဖင့္ တန္ဖိုးျဖတ္လိုုက္သည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
ဤသို႔ျဖင့္ ထိုနာမည္ႀကီးဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း--
ေရွးဦးစြာ ပရိတ္မရြတ္မီ လက္၌ စိပ္ပုတီးကုိင္ထားရပါသည္။ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း တစ္ေခါက္လွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ်၊ ပုတီးက (၁၀၈)လံုးဆိုေတာ့ (၂၄)ပစၥည္း အႀကိမ္ေပါင္း (၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရပါမည္…..တဲ့ ။ ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးေသး….
သမၺဳေဒၶ (၂၄)ေခါက္ကုိ ပုတီးတစ္လံုးႏႈန္းႏွင့္ (၁၀၈) ႀကိမ္ရြတ္ဆိုရပါမည္ ၊ ထို႔ျပင္ ေမတၱာသုတ္ တစ္ေခါက္ရြတ္ဆိုၿပီးလွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ် ၊ ေမတၱာသုတ္ေပါင္း( ၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္၊ မဂၤလာသုုတ္လည္း ထိုနည္းတူ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္။ ထိုစဥ္က ပါးစပ္မွ အျမဳပ္္ထြက္မတတ္ ရြတ္ဆိုခဲ့ရသည္ကုိ ျမင္ေယာင္ မိပါသည္။ ထိုသုိ႔ ရြတ္ဆိုေနၾကစဥ္ အိမ္ရွင္မ်ားက သံဃာေတာ္မ်ား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ေနရေကာင္းမွန္းမသိ ၊ သူတို႔ႏွင့္ မဆိုင္သလို အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ တစ္ေယာက္မက်န္ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့သည္။
သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သူတို႔ခိုင္းသည့္အတိုင္း ရြတ္ဖတ္ေပးေတာ္မူေနၾကလွ်င္္ သူတို႔၏ မဟာကိစၥႀကီး ေအာင္ျမင္နုိင္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆထား၍လားမသိ၊ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဆိုေနၾကသည္ကုိ လံုး၀နာယူျခင္းမရွိေပ။ အမွန္စင္စစ္ ထိုရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈကို ေလးစားစြာနာယူမွသာလွ်င္ ကုသုိလ္ရနိုင္ပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ရံုမွ်ျဖင့္ သူတု႔ိတြင္ ကုသိုလ္မရနိုင္သည့္အျပင္ ေကာင္းေသာကံမ်ားလည္း ဖန္တီးေပးနိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
ထိုေန႔က သူတို႔ေျပာေသာ အစီအစဥ္အတိုင္း ရြတ္ဆိုၿပီးဆံုးေသာ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔ လာေရာက္ျခင္းမရွိၾကေတာ့ေပ။ ျပန္ခါနီးက်မွ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ရြတ္ဆိုရသည္မွာ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္ သံုးရက္တိုင္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ နံနက္(၄)နာရီအခ်ိန္တြင္ ထိုအိမ္သိုု႔ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြၾကရသည္၊ အိမ္သို႔ေရာက္သည္နွင့္ သူတို႔၏လမ္းညြန္ခ်က္ မဟာဗ်ဴဟာအတိုင္း စတင္ကာ ရြတ္ဆိုရပါသည္။ အရုဏ္တက္လွ်င္ အာရံုဆြမ္း ဆက္ကပ္ပါသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ခုိင္းသည့္အတိုင္းထပ္မံ၍ ရြတ္ၾကရေပဦးမည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။ စံုစမ္းေသာ အခါ အဆိုပါနာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ထိုဆရာေတာ္ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္ ဆံုးရႈံးေတာ့မည့္ (၃၀၀)ေက်ာ္တန္ တိုက္ခန္းလည္း ျပန္လည္ရရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ရံႈးဆံုးေတာ့မည့္ တိုက္ခန္းကုိ ျပန္လည္ရလိုမႈေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို သူတို႔ မညွာမတာ ခိုင္းစားေနၾကသည္ ၊ ဟု ေျပာလွ်င္ ထိုသူမ်ား ေက်နပ္နိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ သူတို႔သည္ ရတနာသံုးပါးကုိ ၾကည္ညိဳသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ခိုင္းစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိရလိုမႈတစ္ခုတည္းကိုသာေရွးရႈၿပီး ဘုရားမ်က္ႏွာကိုမွ်ွမေထာက္ အရွက္မရွိ သာသနာကို ခုတံုးလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္စံုစမ္းၾကည့္ေသာအခါ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးသည္ ထိုၿမိဳ႕တြင္္ အလြန္ေပါမ်ားစြာရွိေနသည္ ဟု သိရပါသည္။ သီလရွင္မ်ားကိုပင္လွ်င္ အလြတ္မေပးၾက ဟု သိရပါသည္။ အေၾကာင္းသိေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ သီလရွင္မ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ပင့္ေလွ်ာက္လာလွ်င္ ေနာက္ေနာင္ လံုး၀ မလိုက္ၾကေတာ့ေခ်။ စာေရးသူတို႔အဖြဲ႕သည္ ေက်ာင္းမွဆရာေတာ္ႀကီးအား မလြန္ဆန္နိင္သည့္အျပင္ ထိုကိစၥမ်ုဳိးကုိ လံုး၀မသိေသာေၾကာင့္ တစ္ႀကိမ္တည္းသာ လုိက္သြားရပါသည္။ ယခုအခါ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား/သီလရွင္မ်ား ထိုအရြတ္ အဖတ္ဒုကၡမွ ကင္းေ၀းခဲ့ၾကရသည္မွာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
ဤေနရာတြင္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္ကို အရြတ္သာသနာဟု မွတ္ထင္ေန၍ေလာမသိေပ၊ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာခ်ည္း မဟုတ္သည့္အျပင္ သိရွိရံုမွ်ျဖင့္လည္း ပန္းတိုင္သို႔ မေရာက္နိင္ေပ၊ ယေန႔ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ သိရံုမွ်ျဖင့္ တရားရနိုင္သည္ဟု ေျပာဆို၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္ကုိ သတိထားၾကေစလိုပါသည္။ ပန္းတိုင္ေရာက္ရွိရန္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ၊ မဂၢင္ (၈)ပါးအက်င့္လိုအပ္ပါသည္။ သိရံုမွ်ႏွင့္ရနိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမတ္ဘုရား ေဟာခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူလာျခင္းသည္ အရြတ္ခ်ည္းအတြက္ မဟုတ္တန္ရာ၊ မဂၢင္(၈)တန္ အက်င့္လမ္းမွန္ကုိ ညြန္ျပေတာ္မူရန္အတြက္သာ ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ၊ ျမတ္ဘုရားမပြင့္ေသာ သာသနာပအခ်ိန္တြင္ ဒါန ၊ သီလ၊ သမထ ဘာ၀နာမ်ား ရွိခဲ့ပါေသာ္လည္း ျမတ္ဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါတြင္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာအက်င့္တရား ေပၚေပါက္လာရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
အလ်င္းသင့္၍ ေဖၚျပလိုပါေသးသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္ဘုရားအား ေနာက္ဆံုး အႏၲိမပူဇာသဘင္ က်င္းပနိုင္ရန္အတြက္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို ပင့္ဖိတ္၍ အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး က်င္းပၾကပါသည္။ ထိုသံဃာေတာ္မ်ားတြင္ ရဟန္းေတာ္(၃)ပါးသည္ အစည္းအေ၀းေခၚရာသို႔ ၾကြေတာ္မမူၾကေခ်၊ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ထိုအေၾကာင္းကုိ ျမတ္ဘုရားအား သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾကေသာအခါ သိေတာ္မူလွ်က္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအားလံုးကို သိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထိုရဟန္းေတာ္ ၃ ပါးကုိ ေခၚေတာ္မူၿပီး ‘ ခ်စ္သားတို႔…ရဟန္းေတာ္မ်ား ေျပာတာမွန္ရဲ႕လား….’ ဟုျမတ္ဘုရားက ေမးေတာ္မူရာ ‘ မွန္ပါတယ္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ်ား အစည္းအေ၀းမလာၾကရျခင္းအေၾကာင္းက ပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ ျမတ္ဘုရားအား မဂ္ဖိုလ္ျဖင့္ အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ၾကမယ္လို႔ တိုင္ပင္ၿပီး ေတာထဲမွာ မဂ္ဖိုလ္အတြက္ ႀကိဳးစားတရားအားထုတ္ေနၾကပါတယ္ဘုရား’ ဟု ရဟန္းေတာ္သံုးပါးက ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္ဘုရားက ‘ သာဓု……သာဓု……သာဓု’ ဟု တရားအားထုတ္ေနေသာ ရဟန္း ၃ ပါးအား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေလသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အက်င့္လမ္းစဥ္မွန္ကန္စြာ က်င့္သံုးနုိင္ေရးသည္ ျမတ္ဘုရား၏ အလိုေတာ္ျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အရြတ္အဖတ္စေသာ လိုရင္းမေရာက္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကၿပီး ေထရ၀ါဒႏွင့္ကိုက္ညီေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း္မ်ားကုိ နည္းလမ္းတက် ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ကာကြယ္ၾကရန္သာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ လြဲမွားေသာနည္းမ်ားျဖင့္ မဖ်က္ဆီးမိေစၾကေစရန္ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း
ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ ယခုအခါ ေန၊လကဲ့သုိ႔ ထြန္းေျပာင္ေနပါလွ်က္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္ရန္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ကာ ဥံဳ၊ေၾသာင္းစသည့္အမန္းအမႈတ္၊အရြတ္အဖတ္၊ ဓါတ္ရိုက္ဓါတ္ဆင္၊ေဗဒင္၊ယၾတာ၊ဓါတ္က်သည္ဆိုကာ ဘုရားတည္ျခင္း္စသည့္ သာသနာႏွင့္မဆိုင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သာသနာတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္ပူးသတ္လွ်က္ရွိပါသည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ G-talk ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ G-mail ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ massage ပို႔၍ ေမးျမန္းၾကပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို ကာကြယ္ရန္ဟုဆိုကာ မမွန္ကန္ေသာနည္းတို႔ျဖင့္ မည္သို႔ျပဳလုပ္ရမည္၊ မည္သို႔ ရြတ္ဆိုရမည္ဟု တိုက္တြန္းထားသည့္ massages မ်ားလည္း စာေရးသူထံသုိ႔ ေရာက္ရွိလာတတ္ပါေသးသည္။
တစ္ေန႔ စာေရးသူ၏ E-mail ကုိ check လုပ္ၾကည့္ရာ E-mail, inbox တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာ တည္ရွိဖို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ အေရးႀကီးသနည္း ဟူေသာ title ျဖင့္ ေမးလ္တစ္ေစာင္ ၀င္ေရာက္လာသည္ကို သိလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္တြင္- အဆိုေတာ္နီနီ၀င္းေရႊ သီဆိုထားသည့္ ေၾသာင္း နေမာ ေတ ဗုဒၶါႏုဘာေ၀န စသည့္ စာေၾကာင္းကုို ည(၉)နာရီတြင္ ကုိးေခါက္ရြတ္ၿပီး၊ ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တည္း၍ လည္းေကာင္း၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးလွ်င္ သာသနာဖ်က္ေတြကို နတ္ နဂါး ဂဠဳန္ စသည္တို႔က တိုက္ဖ်က္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါသည္။ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က “ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ ကာကြယ္ရန္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
အမွန္စင္စစ္ ဥံဳ ေၾသာင္း ခံၿပီး ရြတ္ဆိုကာမွ်ျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာကို မကာကြယ္နိုင္ပါေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ -
(၄၅)၀ါပတ္လံုး ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာ ပိဋကတ္သံုးသြယ္၊နိကာယ္ငါးရပ္တြင္ ဥံဳ ၊ ေၾသာင္း ဆိုသည့္ စာလံုးမ်ားကုိ လံု႔၀ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ထိုစကားလံုးတို႔သည္ ျဗဟၼဏ၀ါဒမွဆင္းသက္လာခဲ့သည့္အရာမ်ားျဖစ္ဟန္တူပါသည္။
ထိုတိုက္တြန္းစာပါသည့္ E-mailကို Forward လုပ္ကာ ပို႔ထားသည္ျဖစ္၍ စာေရးသူနည္းတူ လက္ခံရရွိေသာသူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိၾကေပမည္။ ထုိသုိ႔ရရွိထားပါက ဥာဏ္ျဖင့္ ခ်င့္၍ယံုၾကည္ၾကပါရန္ သတိေပးလိုက္ရပါသည္။ ထိုေမးလ္၌ ဆိုခဲ့ၿပီးသည္အတိုင္း ည(၉)နာရီတြင္ (၉)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၉)ခ်က္တီး၊ ည(၁၁)နာရီတြင္ (၁၁)ေခါက္ရြတ္ၿပီး ေၾကးစည္(၁၁)ခ်က္တီးပါက ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ ကာကြယ္နိုင္မည္ ဟူသတတ္။ အမွန္စင္စစ္္ ေထရ၀ါဒသာသနာကုိ လံုး၀ မကာကြယ္နိင္သည့္အျပင္ မည္သည့္အရာမွ်လည္း ျဖစ္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ ဘုရားသာသနာေတာ္ႀကီးသည္ အရြတ္သာသနာမဟုတ္၊ အက်င့္ သာသနာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေထရ၀ါဒစကားလံုးကို တြင္တြင္ႀကီး သံုးစြဲကာ သာသနာျပဳဆိုသူမ်ားသည္ မျမင္ရေသာ အထက္ဆရာႀကီးဆိုသူမ်ား၏ အမိန္႔အာဏာ ဟုဆိုကာ အရြတ္အဖတ္တို႔ျဖင့္ လမ္းဆံုးေနၾကသည္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ကာကြယ္ေပးပါမည္ ဟု သူခုိးက လူလိုဟစ္ကာ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးျပဳလုပ္ေနၾကပါသည္။
တစ္ခါက စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေလာကီအစီအရင္ဘက္ ေဗဒင္၊ယၾတာေခ်ရာတြင္ နာမည္ႀကီးေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္မ်ား တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ ထိုဆရာေတာ္၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ျဖတ္လမ္းမွ ေျဖရွင္းလို္ၾကေသာသူမ်ားသည္ ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ခုတံုးလုပ္ကာ လြဲမွားေသာနည္းျဖင့္ အသံုးခ်ေနၾကသည္မွာ သာသနာေတာ္အတြက္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာေကာင္းလွပါသည္။ ဤ၌ သိသာရန္ တင္ျပလိုေပေသးသည္။
တစ္ေန႔သ၌ လူတစ္ေယာက္သည္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးထံသို႔ လာေရာက္ကာ သူတို႔အိမ္၌ အႏၲရာယ္ကင္း ပရိတ္တရားေတာ္နာ ျပဳလုပ္ခ်င္သည့္္အတြက္ သံဃာေတာ္ ငါးပါး ၾကြေရာက္ပါရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ထိုပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္ကုိ ဆရာေတာ္ႀကီးက လက္ခံခဲ့သျဖင့္ လက္ေထာက္ဘုန္းႀကီးႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္ (၅)ပါး ထိုအိမ္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္သို႔ေရာက္ သည္ႏွင့္ ဘုရားေဆာင္အေရွ႕ထိုင္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးရန္ဘုရားအေဆာင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္္ေသာအခါ သာသနာျပင္ပမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ တစ္ျခားဘာသာမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဘုရားႏွင့္တန္းတူ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေနရာ၀င္ယူထားသည္ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။
ဘုရားအေဆာင္ေပၚတြင္ အန္းကုန္း ၊ကြမ္ရင္ ၊ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ဘိုးမင္းေခါင္ ရုပ္ပြား၊ ဗိုက္ပူနံကားး ဖိုးတည္ဘြား၊ ဘိုးဘိုးေအာင္စသည့္ ရုပ္တုအမ်ဳိးစံုတို႔သည္ ဘုရားနွင့္ တန္းတူေနရာ၌ ေနရာယူထားၾကေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ရုပ္တုကုိ ရွိခိုးရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုရုပ္တုမ်ားကုိ ဘုရားႏွင့္ တန္းတူ အခြင့္အေရးေပးထားသည့္အတြက္ အိမ္ရွင္မ်ား ဘာသာေရးတြင္ သေဘာေတာ္ေကာင္းလွသည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ ထို႔ျပင္္ ထိုအိ္မ္ရွင္၏ သဒၶါတရား မည္မွ်ရွိသည္ကုိ ေဖၚညြန္းထားသကဲ့သုိ႔ လည္း ျဖစ္ေနေပသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ သီလယူအၿပီးတြင္ ပရိတ္တရားခ်ီးျမွင့္ရန္ စတင္ေသာအခါ အိမ္ရွင္က ရြတ္ရမည့္ မႏၲာန္မ်ားႏွင့္ အစဥ္အတိုင္းရြတ္ရမည့္ မႏၱာန္မ်ားကုိ သံဃာေတာ္မ်ားအား သင္ၾကားပါေလေတာ့သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ထိုကဲ့သုိ႔ ရြတ္ဆိုရမည္ကုိ မည္သူက လမ္းညြန္ထားပါသနည္းဟု စာေရးသူက ေမးလုိက္ေသာအခါ ( )ၿမိဳ႕က ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္ဘုရား၊ သူလမ္းညြန္သည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္လွ်င္ ေအာင္ျမင္သည္က မ်ားပါသည္ဘုရား ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ ထားလာပါသည္။ ေအာ္…….အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေလစြ၊ ေလးသေခၤ်ႏွင့္ကမၻတစ္သိန္း ပါရမီေတြျပဳေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားကို ဤမွ်ျဖင့္ တန္ဖိုးျဖတ္လိုုက္သည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
ဤသို႔ျဖင့္ ထိုနာမည္ႀကီးဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္အတုိင္း--
ေရွးဦးစြာ ပရိတ္မရြတ္မီ လက္၌ စိပ္ပုတီးကုိင္ထားရပါသည္။ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္း တစ္ေခါက္လွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ်၊ ပုတီးက (၁၀၈)လံုးဆိုေတာ့ (၂၄)ပစၥည္း အႀကိမ္ေပါင္း (၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရပါမည္…..တဲ့ ။ ထိုမွ်ႏွင့္မၿပီးေသး….
သမၺဳေဒၶ (၂၄)ေခါက္ကုိ ပုတီးတစ္လံုးႏႈန္းႏွင့္ (၁၀၈) ႀကိမ္ရြတ္ဆိုရပါမည္ ၊ ထို႔ျပင္ ေမတၱာသုတ္ တစ္ေခါက္ရြတ္ဆိုၿပီးလွ်င္ ပုတီးတစ္လံုးခ် ၊ ေမတၱာသုတ္ေပါင္း( ၁၀၈)ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္၊ မဂၤလာသုုတ္လည္း ထိုနည္းတူ ရြတ္ဆိုေပးရဦးပါမည္။ ထိုစဥ္က ပါးစပ္မွ အျမဳပ္္ထြက္မတတ္ ရြတ္ဆိုခဲ့ရသည္ကုိ ျမင္ေယာင္ မိပါသည္။ ထိုသုိ႔ ရြတ္ဆိုေနၾကစဥ္ အိမ္ရွင္မ်ားက သံဃာေတာ္မ်ား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ေနရေကာင္းမွန္းမသိ ၊ သူတို႔ႏွင့္ မဆိုင္သလို အိမ္ေအာက္ထပ္သို႔ တစ္ေယာက္မက်န္ ဆင္းသြားၾကေလေတာ့သည္။
သံဃာေတာ္မ်ားသည္ သူတို႔ခိုင္းသည့္အတိုင္း ရြတ္ဖတ္ေပးေတာ္မူေနၾကလွ်င္္ သူတို႔၏ မဟာကိစၥႀကီး ေအာင္ျမင္နုိင္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆထား၍လားမသိ၊ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဆိုေနၾကသည္ကုိ လံုး၀နာယူျခင္းမရွိေပ။ အမွန္စင္စစ္ ထိုရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈကို ေလးစားစြာနာယူမွသာလွ်င္ ကုသုိလ္ရနိုင္ပါသည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ရြတ္ဖတ္ရံုမွ်ျဖင့္ သူတု႔ိတြင္ ကုသိုလ္မရနိုင္သည့္အျပင္ ေကာင္းေသာကံမ်ားလည္း ဖန္တီးေပးနိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။
ထိုေန႔က သူတို႔ေျပာေသာ အစီအစဥ္အတိုင္း ရြတ္ဆိုၿပီးဆံုးေသာ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားထံသို႔ လာေရာက္ျခင္းမရွိၾကေတာ့ေပ။ ျပန္ခါနီးက်မွ လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္ၾကေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ရြတ္ဆိုရသည္မွာ တစ္ရက္လည္းမဟုတ္ သံုးရက္တိုင္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ နံနက္(၄)နာရီအခ်ိန္တြင္ ထိုအိမ္သိုု႔ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြၾကရသည္၊ အိမ္သို႔ေရာက္သည္နွင့္ သူတို႔၏လမ္းညြန္ခ်က္ မဟာဗ်ဴဟာအတိုင္း စတင္ကာ ရြတ္ဆိုရပါသည္။ အရုဏ္တက္လွ်င္ အာရံုဆြမ္း ဆက္ကပ္ပါသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ခုိင္းသည့္အတိုင္းထပ္မံ၍ ရြတ္ၾကရေပဦးမည္။ ယင္းသို႔ျဖစ္ရျခင္းသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။ စံုစမ္းေသာ အခါ အဆိုပါနာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီး၏ လမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ထိုဆရာေတာ္ေျပာသည့္အတိုင္း ျပဳလုပ္ေပးလွ်င္ ဆံုးရႈံးေတာ့မည့္ (၃၀၀)ေက်ာ္တန္ တိုက္ခန္းလည္း ျပန္လည္ရရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ရံႈးဆံုးေတာ့မည့္ တိုက္ခန္းကုိ ျပန္လည္ရလိုမႈေၾကာင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို သူတို႔ မညွာမတာ ခိုင္းစားေနၾကသည္ ၊ ဟု ေျပာလွ်င္ ထိုသူမ်ား ေက်နပ္နိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ သူတို႔သည္ ရတနာသံုးပါးကုိ ၾကည္ညိဳသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ခိုင္းစားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိရလိုမႈတစ္ခုတည္းကိုသာေရွးရႈၿပီး ဘုရားမ်က္ႏွာကိုမွ်ွမေထာက္ အရွက္မရွိ သာသနာကို ခုတံုးလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္စံုစမ္းၾကည့္ေသာအခါ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးသည္ ထိုၿမိဳ႕တြင္္ အလြန္ေပါမ်ားစြာရွိေနသည္ ဟု သိရပါသည္။ သီလရွင္မ်ားကိုပင္လွ်င္ အလြတ္မေပးၾက ဟု သိရပါသည္။ အေၾကာင္းသိေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၊ သီလရွင္မ်ားသည္ ထိုကဲ့သို႔ ပင့္ေလွ်ာက္လာလွ်င္ ေနာက္ေနာင္ လံုး၀ မလိုက္ၾကေတာ့ေခ်။ စာေရးသူတို႔အဖြဲ႕သည္ ေက်ာင္းမွဆရာေတာ္ႀကီးအား မလြန္ဆန္နိင္သည့္အျပင္ ထိုကိစၥမ်ုဳိးကုိ လံုး၀မသိေသာေၾကာင့္ တစ္ႀကိမ္တည္းသာ လုိက္သြားရပါသည္။ ယခုအခါ ထိုဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား/သီလရွင္မ်ား ထိုအရြတ္ အဖတ္ဒုကၡမွ ကင္းေ၀းခဲ့ၾကရသည္မွာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
ဤေနရာတြင္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္ကို အရြတ္သာသနာဟု မွတ္ထင္ေန၍ေလာမသိေပ၊ အမွန္စင္စစ္ ျမတ္ဘုရားသာသနာေတာ္သည္ အရြတ္သာသနာခ်ည္း မဟုတ္သည့္အျပင္ သိရွိရံုမွ်ျဖင့္လည္း ပန္းတိုင္သို႔ မေရာက္နိင္ေပ၊ ယေန႔ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ သိရံုမွ်ျဖင့္ တရားရနိုင္သည္ဟု ေျပာဆို၀ါဒျဖန္႔ေနၾကသည္ကုိ သတိထားၾကေစလိုပါသည္။ ပန္းတိုင္ေရာက္ရွိရန္ သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာ ၊ မဂၢင္ (၈)ပါးအက်င့္လိုအပ္ပါသည္။ သိရံုမွ်ႏွင့္ရနိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမတ္ဘုရား ေဟာခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူလာျခင္းသည္ အရြတ္ခ်ည္းအတြက္ မဟုတ္တန္ရာ၊ မဂၢင္(၈)တန္ အက်င့္လမ္းမွန္ကုိ ညြန္ျပေတာ္မူရန္အတြက္သာ ပြင့္ေတာ္မူလာရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ၊ ျမတ္ဘုရားမပြင့္ေသာ သာသနာပအခ်ိန္တြင္ ဒါန ၊ သီလ၊ သမထ ဘာ၀နာမ်ား ရွိခဲ့ပါေသာ္လည္း ျမတ္ဘုရားပြင့္ေတာ္မူေသာအခါတြင္ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာအက်င့္တရား ေပၚေပါက္လာရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
အလ်င္းသင့္၍ ေဖၚျပလိုပါေသးသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္ဘုရားအား ေနာက္ဆံုး အႏၲိမပူဇာသဘင္ က်င္းပနိုင္ရန္အတြက္ သံဃာေတာ္အားလံုးကို ပင့္ဖိတ္၍ အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး က်င္းပၾကပါသည္။ ထိုသံဃာေတာ္မ်ားတြင္ ရဟန္းေတာ္(၃)ပါးသည္ အစည္းအေ၀းေခၚရာသို႔ ၾကြေတာ္မမူၾကေခ်၊ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ထိုအေၾကာင္းကုိ ျမတ္ဘုရားအား သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾကေသာအခါ သိေတာ္မူလွ်က္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအားလံုးကို သိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထိုရဟန္းေတာ္ ၃ ပါးကုိ ေခၚေတာ္မူၿပီး ‘ ခ်စ္သားတို႔…ရဟန္းေတာ္မ်ား ေျပာတာမွန္ရဲ႕လား….’ ဟုျမတ္ဘုရားက ေမးေတာ္မူရာ ‘ မွန္ပါတယ္ဘုရား….တပည့္ေတာ္မ်ား အစည္းအေ၀းမလာၾကရျခင္းအေၾကာင္းက ပရိနိဗၺာန္မျပဳမီ ျမတ္ဘုရားအား မဂ္ဖိုလ္ျဖင့္ အျမတ္ဆံုးပူေဇာ္ၾကမယ္လို႔ တိုင္ပင္ၿပီး ေတာထဲမွာ မဂ္ဖိုလ္အတြက္ ႀကိဳးစားတရားအားထုတ္ေနၾကပါတယ္ဘုရား’ ဟု ရဟန္းေတာ္သံုးပါးက ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါသည္။ ထိုအခါ ျမတ္ဘုရားက ‘ သာဓု……သာဓု……သာဓု’ ဟု တရားအားထုတ္ေနေသာ ရဟန္း ၃ ပါးအား ခ်ီးမြမ္းေတာ္မူေလသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ျဖင့္ အက်င့္လမ္းစဥ္မွန္ကန္စြာ က်င့္သံုးနုိင္ေရးသည္ ျမတ္ဘုရား၏ အလိုေတာ္ျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ အရြတ္အဖတ္စေသာ လိုရင္းမေရာက္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကၿပီး ေထရ၀ါဒႏွင့္ကိုက္ညီေသာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း္မ်ားကုိ နည္းလမ္းတက် ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ကာကြယ္ၾကရန္သာျဖစ္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ကုိ လြဲမွားေသာနည္းမ်ားျဖင့္ မဖ်က္ဆီးမိေစၾကေစရန္ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သတည္း
Sunday, February 24, 2008
Tuesday, February 19, 2008
ေငြရတုႏွင့္ဗိမာန္ေတာ္ ေရစက္ခ်ပြဲ
ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ေအးရိပ္ေခ်ာင္မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ၊ ဓမၼ၀ိဟာရဗိမာန္ေတာ္တြင္ လွဴဒါန္းသူမ်ားႏွင့္ ေငြရတုအတြက္လွဴဒါန္းထားၾကေသာ အြန္လိုင္းေပၚမွ အလွဴရွင္မ်ားသို႔-(၂၄.၂.၂၀၀၈) တနဂၤေႏြေန႔နံနက္ (၉)နာရီတြင္ ဗိမာန္ေတာ္ေရစက္ခ်ပြဲ အခမ္းအနားစတင္ကာ
ေရစက္ခ် အမွ်ေပးေ၀မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ အြန္လိုင္းေပၚမွ ဗိမာန္ေတာ္အလွဴရွင္မ်ားအား
အသိေပးအပ္ပါသည္။
ႏွလံုးစိတ္၀မ္းၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)
Type the rest of your post here.
ေငြရတုႏွင့္ဗိမာန္ေတာ္ ေရစက္ခ်ပြဲ
ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ေအးရိပ္ေခ်ာင္မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ၊ ဓမၼ၀ိဟာရဗိမာန္ေတာ္တြင္ လွဴဒါန္းသူမ်ားႏွင့္ ေငြရတုအတြက္လွဴဒါန္းထားၾကေသာ အြန္လိုင္းေပၚမွ အလွဴရွင္မ်ားသို႔-(၂၄.၂.၂၀၀၈) တနဂၤေႏြေန႔နံနက္ (၉)နာရီတြင္ ဗိမာန္ေတာ္ေရစက္ခ်ပြဲ အခမ္းအနားစတင္ကာ
ေရစက္ခ် အမွ်ေပးေ၀မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ အြန္လိုင္းေပၚမွ ဗိမာန္ေတာ္အလွဴရွင္မ်ားအား
အသိေပးအပ္ပါသည္။
ႏွလံုးစိတ္၀မ္းၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ
ဦးေကာ၀ိဒ(ၿမိတ္)
Type the rest of your post here.
Sunday, February 17, 2008
Monday, February 11, 2008
ေအာင္ျမင္စြာ ရုန္းထြက္နိုင္ျခင္း
ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း (၂) လပိုင္းသို႔ေရာက္လွ်င္ တရုတ္ရိုးရာ ရွိခိုးၾကပါသည္၊ အခ်ဴိ႕သူမ်ားက တရုတ္နတ္ရွိခိုးသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။ တရုတ္သႀကၤန္က်သည္ဟုလည္း ေခၚေ၀ၚ္ၾကပါသည္။ ရွင္းဦးအ့့ံ၊ တရုတ္မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားသည္ အတိတ္ကကြယ္လြန္္ခဲ့ၾကကုန္ေသာ ေဆြမ်ဳိး(လိပ္ျပာ)မ်ားကို ပင့္ဖိတ္၍ အိမ္၏အေရွ႕တြင္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား၊ အရက္မ်ားျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံၾကပါသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို ပင္လွ်င္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးသည္၊ တရုတ္သႀကၤန္က်သည္ ဟု ေျပာဆိုၾကပါသည္။
ယင္းအေၾကာင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တစ္ခါက စာေရးသူ၏ မိသားစုသည္ တရုတ္မ်ဳိးႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာခဲ့ၾကရာ ႏွစ္စဥ္ဆိုသကဲ့သုိ႔ အမ်ားနည္းတူ တရုတ္နတ္ရွိခိုး ၾကပါသည္။ ထိုသုိ႔ရွိခိုးၾကရာ၀ယ္ ၀က္ ၊ ၾကက္ေကာင္လံုးျပဳတ္(အကင္)၊အရက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ မုန္႔တီေကြးစသည့္ အခ်ဴိ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ခင္းက်င္းကာ အတိတ္က ကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ ဘိုးဘြားဘီဘင္စသည့္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားကို လာေရာက္သံုးေဆာင္ၾကရန္ အေမႊးတိုင္ထြန္းကာ ရွိခိုးၿပီး ဖိတ္ေခၚၾကရသည္။ တစ္ႏွစ္တြင္ ဖခင္ႀကီးသည္ သာသနာ့ရိပ္သာသို႔ သြားေရာက္ၿပီး တရားအားထုတ္ခဲ့ရာမွ ကုိယ္ေလွ်ာက္လွမ္းရမည့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းကို ေတြ႕ျမင္သည္မွစ၍ လမ္းမွားကုိ စြန္႔ခြာရန္ အား ထုတ္ပါေလေတာ့သည္။ အေဖတို႔မိသားစုတြင္ ကိုးကြယ္သင့္ကိုးကြယ္ထိုက္ေသာ ရတနာသံုးပါး ရွိေနေပၿပီ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔မွစ၍ ေနာက္ေနာင္ လံုး၀ တရုတ္နတ္ရွိခိုးမႈ မျပဳေတာ့ၿပီ၊ ဟု ရဲရင့္စြာ ယတိျပတ္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုႏွစ္မွစ၍ ယခုအခ်ိန္အထိ တရုတ္ရွိခိုးမႈ မျပဳၾကေတာ့ေပ။ တိုက္ဆိုင္၍ေလာ မေျပာတတ္ေခ်။ ထိုတရုတ္နတ္ ရွိခိုးမႈ မျပဳေသာ ႏွစ္၌ပင္လွ်င္ အငယ္ဆံုး ညီမငယ္ အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္သို႔ လိမ့္က်ကာ အတြင္းဒါဏ္ရခဲ့ပါသည္။ ယေန႔ထက္တိုင္ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ျပန္၍ နာေနေသးသည္။ ပတ္၀န္းက်င္မွလူမ်ားသည္္ ထိုအျဖစ္အပ်က္္ကို ၾကည့္ၿပီး တရုတ္နတ္ရွိခိုးမႈ မျပဳသည့္အတြက္ သည္လိုခံရသည္ ဟု စြတ္စြဲေျပာဆိုၾကေလသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖခင္ႀကီးသည္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားက စြဲယူလာခဲ့ေသာ ထိုအယူကို အၿပီးတိုင္ စြန္႔လြတ္ခဲ့သည့္အတြက္ တိုက္ဆိုင္မႈမွ်ပါပဲဟု သင့္တင့္စြာႏွလံုးသြင္းကာ တရုတ္နတ္ရွိခိုးျခင္းကို လံုး၀ မျပဳလုပ္ေတာ့ေခ်။
ေနာင္တြင္ ထိုနတ္ကို ရွိခိုးမႈ မျပဳသည့္အတြက္ ထူးျခားမႈ မည္သို႔မွ် မျဖစ္ေတာ့ေခ်။ ဖခင္ႀကီးကြယ္လြန္သည့္ေနာက္တြင္လည္း ရွိခိုးမႈမျပဳေတာ့ေပ။ ဤသည္ကား ဖခင္ႀကီး၏ မွန္ကန္ေသာ လမ္းညြန္မႈကို ရခဲ့ေသာေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ မိသားစုသည္ ကုိးကြယ္မႈမွန္ကန္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
တရုတ္နတ္ရွိခိုးျခင္းသည္ ေရွးပေ၀သဏီကပင္လွ်င္ စတင္ခဲ့ၾကဟန္တူပါသည္။ တရုတ္နတ္မ်ားကုိ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ေသာအခါ ထို္နတ္မ်ားသည္ လူတို႔အား စီးပြါးလာဘ္လာဘေပါမ်ားေစသည္၊ ေရာဂါဘယကင္းရွင္းေစသည္၊ က်န္းမာေရးေကာင္းေစမည္ ဟု တထစ္ခ် မွတ္ယူ ယံုၾကည္ထားၾကပါသည္။ အကယ္၍ သူတို႔ကို စားေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္ ရွိခိုး ပသမႈ မျပဳလုပ္ၾကဘူးဆိုလွ်င္ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့ေအာင္ျပဳလုပ္လိမ့္မည္၊ စီးပြားေရးပ်က္ေအာင္ျပဳလုပ္လိမ့္မည္၊ အိမ္ေထာင္ေရးပ်က္ယြင္းေအာင္ျပဳလုပ္လိမ့္မည္၊ အသက္ေဘးႏွင့္လည္းေတြ႕ႀကံဳရမည္ဟု မေကာင္းေသာ ေျခာက္လွန္႔မႈမ်ားေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္ဆိုသကဲ့သုိ႔ ထို္နတ္ကို ရွိခိုးပသေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေငြေၾကးမတတ္နို္င္သူမ်ားဆိုလွ်င္ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း ဆိုသကဲ့သုိ႔ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာေျခာက္လန္႔မႈမ်ားေၾကာင့္ မရွိခုိးခ်င္ေသာ္လည္း ရွိခိုးေနၾကရပါသည္။ မျဖစ္ေသာ္ကံရာရွိ ဆိုသကဲ့သုိ႔ ထိုနတ္ကို ရွိခုိးၾကရသည္ခ်ည္း ျဖစ္ေပသည္။
တရုတ္မ်ဳိးႏြယ္စုဆိုလွ်င္ မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ၊ နားေထာင္၍ေကာင္းေသးသည္၊ ယခုအခါ၌ကား ျမန္မာစစ္စစ္ပင္ျဖစ္ပါေသာ္လည္း အတိတ္မွ တရုတ္နတ္လိုက္သည္ (အခ်ဳိ႕ကား ရွမ္းနတ္၊ကရင္နတ္လိုက္သည္) ဟု ဆိုကာ ေဗဒင္ဆရာ၊နတ္သူငယ္၊ေဆးဆရာတို႔၏ မဆင္မျခင္ ေဟာေျပာမႈတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာမ်ဳိးႏြယ္မွ ေမြးဖြားလာေသာ ျမန္မာစစ္စစ္ဆိုသူ(oreginal)မ်ားပင္လွ်င္ ေၾကာက္လန္႔ကာ တရုတ္နတ္၊ရွမ္း၊ကရင္နတ္စသည္တို႔ကို ကုိးကြယ္ေနၾကေလကုန္ၿပီ၊ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းေပစြ။ ေတြးမိသည္မွာ-ထိုနတ္မ်ားသည္ လူကေကၽြးမွ စားရရွာပါသည္။ ထိုသုိ႔ျဖစ္ပါလွ်က္ လူမ်ားက အဘယ္ေၾကာင့္ အားကိုးေနရပါသနည္း။ စင္စစ္ အားကိုးသည္ဆိုရာ၀ယ္ ကုိယ့္ထက္သာလြန္ေသာ တန္ခိုးႀကီးေသာ အထက္တန္းစားနတ္ဆိုလွ်င္ အားကုိးရသည့္အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ေတာ့ ရရွိေပဦးမည္။ ယခု၌ကား ပိုက္ဆံမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံကာ ေကၽြးသာေကၽြးလိုက္ရသည္ ။ ေနာင္အနာဂါတ္တြင္ မည္သို႔ျဖစ္လာမည္ကို မည္သူမွ မသိနိုင္ေခ်။ ေသခ်ာသည္ကား စုေဆာင္းထားသည့္ ေငြမ်ားသာ ကုန္သြားၾကသည္ခ်ည္းပင္။
ယခုဆိုလွ်င္ ထိုလုပ္ရပ္မ်ားသည္ စာေရးသူတို႔ ၿမိဳ႕၌သာမက နိုင္ငံႏွင့္အ၀ွမ္းတြင္ အရိုးစြဲေနေပၿပီ၊ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားျဖင့္ နတ္ကုိ ပသေကၽြးေမြးသည္ဆိုရာ၌ ၾကက္၊၀က္၊ အရက္တို႔ကို ထိုနတ္က သံုးေဆာင္နုိင္ပါမည္လား၊ နတ္ဆိုသည္မွာ အမွန္စင္စစ္ လူတို႔၏ အနားသို႔ ခ်ည္းကပ္ရန္ပင္ မဆိုထားႏွင့္ လူတို႔၏ အနံ႔ကိုပင္ ခံနိုင္စြမ္းမရွိေသာေၾကာင့္ နတ္မ်ားေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေပ၊ ၿပိတၱာမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားအနက္မွ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုသုိ႔ဆိုလွ်င္ ဘုန္းကံရွိေသာ အဆင့္တန္းျမင့္သည့္လူမ်ားသည္ ဘုန္းကံနိမ့္က်ေသာ ၿပိတၱာမ်ားကုိ ရွိခိုးမႈ ျပဳသင့္ပါ၏ေလာ၊ ခ်င့္၍ ယံုၾကည္ၾကပါရန္။
အမွန္စင္စစ္ နတ္မ်ားျဖစ္သည္ဆိုေစဦးေတာ့၊ ထိုနတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္သင့္ပါသလား၊ နတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္ရွိခိုးမႈ မျပဳသင့္ပါ၊ ပသမႈ ျပဳမည္ဆိုလွ်င္ ျပဳေကာင္းပါသည္၊ ပသမႈဟူသည္ သီလရွိေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားအား အိမ္သို႔ ပင့္ေဆာင္၍ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးကာ ကုသိုလ္အဘို႔ကို ဆိုင္ရာနတ္မ်ားအား အမွ်အတမ္းေပးေ၀ျခင္းသည္ နတ္မ်ားကို အေကာင္းဆံုးေသာ ပသနည္းဟု သုနိဓႏွင့္၀ႆကာရအမတ္တို႔၏ ျဖစ္ရပ္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူထားခဲ့ပါသည္။
(၆.၂.၂၀၀၈) ဗုဒၶဟူးေန႔-
ထိုေန႔တြင္ နတ္ရွိခိုးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ၿမိဳ႕ေနလူမ်ား မသိလိုက္ေသာ ထူးျခားသည့္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။
ထိုျဖစ္ရပ္ကား ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ကြက္သစ္ရပ္တြင္ေနထိုင္ေသာ ေဒၚဆန္းလွမိသားစုုသည္ တရုတ္မ်ဳိးႏြယ္စုမွ ဆင္းသက္လာေသာသူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားနည္းတူ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တရုတ္နတ္ရွိခိုးခဲ့ရာတြင္ ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။ (၂၀၀၈)ခုႏွစ္မွစ၍ နတ္ရွိခိုးျခင္းအမႈကို မျပဳေတာ့ဘဲ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အိမ္သို႔ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းလွဴဒါန္းကာ ကုသိုလ္အဘို႔ကို ဆိုင္ရာနတ္မ်ားအား ေရစက္ခ် အမွ်တမ္းေပးေ၀ခဲ့ကာ ဗုဒၶနည္းက် ကုသိုလ္ဒါန ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၏ မွန္ကန္ေသာ လမ္းညြန္မႈအရိပ္ကုိ ခိုလွဳံကာ နတ္ကိုးကြယ္မႈ အယူအဆမွ ေအာင္ျမင္စြာ ရုန္းထြက္နိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ ထိုမိသားစုအတြက္ ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ ခဲ့ရပါသည္။
ေကာင္းမႈပြဲတြင္ ဆရာေတာ္ေဟာေျပာေသာ တရားေတာ္သည္ နာရသူအဖို႔ စိတ္၀င္စားဖြယ္ မွတ္သားဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ေၾကာင့္ မွတ္မိသမွ် ျပန္၍ ေျပာရလွ်င္-
တရုတ္နတ္ရွိခို္းျခင္းသည္ ေခတ္အဆက္ဆက္က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္အတြက္ ထိုအျခင္းအရာကုိ စြန္႔လြတ္နို္င္ရန္ လြယ္ကူ ေသာအရာမဟုတ္ပါေခ်။ သာမန္ယံုၾကည္မႈမ်ဳိးျဖင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား စြန္႔လြတ္နိုင္ရန္ ခဲယဥ္းလွေပသည္။ မွန္ကန္ေသာ အသိအျမင္တို႔ျဖင့္ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ ရတနာသံုးပါးတြင္ သက္၀င္ယံုၾကည္ေသာ သဒၶါတရားရွိမွသာလွ်င္ ထိုအယူကုိ စြန္႔လြတ္နိုင္ပါသည္္။ ထိုအယူကုိစြန္႔လြတ္ၿပီး ရတနာသံုးပါးကုိ သက္၀င္ယံုၾကည္လွ်င္ ဥပါသကာဟုေခၚပါသည္။ ဥပါသကာတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္္ အရည္အခ်င္း (၅)မ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စုံရပါမည္။ ၄င္းတို႔မွာ-
၁။ သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုျခင္း
အေရးႀကံဳလွ်င္ ေဗဒင္၊ လကၡဏာ၊နတ္သူငယ္ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘိုးဘိုးေအာင္၊ဘိုးမင္းေခါင္၊ ဘိုးတီဘြား၊ ကြမ္ရင္ စသည္မ်ားကုိ အားမကုိးသင့္ေပ။ ထိုအရာမ်ားက မိမိဘ၀ကို အေျပာင္းလဲႀကီးေျပာင္းလဲေအာင္ မဖန္တီးေပးနိုင္ေခ်။ မိမိဘ၀ကို ဖန္တီးေပးနိုင္ေသာ အရာသည္ ရတနာသံုးပါးပင္ျဖစ္သည္။ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္အားထားရာဟူ၍ မရွိဟု မွန္ကန္ေသာ အေတြးအျမင္ ဥာဏ္ယွဥ္ကာ ရတနာသံုးပါးအေပၚတြင္ ယံုၾကည္မႈရွိရပါမည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုသည္ဟု ေခၚပါသည္။
၂။ အနည္းဆံုး ငါးပါးသီလျပည့္စံုရမည္။
ငါးပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သို႔ ၿမဲ၍ အခ်က္ငါးခ်က္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမည္။
(က)။ လက္နက္ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားျခင္း၊
(ခ)။ လူအေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ျခင္း (ကၽြန္ေရာင္း ကၽြန္၀ယ္ျခင္း၊ျပည့္တန္ဆာ ေရာင္း၀ယ္ျခင္းစသည္)၊
(ဂ)။ ၾကက္၊၀က္၊ အမဲသား၊ ငါး ေရာင္း၀ယ္ျခင္း၊
(ဃ)။ မူးရစ္ေဆး၀ါးအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ေသရည္ေသရက္ ေရာင္း၀ယ္ျခင္း။
(င)။ လူကုိ ေသေစတတ္သည့္ အဆိပ္ ေရာင္း၀ယ္ျခင္း။ တို႔ျဖစ္ပါသည္။
၃။ ေကာတုဟလမဂၤလေခၚ အထူးအဆန္းမဂၤလာကုိ ယံုၾကည္လက္ခံျခင္း မျပဳရ၊
မည္သည့္ေနရာ၌ မင္းေလာင္းေပၚသည္၊ ထူးဆန္းေသာ ဘိုးေတာ္မ်ားေပၚသည္၊ ေျမႀကီးထဲက သစ္ျမစ္တြင္ သဘာ၀အရုပ္ တစ္ရုပ္ေပၚေနသည္၊ ထူးဆန္းေသာ ကိုရင္ေလး၊ သဲံဆြမ္းစားေသာ ကိုယ္ေတာ္၊ ေရဆြမ္းဘုဥ္းေသာ ကိုယ္ေတာ္ ေလကိုသာစားေသာ ကိုယ္ေတာ္စသည့္ ထူးဆန္းေသာ အရာမ်ားေပၚလွ်င္ ဟုတ္၏ မဟုတ္၏ဟု ကိုယ္ပိုင္ေတြးေခၚမႈ မရွိဘဲ အရမ္းယံု အကမ္းယံု ယံုေလေတာ့ သည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ ထူးဆန္းေသာ ေကာတုဟလမဂၤလကုိ မယံုၾကည္ရေပ။
၄။ ကံ-ကံ၏အက်ဳိးကုိ ယံုၾကည္ရ၏၊
၅။ အယူပ်က္သည့္ သာသနာပ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔ကုိ အရိုအေသမျပဳရ မလွဴဒါန္းရေပ။
ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္စြဆိုသကဲ့သို႔ သာသနာပအလွဴခံႏွင့္စပ္၍ ေျပာရေပဦးမည္၊ မၾကာေသးမီက ရန္ကုန္ -ေမာ္လၿမိဳင္ စံုဆန္ရထားေပၚတြင္ ေဒါက္ခ်ာ ႀကီးေဆာင္းထားသူ ရေသ့ေယာင္ေယာင္ ဘိုးေတာ္ေယာင္ေယာင္တစ္ဦးသည္ ေစ်းသည္ႏွင့္အလားတူစြာ လူးလားေခါက္ျပန္သြားကာ “ (၇)ရက္သားသမီးမ်ား စီးပြးတက္ခ်င္တယ္၊ လာဘ္ရႊင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ၀တ္ထားေသာ ေရႊနားကပ္၊ ေရႊဆြဲႀကိဳး ၊ေရႊလက္ေကာက္တို႔ကို ေပးလွဴက ႀကီးပြားျမန္တယ္” ဟု ေငြဖလားကိုင္ကာ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ျဖင့္ အလွဴခံေနသည္မွာ သာသနာေတာ္ကုိ အိုးမဲသုတ္ေနသည့္အတြက္ ရွက္စရာေကာင္းလွပါသည္။ ေျပာလိုသည္မွာ ယေန႔ေခတ္ ရေသ့၊ ဘိုးေတာ္၊ ကြမ္ရင္ ၊ အမ္းကုန္း၊ ေပါင္ကား ဒူးေထာင္ ဘိုးမင္းေခါင္စသည့္ သသနာအျပင္ဘက္က သူမ်ားအား ရိုေသမႈ မျပဳသင့္ပါ၊ လွဴဒါန္းမႈ မျပဳသင့္ပါ။
အဆိုပါ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ႏွစ္သက္ၾကည္ညိဳဖြယ္ ဥပါသကာ ဟုလည္းေကာင္း ၊ အရည္အေသြးျပည့္ေသာ ဥပါသကာ ဟုလည္းေကာင္း ေခၚပါသည္။ ေနာင္တြင္လည္း ဘ၀တြင္ ဥပါသကာေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ အစဥ္အၿမဲရပ္တည္နိုင္ရန္ အတြက္ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ဥပါသကာ၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါသည္ ဟု ေျပာကာ တရားေတာ္ကို အဆံုးသတ္ သြားခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ကြက္သစ္ရပ္ေန ေဒၚဆန္းလွမိသားစုတို႔၏ ရိုးစင္းၿပီး ပကာသနမဖက္သည့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ ေကာင္းမႈပြဲေလးသည္ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးခဲ့ပါသည္။ နတ္ကိုးကြယ္မႈမွ မရုန္းထြက္နိုင္ေသာ သူမ်ားသည္လည္း အဆိုပါ မိသားစုကဲ့သုိ႔ နတ္ကိုးကြယ္မႈမွ ရုန္းထြက္နိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းေလစြ။ ရုန္းထြက္ခ်င္ေသာ္လည္း မရုန္းထြက္နိုင္ေသးေသာသူမ်ား သည္ အယူအျမင္စင္ၾကယ္ေရးဆိုင္ရာ ဘာသာေရးမဂၢဇင္းမ်ားျဖစ္သည့္ ဓမၼရံသီ၊ဓမၼရတနာမဂၢဇင္းမ်ားကုိ ဖတ္ၾကပါဟု တိုက္တြန္းလုိက္ရပါသည္။ စာဖတ္သူမ်ား နတ္ကုိးကြယ္မႈမွ ေအာင္ျမင္စြာ ရုန္းထြက္နိုင္ၾကပါေစ……..။ ။
ေအာင္ျမင္စြာ ရုန္းထြက္နိုင္ျခင္း
ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တိုင္း (၂) လပိုင္းသို႔ေရာက္လွ်င္ တရုတ္ရိုးရာ ရွိခိုးၾကပါသည္၊ အခ်ဴိ႕သူမ်ားက တရုတ္နတ္ရွိခိုးသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။ တရုတ္သႀကၤန္က်သည္ဟုလည္း ေခၚေ၀ၚ္ၾကပါသည္။ ရွင္းဦးအ့့ံ၊ တရုတ္မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားသည္ အတိတ္ကကြယ္လြန္္ခဲ့ၾကကုန္ေသာ ေဆြမ်ဳိး(လိပ္ျပာ)မ်ားကို ပင့္ဖိတ္၍ အိမ္၏အေရွ႕တြင္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား၊ အရက္မ်ားျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံၾကပါသည္။ ထိုအျခင္းအရာကို ပင္လွ်င္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးသည္၊ တရုတ္သႀကၤန္က်သည္ ဟု ေျပာဆိုၾကပါသည္။
ယင္းအေၾကာင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တစ္ခါက စာေရးသူ၏ မိသားစုသည္ တရုတ္မ်ဳိးႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာခဲ့ၾကရာ ႏွစ္စဥ္ဆိုသကဲ့သုိ႔ အမ်ားနည္းတူ တရုတ္နတ္ရွိခိုး ၾကပါသည္။ ထိုသုိ႔ရွိခိုးၾကရာ၀ယ္ ၀က္ ၊ ၾကက္ေကာင္လံုးျပဳတ္(အကင္)၊အရက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ မုန္႔တီေကြးစသည့္ အခ်ဴိ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ခင္းက်င္းကာ အတိတ္က ကြယ္လြန္ခဲ့ေသာ ဘိုးဘြားဘီဘင္စသည့္ ေဆြမ်ဳိးမ်ားကို လာေရာက္သံုးေဆာင္ၾကရန္ အေမႊးတိုင္ထြန္းကာ ရွိခိုးၿပီး ဖိတ္ေခၚၾကရသည္။ တစ္ႏွစ္တြင္ ဖခင္ႀကီးသည္ သာသနာ့ရိပ္သာသို႔ သြားေရာက္ၿပီး တရားအားထုတ္ခဲ့ရာမွ ကုိယ္ေလွ်ာက္လွမ္းရမည့္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းကို ေတြ႕ျမင္သည္မွစ၍ လမ္းမွားကုိ စြန္႔ခြာရန္ အား ထုတ္ပါေလေတာ့သည္။ အေဖတို႔မိသားစုတြင္ ကိုးကြယ္သင့္ကိုးကြယ္ထိုက္ေသာ ရတနာသံုးပါး ရွိေနေပၿပီ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔မွစ၍ ေနာက္ေနာင္ လံုး၀ တရုတ္နတ္ရွိခိုးမႈ မျပဳေတာ့ၿပီ၊ ဟု ရဲရင့္စြာ ယတိျပတ္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုႏွစ္မွစ၍ ယခုအခ်ိန္အထိ တရုတ္ရွိခိုးမႈ မျပဳၾကေတာ့ေပ။ တိုက္ဆိုင္၍ေလာ မေျပာတတ္ေခ်။ ထိုတရုတ္နတ္ ရွိခိုးမႈ မျပဳေသာ ႏွစ္၌ပင္လွ်င္ အငယ္ဆံုး ညီမငယ္ အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္သို႔ လိမ့္က်ကာ အတြင္းဒါဏ္ရခဲ့ပါသည္။ ယေန႔ထက္တိုင္ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ျပန္၍ နာေနေသးသည္။ ပတ္၀န္းက်င္မွလူမ်ားသည္္ ထိုအျဖစ္အပ်က္္ကို ၾကည့္ၿပီး တရုတ္နတ္ရွိခိုးမႈ မျပဳသည့္အတြက္ သည္လိုခံရသည္ ဟု စြတ္စြဲေျပာဆိုၾကေလသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖခင္ႀကီးသည္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားက စြဲယူလာခဲ့ေသာ ထိုအယူကို အၿပီးတိုင္ စြန္႔လြတ္ခဲ့သည့္အတြက္ တိုက္ဆိုင္မႈမွ်ပါပဲဟု သင့္တင့္စြာႏွလံုးသြင္းကာ တရုတ္နတ္ရွိခိုးျခင္းကို လံုး၀ မျပဳလုပ္ေတာ့ေခ်။
ေနာင္တြင္ ထိုနတ္ကို ရွိခိုးမႈ မျပဳသည့္အတြက္ ထူးျခားမႈ မည္သို႔မွ် မျဖစ္ေတာ့ေခ်။ ဖခင္ႀကီးကြယ္လြန္သည့္ေနာက္တြင္လည္း ရွိခိုးမႈမျပဳေတာ့ေပ။ ဤသည္ကား ဖခင္ႀကီး၏ မွန္ကန္ေသာ လမ္းညြန္မႈကို ရခဲ့ေသာေၾကာင့္ စာေရးသူတို႔ မိသားစုသည္ ကုိးကြယ္မႈမွန္ကန္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
တရုတ္နတ္ရွိခိုးျခင္းသည္ ေရွးပေ၀သဏီကပင္လွ်င္ စတင္ခဲ့ၾကဟန္တူပါသည္။ တရုတ္နတ္မ်ားကုိ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားျဖင့္ ရွိခိုးပူေဇာ္ေသာအခါ ထို္နတ္မ်ားသည္ လူတို႔အား စီးပြါးလာဘ္လာဘေပါမ်ားေစသည္၊ ေရာဂါဘယကင္းရွင္းေစသည္၊ က်န္းမာေရးေကာင္းေစမည္ ဟု တထစ္ခ် မွတ္ယူ ယံုၾကည္ထားၾကပါသည္။ အကယ္၍ သူတို႔ကို စားေသာက္ဖြယ္မ်ားျဖင့္ ရွိခိုး ပသမႈ မျပဳလုပ္ၾကဘူးဆိုလွ်င္ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့ေအာင္ျပဳလုပ္လိမ့္မည္၊ စီးပြားေရးပ်က္ေအာင္ျပဳလုပ္လိမ့္မည္၊ အိမ္ေထာင္ေရးပ်က္ယြင္းေအာင္ျပဳလုပ္လိမ့္မည္၊ အသက္ေဘးႏွင့္လည္းေတြ႕ႀကံဳရမည္ဟု မေကာင္းေသာ ေျခာက္လွန္႔မႈမ်ားေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္ဆိုသကဲ့သုိ႔ ထို္နတ္ကို ရွိခိုးပသေနရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေငြေၾကးမတတ္နို္င္သူမ်ားဆိုလွ်င္ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္း ဆိုသကဲ့သုိ႔ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာေျခာက္လန္႔မႈမ်ားေၾကာင့္ မရွိခုိးခ်င္ေသာ္လည္း ရွိခိုးေနၾကရပါသည္။ မျဖစ္ေသာ္ကံရာရွိ ဆိုသကဲ့သုိ႔ ထိုနတ္ကို ရွိခုိးၾကရသည္ခ်ည္း ျဖစ္ေပသည္။
တရုတ္မ်ဳိးႏြယ္စုဆိုလွ်င္ မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ၊ နားေထာင္၍ေကာင္းေသးသည္၊ ယခုအခါ၌ကား ျမန္မာစစ္စစ္ပင္ျဖစ္ပါေသာ္လည္း အတိတ္မွ တရုတ္နတ္လိုက္သည္ (အခ်ဳိ႕ကား ရွမ္းနတ္၊ကရင္နတ္လိုက္သည္) ဟု ဆိုကာ ေဗဒင္ဆရာ၊နတ္သူငယ္၊ေဆးဆရာတို႔၏ မဆင္မျခင္ ေဟာေျပာမႈတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာမ်ဳိးႏြယ္မွ ေမြးဖြားလာေသာ ျမန္မာစစ္စစ္ဆိုသူ(oreginal)မ်ားပင္လွ်င္ ေၾကာက္လန္႔ကာ တရုတ္နတ္၊ရွမ္း၊ကရင္နတ္စသည္တို႔ကို ကုိးကြယ္ေနၾကေလကုန္ၿပီ၊ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းေပစြ။ ေတြးမိသည္မွာ-ထိုနတ္မ်ားသည္ လူကေကၽြးမွ စားရရွာပါသည္။ ထိုသုိ႔ျဖစ္ပါလွ်က္ လူမ်ားက အဘယ္ေၾကာင့္ အားကိုးေနရပါသနည္း။ စင္စစ္ အားကိုးသည္ဆိုရာ၀ယ္ ကုိယ့္ထက္သာလြန္ေသာ တန္ခိုးႀကီးေသာ အထက္တန္းစားနတ္ဆိုလွ်င္ အားကုိးရသည့္အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ေတာ့ ရရွိေပဦးမည္။ ယခု၌ကား ပိုက္ဆံမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံကာ ေကၽြးသာေကၽြးလိုက္ရသည္ ။ ေနာင္အနာဂါတ္တြင္ မည္သို႔ျဖစ္လာမည္ကို မည္သူမွ မသိနိုင္ေခ်။ ေသခ်ာသည္ကား စုေဆာင္းထားသည့္ ေငြမ်ားသာ ကုန္သြားၾကသည္ခ်ည္းပင္။
ယခုဆိုလွ်င္ ထိုလုပ္ရပ္မ်ားသည္ စာေရးသူတို႔ ၿမိဳ႕၌သာမက နိုင္ငံႏွင့္အ၀ွမ္းတြင္ အရိုးစြဲေနေပၿပီ၊ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားျဖင့္ နတ္ကုိ ပသေကၽြးေမြးသည္ဆိုရာ၌ ၾကက္၊၀က္၊ အရက္တို႔ကို ထိုနတ္က သံုးေဆာင္နုိင္ပါမည္လား၊ နတ္ဆိုသည္မွာ အမွန္စင္စစ္ လူတို႔၏ အနားသို႔ ခ်ည္းကပ္ရန္ပင္ မဆိုထားႏွင့္ လူတို႔၏ အနံ႔ကိုပင္ ခံနိုင္စြမ္းမရွိေသာေၾကာင့္ နတ္မ်ားေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေပ၊ ၿပိတၱာမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားအနက္မွ တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုသုိ႔ဆိုလွ်င္ ဘုန္းကံရွိေသာ အဆင့္တန္းျမင့္သည့္လူမ်ားသည္ ဘုန္းကံနိမ့္က်ေသာ ၿပိတၱာမ်ားကုိ ရွိခိုးမႈ ျပဳသင့္ပါ၏ေလာ၊ ခ်င့္၍ ယံုၾကည္ၾကပါရန္။
အမွန္စင္စစ္ နတ္မ်ားျဖစ္သည္ဆိုေစဦးေတာ့၊ ထိုနတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္သင့္ပါသလား၊ နတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္ရွိခိုးမႈ မျပဳသင့္ပါ၊ ပသမႈ ျပဳမည္ဆိုလွ်င္ ျပဳေကာင္းပါသည္၊ ပသမႈဟူသည္ သီလရွိေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားအား အိမ္သို႔ ပင့္ေဆာင္၍ ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးကာ ကုသိုလ္အဘို႔ကို ဆိုင္ရာနတ္မ်ားအား အမွ်အတမ္းေပးေ၀ျခင္းသည္ နတ္မ်ားကို အေကာင္းဆံုးေသာ ပသနည္းဟု သုနိဓႏွင့္၀ႆကာရအမတ္တို႔၏ ျဖစ္ရပ္တြင္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူထားခဲ့ပါသည္။
(၆.၂.၂၀၀၈) ဗုဒၶဟူးေန႔-
ထိုေန႔တြင္ နတ္ရွိခိုးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ၿမိဳ႕ေနလူမ်ား မသိလိုက္ေသာ ထူးျခားသည့္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။
ထိုျဖစ္ရပ္ကား ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ကြက္သစ္ရပ္တြင္ေနထိုင္ေသာ ေဒၚဆန္းလွမိသားစုုသည္ တရုတ္မ်ဳိးႏြယ္စုမွ ဆင္းသက္လာေသာသူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားနည္းတူ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တရုတ္နတ္ရွိခိုးခဲ့ရာတြင္ ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။ (၂၀၀၈)ခုႏွစ္မွစ၍ နတ္ရွိခိုးျခင္းအမႈကို မျပဳေတာ့ဘဲ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အိမ္သို႔ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းလွဴဒါန္းကာ ကုသိုလ္အဘို႔ကို ဆိုင္ရာနတ္မ်ားအား ေရစက္ခ် အမွ်တမ္းေပးေ၀ခဲ့ကာ ဗုဒၶနည္းက် ကုသိုလ္ဒါန ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၏ မွန္ကန္ေသာ လမ္းညြန္မႈအရိပ္ကုိ ခိုလွဳံကာ နတ္ကိုးကြယ္မႈ အယူအဆမွ ေအာင္ျမင္စြာ ရုန္းထြက္နိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ ထိုမိသားစုအတြက္ ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ ခဲ့ရပါသည္။
ေကာင္းမႈပြဲတြင္ ဆရာေတာ္ေဟာေျပာေသာ တရားေတာ္သည္ နာရသူအဖို႔ စိတ္၀င္စားဖြယ္ မွတ္သားဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ေၾကာင့္ မွတ္မိသမွ် ျပန္၍ ေျပာရလွ်င္-
တရုတ္နတ္ရွိခို္းျခင္းသည္ ေခတ္အဆက္ဆက္က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္အတြက္ ထိုအျခင္းအရာကုိ စြန္႔လြတ္နို္င္ရန္ လြယ္ကူ ေသာအရာမဟုတ္ပါေခ်။ သာမန္ယံုၾကည္မႈမ်ဳိးျဖင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား စြန္႔လြတ္နိုင္ရန္ ခဲယဥ္းလွေပသည္။ မွန္ကန္ေသာ အသိအျမင္တို႔ျဖင့္ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ ရတနာသံုးပါးတြင္ သက္၀င္ယံုၾကည္ေသာ သဒၶါတရားရွိမွသာလွ်င္ ထိုအယူကုိ စြန္႔လြတ္နိုင္ပါသည္္။ ထိုအယူကုိစြန္႔လြတ္ၿပီး ရတနာသံုးပါးကုိ သက္၀င္ယံုၾကည္လွ်င္ ဥပါသကာဟုေခၚပါသည္။ ဥပါသကာတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္္ အရည္အခ်င္း (၅)မ်ဳိးႏွင့္ျပည့္စုံရပါမည္။ ၄င္းတို႔မွာ-
၁။ သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုျခင္း
အေရးႀကံဳလွ်င္ ေဗဒင္၊ လကၡဏာ၊နတ္သူငယ္ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ ဘိုးဘိုးေအာင္၊ဘိုးမင္းေခါင္၊ ဘိုးတီဘြား၊ ကြမ္ရင္ စသည္မ်ားကုိ အားမကုိးသင့္ေပ။ ထိုအရာမ်ားက မိမိဘ၀ကို အေျပာင္းလဲႀကီးေျပာင္းလဲေအာင္ မဖန္တီးေပးနိုင္ေခ်။ မိမိဘ၀ကို ဖန္တီးေပးနိုင္ေသာ အရာသည္ ရတနာသံုးပါးပင္ျဖစ္သည္။ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္အားထားရာဟူ၍ မရွိဟု မွန္ကန္ေသာ အေတြးအျမင္ ဥာဏ္ယွဥ္ကာ ရတနာသံုးပါးအေပၚတြင္ ယံုၾကည္မႈရွိရပါမည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ သဒၶါတရားႏွင့္ျပည့္စံုသည္ဟု ေခၚပါသည္။
၂။ အနည္းဆံုး ငါးပါးသီလျပည့္စံုရမည္။
ငါးပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သို႔ ၿမဲ၍ အခ်က္ငါးခ်က္ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမည္။
(က)။ လက္နက္ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကားျခင္း၊
(ခ)။ လူအေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ျခင္း (ကၽြန္ေရာင္း ကၽြန္၀ယ္ျခင္း၊ျပည့္တန္ဆာ ေရာင္း၀ယ္ျခင္းစသည္)၊
(ဂ)။ ၾကက္၊၀က္၊ အမဲသား၊ ငါး ေရာင္း၀ယ္ျခင္း၊
(ဃ)။ မူးရစ္ေဆး၀ါးအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ေသရည္ေသရက္ ေရာင္း၀ယ္ျခင္း။
(င)။ လူကုိ ေသေစတတ္သည့္ အဆိပ္ ေရာင္း၀ယ္ျခင္း။ တို႔ျဖစ္ပါသည္။
၃။ ေကာတုဟလမဂၤလေခၚ အထူးအဆန္းမဂၤလာကုိ ယံုၾကည္လက္ခံျခင္း မျပဳရ၊
မည္သည့္ေနရာ၌ မင္းေလာင္းေပၚသည္၊ ထူးဆန္းေသာ ဘိုးေတာ္မ်ားေပၚသည္၊ ေျမႀကီးထဲက သစ္ျမစ္တြင္ သဘာ၀အရုပ္ တစ္ရုပ္ေပၚေနသည္၊ ထူးဆန္းေသာ ကိုရင္ေလး၊ သဲံဆြမ္းစားေသာ ကိုယ္ေတာ္၊ ေရဆြမ္းဘုဥ္းေသာ ကိုယ္ေတာ္ ေလကိုသာစားေသာ ကိုယ္ေတာ္စသည့္ ထူးဆန္းေသာ အရာမ်ားေပၚလွ်င္ ဟုတ္၏ မဟုတ္၏ဟု ကိုယ္ပိုင္ေတြးေခၚမႈ မရွိဘဲ အရမ္းယံု အကမ္းယံု ယံုေလေတာ့ သည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ ထူးဆန္းေသာ ေကာတုဟလမဂၤလကုိ မယံုၾကည္ရေပ။
၄။ ကံ-ကံ၏အက်ဳိးကုိ ယံုၾကည္ရ၏၊
၅။ အယူပ်က္သည့္ သာသနာပ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔ကုိ အရိုအေသမျပဳရ မလွဴဒါန္းရေပ။
ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္စြဆိုသကဲ့သို႔ သာသနာပအလွဴခံႏွင့္စပ္၍ ေျပာရေပဦးမည္၊ မၾကာေသးမီက ရန္ကုန္ -ေမာ္လၿမိဳင္ စံုဆန္ရထားေပၚတြင္ ေဒါက္ခ်ာ ႀကီးေဆာင္းထားသူ ရေသ့ေယာင္ေယာင္ ဘိုးေတာ္ေယာင္ေယာင္တစ္ဦးသည္ ေစ်းသည္ႏွင့္အလားတူစြာ လူးလားေခါက္ျပန္သြားကာ “ (၇)ရက္သားသမီးမ်ား စီးပြးတက္ခ်င္တယ္၊ လာဘ္ရႊင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ၀တ္ထားေသာ ေရႊနားကပ္၊ ေရႊဆြဲႀကိဳး ၊ေရႊလက္ေကာက္တို႔ကို ေပးလွဴက ႀကီးပြားျမန္တယ္” ဟု ေငြဖလားကိုင္ကာ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ျဖင့္ အလွဴခံေနသည္မွာ သာသနာေတာ္ကုိ အိုးမဲသုတ္ေနသည့္အတြက္ ရွက္စရာေကာင္းလွပါသည္။ ေျပာလိုသည္မွာ ယေန႔ေခတ္ ရေသ့၊ ဘိုးေတာ္၊ ကြမ္ရင္ ၊ အမ္းကုန္း၊ ေပါင္ကား ဒူးေထာင္ ဘိုးမင္းေခါင္စသည့္ သသနာအျပင္ဘက္က သူမ်ားအား ရိုေသမႈ မျပဳသင့္ပါ၊ လွဴဒါန္းမႈ မျပဳသင့္ပါ။
အဆိုပါ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ႏွစ္သက္ၾကည္ညိဳဖြယ္ ဥပါသကာ ဟုလည္းေကာင္း ၊ အရည္အေသြးျပည့္ေသာ ဥပါသကာ ဟုလည္းေကာင္း ေခၚပါသည္။ ေနာင္တြင္လည္း ဘ၀တြင္ ဥပါသကာေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ အစဥ္အၿမဲရပ္တည္နိုင္ရန္ အတြက္ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ဥပါသကာ၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ ႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါသည္ ဟု ေျပာကာ တရားေတာ္ကို အဆံုးသတ္ သြားခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕-ကြက္သစ္ရပ္ေန ေဒၚဆန္းလွမိသားစုတို႔၏ ရိုးစင္းၿပီး ပကာသနမဖက္သည့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ ေကာင္းမႈပြဲေလးသည္ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးခဲ့ပါသည္။ နတ္ကိုးကြယ္မႈမွ မရုန္းထြက္နိုင္ေသာ သူမ်ားသည္လည္း အဆိုပါ မိသားစုကဲ့သုိ႔ နတ္ကိုးကြယ္မႈမွ ရုန္းထြက္နိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းေလစြ။ ရုန္းထြက္ခ်င္ေသာ္လည္း မရုန္းထြက္နိုင္ေသးေသာသူမ်ား သည္ အယူအျမင္စင္ၾကယ္ေရးဆိုင္ရာ ဘာသာေရးမဂၢဇင္းမ်ားျဖစ္သည့္ ဓမၼရံသီ၊ဓမၼရတနာမဂၢဇင္းမ်ားကုိ ဖတ္ၾကပါဟု တိုက္တြန္းလုိက္ရပါသည္။ စာဖတ္သူမ်ား နတ္ကုိးကြယ္မႈမွ ေအာင္ျမင္စြာ ရုန္းထြက္နိုင္ၾကပါေစ……..။ ။
Sunday, February 10, 2008
ဘ၀အလွ ျခယ္သနုိင္ပါေစ
သဘာ၀အလွတရားမ်ားျဖင့္ ခ်ယ္မႈန္းထားေသာ ပတ္၀န္းက်င္၌ လွပေသာ ေလာကကို ေတြ႕ျမင္နိုင္ၾကေပသည္။ ထို႔အတူ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာစိတ္၊ အနွစ္နာခံနိုင္ေသာစိတ္၊ မာန္မာနနည္းၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိမ္ခ်ေသာစိတ္၊ ေထာင္လႊားတက္ၾကြျခင္း အလွ်င္းမရွိေသာစိတ္ ၊ တည္ၿငိမ္ရင့္္က်က္ေသာ စိတ္ထားတို႔သည္လည္း လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကို အစဥ္အၿမဲလွပေနေစရန္ ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္ ခ်ယ္မုန္းထားသကဲ့သုိ႔ ေပၚလြင္ေနပါသည္။
ထိုသို႔သဘာ၀အလွကို ခ်ယ္မႈန္း(အလွဆင္္)နိုင္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ဳိးသည္ လူတို႔တြင္ ေတြ႕နိုင္ရန္ အလြန္ခဲယဥ္းေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ျငားလည္း လူထဲကလူပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အထက္ကဆိုခဲ့ၿပီးသည့္ စိတ္ထားမ်ဳိးကုိ ပုိင္နုိ္င္စြာ ဆုတ္္ကိုင္ထားနုိင္သည့္ သူတစ္ေယာက္ရွိပါသည္။ သူသည္ သာသနာ့ႏြယ္၀င္ သီလရွင္တစ္ပါး ျဖစ္ၿပီး၊ သူ၏နာမည္သည္ မဓမၼစာရီ မည္၏၊ ဆရာေလးသည္ အစဥ္အၿမဲၿပံဳးေယာင္သန္းေနသည့္အတြက္ ျမင္သူတိုင္း ခ်စ္ခင္သည့္ ရုပ္အသြင္ကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္သည့္အျပင္ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေသာအသြင္ကို ေဆာင္ေနပါသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ သူမသည္ KMD , computer သင္တန္းမွအျပန္ မ်ဥ္းၾကားမွေန၍ လမ္းျဖတ္ကူးစဥ္ ရုတ္တရက္ ဆလြန္းကားတစ္စင္းက သူ႔၏ ေျခကုိ္ ျဖတ္ႀကိတ္သြားပါသည္။ ကားအႀကိတ္ခံရသည့္အတြက္ ေမ့လုနီးနီးျဖစ္ကာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေ၀ဒနာကို ႀကိတ္မိတ္ခံစားခဲ့ရပါသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ကားပိုင္ရွင္သည္ ျပန္လွည့္လာကာ ေဆးခန္းပို႔ေပးပါမည္၊ လိုအပ္သည္မ်ားအားလံုး စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ ေစရပါမည္၊ အနာမ်ားေပ်ာက္ကင္းသည့္ တိုင္္ေအာင္ ကုသေပးပါမည္၊ သူ႔အားတရားမစြဲပါႏွင့္ ဟု သနားစဖြယ္ေတာင္းပန္ေနပါေတာ့သည္။
ထိုကဲ့သို႔ ကားေမာင္းေသာသူ(သေဘၤာသား)က မည္မွ်ပင္ ေတာင္းပန္ေနေစကာမူ ကားေမာင္းသူ၏ အစ္မျဖစ္သူကေတာ့ မာန္မာနခက္ ထန္စြာျဖင့္္ “ င့ါေမာင္ရယ္…… ပိုက္ဆံလိုသေလာက္ေပးလိုက္ၿပီးတာပဲ ၊ ေတာင္းပန္ခယေနဖို႔ မလိုပါဘူး” ဟု အၾကင္နာတရား၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာတရားကင္းမဲ့ေသာစကားလံုးမ်ားျဖင့္္ရင့္သီးစြာေျပာဆိုေစာ္ကားခဲ့ပါေသးသည္။
ကားႏွင့္လည္းတိုက္ေသးသည့္အျပင္္၊စကားျဖင့္လည္း အေစာ္ကား ခံခဲ့ရပါသည္။ ဆရာေလးသည္ ထိုအၾကင္နာတရားေခါင္းပါးေသာ အမ်ဳိးသမီးႀကီး၏ စကားေၾကာင့္ လြန္စြာစိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရပါေသာ္လည္း ကားေမာင္းသူ၏ ေျပာျပခ်က္အရ သူသည္ သေဘၤာသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နိုင္ငံရပ္ျခားသုိ႔ မၾကာမီ ထြက္ခြာရေတာ့မည္ ဟုသိရပါသည္္၊ သူ၏ဇနီးသည္ကလည္း ကိုယ္၀န္အရင့္အမာႀကီးႏွင့္ ကားေပၚ၌ပါလာသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ ထိုအခါ ဆရာေလးသည္ “အကယ္၍ ကားေမာင္းသူကို တရားစြဲဆိုလိုက္မည္ဆိုရင္ သာယာေနေသာ သူတို႔၏မိသားစုေလးသည္ အတိဒုကၡေရာက္သြားနိုင္တယ္၊ ငါ့ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ ဒုကၡမေရာက္ေစရဘူး၊ ငါပဲအနစ္နာခံေတာ့မယ္” ဟု ေတြးကာ ႏွလံုးသားႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သူပီပီ ကားျဖင့္တိုက္သူ သေဘၤာသားထိုလူရြယ္အား သနားေသာေၾကာင့္ “ဒကာႀကီးရယ္…..ဆရာေလး တရားလည္းမစြဲပါဘူး၊ ေဆးကုသရန္အတြက္ ပိုက္္ဆံလည္း မေတာင္းပါဘူး၊ အဲ….တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္၊ ဆရာေလးကို ေရာဂါေပ်ာက္တဲ့အထိေတာ့ ေဆးခန္းသို႔ ကားႏွင့္ႀကိဳ/ပို႔ ေလးေတာ့ အကူအညီေပးေစခ်င္ပါတယ္” ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ ထိုျဖစ္ပ်က္ပံုအျခင္းအရာတို႔ကို ဆရာေလးသည္ မိဘမ်ားအား သူ႔ေၾကာင့္စိတ္ဆင္းရဲမည္ စိုးသျဖင့္ အသိမေပးဘဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ေဆးကုသခဲ့ေလသည္။ ထုိေဆာင္းပါးေရးေနသည့္တုိင္ မိဘမ်ား မသိရွိရေသးဟု သိရပါသည္။
ကားအတိုက္ခံရသည့္အျပင္ အၾကင္နာကင္းမဲ့ေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ အေစာ္ကားခံရေစကာမူ တစ္ဖက္သား ဒုကၡေရာက္မည္ကို မလိုလား၊ကုိယ္သာ အနစ္နာခံမည္ဟု ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လြတ္ခဲ့ပါသည္။ အတုယူစရာေကာင္းေသာ ျမင့္ျမတ္သည့္စိတ္ ထားဟု ဆိုရေခ်မည္။
ဆရာေလးသည္ စိတ္ထားႏူးညံ့ရံုမွ်မက ပရဟိတလုပ္ငန္းကုိ ၀ါသနာပါသူတစ္ေယာက္အျဖစ္လည္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါေသးသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း ပင္းတယၿမိဳ႕ ကံုလံုဆရာေတာ္ႀကီး အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ဆရာေတာ္သြားေလရာ ေနာက္ကေန လိုက္ပါရစၿမဲပင္၊ ထိုသုိ႔သြားလာခဲ့ရာ အတိဒုကၡ ေရာက္ေနၾကသည့္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကုိ မ်ားစြာျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ကံုလံုဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၾသ၀ါဒေတာ္ကို ခံယူကာ ဆံုးမေျပာၾကားခဲ့သည္မ်ားေၾကာင့္ ခိုကိုးရာမဲ့ကာ ကယ္မည့္သူေ၀းေနၾကေသာ ကေလးမ်ား၏ ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ မိမိဘ၀ကုိ ျမဳပ္ႏွံေတာ့မည္ဟု ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ယခုအခါ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ၊ ကံုလံုဆရာေတာ္ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကုိ သာသနာ့အႏြယ္၀င္သီလရွင္အသြင္သို႔ ကူးေျပာင္းေစကာ သီလရွင္(၂၅)ပါးခန္႔ကို တာ၀န္ယူ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္၍ ပညာသင္ၾကားေပးေနသည္မွာ (၄)ႏွစ္ခန္႔ ရွိေနေခ်ၿပီ၊ ဆရာေလးသည္ ထိုသီလရွင္ဆရာေလးမ်ားအတြက္ တစ္လလွ်င္ ၅ သိန္းနီးပါးခန္႔ ေထာက္ပံ့ေနရသည္ဟု သိရပါသည္။
တစ္ဖန္ ဆရာေလးသည္ ရတနာ့ေမတၱာအဖြဲ႕ႏွင့္ ယူနီဆက္တို႔ပူးေပါင္းကာ တာ၀န္ယူ က်င္းပခဲ့ေသာ ေထရ၀ါဒႏွင့္ HIV သင္တန္းကို တက္ေရာက္ခ့ဲပါသည္၊ ထိုသင္တန္းၿပီးဆံုးေသာအခါ HIV ေရာဂါပိုးရွိေသာ ေရာဂါသည္မ်ားအား အခါအားေလ်ာ္စြာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶနည္းက် ေနထိုင္က်င့္သံုးနည္းကို ေဟာေျပာရန္အတြက္ အေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရပါသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ဆရာေလးသည္ HIV ေ၀ဒနာသည္မ်ားအား ေရာဂါရေနေသာ္လည္း ေထရ၀ါဒဗုဒၶနည္းက်က်ေနထိုင္က်င့္သံုးလွ်င္ သက္တမ္းေစ့ေနနုိင္ေၾကာင္း ၊ စိတ္ပ်က္အားငယ္ရန္ မလိုေၾကာင္း ၊ လူဆိုသည္မွာ တစ္ေန႔ေသရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသက္ရွင္ဆဲကာလတြင္ မိမိစိတ္ကို အသန္႔ရွင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဗုဒၶနည္းက်က် ေနထိုင္က်င့္သံုးၿပီး ဘ၀ကို တန္ဖိုးရွိစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ HIV ေရာဂါပိုးရွိသည္ဟု သိရာပါေသာ္လည္း ဘ၀ကို အရႈံးမေပးၾကေစလိုေၾကာင္းစသည့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနသူအား စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး အားတက္ေစမည့္ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားျဖင့္ ေဆြးေႏြးေဟာေျပာခဲ့ပါသည္။ ထို ေထရ၀ါဒႏွင့္ HIV ေဟာေျပာေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကုိ ယူနီဆက္မွ တာ၀န္ယူ က်င္းပေပးသည္ဟု သိရပါသည္၊မၾကာေသးမီက (သံလ်င္)တြြင္လည္း ေ၀ဒနာရွင္ ၂၅၀ ခန္႔အား ေဟာေျပာခဲ့သကဲ့သုိ႔ လွည္းကူးတြင္လည္း ေ၀ဒနာရွင္ တစ္ရာေက်ာ္တို႔အား ေဟာေျပာေပးခဲ့ပါသည္။ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကေသာ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအနက္ တစ္ခ်ဴိ႕သည္ ဆရာေလး၏ ေဟာေျပာပို႔ခ်မႈမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ျဖစ္တိုင္းကုိ သတိျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနျခင္းျဖင့္ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ(သမာဓိ)မ်ား ရရွိလာကာ စိတ္အေၾကာင္းကုိ နားလည္လာပါေၾကာင္း၊ နားလည္ရံုတင္မကဘဲ ယခင္က စိတ္အားငယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ စိတ္အားငယ္မႈမ်ားမရွိေတာ့၊ မိမိကိုယ္ကို အားကုိးတတ္လာသည္၊ ဘ၀မွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ရျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္ရွိလာေၾကာင္းကုိ အားတက္သေရာျပန္လည္ေျပာျပပါေတာ့သည္ ၊ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားထံမွ ထိုစကား ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ဆရာေလးသည္ အတိုင္းမသိ ရင္၀ယ္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး ပီတိျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
“ဒီလိုျပဳလုပ္ရျခင္းအေပၚ ဆရာေလးရဲ႕ အျမင္ႏွင့္ ခံယူခ်က္ကုိ သိလိုပါတယ္” ဟု ေမးရာ-
“ ဒီေဟာေျပာပြဲမွာ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ေတြဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအရြယ္၊ ရုပ္ရည္သန္႔သန္႔ေလးေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ HIV ပိုးရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ရက္စရာေတြပါ၊ စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနၾကတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး စိတ္ဓါတ္ခြန္အားမ်ားတိုးတက္လာေအာင္ ေဟာေျပာေပးရတာဟာ ဆရာေလးအတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္နုိင္ေအာင္ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးခဲ့ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္ကိုလည္း ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအတြက္ မိမိဘ၀ကုိ ၿမဳပ္ႏွံကာ ျမင့္ျမတ္ေသာအလုပ္ျဖင့္ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ အသံုးခ်သြားမွာျဖစ္ပါတယ္” ဟု ျပန္လည္ ေျဖၾကားခဲ့ပါသည္။
ထိုကဲ့သုိ႔ အားက်ဖြယ္ အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ဆရာေလးမဓမၼစာရီ၏ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကို တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ျပန္ေျပာင္းၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္-
၁၉၈၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၂၆)ရက္၊စေနေန႔တြင္ အဘ ဦးစိုးျမင့္ အမိ ေဒၚ တို႔မွ မီးရွဴးသန္႔စင္ ဖြားျမင္ခဲ့ပါသည္။
ဖခင္ ဦးစုိးျမင့္သည္ myanmar airway မွ ေလယဥ္မွဴးတာ၀န္ျဖင့္ အၿငိမ္းစားယူကာ ယခုအခါ yangon airway တြင္ ဆက္လက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္္ေနသကဲ့သို႔ မိခင္သည္လည္း ေလယဥ္၀န္ထမ္းတစ္ဦးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေမြးခ်င္းမ်ားမွာ အစ္မ မဇင္မာစိုး၊ မႏြယ္ႏြယ္ေအး၊ ေမာင္ေလး ေမာင္စည္သူစိုး တို႔ျဖစ္ၾကၿပီး၊ ေမြးခ်င္းသံုးေယာက္အနက္ ဒုတိယေျမာက္သမီးျဖစ္ပါသည္။ အစ္မျဖစ္သူမွာ ျမန္မာ့အဲယားေ၀းတြင္ ေလယဥ္မယ္ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး၊ ေမာင္ေလးကား တြဲဖက္ေလယဥ္မွဴးတစ္ေယာက္အျဖစ္ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို အသီးသီး ထမ္းေဆာင္ေနၾကပါသည္။ သူမ၏ အမည္္ကား မႏြယ္ႏြယ္ေအး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ႏွင့္ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ မူလတန္းပညာ၊ အလယ္တန္းပညာ၊အထက္တန္းပညာတို႔ကုိ သင္ယူခဲ့ရာ (၁၉၉၅)ခုႏွစ္တြင္ အေျခခံပညာအထက္တန္းကို ေအာင္ျမင္စြာေျဖဆိုနိင္ခဲ့့ပါသည္။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေျဖဆိုၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ မႏြယ္ႏြယ္ေအးသည္ က်န္းမာေရးမေကာင္းျဖစ္လာပါသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ကံုလုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ၾကြေရာက္လာပါသည္၊ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိေနစဥ္ မႏြယ္ႏြယ္ေအးႏွင့္တကြ မိသားစုသည္ ကုံလံုဆရာေတာ္ႀကီးထံသုိ႔ ဖူးေမွ်ာ္ရန္ သြားေရာက္ၾကပါသည္္။ သမီးျဖစ္သူ မႏြယ္ႏြယ္ေအးႏွင့္ပတ္သက္၍ စကားစပ္မိကာ ေလွ်ာက္ထားေျပာဆိုခဲ့ရာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက “ပင္းတယကုိလိုက္ၿပီး သီလရွင္၀တ္ပါလား” ဟု မိန္႔ဆိုခဲ့ပါသည္။ သို႔ႏွင့္ မိသားစုႏွင့္အတူ မႏြယ္ႏြယ္ေအးသည္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ပင္းတယၿမိဳ႕သို႔ သြား ေရာက္ခဲ့ပါသည္၊ (၂၀၀၅)ခုႏွစ္တြင္ မႏြယ္ႏြယ္ေအးသည္ ပင္းတယၿမိဳ႕-ကံုလံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကို ဥပဇၥ်ယ္ျပဳကာ သာသနာႏြယ္၀င္သီလရွင္အသြင္ ကူးေျပာင္းခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ မႏြယ္ႏြယ္ေအးတျဖစ္လဲ ဆရာေလးကုိ မဓမၼစာရီဟု နာမည္ေပးခဲ့ပါသည္။ သီလရွင္၀တ္ေသာအခါ (၇)ရက္ပဲ၀တ္မည္ဟု စိတ္ကူးခဲ့ပါေသာ္လည္း ေနာင္တြင္ အတိတ္က ပါရမီဟု ဆိုရမည္လား၊ မေျပာတတ္ေခ်၊ သီလရွင္အသြင္ျဖင့္ေနလာခဲ့ရာ (၇)ရက္မွသည္ ယေန႔အထိဆိုလွ်င္ တစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ပင္ ျပည့္ခဲ့ေလၿပီ။
ကံုလံုဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းတြင္ ပရိယတၱိစာေပမ်ားကုိ စိတ္၀င္စားစြာ သင္ယူခဲ့ရာ အစိုးရ ပထမျပန္ ငယ္ ၊ လတ္ ၊ ႀကီး စာေမးပြဲမ်ားကုိ ဆက္တိုက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္အျပင္ တစ္ဖက္၌လည္း ေလာကီတကၠသိုလ္ကို ဆက္လက္တက္ေရာက္ခဲ့ရာ (၂၀၀၅)ခုႏွစ္တြင္္ E-major ျဖင့္ B A ဘြဲ႕ကုိ ရရွိခဲ့ပါသည္။
(၂၀၀၇)ခုႏွစ္တြင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေထရ၀ါဒဗုဒၶတကၠသိုလ္၌ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနသည့္အျပင္ တစ္ဖက္္ကလည္း နိုင္ငံျခားဘာသာသိပၸံေက်ာင္း၌ တရုပ္ဘာသာအထူးျပဳျဖင့္ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနေပေသးသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဆရာေလးမဓမၼစာရီသည္ အင္းယားၿမိဳင္လမ္းမွ အိမ္တြင္ ေက်ာင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ေနထိုင္ကာ ဘာသာသာသနာအက်ဳိးကုိ ရြက္ေဆာင္ေနပါေၾကာင္း-
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ မဓမၼစာရီသည္ ေလာကဓံတရားမ်ားကို သည္းခံကာ သူတစ္ပါးအတြက္ အနစ္နာခံျခင္း၊ သူတစ္ပါးအက်ဳိးကုိ ၾကည့္ျခင္း၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ႏွိမ္ခ်ျခင္း၊ မာန္မာနနည္းပါးျခင္း ၊ အမ်က္ထြက္ခဲျခင္း၊ ေမတၱာထားျခင္း စသည့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာစိတ္ထားမ်ားျဖင့္ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ျခယ္မႈန္းသကဲ့သို႔ ဘ၀ကုိ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အလွဆင္နိင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔အတူေလာက၌ ကံေကာင္း၍ လူလာျဖစ္ၾကေသာ သူမ်ားသည္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာစိတ္ထားျဖင့္ ဘ၀အလွကို္ လက္ေတြ႔က်က် ျခယ္သ ဖန္တီးနိုင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵမြန္ျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဴပ္လိုက္ရပါေတာ့သတည္း။
ဘ၀အလွ ျခယ္သနုိင္ပါေစ
သဘာ၀အလွတရားမ်ားျဖင့္ ခ်ယ္မႈန္းထားေသာ ပတ္၀န္းက်င္၌ လွပေသာ ေလာကကို ေတြ႕ျမင္နိုင္ၾကေပသည္။ ထို႔အတူ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာစိတ္၊ အနွစ္နာခံနိုင္ေသာစိတ္၊ မာန္မာနနည္းၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိမ္ခ်ေသာစိတ္၊ ေထာင္လႊားတက္ၾကြျခင္း အလွ်င္းမရွိေသာစိတ္ ၊ တည္ၿငိမ္ရင့္္က်က္ေသာ စိတ္ထားတို႔သည္လည္း လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကို အစဥ္အၿမဲလွပေနေစရန္ ပန္းခ်ီဆရာ တစ္ေယာက္ ခ်ယ္မုန္းထားသကဲ့သုိ႔ ေပၚလြင္ေနပါသည္။
ထိုသို႔သဘာ၀အလွကို ခ်ယ္မႈန္း(အလွဆင္္)နိုင္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ဳိးသည္ လူတို႔တြင္ ေတြ႕နိုင္ရန္ အလြန္ခဲယဥ္းေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ျငားလည္း လူထဲကလူပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အထက္ကဆိုခဲ့ၿပီးသည့္ စိတ္ထားမ်ဳိးကုိ ပုိင္နုိ္င္စြာ ဆုတ္္ကိုင္ထားနုိင္သည့္ သူတစ္ေယာက္ရွိပါသည္။ သူသည္ သာသနာ့ႏြယ္၀င္ သီလရွင္တစ္ပါး ျဖစ္ၿပီး၊ သူ၏နာမည္သည္ မဓမၼစာရီ မည္၏၊ ဆရာေလးသည္ အစဥ္အၿမဲၿပံဳးေယာင္သန္းေနသည့္အတြက္ ျမင္သူတိုင္း ခ်စ္ခင္သည့္ ရုပ္အသြင္ကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္သည့္အျပင္ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ေသာအသြင္ကို ေဆာင္ေနပါသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ သူမသည္ KMD , computer သင္တန္းမွအျပန္ မ်ဥ္းၾကားမွေန၍ လမ္းျဖတ္ကူးစဥ္ ရုတ္တရက္ ဆလြန္းကားတစ္စင္းက သူ႔၏ ေျခကုိ္ ျဖတ္ႀကိတ္သြားပါသည္။ ကားအႀကိတ္ခံရသည့္အတြက္ ေမ့လုနီးနီးျဖစ္ကာ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေ၀ဒနာကို ႀကိတ္မိတ္ခံစားခဲ့ရပါသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ကားပိုင္ရွင္သည္ ျပန္လွည့္လာကာ ေဆးခန္းပို႔ေပးပါမည္၊ လိုအပ္သည္မ်ားအားလံုး စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ ေစရပါမည္၊ အနာမ်ားေပ်ာက္ကင္းသည့္ တိုင္္ေအာင္ ကုသေပးပါမည္၊ သူ႔အားတရားမစြဲပါႏွင့္ ဟု သနားစဖြယ္ေတာင္းပန္ေနပါေတာ့သည္။
ထိုကဲ့သို႔ ကားေမာင္းေသာသူ(သေဘၤာသား)က မည္မွ်ပင္ ေတာင္းပန္ေနေစကာမူ ကားေမာင္းသူ၏ အစ္မျဖစ္သူကေတာ့ မာန္မာနခက္ ထန္စြာျဖင့္္ “ င့ါေမာင္ရယ္…… ပိုက္ဆံလိုသေလာက္ေပးလိုက္ၿပီးတာပဲ ၊ ေတာင္းပန္ခယေနဖို႔ မလိုပါဘူး” ဟု အၾကင္နာတရား၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာတရားကင္းမဲ့ေသာစကားလံုးမ်ားျဖင့္္ရင့္သီးစြာေျပာဆိုေစာ္ကားခဲ့ပါေသးသည္။
ကားႏွင့္လည္းတိုက္ေသးသည့္အျပင္္၊စကားျဖင့္လည္း အေစာ္ကား ခံခဲ့ရပါသည္။ ဆရာေလးသည္ ထိုအၾကင္နာတရားေခါင္းပါးေသာ အမ်ဳိးသမီးႀကီး၏ စကားေၾကာင့္ လြန္စြာစိတ္ထိခိုက္ခဲ့ရပါေသာ္လည္း ကားေမာင္းသူ၏ ေျပာျပခ်က္အရ သူသည္ သေဘၤာသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နိုင္ငံရပ္ျခားသုိ႔ မၾကာမီ ထြက္ခြာရေတာ့မည္ ဟုသိရပါသည္္၊ သူ၏ဇနီးသည္ကလည္း ကိုယ္၀န္အရင့္အမာႀကီးႏွင့္ ကားေပၚ၌ပါလာသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ ထိုအခါ ဆရာေလးသည္ “အကယ္၍ ကားေမာင္းသူကို တရားစြဲဆိုလိုက္မည္ဆိုရင္ သာယာေနေသာ သူတို႔၏မိသားစုေလးသည္ အတိဒုကၡေရာက္သြားနိုင္တယ္၊ ငါ့ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ ဒုကၡမေရာက္ေစရဘူး၊ ငါပဲအနစ္နာခံေတာ့မယ္” ဟု ေတြးကာ ႏွလံုးသားႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သူပီပီ ကားျဖင့္တိုက္သူ သေဘၤာသားထိုလူရြယ္အား သနားေသာေၾကာင့္ “ဒကာႀကီးရယ္…..ဆရာေလး တရားလည္းမစြဲပါဘူး၊ ေဆးကုသရန္အတြက္ ပိုက္္ဆံလည္း မေတာင္းပါဘူး၊ အဲ….တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္၊ ဆရာေလးကို ေရာဂါေပ်ာက္တဲ့အထိေတာ့ ေဆးခန္းသို႔ ကားႏွင့္ႀကိဳ/ပို႔ ေလးေတာ့ အကူအညီေပးေစခ်င္ပါတယ္” ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။ ထိုျဖစ္ပ်က္ပံုအျခင္းအရာတို႔ကို ဆရာေလးသည္ မိဘမ်ားအား သူ႔ေၾကာင့္စိတ္ဆင္းရဲမည္ စိုးသျဖင့္ အသိမေပးဘဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ေဆးကုသခဲ့ေလသည္။ ထုိေဆာင္းပါးေရးေနသည့္တုိင္ မိဘမ်ား မသိရွိရေသးဟု သိရပါသည္။
ကားအတိုက္ခံရသည့္အျပင္ အၾကင္နာကင္းမဲ့ေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ အေစာ္ကားခံရေစကာမူ တစ္ဖက္သား ဒုကၡေရာက္မည္ကို မလိုလား၊ကုိယ္သာ အနစ္နာခံမည္ဟု ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လြတ္ခဲ့ပါသည္။ အတုယူစရာေကာင္းေသာ ျမင့္ျမတ္သည့္စိတ္ ထားဟု ဆိုရေခ်မည္။
ဆရာေလးသည္ စိတ္ထားႏူးညံ့ရံုမွ်မက ပရဟိတလုပ္ငန္းကုိ ၀ါသနာပါသူတစ္ေယာက္အျဖစ္လည္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါေသးသည္။
ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း ပင္းတယၿမိဳ႕ ကံုလံုဆရာေတာ္ႀကီး အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္ ဆရာေတာ္သြားေလရာ ေနာက္ကေန လိုက္ပါရစၿမဲပင္၊ ထိုသုိ႔သြားလာခဲ့ရာ အတိဒုကၡ ေရာက္ေနၾကသည့္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကုိ မ်ားစြာျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ကံုလံုဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၾသ၀ါဒေတာ္ကို ခံယူကာ ဆံုးမေျပာၾကားခဲ့သည္မ်ားေၾကာင့္ ခိုကိုးရာမဲ့ကာ ကယ္မည့္သူေ၀းေနၾကေသာ ကေလးမ်ား၏ ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ မိမိဘ၀ကုိ ျမဳပ္ႏွံေတာ့မည္ဟု ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ယခုအခါ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ၊ ကံုလံုဆရာေတာ္ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကုိ သာသနာ့အႏြယ္၀င္သီလရွင္အသြင္သို႔ ကူးေျပာင္းေစကာ သီလရွင္(၂၅)ပါးခန္႔ကို တာ၀န္ယူ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္၍ ပညာသင္ၾကားေပးေနသည္မွာ (၄)ႏွစ္ခန္႔ ရွိေနေခ်ၿပီ၊ ဆရာေလးသည္ ထိုသီလရွင္ဆရာေလးမ်ားအတြက္ တစ္လလွ်င္ ၅ သိန္းနီးပါးခန္႔ ေထာက္ပံ့ေနရသည္ဟု သိရပါသည္။
တစ္ဖန္ ဆရာေလးသည္ ရတနာ့ေမတၱာအဖြဲ႕ႏွင့္ ယူနီဆက္တို႔ပူးေပါင္းကာ တာ၀န္ယူ က်င္းပခဲ့ေသာ ေထရ၀ါဒႏွင့္ HIV သင္တန္းကို တက္ေရာက္ခ့ဲပါသည္၊ ထိုသင္တန္းၿပီးဆံုးေသာအခါ HIV ေရာဂါပိုးရွိေသာ ေရာဂါသည္မ်ားအား အခါအားေလ်ာ္စြာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶနည္းက် ေနထိုင္က်င့္သံုးနည္းကို ေဟာေျပာရန္အတြက္ အေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရပါသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ဆရာေလးသည္ HIV ေ၀ဒနာသည္မ်ားအား ေရာဂါရေနေသာ္လည္း ေထရ၀ါဒဗုဒၶနည္းက်က်ေနထိုင္က်င့္သံုးလွ်င္ သက္တမ္းေစ့ေနနုိင္ေၾကာင္း ၊ စိတ္ပ်က္အားငယ္ရန္ မလိုေၾကာင္း ၊ လူဆိုသည္မွာ တစ္ေန႔ေသရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အသက္ရွင္ဆဲကာလတြင္ မိမိစိတ္ကို အသန္႔ရွင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဗုဒၶနည္းက်က် ေနထိုင္က်င့္သံုးၿပီး ဘ၀ကို တန္ဖိုးရွိစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ HIV ေရာဂါပိုးရွိသည္ဟု သိရာပါေသာ္လည္း ဘ၀ကို အရႈံးမေပးၾကေစလိုေၾကာင္းစသည့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနသူအား စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး အားတက္ေစမည့္ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားျဖင့္ ေဆြးေႏြးေဟာေျပာခဲ့ပါသည္။ ထို ေထရ၀ါဒႏွင့္ HIV ေဟာေျပာေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကုိ ယူနီဆက္မွ တာ၀န္ယူ က်င္းပေပးသည္ဟု သိရပါသည္၊မၾကာေသးမီက (သံလ်င္)တြြင္လည္း ေ၀ဒနာရွင္ ၂၅၀ ခန္႔အား ေဟာေျပာခဲ့သကဲ့သုိ႔ လွည္းကူးတြင္လည္း ေ၀ဒနာရွင္ တစ္ရာေက်ာ္တို႔အား ေဟာေျပာေပးခဲ့ပါသည္။ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကေသာ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအနက္ တစ္ခ်ဴိ႕သည္ ဆရာေလး၏ ေဟာေျပာပို႔ခ်မႈမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ျဖစ္တိုင္းကုိ သတိျဖင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနျခင္းျဖင့္ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ(သမာဓိ)မ်ား ရရွိလာကာ စိတ္အေၾကာင္းကုိ နားလည္လာပါေၾကာင္း၊ နားလည္ရံုတင္မကဘဲ ယခင္က စိတ္အားငယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ စိတ္အားငယ္မႈမ်ားမရွိေတာ့၊ မိမိကိုယ္ကို အားကုိးတတ္လာသည္၊ ဘ၀မွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ရျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္ရွိလာေၾကာင္းကုိ အားတက္သေရာျပန္လည္ေျပာျပပါေတာ့သည္ ၊ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားထံမွ ထိုစကား ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ဆရာေလးသည္ အတိုင္းမသိ ရင္၀ယ္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး ပီတိျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
“ဒီလိုျပဳလုပ္ရျခင္းအေပၚ ဆရာေလးရဲ႕ အျမင္ႏွင့္ ခံယူခ်က္ကုိ သိလိုပါတယ္” ဟု ေမးရာ-
“ ဒီေဟာေျပာပြဲမွာ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ေတြဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအရြယ္၊ ရုပ္ရည္သန္႔သန္႔ေလးေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ HIV ပိုးရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ရက္စရာေတြပါ၊ စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနၾကတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ေတြကို စိတ္ခ်မ္းသာၿပီး စိတ္ဓါတ္ခြန္အားမ်ားတိုးတက္လာေအာင္ ေဟာေျပာေပးရတာဟာ ဆရာေလးအတြက္ တန္ဖိုးမျဖတ္နုိင္ေအာင္ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးခဲ့ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္ကိုလည္း ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအတြက္ မိမိဘ၀ကုိ ၿမဳပ္ႏွံကာ ျမင့္ျမတ္ေသာအလုပ္ျဖင့္ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ အသံုးခ်သြားမွာျဖစ္ပါတယ္” ဟု ျပန္လည္ ေျဖၾကားခဲ့ပါသည္။
ထိုကဲ့သုိ႔ အားက်ဖြယ္ အတုယူဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ဆရာေလးမဓမၼစာရီ၏ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကို တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ျပန္ေျပာင္းၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္-
၁၉၈၀ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၂၆)ရက္၊စေနေန႔တြင္ အဘ ဦးစိုးျမင့္ အမိ ေဒၚ တို႔မွ မီးရွဴးသန္႔စင္ ဖြားျမင္ခဲ့ပါသည္။
ဖခင္ ဦးစုိးျမင့္သည္ myanmar airway မွ ေလယဥ္မွဴးတာ၀န္ျဖင့္ အၿငိမ္းစားယူကာ ယခုအခါ yangon airway တြင္ ဆက္လက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္္ေနသကဲ့သို႔ မိခင္သည္လည္း ေလယဥ္၀န္ထမ္းတစ္ဦးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေမြးခ်င္းမ်ားမွာ အစ္မ မဇင္မာစိုး၊ မႏြယ္ႏြယ္ေအး၊ ေမာင္ေလး ေမာင္စည္သူစိုး တို႔ျဖစ္ၾကၿပီး၊ ေမြးခ်င္းသံုးေယာက္အနက္ ဒုတိယေျမာက္သမီးျဖစ္ပါသည္။ အစ္မျဖစ္သူမွာ ျမန္မာ့အဲယားေ၀းတြင္ ေလယဥ္မယ္ ၀န္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး၊ ေမာင္ေလးကား တြဲဖက္ေလယဥ္မွဴးတစ္ေယာက္အျဖစ္ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို အသီးသီး ထမ္းေဆာင္ေနၾကပါသည္။ သူမ၏ အမည္္ကား မႏြယ္ႏြယ္ေအး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ႏွင့္ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ မူလတန္းပညာ၊ အလယ္တန္းပညာ၊အထက္တန္းပညာတို႔ကုိ သင္ယူခဲ့ရာ (၁၉၉၅)ခုႏွစ္တြင္ အေျခခံပညာအထက္တန္းကို ေအာင္ျမင္စြာေျဖဆိုနိင္ခဲ့့ပါသည္။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေျဖဆိုၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ မႏြယ္ႏြယ္ေအးသည္ က်န္းမာေရးမေကာင္းျဖစ္လာပါသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ကံုလုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ၾကြေရာက္လာပါသည္၊ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိေနစဥ္ မႏြယ္ႏြယ္ေအးႏွင့္တကြ မိသားစုသည္ ကုံလံုဆရာေတာ္ႀကီးထံသုိ႔ ဖူးေမွ်ာ္ရန္ သြားေရာက္ၾကပါသည္္။ သမီးျဖစ္သူ မႏြယ္ႏြယ္ေအးႏွင့္ပတ္သက္၍ စကားစပ္မိကာ ေလွ်ာက္ထားေျပာဆိုခဲ့ရာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက “ပင္းတယကုိလိုက္ၿပီး သီလရွင္၀တ္ပါလား” ဟု မိန္႔ဆိုခဲ့ပါသည္။ သို႔ႏွင့္ မိသားစုႏွင့္အတူ မႏြယ္ႏြယ္ေအးသည္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ပင္းတယၿမိဳ႕သို႔ သြား ေရာက္ခဲ့ပါသည္၊ (၂၀၀၅)ခုႏွစ္တြင္ မႏြယ္ႏြယ္ေအးသည္ ပင္းတယၿမိဳ႕-ကံုလံုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကို ဥပဇၥ်ယ္ျပဳကာ သာသနာႏြယ္၀င္သီလရွင္အသြင္ ကူးေျပာင္းခဲ့ပါေတာ့သည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ မႏြယ္ႏြယ္ေအးတျဖစ္လဲ ဆရာေလးကုိ မဓမၼစာရီဟု နာမည္ေပးခဲ့ပါသည္။ သီလရွင္၀တ္ေသာအခါ (၇)ရက္ပဲ၀တ္မည္ဟု စိတ္ကူးခဲ့ပါေသာ္လည္း ေနာင္တြင္ အတိတ္က ပါရမီဟု ဆိုရမည္လား၊ မေျပာတတ္ေခ်၊ သီလရွင္အသြင္ျဖင့္ေနလာခဲ့ရာ (၇)ရက္မွသည္ ယေန႔အထိဆိုလွ်င္ တစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ပင္ ျပည့္ခဲ့ေလၿပီ။
ကံုလံုဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းတြင္ ပရိယတၱိစာေပမ်ားကုိ စိတ္၀င္စားစြာ သင္ယူခဲ့ရာ အစိုးရ ပထမျပန္ ငယ္ ၊ လတ္ ၊ ႀကီး စာေမးပြဲမ်ားကုိ ဆက္တိုက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္အျပင္ တစ္ဖက္၌လည္း ေလာကီတကၠသိုလ္ကို ဆက္လက္တက္ေရာက္ခဲ့ရာ (၂၀၀၅)ခုႏွစ္တြင္္ E-major ျဖင့္ B A ဘြဲ႕ကုိ ရရွိခဲ့ပါသည္။
(၂၀၀၇)ခုႏွစ္တြင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေထရ၀ါဒဗုဒၶတကၠသိုလ္၌ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနသည့္အျပင္ တစ္ဖက္္ကလည္း နိုင္ငံျခားဘာသာသိပၸံေက်ာင္း၌ တရုပ္ဘာသာအထူးျပဳျဖင့္ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနေပေသးသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဆရာေလးမဓမၼစာရီသည္ အင္းယားၿမိဳင္လမ္းမွ အိမ္တြင္ ေက်ာင္းအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ေနထိုင္ကာ ဘာသာသာသနာအက်ဳိးကုိ ရြက္ေဆာင္ေနပါေၾကာင္း-
အခ်ဴပ္ဆိုရေသာ္ မဓမၼစာရီသည္ ေလာကဓံတရားမ်ားကို သည္းခံကာ သူတစ္ပါးအတြက္ အနစ္နာခံျခင္း၊ သူတစ္ပါးအက်ဳိးကုိ ၾကည့္ျခင္း၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ႏွိမ္ခ်ျခင္း၊ မာန္မာနနည္းပါးျခင္း ၊ အမ်က္ထြက္ခဲျခင္း၊ ေမတၱာထားျခင္း စသည့္ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္ေသာစိတ္ထားမ်ားျဖင့္ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ျခယ္မႈန္းသကဲ့သို႔ ဘ၀ကုိ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အလွဆင္နိင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔အတူေလာက၌ ကံေကာင္း၍ လူလာျဖစ္ၾကေသာ သူမ်ားသည္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ေသာစိတ္ထားျဖင့္ ဘ၀အလွကို္ လက္ေတြ႔က်က် ျခယ္သ ဖန္တီးနိုင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵမြန္ျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဴပ္လိုက္ရပါေတာ့သတည္း။
Thursday, February 7, 2008
ေနဘုန္းလတ္သို႔
….
ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြ လန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာက အေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကို အျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူးေရးသားတဲ့ ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။
ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆ
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ ့အတြက္ ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွ ညီအကိုေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
ေနဘုန္းလတ္သို႔
….
ဘေလာ့ဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြ လန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာက အေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကို အျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူးေရးသားတဲ့ ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။
ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆ
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ ့အတြက္ ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွ ညီအကိုေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
Type the rest of your post here.
Type the rest of your post here.
