This is default featured post 1 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 2 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 3 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 4 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

This is default featured post 5 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.

Sunday, February 22, 2009

ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း

ေလာကႀကီးတြင္ ဦးတည္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္တို႔ျဖင့္ ဘ၀ခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသည္ျဖစ္ရာ အခ်ဳိ႕ကား အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့ကာ ယံုၾကည္မႈတစ္ခု သက္သက္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ အခ်ဳိ႕ကား ယံုၾကည္မႈ သက္သက္ မဟုတ္မူ၍ အမွားအမွန္ ၊ အက်ဳိးရွိ / မရွိ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္သည့္ အသိဥာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္ကာ သတိႀကီးစြာ ထား၍ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိေပသည္။
ဒီဇဘၤာလ ၃၁ ရက္၊ ည တစ္ည၏သန္းေခါင္ယံ……
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သည္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ ညလံုးေပါက္ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ နားမလည္နိုင္သည့္ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ ေဟးလား…၀ါးလား ေအာ္ဟစ္ေနၾကသည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ အမ်ားၾကားေအာင္ဟု ဆိုကာ ေအာ္လန္ႀကီးနဲ႔ပါ ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ၾကျပန္ေတာ့လည္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို ေစာင့္ကာ မီးရႈးမီးပန္းတို႔ျဖင့္ ပစ္ေဖါက္ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ျမဴးတူးေနၾက၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲတို႔ျဖင့္ မ်ဳိးစံုေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္မွာ ကမၻာ့ေနရာ အႏွံ႔အျပား ျဖစ္သည္။

ထိုအထဲတြင္ စာေရးသူတို႔ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။ ညလံုးေပါက္ မီးပန္းေဖါက္သံ၊ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ ဆူညံေနသည့္အတြက္ ထိုညက အိပ္၍ မရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ရေပသည္။ ထုိညလြန္ေျမာက္ အလင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ လူတစ္ေယာက္သည္ စာေရးသူထံ ေရာက္လာကာ “ အရွင္ဘုရား …မနက္ဖန္ တပည့္ေတာ္အိမ္မွာ ဆြမ္းဆက္ကပ္ခ်င္လို႔ပါဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္တြင္ ပင့္ဖိတ္သူ ဒါယကာအိမ္သို႔ ေနာက္ပါ သံဃာမ်ားနွင့္အတူ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
အိမ္ေရာက္ေသာအခါ ဆြမ္းဆက္ကပ္ရသည့္အေၾကာင္းကို ဆြမ္းဒါယကာအား ေမးေသာအခါ ဒါယကာက ယခုႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္သစ္ကူးသည္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဆြမ္းကပ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ လူအမ်ားက ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ ထိုဒကာသည္ ႏွစ္သစ္ ကူးအခ်ိန္ကို ကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ မဂၤလာရွိစြာ ကူးျဖတ္ခဲ့ေပသည္။ ထို႔နည္းတူ ျမန္မာနိုင္ငံ တစ္နံတစ္လ်ားတြင္လည္း ထိုကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္ကို မဂၤလာရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသူမ်ား ရွိလွ်င္ ေကာင္းေပစြ ဟု ေတြးမိသည္။
ေတြးမိသည့္အတုိင္းပင္ မၾကာမီ သတင္းတစ္ခု ၾကားခဲ့ရသည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ၊ အေၾကာင္းကား ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးနည္းျဖင့္ ကုန္လြန္ေစခဲ့သည့္ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုကို ၾကားသိခဲ့ရသည္။
စာေရးသူတို႔၏ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္ ထိုင္းနိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ ကမ္းေျခတစ္ေနရာတြင္ ေအးျမသည့္ ေငြေဘာ္လ ေရာင္ေအာက္မွာ ဓမၼသဘင္ပြဲေလး တစ္ခု က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုဓမၼသဘင္ပြဲတြင္………
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိး အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ထိုင္းလူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ ထိုႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ လံုး၀မအိပ္မူ၍ ႏွစ္ေဟာင္းကေန ႏွစ္သစ္ဆီသုိ႔ မဂၤလာအရွိဆံုးျဖင့္ ကူးေျမာက္ၾကမည္ဟုု ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ ေဟာေျပာလမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ၀ိပႆနာတရားရႈမွတ္ကာ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့သည္မွာ ၾကားရသူ ျမင္ရသူတို႔အဖို႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာအတိ ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ ကုသုိလ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းသည္ မဂၤလာရွိေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
“အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ လူကို မေစာင့္” ဟူသည့္အတိုင္း လူ႔ဘ၀ဟူသည္ အလြန္တိုေတာင္းေသာ အခ်ိန္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္း၍ ကုန္လြန္သြားရသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တုိေတာင္းေသာ လူ႔ဘ၀ကို လိုခ်င္မႈ၊ မလိုမုန္းထား အာဃာတတရား ၊ မုိက္မဲေတြေ၀မႈ ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္၍ မေနသင့္ေပ။ ျဖစ္လာေသာ အကုသိုလ္တရားမ်ားကိုလည္း သတိ၊ပညာဦးစီးကာ ပယ္သတ္ရေပေတာ့မည္။ သုိ႔မွသာ ဘ၀ကို ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္သည္ ဟု ဆိုရေပမည္။
ထို႔အျပင္ လူသားတိုင္းသည္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္မွ မဟုတ္ အျခားအခ်ိန္မ်ားကိုလည္း ကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ မဂၤလာရွိစြာ ျဖတ္သန္းၾကမည္ဆိုပါလွ်င္ “ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း” ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အထက္ပါဆိုခဲ့သည့္အေၾကာင္းမ်ားကား ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ လူမ်ဳိးအသီးသီးရွိၾကရာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔က ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး ရွိသကဲ့သုိ႔ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး ရွိသည္၊ တရုတ္လူမ်ဳိးဆိုလွ်င္လည္း တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ရွိပါသည္။ ဟိႏၵဴလူမ်ဳိးမ်ားကလည္း သူတို႔တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ ရွိသည္ဟု ေျပာပါသည္။ ထိုလူမ်ဳိးအသီးသီးတုိ႔၏ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသည္။ ထိုႏွစ္သစ္ကူးရာ၌ အကဲဆံုးက ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း…..
ကိုေရႊျမန္မာမ်ားသည္ ျမန္မာသႀကၤန္အခ်ိန္တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးရံုမွ်မက ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ ပါဆက္လိုက္ေသးသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးလည္း သူတို႔ပါ၀င္သည့္အျပင္ ဟိႏၵဴႏွစ္သစ္ကူး၊ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး စသည့္ ႏွစ္သစ္ကူးမ်ားတြင္လည္း သူတို႔ပါ၀င္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ရမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ႏွစ္သစ္ကူးမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ ကိုေရႊျမန္မာမ်ား အေရွ႕တန္းက ျဖစ္သည္။
မၾကာေသးမီက တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ တရုတ္လူမ်ဳိးတို႔က တရုတ္ရုိးရာနတ္မ်ားကို စားေသာက္ဖြယ္ရာ အမ်ဳိးစံုတို႔ျဖင့္ တည္ခင္း ပသၾကသည္၊ ဤသည္ကိုပင္ တရုတ္နတ္ရွိခုိးသည္ ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။ စာေရးသူတို႔၏ ၿမိဳ႕တြင္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးသည့္ သူမ်ားသည္ အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင္ရတတ္သည္။ ထိုအခါ သူ႔အိမ္ ငါ့အိမ္ လာေရာက္ စားၾကဖို႔ရာ ဖိတ္ၾကသည့္အတြက္ လူအမ်ား ဟိုအိမ္ သည္အိမ္ကူးကာ စားၾကေသာက္ၾကသည္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။
ဤလိုေန႔မ်ဳိးကို ျမင္လာရသည္မွာ တစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္ ၊ ႏွစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ေတြ႕ျမင္လာခဲ့ရ၍လည္း စာေရးသူမွာ အျမင္မဆန္းေတာ့ေပ။ ေဒသခံလူအမ်ားလည္း ထိုနည္းတူပင္ ျဖစ္သည္။ အမွားၾကာလွ်င္ အမွန္ျဖစ္ ဆိုေပမယ့္ လည္း ထိုလုပ္ရပ္ကို မွား၏ /မွန္၏ ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်နိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ စာေရးသူတို႔ မိသားစုသည္ တရုတ္လူမ်ဳိးမွ ဆင္းသက္လာေသာ တရုတ္ကျပားလူမ်ဳိးထဲတြင္ ပါ၀င္ေနသည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးပြဲ ျပဳလုပ္ေပး ေနရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤသိုုိ႔ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ဆိုသကဲ့သုိ႔ ရွိခိုးပြဲ က်င္းပခဲ့ၾကပါသည္မွာ လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္ကတည္းကပင္ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ တစ္ေန႔ ဖခင္ႀကီးသည္ မဟာစည္ရိပ္သာခြဲတစ္ခုတြင္ ၀ိပႆနာတရားကို ၀င္ေရာက္အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္ဖန္မ်ားလာ၍ ေလာ မေျပာတတ္ေပ။ ဖခင္ႀကီးသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ကာ အိမ္တြင္း ႏွစ္စဥ္ ကိုးကြယ္ေနက် ရိုးရာနတ္ရွိခိုးပြဲကို ေနာင္တြင္ လံုး၀မလုပ္လိုေတာ့ေၾကာင္း ၊ သူ႔အတြက္ တကယ့္အားကိုးရာအစစ္ျဖစ္သည့္ ဘုရား၊ တရား ၊သံဃာ ရတနာသံုးပါးရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလာကတြင္ ရတနာသံုးပါးမွ တစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာ မရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ အျခား ကိုးကြယ္ရာကိုလည္း မရွာလိုေတာ့ေၾကာင္း ၊ ရိုးရာနတ္ရွိခိုးသည္ဆိုသည္မွာ သူတို႔ကို မရိွခိုးလွ်င္ ဖမ္းစားမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ရွိခိုးလာခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဘုရား ၊ တရား ၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါကို ကိုးကြယ္လွ်င္ ကုသိုလ္မ်ားရသည့္အျပင္ ယခုဘ၀တြင္သာမက နိဗၺာန္ရသည္အထိ ဘ၀မ်ားစြာ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေပးနိုင္သည္။
ရတနာသံုးပါးအားကိုးကြယ္သူမ်ားသာ ခ်မ္းသာမည္။ ရတနာသံုးပါးကို မကိုးကြယ္လွ်င္ ဖမ္းစားမည္ ဟု ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဖူးခဲ့ေပ၊ တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္၊မိမိတို႔အတြင္ သရဏဂုံ သီလ အားေကာင္းဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မည္။ “ ဒီေန႔ကစလို႔ ရတနာသံုးပါသာလွ်င္ ငါ့ရဲ႕ အားထားကိုးကြယ္ရာ အစစ္ျဖစ္တယ္။ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာမရွိ၊ ဒါေၾကာင့္ ရတနာသံုးပါးကိုသာ ကိုးကြယ္ေတာ့မယ္” ဟုဆိုကာ ရဲ၀ံ့စြာ ရိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္မႈကို ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ေျပာခ်င္သည္မွာ နတ္တို႔က လူမ်ားအား ခ်စ္ခင္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုရွိေပသည္။ ထိုနည္းကား… သီလရွိေသာ ရဟန္းမ်ားအား အိမ္သို႔ ပင့္ဖိတ္ကာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳၿပီး ထုိနတ္မ်ားအား အမွ်အတန္းေပးေ၀ ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို အမွ်ရၿပီး သာဓုေခၚနိုင္ၾကမည္ဆိုပါလွ်င္ နတ္မ်ားက မိမိတို႔အား ခ်စ္ခင္လာၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ယေန႔မွစ၍ ကိုးကြယ္မႈမွန္ကန္စြာနဲ႔ ကိုးကြယ္ၾကမည္ ဟု ဆိုကာ ဖခင္ႀကီးသည္ မိသားစုမ်ားအား စည္းရံုးခဲ့ပါသည္။ စာေရးသူအပါအ၀င္ မိသားစု အားလံုးကလည္း ဖခင္ႀကီးေထာက္ျပသည့္ လမ္းစဥ္ မွန္ကန္ေနသည့္အတြက္ သေဘာက် လက္ခံကာ ထိုႏွစ္မွ စတင္ၿပီး ရိုးရာနတ္ ရွိခိုးျခင္း မျပဳလုပ္ေတာ့ေပ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရိုးရာနတ္မရွိခုိးသည့္ ႏွစ္၌ပင္ အငယ္ဆံုးညီမတစ္ေယက္သည္ အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္သို႔ လိမ့္က်ခဲ့ပါသည္။ ကံေကာင္း၍ ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့ ပြန္းပဲရံုႏွင့္ ေျခအနည္းငယ္နာသြားသည္မွ အပ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့။ သည္အေၾကာင္းကိုပင္ အိမ္နီးနား၀န္းက်င္မွ လူအမ်ားက ရိုးရာနတ္ မရွိခိုး၍ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာလာၾက ေမးေငါ့လာၾကသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း စာေရးသူတို႔မိသားစုသည္ ဖခင္ႀကီး၏ ေျဖာင့္မွတ္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖီသြားျခင္း လံုး၀မရွိခဲ့ ႀကံ႕ႀကံ႕ ခံနိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေနာင္ပိုင္းတြင္ မည္သုိ႔မွ် ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္လာေတာ့ေပ။
ဤကား ရိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္ျခင္း လမ္းမွားမွသည္ ရတနာသံုးပါးအား ကိုးကြယ္အားထားမႈ ဆိုသည့္ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္သုိ႔ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ရန္သာ ေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔ေဖၚျပျခင္းသည္ နတ္ကိုးကြယ္မႈကို ရႈတ္ခ်လို၍ မဟုတ္ေပ။ လူအမ်ားအျမင္မွန္ ရနိုင္ေစရန္သာ ရည္ရြယ္ပါသည္။
ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္စြ ဆိုသကဲ့သုိ႔ စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ ေဒၚ…………….မိသားစုတို႔သည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေငြေၾကးမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံကာ ရိုးရာနတ္ ရွိခိုးေနၾကျဖစ္သည္။ (၆.၂.၂၀၀၈) ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ရိုးရာနတ္ကိုးကြယ္ျခင္းမွ လံုး၀ရပ္ဆိုင္းကာ ထိုရိုးရာနတ္ရွိခိုးသည့္ ေန႔တြင္ ေနအိမ္သို႔ စာေရးသူတို႔အပါအ၀င္ ရဟန္းသံဃာမ်ား ပင့္ဖိတ္ကာ ဆြမ္းေကၽြးၿပီး ရိုးရာနတ္မ်ားအျပင္ အားလံုးသတၱ၀ါေတြကို အမွ်အတန္း ေပးေ၀ခဲ့သည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ။ ထိုေကာင္းမႈပြဲတြင္ ရတနာ(၃)ပါး ဆည္းကပ္သူကို ဥပသကာ ဟုေခၚေၾကာင္း၊ ထိုတြင္ ယုတ္ညံ့ေသာ ဥပသကာမျဖစ္ေစဘဲ၊ ေကာင္းေသာဥပသကာျဖစ္ရန္လိုေၾကာင္း၊ ေကာင္းေသာ ဥပသကာျဖစ္ရန္ အဂၤငါးခ်က္ ျပည့္စံုရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ (၁)ရတနာသံုး ပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာမရွိဟု ယံုၾကည္မႈစစ္မွန္ျခင္း။(၂) ငါးပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သုိ႔ ေစာင့္ထိန္း ရျခင္း။ (၃) ေကာတုဟလမဂၤလ ဆိုသည့္ အထူးအဆန္းမ်ားကို ဟုတ္၏/မဟုတ္၏ ဟု မသိဘဲ အရမ္းယံုၾကည္မႈ မရွိျခင္း။(၄) ကံႏွင့္ကံ၏ အက်ဳိးကို ယံုၾကည္ျခင္း။ (၅) ဘုိးဘိုးႀကီး၊ဘိုးမင္းေခါင္၊ဘိုးမင္းေအာင္၊ ကြမ္ရင္၊အန္းကုန္း စသည့္ သာသနာျပင္ပမွ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားကို မရွာမီးျခင္း တို႔ျဖစ္သည္၊ ထိုအဂၤါမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုလွ်င္ ဥပသကာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းစသည့္ ဥပသကာဂုဏ္ရည္တရားကို ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့သည္။
ထိုမိသားစုသည္ ဘာသာေရးခံယူခ်က္ မွန္ကန္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ရဲရဲခ်ကာ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ရိုးရာနတ္ကိုးကြယ္မႈ မွ ရတနာသံုးပါးအား ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈသုိ႔ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ယခု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊္ စာေရးသူတုိ႔ ၿမိဳ႕တြင္ လူမ်ားသည္ နတ္ကိုးကြယ္မႈအစား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၌ျဖစ္ေစ၊ သံဃာေတာ္မ်ားကို အိမ္သို႔ပင့္၍ျဖစ္ေစ ပင့္ဖိတ္ကာ ဆြမ္းေကၽြးေနၾကၿပီျဖစ္ရာ အယူေျဖာင့္မွန္မႈအတြက္ ၀မ္းေျမာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေလာကလူသားမ်ားသည္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ေဖၚျပပါအတိုင္း ေကာင္းေသာေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္နုိင္သည့္အျပင္ အခ်ိန္မ်ားစြာတို႔တြင္ ကုသိုလ္တရားျဖင့္ ေကာင္းစြာေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကပါေစ၊ ဘာသာေရးတြင္လည္း နတ္ကိုးကြယ္မႈမွသည္ ရတနာ(၃)ပါးကိုးကြယ္မႈ ဆိုသည့္ မွန္ကန္ေသာ ကုိးကြယ္မႈတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳရင္း …………..
စာေရးသူ၏ (၅၂)ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အမွတ္တရ

ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း

ေလာကႀကီးတြင္ ဦးတည္ခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္တို႔ျဖင့္ ဘ၀ခရီးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသည္ျဖစ္ရာ အခ်ဳိ႕ကား အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့ကာ ယံုၾကည္မႈတစ္ခု သက္သက္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ား ရွိသကဲ့သုိ႔ အခ်ဳိ႕ကား ယံုၾကည္မႈ သက္သက္ မဟုတ္မူ၍ အမွားအမွန္ ၊ အက်ဳိးရွိ / မရွိ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္သည့္ အသိဥာဏ္ႏွင့္ ယွဥ္ကာ သတိႀကီးစြာ ထား၍ ယံုၾကည္မႈ အျပည့္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကသူမ်ားလည္း ရွိေပသည္။
ဒီဇဘၤာလ ၃၁ ရက္၊ ည တစ္ည၏သန္းေခါင္ယံ……
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သည္အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုလွ်င္ ညလံုးေပါက္ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ နားမလည္နိုင္သည့္ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ ေဟးလား…၀ါးလား ေအာ္ဟစ္ေနၾကသည္၊ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ အမ်ားၾကားေအာင္ဟု ဆိုကာ ေအာ္လန္ႀကီးနဲ႔ပါ ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ၾကျပန္ေတာ့လည္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို ေစာင့္ကာ မီးရႈးမီးပန္းတို႔ျဖင့္ ပစ္ေဖါက္ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ျမဴးတူးေနၾက၊ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲတို႔ျဖင့္ မ်ဳိးစံုေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္မွာ ကမၻာ့ေနရာ အႏွံ႔အျပား ျဖစ္သည္။

ထိုအထဲတြင္ စာေရးသူတို႔ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္သည္။ ညလံုးေပါက္ မီးပန္းေဖါက္သံ၊ သီခ်င္းသံတို႔ျဖင့္ ဆူညံေနသည့္အတြက္ ထိုညက အိပ္၍ မရသည့္အျဖစ္ႏွင့္ ႀကံဳခဲ့ရေပသည္။ ထုိညလြန္ေျမာက္ အလင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ လူတစ္ေယာက္သည္ စာေရးသူထံ ေရာက္လာကာ “ အရွင္ဘုရား …မနက္ဖန္ တပည့္ေတာ္အိမ္မွာ ဆြမ္းဆက္ကပ္ခ်င္လို႔ပါဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္တြင္ ပင့္ဖိတ္သူ ဒါယကာအိမ္သို႔ ေနာက္ပါ သံဃာမ်ားနွင့္အတူ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
အိမ္ေရာက္ေသာအခါ ဆြမ္းဆက္ကပ္ရသည့္အေၾကာင္းကို ဆြမ္းဒါယကာအား ေမးေသာအခါ ဒါယကာက ယခုႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္သစ္ကူးသည္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဆြမ္းကပ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ လူအမ်ားက ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ ထိုဒကာသည္ ႏွစ္သစ္ ကူးအခ်ိန္ကို ကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ မဂၤလာရွိစြာ ကူးျဖတ္ခဲ့ေပသည္။ ထို႔နည္းတူ ျမန္မာနိုင္ငံ တစ္နံတစ္လ်ားတြင္လည္း ထိုကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္ကို မဂၤလာရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသူမ်ား ရွိလွ်င္ ေကာင္းေပစြ ဟု ေတြးမိသည္။
ေတြးမိသည့္အတုိင္းပင္ မၾကာမီ သတင္းတစ္ခု ၾကားခဲ့ရသည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ၊ အေၾကာင္းကား ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးနည္းျဖင့္ ကုန္လြန္ေစခဲ့သည့္ အံ့ၾသဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုကို ၾကားသိခဲ့ရသည္။
စာေရးသူတို႔၏ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္ ထိုင္းနိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ ကမ္းေျခတစ္ေနရာတြင္ ေအးျမသည့္ ေငြေဘာ္လ ေရာင္ေအာက္မွာ ဓမၼသဘင္ပြဲေလး တစ္ခု က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုဓမၼသဘင္ပြဲတြင္………
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိး အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ထိုင္းလူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕တုိ႔သည္ ထိုႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ လံုး၀မအိပ္မူ၍ ႏွစ္ေဟာင္းကေန ႏွစ္သစ္ဆီသုိ႔ မဂၤလာအရွိဆံုးျဖင့္ ကူးေျမာက္ၾကမည္ဟုု ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါး၏ ေဟာေျပာလမ္းညြန္ခ်က္ျဖင့္ ၀ိပႆနာတရားရႈမွတ္ကာ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့သည္မွာ ၾကားရသူ ျမင္ရသူတို႔အဖို႔ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာအတိ ျဖစ္ခဲ့ေပသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ ကုသုိလ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းသည္ မဂၤလာရွိေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
“အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ လူကို မေစာင့္” ဟူသည့္အတိုင္း လူ႔ဘ၀ဟူသည္ အလြန္တိုေတာင္းေသာ အခ်ိန္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္း၍ ကုန္လြန္သြားရသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တုိေတာင္းေသာ လူ႔ဘ၀ကို လိုခ်င္မႈ၊ မလိုမုန္းထား အာဃာတတရား ၊ မုိက္မဲေတြေ၀မႈ ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္၍ မေနသင့္ေပ။ ျဖစ္လာေသာ အကုသိုလ္တရားမ်ားကိုလည္း သတိ၊ပညာဦးစီးကာ ပယ္သတ္ရေပေတာ့မည္။ သုိ႔မွသာ ဘ၀ကို ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္သည္ ဟု ဆိုရေပမည္။
ထို႔အျပင္ လူသားတိုင္းသည္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္မွ မဟုတ္ အျခားအခ်ိန္မ်ားကိုလည္း ကုသိုလ္တရားတို႔ျဖင့္ မဂၤလာရွိစြာ ျဖတ္သန္းၾကမည္ဆိုပါလွ်င္ “ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ျဖတ္ျခင္း” ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အထက္ပါဆိုခဲ့သည့္အေၾကာင္းမ်ားကား ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ လူမ်ဳိးအသီးသီးရွိၾကရာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔က ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး ရွိသကဲ့သုိ႔ ကရင္တုိင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး ရွိသည္၊ တရုတ္လူမ်ဳိးဆိုလွ်င္လည္း တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ရွိပါသည္။ ဟိႏၵဴလူမ်ဳိးမ်ားကလည္း သူတို႔တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ ရွိသည္ဟု ေျပာပါသည္။ ထိုလူမ်ဳိးအသီးသီးတုိ႔၏ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ၾကသည္။ ထိုႏွစ္သစ္ကူးရာ၌ အကဲဆံုးက ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း…..
ကိုေရႊျမန္မာမ်ားသည္ ျမန္မာသႀကၤန္အခ်ိန္တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးရံုမွ်မက ခရစ္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ ပါဆက္လိုက္ေသးသည္။ ထုိ႔အျပင္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးလည္း သူတို႔ပါ၀င္သည့္အျပင္ ဟိႏၵဴႏွစ္သစ္ကူး၊ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး စသည့္ ႏွစ္သစ္ကူးမ်ားတြင္လည္း သူတို႔ပါ၀င္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ရမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ႏွစ္သစ္ကူးမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ ကိုေရႊျမန္မာမ်ား အေရွ႕တန္းက ျဖစ္သည္။
မၾကာေသးမီက တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ တရုတ္လူမ်ဳိးတို႔က တရုတ္ရုိးရာနတ္မ်ားကို စားေသာက္ဖြယ္ရာ အမ်ဳိးစံုတို႔ျဖင့္ တည္ခင္း ပသၾကသည္၊ ဤသည္ကိုပင္ တရုတ္နတ္ရွိခုိးသည္ ဟု ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။ စာေရးသူတို႔၏ ၿမိဳ႕တြင္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးသည့္ သူမ်ားသည္ အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေတြ႕ျမင္ရတတ္သည္။ ထိုအခါ သူ႔အိမ္ ငါ့အိမ္ လာေရာက္ စားၾကဖို႔ရာ ဖိတ္ၾကသည့္အတြက္ လူအမ်ား ဟိုအိမ္ သည္အိမ္ကူးကာ စားၾကေသာက္ၾကသည္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္တစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။
ဤလိုေန႔မ်ဳိးကို ျမင္လာရသည္မွာ တစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္ ၊ ႏွစ္ႏွစ္လည္းမဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ေတြ႕ျမင္လာခဲ့ရ၍လည္း စာေရးသူမွာ အျမင္မဆန္းေတာ့ေပ။ ေဒသခံလူအမ်ားလည္း ထိုနည္းတူပင္ ျဖစ္သည္။ အမွားၾကာလွ်င္ အမွန္ျဖစ္ ဆိုေပမယ့္ လည္း ထိုလုပ္ရပ္ကို မွား၏ /မွန္၏ ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်နိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ စာေရးသူတို႔ မိသားစုသည္ တရုတ္လူမ်ဳိးမွ ဆင္းသက္လာေသာ တရုတ္ကျပားလူမ်ဳိးထဲတြင္ ပါ၀င္ေနသည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ တရုတ္နတ္ရွိခိုးပြဲ ျပဳလုပ္ေပး ေနရေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤသိုုိ႔ျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ဆိုသကဲ့သုိ႔ ရွိခိုးပြဲ က်င္းပခဲ့ၾကပါသည္မွာ လူမွန္းသိတတ္စအရြယ္ကတည္းကပင္ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ တစ္ေန႔ ဖခင္ႀကီးသည္ မဟာစည္ရိပ္သာခြဲတစ္ခုတြင္ ၀ိပႆနာတရားကို ၀င္ေရာက္အားထုတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တရားအားထုတ္ဖန္မ်ားလာ၍ ေလာ မေျပာတတ္ေပ။ ဖခင္ႀကီးသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ကာ အိမ္တြင္း ႏွစ္စဥ္ ကိုးကြယ္ေနက် ရိုးရာနတ္ရွိခိုးပြဲကို ေနာင္တြင္ လံုး၀မလုပ္လိုေတာ့ေၾကာင္း ၊ သူ႔အတြက္ တကယ့္အားကိုးရာအစစ္ျဖစ္သည့္ ဘုရား၊ တရား ၊သံဃာ ရတနာသံုးပါးရွိေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေလာကတြင္ ရတနာသံုးပါးမွ တစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာ မရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ အျခား ကိုးကြယ္ရာကိုလည္း မရွာလိုေတာ့ေၾကာင္း ၊ ရိုးရာနတ္ရွိခိုးသည္ဆိုသည္မွာ သူတို႔ကို မရိွခိုးလွ်င္ ဖမ္းစားမည္ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ရွိခိုးလာခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဘုရား ၊ တရား ၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါကို ကိုးကြယ္လွ်င္ ကုသိုလ္မ်ားရသည့္အျပင္ ယခုဘ၀တြင္သာမက နိဗၺာန္ရသည္အထိ ဘ၀မ်ားစြာ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေပးနိုင္သည္။
ရတနာသံုးပါးအားကိုးကြယ္သူမ်ားသာ ခ်မ္းသာမည္။ ရတနာသံုးပါးကို မကိုးကြယ္လွ်င္ ဖမ္းစားမည္ ဟု ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဖူးခဲ့ေပ၊ တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္၊မိမိတို႔အတြင္ သရဏဂုံ သီလ အားေကာင္းဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မည္။ “ ဒီေန႔ကစလို႔ ရတနာသံုးပါသာလွ်င္ ငါ့ရဲ႕ အားထားကိုးကြယ္ရာ အစစ္ျဖစ္တယ္။ ရတနာသံုးပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာမရွိ၊ ဒါေၾကာင့္ ရတနာသံုးပါးကိုသာ ကိုးကြယ္ေတာ့မယ္” ဟုဆိုကာ ရဲ၀ံ့စြာ ရိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္မႈကို ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ေျပာခ်င္သည္မွာ နတ္တို႔က လူမ်ားအား ခ်စ္ခင္ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုရွိေပသည္။ ထိုနည္းကား… သီလရွိေသာ ရဟန္းမ်ားအား အိမ္သို႔ ပင့္ဖိတ္ကာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳၿပီး ထုိနတ္မ်ားအား အမွ်အတန္းေပးေ၀ ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို အမွ်ရၿပီး သာဓုေခၚနိုင္ၾကမည္ဆိုပါလွ်င္ နတ္မ်ားက မိမိတို႔အား ခ်စ္ခင္လာၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ ယေန႔မွစ၍ ကိုးကြယ္မႈမွန္ကန္စြာနဲ႔ ကိုးကြယ္ၾကမည္ ဟု ဆိုကာ ဖခင္ႀကီးသည္ မိသားစုမ်ားအား စည္းရံုးခဲ့ပါသည္။ စာေရးသူအပါအ၀င္ မိသားစု အားလံုးကလည္း ဖခင္ႀကီးေထာက္ျပသည့္ လမ္းစဥ္ မွန္ကန္ေနသည့္အတြက္ သေဘာက် လက္ခံကာ ထိုႏွစ္မွ စတင္ၿပီး ရိုးရာနတ္ ရွိခိုးျခင္း မျပဳလုပ္ေတာ့ေပ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ရိုးရာနတ္မရွိခုိးသည့္ ႏွစ္၌ပင္ အငယ္ဆံုးညီမတစ္ေယက္သည္ အိမ္ေပၚမွ အိမ္ေအာက္သို႔ လိမ့္က်ခဲ့ပါသည္။ ကံေကာင္း၍ ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့ ပြန္းပဲရံုႏွင့္ ေျခအနည္းငယ္နာသြားသည္မွ အပ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့။ သည္အေၾကာင္းကိုပင္ အိမ္နီးနား၀န္းက်င္မွ လူအမ်ားက ရိုးရာနတ္ မရွိခိုး၍ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာလာၾက ေမးေငါ့လာၾကသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း စာေရးသူတို႔မိသားစုသည္ ဖခင္ႀကီး၏ ေျဖာင့္မွတ္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖီသြားျခင္း လံုး၀မရွိခဲ့ ႀကံ႕ႀကံ႕ ခံနိုင္ခဲ့ပါသည္။ ေနာင္ပိုင္းတြင္ မည္သုိ႔မွ် ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္လာေတာ့ေပ။
ဤကား ရိုးရာနတ္ ကိုးကြယ္ျခင္း လမ္းမွားမွသည္ ရတနာသံုးပါးအား ကိုးကြယ္အားထားမႈ ဆိုသည့္ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္သုိ႔ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ရန္သာ ေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔ေဖၚျပျခင္းသည္ နတ္ကိုးကြယ္မႈကို ရႈတ္ခ်လို၍ မဟုတ္ေပ။ လူအမ်ားအျမင္မွန္ ရနိုင္ေစရန္သာ ရည္ရြယ္ပါသည္။
ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္စြ ဆိုသကဲ့သုိ႔ စာေရးသူတို႔ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေသာ ေဒၚ…………….မိသားစုတို႔သည္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေငြေၾကးမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံကာ ရိုးရာနတ္ ရွိခိုးေနၾကျဖစ္သည္။ (၆.၂.၂၀၀၈) ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ရိုးရာနတ္ကိုးကြယ္ျခင္းမွ လံုး၀ရပ္ဆိုင္းကာ ထိုရိုးရာနတ္ရွိခိုးသည့္ ေန႔တြင္ ေနအိမ္သို႔ စာေရးသူတို႔အပါအ၀င္ ရဟန္းသံဃာမ်ား ပင့္ဖိတ္ကာ ဆြမ္းေကၽြးၿပီး ရိုးရာနတ္မ်ားအျပင္ အားလံုးသတၱ၀ါေတြကို အမွ်အတန္း ေပးေ၀ခဲ့သည္မွာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ။ ထိုေကာင္းမႈပြဲတြင္ ရတနာ(၃)ပါး ဆည္းကပ္သူကို ဥပသကာ ဟုေခၚေၾကာင္း၊ ထိုတြင္ ယုတ္ညံ့ေသာ ဥပသကာမျဖစ္ေစဘဲ၊ ေကာင္းေသာဥပသကာျဖစ္ရန္လိုေၾကာင္း၊ ေကာင္းေသာ ဥပသကာျဖစ္ရန္ အဂၤငါးခ်က္ ျပည့္စံုရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ (၁)ရတနာသံုး ပါးမွတစ္ပါး အျခားကိုးကြယ္ရာမရွိဟု ယံုၾကည္မႈစစ္မွန္ျခင္း။(၂) ငါးပါးသီလကို ခါး၀တ္ပုဆိုးကဲ့သုိ႔ ေစာင့္ထိန္း ရျခင္း။ (၃) ေကာတုဟလမဂၤလ ဆိုသည့္ အထူးအဆန္းမ်ားကို ဟုတ္၏/မဟုတ္၏ ဟု မသိဘဲ အရမ္းယံုၾကည္မႈ မရွိျခင္း။(၄) ကံႏွင့္ကံ၏ အက်ဳိးကို ယံုၾကည္ျခင္း။ (၅) ဘုိးဘိုးႀကီး၊ဘိုးမင္းေခါင္၊ဘိုးမင္းေအာင္၊ ကြမ္ရင္၊အန္းကုန္း စသည့္ သာသနာျပင္ပမွ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားကို မရွာမီးျခင္း တို႔ျဖစ္သည္၊ ထိုအဂၤါမ်ားႏွင့္ျပည့္စံုလွ်င္ ဥပသကာေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းစသည့္ ဥပသကာဂုဏ္ရည္တရားကို ခ်ီးျမွင့္ေပးခဲ့သည္။
ထိုမိသားစုသည္ ဘာသာေရးခံယူခ်က္ မွန္ကန္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ရဲရဲခ်ကာ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ရိုးရာနတ္ကိုးကြယ္မႈ မွ ရတနာသံုးပါးအား ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈသုိ႔ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ ယခု ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊္ စာေရးသူတုိ႔ ၿမိဳ႕တြင္ လူမ်ားသည္ နတ္ကိုးကြယ္မႈအစား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၌ျဖစ္ေစ၊ သံဃာေတာ္မ်ားကို အိမ္သို႔ပင့္၍ျဖစ္ေစ ပင့္ဖိတ္ကာ ဆြမ္းေကၽြးေနၾကၿပီျဖစ္ရာ အယူေျဖာင့္မွန္မႈအတြက္ ၀မ္းေျမာက္စရာေကာင္းလွပါသည္။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေလာကလူသားမ်ားသည္ ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ေဖၚျပပါအတိုင္း ေကာင္းေသာေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္နုိင္သည့္အျပင္ အခ်ိန္မ်ားစြာတို႔တြင္ ကုသိုလ္တရားျဖင့္ ေကာင္းစြာေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကပါေစ၊ ဘာသာေရးတြင္လည္း နတ္ကိုးကြယ္မႈမွသည္ ရတနာ(၃)ပါးကိုးကြယ္မႈ ဆိုသည့္ မွန္ကန္ေသာ ကုိးကြယ္မႈတို႔ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္ၾကပါေစ ဟု ဆႏၵျပဳရင္း …………..
စာေရးသူ၏ (၅၂)ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အမွတ္တရ

Thursday, February 19, 2009

ဥစၥာသယန၊ မဟာသယန

အေမး။ ။ဆရာေတာ္ဘုရား......တပည့္ေတာ္ ရုိေသစြာ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား......တပည့္ေတာ္ကုိ ရွစ္ပါးသီလထဲမွ ဥစၥာသယန၊ မဟာသယနဆုိတဲ့ ျမင့္ေသာ......ျမတ္ေသာေနရာဆုိတာကုိ အနည္းငယ္ ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါသည္ဘုရား.......တစ္ခ်ိဳ ့သူမ်ားမွာ ေအးေသာ တုိင္းျပည္မ်ားမွာေနျပီး.....ရွစ္ပါးသီလ ခံယူခ်င္ပါေသာ္လည္း ဥစၥာသယန၊ မဟာသယနဆုိတဲ့ သေဘာကုိ မရွင္းလင္းျဖစ္ေနပါသည္ဘုရား..

အေျဖ။ ။ ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ ၊ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သီလကၡန္ အ႒ကထာ မွာ ဖြင့္ဆိုထားတာေတြကို လိုရင္း အက်ဥ္း ေဖၚျပေပးပါမယ္။
ဥစၥာသယန ဆုိတာ ျမင့္ေသာေနရာပါ၊ တစ္ေထာင့္ထြာထက္ ပိုၿပီးျမင့္္တဲ့ ေနရာဟာ ျမင့္ေသာေနရာရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ ပမာဏ ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာက တစ္ေထာင့္ထြက္ထက္ ျမင့္ေသာ ေနရာေတြမွာ မေနအပ္ ၊ မထိုင္အပ္ လုိ႔ ဆိုလိုပါတယ္။
မဟာသယန ျမတ္ေသာေနရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ အမ်ဳိးမ်ားလွပါတယ္။
(၁) အေျခမ်ားဟာ တစ္ေထာင့္ထြာထက္ နိမ့္ေသာ္လည္း အေျခမ်ားကို သားရဲရုပ္၊ျခေသၤ့ရုပ္စတာေတြနဲ႔ လွပေအာင္ ဖန္တီးထားမယ္ ဆိုပါက ထိုေနရာကို ျမတ္ေသာေနရာ ျဖစ္တယ္။ (ပလႅက)
(၂) လက္ေလးသစ္ထက္ အရွည္ပမာဏရွိတဲ့ အေမြးမ်ားပါေသာ ့ ေကာ္ေဇာႀကီးမ်ား။(ေဂါနက)
မွတ္ခ်က္။
၀ိနည္းတြင္ ပိုးခ်ည္သက္သက္ အခင္းဆိုလွ်င္ အပ္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ လဲသြတ္တဲ့ အခင္းမွတပါး၊ (လက္ေလးသစ္)ထက္ရွည္ေသာ က်န္အခင္းမ်ား မအပ္ လုိ႔ ဒီဃနိကာယ္အ႒ကထာမွာ ဆိုပါတယ္။

(၃) သားေမြးတို႔ကို သားရဲရုပ္ ပံုစံျပဳလုပ္ၿပီး စီမံထားေသာ အခင္းမ်ား။ (စိတၱကႏၱိ)။
(၄) သားေမြးတို႔နဲ႔ ရက္လုပ္ထားၿပီး အျဖဴေရာင္ဆိုးထားေသာ အခင္းမ်ား။ (ပဋိက)
(၅) ေရႊခ်ည္တို႔နဲ႔ ပိုးခ်ည္တို႔ ေရာက္ေႏွာၿပီး ရက္လုပ္ေသာအခင္းမ်ား။ (ကဋိႆ)
(၆) ေရႊခ်ည္ခ်ည္း သက္သက္နဲ႔ ရက္လုပ္ထားေသာ အခင္းမ်ား။ (ေကာေသယ်)
(၇) ကေခ်သည္ မင္းသမီး (၁၆)ေယာက္ ကနိုင္တဲ့ ပမာဏရွိေသာ သားေမြးအခင္းမ်ား။ (ကုတၱက)
(၈) ဆင္ေက်ာက္ကုန္း၊ျမင္းေက်ာက္ကုန္းတို႔မွာ ခင္းအပ္တဲ့ အခင္းမ်ား။ (ဟတၳတၳရံ အႆတၳရံ)
(၉) ရထား၌ ခင္းအပ္တဲ့ အခင္းမ်ား။ (ရထတၳရ)
(၁၀) သစ္နက္ေရတို႔ကို ေညာင္ေစာင္း(ကုဋင္)ပမာဏခန္႔ ခ်ဴပ္ထားေသာ အခင္းမ်ား။ ( အဇိနပၸေ၀ဏီ)
(၁၁) ၀ံပိုင္ေရျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ အခင္းမ်ား။ (ကဒလီမိဂ ပ၀ရ မစၥတၳရထာ)
(၁၂) အထက္မွာ အနီေရာင္ရွိေသာ မ်က္ႏွာၾကက္ႏွင့္တကြ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အခင္းမ်ား။ (သဥတၱရစၧဒ)
(၁၃) ေခါင္းအံုးႏွင့္ ေျခအံုး ႏွစ္ခုရွိၿပီး ထိုအံုးႏွစ္ခုစလံုး နီေသာအေရာင္ရွိေသာ ေနရာ။
(၁၄) အံုးမွီတစ္လံုးတည္းရွိေသာ္လည္း ထိုအံုးဟာ အနီေရာင္အဆင္းျဖစ္ေစ၊ ပဒုမၼာအဆင္းျဖစ္ေစ ပမာဏထက္ မလြန္လွ်င္ အပ္၏။
ပမာဏထက္ (တေထာင္ႏွင့္ တေထာင္ဆုပ္) လြန္ေသာ အံုးႀကီးမ်ားဟာ ျမတ္ေသာေနရာ ျဖစ္တယ္။
(၁၅) ေခါင္းအံုး၊ ေျခအံုး ႏွစ္လံုးပင္ရွိေသာ္လည္း အနီေသာအေရာင္မဟုတ္က အပ္ပါတယ္။
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ ျမတ္ေသာေနရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာအရာမ်ား ျဖစ္တယ္။
မွတ္ခ်က္။
ကေခ်သည္ (၁၆)ေယာက္ခန္႔ ကနိုင္တဲ့ ပမာဏထက္ ေသးငယ္ၿပီး၊ လက္ေလးသစ္ထက္ ရွည္ေသာ သားေမြးေကာ္ေဇာျဖစ္ပါက ေျမအခင္း (ၾကမ္းခင္း) အျဖစ္ အသံုးျပဳနုိင္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

ဥစၥာသယန၊ မဟာသယန

အေမး။ ။ဆရာေတာ္ဘုရား......တပည့္ေတာ္ ရုိေသစြာ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား......တပည့္ေတာ္ကုိ ရွစ္ပါးသီလထဲမွ ဥစၥာသယန၊ မဟာသယနဆုိတဲ့ ျမင့္ေသာ......ျမတ္ေသာေနရာဆုိတာကုိ အနည္းငယ္ ရွင္းျပေပးေစခ်င္ပါသည္ဘုရား.......တစ္ခ်ိဳ ့သူမ်ားမွာ ေအးေသာ တုိင္းျပည္မ်ားမွာေနျပီး.....ရွစ္ပါးသီလ ခံယူခ်င္ပါေသာ္လည္း ဥစၥာသယန၊ မဟာသယနဆုိတဲ့ သေဘာကုိ မရွင္းလင္းျဖစ္ေနပါသည္ဘုရား..

အေျဖ။ ။ ေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ ၊ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သီလကၡန္ အ႒ကထာ မွာ ဖြင့္ဆိုထားတာေတြကို လိုရင္း အက်ဥ္း ေဖၚျပေပးပါမယ္။
ဥစၥာသယန ဆုိတာ ျမင့္ေသာေနရာပါ၊ တစ္ေထာင့္ထြာထက္ ပိုၿပီးျမင့္္တဲ့ ေနရာဟာ ျမင့္ေသာေနရာရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ ပမာဏ ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာက တစ္ေထာင့္ထြက္ထက္ ျမင့္ေသာ ေနရာေတြမွာ မေနအပ္ ၊ မထိုင္အပ္ လုိ႔ ဆိုလိုပါတယ္။
မဟာသယန ျမတ္ေသာေနရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ အမ်ဳိးမ်ားလွပါတယ္။
(၁) အေျခမ်ားဟာ တစ္ေထာင့္ထြာထက္ နိမ့္ေသာ္လည္း အေျခမ်ားကို သားရဲရုပ္၊ျခေသၤ့ရုပ္စတာေတြနဲ႔ လွပေအာင္ ဖန္တီးထားမယ္ ဆိုပါက ထိုေနရာကို ျမတ္ေသာေနရာ ျဖစ္တယ္။ (ပလႅက)
(၂) လက္ေလးသစ္ထက္ အရွည္ပမာဏရွိတဲ့ အေမြးမ်ားပါေသာ ့ ေကာ္ေဇာႀကီးမ်ား။(ေဂါနက)
မွတ္ခ်က္။
၀ိနည္းတြင္ ပိုးခ်ည္သက္သက္ အခင္းဆိုလွ်င္ အပ္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ လဲသြတ္တဲ့ အခင္းမွတပါး၊ (လက္ေလးသစ္)ထက္ရွည္ေသာ က်န္အခင္းမ်ား မအပ္ လုိ႔ ဒီဃနိကာယ္အ႒ကထာမွာ ဆိုပါတယ္။

(၃) သားေမြးတို႔ကို သားရဲရုပ္ ပံုစံျပဳလုပ္ၿပီး စီမံထားေသာ အခင္းမ်ား။ (စိတၱကႏၱိ)။
(၄) သားေမြးတို႔နဲ႔ ရက္လုပ္ထားၿပီး အျဖဴေရာင္ဆိုးထားေသာ အခင္းမ်ား။ (ပဋိက)
(၅) ေရႊခ်ည္တို႔နဲ႔ ပိုးခ်ည္တို႔ ေရာက္ေႏွာၿပီး ရက္လုပ္ေသာအခင္းမ်ား။ (ကဋိႆ)
(၆) ေရႊခ်ည္ခ်ည္း သက္သက္နဲ႔ ရက္လုပ္ထားေသာ အခင္းမ်ား။ (ေကာေသယ်)
(၇) ကေခ်သည္ မင္းသမီး (၁၆)ေယာက္ ကနိုင္တဲ့ ပမာဏရွိေသာ သားေမြးအခင္းမ်ား။ (ကုတၱက)
(၈) ဆင္ေက်ာက္ကုန္း၊ျမင္းေက်ာက္ကုန္းတို႔မွာ ခင္းအပ္တဲ့ အခင္းမ်ား။ (ဟတၳတၳရံ အႆတၳရံ)
(၉) ရထား၌ ခင္းအပ္တဲ့ အခင္းမ်ား။ (ရထတၳရ)
(၁၀) သစ္နက္ေရတို႔ကို ေညာင္ေစာင္း(ကုဋင္)ပမာဏခန္႔ ခ်ဴပ္ထားေသာ အခင္းမ်ား။ ( အဇိနပၸေ၀ဏီ)
(၁၁) ၀ံပိုင္ေရျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ အခင္းမ်ား။ (ကဒလီမိဂ ပ၀ရ မစၥတၳရထာ)
(၁၂) အထက္မွာ အနီေရာင္ရွိေသာ မ်က္ႏွာၾကက္ႏွင့္တကြ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အခင္းမ်ား။ (သဥတၱရစၧဒ)
(၁၃) ေခါင္းအံုးႏွင့္ ေျခအံုး ႏွစ္ခုရွိၿပီး ထိုအံုးႏွစ္ခုစလံုး နီေသာအေရာင္ရွိေသာ ေနရာ။
(၁၄) အံုးမွီတစ္လံုးတည္းရွိေသာ္လည္း ထိုအံုးဟာ အနီေရာင္အဆင္းျဖစ္ေစ၊ ပဒုမၼာအဆင္းျဖစ္ေစ ပမာဏထက္ မလြန္လွ်င္ အပ္၏။
ပမာဏထက္ (တေထာင္ႏွင့္ တေထာင္ဆုပ္) လြန္ေသာ အံုးႀကီးမ်ားဟာ ျမတ္ေသာေနရာ ျဖစ္တယ္။
(၁၅) ေခါင္းအံုး၊ ေျခအံုး ႏွစ္လံုးပင္ရွိေသာ္လည္း အနီေသာအေရာင္မဟုတ္က အပ္ပါတယ္။
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ ျမတ္ေသာေနရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာအရာမ်ား ျဖစ္တယ္။
မွတ္ခ်က္။
ကေခ်သည္ (၁၆)ေယာက္ခန္႔ ကနိုင္တဲ့ ပမာဏထက္ ေသးငယ္ၿပီး၊ လက္ေလးသစ္ထက္ ရွည္ေသာ သားေမြးေကာ္ေဇာျဖစ္ပါက ေျမအခင္း (ၾကမ္းခင္း) အျဖစ္ အသံုးျပဳနုိင္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

Wednesday, February 11, 2009

ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။

စာေရးသူမ်ားသည္ ျဖစ္လာသည့္ ထုတ္ေဖၚမေျပာျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ စာရြက္ေပၚတြင္ ဖြင့္အန္သြန္ခ် ေရးရေပသည္။ စာေရးသူသည္ ယခင္ဆိုလွ်င္ ဒိုင္ယာယီထဲတြင္ ခံစားရသည္မ်ားကို ဖြင့္ခ်ေရးသားခဲ့သည္။ ယခုကား အေျခအေနအရ ဒိုင္ယာယီထဲမွာပင္ ကိစၥမၿပီး၊ ဆိုက္ေပၚသုိ႔ ပို႔စ္တင္လိုက္ရသည္အထိျဖစ္ခဲ့ရသည္။
အေၾကာင္းကား…….

ရုရွားဖက္ဒေရးရွင္း၊ေမာ္စကိုၿမိဳ႕မွ ေငြပို႔တယ္ဆိုလို႔ ေမာင္၀င္းျမင့္အား အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ေမးၾကည့္ရာ ၿပီးခဲ့သည့္လတုန္းက ပို႔လုိက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စာေရးသူထံသုိ႔ ပိုက္ပိုက္က မေရာက္ရွိေသးေပ၊ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္းလည္း ဘယ္ဘဏ္ကမွ ဖုန္းမလာပါ။ သည္လိုဆို တစ္ခုခု့ မွားေနၿပီထင္သည္ဟု ေတြးမိသည္။
ေနာက္ႀကိမ္ထပ္မံ၍ ေငြပို႔သူအား အြန္လိုင္းေပၚကေန ျပန္ေမးေသာအခါ ေငြလြဲလိုက္ၿပိီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပို႔လိုက္သည့္ ဘဏ္က ကေမၻာဇဘဏ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ပို၍ေသခ်ာေအာင္ ေငြပို႔ေျပစာကိုလည္း အီးေမးလ္နွင့္ ပို႔လုိက္ပါသည္။ ေငြရေျပစာတြင္ (၁၃.၁.၂၀၀၉) ရက္စြဲျဖင့္ ပို႔ထားသည္ကုိ သိလိုက္ရသည္။
သို႔ႏွင့္ ၿမိတ္္-ကေမၻာဇဘဏ္ခြဲကို ဖုန္းႏွင့္ ေမးၾကည့္ရာ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ စာေရးသူကလည္း ငယ္ရြယ္သည့္အခ်ိန္ကဆိုလွ်င္ သြားျဖစ္သည္။ ယခုအသက္အရြယ္ႀကီးၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ဘဏ္ကို မသြားခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ေပၿပီ။ ဘဏ္ကိုမဆိုထားႏွင့္ မည္သည့္အေရာင္းဆိုင္ကိုမွ မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ၿပီ၊ လိုအပ္လွ်င္ ကေလးေတြကိုပဲ ခုိင္းေနက် ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္ႏွင့္အတူ ကိုယ္စားဘုန္းႀကီးတစ္ပါး လြတ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာရာ ကိုယ္တိုင္လာမွ ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည့္အတြက္ ဘုန္းႀကီးလည္း ဘဏ္ကို ကိုယ္တိုင္ပဲ သြားလိုက္ပါသည္။ ဘဏ္ေရာက္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီး၀န္ထမ္းတစ္ဦးက….
“ မွတ္ပံုတင္ေပးပါ” ဟုေတာင္းသည့္အတြက္ ကပၸိယထံမွ ဘုန္းႀကီး မွတ္ပံုတင္ကို ယူကာ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
“ ပို႔လိုက္တဲ့ေငြက ဘယ္ေလာက္ပါလဲ” ဟု ေမးျပန္သည္။ သူတို႔တာ၀န္အရ ေမးသင့္လို႔ ေမးသည္ ထင္ၿပီး၊ “…………………ပါ” ဟု ျပန္လည္ေျဖလုိက္သည္။
ေငြထုတ္သူႏွင့္ မွတ္ပံုတင္ တိုက္ဆိုင္ၾကည့္၍ တူေနၿပီ ဆိုလွ်င္ ျပႆနာမရွိ ေမးစရာမလိုဘဲ ေပးလိုက္ရံုသာ ၊ ယခုေတာ့ ထိုေမးခြန္း ႏွစ္ခုအျပင္ ေနာက္တစ္ခု ေမးလိုက္ပါသည္။ ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက ဘုန္းႀကီးအေပၚ ယံုမွားသံသယ၀င္ေနသေလာ ဟု ေတြးမိေသာ္လည္း မျဖစ္နုိင္ဟု ယူဆမိပါသည္။
“ အရွင္ဘုရား…. ေငြပို႔လုိက္သူက ဘယ္သူပါလဲ” လို႔ မယံုသကၤာမႈျဖင့္ တရားခံေမးစစ္သကဲ့သုိ႔ ေမးေနေတာ့ရာ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့။ ေမးသူက အခြင့္ေရးယူလြန္းရာက်သည္ဟုထင္သည္၊ သည္လိုမေမးသင့္ဟုထင္သည္။
အေမးခံရသည္မွာ ယခင္က လူမ်ားကို သည္လို စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ မေမးျမန္ဖူးဘူးဟု သိရသည္။ ရွိေစေတာ့။ လူဆုိလွ်င္ ေတာ္ေပဦးမည္။ ယခုကား ဘုန္းႀကီးရဟန္းျဖစ္ပါလွ်က္ ေမးစစ္ခံရသည့္အတြက္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ မ်က္စိျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ အလြန္အရုပ္ဆိုးေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။
ေမးျမန္းခ်က္မ်ားပံုေထာက္ရင္ ေငြအေမာင္းက အလြန္မ်ားမည္ဟု စာဖတ္သူမ်ား ထင္ေကာင္းထင္ၾကေပမည္။ ပို႔ိလိုက္သည့္ေငြသည္ မ်ားမ်ားမဟုတ္၊ တစ္သိန္းႏွင့္ကိုးေထာင္ မွ်သာ ျဖစ္သည္။
သည္အထိေတာင္ ေမးလုိက္သည့္အတြက္ လူၾကားထဲ ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္၊ ျပႆနာျဖစ္လွ်င္လည္း ရွက္လွသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေမးသမွ် ေျဖကာ ဘာမွ မေျပာဘဲ၊ ကပၸိယႏွင့္အတူ ေငြထုတ္ကာ ျပန္လာခဲ့ပါသည္။
ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္စြဆိုတာလို တစ္ခ်ဳိ႔ ဘဏ္မ်ားတြင္ ဘဏ္၀န္ထမ္းမ်ားက ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားကုိ လူႏွင့္တန္းတူထားကာ ဆက္ဆံၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရေပသည္။ ဘာသာျခားမ်ားေတာင္မွ ဤလိုဆက္ဆံသည္ကို မျမင္ဖူးေပ။
ေျပာလိုသည္မွာ ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရဟန္းသံဃာတစ္ပါးအား မယံုသကၤာသည့္ အေနအထားျဖင့္ မေမးျမန္းေကာင္းေပ။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းသည္ တိရစၧာန္ျဖစ္ပါလွ်က္ ေသာႏုတၳိဳရ္မုဆိုး၏ ကုိယ္တြင္ သကၤန္းစကို ျမင္လိိုက္ေသာေၾကာင့္ သံဃာကို ရိုေသေသာအားျဖင့္ သူ႔၏ အစြယ္ကို ျဖတ္ခြင့္ေပးခဲ့သည့္ သာဓကလည္း ရိွခဲ့ေပသည္။ ယခုေတာ့ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရဟန္းတစ္ပါးအေပၚ သာမန္လူတစ္ေယာက္အလား ဆက္ဆံခဲ့သည္မွာ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈ အလြန္အားနည္းေနသည္မွာ ထင္ရွားလွသည္။ ဘာသာျခားအမ်ဳိးသမီးမ်ားေတာင္မွ ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားကို သည္လုိေမးျမန္းမႈမ်ဳိး မရွိသေလာက္ပင္ ျဖစ္သည္။
အခ်ဴပ္ေျပာရလွ်င္ ဘဏ္လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္သည့္ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာမ်ားက မိမိ၀န္ထမ္းမ်ားအား လူမႈဆက္ဆံေရးသင္တန္းမ်ား ေပးေကာင္းေပးပါလိမ့္မည္ ဟု ထင္မိပါေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရးကုိမူ သင္မေပးထားဟု ယူဆမိပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ပါလွ်က္ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈ အားနည္းလြန္းလွသည့္ ထိုဘဏ္၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးအား စာေရးသူတို႔၏ ေက်ာင္းတြင္ မၾကာမီ ဖြင့္လွစ္ေတာ့မည့္ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကို ကေလးမ်ားႏွင့္အတူ တက္ေရာက္ သင္ၾကားနုိင္လွ်င္ ေကာင္းေပစြ ဟု ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။ ။

ေျပာလိုက္ခ်င္ပါသည္။

စာေရးသူမ်ားသည္ ျဖစ္လာသည့္ ထုတ္ေဖၚမေျပာျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ စာရြက္ေပၚတြင္ ဖြင့္အန္သြန္ခ် ေရးရေပသည္။ စာေရးသူသည္ ယခင္ဆိုလွ်င္ ဒိုင္ယာယီထဲတြင္ ခံစားရသည္မ်ားကို ဖြင့္ခ်ေရးသားခဲ့သည္။ ယခုကား အေျခအေနအရ ဒိုင္ယာယီထဲမွာပင္ ကိစၥမၿပီး၊ ဆိုက္ေပၚသုိ႔ ပို႔စ္တင္လိုက္ရသည္အထိျဖစ္ခဲ့ရသည္။
အေၾကာင္းကား…….

ရုရွားဖက္ဒေရးရွင္း၊ေမာ္စကိုၿမိဳ႕မွ ေငြပို႔တယ္ဆိုလို႔ ေမာင္၀င္းျမင့္အား အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ေမးၾကည့္ရာ ၿပီးခဲ့သည့္လတုန္းက ပို႔လုိက္ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စာေရးသူထံသုိ႔ ပိုက္ပိုက္က မေရာက္ရွိေသးေပ၊ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္းလည္း ဘယ္ဘဏ္ကမွ ဖုန္းမလာပါ။ သည္လိုဆို တစ္ခုခု့ မွားေနၿပီထင္သည္ဟု ေတြးမိသည္။
ေနာက္ႀကိမ္ထပ္မံ၍ ေငြပို႔သူအား အြန္လိုင္းေပၚကေန ျပန္ေမးေသာအခါ ေငြလြဲလိုက္ၿပိီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပို႔လိုက္သည့္ ဘဏ္က ကေမၻာဇဘဏ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ပို၍ေသခ်ာေအာင္ ေငြပို႔ေျပစာကိုလည္း အီးေမးလ္နွင့္ ပို႔လုိက္ပါသည္။ ေငြရေျပစာတြင္ (၁၃.၁.၂၀၀၉) ရက္စြဲျဖင့္ ပို႔ထားသည္ကုိ သိလိုက္ရသည္။
သို႔ႏွင့္ ၿမိတ္္-ကေမၻာဇဘဏ္ခြဲကို ဖုန္းႏွင့္ ေမးၾကည့္ရာ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ စာေရးသူကလည္း ငယ္ရြယ္သည့္အခ်ိန္ကဆိုလွ်င္ သြားျဖစ္သည္။ ယခုအသက္အရြယ္ႀကီးၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ဘဏ္ကို မသြားခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ေပၿပီ။ ဘဏ္ကိုမဆိုထားႏွင့္ မည္သည့္အေရာင္းဆိုင္ကိုမွ မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ၿပီ၊ လိုအပ္လွ်င္ ကေလးေတြကိုပဲ ခုိင္းေနက် ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္ႏွင့္အတူ ကိုယ္စားဘုန္းႀကီးတစ္ပါး လြတ္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာရာ ကိုယ္တိုင္လာမွ ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည့္အတြက္ ဘုန္းႀကီးလည္း ဘဏ္ကို ကိုယ္တိုင္ပဲ သြားလိုက္ပါသည္။ ဘဏ္ေရာက္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီး၀န္ထမ္းတစ္ဦးက….
“ မွတ္ပံုတင္ေပးပါ” ဟုေတာင္းသည့္အတြက္ ကပၸိယထံမွ ဘုန္းႀကီး မွတ္ပံုတင္ကို ယူကာ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
“ ပို႔လိုက္တဲ့ေငြက ဘယ္ေလာက္ပါလဲ” ဟု ေမးျပန္သည္။ သူတို႔တာ၀န္အရ ေမးသင့္လို႔ ေမးသည္ ထင္ၿပီး၊ “…………………ပါ” ဟု ျပန္လည္ေျဖလုိက္သည္။
ေငြထုတ္သူႏွင့္ မွတ္ပံုတင္ တိုက္ဆိုင္ၾကည့္၍ တူေနၿပီ ဆိုလွ်င္ ျပႆနာမရွိ ေမးစရာမလိုဘဲ ေပးလိုက္ရံုသာ ၊ ယခုေတာ့ ထိုေမးခြန္း ႏွစ္ခုအျပင္ ေနာက္တစ္ခု ေမးလိုက္ပါသည္။ ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးက ဘုန္းႀကီးအေပၚ ယံုမွားသံသယ၀င္ေနသေလာ ဟု ေတြးမိေသာ္လည္း မျဖစ္နုိင္ဟု ယူဆမိပါသည္။
“ အရွင္ဘုရား…. ေငြပို႔လုိက္သူက ဘယ္သူပါလဲ” လို႔ မယံုသကၤာမႈျဖင့္ တရားခံေမးစစ္သကဲ့သုိ႔ ေမးေနေတာ့ရာ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့။ ေမးသူက အခြင့္ေရးယူလြန္းရာက်သည္ဟုထင္သည္၊ သည္လိုမေမးသင့္ဟုထင္သည္။
အေမးခံရသည္မွာ ယခင္က လူမ်ားကို သည္လို စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ မေမးျမန္ဖူးဘူးဟု သိရသည္။ ရွိေစေတာ့။ လူဆုိလွ်င္ ေတာ္ေပဦးမည္။ ယခုကား ဘုန္းႀကီးရဟန္းျဖစ္ပါလွ်က္ ေမးစစ္ခံရသည့္အတြက္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ မ်က္စိျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ အလြန္အရုပ္ဆိုးေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။
ေမးျမန္းခ်က္မ်ားပံုေထာက္ရင္ ေငြအေမာင္းက အလြန္မ်ားမည္ဟု စာဖတ္သူမ်ား ထင္ေကာင္းထင္ၾကေပမည္။ ပို႔ိလိုက္သည့္ေငြသည္ မ်ားမ်ားမဟုတ္၊ တစ္သိန္းႏွင့္ကိုးေထာင္ မွ်သာ ျဖစ္သည္။
သည္အထိေတာင္ ေမးလုိက္သည့္အတြက္ လူၾကားထဲ ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္၊ ျပႆနာျဖစ္လွ်င္လည္း ရွက္လွသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေမးသမွ် ေျဖကာ ဘာမွ မေျပာဘဲ၊ ကပၸိယႏွင့္အတူ ေငြထုတ္ကာ ျပန္လာခဲ့ပါသည္။
ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္စြဆိုတာလို တစ္ခ်ဳိ႔ ဘဏ္မ်ားတြင္ ဘဏ္၀န္ထမ္းမ်ားက ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားကုိ လူႏွင့္တန္းတူထားကာ ဆက္ဆံၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရေပသည္။ ဘာသာျခားမ်ားေတာင္မွ ဤလိုဆက္ဆံသည္ကို မျမင္ဖူးေပ။
ေျပာလိုသည္မွာ ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးသည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရဟန္းသံဃာတစ္ပါးအား မယံုသကၤာသည့္ အေနအထားျဖင့္ မေမးျမန္းေကာင္းေပ။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းသည္ တိရစၧာန္ျဖစ္ပါလွ်က္ ေသာႏုတၳိဳရ္မုဆိုး၏ ကုိယ္တြင္ သကၤန္းစကို ျမင္လိိုက္ေသာေၾကာင့္ သံဃာကို ရိုေသေသာအားျဖင့္ သူ႔၏ အစြယ္ကို ျဖတ္ခြင့္ေပးခဲ့သည့္ သာဓကလည္း ရိွခဲ့ေပသည္။ ယခုေတာ့ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရဟန္းတစ္ပါးအေပၚ သာမန္လူတစ္ေယာက္အလား ဆက္ဆံခဲ့သည္မွာ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈ အလြန္အားနည္းေနသည္မွာ ထင္ရွားလွသည္။ ဘာသာျခားအမ်ဳိးသမီးမ်ားေတာင္မွ ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားကို သည္လုိေမးျမန္းမႈမ်ဳိး မရွိသေလာက္ပင္ ျဖစ္သည္။
အခ်ဴပ္ေျပာရလွ်င္ ဘဏ္လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္သည့္ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာမ်ားက မိမိ၀န္ထမ္းမ်ားအား လူမႈဆက္ဆံေရးသင္တန္းမ်ား ေပးေကာင္းေပးပါလိမ့္မည္ ဟု ထင္မိပါေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရးကုိမူ သင္မေပးထားဟု ယူဆမိပါသည္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျဖစ္ပါလွ်က္ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈ အားနည္းလြန္းလွသည့္ ထိုဘဏ္၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးအား စာေရးသူတို႔၏ ေက်ာင္းတြင္ မၾကာမီ ဖြင့္လွစ္ေတာ့မည့္ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကို ကေလးမ်ားႏွင့္အတူ တက္ေရာက္ သင္ၾကားနုိင္လွ်င္ ေကာင္းေပစြ ဟု ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေတာ့သည္။ ။

လူမ်ားကို အမွ်ေ၀လို႔ ရပါသလား

အေမး။ ။သက္ရွိသတၱ၀ါေတြ (လူအပါအ၀င္)ကို အမွ်ေ၀လို႔ ရပါသလား၊ လူသတ္တဲ့ သူကို အမွ်ေ၀ရင္ နတ္ျပည္ေရာက္သလားဘုရား ဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
မို႔မို႔
ဒန္ဗာၿမိဳ႕၊ အေမရိကန္
အေျဖ။ ။ ထိုအေမးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏွစ္ပိုင္းခြဲေျဖမွရမွာပါ။ (၁)အခ်က္က လူ႔ဘ၀က ေသသြားတဲ့သူမ်ားႏွင့္ (၂)ယခုဘ၀ အသက္ထင္ရွားရွိတဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

(၁)အခ်က္၊ လူ႔ဘ၀က ေသသြားတဲ့သူမ်ားဟာ တကယ္လို႔ နတ္မ်ား၊ လူ႔မ်ား ျဖစ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ထိုသူတို႔ကို အမွ်အတန္းေပးလို႔ မရနုိင္သလို သာဓုလည္း မေခၚနိုင္ပါဘူး။ ဒုဂၢတိဘံုကို ေရာက္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အပါယ္ေလးဘံုအနက္ ၿပိတၱာဘံုတစ္ဘံုသာလွ်င္ ရနိုင္ပါတယ္။ ဒီၿပိတၱာဘံုေတာင္မွ ၿပိတၱာမ်ဳိး အမ်ားႀကီးရွိတဲ့အနက္ ပရဒတၱဴပ ဇီ၀ိတၿပိတၱာတစ္မ်ဳိးသာလွ်င္ အမွ်ေပးေ၀တဲ့အခါ အေၾကာင္းညီညြတ္မွ သာဓု ေခၚနုိင္တာပါ။
(၂)အခ်က္က လူအပါအ၀င္ သတၱ၀ါမ်ားကို အမွ်ေ၀လို႔ ရ/မရ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမွ်အတန္းေပးလို႔ ရပါတယ္။ ရွင္းျပပါဦးမယ္။
ဒါနဲ႔စပ္ၿပီး……ကုသုိလ္လုပ္နိုင္တဲ့တရား (၁၀)မ်ဳိး ရွိတယ္လို႔ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ အဲဒါကို ျမန္မာလိုပဲ ေျပာရေအာင္ပါ။
(၁) ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲလွဴဒါန္းမႈ -ဒါနတရား။ (၂) ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတဲ့ သီလ။ (၃) အားထုတ္မႈဆိုတဲ့ သမထ၀ိပႆနာဘ၀နာ။ (၄)ႀကီးသူအား ငယ္သူက ရိုေသမႈဂါရ၀တရားထားတာ။ (၅) ရတနာသံုးပါးနဲ႔စပ္တဲ့ ေ၀ယ်ေ၀စၥ လုပ္အားေပးကုသိုလ္၊ ေလာကနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေ၀ယ်ာေ၀စၥလုပ္အားေပးကုသုိလ္။ (၆) မိမိကုသုိလ္ကို လူစတဲ့ သုခိတ၊ ဒုကၡိတသတၱ၀ါမ်ားအား အမွ်အတန္းေပးတာ။ (၇) ေပးတဲ့အမွ်အတန္းကို သာဓုေခၚရတဲ့ ကုသုိလ္။(၈) တရားနာတာ ။ (၉) တရားေဟာတာ ။ (၁၀) အယူကို ေျဖာင့္မွန္စြာ ယူတာ။ တို႔ျဖစ္တယ္။ ဒီ(၁၀)မ်ဳိးကို ပုညႀကိယာ၀တၳဳဆယ္မ်ဳိး လို႔ေခၚပါတယ္။
ဒီဆယ္ပါးအနက္ (၆)ခုေျမာက္ျဖစ္တဲ့ ပတၱိဒါန ကုသိုလ္အရ လူမ်ားကုိလည္း အမွ်အတန္းေပးေ၀လို႔ရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ေယာက္ဟာ လူသတ္တဲ့အတြက္ အကုသိုလ္ကံက အမာရြတ္လို ထင္က်န္ေနမွာျဖစ္ၿပီး၊ အမွ်အတန္းေပးေ၀လို႔ ၀မ္းသာစြာ သာဓုေခၚရင္ ကုသိုလ္ကံက အမာရြတ္လို ထင္က်န္ခဲ့မွာပါ။ ဒီကံႏွစ္မ်ဳိးအနက္ အားႀကီးတဲ့ ကံက အက်ဳိးေပးသြားမွာပါ။
ပိုရွင္းသြားေအာင္ ေနာင္ဘ၀ အက်ဳိးေပးမယ့္ ကံေလးမ်ဳိးရွိပါတယ္။
၁။ ဂရုကံ
၂။ အာသႏၷကံ
၃။ အာစိဏၰကံ
၄။ ကဋတၱာကံ တို႔ ျဖစ္ၾကတယ္။
(၁) ေကာင္းတဲ့ဂရုကံဆိုတာ မဂ္ဖိုလ္ကိုေျပာတာပါ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အနည္းဆံုး ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ရထားတယ္ဆုိရင္ သူ႔အတြက္ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ဟာ ဂရုကံပဲ ၊ အဲဒီဂရုကံက ေသရင္သူ႔ကို အပါယ္မက်ေအာင္ အက်ဳိးေပးမွာပါ။
မေကာင္းတဲ့ ဂရုကံဆိုတာက ပဥၥာနႏၱရိယကံကို ဆိုလုိတာပါ။ ဒီကံငါးပါးအနက္ တစ္ခုခုထုိက္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအကုသိုလ္ကံက ေနာင္ဘ၀မွာ အက်ဳိးေပးဖို႔ ေသခ်ာသြားပါၿပီ။
(၂)အာသႏၷကံဆိုတာ ေသခါနီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ကံပါ လူတစ္ေယာက္ဟာ အသက္ရွင္စဥ္မွာ ကံငါးပါးကလြဲၿပီး တစ္ျခားအကုသိုလ္ေတြ ျပဳလုပ္မိထားတယ္ ဆိုပါစို႔ ဒီလူဟာ ေသခါနီးမွာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ကုသိုလ္ရနိုင္တဲ့ အာရံုမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးၾကတဲ့အတြက္ ကုသိုလ္အာရံုျဖစ္လာမယ္၊ ဒီေသခါနီးျဖစ္လာတဲ့ ကံဟာ ထုိသူ႔အတြက္ ေသၿပီး ေနာက္ဘ၀မွာ အက်ဳိးေပးမွာပါ။
(၃)အာစိဏၰကံ ဆိုတာ အၿမဲတန္း အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေနတဲ့ကံပါ ဒါလည္း ေကာင္းကံႏွင့္မေကာင္းကံ ရွိပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ကံမ်ားႏွင့္ မေကာင္းတဲ့ကံမ်ားအနက္ ကံတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို ေန႔စဥ္ျဖစ္ေစ လစဥ္ျဖစ္ေစ အေလ့အက်င့္မ်ားစြာ ျပဳထားမယ္ဆိုရင္ ထိုကံက ေနာက္ဘ၀အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မယ္။
(၄)ကဋတၱာကကံဆိုတာက ျပဳကာမတၱကံျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ရွင္စဥ္ အမွတ္တမဲ့ သတိမထားမိဘဲ ျပဳမိတဲ့ကံပါ အဲဒီကံကလည္း ေကာင္းတာနဲ႔မေကာင္းတာ ႏွစ္မ်ဳိးေပါ့။ အထက္ပါကံ သံုးမ်ား က အက်ဳိးေပးခြင့္မႀကံဳဘူးဆိုရင္ ျပဳကာမတၱျဖစ္တဲ့ ကံက အက်ဳိးေပးမွာပါ။
ေဖၚျပခဲ့တဲ့ ကံေလးမ်ဳိးမွ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေနာင္ဘ၀အက်ဳိးေပးမယ္ဆိုတာ အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။

လူမ်ားကို အမွ်ေ၀လို႔ ရပါသလား

အေမး။ ။သက္ရွိသတၱ၀ါေတြ (လူအပါအ၀င္)ကို အမွ်ေ၀လို႔ ရပါသလား၊ လူသတ္တဲ့ သူကို အမွ်ေ၀ရင္ နတ္ျပည္ေရာက္သလားဘုရား ဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။
မို႔မို႔
ဒန္ဗာၿမိဳ႕၊ အေမရိကန္
အေျဖ။ ။ ထိုအေမးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏွစ္ပိုင္းခြဲေျဖမွရမွာပါ။ (၁)အခ်က္က လူ႔ဘ၀က ေသသြားတဲ့သူမ်ားႏွင့္ (၂)ယခုဘ၀ အသက္ထင္ရွားရွိတဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

(၁)အခ်က္၊ လူ႔ဘ၀က ေသသြားတဲ့သူမ်ားဟာ တကယ္လို႔ နတ္မ်ား၊ လူ႔မ်ား ျဖစ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ထိုသူတို႔ကို အမွ်အတန္းေပးလို႔ မရနုိင္သလို သာဓုလည္း မေခၚနိုင္ပါဘူး။ ဒုဂၢတိဘံုကို ေရာက္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အပါယ္ေလးဘံုအနက္ ၿပိတၱာဘံုတစ္ဘံုသာလွ်င္ ရနိုင္ပါတယ္။ ဒီၿပိတၱာဘံုေတာင္မွ ၿပိတၱာမ်ဳိး အမ်ားႀကီးရွိတဲ့အနက္ ပရဒတၱဴပ ဇီ၀ိတၿပိတၱာတစ္မ်ဳိးသာလွ်င္ အမွ်ေပးေ၀တဲ့အခါ အေၾကာင္းညီညြတ္မွ သာဓု ေခၚနုိင္တာပါ။
(၂)အခ်က္က လူအပါအ၀င္ သတၱ၀ါမ်ားကို အမွ်ေ၀လို႔ ရ/မရ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမွ်အတန္းေပးလို႔ ရပါတယ္။ ရွင္းျပပါဦးမယ္။
ဒါနဲ႔စပ္ၿပီး……ကုသုိလ္လုပ္နိုင္တဲ့တရား (၁၀)မ်ဳိး ရွိတယ္လို႔ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ အဲဒါကို ျမန္မာလိုပဲ ေျပာရေအာင္ပါ။
(၁) ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲလွဴဒါန္းမႈ -ဒါနတရား။ (၂) ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတဲ့ သီလ။ (၃) အားထုတ္မႈဆိုတဲ့ သမထ၀ိပႆနာဘ၀နာ။ (၄)ႀကီးသူအား ငယ္သူက ရိုေသမႈဂါရ၀တရားထားတာ။ (၅) ရတနာသံုးပါးနဲ႔စပ္တဲ့ ေ၀ယ်ေ၀စၥ လုပ္အားေပးကုသိုလ္၊ ေလာကနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေ၀ယ်ာေ၀စၥလုပ္အားေပးကုသုိလ္။ (၆) မိမိကုသုိလ္ကို လူစတဲ့ သုခိတ၊ ဒုကၡိတသတၱ၀ါမ်ားအား အမွ်အတန္းေပးတာ။ (၇) ေပးတဲ့အမွ်အတန္းကို သာဓုေခၚရတဲ့ ကုသုိလ္။(၈) တရားနာတာ ။ (၉) တရားေဟာတာ ။ (၁၀) အယူကို ေျဖာင့္မွန္စြာ ယူတာ။ တို႔ျဖစ္တယ္။ ဒီ(၁၀)မ်ဳိးကို ပုညႀကိယာ၀တၳဳဆယ္မ်ဳိး လို႔ေခၚပါတယ္။
ဒီဆယ္ပါးအနက္ (၆)ခုေျမာက္ျဖစ္တဲ့ ပတၱိဒါန ကုသိုလ္အရ လူမ်ားကုိလည္း အမွ်အတန္းေပးေ၀လို႔ရပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ေယာက္ဟာ လူသတ္တဲ့အတြက္ အကုသိုလ္ကံက အမာရြတ္လို ထင္က်န္ေနမွာျဖစ္ၿပီး၊ အမွ်အတန္းေပးေ၀လို႔ ၀မ္းသာစြာ သာဓုေခၚရင္ ကုသိုလ္ကံက အမာရြတ္လို ထင္က်န္ခဲ့မွာပါ။ ဒီကံႏွစ္မ်ဳိးအနက္ အားႀကီးတဲ့ ကံက အက်ဳိးေပးသြားမွာပါ။
ပိုရွင္းသြားေအာင္ ေနာင္ဘ၀ အက်ဳိးေပးမယ့္ ကံေလးမ်ဳိးရွိပါတယ္။
၁။ ဂရုကံ
၂။ အာသႏၷကံ
၃။ အာစိဏၰကံ
၄။ ကဋတၱာကံ တို႔ ျဖစ္ၾကတယ္။
(၁) ေကာင္းတဲ့ဂရုကံဆိုတာ မဂ္ဖိုလ္ကိုေျပာတာပါ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အနည္းဆံုး ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ရထားတယ္ဆုိရင္ သူ႔အတြက္ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ဟာ ဂရုကံပဲ ၊ အဲဒီဂရုကံက ေသရင္သူ႔ကို အပါယ္မက်ေအာင္ အက်ဳိးေပးမွာပါ။
မေကာင္းတဲ့ ဂရုကံဆိုတာက ပဥၥာနႏၱရိယကံကို ဆိုလုိတာပါ။ ဒီကံငါးပါးအနက္ တစ္ခုခုထုိက္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီအကုသိုလ္ကံက ေနာင္ဘ၀မွာ အက်ဳိးေပးဖို႔ ေသခ်ာသြားပါၿပီ။
(၂)အာသႏၷကံဆိုတာ ေသခါနီးျဖစ္ေပၚလာတဲ့ကံပါ လူတစ္ေယာက္ဟာ အသက္ရွင္စဥ္မွာ ကံငါးပါးကလြဲၿပီး တစ္ျခားအကုသိုလ္ေတြ ျပဳလုပ္မိထားတယ္ ဆိုပါစို႔ ဒီလူဟာ ေသခါနီးမွာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ကုသိုလ္ရနိုင္တဲ့ အာရံုမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးၾကတဲ့အတြက္ ကုသိုလ္အာရံုျဖစ္လာမယ္၊ ဒီေသခါနီးျဖစ္လာတဲ့ ကံဟာ ထုိသူ႔အတြက္ ေသၿပီး ေနာက္ဘ၀မွာ အက်ဳိးေပးမွာပါ။
(၃)အာစိဏၰကံ ဆိုတာ အၿမဲတန္း အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေနတဲ့ကံပါ ဒါလည္း ေကာင္းကံႏွင့္မေကာင္းကံ ရွိပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ကံမ်ားႏွင့္ မေကာင္းတဲ့ကံမ်ားအနက္ ကံတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို ေန႔စဥ္ျဖစ္ေစ လစဥ္ျဖစ္ေစ အေလ့အက်င့္မ်ားစြာ ျပဳထားမယ္ဆိုရင္ ထိုကံက ေနာက္ဘ၀အက်ဳိးေပးပါလိမ့္မယ္။
(၄)ကဋတၱာကကံဆိုတာက ျပဳကာမတၱကံျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ရွင္စဥ္ အမွတ္တမဲ့ သတိမထားမိဘဲ ျပဳမိတဲ့ကံပါ အဲဒီကံကလည္း ေကာင္းတာနဲ႔မေကာင္းတာ ႏွစ္မ်ဳိးေပါ့။ အထက္ပါကံ သံုးမ်ား က အက်ဳိးေပးခြင့္မႀကံဳဘူးဆိုရင္ ျပဳကာမတၱျဖစ္တဲ့ ကံက အက်ဳိးေပးမွာပါ။
ေဖၚျပခဲ့တဲ့ ကံေလးမ်ဳိးမွ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေနာင္ဘ၀အက်ဳိးေပးမယ္ဆိုတာ အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။

Monday, February 9, 2009

ဘာသာစကားေလ့လာျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ရနိုင္မရနိုင္

အေမး။ ။ ဘာသာစကားတခုခုကို စူးစိုက္ေလ့လာေနတဲ့စိတ္ဟာ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ပါသလားဘုရား။
ကိုသတ္
ကိုးရီးယား

အေျဖ။ ။ ဘာသာစကားေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ ကုသိုလ္ရ/မရဆိုတာက မိမိေလ့လာရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အေပၚမူတည္တယ္။
ဥပမာ-ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကို ကမၻာျပန္႔ဖို႔အတြက္ သာသနာျပဳဖို႔အတြက္ ေလ့လာရင္ေတာ့ ကုသိုလ္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ သင္ယူေလ့လာေနရင္လည္း ကုသုိလ္ရတယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့ ။ အဓိကကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မွန္ကန္ဖို႔ လိုတာပါ။

ဘာသာစကားေလ့လာျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ရနိုင္မရနိုင္

အေမး။ ။ ဘာသာစကားတခုခုကို စူးစိုက္ေလ့လာေနတဲ့စိတ္ဟာ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ပါသလားဘုရား။
ကိုသတ္
ကိုးရီးယား

အေျဖ။ ။ ဘာသာစကားေလ့လာတဲ့ေနရာမွာ ကုသိုလ္ရ/မရဆိုတာက မိမိေလ့လာရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အေပၚမူတည္တယ္။
ဥပမာ-ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ေတြကို ကမၻာျပန္႔ဖို႔အတြက္ သာသနာျပဳဖို႔အတြက္ ေလ့လာရင္ေတာ့ ကုသိုလ္ရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ သင္ယူေလ့လာေနရင္လည္း ကုသုိလ္ရတယ္လို႔ ဆိုရမွာေပါ့ ။ အဓိကကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မွန္ကန္ဖို႔ လိုတာပါ။

သိကၡာထပ္ျခင္းျဖင့္ ဘာအက်ဳိးထူးရပါသလဲ

ေမး။ ။ဖုိးသူေတာ္ ဘဝကေန ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လုိ႔ အခုဆုိ စာခ်ေက်ာင္းထိုင္္ ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ဘုန္းၾကီးကုိ သိကၡာထပ္ေပးျခင္းျဖင္႔ ထုိဘုန္းၾကီးနဲ႔ဒကာမွာ ေလာကီေလာကုတၲ႐ာ ဘာအက်ိဳးမ်ားထူးပါသလဲ ဘုရား။ ေျဖၾကား ေစခ်င္ပါတယ္။
ျဖဴေလး
ေနရပ္မရွိ

အေျဖ။ ။သိကၡာထပ္ေပးတာနဲ႔စပ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ဒကာမွာ ဘာအက်ဳိးမ်ားရနုိင္မလဲ လို႔ ေမးခြန္းရွင္ကဆုိလိုဟန္ ရွိပါတယ္။ သိကၡာထပ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရဟန္းျဖစ္ၿပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သိကၡာထပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ပုိထူးလာတာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါျဖင့္ သိကၡာထပ္တာ အလကားျဖစ္ေနတာေပါ့ လို႔ ဆိုနိုင္တယ္။ အလကားေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ သိကၡာထပ္ျခင္းျဖင့္ ရဟန္းမွာ ဘာမွ် ထူးျခားမႈ မျဖစ္လာေပမဲ့ ပရိကၡရာလွဴဒါန္းတဲ့ ဒကာမွာေတာ့ လွဴဒါန္းရတဲ့ အက်ဳိးေတာ့ ခံစားခြင့္ ရရွိပါတယ္။
ေလာကမွာ ေမြးေန႔၊သိကၡာထပ္၊ မဂၤလာဦးအထိမ္းအမွတ္ ေသသူကိုရည္စူး စတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကပဓာန မက်ပါဘူး၊ ကုသိုလ္ရဖို႔သာ အဓိက ပဓာန က်တာပါ။ ဘုရားလက္ထက္က နတ္သမီးလိုခ်င္တဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္တဲ့ ညီေတာ္နႏၵ တုိ႔ရဲ႕ သာဓကျဖစ္ရပ္လည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဂၤလာဦး၊ နတ္သမီးလုိခ်င္ စတဲ့ အေၾကာင္းေတြနဲ႔စာရင္ သိကၡာထပ္တာက ပုိၿပီး အေၾကာင္း ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သိကၡာထပ္တာဟာ ဒကာအတြက္ အက်ဳိးမယုတ္တဲ့အျပင္ ကုသိုလ္အက်ဳိးမ်ားစြာ ရရွိေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးမွာေတာ့ ဘာအက်ဳိးမွ ထူးလာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ သိကၡာထပ္တဲ့ ဒါယကကို ေမတၱာပို႔ရင္ေတာ့ ကုသုိလ္မ်ား ရမွာပါ။
ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ဒါနရဲ႕ အက်ဳိးတရားကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး အလွဴ မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ? အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီး ကုသိုလ္ျပဳရင္ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အက်ဳိးတရားမ်ားစြာ ဆံုးရံႈးရလို႔ ပါပဲ။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အင္း၀ေခတ္တုန္းက အုတ္ေက်ာင္းႀကီးကို လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ နန္းမေတာ္မယ္ႏု ဆိုတာရွိတယ္။ သူလွဴခဲ့တဲ့ေက်ာင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ယခုတိုင္ နန္းမေတာ္မယ္ႏုအုတ္ေက်ာင္းရယ္ လို႔ နာမည္တြင္လ်က္ရွိပါတယ္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏုက အုတ္ေက်ာင္းႀကီးကို ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္အား လွဴဒါန္းၿပီး ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔ နန္းမေတာ္မယ္ႏုက ဆရာေတာ္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္ ေရာက္ရွိလာတယ္။ သူျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဘုရားတည္၊ေက်ာင္းေဆာက္စတဲ့ ကုသို္လ္လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဖၚျပၿပီး ဒီအလွဴရဲ႕အက်ဳိးတရားကို သိခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဒီအခါ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က ဖလားတစ္လံုးထဲကို ေရအျပည့္ျဖည့္ခိုင္းၿပီး “ဖလားထဲက ေရေတြကို ဟိုနားက သစ္ပင္ရင္းမွာ အားလံုးေလာင္းခဲ့၊ ၿပီးရင္ငါ့ ဆီျပန္လာခဲ့” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိတဲ့အတိုင္း မယ္ႏုက သစ္ပင္ရင္းမွာ ေရသြန္ၿပီး ဖလားျပန္ယူလာခဲ့ပါတယ္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္ က “ဖလားထဲမွာ ဘာမ်ားပါလာတုန္း ေက်ာင္းအစ္မ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ မယ္ႏုက “ ဖလားထဲမွာ အကန္႔အသန္႔ ေရေလာက္ပဲ က်န္ပါတယ္ဘုရား” လို႔ေလွ်ာက္တယ္၊ ဆရာေတာ္က “ ဒီလိုပါပဲ ေက်ာင္းအစ္မ ျပဳတဲ့ကုသိုလ္က အက်ဳိးလိုလားၿပီး ျပဳတဲ့အတြက္ ဖလားထဲ က်န္တဲ့ ေရအကန္႔အသန္႔ေလာက္ပဲ အက်ဳိးရရွိမွာပါ” လို႔ မညွာမတာ မိန္႔လိုက္တယ္၊ မယ္ႏုဟာ စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ သေဘာေပါက္ၿပီး ပိုလို႔ေတာင္ၾကည္ညိဳသြားပါတယ္။
ဆိုလိုတာက အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီး ကုသိုလ္ျပဳရင္ အရနည္းတတ္တယ္၊ အက်ဳိးကို မေမွ်ာ္ဘဲ သဒၶါတရားသက္သက္နဲ႔ လွဴဒါန္းရင္ အက်ဳိးရတာ မ်ားတယ္ ဆိုတာပါပဲ။

သိကၡာထပ္ျခင္းျဖင့္ ဘာအက်ဳိးထူးရပါသလဲ

ေမး။ ။ဖုိးသူေတာ္ ဘဝကေန ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လုိ႔ အခုဆုိ စာခ်ေက်ာင္းထိုင္္ ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ဘုန္းၾကီးကုိ သိကၡာထပ္ေပးျခင္းျဖင္႔ ထုိဘုန္းၾကီးနဲ႔ဒကာမွာ ေလာကီေလာကုတၲ႐ာ ဘာအက်ိဳးမ်ားထူးပါသလဲ ဘုရား။ ေျဖၾကား ေစခ်င္ပါတယ္။
ျဖဴေလး
ေနရပ္မရွိ

အေျဖ။ ။သိကၡာထပ္ေပးတာနဲ႔စပ္ၿပီး ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ဒကာမွာ ဘာအက်ဳိးမ်ားရနုိင္မလဲ လို႔ ေမးခြန္းရွင္ကဆုိလိုဟန္ ရွိပါတယ္။ သိကၡာထပ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရဟန္းျဖစ္ၿပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သိကၡာထပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ပုိထူးလာတာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါျဖင့္ သိကၡာထပ္တာ အလကားျဖစ္ေနတာေပါ့ လို႔ ဆိုနိုင္တယ္။ အလကားေတာ့ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ သိကၡာထပ္ျခင္းျဖင့္ ရဟန္းမွာ ဘာမွ် ထူးျခားမႈ မျဖစ္လာေပမဲ့ ပရိကၡရာလွဴဒါန္းတဲ့ ဒကာမွာေတာ့ လွဴဒါန္းရတဲ့ အက်ဳိးေတာ့ ခံစားခြင့္ ရရွိပါတယ္။
ေလာကမွာ ေမြးေန႔၊သိကၡာထပ္၊ မဂၤလာဦးအထိမ္းအမွတ္ ေသသူကိုရည္စူး စတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကပဓာန မက်ပါဘူး၊ ကုသိုလ္ရဖို႔သာ အဓိက ပဓာန က်တာပါ။ ဘုရားလက္ထက္က နတ္သမီးလိုခ်င္တဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္တဲ့ ညီေတာ္နႏၵ တုိ႔ရဲ႕ သာဓကျဖစ္ရပ္လည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဂၤလာဦး၊ နတ္သမီးလုိခ်င္ စတဲ့ အေၾကာင္းေတြနဲ႔စာရင္ သိကၡာထပ္တာက ပုိၿပီး အေၾကာင္း ေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သိကၡာထပ္တာဟာ ဒကာအတြက္ အက်ဳိးမယုတ္တဲ့အျပင္ ကုသိုလ္အက်ဳိးမ်ားစြာ ရရွိေပမယ့္ ဘုန္းႀကီးမွာေတာ့ ဘာအက်ဳိးမွ ထူးလာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ သိကၡာထပ္တဲ့ ဒါယကကို ေမတၱာပို႔ရင္ေတာ့ ကုသုိလ္မ်ား ရမွာပါ။
ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႔ ဒါနရဲ႕ အက်ဳိးတရားကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး အလွဴ မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ? အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီး ကုသိုလ္ျပဳရင္ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အက်ဳိးတရားမ်ားစြာ ဆံုးရံႈးရလို႔ ပါပဲ။
ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အင္း၀ေခတ္တုန္းက အုတ္ေက်ာင္းႀကီးကို လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ နန္းမေတာ္မယ္ႏု ဆိုတာရွိတယ္။ သူလွဴခဲ့တဲ့ေက်ာင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ယခုတိုင္ နန္းမေတာ္မယ္ႏုအုတ္ေက်ာင္းရယ္ လို႔ နာမည္တြင္လ်က္ရွိပါတယ္။ နန္းမေတာ္မယ္ႏုက အုတ္ေက်ာင္းႀကီးကို ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္အား လွဴဒါန္းၿပီး ကိုးကြယ္ခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔ နန္းမေတာ္မယ္ႏုက ဆရာေတာ္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္ ေရာက္ရွိလာတယ္။ သူျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဘုရားတည္၊ေက်ာင္းေဆာက္စတဲ့ ကုသို္လ္လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဖၚျပၿပီး ဒီအလွဴရဲ႕အက်ဳိးတရားကို သိခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ဒီအခါ ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္က ဖလားတစ္လံုးထဲကို ေရအျပည့္ျဖည့္ခိုင္းၿပီး “ဖလားထဲက ေရေတြကို ဟိုနားက သစ္ပင္ရင္းမွာ အားလံုးေလာင္းခဲ့၊ ၿပီးရင္ငါ့ ဆီျပန္လာခဲ့” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ အမိန္႔ရွိတဲ့အတိုင္း မယ္ႏုက သစ္ပင္ရင္းမွာ ေရသြန္ၿပီး ဖလားျပန္ယူလာခဲ့ပါတယ္။ ထိုအခါ ဆရာေတာ္ က “ဖလားထဲမွာ ဘာမ်ားပါလာတုန္း ေက်ာင္းအစ္မ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူေတာ့ မယ္ႏုက “ ဖလားထဲမွာ အကန္႔အသန္႔ ေရေလာက္ပဲ က်န္ပါတယ္ဘုရား” လို႔ေလွ်ာက္တယ္၊ ဆရာေတာ္က “ ဒီလိုပါပဲ ေက်ာင္းအစ္မ ျပဳတဲ့ကုသိုလ္က အက်ဳိးလိုလားၿပီး ျပဳတဲ့အတြက္ ဖလားထဲ က်န္တဲ့ ေရအကန္႔အသန္႔ေလာက္ပဲ အက်ဳိးရရွိမွာပါ” လို႔ မညွာမတာ မိန္႔လိုက္တယ္၊ မယ္ႏုဟာ စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ သေဘာေပါက္ၿပီး ပိုလို႔ေတာင္ၾကည္ညိဳသြားပါတယ္။
ဆိုလိုတာက အက်ဳိးကိုေမွ်ာ္ၿပီး ကုသိုလ္ျပဳရင္ အရနည္းတတ္တယ္၊ အက်ဳိးကို မေမွ်ာ္ဘဲ သဒၶါတရားသက္သက္နဲ႔ လွဴဒါန္းရင္ အက်ဳိးရတာ မ်ားတယ္ ဆိုတာပါပဲ။

ဗုဒၶအဘိဓမၼာအရ မသိစိတ္ဆိုတာ ဘာစိတ္မ်ဳိးလဲ

အေမး။ ။ဆိုက္ကိုေလာ္ဂ်စ္ စိတ္ပညာရွင္ေတြ အဆိုအရ လူတစ္ေယာက္မွာ သိစိတ္ဟာ (conscious) မသိစိတ္(subconscious mind)ထက္ စြမ္းအားနည္းလွပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္မွာ သိစိတ္က (၁၀%)ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ ရွိၿပီး၊ မသိစိတ္က (၉၀%)ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ရွိတယ္ လို႔ ယူဆၾကပါတယ္ ဘုရား။
လူတစ္ေယာက္ဟာ မသိစိတ္ရဲ႕စြမ္းအားေတြကို သိစိတ္ႏွင့္ ယဥ္ပါးလာေအာင္ ျပဳလုပ္နုိင္လွ်င္(Unify) လုပ္နိုင္လွ်င္ အဘက္ဘက္ အရာရာ ထူးခၽြန္လာနိုင္တယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ဗုဒၶ အဘိဓမၼာမွာ မသိစိတ္ ဟာ ဘယ္လိုစိတ္မ်ဳိးလဲ ဆုိတာကို အနီးစပ္ဆံုး ေတြးေတာလို႔ ရနိုင္ပါသလဲ ဘုရား။
ကိုကိုေအာင္
ဆန္ဖရန္စစၥကို

အေျဖ။ ။မသိစိတ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး (ဆိုက္ကိုေလာ္ဂ်စ္) စိတ္ပညာရွင္အခ်ဳိ႕က “ဘ၀င္စိတ္” လို႔ ယူဆၾကတယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္္။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶရဲ႕ အဘိဓမၼာအရ အနီးစပ္ဆံုး ေတြးၾကည့္ပါက “ ေမာဟ” စိတ္ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုရင္ ေမာဟ စိတ္ဟာ ပုထုဇဥ္လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို အေတာ္မ်ာမ်ား ေနရာယူထားလို႔ပါပဲ။ ေမာဟ တရားရဲ႕ ဆိုလိုရင္းမွာ အမွန္တိုင္းမသိျခင္း ျဖစ္တယ္။
ေမာဟတရား ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ အႏုသယေမာဟ ႏွင့္ ပရိယု႒ာနေမာဟ တုိ႔ျဖစ္ၾကတယ္။ ‘အႏုသယ’ ပါဠိက ၿငိမ္၀ပ္ျခင္း၊ ကိန္းေအာင္းေနျခင္း ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ‘ပရိယု႒ာန’ ပါဠိက ထၾကြျခင္း ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။
သတၱ၀ါတို႔ရဲ႕သႏၱာန္မွာ သိထိုက္တဲ့တရားမွန္သမွ်ကို မသိေအာင္ ဖုန္းကြယ္ထားတတ္တဲ့ ဓါတ္သတၱိတစ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနတယ္။ အဲဒီဓါတ္သတၱိကို ‘အႏုသယေမာဟ’ လို႔ေခၚတယ္။ ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ အရိယာမ်ားေတာင္မွ အႏုသယေမာဟကို အဆင့္ဆင့္ပါးလွပ္ရံုသာ ျဖစ္ၿပီး အဆင့္လိုက္ ကိန္းေအာင္းၿမဲ ကိန္းေအာင္ေနျခင္း ျဖစ္တယ္။ ရဟႏၱာျဖစ္မွ ျပတ္စဲပါတယ္။
တစ္ဖန္ စိတ္ႏွင့္တြဲဖက္ၿပီး ေမာဟ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ အကုသိုလ္စိတ္သာ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားပါတယ္။ ထိုအကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ အမွားအမွန္ကိုလည္း မသိေတာ့၊ သင့္/မသင့္ဆိုတာကိုလည္း မသိေတာ့၊ ထိုပရိယု႒ာနေမာဟ ဖုန္းကြယ္မႈေၾကာင့္ ပညာရွိမ်ားေတာင္မွ ဒုစရိုက္အမႈမ်ား ျပဳမိတဲ့ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရေတာ့တယ္။ သာဓကတစ္ခု ထုတ္ျပပါ့မယ္။
တစ္ခါတုန္းက ဟရိတ ဆိုတဲ့ ဘုရားအေလာင္းရေသ့ဟာ ဟိမ၀ႏၱာေတာမွာ ေနထိုင္ၿပီး စ်ာန္အဘိညာဏ္ေတြရရွိပါတယ္။ တစ္ႏွစ္မွာ ဟိမ၀ႏၱာမွာ မိုးမ်ားတဲ့အတြက္ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕သုိ႔ လာခဲ့ပါတယ္။ ဗာရဏာသီျပည့္ရွင္မင္းက ရေသ့အား ျမင္ ျမင္ျခင္း အလြန္ ၾကည္ညိဳတဲ့အတြက္ မင္းရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ေတာ္မွာ ေနထုိင္ဖို႔ရာ ေျပာပါတယ္။ တစ္ေန႔ ဗာရဏာသီမင္းက သူပုန္မ်ားအား ႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ တိုင္းစြန္ ျပည္ဖ်ားသုိ႔ ထြက္ခါနီး မိဖုရားအား သူ႔ဆရာရေသ့အား ၾကြလာရင္ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ မွာၾကားၿပီး စစ္ေျမျပင္ထြက္ခဲ့တယ္။
မိဖုရားႀကီးလည္း ၿဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ကာ ဆရာရေသ့ အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။ ရေသ့ကလည္း အခ်ိန္တန္ေတာ့ စ်ာန္အဘိညာဏ္ျဖင့္ ေကာင္ကင္ခရီးကေန ၾကြလာၿပီး မိဖုရားရဲ႕တုိက္ခမ္းေလသာ ျပဴတင္းကေန ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရေသ့ရဲ႕ ေလွ်ာ္ေတ သကၤန္း နဲ႔ ပြတ္တိုက္တဲ့အသံကို ၾကားလုိက္ပါတယ္။ မိဖုရားဟာ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ထိုင္ေနရာကေန မတ္ရပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ခါးအ၀တ္ ေအာက္ကို ေလွ်ာက်သြားတယ္။ အဲဒီအေျခအေနကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ကိန္း၀ပ္ေနတဲ့ အႏုသယေမာဟမ်ားဟာ စိတ္ႏွင့္တြဲဖက္ကာ ပရိယု႒ာနေမာဟအသြင္ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္၊ ရေသ့လည္း ေမာဟရဲ႕ ဖုန္းကြယ္မႈ ေၾကာင့္ ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့ဘဲ တဏွာေလာဘျဖစ္ကာ မိဖုရားနဲ႔ က်ဳးလြန္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ဒါဟာ လူတစ္ေယာက္မွာ အားႀကီးတဲ့ ေမာဟ တရားေၾကာင့္ဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္မွာ ရာႏႈန္းအေတာ္မ်ားမ်ား ေနရာယူေနတဲ့ မသိစိတ္ဆိုတာ ‘ေမာဟ’ ျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

ဗုဒၶအဘိဓမၼာအရ မသိစိတ္ဆိုတာ ဘာစိတ္မ်ဳိးလဲ

အေမး။ ။ဆိုက္ကိုေလာ္ဂ်စ္ စိတ္ပညာရွင္ေတြ အဆိုအရ လူတစ္ေယာက္မွာ သိစိတ္ဟာ (conscious) မသိစိတ္(subconscious mind)ထက္ စြမ္းအားနည္းလွပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္မွာ သိစိတ္က (၁၀%)ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ ရွိၿပီး၊ မသိစိတ္က (၉၀%)ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ရွိတယ္ လို႔ ယူဆၾကပါတယ္ ဘုရား။
လူတစ္ေယာက္ဟာ မသိစိတ္ရဲ႕စြမ္းအားေတြကို သိစိတ္ႏွင့္ ယဥ္ပါးလာေအာင္ ျပဳလုပ္နုိင္လွ်င္(Unify) လုပ္နိုင္လွ်င္ အဘက္ဘက္ အရာရာ ထူးခၽြန္လာနိုင္တယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္သိခ်င္တာက ဗုဒၶ အဘိဓမၼာမွာ မသိစိတ္ ဟာ ဘယ္လိုစိတ္မ်ဳိးလဲ ဆုိတာကို အနီးစပ္ဆံုး ေတြးေတာလို႔ ရနိုင္ပါသလဲ ဘုရား။
ကိုကိုေအာင္
ဆန္ဖရန္စစၥကို

အေျဖ။ ။မသိစိတ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး (ဆိုက္ကိုေလာ္ဂ်စ္) စိတ္ပညာရွင္အခ်ဳိ႕က “ဘ၀င္စိတ္” လို႔ ယူဆၾကတယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္္။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶရဲ႕ အဘိဓမၼာအရ အနီးစပ္ဆံုး ေတြးၾကည့္ပါက “ ေမာဟ” စိတ္ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုရင္ ေမာဟ စိတ္ဟာ ပုထုဇဥ္လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို အေတာ္မ်ာမ်ား ေနရာယူထားလို႔ပါပဲ။ ေမာဟ တရားရဲ႕ ဆိုလိုရင္းမွာ အမွန္တိုင္းမသိျခင္း ျဖစ္တယ္။
ေမာဟတရား ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ အႏုသယေမာဟ ႏွင့္ ပရိယု႒ာနေမာဟ တုိ႔ျဖစ္ၾကတယ္။ ‘အႏုသယ’ ပါဠိက ၿငိမ္၀ပ္ျခင္း၊ ကိန္းေအာင္းေနျခင္း ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ‘ပရိယု႒ာန’ ပါဠိက ထၾကြျခင္း ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။
သတၱ၀ါတို႔ရဲ႕သႏၱာန္မွာ သိထိုက္တဲ့တရားမွန္သမွ်ကို မသိေအာင္ ဖုန္းကြယ္ထားတတ္တဲ့ ဓါတ္သတၱိတစ္မ်ဳိး ကိန္းေအာင္းေနတယ္။ အဲဒီဓါတ္သတၱိကို ‘အႏုသယေမာဟ’ လို႔ေခၚတယ္။ ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္ အရိယာမ်ားေတာင္မွ အႏုသယေမာဟကို အဆင့္ဆင့္ပါးလွပ္ရံုသာ ျဖစ္ၿပီး အဆင့္လိုက္ ကိန္းေအာင္းၿမဲ ကိန္းေအာင္ေနျခင္း ျဖစ္တယ္။ ရဟႏၱာျဖစ္မွ ျပတ္စဲပါတယ္။
တစ္ဖန္ စိတ္ႏွင့္တြဲဖက္ၿပီး ေမာဟ ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ အကုသိုလ္စိတ္သာ ျဖစ္ဖုိ႔မ်ားပါတယ္။ ထိုအကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ အမွားအမွန္ကိုလည္း မသိေတာ့၊ သင့္/မသင့္ဆိုတာကိုလည္း မသိေတာ့၊ ထိုပရိယု႒ာနေမာဟ ဖုန္းကြယ္မႈေၾကာင့္ ပညာရွိမ်ားေတာင္မွ ဒုစရိုက္အမႈမ်ား ျပဳမိတဲ့ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရေတာ့တယ္။ သာဓကတစ္ခု ထုတ္ျပပါ့မယ္။
တစ္ခါတုန္းက ဟရိတ ဆိုတဲ့ ဘုရားအေလာင္းရေသ့ဟာ ဟိမ၀ႏၱာေတာမွာ ေနထိုင္ၿပီး စ်ာန္အဘိညာဏ္ေတြရရွိပါတယ္။ တစ္ႏွစ္မွာ ဟိမ၀ႏၱာမွာ မိုးမ်ားတဲ့အတြက္ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕သုိ႔ လာခဲ့ပါတယ္။ ဗာရဏာသီျပည့္ရွင္မင္းက ရေသ့အား ျမင္ ျမင္ျခင္း အလြန္ ၾကည္ညိဳတဲ့အတြက္ မင္းရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ေတာ္မွာ ေနထုိင္ဖို႔ရာ ေျပာပါတယ္။ တစ္ေန႔ ဗာရဏာသီမင္းက သူပုန္မ်ားအား ႏွိမ္ႏွင္းဖို႔ တိုင္းစြန္ ျပည္ဖ်ားသုိ႔ ထြက္ခါနီး မိဖုရားအား သူ႔ဆရာရေသ့အား ၾကြလာရင္ ဆြမ္းေလာင္းဖို႔ မွာၾကားၿပီး စစ္ေျမျပင္ထြက္ခဲ့တယ္။
မိဖုရားႀကီးလည္း ၿဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ကာ ဆရာရေသ့ အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။ ရေသ့ကလည္း အခ်ိန္တန္ေတာ့ စ်ာန္အဘိညာဏ္ျဖင့္ ေကာင္ကင္ခရီးကေန ၾကြလာၿပီး မိဖုရားရဲ႕တုိက္ခမ္းေလသာ ျပဴတင္းကေန ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရေသ့ရဲ႕ ေလွ်ာ္ေတ သကၤန္း နဲ႔ ပြတ္တိုက္တဲ့အသံကို ၾကားလုိက္ပါတယ္။ မိဖုရားဟာ လန္႔ျဖန္႔ၿပီး ထိုင္ေနရာကေန မတ္ရပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕ခါးအ၀တ္ ေအာက္ကို ေလွ်ာက်သြားတယ္။ အဲဒီအေျခအေနကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာအခါ ကိန္း၀ပ္ေနတဲ့ အႏုသယေမာဟမ်ားဟာ စိတ္ႏွင့္တြဲဖက္ကာ ပရိယု႒ာနေမာဟအသြင္ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္၊ ရေသ့လည္း ေမာဟရဲ႕ ဖုန္းကြယ္မႈ ေၾကာင့္ ဘာကိုမွ မျမင္ေတာ့ဘဲ တဏွာေလာဘျဖစ္ကာ မိဖုရားနဲ႔ က်ဳးလြန္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ဒါဟာ လူတစ္ေယာက္မွာ အားႀကီးတဲ့ ေမာဟ တရားေၾကာင့္ဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္မွာ ရာႏႈန္းအေတာ္မ်ားမ်ား ေနရာယူေနတဲ့ မသိစိတ္ဆိုတာ ‘ေမာဟ’ ျဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More